ตอนที่ 34 : (っ˘з(˘⌣˘)18+

ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องนอน วางหญิงสาวลงอย่างทนุถนอม แล้วไปนั่งกึ่งเอนพิงพนักที่หัวเตียงเหมือนเดิม หยิบเอกสารที่โต๊ะหัวเตียงมาอ่าน โดยไม่สนใจจะไต่ถามอะไรอีก

เธอลอบมองเขา เห็นสีหน้าด้านข้างเย็นชาเฉยเมย ริมฝีปากบางเม้มจนเป็นเส้นตรง นัยน์ตาฉายชัดถึงความไม่พอใจชัดเจน แต่พยายามเก็บอารมณ์อยู่ พริมโรสใจหายวาบ พอเธอไม่เล่าให้ฟังเขาก็แสดงออกอย่างที่เห็นตอนนี้ แต่ถ้าเล่าออกไปแล้วเขาจะอยู่ในอารมณ์แบบไหนกันล่ะ จะรุนแรงมากกว่าเดิมหรือเปล่า

หญิงสาวรู้สึกจิตใจไม่สงบ นิ่งคิดหาวิธีที่จะทำให้เขาหายหงุดหงิดเสียก่อน แล้วค่อยจับเข่าคุยกันดีๆ เผื่อว่าเขาอาจจะมีคำแนะนำดีๆ ให้เธอก็ได้ 

เพียงแต่เธอไม่รู้ว่า เวลาที่คนอื่นไม่เข้าใจกัน เขาง้องอนอีกฝ่ายยังไง คู่อื่นๆ ที่เขาคบหาดูใจกันแบบปกติ ก็คงจะมีวิธีเฉพาะตัวที่รู้ใจกัน และเข้าใจกันเองได้โดยง่าย แต่กรณีของเธอกับเขา คงยังไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนั้น

“ฝ่าบาท…” มือเรียวยื่นไปจับแขนเสื้อเชิ้ตเขาไว้ด้วยข้อนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง แล้วกระตุกเบาๆ น้ำเสียงออดอ่อยคล้ายเจ้าตัวจงใจทำให้ดูน่าสงสารไว้ก่อน ทั้งสีหน้าและแววตาเปล่งประกายใสซื่อบริสุทธิ์อย่างกับเด็กไร้เดียงสา ปากยู่แก้มพองนิดๆ แลดูน่ารักโดยไม่รู้ตัว

เขามองแขนเสื้อที่ถูกดึง ปรายตามองสีหน้าของเจ้าของมือแวบหนึ่ง แล้วหันกลับไปอ่านเอกสารต่อ อย่างเฉยเมยไม่ใส่ใจ หญิงสาวใจเสีย มองสีหน้าอึมครึมที่ยากจะคาดเดานั้น เขาไม่พูดไม่ว่าอะไรเธอสักคำ เพียงแต่เหลือบมองมาด้วยสายตาเย็นชาเท่านั้น 

ต้องทำอย่างไรเขาถึงจะหายโกรธ?? 

พริมโรสไม่เคยเจออารมณ์หมางเมิน โดยจงใจเช่นนี้ของเขามาก่อน ภายในใจรู้สึกร้อนรน นึกโมโหความโง่งมของตัวเอง ที่ไม่รู้จักสนใจที่จะหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ต เรียนรู้วิธีการนำมารยาหญิงออกมาใช้ในสถานการณ์ต่างๆ โดยที่หญิงสาวเองก็ไม่รู้ตัวว่า จริตที่เธอมีมาตั้งแต่เกิดนั้น ได้ถูกนำมาใช้อย่างเจ้าเล่ห์แยบยลอยู่บ่อยครั้ง และได้ผลดีเกินคาดเสียจน คนใช้มารยาหญิงตัวจริงเสียงจริง ยังต้องกระโดดตึกหนีตาย ด้วยความอับอายไปเลย

เอ..หรือว่าจะใช้หนามยอกเอาหนามบ่งดีนะ? คนนิสัยหื่นๆ ก็ต้องใช้วิธีเดียวกันเข้าสู้จึงจะเหมาะสม!!

พอคิดได้ดังนั้นก็ทำใจกล้า วางมือทาบไปที่ขาแข็งแรงของเขา แล้วก็ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกไปเองหรือเปล่า คลับคล้ายว่าเขาจะสะดุ้งนิดหนึ่ง ขณะที่มือเธอวางลงสัมผัสตัว แต่แล้วก็สงบนิ่งทำเป็นไม่สนใจดังเดิม 

อารมณ์นึกอยากกลั่นแกล้งแวบเข้ามาในหัว เธอจึงเลื่อนมือลูบไล้ขาอ่อนด้านในไปมาเบาๆ สายตาเหลือบไปเห็นสันกรามนูนขึ้นมาจึงได้ใจ ลูบไล้วนสูงขึ้นไปอีกนิดสลับกับกรีดปลายเล็บลากไล้เป็นแนวยาว แต่พอใกล้จะถึงต้นขาก็หยุด ทีนี้เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนภายใต้ฝ่ามือเลยว่าเขาสะท้านสะเทือนไปทั้งตัวมากแค่ไหน เพียงแต่ทำหน้าเย็นชาหลอกตาไปอย่างนั้น

เธอละมือออกมาแสร้งยกขึ้นปิดปากที่กำลังหาว แล้วหันหลังทิ้งตัวลงนอน 

วอท? 

เขาเคลื่อนไหวเร็วมาก พริบตาเดียวก็คว้าตัวเธอให้มาซ้อนอยู่บนอก ตั้งแต่ร่างยังไม่ทันที่จะแตะพื้นที่นอนนุ่มเลยด้วยซ้ำ 

“ไปหัดมารยาร้ายๆ แบบนี้มาจากไหน! คนเขาอุตส่าห์สงสารว่ากำลังเจ็บ แต่ก็ยังทำตัวซ่าส์ไม่ดูอารมณ์คนอื่น!” พอพูดจบ ก็ประกบริมฝีปากบดจูบ ลงมาอย่างหนักหน่วงหิวกระหาย ราวกับคนที่อดอยากหิวโหยมาเนิ่นนาน พอได้พบโอเอซิสแหล่งใหญ่ในทะเลทราย ก็รีบดูดดื่มอย่างบ้าคลั่ง ไม่ว่าจะตักตวงกอบโกยเท่าไหร่ ก็ยังรู้สึกว่าไม่เพียงพอเท่าที่ใจต้องการ

ฝ่ามือใหญ่กดที่ท้ายทอย เพื่อให้รับแรงจูบที่เร่าร้อนของเขาให้มากขึ้น แล้วพลิกตัวกดร่างบางลงมานอนบนที่นอนนุ่ม

“อื้อ!” หญิงสาวร้องออกมานิดหนึ่งเพราะชายหนุ่มกดทับตรงแผลที่แขนพอดี เขารีบถอยออกอย่างรวดเร็ว สีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด

“ผมขอโทษที่รัก! เจ็บมากไหม?” พริมโรสแอบซึ้งในใจ ทั้งสีหน้าและในน้ำเสียงของเขาดูกังวล และรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก 

เขาเป็นห่วงเราถึงขนาดนี้เชียว?

“นิดนึงเพคะ เพราะฝ่าบาททับลงมาที่แขนพอดี” เขายกมือเกลี่ยปอยผมให้พ้นหน้าแล้วไปเหน็บไว้หลังใบหู พูดด้วยเสียงทุ้มอ่อนโยน พร้อมๆ กับไล้นิ้วโป้งด้านในกับใบหูเล็กเบาๆ อย่างเอ็นดู

“ผมไปนอนข้างนอกดีไหม จะได้ไม่เผลอไปโดนแขนคุณขณะที่กำลังนอนหลับ” พริมโรสได้ยินดังนั้นก็ทำปากยู่ ตวัดสายตาค้อนเขา แล้วพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ โดยไม่รู้ตัว เขายกยิ้มมุมปากข้างหนึ่ง แล้วขยับเข้าชิด แลบลิ้นเลียหลังใบหูของเธอพลางกระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“คุณกำลังเจ็บนี่นา ผมกลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว” หญิงสาวแค่นเสียงฮึในลำคอแล้วบ่นกระเง้ากระงอดออกมา

“มีตั้งหลายแบบหลายวิธีที่หลีกเลี่ยงไม่ให้ไปโดนก็ได้นี่!”

เห็นตั้งอกตั้งใจจูบเสียขนาดนั้น แล้วอยู่ๆ ก็พูดว่าจะไปนอนข้างนอก ช่างน่าโมโห!!

“หืม? ผมไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม? คุณเป็นคนชวญเชิญผมเองเลยนะ!” เขาได้โอกาสแกล้งใส่ความ พูดยั่วยุโทสะของเธออย่างนึกสนุก ซึ่งก็ได้ผลพริมโรสผุดลุกขึ้นมานั่งทันทีราวกับมีสปริง หันมาเผชิญหน้าคนปากร้ายอย่างเอาเรื่อง เธอรังเกียจเขาก็ตรงนี้ ชอบตอกย้ำในเรื่องที่ทำให้เธอต้องอับอายได้ตลอดเวลา

“ฝ่าบาท! ทำไมเป็นคนแบบนี้! ไม่ว่าอะไรก็ดีไปหมด จะเสียก็ตรงปากนี่แหละ!”

“ผมเป็นคนพูดตรงๆ ใจคิดอย่างไรก็พูดออกมาอย่างนั้น ผิดตรงไหน?”

“พูดตรงๆ กับปากเสียมันมีเส้นบางๆ คั่นอยู่ แต่ดูเหมือนฝ่าบาทจะแยกแยะไม่ออกระหว่างสองคำนี้!" เขาหัวเราะชอบอกชอบใจที่ถูกวิจารณ์อย่างเสียๆ หายๆ โดยไม่รู้สึกรู้สาสักนิด กลับเห็นเป็นเรื่องที่น่าครึกครื้นไปเสียอย่างนั้น 

“ว้าย!”

ชายหนุ่มยกตัวขึ้นนิดหนึ่ง เอี้ยวกายคว้าเอวหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนกลางลำตัวเขาราวกับร่างเล็กบางนั้นไร้น้ำหนัก

“ผมดีไปหมดจริงๆ หรือ?” เขายิ้มกว้างจนปากแทบจะฉีกถึงใบหู รู้สึกพอใจในคำชมเชย

“เพคะ อะไรดีๆ หายไปหมดเลย เหลือไว้แต่ปากที่เสียนี่แหละ!” เขาขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง กอดร่างที่กำลังคร่อมตัวอยู่อย่างกระชับ แล้วไล่กัดซอกคอลงโทษคนช่างวิพากษ์วิจารณ์อย่างเมามัน

“ฝ่าบาท! ไม่เอานะ! มันจั๊กจี้! ฮ่ะๆๆๆ!” หญิงสาวย่นคอหนีการรุกรานอย่างอุตลุด

จากที่ซุกไซ้แบบไม่จริงจัง กลับก่อให้เกิดประกายไฟจุดติดขึ้นมา เขาไซ้ทั้งจมูกและปากไปมาอย่างนุ่มนวล แล้วเลาะเล็มเลียหลังใบหู ก่อนจะขบเม้มแล้วดูดแรงที่ติ่งหูนุ่มนิ่ม

“โรสจ๋า~ คิดถึงจังเลย~” เขากระซิบเสียงอ่อนหวานปลายเสียงแหบพร่าเล็กน้อย 

เธอแพ้การอ่อยแบบนี้ของเขา เพียงแค่ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มออดอ้อน เรือนร่างก็ถึงกับอ่อนระทวยจนสะท้านไปหมด ยกสองแขนเรียวโอบไปรอบคอแล้วกอดไว้หลวมๆ ทำใจกล้ามอบจุมพิตที่วาบหวามให้เขาเป็นรางวัล จนผ่านไปเนิ่นนานกว่าเขาจะถอนริมฝีปากออก

“รู้ใช่ไหมว่าผมต้องการคุณมากแค่ไหน” เขาพูดเสียงนุ่ม ยกมือไล้พวงแก้มด้วยข้อนิ้วช้าๆ 

พริมโรสพยักหน้า ใบหน้าแดงซ่าน หลุบตาลงอย่างขวยเขิน เพราะเธอก็รู้สึกอย่างเดียวกันแต่ไม่กล้าที่จะพูดออกไป ได้แต่แสดงออกทางการกระทำบอกให้เขารู้เป็นนัยๆ เท่านั้น

“แต่ถ้าคุณไม่ไหว ผมรอได้” เขากระซิบชิดแก้มนวล พริมโรสเหลือบตาหวานขึ้นมองจนเห็นเป็นประกาย แอบซาบซึ้งอยู่ในใจ รู้สึกว่านับวันเขายิ่งทำตัวน่ารักขึ้นทุกที  

ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างลูบขึ้นมาจากข้อเท้า ไล้ไปตามขาขาวเรียวเนียนมือ แล้วสอดเข้าไปภายใต้กระโปรงเสื้อเชิ้ตครึ่งขาอ่อนที่เธอสวมอยู่ ชายผ้าค่อยๆ ร่นขึ้นมาตามความสูงของการลูบไล้ แล้วดึงเสื้อนอนออกทางศีรษะ หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างไว้โดยไม่รู้ตัวเพราะรู้สึกสยิว ความเสียวซ่านเริ่มก่อตัวมาจากท้องน้อย แล้วชาวาบขึ้นมาที่กลางอก จากนั้นก็แทรกซึมแผ่กระจายออกไปจนทั่วทั้งร่าง

“ฝ่าบาท~..” เสียงหวานแผ่วหวิวครางออกมานิดหนึ่ง

“อนุญาตไหม?” เขาถามเสียงกระซิบ

“อื้ม~”

“เด็กดีของผม~” เขารำพึงออกมาอย่างอิ่มเอมใจ

ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาหอมที่แก้ม ไรเคราที่เพิ่งจะขึ้นใหม่เล็กน้อยถูไถผิวหน้าอ่อนๆ ของหญิงสาว กระตุ้นอารมณ์ปรารถนาให้มากยิ่งขึ้น แล้วเลื่อนใบหน้ามาประกบจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเร่าร้อน ปลายลิ้นชอนไชเข้ามาในปากนุ่ม แล้วควานเกี่ยวกระหวัดไปทั่ว พอพบเรียวลิ้นก็ตวัดรัดจูบกันอย่างอ่อนหวานเร้าอารมณ์ 

หน้าอกอวบของหญิงสาวเบียดแนบกับหน้าอกกว้างของเขา ยอดเต้าอวบบดเบียดเสียดสีอย่างชวญเชิญ เขายกฝ่ามือข้างหนึ่งลูบไล้หน้าอกอวบอัด บีบเคล้นคลึงเต้านุ่มหยุ่น ปลายหัวนมสีชมพูคัดแข็ง ชูชันท้าทายให้นิ้วเรียวยาวของเขาขยำขยี้ไปบนยอดอกภายใต้บราเนื้อบางเบา

เขาปลดตะขอเสื้อชั้นในแล้วลูบออกให้พ้นไหล่ รูดแพนตี้ผ้าฝ้ายตัวจิ๋วแล้วดึงออกไปตามเรียวขา พอพ้นปลายเท้าก็เหวี่ยงลงไปที่พื้น ท่อนเอ็นแข็งขมึงขนาดใหญ่เด้งผึงออกมาจากกางเกงนอนที่สวมทันทีที่เขาดึงขอบกางเกงออก แล้วจับถูปลายหยักไปตามแนวร่องกลางของสองกลีบนุ่มที่หุบสนิทอย่างเนิบช้าและแผ่วเบา

“เยิ้มเชียว! พร้อมอยู่นานแล้วก็ไม่บอก!” เขาแกล้งบ่นนิดหนึ่ง ใช้นิ้วกรีดเบาๆ ไปตามแนวยาวแล้วสอดแทรกเข้าไปภายในเพื่อเบิกทาง หญิงสาวอุทานออกมาเสียงดัง แต่ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ เธอกำลังอารมณ์ขึ้นเพราะคำพูดของเขาต่างหาก

“ฝ่าบาท!! อีกแล้วนะ!” กำปั้นเล็กทุบไปบนไหล่หนาเสียหลายอึ้ก แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย เอาแต่หัวเราะที่ยั่วเธอได้ เขาชอบที่เห็นนัยน์ตาหวานแว่บประกายโทสะ ดูมีเสน่ห์และมีชีวิตชีวาเสียจนทำให้ใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก

“อาาาา~..ไม่ว่าโดนจะกี่ครั้งแล้วก็ยังหนีบแน่นทุกที รัดนิ้วผมจวนเจียนจะขาดอยู่แล้ว!~”

“อื้อ~....ดี~..รัดให้เขียวจนใช้งานไม่ได้ไปเลย จะได้รู้จักคำว่าพอกับเขาบ้าง!” หญิงสาวเอามือเกาะไหล่เขาไว้ หลับตาพริ้มอย่างวาบหวามขณะที่ปากก็คุยกับเขาไปด้วย

“ไม่ชอบมีผัวหื่นหรอกรึ? แต่ผมไม่เคยเกี่ยงนะ ถ้าเมียอยากจะหื่นกับผมบ้าง” หญิงสาวลืมตา ตวัดค้อนเขาไปทีหนึ่ง แค่นเสียงฮึในลำคออย่างหมั่นไส้

“ฮึ! ใครเขาจะไปมีความต้องสูงเช่นเดียวกับฝ่าบาทกันล่ะ ความอดทนน่ะ รู้จักบ้างไหม?” เขามองปากสวยจิ้มลิ้มที่เถียงเขาตลอดเวลาอย่างไม่ยอมจำนน มือข้างหนึ่งลูบไล้บั้นท้ายกลมแน่นไปมาเบาๆ

“มีเมียสวยเซ็กซี่ทั้งยังแซ่บขนาดนี้ใครทนได้ก็บ้าแล้ว! โชคดีแค่ไหนที่ผมยังใจดีเว้นช่วงให้คุณได้พักบ้าง!” 

“บ้ากาม!”

“นี่แหน่ะ บ้ากาม!” เขาเอามือยันพื้นไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างโอบเอวหญิงสาวไว้ แล้วยกตัวแอ่นสวนสะโพกกระแทกอัดแก่นกายเข้าไปทันที 

“อ๊าาา!..”

“ พูดใหม่!”

“หื่นจัด!..อ๊าาา! อ๊ะๆๆๆๆ” พริมโรสร้องออกมา เพราะเขาซอยเอวเข้ามาอย่างหนักหน่วง จนไปชนผนังช่องคลอด เธอจุกจนนึกร้องด่าเขาในใจ แต่ในขณะที่จุกจนอึดอัดนั้น ก็ยังมีความรู้สึกวาบหวามเสียวซ่านแฝงอยู่ด้วยอย่างแยกไม่ออก

 “ให้โอกาสอีกที!”

“หมกมุ่น! มักมาก! อ๊าาา! อ๊ะๆๆๆ” เธอตะโกนออกมา เพราะนึกรำคาญเขาเต็มทีที่ชอบเอาชนะคะคานกับเธอ แม้กระทั่งในเวลาอย่างนี้ก็ยังไม่ยอมลงให้

“ยังไม่สำนึก! อยากโดนดีใช่ไหม?” เขากระแทกอัดไปอีกสองสามทีก็ถอนแก่นกายออก พลิกตัวให้หญิงสาวลงนอนราบ ส่วนตัวเองก็ถอยไปยืนข้างเตียง จับข้อเท้าบอบบางลากเข้ามาหาตัวจนถึงขอบที่นอน ยกขาเรียวทั้งสองข้างให้ตั้งชันขึ้นแล้วแยกขาให้อ้าออก 

“ฝ่าบาท! จะทำอะไรเพคะ?” หญิงสาวขยับตัว พยายามจะขยับหนีด้วยความอาย เธอไม่รู้ว่าคู่อื่นเขาคิดกันยังไง แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่มีความพึงพอใจ หรือมีความสุขจากการเปิดเผยอวัยวะเพศของตนเองให้คนอื่นได้เห็น 

ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างกดต้นขาของเธอไว้แน่น พลางดุออกมาเสียงเข้ม

“เฉยๆ เถอะ ผมจะลงโทษคุณ!”

บ้าไปแล้ว! แบบนี้คือเรียกว่าลงโทษ?

เขาหย่อนตัวลงนั่ง ก้มหน้าซุกซบลงตรงกลางระหว่างเรียวขา ประทับริมฝีปากอบอุ่นที่โคนขาด้านในข้างหนึ่ง ไล้ปลายลิ้นเลียลัดเลาะผ่านเนินสวาทมาขบเม้มริมฝีปากกับผิวนุ่มที่ขาอีกข้าง สลับกับจุมพิตระเรื่อยมาจนถึงบริเวณจุดสัมผัสที่อ่อนไหว

เขาอึ้งไปนิดหนึ่ง จับจ้องเนินเนื้อสาวอย่างไม่วางตา จากที่เคยสัมผัสในความมืด ก็จินตนาการไว้อยู่แล้วว่าจะต้องสวยเหมือนเจ้าของ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าจะสวยเกินคำบรรยายได้ถึงขนาดนี้ 

หญิงสาวพยายามจะขยับบั้นท้ายหนี แต่เขาจับยืดไว้แน่น พิจารณาเนินเนื้ออวบอูมที่รูปทรงสวยงาม มีเพียงไรขนอ่อนสั้นและบางคล้ายขนที่แขนปกคลุมอยู่ประปราย กลีบผิวหนังชั้นนอกหุบสนิทอย่างเรียบร้อย ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งจะถอนแก่นกายออกมาแท้ๆ แต่สองกลีบนุ่มก็ยังแนบสนิทราวกับไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน