ตอนที่ 26 : (っ˘з(˘⌣˘)18+ (3)

ชายหนุ่มยิ้มทั้งปากและตา มองใบหน้าคมหวานพวงแก้มนวลอย่างรู้ทัน ดวงตาพราวระยับของเขาบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน แต่กลับพยายามรักษาความสงบนิ่งที่ภายนอกอย่างสุดชีวิต

“ผมยังพูดไม่จบ ผมจะบอกว่า..ถึงผมจะรู้ว่ามันผิด แต่ก็ไม่ได้เสียใจเลย ถ้าให้กลับไปเลือกอีกครั้งผมก็จะทำมันอยู่ดี และไม่ว่าจะเกิดจากสาเหตุอะไร รู้ตัวอีกทีผมก็ตกเป็นของคุณไปแล้ว คุณจะรับผิดชอบการกระทำที่แสนเร่าร้อนของคุณยังไง!” หญิงสาวคิ้วกระตุก หันขวับมาถลึงตาใส่เขาตั้งแต่ยังพูดไม่จบ

ยัง..ยังจะกล้าพูด! เอาเปรียบผู้อื่นแล้วยังแสร้งทำเป็นไม่รู้ แล้วก็เอามาป่าวร้องขยี้ย้ำให้คนอื่นยิ่งรู้สึกแย่! ช่างน่าโมโห!!

พริมโรสใบหน้าแดงเข้มขึ้น นัยน์ตาลุกวาวราวกับไฟ มีความรู้สึกทั้งโกรธ ทั้งอับอายขายหน้า เมื่อได้ยินเขาพูดไหลลื่นได้อย่างไม่กระดากปาก ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีกับการกระทำของตัวเองเข้าไปใหญ่ 

คำพูดล้อเล่นของเขา ยั่วยุจนเพลิงโทสะพุ่งขึ้นสูง โมโหจนแทบจะเต้นเร่าๆ นึกอยากกระโดดเข้าไปบีบคอเขาให้สมกับความคั่งแค้น

“คนไร้ยางอาย!! ดูสิว่าวันนี้ฉันจะตีคุณให้ตายได้ไหม!!”

พอพูดจบ หญิงสาวก็ใช้แรงทั้งหมดพุ่งหมัดไปที่ใบหน้าหล่อเหลาไร้รอยตำหนิอย่างมุ่งร้าย แต่คล้ายเขาระวังตัวไว้อยู่แล้ว จึงเบี่ยงตัวนอนหงายให้เธอลอยผ่านไปด้านข้าง แล้วพลิกตัวตามมากดเธอลงไปกับเตียง รวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้ในกำมือ

ชายหนุ่มแอบนึกขำอยู่ในใจ ผู้หญิงคนนี้ภายนอกดูเหมือนจะเยือกเย็น แต่แท้จริงแล้วอารมณ์ร้ายไม่น้อย ตอนนี้ก็มัวแต่โกรธจนหูตาพร่าเลือน คงลืมไปแล้วว่าเรือนร่างที่เย้ายวนของตัวเองนั้น ไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยสักชิ้น

“โมโหทำไม? ไหนว่าจำอะไรไม่ได้!”

“ยังจะพูดอีก!! ฉันจะอัดปากเหม็นๆ ของคุณให้กินอะไรไม่ได้อีกเลย!!” พริมโรสถลึงตา ประกาศกร้าวออกมาด้วยความโมโห ก่อนจะเกร็งมือแล้วดีดลำตัวยกขึ้น หมายจะโขกศีรษะไปที่ใบหน้าของเขา

ชายหนุ่มเบี่ยงหลบได้ทันเฉียดคางไปอย่างหวุดหวิด และผลของการเบี่ยงตัว ทำให้แขนข้างหนึ่งคลายแรงกดจนมือลอยขึ้นเหนือพื้น พริมโรสใช้จังหวะนี้พลิกตัวนอนคว่ำแล้วกลิ้งตัวออกให้มือพ้นไหล่ ชั่วพริบตาก็พลิกหงายกลับมา เหวี่ยงขาเรียวฟาดลงไปที่ข้างลำตัวอย่างเต็มแรงในทันที

“โอ๊ย! นี่เอาจริงเหรอ??”

“คิดว่าฉันจะตีด้วยหมอนเหมือนในละครหรือไง! ย๊าก!!”

ทันใดนั้นพริมโรสก็ฉวยจังหวะชิงลงมือก่อน สองมือยันไปที่พื้น แล้วตีลังกาเหวี่ยงสองขาไปที่กลางลำตัว พละกำลังเธอมีน้อยกว่า ถ้าเข้าประชิดอาจจะเสียเปรียบได้ง่าย 

สตรีที่งดงามบอบบาง ไม่เหลือร่องรอยความนุ่มนวลอ่อนหวานให้เห็น ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยพลังอันปราดเปรียวเข้มแข็ง ถึงแม้ทุกฝ่ามือทุกฝีเท้า อานุภาพไม่รุนแรงจนถึงขั้นสะท้านฟ้าดินสะเทือน แต่ก็อาจจะทำให้คนบาดเจ็บสาหัส และอาจถึงขั้นพิการได้ถ้าไม่ระวัง

ชายหนุ่มเองก็ไม่อยากปะทะกับบาทานารีพิฆาต จึงใช้ความฉับไวกลิ้งตัวหลบลงไปยืนที่ข้างเตียง หรือก็คือการหนีเอาตัวรอดไว้ก่อน วิธีนี้ถือเป็นหนึ่งในสุดยอดกลยุทธ์ในตำรา ซึ่งวีรบุรุษทุกคนในตำนานล้วนเคยหนีมาแล้วด้วยกันทั้งนั้น

เขากลิ้งตัวหลบเท้าแรกและเท้าสองไปได้อย่างว่องไว แต่ก็ต้องมาหลังแอ่นเกือบตายด้วยเท้าที่สาม ที่เปลี่ยนทิศดักทางได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วประเคนลงมากลางหลังของเขาเสียเต็มเหนี่ยว ทำเอาจุกไปจนถึงลิ้นปี่ 

“อุ๊บ!! ที่รัก คุณทำร้ายว่าที่สามีได้ลงคอเชียวหรือ?”

“เฮอะ! จะเป็นสามีฉัน ต้องดูว่าคุณสามารถเป็นได้หรือเปล่า!”

“สตรีหน้าไม่อาย! เบิกตาดูก่อนสิว่าคุณถนอมผู้ชายของคุณยังไง! พรากความบริสุทธ์ของผมไปแล้ว ไม่เพียงไม่สงสาร ยังทำร้ายร่างกายซ้ำเข้าไปอีก ใจร้ายเกินไปไหม!”

“ยังจะพูดอีก!! ฉันจะตีคุณให้ตายเลย! คอยดู!” 

พริมโรสจู่โจมเข้าใส่อย่างรวดเร็ว ง้างหมัดมาแต่ไกลหมายจะอัดไปที่หน้าของเขาโดยไม่คิดออมมือ แต่เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนตัวเธอเองยังนึกว่าตาฝาด ในพริบตาก็เบี่ยงหลบแล้วคว้าแขนเธอเอาไว้ จะเหวี่ยงไปที่เตียง  

แต่ในชั่วเสี้ยววินาที เธอก็รู้ทันความคิดเขา จึงตวัดอีกมือคว้าแขนแข็งแรงยึดไว้เป็นหลัก แล้วเหวี่ยงตัวให้อ้อมไปเกาะเขาไว้ทางด้านหลัง ใช้วงแขนเล็กล็อกคอเอาไว้อย่างแน่นหนา

ชายหนุ่มเกร็งคอขืนไว้ สองมือดึงวงแขนนุ่มแต่แข็งแกร่งให้คลายออก แล้วหมุนตัวหงายหลัง ทิ้งร่างอันใหญ่โตให้กระแทกลงไปบนที่นอน คิดจะจู่โจมอีกฝ่ายด้วยแผนที่ชั่วร้ายอย่างไม่ลังเล

“อ๊ะ! อั่ก!” พื้นที่รองรับด้านหลังไม่ได้ทำให้เธอเจ็บ แต่ร่างอันหนักอึ้งของคนที่กระแทกลงมาทับ มันทำให้เธอจุกจนแทบร้องไม่ออก 

เมื่อวงแขนที่ล็อกไว้เลื่อนหลุด ชั่วพริบตาเขาก็สามารถพลิกตัวกลับมาถาโถมร่างสูงใหญ่คร่อมตัวเธอไว้ สยบการเคลื่อนไหวได้ทั้งแขนและขา แล้วปล้ำจูบอย่างดุเดือดไม่ให้เธอได้ทันตั้งตัว 

“อื้อ!...” 

หญิงสาวเบี่ยงหน้าหนี แต่เขาก็ยังตามมาสกัดไว้ทุกทาง การเคลื่อนไหวของเขาทั้งอ่อนโยน ทั้งบ้าระห่ำ ซ้ำยังแฝงไปด้วยความดุดัน เธอดิ้นรนขัดขืนเพื่อให้หลุดจากการกดทับ แต่การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมาก จับล็อกใต้เข่าแล้วกดจนเกือบชิดทรวงอก พริบตาเดียวก็สามารถสอดใส่เข้าไปได้แล้ว

“อ๊ากกก!!” พริมโรสทั้งจุกทั้งตกใจ ใบหน้าเงยแหงนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดจนถึงที่สุด เพราะเขายัดเยียดความเป็นชายเข้ามาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ความใหญ่โตที่แข็งขมึงถูกอัดเข้าไปในร่องเนื้อที่หุบแน่น ทั้งๆ ที่ไม่มีความชุ่มชื้นมาหล่อลื่นผิว ไม่ต่างอะไรกับการดุนดันแท่งหินที่ขรุขระให้ครูดบาดไปตามร่องเนื้อ

“คนบ้า! มันเจ็บนะ! เอาออกไป!” หญิงสาวตะโกนร้องลั่น เต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดทรมาน และพยายามจะดิ้นให้สิ่งแปลกปลอมภายในร่างกายนั้นหลุดออก 

“เด็กดี! อย่าดิ้น! เดี๋ยวจะยิ่งเจ็บ!” เขาเอนตัวออก จับสองขาเรียวไว้ข้างตัวกระชับไม่ให้ขยับเคลื่อนไหว

“คุณกำลังทำบ้าอะไร ฉันเจ็บไปหมดแล้ว! ฮึกๆ” เธอยุติการดิ้นรนนอนนิ่งอย่างเจ็บปวด เสียงหวานตัดพ้อฟังคล้ายเสียงสะอื้น ราวกับส่วนหนึ่งส่วนใดในร่างกายกำลังจะปริแตกแยกออก 

“ผมขอโทษ..โรสที่รัก~..อีกเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว..นะ~” เขากระซิบเสียงแหบพร่าเพราะพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ ในขณะที่กดสะโพกค้างแช่ลำเอ็นเอาไว้แต่ยังไม่กล้าขยับ เขากำลังรอให้ร่างกายของเธอได้ปรับตัว ทั้งๆ ที่กำลังใช้ความอดทนต่อการกระตุกตอดอย่างต่อเนื่อง

ที่เธอผ่านครั้งแรกมาอย่างไม่ค่อยเจ็บปวด เพราะฤทธิ์ของยาช่วยให้ร่างกายสนองตอบต่อสิ่งเร้าที่มากระตุ้น การสอดใส่จึงไม่ก่อให้เกิดการต่อต้านรุนแรง ครั้งนี้จึงเกิดปฏิกิริยาที่แตกต่างกันออกไป มิหนำซ้ำยังถูกเขาเคี่ยวกรำมาอย่างหนัก คงทำให้เธอทรมานอยู่ไม่น้อย

แต่ความคับแน่นที่บีบรัดเขาไว้เป็นระยะๆ ทำให้แทบจะควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ไหวแล้ว

เขาโน้มร่างลงมาทาบทับ มือข้างหนึ่งประคองข้างแก้มไว้อย่างอ่อนโยน ก้มหน้าลงจูบหน้าผาก แล้วจุมพิตซับน้ำตาอุ่นร้อนที่ไหลรินลงจากหางตาอย่างนุ่มนวล เลื่อนมางับเม้มที่ใบหูบอบบาง จูบไล้เรื่อยลงมาที่พวงแก้ม กัดเบาๆ ที่ปลายคาง แล้วซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น ขณะที่เริ่มขยับสะโพกบดเบียดเบาๆ อย่างนุ่มนวลและเชื่องช้า

“อืมมม~” เขาครางอยู่ในลำคออย่างเสียวซ่าน

“ฮึกๆ..ฉัน..เจ็บ!..ฮือๆ..อื้อ!..” เสียงหวานส่งเสียงอุทรณ์ในขณะที่เขาเริ่มขยับตัว

ริมฝีปากบางเย็นเวียนขึ้นมาจูบปากเล็กนุ่มชุ่มชื้น เสียงประท้วงถูกดูดกลืนหายไปในคราวเดียว แล้วใช้ปลายลิ้นเปิดริมฝีปากอุ่นออกอย่างช้าๆ สอดแทรกลิ้นร้อนระอุเข้าไปซอกซอนอยู่ภายใน

 เรือนร่างบอบบางสั่นระริก ความรู้สึกร้อนวูบวาบค่อยๆ แทรกซึมขึ้นมาตลอดไขสันหลังแล้วแผ่ซ่านไปตามเซลล์ผิว ลมหายใจเริ่มหอบกระชั้นถี่ 

จูบของเขาเปลี่ยนจากอ่อนหวานเป็นหนักหน่วง เขารู้สึกว่าคนใต้ร่างเริ่มมีการตอบสนอง ลิ้นอ่อนนุ่มน่าเอ็นดูไล่ต้อนลิ้นของเขา พร้อมขยับบดเบียดทรวงอกอวบกับแผงอกเขาเบาๆ

เขาถอนริมฝีปากออก ก้มลงจูบไซ้ซอกคอ ไปจนถึงไหล่ลาดขาวนวลเนียนจนมาถึงเนินเนื้อทรวงอก ก่อนจะขบเม้มดูดดุน สร้างรอยจูบคล้ายผลสตรอเบอร์รี่สีแดงจางๆ กระจายไปทั่ว

“อื้อ!~” รอยจูบของเขาในแต่ละครั้ง บางทีก็ทำให้สยิว บางรอยก็ทำให้รู้สึกเจ็บ แต่เมื่อผสมกับความซ่านเสียวในขณะที่เขาขยับตัวเป็นจังหวะไปด้วยนั้น ทำให้กลายเป็นความรู้สึกเจ็บที่แสนอ่อนหวาน เข้ากันได้ดีอย่างลงตัว

เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอารมณ์เขาเริ่มแรงขึ้น ความแรงที่รุกล้ำเข้ามาในเรือนกายค่อนข้างเร่าร้อนและหนักหน่วง แรงอัดที่กระแทกเข้ามาแต่ละครั้งทำให้ร่างทั้งร่างลื่นไถล ราวกับกำลังลอยคว้างอยู่ท่ามกลางมหาสมุทร จนต้องรีบยกแขนเล็กทั้งสองข้างกอดรอบลำตัวเขาไว้เป็นหลัก ซุกหน้าแนบไปกับอกแข็งแรงอบอุ่น แล้วปล่อยให้เขาทำทุกอย่างได้ตามอำเภอใจ

“ชอบไหม~..หืม?” เขากระซิบชิดใบหูเธอด้วยน้ำเสียงลุ่มลึกที่ชวนให้คนลุ่มหลงมัวเมา จากนั้นก็เลียหลังใบหูเธอด้วยลิ้นและริมฝีปากร้อนชื้นอย่างเชื่องช้า

เขาชลอการเคลื่อนไหวให้ช้าลง มือใหญ่คร้ามแดดกอบกุมทรวงอกอวบหยุ่นเอาไว้เต็มฝ่ามือ แล้วเลื่อนริมฝีปากตามไปละเลียดสัมผัสยอดอกที่กำลังชูชันอย่างหมั่นเขี้ยว 

“อ๊า~” สัมผัสที่บ้าระห่ำ เอาแต่ใจตามแบบฉบับของเขา ทำให้พริมโรสร้องออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เขาทำราวกับต้องการจะกระตุ้นเร้าสัญชาตญาณบางอย่างของเธอให้ตื่นตัวขึ้นมา

“อยากให้ผมหยุดไหม?” เขากระซิบถามเสียงแหบพร่า ขณะขยับเอวสอบไปด้วย เรือนกายที่แข็งแกร่งเสียดสีกับร่างเล็กบางเป็นจังหวะ

“มะ..ไม่ๆ!..อย่าหยุดนะคะ~..อย่าหยุดนะ~” เสียงหวานร้องขออย่างร้อนรน ปลายเสียงเบาหวิวออดอ้อน

เธอยังจำความรู้สึกสุดท้าย ที่เขาปรนเปรอให้ เมื่อก่อนหน้านี้ได้ แต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือนกัน ถึงแม้ความใหญ่โตของเขาจะทำให้เธออึดอัดทรมาน แต่มันเป็นความทรมานที่สุดแสนจะอ่อนหวานและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เธออยากให้เขาพาไปให้สุดทางแห่งความทรมาน ไม่อยากให้หยุดแม้สักวินาที

 “ถ้าไม่อยากให้หยุด..ก็ต้องควบเอง ลองเป็นคาวเกิร์ลดูไหม?”

โดยไม่รอให้หญิงสาวตอบรับหรือปฏิเสธ เขาจับเอวบางไว้แน่นแล้วขยับตัวลงนอนหงาย ให้ร่างเปลือยเปล่าพลิกขึ้นนั่งกดทับอยู่บนตัว เรียวขาอ่อนนุ่มแนบสนิทอยู่กับขาที่แข็งแกร่งของเขา จากนั้นกระเถิบถอยไปพิงหัวเตียงนำหมอนมารองรับด้านหลังไว้ เพื่อที่จะได้มองเห็นทั้งสีหน้า แววตา และลีลาที่เย้ายวน ควบขี่เนินเนื้อเพื่อกลืนกิน ความแข็งขึงของเขาได้อย่างถนัด

หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำ นัยน์ตาหวานเยิ้มเต็มไปด้วยอารมณ์พิศวาส ปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรงอย่างขัดเขินและทำอะไรไม่ถูก