ตอนที่ 32 : (っ˘з(˘⌣˘)18+

คามิลล่าเดินนวยนาดไปลงสระน้ำ แก้มก้นบดเบียดยามโยกย้ายอย่างน่าดู ขณะที่ลงมาในน้ำก็แอบคลายปมเชือกที่ผูกเอวไว้ออก แล้วว่ายกางแขนกางขาไปกลางสระ ชายหนุ่มสูงศักดิ์เดินมาหยุดยืนมอง เห็นขอบขากางเกงบิกินี่ของคนในน้ำแง้มออกตามแรงกระเพื่อมไหว เผยให้เห็นร่องเนื้อกลางเนินสวาทแย้มเข้าแย้มออก ยามที่กางขาว่ายชิดติดผิวน้ำ

สุลต่านโอมาร์เดินไปนั่งลงที่บันได แช่ส่วนล่างนั่งอยู่ในน้ำ พลันได้ยินเสียงเดินมาจากทางข้างหลังจึงหันไปดู

"หมอมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์ส่วนพระองค์วางแก้วไวน์และเครื่องดื่มของเจ้านายไว้ที่ขอบสระ 

"อืม บอกเขาให้รอสักครู่ ส่วนนายสองคนรออยู่แถวนี้"

"พ่ะย่ะค่ะ" เขารับคำแล้วหันหลังเดินออกไปยืนรอหลังแผงกั้นรั้วไม้ระแนง ที่ล้อมสระด้านหนึ่งไว้เพื่อความเป็นส่วนตัว

คามิลล่ารู้สึกขัดใจที่อีกฝ่ายไม่เล่นตามเกมของเธอ ยังคงนั่งเล่นตัวอยู่อย่างนั้นไม่ตามมาไล่จับกันในน้ำตามแผน เธอลอบถอนหายใจออกมา แล้วว่ายเข้ามาหาเขาที่ริมสระเสียเอง

โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เขาคว้าข้อมือเธอไว้แล้วลากเข้าหา ทำให้สองขาเรียวกางอ้าออกคร่อมตัวบนหน้าตักของเขาพอดี ฝ่ามือใหญ่จับเอวไว้แน่นแล้วกดลง ในขณะที่เขาก็ยกตัวแอ่นสะโพกเข้าปะทะดันแก่นกายมุดหายเข้าไปในร่างเธอทันทีในชั่วพริบตา เป็นเพราะได้น้ำในสระเป็นตัวช่วยหล่อลื่นจึงทำให้สอดใส่ได้ง่ายขึ้น

“อ๊าาา!” น้ำเสียงของหญิงสาวคล้ายจะตกใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืน

ฝ่ามือทั้งสองของเขาจับกระชับไว้ที่เอวคอด แล้วยกขึ้นลงเป็นเชิงบอกให้อีกฝ่ายยกสะโพกเด้งขึ้น คามิลล่ารีบยกแขนเรียวโอบไปรอบคอด้วยความเต็มใจ รู้สึกกระสันจนสั่นระริก เธอต้องการสิ่งนี้มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว จึงขยับโยกสะโพกเด้งขึ้นเด้งลงอย่างรู้งาน รู้สึกสาสมใจในความใหญ่ยาวของเขา ไฟราคะร่านร้อนพลุ่งพล่านเสียจนทำให้ลืมทุกสิ่งรอบตัวไปหมด

"อ๊าาาา!..ฝะ..ฝ่าบาท!..เสียวเหลือเกินเพคะ" คามิลล่าเสียวสะท้านจนตัวสั่นเทา หนีบขาเขาไว้แน่น ภายในขมิบตอดรัดอย่างเต็มที่ พลางซบหน้าผากลงกับไหล่ กระชับสองแขนที่รอบคอเขาเอาไว้

"อ้าขาออก!" เขาสั่งเสียงเรียบ หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย แต่ความเสียวซ่านที่วูบวาบขึ้นมาเป็นระยะๆ ทำให้สองขาเกร็งเผลอหนีบเข้ามาอีก 

ชายหนุ่มคิ้วขมวดมุ่นอย่างขัดใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา หันไปหยิบแก้วไวน์มาจ่อที่ริมฝีปากอิ่ม หญิงสาวชะงัก ชะลอความแรงลง เปลี่ยนมาบดเอวส่ายร่อนคลึงแท่งหินของเขาอย่างเนิบช้า ขณะที่ดื่มไวน์ไปด้วยจนหมดแก้ว

เขานำแก้วไปวางไว้ที่ขอบสระ แล้วหันมาจับตัวหญิงสาวยกลอยขึ้นแล้วให้นั่งที่บันไดแทน ตัวเขาลงไปยืนที่พื้นล่าง จับสองขาเรียวให้ฉีกอ้าออกกว้าง แล้วดุนดันลำเอ็นเข้าไปทันที

คามิลล่าร้องเสียงหลงด้วยความสาสมใจในความดิบเถื่อนของเขา ทำให้เธอตื่นเต้นเร้าอารมณ์จนถึงขีดสุด โดยไม่สนใจความเจ็บเป็นระยะๆ ที่กำลังกระแทกกระทั้นเข้ากับขอบขั้นบันไดทางด้านหลัง ราวกับว่าความเจ็บนี้เป็นส่วนหนึ่งของการเพิ่มอรรถรสในการเสพสังวาสให้น่ารื่นรมย์มากยิ่งขึ้น

"อ๊าาา!..อ๊ะๆๆๆๆ"

"อ้าาาาา!..ซี้ดดด!..อาาา" ชายหนุ่มหอบหายใจแรง ขยับโยกสะโพกรัวถี่ ถาโถมท่อนเอ็นเข้าออกอย่างหนักหน่วงเมามัน ก่อนจะคำรามเสียงต่ำออกมายาวนาน

เขาถอนออกมาทันทีที่เสร็จกิจ ไม่สนใจสายตางุนงงของอีกฝ่าย หันไปส่งสัญญาณมือให้องครักษ์ที่ยืนรออยู่หลังแผงกั้น

"ฝะ..ฝ่าบาท!..หม่อมฉันยัง.."

"เอาตัวไป!" 

"พ่ะย่ะค่ะ!"

"อะไรกัน! ฝ่าบาท! ทำอะไรเพคะ? จะพาฉันไปไหน? ฝ่าบาท! ช่วยหม่อมด้วยเพคะ! ฝ่าบาทๆๆ!"

ชายหนุ่มเอื้อมมือ ไปหยิบแก้วกรานมอลต์ขึ้นมา ดื่มจนหมดแก้ว มุมปากยกยิ้มเยาะหยันออกมา ในขณะที่เดินขึ้นจากสระตรงไปยังห้องรับแขก ซึ่งมีหมอกำลังรอฉีดยาให้เขาอยู่ ผู้หญิงคนนี้ใช้มารยาสกปรกกับเขาอย่างไร้ยางอาย สมควรแล้วที่จะเป็นกระโถนรองรับของเหลวของคนอื่น เขามัวแต่ทำงานไม่มีอารมณ์คิดถึงเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ และไม่ได้ปลดปล่อยมานานหลายเดือนแล้ว ถือโอกาสนี้ได้ระบายออกไปบ้างก็ดีเหมือนกัน

ขณะที่กำลังเดินอยู่ดีๆ เขาก็ชะงักนิ่งก้าวขาไม่ออก เกิดอาการเนื้อตัวสั่นเทาขึ้นมาอย่างฉับพลันจนหยุดไม่อยู่ หลังงองุ้มทรุดนั่งลงไปคุกเข่ากับพื้น มือข้างหนึ่งยันพื้นไว้ อีกข้างกำแน่นไว้ที่ขอบกางเกง เพียงแค่เขาเผลอคิดถึงใบหน้าของคนคนหนึ่งขึ้นมาแวบเดียว ถึงกับทำให้เสียวแปลบขึ้นมาจนตัวสั่นขนาดนี้ 

นี่เป็นเพราะฤทธิ์ยา หรือว่าเป็นความต้องการจากส่วนลึกกันแน่นะ?

…………………….

คามิลล่านอนตาลอยมองเพดาน ความมืดนอกหน้าต่างเริ่มคลายตัว ฟ้าใกล้จะสางแล้ว พอดีกับฤทธิ์ยาเพิ่งจะจางลง กลิ่นของบุรุษเพศลอยคละคลุ้งในอากาศฟุ้งตลบอบอวลไปทั่วห้อง ผู้ชายสี่คนเพิ่งจะถอยออกจากร่างเธอไปได้สักครู่ แล้วทิ้งตัวลงนอนแผ่หมดแรงกันอยู่ที่พื้น เธอต้องโดนวางยาแน่ๆ ซึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ และทำตอนไหน

อาจจะเป็นในแก้วไวน์ที่เธอดื่มในตอนนั้น หรืออาจจะเป็นขวดเดียวกันกับที่คนทั้งสองจับกรอกใส่ปากให้เธอดื่มตอนที่เข้ามาในห้อง เธออยากรู้เหลือเกินว่าเขาคนนั้นรู้เห็นเป็นใจด้วยหรือเปล่า

หลังจากที่เธอถูกผู้ชายสองคนหิ้วร่างเปลือยเปล่าเข้ามาในนี้ พวกเขาก็ให้เธอดื่มไวน์จากขวดไปหลายอึก แล้วก็แบ่งกันดื่มจนหมดขวด จากนั้นก็รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเอง จับท่อนเอ็นจรดจ่อที่ร่องเสียว แล้วสอดใส่เข้ามาทันทีทั้งด้านหน้าและด้านหลัง โดยไม่มีใครยอมเสียเวลาที่จะเล้าโลมเธอก่อน แต่ด้วยฤทธิ์ยาทำให้ร่างกายเธอในตอนนั้นพร้อมรับได้ในทุกรูปแบบอยู่แล้ว และรู้สึกเมามันในอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก เธอจำได้ลางๆ ว่า หวีดร้องโหยหวนอย่างเสียวสุดขีดออกมาหลายต่อหลายครั้ง 

แต่ที่จำไม่ได้เลย คือผู้ชายอีกสองคนที่มาทีหลังนี้ ได้เข้ามาร่วมวงด้วยตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เห็นว่าพวกเขากำลังผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเสพสมบนร่างของเธออย่างบ้าคลั่งมาจนถึงตอนนี้

แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะแย่ไปเสียทีเดียว เธอรู้สึกสาสมใจกับเซ็กส์หมู่แบบนี้จริงๆ ถึงแม้ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน แต่ก็ทำให้แรงราคะที่เดือดพล่านอยู่แล้วยิ่งเร่าร้อนมากขึ้นราวกับไฟ เธอเสียวสยิวจนขนลุกไปทั่วร่าง เมื่อคิดถึงตอนที่โดนสอดใส่ทั้งทางด้านหน้าและด้านหลัง ซ้ำยังถูกทะลวงเข้ามาในปาก อีกคนก็คอยเล้าโลมเนื้อตัวอยู่ด้านข้าง เธอไม่เคยเจอประสบการณ์ที่เสียวสุดยอดแบบนี้มาก่อนเลย 

คามิลล่าถอนใจยาวออกมาอย่างเป็นสุข ทั้งที่อ่อนล้าและปวดระบมไปทั่วทั้งร่างกาย หลับตาพริ้มนึกย้อนหลังถึงเพศรสแปลกใหม่ที่เพิ่งจะได้ลิ้มลองรสชาติจนหลับไปอย่างอ่อนแรง

…………………….

บุรุษผู้สูงศักดิ์ ยืนเอามือไพล่หลังอยู่หน้ากระจกยาวใส ของอาคารรับรองส่วนพระองค์ ในค่ายหน่วยรบพิเศษของกองทัพฯ สายตามองตรงไปที่ทางเดิน ด้านหน้าอาคารนิ่งนาน เฝ้ารอการมาของคนสำคัญอย่างใจจดใจจ่อ

นัยน์ตาคมเข้มสีดำสนิทฉายแววลุ่มลึก เมื่อเห็นคนที่กำลังคิดถึงเดินตัวปลิวเข้ามาในชุดฝึกสีดำทั้งชุด ด้วยรูปร่างที่สมส่วนเพรียวบาง เมื่อใส่ชุดนี้แล้วทำให้ดูเธอเป็นสาวเซ็กซี่มากกว่าลักษณะที่ห้าวหาญอย่างบุรุษเสียอีก 

เขาชะงักไปนิดหนึ่ง เมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ราวกับกำลังจะเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ขณะที่เดินเลี้ยวเข้ามาด้านใน

หัวใจเขาเต้นผิดจังหวะไปทันทีที่เพิ่งจะได้คิดว่า หญิงสาวกำลังอยู่ภาวะอารมณ์ที่ตึงเครียดอย่างรุนแรง หลังจากผ่านการฝึกขั้นสูงสุดที่มีผลต่อร่างกายและจิตใจ เพื่อทดสอบความแข็งแกร่ง 

ซึ่งผู้ที่ได้รับการฝึก จะต้องเผชิญกับความเลวร้าย และความทรมานขั้นสาหัสทุกรูปแบบชนิดจัดเต็ม ในตอนนี้หญิงสาวจึงมีภาวะจิตตกอย่างหนัก และอาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แถมร่างกายยังสะบักสะบอมบอบช้ำไปทั้งตัวด้วยอีก 

ดังนั้นหลังการฝึกเสร็จสิ้น จำเป็นจะต้องได้รับการฟื้นฟูร่างกายและเยียวยาจิตใจเสียก่อน ด้วยการเข้าคอร์สการผ่อนคลายความเครียดประมาณหนึ่งสัปดาห์ จึงจะสามารถกลับมาอยู่ในสภาวะอารมณ์ที่ปกติได้ 

ประตูถูกกระชากเปิดออก แล้วกระแทกปิดจนเกิดเสียงดังปังสนั่นหวั่นไหว หญิงสาวในชุดฝึกสีดำทั้งตัวก้าวเข้ามาในห้อง ผมที่มัดไว้อย่างเรียบร้อยหลุดลุ่ยยุ่งเหยิง ปากแดงอิ่มที่เคยแดงระเรื่อ ตอนนี้กลับดูเป็นสีเขียวคล้ำ ใบหน้าซีดเซียวเกรี้ยวกราดเต็มเปี่ยมไปด้วยไอพิฆาตเข้มข้น แววตาลุกเรืองราวกับไฟ อัดแน่นด้วยเพลิงโทสะที่กำลังลุกโชนแผดเผา แต่กลับชวนให้ผู้คนที่อยู่ใกล้หนาวสั่นไปจนถึงกระดูก

“พอใจแล้วใช่ไหม!! เห็นแบบนี้แล้วสะใจหรือยัง!! ยังต้องให้ทำอะไรอีก!! ห๊า!!”

"โรส…" เขาพูดคล้ายรำพึงออกมาได้เท่านั้น พยายามตั้งสติรับเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่อาจจะเกิดขึ้น

หญิงสาวไม่พูดพล่ามอะไรอีก เงื้อมือกำหมัดแน่นพุ่งตรงไปหาเขาอย่างมุ่งร้าย เขาเบี่ยงตัวหันออกข้าง เพื่อมายืนอยู่ด้านหลัง แล้วสอดแขนทั้งสองของเขาเข้าไปใต้ต้นแขนเล็ก ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาประกบเข้าหากันที่บริเวณท้ายทอยของเธอ แล้วออกแรงดันที่มือ กดศีรษะเล็กลงไปกับโต๊ะทำงาน

“ปล่อยนะ! ไอ้คนบ้า! ฉันเจ็บ!! ปล๊อย!!” หญิงสาวตะเบ็งเสียงเกรี้ยวกราด พยายามดิ้นรนเพื่อสะบัดร่างออก แต่ตอนนี้เธอที่กำลังอ่อนเพลียจากการทดสอบมาตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จึงเสียเปรียบเขาทุกทาง

“พริมโรส!! ตั้งสติเดี๋ยวนี้!!” เขาตวาดกลับเสียงดังน่ากลัว  ออกแรงกดศีรษะเล็กกับโต๊ะ ให้รู้สึกเจ็บมากยิ่งขึ้น เพื่อเรียกสติ พริมโรสชะงัก ยุติการดิ้นรน ตัวไหวเล็กน้อยจากการหายใจเข้าและออก

“ดี! หายใจเข้า-นับ!  กลั้น-นับ!  หายใจออก-นับ!  กลั้น-นับ!” เขาออกคำสั่งเสียงเข้มดุดัน พูดวนซ้ำๆ เพื่อช่วยให้สัญญาณอยู่สี่ห้ารอบ พอรู้สึกว่าหญิงสาวตัวอ่อนลง จึงคลายมือออก 

นับได้ว่ามีจิตใจที่เข้มแข็งไม่เลว ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็เรียกสติกลับมาได้แล้ว ซึ่งต่างไปจากผู้ที่ได้เข้ารับการฝึกส่วนใหญ่ อาจเป็นเพราะเพศหญิงมีความอดทน และรองรับการทรมานได้ดีกว่าเพศชายก็เป็นได้

แม้เขาจะปล่อยให้เป็นอิสระ แต่เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอที่จะยันตัวเองให้ลุกขึ้นอีกแล้ว ได้แต่นอนพาดโต๊ะอยู่อย่างนั้น เขาจึงช้อนตัวอุ้มเข้ามาในอ้อมแขน แล้วพาเดินออกไปทันที

พริมโรสปรือตาขึ้นมอง เห็นเพียงแนวคางที่ขึ้นสันนูนราวกับเจ้าของได้กัดฟันเอาไว้แน่น แววตามองตรงไปข้างหน้าทว่ากระด้างดุดันจนดูน่ากลัว แต่อ้อมกอดกลับอบอุ่นอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่ง เธอคุ้นเคยกับสัมผัสนี้เหลือเกิน ขอแค่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้ เธอก็รู้สึกปลอดภัยจากทุกสิ่งรอบตัวแล้ว ริมฝีปากอิ่มแย้มรอยยิ้มหวานละมุนออกมาเพียงเล็กน้อย ก่อนที่สติจะดับวับไปในที่สุด

……………………

เสียงพลิกกระดาษแว่วเข้ามาในหูเบาๆ พริมโรสพยายามเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างสลึมสลือ คล้ายว่าร่างกายทำงานไม่สัมพันธ์กัน ตายังง่วงแต่กระเพาะรู้สึกหิวจนแสบท้องไปหมด สมองเลยงุนงง จนไม่รู้จะเข้าข้างอวัยวะส่วนไหนก่อนดี 

เธอหันหน้าไปมองตามแสงไฟอ่อนๆ ที่หัวเตียง เห็นบุรุษรูปงามใบหน้าเกลี้ยงเกลาใส่แว่นตากรอบทอง นั่งกึ่งเอนพิงหลังกับพนักหัวเตียง ตั้งอกตั้งใจอ่านเอกสารในมือ แล้วใช้ปากกาเขียนไปที่เอกสารนั้น 

เธอไม่เคยเห็นเขาโกนหนวดเกลี้ยงเกลามาก่อน ภายใต้เครายาวรกรุงรังนั่น มักจะมีไรหนวดเขียวครึ้มที่เพิ่งจะงอกใหม่อยู่บนใบหน้าเสมอ พอเห็นแบบนี้แล้วจึงดูแปลกตาไปไม่น้อย คล้ายว่าจะหล่อเหลาคมคายมากไปกว่าเดิมเสียอีก

พริมโรสมองเขาเงียบๆ นึกย้อนถึงตอนที่อยู่ในช่วงทดสอบความแข็งแกร่ง เธอคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา บ่อยครั้งที่เกือบจะสิ้นสติหมดลมหายใจ แต่เพราะนึกเป็นห่วงความปลอดภัยของเขา ทำให้มีแรงฮึดที่จะสู้ เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ เธอรู้สึกตกใจไม่น้อยที่รู้ใจตัวเองในตอนนั้น ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า หัวใจของเธอได้แอบซ่อนความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเขาเอาไว้โดยไม่รู้ตัว