หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
ผมเดินไปเคาะบานประตูห้องนอนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องผม ที่มีร่างบางของพราวฟ้าวิ่งเข้าไปก่อนหน้านี้เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา คือตอนนี้ผมพาเธอมาอยู่ที่คอนโดของผมแล้วนะ
“มีอะไรคะ?” เธอถามผมทันทีที่เปิดประตูออกมา
“พาเราไปซื้อเสื้อผ้าไง แล้วก็ไปหาอะไรกิน พี่เริ่มหิวแล้ว” ที่บอกว่าพาไปซื้อเสื้อผ้า นั่นก็เพราะเธอไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยสักชุด เห็นไอ้เพทายบอกว่าจะเอามาให้พรุ่งนี้
“งั้นเดี๋ยวพราวไปหยิบกระเป๋าแป๊บนึงนะคะ” เธอบอกผม ก่อนจะหมุนตัวเข้าไปในห้องนอนตามเดิน ไม่ถึงนาทีเธอก็เดินออกมา
“ไปค่ะ พราวพร้อมแล้ว”
ยี่สิบนาทีต่อมา…..
@ห้างสรรพสินค้า 18.20 น.
“เราไปกินข้าวกันก่อนดีมั้ยคะ แล้วค่อยไปเดินซื้อของ เป็นการย่อยอาหารไปในตัว” เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้ผมก็หิวจนแสบท้องไปหมดแล้ว
“พราวอยากกินอะไร?” ผมหันไปถามเธอ คือผมกินอะไรก็ได้นะ แต่อยากให้พราวฟ้าเป็นคนเลือกร้านที่ตัวเองอยากกินมากกว่า
“พี่องศาเลือกเลยค่ะ พราวกินได้หมดเลย” แล้วผมจะเสียเวลาถามเธอทำไมวะ ถ้าน้องมันจะตอบผมกลับมาแบบนี้
“งั้นไปกินร้านนั้นกัน” ผมชี้ไปยังร้านชาบูชื่อดังที่อยู่บนห้าง ก่อนจะเดินนำหน้าเธอไป เพราะตอนนี้ผมหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวอยู่แล้ว
ไม่นานเราสองคนก็ทานเสร็จ ก่อนจะพากันไปเดินซื้อของใช้ที่จำเป็นของพราวฟ้า และ……
“พี่องศารอพราวอยู่ด้านนอกก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพราวเข้าไปเอง” ที่บอกว่าเข้าไปเอง คือเข้าไปในร้านขายชุดชั้นในเองนั่นแหละครับ เพราะตอนนี้เราสองคนเดินมาหยุดหน้าช็อปชุดชั้นในสตรี
“อืม งั้นพี่นั่งรอพราวตรงนั้นนะ” ผมเอ่ยบอกคนตรงหน้า ก่อนจะเดินไปนั่งตรงม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับร้านขายชุดชั้นใน
ผมนั่งมองร่างบางที่อยู่ด้านในร้านผ่านบานกระจกใส ก่อนจะเห็นเธอหยิบบราเซียลายลูกไม้สีดำขึ้นมา ทาบตรงหน้าอกที่มีขนาดใหญ่ของเธอ ถ้าให้ผมเดาน่าจะคัพD
ไอ้เชี่ย แล้วมึงจะไปเดาหน้าอกน้องมันทำไมวะ ได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ
“พราวเสร็จแล้วค่ะ พี่องศาอยากจะไปซื้ออะไรต่อมั้ย?” พราวฟ้าที่เดินออกมาจากร้านชุดชั้นใน เอ่ยถามผมทันที
“ไม่มีแล้ว งั้นเรากลับกันเลยเนอะ” ตอนนี้ผมอยากจะอาบน้ำ แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงมากๆ เนื่องจากเมื่อคืนผมนั่งเคลียร์เอกสารการจองคอนโดของลูกค้าที่แห่จองกันเข้ามาเมื่ออาทิตย์ก่อน จนเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน
“งั้นเรากลับกันเลยนะคะ” ผมพยักหน้าแทนคำตอบกลับไปให้เธอ หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับมาที่คอนโดของผม แล้วเดินแยกเข้าห้องใครห้องมัน จนกระทั่ง……..
สองชั่วโมงต่อมา……
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“พี่องศาคะ”
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
“พี่องศาคะ นอนหรือยัง” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากที่ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก ก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ประตูห้องนอนของตัวเอง
“มีอะไรเหรอพราว?” นี่ผมงัวเงียจนลืมไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อนอน ทั้งตัวมีแค่กางเกงขาสั้นสบายๆแค่ตัวเดียวที่สวมอยู่ แล้วดูหน้าเธอตอนนี้สิ
“อ เอ่อ….พราวขอโทษนะคะที่มารบกวนพี่ คือพราวขอยืมสายชาร์จแบตหน่อยได้มั้ยคะ พอดีโทรศัพท์พราวแบตหมด” เธอชูโทรศัพท์ขึ้นมาให้ผมดู ก่อนจะรีบหันหน้าหนีไปทางอื่น เห็นแบบนี้แล้วนึกถึงเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ตอนที่เธอเข้ามาตามผมที่ห้องนอนพี่ชายของเธอ
ตอนนั้นผมขึ้นไปช่วยชีวิตลูกชายของผม แล้วก็อาบน้ำเพลินไปหน่อย จนไอ้เพทายต้องให้พราวฟ้าขึ้นมาตาม ก็อย่างที่ทุกคนรู้นั่นแหละ
ว่าแต่ นี่ผมลืมบอกอะไรทุกคนไปอย่างนึงใช่มั้ยว่าเวลาที่ผมดื่มเหล้า ผมมักจะมีอารมณ์ทางเพศทุกครั้ง และสิ่งที่ช่วยผมได้ดีที่สุดก็คือฝ่ามือหนาของผมบวกกับคลิปโป๊ที่ผมชอบดูตอนช่วยตัวเอง คือผมเป็นผู้ชายมันก็เป็นเรื่องปกติมั้ยหละ นี่ผมตอบอย่างไม่อายเลยนะ
“อยู่ในห้อง เดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้” ผมตอบเธอกลับไป ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปหยิบสายชาร์จแบตไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดให้เธอ
“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวชาร์จเสร็จแล้วพราวเอามาคืนให้นะ”
“ไม่เป็นไร ของพี่มีสำรอง อันนี้พราวเก็บไว้ใช้เลย”
“อ้อค่ะ งั้นพราวไปก่อนนะ” พูดจบเธอก็หมุนตัวกลับแล้วรีบเดินเข้าห้องนอนฝั่งตรงข้ามกับผมทันที ผู้หญิงอะไรวะ หน้าสดยังสวยขนาดนี้ ผิวจะขาวเนียนอมชมพูไปไหน นี่ไม่รู้ว่าข้างในจะขาวกว่านี้หรือเปล่า
ไอ้เชี่ย นี่มึงกำลังคิดเหี้ยอะไรอยู่วะ ผมได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ วันนี้ทั้งวันผมไม่รู้ว่าด่าตัวเองไปทั้งหมดกี่ครั้งเหมือนกัน
วันต่อมา 07.20 น.
“สวัสดีตอนเช้าค่ะ พี่องศา” ทันทีที่ฉันเดินออกจากห้องมา ก็เห็นว่าพี่องศากำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหารในครัว
“ตื่นแล้วเหรอ เมื่อคืนนอนหลับไหม”
“ก็ นอนหลับค่ะ” แต่กว่าจะข่มตาหลับได้ก็เที่ยงคืนกว่าเข้าไปแล้ว ไม่ใช่เพราะแปลกที่หรอกนะ แต่เป็นเพราะซิกแพคพี่องศานั่นแหละที่ทำให้ฉันสติแตก
“อาหารเช้าเสร็จพอดี มากินสิ พี่ทำเผื่อเราด้วยนะ” นอกจากจะหล่อแล้ว ยังทำอาหารเก่งอีกต่างหากช่างแตกต่างจากพี่ชายของฉันโดยสิ้นเชิง รายนั้นนะได้แต่ใช้ฉันทำให้กินอย่างเดียวเลย
“ว้าว น่ากินมากค่ะ งั้นพราวไม่เกรงใจแล้วนะ” ฉันเดินไปหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ขนาดพอดี พร้อมกับมองจานข้าวผัดหมูที่พี่องศายกมาวางที่โต๊ะเมื่อกี้
“กินเยอะๆนะ จะได้โตไวๆ” พี่องศายื่นมือมาขยี้ผมฉันอย่างหมั่นเขี้ยว หลังจากที่เขาเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับฉัน
“ผมพราวเสียทรงหมดแล้วนะคะ” ฉันบ่นอุบให้คนตรงหน้าที่ชอบขยี้ผมฉันตั้งแต่ประถมจนตอนนี้เรียนจะจบมหาลัยอยู่แล้ว
“หึ” พี่องศาระบายรอยยิ้มออกมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานข้าวตรงหน้าของตัวเอง ว่าแต่หล่อขนาดนี้ทำไมยังไม่มีแฟนอีกนะ ฉันได้แต่สงสัย แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองต่อไป
“เดี๋ยวไปทำงานพร้อมพี่เลยเนอะ รถพราวก็เอาจอดไว้นี่แหละ” หลังจากที่เราสองคนนั่งกินข้าวเสร็จ พี่องศาก็เงยหน้าขึ้นมาพูดกับฉัน ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องขับรถเอง ประหยัดน้ำมันด้วย
“ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวพราวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ” ฉันบอกพี่องศาไป ก่อนจะลุกแล้วหยิบจานข้าวของตัวเองที่ตั้งใจจะเอาไปล้าง แต่…..
“เอาไว้ตรงนี้แหละ เดี๋ยวพี่จัดการเอง พราวไปทำธุระของตัวเองเถอะ” เขาว่าพลางหยิบจานข้าวของฉันไป ก่อนจะเดินตรงไปที่อ่างล้างจาน
ฉันยืนมองแผ่นหลังกว้างของพี่องศาที่อยู่ภายใต้เสื้อเชิตสีขาวตัวบาง ที่ทำให้เห็นเนื้อหนังด้านในลางๆ ก่อนที่ภาพบางอย่างจะฉายวับเข้ามา
ยัยพราวฟ้า นี่แกคิดถึงซิกแพคของพี่องศาเขาอีกแล้วนะ ฉันละอยากจะทึ้งหัวตัวเองจริงๆ ได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะรีบหันหลังแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองทันที
สามวันต่อมา….
“พี่องศาคะ ดื่มเบียร์มั้ย?” เสียงพราวฟ้าเอ่ยถามผม หลังจากที่ผมเปิดประตูห้องนอนออกมา
“คิดยังไงซื้อเบียร์มาดื่ม” คือตอนนี้พราวฟ้ามาอยู่ห้องผมได้สามสี่วันแล้วนะ นี่ก็ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่เธอจะกลับไปเมื่อไหร่
“ก็พรุ่งนี้บริษัทหยุดนี่คะ ตื่นสายได้” มันก็จริงอย่างที่เธอพูด เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ปกติผมต้องออกไปดื่มกับไอ้พวกนั้นแล้วนะ แต่ติดตรงที่ไอ้เพทายบินไปดูงานต่างจังหวัด ส่วนไอ้คามินก็ไม่รู้หายหัวไปไหนของมัน
“ซื้อมากี่กระป๋อง?” ที่ถามไปแบบนั้นคือกลัวไม่พอไง เพราะแค่ผมคนเดียวก็หกเจ็ดกระป๋องแล้วนะ
“สิบกระป๋องค่ะ มีแช่อยู่ในตู้เย็นอีก” เธอตอบผมกลับมา พร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปทางตู้เย็นขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับเคาน์เตอร์ทำอาหาร แล้วนี่เธอลงไปซื้อตอนไหนกัน
สองชั่วโมงต่อมา 20.40 น.
“พี่องศาไม่คิดจะมีแฟนเหรอคะ?” พราวฟ้าที่นั่งดื่มเบียร์อยู่ข้างผมถามขึ้น แล้วทำไมน้องมันต้องมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้มขนาดนั้น
“ถามทำไม อยากมาเป็นแฟนพี่หรือไง?” ที่ถามไปแบบนั้นเพราะอยากจะแกล้งเธอเฉยๆนะ แต่ไม่รู้ทำไมในใจถึงหวังคำตอบบางอย่างจากเธอ
คือตอนนี้เราสองคนนั่งดื่มเบียร์ด้วยกันตรงโซฟากลางห้องโถง นี่ก็ดื่มจนเบียร์ที่อยู่ในตู้เย็นใกล้จะหมดอยู่แล้ว
“ปะ เปล่าซะหน่อย” เธอรีบหันหน้าหนีไปทางอื่นทันที ทำไมถึงได้น่าแกล้งขนาดนี้วะ
“พี่องศาจะเอาเบียร์เพิ่มไหมคะ? เดี๋ยวพราวเอามาให้”
“อืม” ผมก็พยักหน้าตอบกลับพราวฟ้าไป ก่อนที่เธอจะลุกแล้วเดินตรงไปยังตู้เย็น
ผมนั่งมองร่างบางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวคอวีตัวบาง กับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่เธอชอบใส่เป็นประจำอย่างไม่ละสายตา ทำไมพราวฟ้าถึงได้หน้ามองขนาดนี้นะ แค่แผ่นหลังยังทำผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย หรือเพราะแอลกอร์ฮอร์ที่ดื่มเข้าไป
“นี่ค่ะ คนละกระป๋องสุดท้ายแล้วนะคะ ในตู้เย็นหมดแล้ว” พราวฟ้าที่เดินกลับมาพร้อมกับเบียร์ที่อยู่ในมือจำนวนสองกระป๋อง เอ่ยบอกผม
“อยากดื่มต่อมั้ย ห้องพี่มีเหล้าอยู่” ที่ถามไปแบบนั้นเพราะผมอยากได้คนนั่งดื่มเป็นเพื่อนไง นี่ผมเพิ่งดื่มไปแค่สี่ห้ากระป๋องเองนะยังอยากดื่มต่ออยู่เลย อีกอย่างพราวฟ้าก็ดูคอแข็งใช้ได้
“ดื่มเพรียวๆเหรอคะ พราวไม่ไหวแน่”
“งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อเบียร์มาเพิ่มให้ พราวดื่มสองกระป๋องนี่รอพี่ไปก่อน” พูดจบผมก็หยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงของตัวเอง ก่อนจะลงไปซื้อเบียร์ที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆกับคอนโดมาเพิ่มอีก
สองชั่วโมงต่อมา…
“เดี๋ยว หมดกระป๋องนี้ พราวจะ เข้าไปนอน แล้วนะคะ อึก!” ร่างบางที่นั่งหน้าแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอร์ฮอร์ที่ดื่มเข้าไป หันหน้ามาพูดกับผมด้วยเสียงยานคาง
“อืม แล้วเดินไหวไหม ให้พี่เดินไปส่งหรือเปล่า?” ดูจากสภาพคือตอนนี้พราวฟ้าเริ่มจะเมาแล้วครับ จะไม่ให้เมาได้ยังไงเล่นยกดื่มๆขนาดนั้น อีกอย่างเธอคนเดียวก็ดื่มเกือบสิบกระป๋องแล้วนะ อย่างโหดเลย
“ไหวค่ะ แค่นี้ สบาย มาก” พราวฟ้าตอบผมกลับมาก่อนจะลุกจากโซฟา แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาเธอก็ทรงตัวไม่อยู่ แล้วล้มลงมาที่หน้าตักของผมพอดี
อึก!!
ผมกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่เมื่อมือของผมได้สัมผัสกับตัวนุ่มนิ่มของเธอ ที่สำคัญตอนนี้สะโพกมนๆของเธอมันกำลังนั่งทับอยู่บนลูกชายของผม
“ข ขอโทษค่ะ พ พราวไม่ได้ตั้งใจ” เธอรีบลุกออกจากตักผมอย่างไว ก่อนจะล้มลงไปที่โซฟาข้างๆผมเหมือนเดิม พอเห็นแบบนั้นผมก็อดที่จะแกล้งเธอไม่ได้อีกแล้ว ผมค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เธอทีละนิด ทีละนิด
“พ พี่องศา จะทำอะไรคะ?”
“อยากโดนเด็กน้อยเปิดซิง” ไม่รู้ว่าผมแกล้งเธอหนักเกินไปมั้ย แต่ตอนนี้ผมเริ่มจะหยุดตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอร์ฮอร์ที่มันกำลังพลุ่งพล่านในตัวผมตอนนี้ก็ได้
“……..”
“อยากลองจับดูไหม มันใหญ่นะ”
“พ พี่องศา” เธอเรียกชื่อผมเสียงแผ่ว ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือของผมไปจับมือของเธอ แล้วเอามาวางลงตรงกลางเป้ากางเกงของผม ที่มีเจ้าลูกชายที่หลับไหลอยู่ก่อนหน้านี้ กำลังจะตื่นขึ้นมาเพราะสัมผัสนอกผ้าเมื่อกี้นี้
อา…..ทำไมมือเธอถึงได้นุ่มขนาดนี้วะ นี่แค่สัมผัสด้านนอกยังทำผมเสียวได้ขนาดนี้ แล้วถ้าผมให้เธอเขามาสัมผัสข้างใน ผมจะเสียวขนาดไหนกันนะ
“ให้พี่ถอดกางเกงออกไหม น้องจะจับมันได้สะดวก”
ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงหรือดลจิตดลใจให้ผมถามคำถามนี้เธอออกไป อาจจะเป็นผีห่าซาตานที่กำลังเข้าร่างผมตอนนี้ก็ได้
“พ พี่องศา” สิ้นเสียงพราวฟ้า จู่ๆเธอก็เป็นคนดึงผมเข้าไปใกล้ ก่อนจะทาบทับริมฝีปากของเธอลงมา
“อื้ออ/อื้มม....” ผมกับพราวฟ้าเราสองคนหลุดเสียงครางในลำคอออกมาพร้อมกัน ก่อนหน้านี้ผมว่าผมกำลังเป็นฝ่ายรุกเธออยู่นะ แล้วไหงตอนนี้ผมกลายเป็นฝ่ายรับวะ
“อื้ออ” พราวฟ้าสอดแทรกลิ้นร้อนของเธอเข้ามาในโพรงปากของผม ซึ่งผมก็ยอมให้เธอลุกล้ำเข้ามาอย่างง่ายดาย เราสองคนนั่งจูบกันแบบดูดดื่มอยู่ตรงโซฟาสักพัก ก่อนที่พราวฟ้าจะเป็นคนผลักผมออกเบาๆ
“พ พราวหายใจไม่ออก” ไม่รู้ว่าที่หน้าเธอขึ้นสีแดงระเรื่ออยู่ตอนนี้เป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอร์หรือว่าความเขินอายกันแน่ แต่ผมชอบนะ เธอดูน่ารักดี
“ต่อเลยมั้ย?”
“อื้อ…..” ผมไม่รอให้เธอได้ตอบก่อนจะเป็นฝ่ายขึ้นไปคร่อมบนตัวของเธอแล้วกดริมฝีปากหนาของตัวเองลงไปบนริมฝีปากบางของเธอ
ผมสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากของเธอ ที่มีกลิ่นเบียร์ผสมกับกลิ่นลิปสติกจางๆ จนตอนนี้ผมแทบไม่อยากปล่อยเธอให้เป็นอิสระ หรือผมควรจะปล่อยให้ผีห่าซาตานที่มันอยู่ในร่างผมตอนนี้ เผยตัวตนออกมาดี
ยี่สิบนาทีต่อมา….“อ๊า….พ พี่องศาคะ พ พราวเสียว” ร่างบางที่นอนเปลือยกายเปล่าอยู่ตรงหน้าผมถึงกับร้องครางออกมา เมื่อถูกผมระรัวปลายลิ้นร้อนใส่กลีบกุหลาบงามสีสดของเธอ ผมใช้ริมฝีปากหนาของตัวเองดูดกินน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาอย่างหื่นกระหาย ทำไมถึงหวานขนาดนี้วะ หวานจนอยากจะกลืนกินไปทั้งตัว“อื้อออ พ พราวจะ ม ไม่ไหว”“อยากเสียวกว่านี้ไหม หืม” ผมสอดแทรกนิ้วมือเข้าไปในตัวของเธอ ที่เมื่อได้สัมผัสก็รับรู้ได้เลยว่ามันไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน นี่แค่นิ้วเดียวยังแน่นซะขนาดนี้ แล้วลูกชายของผมมันจะเข้าไปยังไง“อ๊ะ อื้ออ อ๊ะ พ พี่องศา ย อย่าแกล้งค่ะ พราวใจจะขาด” อย่าว่าแต่เธอใจจะขาดเลย ตอนนี้ผมก็รู้สึกว่าตัวเองใจจะขาดเหมือนกัน ผมใช้สายตามองสำรวจไปทั่วร่างกายขาวเนียนไร้ที่ติของเธอ โดยเฉพาะหน้าอกที่มีขนาดใหญ่เกินตัวที่ผมเดาไว้ก่อนหน้านี้ว่าต้องคัพดีแน่ๆ และมันก็ใช่ ตัวก็แค่นี้นมจะใหญ่ไปไหนวะ“อ๊ะ อ๊ะ พ พราวเสียวค่ะ อ๊า….” พราวฟ้าร้องครางออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อผมเร่งจังหวะในการขยับนิ้วเข้าออกภายในตัวของเธอ จนในที่สุดเธอก็ปลดปล่อยน้ำสีใสให้ไหลทะลักออกมาจนล้นมือของผม“นิ้วของพี่ ลิ้นของพี่โดนน้องเปิดซิงแล้
วันต่อมา 11.50 น.“พราว ตื่น” ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากที่ได้ยินเสียงพี่องศาเอ่ยเรียกข้างๆกกหู“อื้ออ กี่โมงแล้วคะ” “จะเที่ยงแล้วครับ ตื่นมากินข้าวก่อน” นี่ฉันหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอ แต่ก็ไม่แปลกใจเพราะเมื่อคืนฉันเสียพลังงานมากเกินไปจริงๆ“อ๊ะ” เมื่อฉันขยับตัวลุก ถึงกับต้องอุทานออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บแสบไปตรงกลางหว่างขาของตัวเอง ก็จะไม่ให้เจ็บได้ไง ของพี่องศาเล็กซะที่ไหนกัน“เจ็บเหรอ เมื่อคืนพี่นึกว่าพราวเริ่มชินแล้วซะอีก เห็นขย่มพี่เอา ขย่มพี่เอา” นี่พี่เขาไม่คิดว่าฉันจะอายบ้างรึไง ทำไมถึงได้ชอบพูดจาแบบนี้ตลอดเลย“ก็พี่องศาบอกให้พราวทำ” ทั้งๆที่มันเป็นครั้งแรกของฉัน แต่ฉันก็ยังยอมทำตามคำขอของเขา“หึ ว่านอนสอนง่ายดี” คนตรงหน้าพูดแล้วระบายรอยยิ้มออกมา ทำไมเขาถึงได้ดูดีขนาดนี้นะ “จ้องขนาดนี้ พราวอยากกินพี่หรืออยากให้พี่กินพราว” จะมากินพี่กินพราวอะไรของเขา บ้าจริง“พราวจะกินข้าวค่ะ หิวข้าว” ฉันยู่ปากใส่คนตรงหน้า ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ นี่ฉันพลาดท่าให้คนร้ายกาจแบบเขาได้ยังไงกัน เฮ้อ…..หนึ่งชั่วโมงต่อมา….“จะให้พี่บอกไอ้เพทายเรื่องของเราเลยไหม” จู่ๆพี่องศาที่นั่งเงียบอยู่นา
สองชั่วโมงต่อมา….“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่องศา พ พราวเสียว” ฉันที่นั่งขย่มอยู่บนเจ้ามังกรยักษ์ที่มีขนาดลำตัวมหึมาของพี่องศา ร้องครางจนเสียงแหบแห้งอย่างไม่เป็นภาษา“อา….พ พราว พี่จะแตกอีกแล้วครับ” พี่องศาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานก็ร้องครางเสียงกระเส่าไม่ต่างจากฉัน ปั้กปั้กปั้ก!!ฉันยังคงนั่งหันหลังขย่มพี่เขาอยู่แบบนั้น ซึ่งพี่องศาเองก็สวนสะโพกขึ้นมากระแทกฉันไม่ยอมแพ้เช่นกัน จนกระทั่ง…“อ๊า…./อา…..” เราสองคนหลุดเสียงครางออกมาพร้อมกัน ก่อนที่พี่องศาจะปล่อยให้น้ำอุ่นๆของเขาให้พุ่งเข้ามาในตัวของฉันอีกครั้ง(มีรูปภาพประกอบใครที่ซื้ออีบุ๊กแล้วสามารถทักเข้ามาขอคิวอาร์โค้ดที่ซัมทาง FB: Summer Summer นะคะ) “ต่ออีกไหม?” เขากระซิบมาที่ข้างกกหูของฉันเสียงแผ่ว“พี่องศาไหวเหรอคะ อายุเยอะแล้วนะ พราวกลัวพี่หัวใจวาย” ฉันแกล้งพูดออกไป คือสามสิบนี่ฉันว่ายังไม่แก่นะ วัยกำลังดีมากเลยแหละ “แก่ๆอย่างพี่นี่แรงดีนะ ไม่งั้นพราวคงไม่ร้องดังไปสามบ้านแปดบ้านหรอก” อันนี้ไม่เถียงค่ะ เพราะว่าฉันร้องครางเสียงดังมาก มากซะจนกลัวว่าข้างห้องจะได้ยิน หลังๆมาฉันเลยขึ้นไปนอนห้องเขามากกว่า เพราะห้องพี่องศาต่อให้ครางดังแค่ไหน
XZ PUB 01.20 น.“ยัยพราว แกไม่ให้พวกฉันยื่นรอเป็นเพื่อนแน่นะ” ยัยแตงกวาเอ่ยถามฉันหลังจากที่เราสามคนเดินออกมานอกผับ“ไม่เป็นไรจริงๆ นี่เดี๋ยวพี่องศาใกล้จะถึงแล้ว อีกอย่างพวกแกกว่าจะกลับถึงคอนโดอีก” คือคอนโดพวกมันอยู่ไกลจากที่นี่มากค่ะ ขับรถเกือบชั่วโมงเลยนะ อีกอย่างก่อนหน้านี้ฉันก็โทรไปบอกพี่องศาแล้ว เขาก็ออกมาแล้วด้วย อีกเดี๋ยวน่าจะถึงแหละ“งั้นพวกฉันไปก่อนนะเว้ย ดูแลตัวเองด้วยนะเจอกันที่มหาลัยวันจันทร์”“โอเค บ๊ายบาย” หลังจากที่ฉันโบกมือลากับยัยสองคนนั้นไม่ถึงห้านาที จู่ๆก็มีคนเดินมายืนข้างๆ และเมื่อฉันหันไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีที่นั่งมองฉันในผับก่อนหน้านี้“จะกลับแล้วเหรอครับ” “ค่ะ” ฉันตอบเขาไปตามมารยาท “ขอเบอร์ได้ไหมครับ”“1669” เห้ย อันนี้ฉันไม่ได้ตอบนะ แต่ฉันจำได้ว่าเป็นเสียงของใคร ยังไม่ทันได้หันไปมองตัวของฉันก็ถูกฝ่ามือหนาของใครบางคนโอบไว้พร้อมกับดึงเข้าไปชิดกับแผงอกของเขา กลิ่นน้ำหอมนี้ชัดเลย“พี่องศา มาแล้วเหรอคะ” ฉันฉีกยิ้มกว้างให้กับคนตัวสูงที่ยืนทำหน้าโหดอยู่ข้างๆ โดยที่สายตาเขาจ้องมองไปยังผู้ชายที่ยืนข้างๆฉันอีกคน จนคนที่ถูกมองรีบขอโทษขอโพยแล้วเดินกลับเข้าไปด้านใ
“หายไปไหนของเขานะ โทรหาก็ไม่รับ” ฉันบ่นพึมพำออกมาในขณะที่ก้าวขาขึ้นบันไดเพื่อจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเอง คือก่อนหน้านี้ฉันกับพี่องศาขับรถตามกันมาค่ะ ทีแรกพี่องศาก็จะให้ฉันมาพร้อมเขา แต่ฉันบอกว่าอยากขับรถมาเอง พี่องศาเลยขับตามหลังฉันมา แต่ว่าเมื่อกี้เราสองคนเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกันนะ ก่อนที่ฉันจะแยกออกไปหาพี่เพทายที่สระว่ายน้ำด้านหลังของบ้าน แล้วตอนนี้เขาหายไปไหนแกร๊ก!!แอด!!พรึ่บ!!“อ๊ะ” ฉันร้องเสียงหลงออกมาทันทีหลังจากที่เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แต่จู่ๆก็ถูกฝ่ามือหนาของใครบางคนดึงตัวฉันจนเซเข้าไปกระแทกกับแผงอกแกร่งของเขา ก่อนที่เขาจะใช้สองแขนโอบรัดรอบเอวคอดของฉันจากทางด้านหลัง“พี่ขึ้นมารอพราวตั้งนาน ทำไมมาช้าจัง หืม” เสียงอันคุ้นเคยดังอยู่ข้างกกหูของฉัน คือไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาเป็นใคร“พี่องศา ปล่อยพราวเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วนี่ขึ้นมาห้องพราวได้ไง ไม่เห็นบอกก่อนเลย” “พี่ก็บอกพราวแล้วไง ว่าคืนนี้พี่จะนอนกับพราวที่นี่” “อื้ออ ปล่อยก่อนสิคะ พราวจั๊กจี้นะ” พี่องศากดสันจมูกโด่งๆของเขาลงมาบนซอกคอขาวเนียนของฉัน ทำให้ตอนนี้ร่างกายของฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเลย“อยากปล่อยใ
หนึ่งชั่วโมงต่อมา…..ปึกปึกปึก!!“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่ องศา อื้อ พ พราว จุก ค่ะ” ฉันที่นอนตัวสั่นไปตามแรงกระแทกอยู่ใต้ร่างหนาถึงกับร้องครางออกมา เมื่อถูกคนตรงหน้าอัดกระแทกเจ้ามังกรยักษ์ของเขาเข้าออกอยู่แบบนั้น “จุกหรือเสียวครับ หืม” เมื่อกี้จุก แต่ว่าตอนนี้เริ่มเสียวแล้วนะ ก็จะไม่ให้เสียวได้ไงหละ ในเมื่อพี่องศาเล่นใช้หัวแม่มือมาบดขยี้ตรงจุดเสียวซ่านของฉัน“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ ย อย่า กดตรงนั้นค่ะ อ๊า” แต่ว่ายิ่งห้ามพี่องศาก็ยิ่งทำ เหมือนเขากำลังแกล้งทรมานฉันยังไงยังงั้นเลย ปึกปึกปึก!!“ซี๊ดดด พราว โคตรแน่นเลย พี่จะแตกอีกแล้วนะ” พี่องศายังคงขยับสะโพกเข้าออกตามจังหวะความต้องการของตัวเอง ส่วนมือก็ยังคงหยอกล้อกับติ่งเสียวของฉันไม่ยอมปล่อย จนฉันเองก็เริ่มจะไม่ไหวแล้วเหมือนกันคือก่อนหน้านี้เราสองคนเอากันในห้องน้ำมาสามรอบแล้วนะ แต่ว่าพี่องศายังไม่ยอมหยุด“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่องศา คะ พ พราว….” เสียงฉันขาดหายไปทันที หลังจากที่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่กลางอากาศ “อื้มมม พราว อีกนิดเดียวครับ อีกนิด….” “อ๊า…/ ซี๊ดดด” เราสองคนเปล่งเสียงครางออกมาพร้อมกัน ก่อนที่ฉันจะใช้เล็บจิกไปที่แขนทั้งสองข
หลายชั่วโมงต่อมา 17.45 น.“พี่เพทาย…ไปไหนมาคะ?” ฉันเอ่ยถามพี่ชายสุดที่รักของตัวเองหลังจากที่พี่เขาก้าวขาเข้ามาในบ้าน นี่หายไปไหนของเขาตั้งครึ่งค่อนวัน พึ่งจะกลับมาเอาเวลานี้“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว” ฉันยู่จมูกใส่คนตรงหน้าทันที หลังจากที่พี่เพทายตอบฉันกลับมา นี่ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยฉันหนีกลับคอนโดไปพร้อมกับพี่องศาเมื่อช่วงบ่ายแล้วนะ“พราวโตแล้วนะคะ เรียนใกล้จะจบแล้วด้วย” “ถึงจะโตแค่ไหน แต่พราวก็ยังเป็นเด็กในสายตาพี่อยู่ดี แล้วนี่จะนอนค้างที่บ้านอีกคืนเหรอ ไม่กลับคอนโดรึไง?” “เดี๋ยวจะกลับค่ะ รอคุยกับพี่เพทายก่อน” คนตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างสงสัย “คุยกับพี่เหรอ เรื่องอะไร?” “เอ่อ….คือว่าพราว….พราวมีแฟนแล้วนะคะ” ฉันที่หัวใจเต้นระรัวอยู่ตอนนี้ รวบรวมความใจกล้าของตัวเองทั้งหมดที่มีพูดออกไป คือตอนนี้บอกไปก่อนไงว่ามีแฟนแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าพี่เพทายจะว่ายังไง“ใคร? ไม่เห็นพามาแนะนำให้พี่รู้จัก” จากที่น้ำเสียงเป็นปกติก่อนหน้านี้ ตอนนี้ทำเสียงดุใส่ฉันทันทีเลย“ไว้เดี๋ยวฝึกงานเสร็จ พราวจะพาพี่เขามาแนะนำอย่างเป็นทางการนะคะ” “พี่เขา? มันอายุเท่าไหร่?”
หลายวันต่อมา…..ห้างสรรพสินค้า “อิ่มแล้วเหรอพราว?” ผมเอ่ยถามร่างบางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม หลังจากที่เธอวางช้อนในมือลง แล้วหันไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม นี่เธอพึ่งกินไปได้สามสี่คำเอง“ค่ะ ช่วงนี้พราวน้ำหนักขึ้น เริ่มจะอ้วนแล้ว” เธอยู่จมูกกับปากไปพร้อมๆกัน ราวกับเด็กน้อย ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ“ไม่เห็นเป็นไร ขึ้นอีกสักสิบโลยี่สิบโลพี่ก็รับได้” “รับได้จริงเหรอคะ ถ้าพราวอ้วนตุ๊ต๊ะ พี่องศาจะไม่ทิ้งพราวเหรอ?” “ทิ้งเหรอ พี่ว่าคำนี้ไม่เคยอยู่ในหัวพี่เลยนะ พราวมากกว่าที่จะทิ้งพี่” อันนี้ผมพูดจริงนะ เพราะต่อให้พราวฟ้าเธอจะเป็นยังไง จะอ้วนจะผอมขนาดไหน แต่ผมก็ไม่มีวันทิ้งเธอแน่นอน“พราวไม่ทิ้งพี่องศาหรอกค่ะ ถ้าพี่ไม่นอกใจและนอกกายพราว” คนตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมกับระบายรอยยิ้มกว้างออกมา“ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับ เพราะตัวของพี่หัวใจของพี่เป็นของพราวฟ้าคนนี้คนเดียว” ผมมั่นใจมากนะ เพราะตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพราวฟ้า ผมมีความสุขมาก แทบไม่อยากห่างจากเธอแม้แต่วินาทีเดียวก่อนหน้านี้ผมว่าผมอาจจะชอบเธอโดยที่ผมไม่รู้ตัว พอได้อยู่ใกล้ก็อยากแกล้งตลอดเวลา ยิ่งคืนนั้นที่เราสองคนได้นั่งดื่มนั่งคุยกัน มั
ตอนเย็น “พราว เดินเบาๆสิครับ เดี๋ยวก็กระทบกระเทือนกับลูกในท้องหรอก” ฉันที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากห้องนอน ถึงกับต้องกรอกตามองบน เมื่อได้ยินเสียงพี่องศาพูดประโยคแบบนี้อีกแล้ว“แค่เดินเองค่ะ ไม่ได้วิ่งสักหน่อย” นี่เอาจริงๆนะ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าฉันท้องลูกของเขาอยู่ ตัวนี่แทบไม่ยอมห่างจากฉันไปไหนเลย “เดินก็เดินระวังๆหน่อยสิพราว คุณหมอก็บอกแล้วนี่นาว่าครรภ์แรกต้องดูแลให้ดีๆ”“พี่องศามาท้องเองมั้ยคะ?” “ไม่หัวร้อนสิครับคนดี มาเดี๋ยวพี่นวดเท้าให้ พราวจะได้ผ่อนคลาย ดีมั้ย” “ไม่เอาค่ะ พี่อายุมากกว่าพราวอีกนะ จะมานวดเท้าให้พราวได้ยังไง”“พี่ไม่ถือครับพราว เดี๋ยวพราวนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปเอาน้ำอุ่นแป๊บนึง” คือไม่ว่าฉันจะพูดยังไง พี่องศาก็ไม่ยอมฟังอยู่ดี แล้วตอนนี้เขาก็นั่งนวดเท้าให้ฉันแล้วเรียบร้อย“เป็นไงบ้างพราว ผ่อนคลายขึ้นมั้ย หืม” “ค่ะ บีบตรงข้อเท้าพราวด้วยได้มั้ยคะ” “ตรงนี้เหรอครับ”“ค่ะ ตรงนั้นแหละ” ฉันพยักหน้าตอบพี่เขาไป ก่อนจะเอนหลังอิงไปกับพนักโซฟาแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุด————————ผมนั่งมองหน้าเรียวสวยได้รูปของพราวฟ้าที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตอนนี้ ก่อ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา@คอนโดองศา 22.40 น.“พราวครับ คิดถึงจังเลย ไม่ได้นอนกอดพราวมาอาทิตย์นึงแล้วนะ” (พราวก็คิดถึงพี่องศาเหมือนกันค่ะ) เสียงหวานเอ่ยตอบผมกลับมาทันที หลังจากที่ผมพูดจบ นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ พ่อกับแม่ของพราวฟ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลย ทำไมรอบนี้กลับมานานจัง“เปิดกล้องได้มั้ย อยากเห็นหน้าพราวใจจะขาด”(ได้สิคะ) สิ้นเสียงของพราวฟ้า ผมก็กดเปิดกล้องอย่างไว ทำให้ตอนนี้ผมเห็นร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาวตัวบางกำลังนอนฉีกยิ้มกว้างให้ผมอยู่“ยั่วพี่เหรอครับ” (พราวเปล่ายั่วนะคะ พี่องศานั่นแหละยั่วพราวเหรอ)“พี่ยั่วตรงไหน หืม”(ตรงที่ไม่ใส่เสื้อนี่แหละค่ะ เห็นแล้วอยากกัดหัวนมให้ขาดเลย) “มากัดสิครับ พี่นอนรอพราวอยู่ห้องไม่ไปไหนเลย”(รออีสองสามวันนะคะ รอให้พ่อกับแม่พราวกลับก่อน)“มาตอนนี้เลยไม่ได้เหรอหืม เดี๋ยวพี่ไปรับ”(อย่างอแงสิคะ อีกไม่กี่วันเองนะ) แต่อีกไม่กี่นาทีผมจะลงแดงแล้วนะ ยิ่งมาเห็นพราวฟ้าในชุดนอนแบบนี้อีก“พี่อยากอะพราว ปวดหนึบไปหมดเลย” (อยากก็ช่วยตัวเองไปก่อนนะคะ เพราะพราวคงช่วยพี่องศาไม่ได้)“พราวช่วยพี่ได้นะ อยากช่วยมั้ย หืม” (ช่วยยังไงคะ?)“แค่พราวถอดชุดพราว
@คอนโด 18.20 น.“พี่องศาคะ พรุ่งนี้พราวจะต้องกลับไปนอนบ้านนะ” ฉันเอ่ยบอกคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว ซึ่งพอพี่องศาได้ยินก็รีบหันมามองหน้าฉันทันที“กลับทำไมครับ?”“พ่อกับแม่จะกลับมาพรุ่งนี้ค่ะ แม่พึ่งไลน์มาบอกพราวเมื่อเช้า” ฉันตอบคนที่ยืนคิ้วขมวดชนกันอยู่ตอนนี้ไป“แล้วไปนอนกี่วัน?”“ก็จนกว่าพ่อกับแม่จะกลับค่ะ พี่องศานอนคนเดียวได้ใช่มั้ย?” “ถ้าบอกว่าไม่ได้หละครับ พราวยังจะทิ้งให้พี่นอนคนเดียวอยู่มั้ย หืม”“ก็พราวไม่ได้เจอพ่อกับแม่มาหลายเดือนแล้วนี่คะ พี่องศาเข้าใจพราวหน่อยนะ” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดคนตรงหน้า ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจุ๊บแก้มเค้าทีนึง“ถ้าพ่อกับแม่พราวมาอยู่เป็นเดือน พี่ก็ต้องนอนคนเดียวเป็นเดือนเลยใช่มั้ย?”“ไม่นานขนาดนั้นหรอกค่ะ อย่างมากก็แค่อาทิตย์เดียวเอง” เพราะปกติเวลาที่พ่อกับแม่กลับมาบ้านพวกท่านจะอยู่แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น ซึ่งฉันคิดว่ารอบนี้ก็น่าจะเหมือนกัน“แล้วใครไปรับพวกท่านที่สนามบินครับ ไอ้เพทายเหรอ?”“พราวว่าจะไปรับเองค่ะ เพราะพรุ่งนี้พี่เพทายมีนัดคุยกับลูกค้าที่จะส่งอุปกรณ์ไฟฟ้าไปยังเพื่อนบ้าน”“งั้นพรุ่งนี้ให้พี่ไปส่งพราวนะ จะได้ถือโอกาสนี้แนะนำตัวอย่างเป็
หลายชั่วโมงต่อมา 10.30 น.“พี่องศาคะ วันนี้เราจะไปล่องเรือกันใช่มั้ยคะ?” “ครับ เดี๋ยวคนขับรถจะมารับแล้วพาพวกเราไปที่ท่าเรือ” นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่นัดกับคนขับรถไว้แล้วนะ ผมก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้คามินตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!ทำไมมันยังไม่รับสายสักทีวะ มัวแต่ทำอะไรของมันตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!!(ว่าไง) เสียงปลายสายดังขึ้นทันทีหลังจากที่มันกดรับสายของผม“เดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีไปเจอกันที่ล็อบบี้นะ คนขับรถใกล้จะมาแล้ว” (ยี่สิบนาทีเหรอ ซี๊ดดด ไม่น่าทัน อ๊า)“ไอ้เชี่ย มึงทำเหี้ยอะไรอยู่วะ?” เสียงแบบนี้มีอยู่อย่างเดียวเลยนะในหัวผมตอนนี้(อย่างที่มึงคิดนั่นแหละ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูทำเวลาก่อน อ๊า อย่าดูดแรง) พูดจบมันก็กดตัดสายผมทิ้งทันที แล้วนี่มันเอากับใครอยู่ คงไม่ได้ลากผู้หญิงแถวนั้นขึ้นมากินบนห้องพักหรอกนะ“มีอะไรเหรอคะ? พี่คามินเป็นอะไรเหรอ?” พราวฟ้าที่กำลังเตรียมเสื้อผ้ากับชุดว่ายน้ำหันมาเอ่ยถามผมอย่างสงสัย“มันกำลังจะขึ้นสวรรค์ครับ พราวอยากขึ้นสวรรค์กับพี่ตอนนี้มั้ย?” ผมแกล้งถามคนตรงหน้าออกไป เธอเองก็รู้แหละว่าผมหมายถึงอะไร หึ“หยุดความคิดบ้าๆเลยน
วันต่อมา 06.00 น.จึกจึกจึก!!“พี่องศาคะ ตื่นได้แล้ว” ฉันใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มของร่างหนาที่กำลังนอนกอดฉันอยู่ตอนนี้“อื้อ พราวกี่โมงแล้วครับ” “หกโมงเช้าแล้วค่ะ เมื่อวานพี่องศาบอกจะพาพราวไปดูพระอาทิตย์ขึ้นจำได้มั้ยคะ?”“จำได้สิครับ ทำไมจะจำไม่ได้” พี่องศาพยักหน้าตอบกลับมา แต่เปลือกตายังคงปิดสนิทอยู่“จำได้ก็ลุกสิคะ เดี๋ยวไม่ทันนะ” “จุ๊บพี่ก่อน” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับทำปากจู๋ ซึ่งพอเห็นแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้จริงๆ“เป็นเด็กอยู่หรือไงคะ” ถึงจะพูดแบบนั้นฉันก็ยื่นปากไปจุ๊บกับปากพี่เค้าอยู่ดี แล้วตอนนี้พี่องศาก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันแล้ว“ทำไมวันนี้สวย” อะไรของเค้า จู่ๆก็พูดแบบนี้ แล้วที่ว่าสวยนี่สวยตรงไหน หน้าสดยิ่งกว่าซากศพอีก“อะไรของพี่?”“ก็พราวสวย สวยจนพี่แทบคลั่ง อยากจะกดพราวให้จมเตียง”ปึก!!ฉันใช้กำปั้นน้อยๆทุบลงไปบนแผงอกกว้างของคนตรงหน้า ตื่นมาก็เอาแต่พูดจาแบบนี้ “สมองพี่นี่ไม่คิดอะไรแล้วนะ วันๆคิดแต่เรื่องบนเตียง”“เรื่องอื่นพี่ก็คิดนะ” พี่องศาว่าพลางใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกของฉันเล่น“คิดเรื่องอะไรคะ?” “คิดว่ามุมไหนในห้องนี้ที่เรายังไม่ได้ลองบ้าง” เพี๊ยะ!!! สิ้นเสียงพ
“ว้าย พี่องศาจะทำอะไรคะ?” ฉันที่กำลังนั่งคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ที่จู่ๆคนตัวสูงก็ลุกพรวดขึ้นจากน้ำ ทำให้ตัวของฉันที่นั่งอ้าขาอยู่บนหน้าตักของเขาลอยขึ้นพร้อมกัน และที่สำคัญจุดเชื่อมต่อของเราสองคนยังไม่หลุดออกจากกันเลย“พี่ก็อยากขึ้นสวรรค์เหมือนพราวบ้าง” ว่าจบเขาก็วางตัวฉันลงบนขอบสระ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกปึกปึกปึก!!“อื้อ พ พี่องศา อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ”“เข้าลึกมั้ย?” ยังจะถามว่าเข้าลึกมั้ย นี่เค้าไม่รู้ขนาดความยาวของตัวเองรึไง“อื้อ ล ลึกค่ะ พี่อย่าดันเข้ามาสุด อ๊ะ อ๊ะ” บอกว่าจะอย่าเข้ามาสุด แต่คนตรงหน้าก็เหมือนจะแกล้งกันให้ตาย “ซี๊ดดด พราว โคตรดี อา…”ปึกปึกปึก!!!เขายังคงขยับสะโพกเข้าออกอยู่แบบนั้น ก่อนจะจับฉันให้เปลี่ยนท่า มาเป็นยืนในสระว่ายแล้วโน้มตัวพาดกับขอบสระแทน“อ๊ะ อ๊ะ พ พราว เสียวอีกแล้วค่ะ ฮื่อ ฮื่อ” เสียงครวญครางของฉันกลับมาดังแข่งกับเสียงกระเพื่อมของน้ำในสระอีกครั้ง “โอ้ย พราว พี่จะแตกแล้วครับ” “อื้อ อ๊า อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ขอเร็วอีกค่ะ อื้อ เร็วอีก” สิ้นเสียงของฉันพี่องศาก็ใช้ทั้งสองมือจับเอวบางของฉันเอาไว้แน่น ก่อนที่เค้าจะ
คนตรงหน้าถึงกับถลึงตาใส่ ก่อนจะทุบกำปั้นน้อยๆของเธอลงมาบนอกแกร่งของผม เสียงดังปึก!!“ทำไมถึงได้หื่นขนาดนี้คะ ตรงระเบียงห้องจะเอาได้ไง เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็เห็นเราพอดี”“เวลานี้ทุกคนต่างปิดไฟนอนกันหมดแล้วพราว อีกอย่างพราวอย่าลืมนะว่าห้องพี่อยู่ชั้นบนสุดของตึก ใครจะมาเห็นเราสองคนรวมร่างกัน หืม” นี่พูดจริงๆนะ คือผมก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศแบบออกไปรับลมชมจันทร์งี้ มันคงจะฟินไม่น้อยเลย“ยังไงก็ไม่มีทางค่ะ พราวจะไปอาบน้ำนอนแล้วนะ ส่วนพี่องศาถ้ายังไม่หมดอารมณ์ก็ช่วยตัวเองต่อไปนะคะ” ว่าจบพราวฟ้าเธอก็รีบลุกออกจากเตียง แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที เห็นท่าทางแบบนี้อยากจับมากระแทกแล้วใช้ฝ่ามือฟาดตูดขาวๆอีกสักสองสามทีจริงๆ หึสามสิบนาทีต่อมา “หลับแล้วเหรอพราว” ทันทีที่เดินมาถึงเตียงนอนขนาดใหญ่ที่มีร่างบางนอนหลับตาพริ้มอยู่ ผมก็สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอ ก่อนจะกระซิบไปที่ข้างกกหูของเธอเสียงแผ่ว“หลับแล้วค่ะ” “หลับแล้วทำไมถึงตอบพี่ได้หละ หืม” “ก็เมื่อกี้พราวหลับแล้ว แต่เสียงพี่องศาปลุกให้พราวต้องตื่นขึ้นมา” ร่างบางที่นอนตะแคงข้างหันหน้ามาทางผมเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้นมาแล้วจ้องหน้าผมอย
“อื้อ” ริมฝีปากร้อนยังคงบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างเอาแต่ใจ เขาค่อยๆสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากของเธออีกครั้งลิ้นร้อนของทั้งสองเกี่ยวกระหวัดพันกันไปมา มือหนาขององศาค่อยๆลูบไล้หน้าขาเรียวสวยขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนทิศทางไปตรงกลางหว่างขาของเธอแทน“อื้อ” เมื่อปลายนิ้วสากสัมผัสไปตรงบริเวณจุดเสียวซ่านของพราวฟ้าผ่านกางเกงชั้นในจีสตริงตัวบาง เธอก็พยายามที่จะหุบขาเข้าหากัน ทว่าองศานั้นได้แทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอแล้วเรียบร้อย เขายังคงใช้นิ้วเขี่ยตรงติ่งเสียวของเธออยู่แบบนั้น จนน้ำหวานที่อยู่ด้านในเริ่มไหลทะลักออกมา เป็นเหตุให้กางเกงชั้นในของพราวฟ้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำกามของเธอ“อ๊า พ พี่องศา ฮื่อ” เมื่อริมฝีปากได้รับอิสระ ร่างบางก็ร้องครวญครางออกมาด้วยความกระเส่า เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกเขาปรนเปรอด้วยนิ้วร้อนที่สอดแทรกผ่านกางเกงในตัวบางแล้วเรียบร้อยกลีบกุหลาบสีสวยที่ปิดสนิทก่อนหน้านี้ ถูกองศากรีดนิ้วลงไปตรงกลางจนมันแยกออกจากกัน ทำให้น้ำสีใสที่อยู่ในนั้นทะลักออกมามากกว่าเดิมเขาค่อยๆยัดนิ้วกลางเข้าไปด้านใน ก่อนจะเริ่มขยับมันเข้าออกช้าๆ แล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น นิ้วหั
ผลั๊วะ!! พลั่ก!!“ไอ้องศาพอก่อนมึง เดี๋ยวมันก็ได้ตายขึ้นมาจริงๆหรอก”ฉันที่เดินมาถึงที่เกิดเหตุ ที่เป็นห้องโถงกว้างๆอยู่ใกล้ๆกับห้องน้ำภายในชั้นใต้ดิน ถึงกับต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนที่ยืนอยู่กลางวงล้อมผู้คนคือพี่องศาที่ถูกพี่คามินล็อกตัวเอาไว้ ส่วนผู้ชายอีกคนที่มีเรื่องกับพี่องศา ตอนนี้คือนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นค่ะ ไม่รู้ว่าจะตายหรือเปล่า“เกิดอะไรขึ้นคะ” ฉันรีบฝ่าวงล้อมเข้าไปหาพวกพี่เขา ก่อนจะมองสำรวจไปทั่วร่างกายของคนตัวสูง ที่มีแค่รอยฟกช้ำอยู่ตรงมุมปากที่เดียวเท่านั้น“พราว ออกมาทำไมครับ” พี่องศาที่เห็นฉันจากที่น้ำเสียงดุดันก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเหมือนเดิม“พราวตามพี่เพทายออกมาค่ะ แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงมีเรื่องกัน?” ว่าแต่ตอนนี้พี่เพทายหายไปไหนแล้วนะ เมื่อกี้ฉันวิ่งตามออกมายังเห็นอยู่เลย แต่ช่างพี่เพทายก่อนตอนนี้“ไม่มีอะไรครับพราว เดี๋ยวเรากลับกันเลยนะ ไอ้คามินกูฝากเก็บซากมันด้วย เดี๋ยวกูไปก่อน ส่วนค่าเสียหายเดี๋ยวกูโอนเข้าบัญชีมึง” พี่องศาพูดกับฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับพี่คามิน แล้วที่ว่าความเสียหายก็คือโต๊ะกระจก กับแจกกัน ที่อยู่แถวนั้นแตกกร