แชร์

ตอนที่ 3 ด่าตัวเองในใจ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

ผมเดินไปเคาะบานประตูห้องนอนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องผม ที่มีร่างบางของพราวฟ้าวิ่งเข้าไปก่อนหน้านี้เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา คือตอนนี้ผมพาเธอมาอยู่ที่คอนโดของผมแล้วนะ

“มีอะไรคะ?” เธอถามผมทันทีที่เปิดประตูออกมา

“พาเราไปซื้อเสื้อผ้าไง แล้วก็ไปหาอะไรกิน พี่เริ่มหิวแล้ว” ที่บอกว่าพาไปซื้อเสื้อผ้า นั่นก็เพราะเธอไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยสักชุด เห็นไอ้เพทายบอกว่าจะเอามาให้พรุ่งนี้

“งั้นเดี๋ยวพราวไปหยิบกระเป๋าแป๊บนึงนะคะ” เธอบอกผม ก่อนจะหมุนตัวเข้าไปในห้องนอนตามเดิน ไม่ถึงนาทีเธอก็เดินออกมา

“ไปค่ะ พราวพร้อมแล้ว” 

ยี่สิบนาทีต่อมา…..

@ห้างสรรพสินค้า 18.20 น.

“เราไปกินข้าวกันก่อนดีมั้ยคะ แล้วค่อยไปเดินซื้อของ เป็นการย่อยอาหารไปในตัว” เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้ผมก็หิวจนแสบท้องไปหมดแล้ว

“พราวอยากกินอะไร?” ผมหันไปถามเธอ คือผมกินอะไรก็ได้นะ แต่อยากให้พราวฟ้าเป็นคนเลือกร้านที่ตัวเองอยากกินมากกว่า

“พี่องศาเลือกเลยค่ะ พราวกินได้หมดเลย” แล้วผมจะเสียเวลาถามเธอทำไมวะ ถ้าน้องมันจะตอบผมกลับมาแบบนี้

“งั้นไปกินร้านนั้นกัน” ผมชี้ไปยังร้านชาบูชื่อดังที่อยู่บนห้าง ก่อนจะเดินนำหน้าเธอไป เพราะตอนนี้ผมหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวอยู่แล้ว

ไม่นานเราสองคนก็ทานเสร็จ ก่อนจะพากันไปเดินซื้อของใช้ที่จำเป็นของพราวฟ้า และ……

“พี่องศารอพราวอยู่ด้านนอกก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพราวเข้าไปเอง” ที่บอกว่าเข้าไปเอง คือเข้าไปในร้านขายชุดชั้นในเองนั่นแหละครับ เพราะตอนนี้เราสองคนเดินมาหยุดหน้าช็อปชุดชั้นในสตรี

“อืม งั้นพี่นั่งรอพราวตรงนั้นนะ” ผมเอ่ยบอกคนตรงหน้า ก่อนจะเดินไปนั่งตรงม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับร้านขายชุดชั้นใน 

ผมนั่งมองร่างบางที่อยู่ด้านในร้านผ่านบานกระจกใส ก่อนจะเห็นเธอหยิบบราเซียลายลูกไม้สีดำขึ้นมา ทาบตรงหน้าอกที่มีขนาดใหญ่ของเธอ ถ้าให้ผมเดาน่าจะคัพD

ไอ้เชี่ย แล้วมึงจะไปเดาหน้าอกน้องมันทำไมวะ ได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ 

“พราวเสร็จแล้วค่ะ พี่องศาอยากจะไปซื้ออะไรต่อมั้ย?” พราวฟ้าที่เดินออกมาจากร้านชุดชั้นใน เอ่ยถามผมทันที

“ไม่มีแล้ว งั้นเรากลับกันเลยเนอะ” ตอนนี้ผมอยากจะอาบน้ำ แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงมากๆ เนื่องจากเมื่อคืนผมนั่งเคลียร์เอกสารการจองคอนโดของลูกค้าที่แห่จองกันเข้ามาเมื่ออาทิตย์ก่อน จนเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน 

“งั้นเรากลับกันเลยนะคะ” ผมพยักหน้าแทนคำตอบกลับไปให้เธอ หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับมาที่คอนโดของผม แล้วเดินแยกเข้าห้องใครห้องมัน จนกระทั่ง……..

สองชั่วโมงต่อมา……

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“พี่องศาคะ” 

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

“พี่องศาคะ นอนหรือยัง” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากที่ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก ก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ประตูห้องนอนของตัวเอง

“มีอะไรเหรอพราว?” นี่ผมงัวเงียจนลืมไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อนอน ทั้งตัวมีแค่กางเกงขาสั้นสบายๆแค่ตัวเดียวที่สวมอยู่ แล้วดูหน้าเธอตอนนี้สิ

“อ เอ่อ….พราวขอโทษนะคะที่มารบกวนพี่ คือพราวขอยืมสายชาร์จแบตหน่อยได้มั้ยคะ พอดีโทรศัพท์พราวแบตหมด” เธอชูโทรศัพท์ขึ้นมาให้ผมดู ก่อนจะรีบหันหน้าหนีไปทางอื่น เห็นแบบนี้แล้วนึกถึงเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ตอนที่เธอเข้ามาตามผมที่ห้องนอนพี่ชายของเธอ 

ตอนนั้นผมขึ้นไปช่วยชีวิตลูกชายของผม แล้วก็อาบน้ำเพลินไปหน่อย จนไอ้เพทายต้องให้พราวฟ้าขึ้นมาตาม ก็อย่างที่ทุกคนรู้นั่นแหละ

ว่าแต่ นี่ผมลืมบอกอะไรทุกคนไปอย่างนึงใช่มั้ยว่าเวลาที่ผมดื่มเหล้า ผมมักจะมีอารมณ์ทางเพศทุกครั้ง และสิ่งที่ช่วยผมได้ดีที่สุดก็คือฝ่ามือหนาของผมบวกกับคลิปโป๊ที่ผมชอบดูตอนช่วยตัวเอง   คือผมเป็นผู้ชายมันก็เป็นเรื่องปกติมั้ยหละ นี่ผมตอบอย่างไม่อายเลยนะ 

“อยู่ในห้อง เดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้” ผมตอบเธอกลับไป ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปหยิบสายชาร์จแบตไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดให้เธอ

“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวชาร์จเสร็จแล้วพราวเอามาคืนให้นะ”

“ไม่เป็นไร ของพี่มีสำรอง อันนี้พราวเก็บไว้ใช้เลย” 

“อ้อค่ะ งั้นพราวไปก่อนนะ” พูดจบเธอก็หมุนตัวกลับแล้วรีบเดินเข้าห้องนอนฝั่งตรงข้ามกับผมทันที  ผู้หญิงอะไรวะ หน้าสดยังสวยขนาดนี้ ผิวจะขาวเนียนอมชมพูไปไหน นี่ไม่รู้ว่าข้างในจะขาวกว่านี้หรือเปล่า

ไอ้เชี่ย นี่มึงกำลังคิดเหี้ยอะไรอยู่วะ ผมได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ วันนี้ทั้งวันผมไม่รู้ว่าด่าตัวเองไปทั้งหมดกี่ครั้งเหมือนกัน

วันต่อมา 07.20 น.

“สวัสดีตอนเช้าค่ะ พี่องศา” ทันทีที่ฉันเดินออกจากห้องมา ก็เห็นว่าพี่องศากำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหารในครัว 

“ตื่นแล้วเหรอ เมื่อคืนนอนหลับไหม” 

“ก็ นอนหลับค่ะ” แต่กว่าจะข่มตาหลับได้ก็เที่ยงคืนกว่าเข้าไปแล้ว ไม่ใช่เพราะแปลกที่หรอกนะ แต่เป็นเพราะซิกแพคพี่องศานั่นแหละที่ทำให้ฉันสติแตก

“อาหารเช้าเสร็จพอดี มากินสิ พี่ทำเผื่อเราด้วยนะ” นอกจากจะหล่อแล้ว ยังทำอาหารเก่งอีกต่างหากช่างแตกต่างจากพี่ชายของฉันโดยสิ้นเชิง รายนั้นนะได้แต่ใช้ฉันทำให้กินอย่างเดียวเลย

“ว้าว น่ากินมากค่ะ งั้นพราวไม่เกรงใจแล้วนะ” ฉันเดินไปหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ขนาดพอดี พร้อมกับมองจานข้าวผัดหมูที่พี่องศายกมาวางที่โต๊ะเมื่อกี้

“กินเยอะๆนะ จะได้โตไวๆ” พี่องศายื่นมือมาขยี้ผมฉันอย่างหมั่นเขี้ยว หลังจากที่เขาเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับฉัน

“ผมพราวเสียทรงหมดแล้วนะคะ” ฉันบ่นอุบให้คนตรงหน้าที่ชอบขยี้ผมฉันตั้งแต่ประถมจนตอนนี้เรียนจะจบมหาลัยอยู่แล้ว 

“หึ” พี่องศาระบายรอยยิ้มออกมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานข้าวตรงหน้าของตัวเอง ว่าแต่หล่อขนาดนี้ทำไมยังไม่มีแฟนอีกนะ ฉันได้แต่สงสัย แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองต่อไป 

“เดี๋ยวไปทำงานพร้อมพี่เลยเนอะ รถพราวก็เอาจอดไว้นี่แหละ” หลังจากที่เราสองคนนั่งกินข้าวเสร็จ พี่องศาก็เงยหน้าขึ้นมาพูดกับฉัน ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องขับรถเอง ประหยัดน้ำมันด้วย

“ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวพราวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ” ฉันบอกพี่องศาไป ก่อนจะลุกแล้วหยิบจานข้าวของตัวเองที่ตั้งใจจะเอาไปล้าง แต่…..

“เอาไว้ตรงนี้แหละ เดี๋ยวพี่จัดการเอง พราวไปทำธุระของตัวเองเถอะ” เขาว่าพลางหยิบจานข้าวของฉันไป ก่อนจะเดินตรงไปที่อ่างล้างจาน 

ฉันยืนมองแผ่นหลังกว้างของพี่องศาที่อยู่ภายใต้เสื้อเชิตสีขาวตัวบาง ที่ทำให้เห็นเนื้อหนังด้านในลางๆ ก่อนที่ภาพบางอย่างจะฉายวับเข้ามา  

ยัยพราวฟ้า นี่แกคิดถึงซิกแพคของพี่องศาเขาอีกแล้วนะ ฉันละอยากจะทึ้งหัวตัวเองจริงๆ ได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะรีบหันหลังแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองทันที

สามวันต่อมา….

“พี่องศาคะ ดื่มเบียร์มั้ย?” เสียงพราวฟ้าเอ่ยถามผม หลังจากที่ผมเปิดประตูห้องนอนออกมา

“คิดยังไงซื้อเบียร์มาดื่ม” คือตอนนี้พราวฟ้ามาอยู่ห้องผมได้สามสี่วันแล้วนะ นี่ก็ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่เธอจะกลับไปเมื่อไหร่ 

“ก็พรุ่งนี้บริษัทหยุดนี่คะ ตื่นสายได้” มันก็จริงอย่างที่เธอพูด เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ปกติผมต้องออกไปดื่มกับไอ้พวกนั้นแล้วนะ แต่ติดตรงที่ไอ้เพทายบินไปดูงานต่างจังหวัด ส่วนไอ้คามินก็ไม่รู้หายหัวไปไหนของมัน

“ซื้อมากี่กระป๋อง?” ที่ถามไปแบบนั้นคือกลัวไม่พอไง เพราะแค่ผมคนเดียวก็หกเจ็ดกระป๋องแล้วนะ

“สิบกระป๋องค่ะ มีแช่อยู่ในตู้เย็นอีก” เธอตอบผมกลับมา พร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปทางตู้เย็นขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับเคาน์เตอร์ทำอาหาร แล้วนี่เธอลงไปซื้อตอนไหนกัน

สองชั่วโมงต่อมา 20.40 น.

“พี่องศาไม่คิดจะมีแฟนเหรอคะ?” พราวฟ้าที่นั่งดื่มเบียร์อยู่ข้างผมถามขึ้น แล้วทำไมน้องมันต้องมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้มขนาดนั้น 

“ถามทำไม อยากมาเป็นแฟนพี่หรือไง?” ที่ถามไปแบบนั้นเพราะอยากจะแกล้งเธอเฉยๆนะ แต่ไม่รู้ทำไมในใจถึงหวังคำตอบบางอย่างจากเธอ

คือตอนนี้เราสองคนนั่งดื่มเบียร์ด้วยกันตรงโซฟากลางห้องโถง นี่ก็ดื่มจนเบียร์ที่อยู่ในตู้เย็นใกล้จะหมดอยู่แล้ว 

“ปะ เปล่าซะหน่อย” เธอรีบหันหน้าหนีไปทางอื่นทันที ทำไมถึงได้น่าแกล้งขนาดนี้วะ

“พี่องศาจะเอาเบียร์เพิ่มไหมคะ? เดี๋ยวพราวเอามาให้”

“อืม” ผมก็พยักหน้าตอบกลับพราวฟ้าไป ก่อนที่เธอจะลุกแล้วเดินตรงไปยังตู้เย็น

ผมนั่งมองร่างบางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวคอวีตัวบาง กับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่เธอชอบใส่เป็นประจำอย่างไม่ละสายตา ทำไมพราวฟ้าถึงได้หน้ามองขนาดนี้นะ แค่แผ่นหลังยังทำผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย หรือเพราะแอลกอร์ฮอร์ที่ดื่มเข้าไป

“นี่ค่ะ คนละกระป๋องสุดท้ายแล้วนะคะ ในตู้เย็นหมดแล้ว” พราวฟ้าที่เดินกลับมาพร้อมกับเบียร์ที่อยู่ในมือจำนวนสองกระป๋อง เอ่ยบอกผม 

“อยากดื่มต่อมั้ย ห้องพี่มีเหล้าอยู่” ที่ถามไปแบบนั้นเพราะผมอยากได้คนนั่งดื่มเป็นเพื่อนไง นี่ผมเพิ่งดื่มไปแค่สี่ห้ากระป๋องเองนะยังอยากดื่มต่ออยู่เลย อีกอย่างพราวฟ้าก็ดูคอแข็งใช้ได้

“ดื่มเพรียวๆเหรอคะ พราวไม่ไหวแน่” 

“งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อเบียร์มาเพิ่มให้ พราวดื่มสองกระป๋องนี่รอพี่ไปก่อน” พูดจบผมก็หยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงของตัวเอง ก่อนจะลงไปซื้อเบียร์ที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆกับคอนโดมาเพิ่มอีก 

สองชั่วโมงต่อมา…

“เดี๋ยว หมดกระป๋องนี้ พราวจะ เข้าไปนอน แล้วนะคะ อึก!” ร่างบางที่นั่งหน้าแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอร์ฮอร์ที่ดื่มเข้าไป หันหน้ามาพูดกับผมด้วยเสียงยานคาง

“อืม แล้วเดินไหวไหม ให้พี่เดินไปส่งหรือเปล่า?” ดูจากสภาพคือตอนนี้พราวฟ้าเริ่มจะเมาแล้วครับ จะไม่ให้เมาได้ยังไงเล่นยกดื่มๆขนาดนั้น อีกอย่างเธอคนเดียวก็ดื่มเกือบสิบกระป๋องแล้วนะ อย่างโหดเลย

“ไหวค่ะ แค่นี้  สบาย มาก” พราวฟ้าตอบผมกลับมาก่อนจะลุกจากโซฟา แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาเธอก็ทรงตัวไม่อยู่ แล้วล้มลงมาที่หน้าตักของผมพอดี 

อึก!! 

ผมกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่เมื่อมือของผมได้สัมผัสกับตัวนุ่มนิ่มของเธอ ที่สำคัญตอนนี้สะโพกมนๆของเธอมันกำลังนั่งทับอยู่บนลูกชายของผม

“ข ขอโทษค่ะ พ พราวไม่ได้ตั้งใจ” เธอรีบลุกออกจากตักผมอย่างไว ก่อนจะล้มลงไปที่โซฟาข้างๆผมเหมือนเดิม พอเห็นแบบนั้นผมก็อดที่จะแกล้งเธอไม่ได้อีกแล้ว ผมค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เธอทีละนิด ทีละนิด

 “พ พี่องศา จะทำอะไรคะ?”

“อยากโดนเด็กน้อยเปิดซิง” ไม่รู้ว่าผมแกล้งเธอหนักเกินไปมั้ย แต่ตอนนี้ผมเริ่มจะหยุดตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอร์ฮอร์ที่มันกำลังพลุ่งพล่านในตัวผมตอนนี้ก็ได้

“……..”

“อยากลองจับดูไหม มันใหญ่นะ” 

“พ พี่องศา” เธอเรียกชื่อผมเสียงแผ่ว ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือของผมไปจับมือของเธอ แล้วเอามาวางลงตรงกลางเป้ากางเกงของผม ที่มีเจ้าลูกชายที่หลับไหลอยู่ก่อนหน้านี้ กำลังจะตื่นขึ้นมาเพราะสัมผัสนอกผ้าเมื่อกี้นี้

อา…..ทำไมมือเธอถึงได้นุ่มขนาดนี้วะ นี่แค่สัมผัสด้านนอกยังทำผมเสียวได้ขนาดนี้ แล้วถ้าผมให้เธอเขามาสัมผัสข้างใน ผมจะเสียวขนาดไหนกันนะ

“ให้พี่ถอดกางเกงออกไหม น้องจะจับมันได้สะดวก”

ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงหรือดลจิตดลใจให้ผมถามคำถามนี้เธอออกไป อาจจะเป็นผีห่าซาตานที่กำลังเข้าร่างผมตอนนี้ก็ได้

“พ พี่องศา” สิ้นเสียงพราวฟ้า จู่ๆเธอก็เป็นคนดึงผมเข้าไปใกล้ ก่อนจะทาบทับริมฝีปากของเธอลงมา 

“อื้ออ/อื้มม....” ผมกับพราวฟ้าเราสองคนหลุดเสียงครางในลำคอออกมาพร้อมกัน ก่อนหน้านี้ผมว่าผมกำลังเป็นฝ่ายรุกเธออยู่นะ แล้วไหงตอนนี้ผมกลายเป็นฝ่ายรับวะ 

“อื้ออ” พราวฟ้าสอดแทรกลิ้นร้อนของเธอเข้ามาในโพรงปากของผม ซึ่งผมก็ยอมให้เธอลุกล้ำเข้ามาอย่างง่ายดาย เราสองคนนั่งจูบกันแบบดูดดื่มอยู่ตรงโซฟาสักพัก ก่อนที่พราวฟ้าจะเป็นคนผลักผมออกเบาๆ

“พ พราวหายใจไม่ออก” ไม่รู้ว่าที่หน้าเธอขึ้นสีแดงระเรื่ออยู่ตอนนี้เป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอร์หรือว่าความเขินอายกันแน่ แต่ผมชอบนะ เธอดูน่ารักดี

“ต่อเลยมั้ย?” 

“อื้อ…..” ผมไม่รอให้เธอได้ตอบก่อนจะเป็นฝ่ายขึ้นไปคร่อมบนตัวของเธอแล้วกดริมฝีปากหนาของตัวเองลงไปบนริมฝีปากบางของเธอ 

ผมสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากของเธอ ที่มีกลิ่นเบียร์ผสมกับกลิ่นลิปสติกจางๆ จนตอนนี้ผมแทบไม่อยากปล่อยเธอให้เป็นอิสระ หรือผมควรจะปล่อยให้ผีห่าซาตานที่มันอยู่ในร่างผมตอนนี้ เผยตัวตนออกมาดี

 

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status