หลายชั่วโมงต่อมา 17.45 น.“พี่เพทาย…ไปไหนมาคะ?” ฉันเอ่ยถามพี่ชายสุดที่รักของตัวเองหลังจากที่พี่เขาก้าวขาเข้ามาในบ้าน นี่หายไปไหนของเขาตั้งครึ่งค่อนวัน พึ่งจะกลับมาเอาเวลานี้“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว” ฉันยู่จมูกใส่คนตรงหน้าทันที หลังจากที่พี่เพทายตอบฉันกลับมา นี่ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยฉันหนีกลับคอนโดไปพร้อมกับพี่องศาเมื่อช่วงบ่ายแล้วนะ“พราวโตแล้วนะคะ เรียนใกล้จะจบแล้วด้วย” “ถึงจะโตแค่ไหน แต่พราวก็ยังเป็นเด็กในสายตาพี่อยู่ดี แล้วนี่จะนอนค้างที่บ้านอีกคืนเหรอ ไม่กลับคอนโดรึไง?” “เดี๋ยวจะกลับค่ะ รอคุยกับพี่เพทายก่อน” คนตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างสงสัย “คุยกับพี่เหรอ เรื่องอะไร?” “เอ่อ….คือว่าพราว….พราวมีแฟนแล้วนะคะ” ฉันที่หัวใจเต้นระรัวอยู่ตอนนี้ รวบรวมความใจกล้าของตัวเองทั้งหมดที่มีพูดออกไป คือตอนนี้บอกไปก่อนไงว่ามีแฟนแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าพี่เพทายจะว่ายังไง“ใคร? ไม่เห็นพามาแนะนำให้พี่รู้จัก” จากที่น้ำเสียงเป็นปกติก่อนหน้านี้ ตอนนี้ทำเสียงดุใส่ฉันทันทีเลย“ไว้เดี๋ยวฝึกงานเสร็จ พราวจะพาพี่เขามาแนะนำอย่างเป็นทางการนะคะ” “พี่เขา? มันอายุเท่าไหร่?”
หลายวันต่อมา…..ห้างสรรพสินค้า “อิ่มแล้วเหรอพราว?” ผมเอ่ยถามร่างบางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม หลังจากที่เธอวางช้อนในมือลง แล้วหันไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม นี่เธอพึ่งกินไปได้สามสี่คำเอง“ค่ะ ช่วงนี้พราวน้ำหนักขึ้น เริ่มจะอ้วนแล้ว” เธอยู่จมูกกับปากไปพร้อมๆกัน ราวกับเด็กน้อย ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ“ไม่เห็นเป็นไร ขึ้นอีกสักสิบโลยี่สิบโลพี่ก็รับได้” “รับได้จริงเหรอคะ ถ้าพราวอ้วนตุ๊ต๊ะ พี่องศาจะไม่ทิ้งพราวเหรอ?” “ทิ้งเหรอ พี่ว่าคำนี้ไม่เคยอยู่ในหัวพี่เลยนะ พราวมากกว่าที่จะทิ้งพี่” อันนี้ผมพูดจริงนะ เพราะต่อให้พราวฟ้าเธอจะเป็นยังไง จะอ้วนจะผอมขนาดไหน แต่ผมก็ไม่มีวันทิ้งเธอแน่นอน“พราวไม่ทิ้งพี่องศาหรอกค่ะ ถ้าพี่ไม่นอกใจและนอกกายพราว” คนตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมกับระบายรอยยิ้มกว้างออกมา“ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับ เพราะตัวของพี่หัวใจของพี่เป็นของพราวฟ้าคนนี้คนเดียว” ผมมั่นใจมากนะ เพราะตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพราวฟ้า ผมมีความสุขมาก แทบไม่อยากห่างจากเธอแม้แต่วินาทีเดียวก่อนหน้านี้ผมว่าผมอาจจะชอบเธอโดยที่ผมไม่รู้ตัว พอได้อยู่ใกล้ก็อยากแกล้งตลอดเวลา ยิ่งคืนนั้นที่เราสองคนได้นั่งดื่มนั่งคุยกัน มั
คอนโด 07.40 น.“พราวครับ พราว” ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องนอนเข้ามา ก็เห็นพราวฟ้านั่งฟุ่บหน้าหลับอยู่ที่เตียง“อื้อ กลับมาแล้วเหรอคะ?”“ครับ แล้วก็นี่ที่พราวให้พี่ไปซื้อ” ผมยื่นถุงพลาสติกที่มีห่อผ้าอนามัยอยู่ด้านใน ไปตรงหน้าพราวฟ้า เธอรีบยื่นมือมารับไปอย่างไวเลย“ขอบคุณมากๆเลยนะคะ พี่องศาน่ารักที่สุดเลย” ว่าจบเธอก็ยื่นปากมาจุ๊บแก้มผมไปทีนึง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ว่าแต่….นี่ผมต้องงดกิจกรรมบนเตียงกับเธอไปกี่วันกันนะ เฮ้อ……..ออดดดดดในขณะที่ผมกำลังทำอาหารเช้าต่อจากเมื่อกี้อยู่นั้น จู่ๆเสียงออดหน้าห้องผมก็ดังขึ้นมา ปกติไม่เคยมีใครมาหาผมที่ห้องนี้นะ แล้วนี่ใครมาเวลานี้กันแกร๊ก!!แอดดดด!!“มาทำไม?” ทันทีที่ผมเปิดประตูออกไป หัวคิ้วทั้งสองข้างของผมต้องขมวดเข้าหากัน เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้คือคนเดียวกับที่ผมพึ่งเจอที่ร้านสะดวกซื้อข้างๆคอนโดเมื่อกี้“อยากมาเห็นหน้าพี่สะใภ้อะครับ” ไอ้ฟ่าตอบผมกลับมา ก่อนจะใช้สายตาสอดส่องเข้ามาภายในห้องส่วนตัวของผม“อยากเห็นมากเหรอ?” ผมแกล้งถามมันไป ซึ่งไอ้ฟ่าก็รีบพยักหน้าตอบผมกลับมาทันที“ไว้วันอื่น ที่ไม่ใช่วันนี้” พูดจบผมก็รีบปิดประตูใส
หลายชั่วโมงต่อมา 00.50 น.“อยากกลับหรือยังครับ หืม” ผมหันไปถามร่างบางที่นั่งดื่มอยู่ข้างๆผมตอนนี้หลังจากที่ดูเวลาเมื่อกี้พบว่าใกล้จะตีหนึ่งแล้ว“พี่องศาอยากกลับแล้วเหรอคะ?” พราวฟ้าเองก็ถามผมกลับมาเช่นกัน“ครับ พี่อยากกลับไปให้พยาบาลรักษาแผลพี่ที่ห้องไวๆ” เพราะก่อนหน้านี้พราวฟ้าเป็นคนพูดเองไงว่าคืนนี้จะรับบทเป็นพยาบาลรักษาแผลที่เกิดจากหมัดของไอ้เพทายให้กับผม“งั้นเดี๋ยวพราวบอกพี่เพทายก่อนนะคะ” ว่าจบพราวฟ้าก็หันไปพูดกับไอ้เพทายที่ย้ายตัวมานั่งข้างพวกผมสองคนเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้“จะรีบกลับไปนอนกอดกันเหรอ?” ไอ้เพทายที่นั่งอยู่ข้างพราวฟ้าชะโงกหน้ามาถามผมอย่างกวนตีน“ไม่ให้กอดเมีย แล้วจะให้กอดมึงแทนเหรอ?” ผมก็ตอบมันไปแบบกวนตีนเช่นกัน“ไอ้สัส ขนกูลุกหมดแล้ว จะกลับก็รีบกลับไปเลยไป ยัยพราวรีบเอาผัวแกไปเดี๋ยวนี้” สิ้นเสียงไอ้เพทายผมกับพราวฟ้าก็รีบลุกจากโซฟาทันที โดยที่ไม่ลืมหันไปบอกไอ้คามินว่าขอตัวกลับก่อน ————————“ได้ไอ้องศาเป็นน้องเขย รู้สึกยังไง?” คามินที่นั่งดื่มอยู่เอ่ยถามเพื่อนรักอย่างเพทายหลังจากที่องศากับพราวฟ้าขอตัวกลับไปเมื่อกี้“ตอนแรกกูก็ช็อกนะ แต่ตอนนี้กูรู้สึกดีใจอย่างบอก
วันต่อมา 12.20 น.“พราวครับ วันนี้ตอนเย็นพี่มีนัดคุยธุระกับลูกค้า พราวไม่ต้องรอกินข้าวเย็นกับพี่นะ” พี่องศาที่แต่งตัวเสร็จ เดินมาหาฉันที่นั่งเอาหลังพิงหัวเตียงอยู่ก่อนจะเอ่ยขึ้น“กลับดึกเหรอคะ?” “ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไว้เดี๋ยวพี่โทรบอกพราวอีกที” ฉันพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้กลับไป ก่อนที่พี่องศาจะโน้มตัวลงมาจุ๊บที่หน้าผากฉันอย่างอ่อนโยน“ไปทำงานได้แล้วค่ะ เดี๋ยวคุณสุนีย์โทรตามอีก” ความจริงวันนี้พี่องศาต้องไปทำงานตั้งแต่ตอนเช้าแล้วนะ แต่กว่าเราสองคนจะได้นอนก็เกือบจะหกโมงเช้าอยู่แล้วคงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเราทำอะไรกัน อีกอย่างเมื่อช่วงสิบโมงกว่าๆ คุณสนีย์ที่เป็นเลขาพี่องศาก็โทรมาตาม บอกว่ามีเอกสารด่วนจะให้เซ็น“งั้นพี่ไปแล้วนะ ถ้าเหงาก็ชวนเพื่อนไปช้อปปิ้งนะครับ บัตรที่พี่ให้พราวใช้ได้ตามสบายเลยนะ” คนตรงหน้าเอ่ยบอกฉันพร้อมกับระบายรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ แล้วก็บัตรที่ว่าคือบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินที่พี่องศาให้ฉันเมื่อเดือนก่อนนั่นแหละ ตั้งแต่ที่ไปรูดนาฬิกาให้พี่เพทาย ฉันก็ไม่ได้ใช้อีกเลยคือไม่รู้จะใช้อะไร อีกอย่างพ่อกับแม่ก็ให้เงินฉันไว้ใช้ทุกเดือนอยู่แล้ว ซึ่งมันก็พอสำหรับฉันนะ แต่ถ้าไม่พอก
“พราว” คนตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อฉันทันทีที่หันมาด้วยความตกใจ ส่วนผู้หญิงข้างๆเขาก็ปลายตามามองฉันอย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ “ที่บอกว่าลูกค้านี่คือพี่โกหกพราวเหรอ?” ฉันถามคนตรงหน้าออกไปเสียงนิ่ง เพราะสิ่งที่ฉันเห็นตั้งแต่ที่ร้านอาหาร ไปจนถึงซื้อของที่ห้าง ฉันก็ว่าไม่น่าจะใช่ลูกค้าอย่างที่พี่องศาบอก เลยตัดสินใจตามมาจนถึงที่นี่ ก่อนจะเห็นว่าสองคนนี้ยืนจูบกัน“เดี๋ยวพราว ฟังพี่อธิบายก่อน”“พราวไม่อยากฟัง” พูดจบฉันก็วิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างไว โดยที่ไม่สนใจเสียงร้องตะโกนของพี่องศาเลย ถ้าจะถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจนะ แต่จะให้ฉันมาร้องห่มร้องไห้เหมือนนางเอกในละครหละก็บอกเลยไม่มีทาง “เป็นไงบ้างมึง เจอพี่องศาไหม?” “ออกรถก่อนเดี๋ยวค่อยเล่า” ทันทีที่ฉันวิ่งมาถึงรถของยัยแตงกวาที่จอดรออยู่ด้านหน้าคอนโดแห่งนี้ ฉันก็รีบขึ้นรถมันทันทีก่อนที่จะบอกให้มันรีบออกรถเนื่องจากว่าพี่องศากำลังวิ่งตามมา “จะเล่าได้ยัง” ยัยนัทตี้ชะโงกหน้ามาถามฉันที่นั่งตรงเบาะหน้าข้างคนขับ“กูเห็นพี่องศากับผู้หญิงคนนั้นยืนจูบกันในห้อง” “กูว่าแล้วเห็นไหม ลูกค้าเหี้ยไรนั่งใกล้จนแทบจะสิงกันอยู่แล้ว ไม่พอยังพากันไปเดินซื้อของบนห้างอีก พี่อ
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด!!(ว่าไงยัยตัวดี โทรหาพี่ได้แล้วเหรอ?) ทันทีที่พี่เพทายรับสาย เขาก็พูดจากระแนะกระแหนฉันทันทีเลย“พราวมีเรื่องจะถามค่ะ”(เรื่องไอ้องศากับควีน?)“พี่รู้จักผู้หญิงคนนั้นเหรอ?”(อืม ยัยนั่นมันชอบไอ้องศา แต่ว่าผัวแกมันไม่เล่นด้วย ถ้ามันคิดจะเอายัยควีนจริงๆมันเอาไปนานแล้ว ไม่รอมาจนถึงป่านนี้หรอก แล้วเรื่องที่แกเห็นเมื่อคืน ไอ้องศาบอกว่ายัยนั่นเป็นคนดึงมันเข้าไปจูบเอง ซึ่งพี่ก็เชื่อมันนะ เพราะเท่าที่พี่รู้จักมันมา มันไม่เคยมีประวัติเรื่องผู้หญิงมาก่อนเลย เอาหัวพี่ชายคนนี้เป็นประกัน) แล้วหลังจากนั้นพี่เพทายก็เริ่มเล่าเรื่องของพี่องศากับยัยพี่ควีนอะไรนั่นให้ฉันฟัง ซึ่งฉันก็ตั้งใจเป็นผู้ฟังที่ดีนะ“พี่องศาเขาบอกเลิกพราว” (หืม ใช่เหรอพราว พี่ว่าไม่น่าจะใช่นะ) “เขาส่งข้อความมาบอกว่าถ้าพราวอยากเลิกกับเขา เขาก็จะเลิกให้ คือพราวยังไม่ได้พูดสักคำเลยนะ ว่าจะเลิกกับเขา” (แล้วพราวตอบมันไปยัง?)“ตอบแล้วค่ะ”(ตอบมันไปว่าไง?) พี่เพทายเอ่ยถามอย่างสงสัย“ตอบไปว่า เลิกก็เลิก” ไม่รู้ว่าเมื่อกี้เกิดผีบ้าอะไรขึ้นมา พอเห็นข้อความนั้นของพี่องศา ฉันก็พิมพ์ตอบเขาไป ซึ่งพอเขาอ่าน เขาก็ไม่ได้ตอบฉันกล
ครืด ครืด ครืด!!ในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากพูดบางประโยคออกไป จู่ๆโทรศัพท์ที่อยู่ในกางเกงก็สั่นขึ้นขัดจังหวะซะก่อน แล้วพอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นควีนที่โทรเข้ามา“ทำไมไม่รับสายหละคะ” พราวฟ้ากอดอกมองหน้าผมอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน“ควีนโทรมา” ผมชูโทรศัพท์ไปให้คนตรงหน้าดูด้วยความบริสุทธิ์ใจ“รับสายสิคะ พราวอยากรู้เหมือนกันว่าโทรมาทำไม” สิ้นเสียงพราวฟ้าผมก็รับสายควีนทันที ก่อนจะกดเปิดลำโพงให้คนที่นั่งอยู่ด้านข้างฟังด้วย(องศา อยู่ไหนคะ ควีนไลน์ไปไม่อ่านเลย)“ผมอยู่ต่างจังหวัด ควีนมีอะไร?” (ควีนอยากจะขอโทษเรื่องเมื่อคืนก่อน) เรื่องเมื่อคืนก่อนก็คือเรื่องที่เธอดึงผมไปจูบนั่นแหละ หลังจากคืนนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับควีนอีกเลย จนกระทั่งวันนี้ที่เธอโทรมา แถมยังโทรมาได้เหมาะเจาะซะจริงๆ“อืม คราวหลังก็อย่าทำแบบนั้นอีก”(องศาไม่โกรธควีนใช่มั้ย?)“ครั้งนี้ผมจะไม่ว่าอะไร แต่อย่าให้มีครั้งต่อไปนะควีน คุณก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว” (อืม ควีนจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก ขอโทษด้วยนะ)“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมวางนะ พอดีตอนนี้อยู่กับแฟนไม่ค่อยสะดวกคุย” ผมมองหน้าพราวฟ้าที่ตอนนี้เอาแต่นั่งจ้องหน้าผมอยู่ (อะ อืม งั้นควีนไม่กวนองศาแล้ว
ตอนเย็น “พราว เดินเบาๆสิครับ เดี๋ยวก็กระทบกระเทือนกับลูกในท้องหรอก” ฉันที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากห้องนอน ถึงกับต้องกรอกตามองบน เมื่อได้ยินเสียงพี่องศาพูดประโยคแบบนี้อีกแล้ว“แค่เดินเองค่ะ ไม่ได้วิ่งสักหน่อย” นี่เอาจริงๆนะ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าฉันท้องลูกของเขาอยู่ ตัวนี่แทบไม่ยอมห่างจากฉันไปไหนเลย “เดินก็เดินระวังๆหน่อยสิพราว คุณหมอก็บอกแล้วนี่นาว่าครรภ์แรกต้องดูแลให้ดีๆ”“พี่องศามาท้องเองมั้ยคะ?” “ไม่หัวร้อนสิครับคนดี มาเดี๋ยวพี่นวดเท้าให้ พราวจะได้ผ่อนคลาย ดีมั้ย” “ไม่เอาค่ะ พี่อายุมากกว่าพราวอีกนะ จะมานวดเท้าให้พราวได้ยังไง”“พี่ไม่ถือครับพราว เดี๋ยวพราวนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปเอาน้ำอุ่นแป๊บนึง” คือไม่ว่าฉันจะพูดยังไง พี่องศาก็ไม่ยอมฟังอยู่ดี แล้วตอนนี้เขาก็นั่งนวดเท้าให้ฉันแล้วเรียบร้อย“เป็นไงบ้างพราว ผ่อนคลายขึ้นมั้ย หืม” “ค่ะ บีบตรงข้อเท้าพราวด้วยได้มั้ยคะ” “ตรงนี้เหรอครับ”“ค่ะ ตรงนั้นแหละ” ฉันพยักหน้าตอบพี่เขาไป ก่อนจะเอนหลังอิงไปกับพนักโซฟาแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุด————————ผมนั่งมองหน้าเรียวสวยได้รูปของพราวฟ้าที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตอนนี้ ก่อ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา@คอนโดองศา 22.40 น.“พราวครับ คิดถึงจังเลย ไม่ได้นอนกอดพราวมาอาทิตย์นึงแล้วนะ” (พราวก็คิดถึงพี่องศาเหมือนกันค่ะ) เสียงหวานเอ่ยตอบผมกลับมาทันที หลังจากที่ผมพูดจบ นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ พ่อกับแม่ของพราวฟ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลย ทำไมรอบนี้กลับมานานจัง“เปิดกล้องได้มั้ย อยากเห็นหน้าพราวใจจะขาด”(ได้สิคะ) สิ้นเสียงของพราวฟ้า ผมก็กดเปิดกล้องอย่างไว ทำให้ตอนนี้ผมเห็นร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาวตัวบางกำลังนอนฉีกยิ้มกว้างให้ผมอยู่“ยั่วพี่เหรอครับ” (พราวเปล่ายั่วนะคะ พี่องศานั่นแหละยั่วพราวเหรอ)“พี่ยั่วตรงไหน หืม”(ตรงที่ไม่ใส่เสื้อนี่แหละค่ะ เห็นแล้วอยากกัดหัวนมให้ขาดเลย) “มากัดสิครับ พี่นอนรอพราวอยู่ห้องไม่ไปไหนเลย”(รออีสองสามวันนะคะ รอให้พ่อกับแม่พราวกลับก่อน)“มาตอนนี้เลยไม่ได้เหรอหืม เดี๋ยวพี่ไปรับ”(อย่างอแงสิคะ อีกไม่กี่วันเองนะ) แต่อีกไม่กี่นาทีผมจะลงแดงแล้วนะ ยิ่งมาเห็นพราวฟ้าในชุดนอนแบบนี้อีก“พี่อยากอะพราว ปวดหนึบไปหมดเลย” (อยากก็ช่วยตัวเองไปก่อนนะคะ เพราะพราวคงช่วยพี่องศาไม่ได้)“พราวช่วยพี่ได้นะ อยากช่วยมั้ย หืม” (ช่วยยังไงคะ?)“แค่พราวถอดชุดพราว
@คอนโด 18.20 น.“พี่องศาคะ พรุ่งนี้พราวจะต้องกลับไปนอนบ้านนะ” ฉันเอ่ยบอกคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว ซึ่งพอพี่องศาได้ยินก็รีบหันมามองหน้าฉันทันที“กลับทำไมครับ?”“พ่อกับแม่จะกลับมาพรุ่งนี้ค่ะ แม่พึ่งไลน์มาบอกพราวเมื่อเช้า” ฉันตอบคนที่ยืนคิ้วขมวดชนกันอยู่ตอนนี้ไป“แล้วไปนอนกี่วัน?”“ก็จนกว่าพ่อกับแม่จะกลับค่ะ พี่องศานอนคนเดียวได้ใช่มั้ย?” “ถ้าบอกว่าไม่ได้หละครับ พราวยังจะทิ้งให้พี่นอนคนเดียวอยู่มั้ย หืม”“ก็พราวไม่ได้เจอพ่อกับแม่มาหลายเดือนแล้วนี่คะ พี่องศาเข้าใจพราวหน่อยนะ” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดคนตรงหน้า ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจุ๊บแก้มเค้าทีนึง“ถ้าพ่อกับแม่พราวมาอยู่เป็นเดือน พี่ก็ต้องนอนคนเดียวเป็นเดือนเลยใช่มั้ย?”“ไม่นานขนาดนั้นหรอกค่ะ อย่างมากก็แค่อาทิตย์เดียวเอง” เพราะปกติเวลาที่พ่อกับแม่กลับมาบ้านพวกท่านจะอยู่แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น ซึ่งฉันคิดว่ารอบนี้ก็น่าจะเหมือนกัน“แล้วใครไปรับพวกท่านที่สนามบินครับ ไอ้เพทายเหรอ?”“พราวว่าจะไปรับเองค่ะ เพราะพรุ่งนี้พี่เพทายมีนัดคุยกับลูกค้าที่จะส่งอุปกรณ์ไฟฟ้าไปยังเพื่อนบ้าน”“งั้นพรุ่งนี้ให้พี่ไปส่งพราวนะ จะได้ถือโอกาสนี้แนะนำตัวอย่างเป็
หลายชั่วโมงต่อมา 10.30 น.“พี่องศาคะ วันนี้เราจะไปล่องเรือกันใช่มั้ยคะ?” “ครับ เดี๋ยวคนขับรถจะมารับแล้วพาพวกเราไปที่ท่าเรือ” นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่นัดกับคนขับรถไว้แล้วนะ ผมก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้คามินตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!ทำไมมันยังไม่รับสายสักทีวะ มัวแต่ทำอะไรของมันตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!!(ว่าไง) เสียงปลายสายดังขึ้นทันทีหลังจากที่มันกดรับสายของผม“เดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีไปเจอกันที่ล็อบบี้นะ คนขับรถใกล้จะมาแล้ว” (ยี่สิบนาทีเหรอ ซี๊ดดด ไม่น่าทัน อ๊า)“ไอ้เชี่ย มึงทำเหี้ยอะไรอยู่วะ?” เสียงแบบนี้มีอยู่อย่างเดียวเลยนะในหัวผมตอนนี้(อย่างที่มึงคิดนั่นแหละ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูทำเวลาก่อน อ๊า อย่าดูดแรง) พูดจบมันก็กดตัดสายผมทิ้งทันที แล้วนี่มันเอากับใครอยู่ คงไม่ได้ลากผู้หญิงแถวนั้นขึ้นมากินบนห้องพักหรอกนะ“มีอะไรเหรอคะ? พี่คามินเป็นอะไรเหรอ?” พราวฟ้าที่กำลังเตรียมเสื้อผ้ากับชุดว่ายน้ำหันมาเอ่ยถามผมอย่างสงสัย“มันกำลังจะขึ้นสวรรค์ครับ พราวอยากขึ้นสวรรค์กับพี่ตอนนี้มั้ย?” ผมแกล้งถามคนตรงหน้าออกไป เธอเองก็รู้แหละว่าผมหมายถึงอะไร หึ“หยุดความคิดบ้าๆเลยน
วันต่อมา 06.00 น.จึกจึกจึก!!“พี่องศาคะ ตื่นได้แล้ว” ฉันใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มของร่างหนาที่กำลังนอนกอดฉันอยู่ตอนนี้“อื้อ พราวกี่โมงแล้วครับ” “หกโมงเช้าแล้วค่ะ เมื่อวานพี่องศาบอกจะพาพราวไปดูพระอาทิตย์ขึ้นจำได้มั้ยคะ?”“จำได้สิครับ ทำไมจะจำไม่ได้” พี่องศาพยักหน้าตอบกลับมา แต่เปลือกตายังคงปิดสนิทอยู่“จำได้ก็ลุกสิคะ เดี๋ยวไม่ทันนะ” “จุ๊บพี่ก่อน” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับทำปากจู๋ ซึ่งพอเห็นแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้จริงๆ“เป็นเด็กอยู่หรือไงคะ” ถึงจะพูดแบบนั้นฉันก็ยื่นปากไปจุ๊บกับปากพี่เค้าอยู่ดี แล้วตอนนี้พี่องศาก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันแล้ว“ทำไมวันนี้สวย” อะไรของเค้า จู่ๆก็พูดแบบนี้ แล้วที่ว่าสวยนี่สวยตรงไหน หน้าสดยิ่งกว่าซากศพอีก“อะไรของพี่?”“ก็พราวสวย สวยจนพี่แทบคลั่ง อยากจะกดพราวให้จมเตียง”ปึก!!ฉันใช้กำปั้นน้อยๆทุบลงไปบนแผงอกกว้างของคนตรงหน้า ตื่นมาก็เอาแต่พูดจาแบบนี้ “สมองพี่นี่ไม่คิดอะไรแล้วนะ วันๆคิดแต่เรื่องบนเตียง”“เรื่องอื่นพี่ก็คิดนะ” พี่องศาว่าพลางใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกของฉันเล่น“คิดเรื่องอะไรคะ?” “คิดว่ามุมไหนในห้องนี้ที่เรายังไม่ได้ลองบ้าง” เพี๊ยะ!!! สิ้นเสียงพ
“ว้าย พี่องศาจะทำอะไรคะ?” ฉันที่กำลังนั่งคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ที่จู่ๆคนตัวสูงก็ลุกพรวดขึ้นจากน้ำ ทำให้ตัวของฉันที่นั่งอ้าขาอยู่บนหน้าตักของเขาลอยขึ้นพร้อมกัน และที่สำคัญจุดเชื่อมต่อของเราสองคนยังไม่หลุดออกจากกันเลย“พี่ก็อยากขึ้นสวรรค์เหมือนพราวบ้าง” ว่าจบเขาก็วางตัวฉันลงบนขอบสระ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกปึกปึกปึก!!“อื้อ พ พี่องศา อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ”“เข้าลึกมั้ย?” ยังจะถามว่าเข้าลึกมั้ย นี่เค้าไม่รู้ขนาดความยาวของตัวเองรึไง“อื้อ ล ลึกค่ะ พี่อย่าดันเข้ามาสุด อ๊ะ อ๊ะ” บอกว่าจะอย่าเข้ามาสุด แต่คนตรงหน้าก็เหมือนจะแกล้งกันให้ตาย “ซี๊ดดด พราว โคตรดี อา…”ปึกปึกปึก!!!เขายังคงขยับสะโพกเข้าออกอยู่แบบนั้น ก่อนจะจับฉันให้เปลี่ยนท่า มาเป็นยืนในสระว่ายแล้วโน้มตัวพาดกับขอบสระแทน“อ๊ะ อ๊ะ พ พราว เสียวอีกแล้วค่ะ ฮื่อ ฮื่อ” เสียงครวญครางของฉันกลับมาดังแข่งกับเสียงกระเพื่อมของน้ำในสระอีกครั้ง “โอ้ย พราว พี่จะแตกแล้วครับ” “อื้อ อ๊า อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ขอเร็วอีกค่ะ อื้อ เร็วอีก” สิ้นเสียงของฉันพี่องศาก็ใช้ทั้งสองมือจับเอวบางของฉันเอาไว้แน่น ก่อนที่เค้าจะ
คนตรงหน้าถึงกับถลึงตาใส่ ก่อนจะทุบกำปั้นน้อยๆของเธอลงมาบนอกแกร่งของผม เสียงดังปึก!!“ทำไมถึงได้หื่นขนาดนี้คะ ตรงระเบียงห้องจะเอาได้ไง เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็เห็นเราพอดี”“เวลานี้ทุกคนต่างปิดไฟนอนกันหมดแล้วพราว อีกอย่างพราวอย่าลืมนะว่าห้องพี่อยู่ชั้นบนสุดของตึก ใครจะมาเห็นเราสองคนรวมร่างกัน หืม” นี่พูดจริงๆนะ คือผมก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศแบบออกไปรับลมชมจันทร์งี้ มันคงจะฟินไม่น้อยเลย“ยังไงก็ไม่มีทางค่ะ พราวจะไปอาบน้ำนอนแล้วนะ ส่วนพี่องศาถ้ายังไม่หมดอารมณ์ก็ช่วยตัวเองต่อไปนะคะ” ว่าจบพราวฟ้าเธอก็รีบลุกออกจากเตียง แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที เห็นท่าทางแบบนี้อยากจับมากระแทกแล้วใช้ฝ่ามือฟาดตูดขาวๆอีกสักสองสามทีจริงๆ หึสามสิบนาทีต่อมา “หลับแล้วเหรอพราว” ทันทีที่เดินมาถึงเตียงนอนขนาดใหญ่ที่มีร่างบางนอนหลับตาพริ้มอยู่ ผมก็สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอ ก่อนจะกระซิบไปที่ข้างกกหูของเธอเสียงแผ่ว“หลับแล้วค่ะ” “หลับแล้วทำไมถึงตอบพี่ได้หละ หืม” “ก็เมื่อกี้พราวหลับแล้ว แต่เสียงพี่องศาปลุกให้พราวต้องตื่นขึ้นมา” ร่างบางที่นอนตะแคงข้างหันหน้ามาทางผมเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้นมาแล้วจ้องหน้าผมอย
“อื้อ” ริมฝีปากร้อนยังคงบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างเอาแต่ใจ เขาค่อยๆสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากของเธออีกครั้งลิ้นร้อนของทั้งสองเกี่ยวกระหวัดพันกันไปมา มือหนาขององศาค่อยๆลูบไล้หน้าขาเรียวสวยขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนทิศทางไปตรงกลางหว่างขาของเธอแทน“อื้อ” เมื่อปลายนิ้วสากสัมผัสไปตรงบริเวณจุดเสียวซ่านของพราวฟ้าผ่านกางเกงชั้นในจีสตริงตัวบาง เธอก็พยายามที่จะหุบขาเข้าหากัน ทว่าองศานั้นได้แทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอแล้วเรียบร้อย เขายังคงใช้นิ้วเขี่ยตรงติ่งเสียวของเธออยู่แบบนั้น จนน้ำหวานที่อยู่ด้านในเริ่มไหลทะลักออกมา เป็นเหตุให้กางเกงชั้นในของพราวฟ้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำกามของเธอ“อ๊า พ พี่องศา ฮื่อ” เมื่อริมฝีปากได้รับอิสระ ร่างบางก็ร้องครวญครางออกมาด้วยความกระเส่า เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกเขาปรนเปรอด้วยนิ้วร้อนที่สอดแทรกผ่านกางเกงในตัวบางแล้วเรียบร้อยกลีบกุหลาบสีสวยที่ปิดสนิทก่อนหน้านี้ ถูกองศากรีดนิ้วลงไปตรงกลางจนมันแยกออกจากกัน ทำให้น้ำสีใสที่อยู่ในนั้นทะลักออกมามากกว่าเดิมเขาค่อยๆยัดนิ้วกลางเข้าไปด้านใน ก่อนจะเริ่มขยับมันเข้าออกช้าๆ แล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น นิ้วหั
ผลั๊วะ!! พลั่ก!!“ไอ้องศาพอก่อนมึง เดี๋ยวมันก็ได้ตายขึ้นมาจริงๆหรอก”ฉันที่เดินมาถึงที่เกิดเหตุ ที่เป็นห้องโถงกว้างๆอยู่ใกล้ๆกับห้องน้ำภายในชั้นใต้ดิน ถึงกับต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนที่ยืนอยู่กลางวงล้อมผู้คนคือพี่องศาที่ถูกพี่คามินล็อกตัวเอาไว้ ส่วนผู้ชายอีกคนที่มีเรื่องกับพี่องศา ตอนนี้คือนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นค่ะ ไม่รู้ว่าจะตายหรือเปล่า“เกิดอะไรขึ้นคะ” ฉันรีบฝ่าวงล้อมเข้าไปหาพวกพี่เขา ก่อนจะมองสำรวจไปทั่วร่างกายของคนตัวสูง ที่มีแค่รอยฟกช้ำอยู่ตรงมุมปากที่เดียวเท่านั้น“พราว ออกมาทำไมครับ” พี่องศาที่เห็นฉันจากที่น้ำเสียงดุดันก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเหมือนเดิม“พราวตามพี่เพทายออกมาค่ะ แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงมีเรื่องกัน?” ว่าแต่ตอนนี้พี่เพทายหายไปไหนแล้วนะ เมื่อกี้ฉันวิ่งตามออกมายังเห็นอยู่เลย แต่ช่างพี่เพทายก่อนตอนนี้“ไม่มีอะไรครับพราว เดี๋ยวเรากลับกันเลยนะ ไอ้คามินกูฝากเก็บซากมันด้วย เดี๋ยวกูไปก่อน ส่วนค่าเสียหายเดี๋ยวกูโอนเข้าบัญชีมึง” พี่องศาพูดกับฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับพี่คามิน แล้วที่ว่าความเสียหายก็คือโต๊ะกระจก กับแจกกัน ที่อยู่แถวนั้นแตกกร