หนึ่งสัปดาห์ต่อมา@คอนโดองศา 22.40 น.“พราวครับ คิดถึงจังเลย ไม่ได้นอนกอดพราวมาอาทิตย์นึงแล้วนะ” (พราวก็คิดถึงพี่องศาเหมือนกันค่ะ) เสียงหวานเอ่ยตอบผมกลับมาทันที หลังจากที่ผมพูดจบ นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ พ่อกับแม่ของพราวฟ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลย ทำไมรอบนี้กลับมานานจัง“เปิดกล้องได้มั้ย อยากเห็นหน้าพราวใจจะขาด”(ได้สิคะ) สิ้นเสียงของพราวฟ้า ผมก็กดเปิดกล้องอย่างไว ทำให้ตอนนี้ผมเห็นร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาวตัวบางกำลังนอนฉีกยิ้มกว้างให้ผมอยู่“ยั่วพี่เหรอครับ” (พราวเปล่ายั่วนะคะ พี่องศานั่นแหละยั่วพราวเหรอ)“พี่ยั่วตรงไหน หืม”(ตรงที่ไม่ใส่เสื้อนี่แหละค่ะ เห็นแล้วอยากกัดหัวนมให้ขาดเลย) “มากัดสิครับ พี่นอนรอพราวอยู่ห้องไม่ไปไหนเลย”(รออีสองสามวันนะคะ รอให้พ่อกับแม่พราวกลับก่อน)“มาตอนนี้เลยไม่ได้เหรอหืม เดี๋ยวพี่ไปรับ”(อย่างอแงสิคะ อีกไม่กี่วันเองนะ) แต่อีกไม่กี่นาทีผมจะลงแดงแล้วนะ ยิ่งมาเห็นพราวฟ้าในชุดนอนแบบนี้อีก“พี่อยากอะพราว ปวดหนึบไปหมดเลย” (อยากก็ช่วยตัวเองไปก่อนนะคะ เพราะพราวคงช่วยพี่องศาไม่ได้)“พราวช่วยพี่ได้นะ อยากช่วยมั้ย หืม” (ช่วยยังไงคะ?)“แค่พราวถอดชุดพราว
ตอนเย็น “พราว เดินเบาๆสิครับ เดี๋ยวก็กระทบกระเทือนกับลูกในท้องหรอก” ฉันที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากห้องนอน ถึงกับต้องกรอกตามองบน เมื่อได้ยินเสียงพี่องศาพูดประโยคแบบนี้อีกแล้ว“แค่เดินเองค่ะ ไม่ได้วิ่งสักหน่อย” นี่เอาจริงๆนะ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าฉันท้องลูกของเขาอยู่ ตัวนี่แทบไม่ยอมห่างจากฉันไปไหนเลย “เดินก็เดินระวังๆหน่อยสิพราว คุณหมอก็บอกแล้วนี่นาว่าครรภ์แรกต้องดูแลให้ดีๆ”“พี่องศามาท้องเองมั้ยคะ?” “ไม่หัวร้อนสิครับคนดี มาเดี๋ยวพี่นวดเท้าให้ พราวจะได้ผ่อนคลาย ดีมั้ย” “ไม่เอาค่ะ พี่อายุมากกว่าพราวอีกนะ จะมานวดเท้าให้พราวได้ยังไง”“พี่ไม่ถือครับพราว เดี๋ยวพราวนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปเอาน้ำอุ่นแป๊บนึง” คือไม่ว่าฉันจะพูดยังไง พี่องศาก็ไม่ยอมฟังอยู่ดี แล้วตอนนี้เขาก็นั่งนวดเท้าให้ฉันแล้วเรียบร้อย“เป็นไงบ้างพราว ผ่อนคลายขึ้นมั้ย หืม” “ค่ะ บีบตรงข้อเท้าพราวด้วยได้มั้ยคะ” “ตรงนี้เหรอครับ”“ค่ะ ตรงนั้นแหละ” ฉันพยักหน้าตอบพี่เขาไป ก่อนจะเอนหลังอิงไปกับพนักโซฟาแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุด————————ผมนั่งมองหน้าเรียวสวยได้รูปของพราวฟ้าที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตอนนี้ ก่อ
บ้านพราวฟ้า 21.50 น. “ยัยพราว”“ว่าไงคะ”“ขึ้นไปตามไอ้องศาที่ห้องพี่ให้ทีดิ๊…..มันตายอยู่ข้างบนแล้วมั้งนั่น” ฉันที่กำลังนั่งดูรายการวาไรตี้โชว์อยู่ที่ตรงโซฟากลางห้องโถงบ้าน ถึงกับทำหน้ามุ่ย เมื่อถูกคนเป็นพี่ชายเรียกให้ไปตามเพื่อนสนิทของเขาที่หายขึ้นไปบนชั้นสามของบ้านซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าหายไปนานเท่าไหร่ แต่ก็คงจะนานพอที่ทำให้พี่เพทายถึงกับต้องใช้ฉันขึ้นไปตาม“ทำไมพี่เพทายไม่ขึ้นไปตามเองหละคะ พราวกำลังดูวาไรตี้โชว์อยู่” นี่ฉันก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมพี่ชายฉันถึงไม่ขึ้นไปตามเอง“ขี้เกียจเดิน มันเหนื่อยแล้วก็เมาด้วย” อ่าว แล้วไม่คิดว่าฉันจะเหนื่อยบ้างหรือไง ห้องพี่เพทายอยู่ชั้นสามของบ้านเลยนะ บันไดแต่ละชั้นก็มีเกือบยี่สิบขั้นเข้าให้ ไม่รู้ว่าใครมันเป็นคนออกแบบบ้าน แล้วใครใช้ให้ดื่มเยอะแยะขนาดนั้นกัน นั่งดื่มกันตั้งแต่ห้าโมงเย็น จนตอนนี้จะสี่ทุ่มอยู่แล้ว ก็ยังไม่เลิกสักทีถึงจะบ่นพี่ชายตัวเองแบบนั้น แต่ตอนนี้เท้าทั้งสองข้างของฉันก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องพี่เพทายแล้วเรียบร้อยก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!“พี่องศาคะ พี่เพทายให้มาตาม” ฉันเคาะบานประตูห้องนอนขนาดใหญ่ไปอยู่สองสามที แต่ก็เงียบ ไม่มีใครออกมาเป
หลายชั่วโมงต่อมา 12.30 น. “พราว เที่ยงครึ่งแล้วไปกินข้าวกัน” ฉันที่กำลังนั่งศึกษาเอกสารต่างๆ บนโต๊ะอย่างตั้งอกตั้งใจ ถึงกับต้องรีบเงยหน้าขึ้นไปตามเสียงเรียกของพี่องศาทันที “ได้เวลากินข้าวแล้วเหรอคะ?” “ครับ พราวอยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่พาไป” อยากกินอะไรงั้นเหรอ แถวนี้มีอะไรให้กินบ้างนะ “พี่องศาเลี้ยงพราวเหรอคะ” ฉันแกล้งถามคนตรงหน้าออกไป แต่คำตอบที่ได้กลับทำให้ใจของฉันสั่นระรัว “ให้เลี้ยงไปทั้งชีวิตเลยมั้ย ได้นะพี่ชอบเลี้ยงเด็ก” เลี้ยงเด็กบ้าอะไรของเขา พูดออกมาซะจนฉันคิดไปไกลแล้วเนี่ย “พราวไม่ใช่เด็กแล้วค่ะ พี่องศานี่ยิ่งแก่ยิ่งความจำเลอะเลือน” ฉันบ่นอุบอิบให้คนตรงหน้า “เดี๋ยวพี่จะบอกไอ้เพทาย ว่าพราวด่ามันแก่” “พี่องศา” “ว่าไงครับ เด็กน้อย” พอ ฉันจะเลิกพูดกับพี่เขาแล้วจริงๆหลายวันต่อมา…KM PUB 22.45 น. “น้องกูฝึกงานเป็นไงบ้าง ทำมึงปวดหัวมั้ย?” ไอ้เพทายที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ข้างๆผมตอนนี้ เอ่ยถามขึ้น “หัวไวดี สอนอะไรจำได้หมด” ผมตอบมันไปตามความจริง คือพราวฟ้าเธอเป็นคนหัวไวมาก พูดไม่กี่คำเธอก็เข้าใจหมดเลย แต่ติดอยู่อย่างเดียวเลยคือ เถียงเก่ง “ฉลาดเหมือนกูไง เลี้ยงเองมากับม
หนึ่งชั่วโมงต่อมาก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!ผมเดินไปเคาะบานประตูห้องนอนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องผม ที่มีร่างบางของพราวฟ้าวิ่งเข้าไปก่อนหน้านี้เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา คือตอนนี้ผมพาเธอมาอยู่ที่คอนโดของผมแล้วนะ “มีอะไรคะ?” เธอถามผมทันทีที่เปิดประตูออกมา“พาเราไปซื้อเสื้อผ้าไง แล้วก็ไปหาอะไรกิน พี่เริ่มหิวแล้ว” ที่บอกว่าพาไปซื้อเสื้อผ้า นั่นก็เพราะเธอไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยสักชุด เห็นไอ้เพทายบอกว่าจะเอามาให้พรุ่งนี้“งั้นเดี๋ยวพราวไปหยิบกระเป๋าแป๊บนึงนะคะ” เธอบอกผม ก่อนจะหมุนตัวเข้าไปในห้องนอนตามเดิน ไม่ถึงนาทีเธอก็เดินออกมา“ไปค่ะ พราวพร้อมแล้ว” ยี่สิบนาทีต่อมา…..@ห้างสรรพสินค้า 18.20 น.“เราไปกินข้าวกันก่อนดีมั้ยคะ แล้วค่อยไปเดินซื้อของ เป็นการย่อยอาหารไปในตัว” เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้ผมก็หิวจนแสบท้องไปหมดแล้ว“พราวอยากกินอะไร?” ผมหันไปถามเธอ คือผมกินอะไรก็ได้นะ แต่อยากให้พราวฟ้าเป็นคนเลือกร้านที่ตัวเองอยากกินมากกว่า“พี่องศาเลือกเลยค่ะ พราวกินได้หมดเลย” แล้วผมจะเสียเวลาถามเธอทำไมวะ ถ้าน้องมันจะตอบผมกลับมาแบบนี้“งั้นไปกินร้านนั้นกัน” ผมชี้ไปยังร้านชาบูชื่อดังที่อยู่บนห้าง ก่อ
ยี่สิบนาทีต่อมา….“อ๊า….พ พี่องศาคะ พ พราวเสียว” ร่างบางที่นอนเปลือยกายเปล่าอยู่ตรงหน้าผมถึงกับร้องครางออกมา เมื่อถูกผมระรัวปลายลิ้นร้อนใส่กลีบกุหลาบงามสีสดของเธอ ผมใช้ริมฝีปากหนาของตัวเองดูดกินน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาอย่างหื่นกระหาย ทำไมถึงหวานขนาดนี้วะ หวานจนอยากจะกลืนกินไปทั้งตัว“อื้อออ พ พราวจะ ม ไม่ไหว”“อยากเสียวกว่านี้ไหม หืม” ผมสอดแทรกนิ้วมือเข้าไปในตัวของเธอ ที่เมื่อได้สัมผัสก็รับรู้ได้เลยว่ามันไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน นี่แค่นิ้วเดียวยังแน่นซะขนาดนี้ แล้วลูกชายของผมมันจะเข้าไปยังไง“อ๊ะ อื้ออ อ๊ะ พ พี่องศา ย อย่าแกล้งค่ะ พราวใจจะขาด” อย่าว่าแต่เธอใจจะขาดเลย ตอนนี้ผมก็รู้สึกว่าตัวเองใจจะขาดเหมือนกัน ผมใช้สายตามองสำรวจไปทั่วร่างกายขาวเนียนไร้ที่ติของเธอ โดยเฉพาะหน้าอกที่มีขนาดใหญ่เกินตัวที่ผมเดาไว้ก่อนหน้านี้ว่าต้องคัพดีแน่ๆ และมันก็ใช่ ตัวก็แค่นี้นมจะใหญ่ไปไหนวะ“อ๊ะ อ๊ะ พ พราวเสียวค่ะ อ๊า….” พราวฟ้าร้องครางออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อผมเร่งจังหวะในการขยับนิ้วเข้าออกภายในตัวของเธอ จนในที่สุดเธอก็ปลดปล่อยน้ำสีใสให้ไหลทะลักออกมาจนล้นมือของผม“นิ้วของพี่ ลิ้นของพี่โดนน้องเปิดซิงแล้
วันต่อมา 11.50 น.“พราว ตื่น” ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากที่ได้ยินเสียงพี่องศาเอ่ยเรียกข้างๆกกหู“อื้ออ กี่โมงแล้วคะ” “จะเที่ยงแล้วครับ ตื่นมากินข้าวก่อน” นี่ฉันหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอ แต่ก็ไม่แปลกใจเพราะเมื่อคืนฉันเสียพลังงานมากเกินไปจริงๆ“อ๊ะ” เมื่อฉันขยับตัวลุก ถึงกับต้องอุทานออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บแสบไปตรงกลางหว่างขาของตัวเอง ก็จะไม่ให้เจ็บได้ไง ของพี่องศาเล็กซะที่ไหนกัน“เจ็บเหรอ เมื่อคืนพี่นึกว่าพราวเริ่มชินแล้วซะอีก เห็นขย่มพี่เอา ขย่มพี่เอา” นี่พี่เขาไม่คิดว่าฉันจะอายบ้างรึไง ทำไมถึงได้ชอบพูดจาแบบนี้ตลอดเลย“ก็พี่องศาบอกให้พราวทำ” ทั้งๆที่มันเป็นครั้งแรกของฉัน แต่ฉันก็ยังยอมทำตามคำขอของเขา“หึ ว่านอนสอนง่ายดี” คนตรงหน้าพูดแล้วระบายรอยยิ้มออกมา ทำไมเขาถึงได้ดูดีขนาดนี้นะ “จ้องขนาดนี้ พราวอยากกินพี่หรืออยากให้พี่กินพราว” จะมากินพี่กินพราวอะไรของเขา บ้าจริง“พราวจะกินข้าวค่ะ หิวข้าว” ฉันยู่ปากใส่คนตรงหน้า ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ นี่ฉันพลาดท่าให้คนร้ายกาจแบบเขาได้ยังไงกัน เฮ้อ…..หนึ่งชั่วโมงต่อมา….“จะให้พี่บอกไอ้เพทายเรื่องของเราเลยไหม” จู่ๆพี่องศาที่นั่งเงียบอยู่นา
สองชั่วโมงต่อมา….“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่องศา พ พราวเสียว” ฉันที่นั่งขย่มอยู่บนเจ้ามังกรยักษ์ที่มีขนาดลำตัวมหึมาของพี่องศา ร้องครางจนเสียงแหบแห้งอย่างไม่เป็นภาษา“อา….พ พราว พี่จะแตกอีกแล้วครับ” พี่องศาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานก็ร้องครางเสียงกระเส่าไม่ต่างจากฉัน ปั้กปั้กปั้ก!!ฉันยังคงนั่งหันหลังขย่มพี่เขาอยู่แบบนั้น ซึ่งพี่องศาเองก็สวนสะโพกขึ้นมากระแทกฉันไม่ยอมแพ้เช่นกัน จนกระทั่ง…“อ๊า…./อา…..” เราสองคนหลุดเสียงครางออกมาพร้อมกัน ก่อนที่พี่องศาจะปล่อยให้น้ำอุ่นๆของเขาให้พุ่งเข้ามาในตัวของฉันอีกครั้ง(มีรูปภาพประกอบใครที่ซื้ออีบุ๊กแล้วสามารถทักเข้ามาขอคิวอาร์โค้ดที่ซัมทาง FB: Summer Summer นะคะ) “ต่ออีกไหม?” เขากระซิบมาที่ข้างกกหูของฉันเสียงแผ่ว“พี่องศาไหวเหรอคะ อายุเยอะแล้วนะ พราวกลัวพี่หัวใจวาย” ฉันแกล้งพูดออกไป คือสามสิบนี่ฉันว่ายังไม่แก่นะ วัยกำลังดีมากเลยแหละ “แก่ๆอย่างพี่นี่แรงดีนะ ไม่งั้นพราวคงไม่ร้องดังไปสามบ้านแปดบ้านหรอก” อันนี้ไม่เถียงค่ะ เพราะว่าฉันร้องครางเสียงดังมาก มากซะจนกลัวว่าข้างห้องจะได้ยิน หลังๆมาฉันเลยขึ้นไปนอนห้องเขามากกว่า เพราะห้องพี่องศาต่อให้ครางดังแค่ไหน
ตอนเย็น “พราว เดินเบาๆสิครับ เดี๋ยวก็กระทบกระเทือนกับลูกในท้องหรอก” ฉันที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากห้องนอน ถึงกับต้องกรอกตามองบน เมื่อได้ยินเสียงพี่องศาพูดประโยคแบบนี้อีกแล้ว“แค่เดินเองค่ะ ไม่ได้วิ่งสักหน่อย” นี่เอาจริงๆนะ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าฉันท้องลูกของเขาอยู่ ตัวนี่แทบไม่ยอมห่างจากฉันไปไหนเลย “เดินก็เดินระวังๆหน่อยสิพราว คุณหมอก็บอกแล้วนี่นาว่าครรภ์แรกต้องดูแลให้ดีๆ”“พี่องศามาท้องเองมั้ยคะ?” “ไม่หัวร้อนสิครับคนดี มาเดี๋ยวพี่นวดเท้าให้ พราวจะได้ผ่อนคลาย ดีมั้ย” “ไม่เอาค่ะ พี่อายุมากกว่าพราวอีกนะ จะมานวดเท้าให้พราวได้ยังไง”“พี่ไม่ถือครับพราว เดี๋ยวพราวนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปเอาน้ำอุ่นแป๊บนึง” คือไม่ว่าฉันจะพูดยังไง พี่องศาก็ไม่ยอมฟังอยู่ดี แล้วตอนนี้เขาก็นั่งนวดเท้าให้ฉันแล้วเรียบร้อย“เป็นไงบ้างพราว ผ่อนคลายขึ้นมั้ย หืม” “ค่ะ บีบตรงข้อเท้าพราวด้วยได้มั้ยคะ” “ตรงนี้เหรอครับ”“ค่ะ ตรงนั้นแหละ” ฉันพยักหน้าตอบพี่เขาไป ก่อนจะเอนหลังอิงไปกับพนักโซฟาแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุด————————ผมนั่งมองหน้าเรียวสวยได้รูปของพราวฟ้าที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตอนนี้ ก่อ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา@คอนโดองศา 22.40 น.“พราวครับ คิดถึงจังเลย ไม่ได้นอนกอดพราวมาอาทิตย์นึงแล้วนะ” (พราวก็คิดถึงพี่องศาเหมือนกันค่ะ) เสียงหวานเอ่ยตอบผมกลับมาทันที หลังจากที่ผมพูดจบ นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ พ่อกับแม่ของพราวฟ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลย ทำไมรอบนี้กลับมานานจัง“เปิดกล้องได้มั้ย อยากเห็นหน้าพราวใจจะขาด”(ได้สิคะ) สิ้นเสียงของพราวฟ้า ผมก็กดเปิดกล้องอย่างไว ทำให้ตอนนี้ผมเห็นร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาวตัวบางกำลังนอนฉีกยิ้มกว้างให้ผมอยู่“ยั่วพี่เหรอครับ” (พราวเปล่ายั่วนะคะ พี่องศานั่นแหละยั่วพราวเหรอ)“พี่ยั่วตรงไหน หืม”(ตรงที่ไม่ใส่เสื้อนี่แหละค่ะ เห็นแล้วอยากกัดหัวนมให้ขาดเลย) “มากัดสิครับ พี่นอนรอพราวอยู่ห้องไม่ไปไหนเลย”(รออีสองสามวันนะคะ รอให้พ่อกับแม่พราวกลับก่อน)“มาตอนนี้เลยไม่ได้เหรอหืม เดี๋ยวพี่ไปรับ”(อย่างอแงสิคะ อีกไม่กี่วันเองนะ) แต่อีกไม่กี่นาทีผมจะลงแดงแล้วนะ ยิ่งมาเห็นพราวฟ้าในชุดนอนแบบนี้อีก“พี่อยากอะพราว ปวดหนึบไปหมดเลย” (อยากก็ช่วยตัวเองไปก่อนนะคะ เพราะพราวคงช่วยพี่องศาไม่ได้)“พราวช่วยพี่ได้นะ อยากช่วยมั้ย หืม” (ช่วยยังไงคะ?)“แค่พราวถอดชุดพราว
@คอนโด 18.20 น.“พี่องศาคะ พรุ่งนี้พราวจะต้องกลับไปนอนบ้านนะ” ฉันเอ่ยบอกคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว ซึ่งพอพี่องศาได้ยินก็รีบหันมามองหน้าฉันทันที“กลับทำไมครับ?”“พ่อกับแม่จะกลับมาพรุ่งนี้ค่ะ แม่พึ่งไลน์มาบอกพราวเมื่อเช้า” ฉันตอบคนที่ยืนคิ้วขมวดชนกันอยู่ตอนนี้ไป“แล้วไปนอนกี่วัน?”“ก็จนกว่าพ่อกับแม่จะกลับค่ะ พี่องศานอนคนเดียวได้ใช่มั้ย?” “ถ้าบอกว่าไม่ได้หละครับ พราวยังจะทิ้งให้พี่นอนคนเดียวอยู่มั้ย หืม”“ก็พราวไม่ได้เจอพ่อกับแม่มาหลายเดือนแล้วนี่คะ พี่องศาเข้าใจพราวหน่อยนะ” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดคนตรงหน้า ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจุ๊บแก้มเค้าทีนึง“ถ้าพ่อกับแม่พราวมาอยู่เป็นเดือน พี่ก็ต้องนอนคนเดียวเป็นเดือนเลยใช่มั้ย?”“ไม่นานขนาดนั้นหรอกค่ะ อย่างมากก็แค่อาทิตย์เดียวเอง” เพราะปกติเวลาที่พ่อกับแม่กลับมาบ้านพวกท่านจะอยู่แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น ซึ่งฉันคิดว่ารอบนี้ก็น่าจะเหมือนกัน“แล้วใครไปรับพวกท่านที่สนามบินครับ ไอ้เพทายเหรอ?”“พราวว่าจะไปรับเองค่ะ เพราะพรุ่งนี้พี่เพทายมีนัดคุยกับลูกค้าที่จะส่งอุปกรณ์ไฟฟ้าไปยังเพื่อนบ้าน”“งั้นพรุ่งนี้ให้พี่ไปส่งพราวนะ จะได้ถือโอกาสนี้แนะนำตัวอย่างเป็
หลายชั่วโมงต่อมา 10.30 น.“พี่องศาคะ วันนี้เราจะไปล่องเรือกันใช่มั้ยคะ?” “ครับ เดี๋ยวคนขับรถจะมารับแล้วพาพวกเราไปที่ท่าเรือ” นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่นัดกับคนขับรถไว้แล้วนะ ผมก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้คามินตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!ทำไมมันยังไม่รับสายสักทีวะ มัวแต่ทำอะไรของมันตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!!(ว่าไง) เสียงปลายสายดังขึ้นทันทีหลังจากที่มันกดรับสายของผม“เดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีไปเจอกันที่ล็อบบี้นะ คนขับรถใกล้จะมาแล้ว” (ยี่สิบนาทีเหรอ ซี๊ดดด ไม่น่าทัน อ๊า)“ไอ้เชี่ย มึงทำเหี้ยอะไรอยู่วะ?” เสียงแบบนี้มีอยู่อย่างเดียวเลยนะในหัวผมตอนนี้(อย่างที่มึงคิดนั่นแหละ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูทำเวลาก่อน อ๊า อย่าดูดแรง) พูดจบมันก็กดตัดสายผมทิ้งทันที แล้วนี่มันเอากับใครอยู่ คงไม่ได้ลากผู้หญิงแถวนั้นขึ้นมากินบนห้องพักหรอกนะ“มีอะไรเหรอคะ? พี่คามินเป็นอะไรเหรอ?” พราวฟ้าที่กำลังเตรียมเสื้อผ้ากับชุดว่ายน้ำหันมาเอ่ยถามผมอย่างสงสัย“มันกำลังจะขึ้นสวรรค์ครับ พราวอยากขึ้นสวรรค์กับพี่ตอนนี้มั้ย?” ผมแกล้งถามคนตรงหน้าออกไป เธอเองก็รู้แหละว่าผมหมายถึงอะไร หึ“หยุดความคิดบ้าๆเลยน
วันต่อมา 06.00 น.จึกจึกจึก!!“พี่องศาคะ ตื่นได้แล้ว” ฉันใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มของร่างหนาที่กำลังนอนกอดฉันอยู่ตอนนี้“อื้อ พราวกี่โมงแล้วครับ” “หกโมงเช้าแล้วค่ะ เมื่อวานพี่องศาบอกจะพาพราวไปดูพระอาทิตย์ขึ้นจำได้มั้ยคะ?”“จำได้สิครับ ทำไมจะจำไม่ได้” พี่องศาพยักหน้าตอบกลับมา แต่เปลือกตายังคงปิดสนิทอยู่“จำได้ก็ลุกสิคะ เดี๋ยวไม่ทันนะ” “จุ๊บพี่ก่อน” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับทำปากจู๋ ซึ่งพอเห็นแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้จริงๆ“เป็นเด็กอยู่หรือไงคะ” ถึงจะพูดแบบนั้นฉันก็ยื่นปากไปจุ๊บกับปากพี่เค้าอยู่ดี แล้วตอนนี้พี่องศาก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันแล้ว“ทำไมวันนี้สวย” อะไรของเค้า จู่ๆก็พูดแบบนี้ แล้วที่ว่าสวยนี่สวยตรงไหน หน้าสดยิ่งกว่าซากศพอีก“อะไรของพี่?”“ก็พราวสวย สวยจนพี่แทบคลั่ง อยากจะกดพราวให้จมเตียง”ปึก!!ฉันใช้กำปั้นน้อยๆทุบลงไปบนแผงอกกว้างของคนตรงหน้า ตื่นมาก็เอาแต่พูดจาแบบนี้ “สมองพี่นี่ไม่คิดอะไรแล้วนะ วันๆคิดแต่เรื่องบนเตียง”“เรื่องอื่นพี่ก็คิดนะ” พี่องศาว่าพลางใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกของฉันเล่น“คิดเรื่องอะไรคะ?” “คิดว่ามุมไหนในห้องนี้ที่เรายังไม่ได้ลองบ้าง” เพี๊ยะ!!! สิ้นเสียงพ
“ว้าย พี่องศาจะทำอะไรคะ?” ฉันที่กำลังนั่งคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ที่จู่ๆคนตัวสูงก็ลุกพรวดขึ้นจากน้ำ ทำให้ตัวของฉันที่นั่งอ้าขาอยู่บนหน้าตักของเขาลอยขึ้นพร้อมกัน และที่สำคัญจุดเชื่อมต่อของเราสองคนยังไม่หลุดออกจากกันเลย“พี่ก็อยากขึ้นสวรรค์เหมือนพราวบ้าง” ว่าจบเขาก็วางตัวฉันลงบนขอบสระ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกปึกปึกปึก!!“อื้อ พ พี่องศา อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ”“เข้าลึกมั้ย?” ยังจะถามว่าเข้าลึกมั้ย นี่เค้าไม่รู้ขนาดความยาวของตัวเองรึไง“อื้อ ล ลึกค่ะ พี่อย่าดันเข้ามาสุด อ๊ะ อ๊ะ” บอกว่าจะอย่าเข้ามาสุด แต่คนตรงหน้าก็เหมือนจะแกล้งกันให้ตาย “ซี๊ดดด พราว โคตรดี อา…”ปึกปึกปึก!!!เขายังคงขยับสะโพกเข้าออกอยู่แบบนั้น ก่อนจะจับฉันให้เปลี่ยนท่า มาเป็นยืนในสระว่ายแล้วโน้มตัวพาดกับขอบสระแทน“อ๊ะ อ๊ะ พ พราว เสียวอีกแล้วค่ะ ฮื่อ ฮื่อ” เสียงครวญครางของฉันกลับมาดังแข่งกับเสียงกระเพื่อมของน้ำในสระอีกครั้ง “โอ้ย พราว พี่จะแตกแล้วครับ” “อื้อ อ๊า อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ขอเร็วอีกค่ะ อื้อ เร็วอีก” สิ้นเสียงของฉันพี่องศาก็ใช้ทั้งสองมือจับเอวบางของฉันเอาไว้แน่น ก่อนที่เค้าจะ
คนตรงหน้าถึงกับถลึงตาใส่ ก่อนจะทุบกำปั้นน้อยๆของเธอลงมาบนอกแกร่งของผม เสียงดังปึก!!“ทำไมถึงได้หื่นขนาดนี้คะ ตรงระเบียงห้องจะเอาได้ไง เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็เห็นเราพอดี”“เวลานี้ทุกคนต่างปิดไฟนอนกันหมดแล้วพราว อีกอย่างพราวอย่าลืมนะว่าห้องพี่อยู่ชั้นบนสุดของตึก ใครจะมาเห็นเราสองคนรวมร่างกัน หืม” นี่พูดจริงๆนะ คือผมก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศแบบออกไปรับลมชมจันทร์งี้ มันคงจะฟินไม่น้อยเลย“ยังไงก็ไม่มีทางค่ะ พราวจะไปอาบน้ำนอนแล้วนะ ส่วนพี่องศาถ้ายังไม่หมดอารมณ์ก็ช่วยตัวเองต่อไปนะคะ” ว่าจบพราวฟ้าเธอก็รีบลุกออกจากเตียง แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที เห็นท่าทางแบบนี้อยากจับมากระแทกแล้วใช้ฝ่ามือฟาดตูดขาวๆอีกสักสองสามทีจริงๆ หึสามสิบนาทีต่อมา “หลับแล้วเหรอพราว” ทันทีที่เดินมาถึงเตียงนอนขนาดใหญ่ที่มีร่างบางนอนหลับตาพริ้มอยู่ ผมก็สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอ ก่อนจะกระซิบไปที่ข้างกกหูของเธอเสียงแผ่ว“หลับแล้วค่ะ” “หลับแล้วทำไมถึงตอบพี่ได้หละ หืม” “ก็เมื่อกี้พราวหลับแล้ว แต่เสียงพี่องศาปลุกให้พราวต้องตื่นขึ้นมา” ร่างบางที่นอนตะแคงข้างหันหน้ามาทางผมเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้นมาแล้วจ้องหน้าผมอย
“อื้อ” ริมฝีปากร้อนยังคงบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างเอาแต่ใจ เขาค่อยๆสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากของเธออีกครั้งลิ้นร้อนของทั้งสองเกี่ยวกระหวัดพันกันไปมา มือหนาขององศาค่อยๆลูบไล้หน้าขาเรียวสวยขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนทิศทางไปตรงกลางหว่างขาของเธอแทน“อื้อ” เมื่อปลายนิ้วสากสัมผัสไปตรงบริเวณจุดเสียวซ่านของพราวฟ้าผ่านกางเกงชั้นในจีสตริงตัวบาง เธอก็พยายามที่จะหุบขาเข้าหากัน ทว่าองศานั้นได้แทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอแล้วเรียบร้อย เขายังคงใช้นิ้วเขี่ยตรงติ่งเสียวของเธออยู่แบบนั้น จนน้ำหวานที่อยู่ด้านในเริ่มไหลทะลักออกมา เป็นเหตุให้กางเกงชั้นในของพราวฟ้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำกามของเธอ“อ๊า พ พี่องศา ฮื่อ” เมื่อริมฝีปากได้รับอิสระ ร่างบางก็ร้องครวญครางออกมาด้วยความกระเส่า เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกเขาปรนเปรอด้วยนิ้วร้อนที่สอดแทรกผ่านกางเกงในตัวบางแล้วเรียบร้อยกลีบกุหลาบสีสวยที่ปิดสนิทก่อนหน้านี้ ถูกองศากรีดนิ้วลงไปตรงกลางจนมันแยกออกจากกัน ทำให้น้ำสีใสที่อยู่ในนั้นทะลักออกมามากกว่าเดิมเขาค่อยๆยัดนิ้วกลางเข้าไปด้านใน ก่อนจะเริ่มขยับมันเข้าออกช้าๆ แล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น นิ้วหั
ผลั๊วะ!! พลั่ก!!“ไอ้องศาพอก่อนมึง เดี๋ยวมันก็ได้ตายขึ้นมาจริงๆหรอก”ฉันที่เดินมาถึงที่เกิดเหตุ ที่เป็นห้องโถงกว้างๆอยู่ใกล้ๆกับห้องน้ำภายในชั้นใต้ดิน ถึงกับต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนที่ยืนอยู่กลางวงล้อมผู้คนคือพี่องศาที่ถูกพี่คามินล็อกตัวเอาไว้ ส่วนผู้ชายอีกคนที่มีเรื่องกับพี่องศา ตอนนี้คือนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นค่ะ ไม่รู้ว่าจะตายหรือเปล่า“เกิดอะไรขึ้นคะ” ฉันรีบฝ่าวงล้อมเข้าไปหาพวกพี่เขา ก่อนจะมองสำรวจไปทั่วร่างกายของคนตัวสูง ที่มีแค่รอยฟกช้ำอยู่ตรงมุมปากที่เดียวเท่านั้น“พราว ออกมาทำไมครับ” พี่องศาที่เห็นฉันจากที่น้ำเสียงดุดันก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเหมือนเดิม“พราวตามพี่เพทายออกมาค่ะ แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงมีเรื่องกัน?” ว่าแต่ตอนนี้พี่เพทายหายไปไหนแล้วนะ เมื่อกี้ฉันวิ่งตามออกมายังเห็นอยู่เลย แต่ช่างพี่เพทายก่อนตอนนี้“ไม่มีอะไรครับพราว เดี๋ยวเรากลับกันเลยนะ ไอ้คามินกูฝากเก็บซากมันด้วย เดี๋ยวกูไปก่อน ส่วนค่าเสียหายเดี๋ยวกูโอนเข้าบัญชีมึง” พี่องศาพูดกับฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับพี่คามิน แล้วที่ว่าความเสียหายก็คือโต๊ะกระจก กับแจกกัน ที่อยู่แถวนั้นแตกกร