ตอนที่ 15 เข้าใจผิด

“พราว”

คนตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อฉันทันทีที่หันมาด้วยความตกใจ ส่วนผู้หญิงข้างๆเขาก็ปลายตามามองฉันอย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ

“ที่บอกว่าลูกค้านี่คือพี่โกหกพราวเหรอ?” ฉันถามคนตรงหน้าออกไปเสียงนิ่ง เพราะสิ่งที่ฉันเห็นตั้งแต่ที่ร้านอาหาร ไปจนถึงซื้อของที่ห้าง ฉันก็ว่าไม่น่าจะใช่ลูกค้าอย่างที่พี่องศาบอก เลยตัดสินใจตามมาจนถึงที่นี่ ก่อนจะเห็นว่าสองคนนี้ยืนจูบกัน

“เดี๋ยวพราว ฟังพี่อธิบายก่อน”

“พราวไม่อยากฟัง” พูดจบฉันก็วิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างไว โดยที่ไม่สนใจเสียงร้องตะโกนของพี่องศาเลย ถ้าจะถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจนะ แต่จะให้ฉันมาร้องห่มร้องไห้เหมือนนางเอกในละครหละก็บอกเลยไม่มีทาง

“เป็นไงบ้างมึง เจอพี่องศาไหม?”

“ออกรถก่อนเดี๋ยวค่อยเล่า” ทันทีที่ฉันวิ่งมาถึงรถของยัยแตงกวาที่จอดรออยู่ด้านหน้าคอนโดแห่งนี้ ฉันก็รีบขึ้นรถมันทันทีก่อนที่จะบอกให้มันรีบออกรถเนื่องจากว่าพี่องศากำลังวิ่งตามมา

“จะเล่าได้ยัง” ยัยนัทตี้ชะโงกหน้ามาถามฉันที่นั่งตรงเบาะหน้าข้างคนขับ

“กูเห็นพี่องศากับผู้หญิงคนนั้นยืนจูบกันในห้อง”

“กูว่าแล้วเห็นไหม ลูกค้าเหี้ยไรนั่งใกล้จนแทบจะสิงกันอยู่แล้ว ไม่พอยังพากันไปเดินซื้อของบนห้างอีก พี่อ