XZ PUB 01.20 น.
“ยัยพราว แกไม่ให้พวกฉันยื่นรอเป็นเพื่อนแน่นะ” ยัยแตงกวาเอ่ยถามฉันหลังจากที่เราสามคนเดินออกมานอกผับ
“ไม่เป็นไรจริงๆ นี่เดี๋ยวพี่องศาใกล้จะถึงแล้ว อีกอย่างพวกแกกว่าจะกลับถึงคอนโดอีก” คือคอนโดพวกมันอยู่ไกลจากที่นี่มากค่ะ ขับรถเกือบชั่วโมงเลยนะ อีกอย่างก่อนหน้านี้ฉันก็โทรไปบอกพี่องศาแล้ว เขาก็ออกมาแล้วด้วย อีกเดี๋ยวน่าจะถึงแหละ
“งั้นพวกฉันไปก่อนนะเว้ย
ดูแลตัวเองด้วยนะเจอกันที่มหาลัยวันจันทร์”“โอเค บ๊ายบาย” หลังจากที่ฉันโบกมือลากับยัยสองคนนั้นไม่ถึงห้านาที จู่ๆก็มีคนเดินมายืนข้างๆ และเมื่อฉันหันไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีที่นั่งมองฉันในผับก่อนหน้านี้
“จะกลับแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ” ฉันตอบเขาไปตามมารยาท
“ขอเบอร์ได้ไหมครับ”
“1669” เห้ย อันนี้ฉันไม่ได้ตอบนะ แต่ฉันจำได้ว่าเป็นเสียงของใคร ยังไม่ทันได้หันไปมองตัวของฉันก็ถูกฝ่ามือหนาของใครบางคนโอบไว้พร้อมกับดึงเข้าไปชิดกับแผงอกของเขา กลิ่นน้ำหอมนี้ชัดเลย
“พี่องศา มาแล้วเหรอคะ” ฉันฉีกยิ้มกว้างให้กับคนตัวสูงที่ยืนทำหน้าโหดอยู่ข้างๆ โดยที่สายตาเขาจ้องมองไปยังผู้ชายที่ยืนข้างๆฉันอีกคน จนคนที่ถูกมองรีบขอโทษขอโพยแล้วเดินกลับเข้าไปด้านในทันที
ในรถ
“พี่โกรธพราวเหรอคะ พราวยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ จู่ๆเขาก็เดินมายืนข้างพราวเอง” ต้องโกรธแน่ๆเลย ขึ้นรถมาไม่พูดไม่จาสักคำ แต่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ทุกคนก็เห็นใช่ไหม
“…….” พี่องศาเงียบไป เงียบแบบนี้คืออะไร
“อย่าเงียบสิคะ จอดรถแล้วเรามาคุยกันก่อนไหม” ฉันหันหน้าแล้วเอี้ยวตัวเอาคางไปเกยไว้ที่แขนด้านซ้ายของพี่องศาอย่างอ้อนๆ เหมือนลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของเลย
“พี่ไม่ได้โกรธครับ แค่ไม่ชอบที่เห็นผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้พราวของพี่” ทำไมฉันถึงรู้สึกดีกับคำพูดนี้จัง
“จอดรถแป๊บนึงได้ไหมคะ” ฉันบอกพี่องศาไป ก่อนที่เขาจะตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางแล้วหยุดรถตามที่ฉันบอกเมื่อกี้
“มีอะไรครับ หืม” พี่องศาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เรามาลองในรถกันดีไหมคะ” ไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากไหน แต่ตอนนี้ฉันพาตัวเองข้ามมานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขาของพี่องศาฝั่งด้านคนขับเรียบร้อยแล้ว
“เมาเหรอครับ ทำไมรุกพี่จัง” ฉันไม่ตอบเขาแต่เลือกที่จะปลดตะขอกางเกงยีนส์แล้วรูดซิบลง
“ขอพราวอมได้ไหมคะ เดี๋ยวจะทำให้แตกเลย” ยังไม่ทันที่พี่องศาจะตอบ ฉันก็ใช้ปากของตัวเองครอบครองเจ้ามังกรยักษ์ที่มันแข็งได้ที่ของเขาไปครึ่งลำ แค่นี้ก็ยาวถึงลิ้นไก่ของฉันแล้วนะ เอาเข้าลึกกว่านี้ไม่ได้แล้ว
“อา….พราว…ปากนุ่มมาก…พี่เสียว” เสียงพี่องศาร้องครางกระเส่าออกมา หลังจากที่ฉันเริ่มขยับปากเข้าออกเป็นจังหวะ
“ซี๊ดดด แบบนั้นแหละพราว อื้มม”
จ๊วบ!! จ๊วบ!!
อ๊อกอ๊อก!!
ฉันทั้งดูดทั้งเลียทั้งอมจนคนที่นั่งอยู่ตรงนี้สั่นสะท้านไปทั้งตัว พี่องศาเริ่มสวนสะโพกขึ้นมากระแทกกับโพรงปากของฉันเป็นจังหวะเช่นกัน และไม่นานก็….
“พ พราว พี่จะแตก อ๊า….” พี่องศาเปล่งเสียงคำรามออกมา ก่อนที่น้ำอุ่นๆจะพุ่งเข้ามาในปากของฉัน
ฉันใช้ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียน้ำที่เปรอะเปื้อนอยู่ตรงส่วนหัวบานแดงของเขา ก่อนจะกลืนมันลงไปในลำคออย่างไม่คิดรังเกียจแม้แต่น้อย
"ขอพราวขย่มพี่ได้ไหมคะ” ฉันช้อนสายตาขึ้นมองพี่องศาที่นั่งมองดูการกระทำของฉัน เพราะตอนนี้ฉันก็อยากระบายอารมณ์กามของตัวเองเหมือนกัน
“จะขย่มพี่ตรงนี้ หรือจะย้ายไปขย่มที่ด้านหลังดีครับ หืม” ด้านหลังที่ว่าก็คือเบาะด้านหลังนั่นแหละ เพราะพื้นที่มันกว้างกว่าด้านหน้าไง
“ตรงนี้ก็ได้ค่ะ พราวไม่อยากข้ามไปข้ามมา” สิ้นเสียงของฉัน ฉันก็ยันตัวลุกขึ้นนั่งคร่อมบนหน้าตักพี่องศาทันที ก่อนที่พี่เขาจะสอดมือเข้ามาในชุดเดรสของฉันแล้วใช้นิ้วเกี่ยวแพนตี้ตัวน้อยไปด้านข้าง
“นั่งทับลงมาเลยพราว อื้ม”
“อ๊ะ อื้ออ พ พี่องศา” ฉันร้องครางออกมาทันทีที่ร่องของตัวเองกลืนกลินเจ้ามังกรยักษ์นั้นเข้าไป
“แน่นมากพราว อา….ขอแรงๆเลยนะครับ”
“แรงแค่ไหนคะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ บ แบบนี้พอไหม อื้อ” พอไหมไม่รู้ แต่ว่าตอนขย่มลงไปเมื่อกี้ฉันรู้สึกว่ามดลูกสั่นเลย
“อื้มม….แบบนั้นแหละพราว อา…..” ฉันขยับสะโพกของตัวเองขึ้นลงตามจังหวะอารมณ์ของตัวเอง พี่องศาเองก็เอาแต่ดูดนมสองเต้าฉันสลับกันไปมา ดูดบ้าง เลียบ้าง กัดเบาๆบ้าง จนในที่สุด……..
“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พ พราว ใจจะขาดแล้วค่ะ อื้อ” มือทั้งสองข้างขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนของคนตรงหน้า ก่อนจะเชิดหน้าแล้วเปล่งเสียงครางกระเส่าออกมา
“ถึงแล้วเหรอครับ หืม” ฉันได้แต่พยักหน้าเป็นคำตอบให้พี่องศาไป ก่อนที่เขาจะจับตัวฉันให้หันหน้าไปทางพวงมาลัย และ..
ปั่กปั่กปั่ก!!
ปั่กปั่กปั่ก!!
“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ บ เบาค่ะ พราวจุก” พี่องศาสวนสะโพกขึ้นมากระแทกใส่ร่องของฉันอยู่แบบนั้น ก่อนที่ฉันจะรับรู้ถึงน้ำอุ่นๆที่มันพุ่งเข้ามาในตัวของฉัน
“ซี๊ดดด….โคตรเสียวเลยพราว….ร่องน้องโคตรแน่น”
“พราวก็เสียวค่ะ” ฉันพูดไปด้วยแล้วก็ขมิบร่องของตัวเองไปด้วย จนทำให้ตอนนี้น้ำที่มันพุ่งเข้าไปด้านใน เริ่มไหลย้อนออกมา
“กลับไปต่อที่คอนโดดีไหมครับ หืม”
“ถึงเช้าเลยไหมคะ พี่ไหวหรือเปล่า”
“ให้เอาข้ามวันข้ามคืนยังได้เลยพราว อยากลองดูไหม หืม” ฉันแกล้งถามพี่เขาออกไป แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำฉันไม่กล้าไปต่อเลยให้ตายเถอะ
หลายชั่วโมงต่อมา….
คอนโด ห้ององศา 05.00
ปึกปึกปึก!!
“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พ พราวจะไม่ไหวแล้วค่ะ อื้อ ส เสียว” เสียงเนื้อกระทบเนื้อแข่งกับเสียงร้องครางกระเส่าของร่างบางที่นอนอยู่ใต้ร่างผมตอนนี้ ทำให้ผมยิ่งเร่งจังหวะในการขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกให้เร็วขึ้น เพราะตอนนี้ผมก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“พราว ตอดพี่แรงขนาดนี้ขาดได้ขาดแล้วนะ อา….” ยิ่งผมอัดกระแทกเจ้าลูกชายของผมเข้าไปในตัวของพราวฟ้าแรงเท่าไหร่ ผมก็ถูกเนื้อนุ่มด้านในบีดรัดแรงเท่านั้น
“อื้ออ พ พราวจะแตกแล้วค่ะ พี่องศา ขอแรงๆ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า…..” เธอร่อนเอวสวนขึ้นมารับจังหวะการกระแทกจากผม และไม่นานผมก็พาเธอขึ้นไปยังบนสวรรค์ชั้นฟ้า ก่อนที่ตัวผมเองจะตามเธอขึ้นไปแบบติดๆ
“ซี๊ด…อ๊า….” ผมเปล่งเสียงคำรามออกมา ก่อนจะปล่อยให้น้ำเชื้อของตัวเองให้พุ่งเข้าไปในตัวของพราวฟ้าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
“นอนกันได้หรือยังคะ พราวง่วงแล้ว” จะไม่ให้ง่วงได้ไง ในเมื่อตอนนี้มันจะเช้าอยู่แล้ว
คือยอมรับตามตรงเลยว่า หลังจากที่เราสองคนเอากันในรถก่อนหน้านี้ พอกลับมาถึงคอนโดผมกับพราวฟ้าก็เอากันต่ออีก สลับกันรุกสลับกันรับจนมาถึงตอนนี้
“ง่วงก็นอนเลยครับ เดี๋ยวพี่อุ้มพราวไปที่เตียง” ผมบอกเธอไป ก่อนจะช้อนตัวร่างบางที่นอนอยู่บนโซฟาขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน
“พราวอยากอาบน้ำก่อนค่ะ พี่องศาไปอาบด้วยกันนะคะ”
จากที่ว่าจะเข้าไปแค่อาบน้ำ แต่พอเนื้อกายได้สัมผัสกันอีกครั้ง ผมกับพราวฟ้าก็เริ่มบรรเลงบทรักอันเร่าร้อนด้วยกันจวบจนฟ้าสาง
หลายชั่วโมงต่อมา 17.50 น.
“พราวครับ ตื่นได้แล้ว” ผมกระซิบเสียงแผ่วไปที่ข้างกกหูของพราวฟ้า เพื่อที่จะเรียกให้คนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ตอนนี้ลุกขึ้นมากินข้าว
คือตั้งแต่ที่เธอสลบคาอกของผมเมื่อตอนเจ็ดโมงเช้า เธอก็นอนยาวมาจนถึงตอนนี้เลย ผมเองก็เพิ่งฟื้นก่อนหน้านี้ประมาณหนึ่งชั่วโมง นี่ก็เพิ่งลงไปซื้ออาหารขึ้นมาให้เธอ
“อื้ออ ขอนอนต่ออีกนิดได้ไหมคะ”
“ตื่นมากินข้าวก่อนครับคนดี เดี๋ยวพี่ให้พราวนอนต่อ”
“พราวขออีกห้านาทีนะคะ” เธอพูดขึ้นก่อนจะดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นไปคลุมโปง
“พราวอยากเล่นผีผ้าห่มกับพี่อีกแล้วใช่ไหม หืม” คือตอนนี้มันจะหกโมงเย็นแล้วไง ข้าวเช้ากับข้าวกลางวันก็ยังไม่ได้กินเลย
“พราวลุกเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” จากที่นอนคลุมโปงอยู่เมื่อกี้ พราวฟ้าก็เด้งตัวลุกขึ้นมาทันที ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ผมนั่งมองตามแผ่นหลังบางที่หายเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับระบายรอยยิ้มออกมา ทำไมถึงได้น่ารักน่าฟัดขนาดนี้วะ
หลายวันต่อมา…. 21.40 น.
“พี่องศาคะ พรุ่งนี้วันเกิดพี่เพทายพราวขอกลับไปนอนบ้านนะคะ” ฉันเอ่ยบอกพี่องศาที่กำลังนั่งเคลียร์เอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องนอน
“ครับ พรุ่งนี้พี่ก็จะไป” เขาตอบฉันกลับมาทันที ก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารตรงหน้าลงแล้วเดินมาหาฉันที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง
“ไปไหนคะ? นอนบ้านพราวเหรอ?” ฉันที่ยังงงๆก็ถามเขากลับไป
“ครับ พราวนอนไหนพี่ก็นอนนั่นแหละ อีกอย่างไอ้เพทายมันก็ไลน์มาชวนพวกพี่เมื่อเช้าแล้ว ว่าให้ไปกินที่บ้านมันเหมือนเดิม” อ่อ แบบนี้นี่เองเพราะปกติพี่เพทายก็มักจะฉลองวันเกิดตัวเองที่บ้านทุกปีอยู่แล้ว
“ทำไม ไม่อยากให้พี่ไปนอนด้วยเหรอ หืม”
“จะนอนยังไงคะ พี่เพทายก็อยู่” คือฉันยังไม่ได้บอกพี่เพทายเลยไงว่าตอนนี้คบกับพี่องศาแล้ว ที่สำคัญได้กันแล้วด้วย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พราวก็รู้เอง ว่าพี่จะนอนยังไง” พี่องศาตอบมาแค่นั้น ก่อนที่เขาจะล้มตัวลงนอนข้างฉันพร้อมกับดึงฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอดเหมือนเช่นทุกคืน
วันต่อมา….
บ้านพราวฟ้า 19.00 น.
“พี่เพทาย ทำไมปีนี้พี่ชวนเพื่อนมาเยอะแยะขนาดนี้คะ แล้วไหนจะผู้หญิงพวกนั้นอีก?” ฉันที่เพิ่งกลับถึงบ้านรีบเดินไปหาพี่ชายที่กำลังนั่งดื่มอยู่ริมสระว่ายน้ำทันที ก่อนที่จะลากเขาเข้ามาคุยในบ้าน
ตอนนี้บ้านฉันคือคนเยอะมาก ถ้าดูจากสายตาก็ประมาณยี่สิบถึงสามสิบคนเห็นจะได้ ส่วนใหญ่ก็จะดื่มกันตรงสระว่ายน้ำ ที่ตอนนี้มีผู้หญิงนมโตๆตูดใหญ่ๆใส่ชุดบิกินีเต้นอยู่ทั้งในและนอกสระว่ายน้ำที่บ้านของฉัน
“ปีนี้พี่สามสิบแล้วไง เลยต้องจัดให้ยิ่งใหญ่อลังการหน่อย”
“แล้วผู้หญิงพวกนั้นหละคะ ทำไมต้องจ้างมาให้เปลืองตังค์ด้วย” คือฉันรู้มาจากป้านุช ป้าแม่บ้านที่ดูแลพวกเรามาตั้งแต่ยังเด็กว่าพี่เพทายถึงกับจ้างเด็กเอ็นมาด้วยประมาณห้าหกคน แล้วแต่ละคนนี่หน้ายังเด็กอยู่เลยไม่รู้ว่าอายุถึงเกณฑ์กันหรือยัง
“ความคิดไอ้องศาครับ อีกอย่างก็เงินมันไม่ใช่เงินพี่สักหน่อย” ว่าไงนะ ความคิดพี่องศางั้นเหรอที่ให้จ้างเด็กเอ็นมา ว่าแต่นี่เขาหายไปไหนแล้วนะ เมื่อกี้ยังเดินเข้ามาพร้อมฉันอยู่เลย
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นพี่กลับไปดื่มกับเพื่อนก่อนนะ ส่วนเราถ้าจะดื่มก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตามมา” พูดจบพี่เพทายก็หมุนตัวแล้วเดินออกไปยังสระว่ายน้ำที่อยู่โซนด้านหลังของบ้าน ส่วนฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาพี่องศาทันที
“หายไปไหนของเขานะ โทรหาก็ไม่รับ” ฉันบ่นพึมพำออกมาในขณะที่ก้าวขาขึ้นบันไดเพื่อจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเอง คือก่อนหน้านี้ฉันกับพี่องศาขับรถตามกันมาค่ะ ทีแรกพี่องศาก็จะให้ฉันมาพร้อมเขา แต่ฉันบอกว่าอยากขับรถมาเอง พี่องศาเลยขับตามหลังฉันมา แต่ว่าเมื่อกี้เราสองคนเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกันนะ ก่อนที่ฉันจะแยกออกไปหาพี่เพทายที่สระว่ายน้ำด้านหลังของบ้าน แล้วตอนนี้เขาหายไปไหนแกร๊ก!!แอด!!พรึ่บ!!“อ๊ะ” ฉันร้องเสียงหลงออกมาทันทีหลังจากที่เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แต่จู่ๆก็ถูกฝ่ามือหนาของใครบางคนดึงตัวฉันจนเซเข้าไปกระแทกกับแผงอกแกร่งของเขา ก่อนที่เขาจะใช้สองแขนโอบรัดรอบเอวคอดของฉันจากทางด้านหลัง“พี่ขึ้นมารอพราวตั้งนาน ทำไมมาช้าจัง หืม” เสียงอันคุ้นเคยดังอยู่ข้างกกหูของฉัน คือไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาเป็นใคร“พี่องศา ปล่อยพราวเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วนี่ขึ้นมาห้องพราวได้ไง ไม่เห็นบอกก่อนเลย” “พี่ก็บอกพราวแล้วไง ว่าคืนนี้พี่จะนอนกับพราวที่นี่” “อื้ออ ปล่อยก่อนสิคะ พราวจั๊กจี้นะ” พี่องศากดสันจมูกโด่งๆของเขาลงมาบนซอกคอขาวเนียนของฉัน ทำให้ตอนนี้ร่างกายของฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเลย“อยากปล่อยใ
หนึ่งชั่วโมงต่อมา…..ปึกปึกปึก!!“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่ องศา อื้อ พ พราว จุก ค่ะ” ฉันที่นอนตัวสั่นไปตามแรงกระแทกอยู่ใต้ร่างหนาถึงกับร้องครางออกมา เมื่อถูกคนตรงหน้าอัดกระแทกเจ้ามังกรยักษ์ของเขาเข้าออกอยู่แบบนั้น “จุกหรือเสียวครับ หืม” เมื่อกี้จุก แต่ว่าตอนนี้เริ่มเสียวแล้วนะ ก็จะไม่ให้เสียวได้ไงหละ ในเมื่อพี่องศาเล่นใช้หัวแม่มือมาบดขยี้ตรงจุดเสียวซ่านของฉัน“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ ย อย่า กดตรงนั้นค่ะ อ๊า” แต่ว่ายิ่งห้ามพี่องศาก็ยิ่งทำ เหมือนเขากำลังแกล้งทรมานฉันยังไงยังงั้นเลย ปึกปึกปึก!!“ซี๊ดดด พราว โคตรแน่นเลย พี่จะแตกอีกแล้วนะ” พี่องศายังคงขยับสะโพกเข้าออกตามจังหวะความต้องการของตัวเอง ส่วนมือก็ยังคงหยอกล้อกับติ่งเสียวของฉันไม่ยอมปล่อย จนฉันเองก็เริ่มจะไม่ไหวแล้วเหมือนกันคือก่อนหน้านี้เราสองคนเอากันในห้องน้ำมาสามรอบแล้วนะ แต่ว่าพี่องศายังไม่ยอมหยุด“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พ พี่องศา คะ พ พราว….” เสียงฉันขาดหายไปทันที หลังจากที่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่กลางอากาศ “อื้มมม พราว อีกนิดเดียวครับ อีกนิด….” “อ๊า…/ ซี๊ดดด” เราสองคนเปล่งเสียงครางออกมาพร้อมกัน ก่อนที่ฉันจะใช้เล็บจิกไปที่แขนทั้งสองข
หลายชั่วโมงต่อมา 17.45 น.“พี่เพทาย…ไปไหนมาคะ?” ฉันเอ่ยถามพี่ชายสุดที่รักของตัวเองหลังจากที่พี่เขาก้าวขาเข้ามาในบ้าน นี่หายไปไหนของเขาตั้งครึ่งค่อนวัน พึ่งจะกลับมาเอาเวลานี้“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว” ฉันยู่จมูกใส่คนตรงหน้าทันที หลังจากที่พี่เพทายตอบฉันกลับมา นี่ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยฉันหนีกลับคอนโดไปพร้อมกับพี่องศาเมื่อช่วงบ่ายแล้วนะ“พราวโตแล้วนะคะ เรียนใกล้จะจบแล้วด้วย” “ถึงจะโตแค่ไหน แต่พราวก็ยังเป็นเด็กในสายตาพี่อยู่ดี แล้วนี่จะนอนค้างที่บ้านอีกคืนเหรอ ไม่กลับคอนโดรึไง?” “เดี๋ยวจะกลับค่ะ รอคุยกับพี่เพทายก่อน” คนตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างสงสัย “คุยกับพี่เหรอ เรื่องอะไร?” “เอ่อ….คือว่าพราว….พราวมีแฟนแล้วนะคะ” ฉันที่หัวใจเต้นระรัวอยู่ตอนนี้ รวบรวมความใจกล้าของตัวเองทั้งหมดที่มีพูดออกไป คือตอนนี้บอกไปก่อนไงว่ามีแฟนแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าพี่เพทายจะว่ายังไง“ใคร? ไม่เห็นพามาแนะนำให้พี่รู้จัก” จากที่น้ำเสียงเป็นปกติก่อนหน้านี้ ตอนนี้ทำเสียงดุใส่ฉันทันทีเลย“ไว้เดี๋ยวฝึกงานเสร็จ พราวจะพาพี่เขามาแนะนำอย่างเป็นทางการนะคะ” “พี่เขา? มันอายุเท่าไหร่?”
หลายวันต่อมา…..ห้างสรรพสินค้า “อิ่มแล้วเหรอพราว?” ผมเอ่ยถามร่างบางที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม หลังจากที่เธอวางช้อนในมือลง แล้วหันไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม นี่เธอพึ่งกินไปได้สามสี่คำเอง“ค่ะ ช่วงนี้พราวน้ำหนักขึ้น เริ่มจะอ้วนแล้ว” เธอยู่จมูกกับปากไปพร้อมๆกัน ราวกับเด็กน้อย ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ“ไม่เห็นเป็นไร ขึ้นอีกสักสิบโลยี่สิบโลพี่ก็รับได้” “รับได้จริงเหรอคะ ถ้าพราวอ้วนตุ๊ต๊ะ พี่องศาจะไม่ทิ้งพราวเหรอ?” “ทิ้งเหรอ พี่ว่าคำนี้ไม่เคยอยู่ในหัวพี่เลยนะ พราวมากกว่าที่จะทิ้งพี่” อันนี้ผมพูดจริงนะ เพราะต่อให้พราวฟ้าเธอจะเป็นยังไง จะอ้วนจะผอมขนาดไหน แต่ผมก็ไม่มีวันทิ้งเธอแน่นอน“พราวไม่ทิ้งพี่องศาหรอกค่ะ ถ้าพี่ไม่นอกใจและนอกกายพราว” คนตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมกับระบายรอยยิ้มกว้างออกมา“ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับ เพราะตัวของพี่หัวใจของพี่เป็นของพราวฟ้าคนนี้คนเดียว” ผมมั่นใจมากนะ เพราะตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพราวฟ้า ผมมีความสุขมาก แทบไม่อยากห่างจากเธอแม้แต่วินาทีเดียวก่อนหน้านี้ผมว่าผมอาจจะชอบเธอโดยที่ผมไม่รู้ตัว พอได้อยู่ใกล้ก็อยากแกล้งตลอดเวลา ยิ่งคืนนั้นที่เราสองคนได้นั่งดื่มนั่งคุยกัน มั
คอนโด 07.40 น.“พราวครับ พราว” ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องนอนเข้ามา ก็เห็นพราวฟ้านั่งฟุ่บหน้าหลับอยู่ที่เตียง“อื้อ กลับมาแล้วเหรอคะ?”“ครับ แล้วก็นี่ที่พราวให้พี่ไปซื้อ” ผมยื่นถุงพลาสติกที่มีห่อผ้าอนามัยอยู่ด้านใน ไปตรงหน้าพราวฟ้า เธอรีบยื่นมือมารับไปอย่างไวเลย“ขอบคุณมากๆเลยนะคะ พี่องศาน่ารักที่สุดเลย” ว่าจบเธอก็ยื่นปากมาจุ๊บแก้มผมไปทีนึง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ว่าแต่….นี่ผมต้องงดกิจกรรมบนเตียงกับเธอไปกี่วันกันนะ เฮ้อ……..ออดดดดดในขณะที่ผมกำลังทำอาหารเช้าต่อจากเมื่อกี้อยู่นั้น จู่ๆเสียงออดหน้าห้องผมก็ดังขึ้นมา ปกติไม่เคยมีใครมาหาผมที่ห้องนี้นะ แล้วนี่ใครมาเวลานี้กันแกร๊ก!!แอดดดด!!“มาทำไม?” ทันทีที่ผมเปิดประตูออกไป หัวคิ้วทั้งสองข้างของผมต้องขมวดเข้าหากัน เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้คือคนเดียวกับที่ผมพึ่งเจอที่ร้านสะดวกซื้อข้างๆคอนโดเมื่อกี้“อยากมาเห็นหน้าพี่สะใภ้อะครับ” ไอ้ฟ่าตอบผมกลับมา ก่อนจะใช้สายตาสอดส่องเข้ามาภายในห้องส่วนตัวของผม“อยากเห็นมากเหรอ?” ผมแกล้งถามมันไป ซึ่งไอ้ฟ่าก็รีบพยักหน้าตอบผมกลับมาทันที“ไว้วันอื่น ที่ไม่ใช่วันนี้” พูดจบผมก็รีบปิดประตูใส
หลายชั่วโมงต่อมา 00.50 น.“อยากกลับหรือยังครับ หืม” ผมหันไปถามร่างบางที่นั่งดื่มอยู่ข้างๆผมตอนนี้หลังจากที่ดูเวลาเมื่อกี้พบว่าใกล้จะตีหนึ่งแล้ว“พี่องศาอยากกลับแล้วเหรอคะ?” พราวฟ้าเองก็ถามผมกลับมาเช่นกัน“ครับ พี่อยากกลับไปให้พยาบาลรักษาแผลพี่ที่ห้องไวๆ” เพราะก่อนหน้านี้พราวฟ้าเป็นคนพูดเองไงว่าคืนนี้จะรับบทเป็นพยาบาลรักษาแผลที่เกิดจากหมัดของไอ้เพทายให้กับผม“งั้นเดี๋ยวพราวบอกพี่เพทายก่อนนะคะ” ว่าจบพราวฟ้าก็หันไปพูดกับไอ้เพทายที่ย้ายตัวมานั่งข้างพวกผมสองคนเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้“จะรีบกลับไปนอนกอดกันเหรอ?” ไอ้เพทายที่นั่งอยู่ข้างพราวฟ้าชะโงกหน้ามาถามผมอย่างกวนตีน“ไม่ให้กอดเมีย แล้วจะให้กอดมึงแทนเหรอ?” ผมก็ตอบมันไปแบบกวนตีนเช่นกัน“ไอ้สัส ขนกูลุกหมดแล้ว จะกลับก็รีบกลับไปเลยไป ยัยพราวรีบเอาผัวแกไปเดี๋ยวนี้” สิ้นเสียงไอ้เพทายผมกับพราวฟ้าก็รีบลุกจากโซฟาทันที โดยที่ไม่ลืมหันไปบอกไอ้คามินว่าขอตัวกลับก่อน ————————“ได้ไอ้องศาเป็นน้องเขย รู้สึกยังไง?” คามินที่นั่งดื่มอยู่เอ่ยถามเพื่อนรักอย่างเพทายหลังจากที่องศากับพราวฟ้าขอตัวกลับไปเมื่อกี้“ตอนแรกกูก็ช็อกนะ แต่ตอนนี้กูรู้สึกดีใจอย่างบอก
วันต่อมา 12.20 น.“พราวครับ วันนี้ตอนเย็นพี่มีนัดคุยธุระกับลูกค้า พราวไม่ต้องรอกินข้าวเย็นกับพี่นะ” พี่องศาที่แต่งตัวเสร็จ เดินมาหาฉันที่นั่งเอาหลังพิงหัวเตียงอยู่ก่อนจะเอ่ยขึ้น“กลับดึกเหรอคะ?” “ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไว้เดี๋ยวพี่โทรบอกพราวอีกที” ฉันพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้กลับไป ก่อนที่พี่องศาจะโน้มตัวลงมาจุ๊บที่หน้าผากฉันอย่างอ่อนโยน“ไปทำงานได้แล้วค่ะ เดี๋ยวคุณสุนีย์โทรตามอีก” ความจริงวันนี้พี่องศาต้องไปทำงานตั้งแต่ตอนเช้าแล้วนะ แต่กว่าเราสองคนจะได้นอนก็เกือบจะหกโมงเช้าอยู่แล้วคงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเราทำอะไรกัน อีกอย่างเมื่อช่วงสิบโมงกว่าๆ คุณสนีย์ที่เป็นเลขาพี่องศาก็โทรมาตาม บอกว่ามีเอกสารด่วนจะให้เซ็น“งั้นพี่ไปแล้วนะ ถ้าเหงาก็ชวนเพื่อนไปช้อปปิ้งนะครับ บัตรที่พี่ให้พราวใช้ได้ตามสบายเลยนะ” คนตรงหน้าเอ่ยบอกฉันพร้อมกับระบายรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ แล้วก็บัตรที่ว่าคือบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินที่พี่องศาให้ฉันเมื่อเดือนก่อนนั่นแหละ ตั้งแต่ที่ไปรูดนาฬิกาให้พี่เพทาย ฉันก็ไม่ได้ใช้อีกเลยคือไม่รู้จะใช้อะไร อีกอย่างพ่อกับแม่ก็ให้เงินฉันไว้ใช้ทุกเดือนอยู่แล้ว ซึ่งมันก็พอสำหรับฉันนะ แต่ถ้าไม่พอก
“พราว” คนตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อฉันทันทีที่หันมาด้วยความตกใจ ส่วนผู้หญิงข้างๆเขาก็ปลายตามามองฉันอย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ “ที่บอกว่าลูกค้านี่คือพี่โกหกพราวเหรอ?” ฉันถามคนตรงหน้าออกไปเสียงนิ่ง เพราะสิ่งที่ฉันเห็นตั้งแต่ที่ร้านอาหาร ไปจนถึงซื้อของที่ห้าง ฉันก็ว่าไม่น่าจะใช่ลูกค้าอย่างที่พี่องศาบอก เลยตัดสินใจตามมาจนถึงที่นี่ ก่อนจะเห็นว่าสองคนนี้ยืนจูบกัน“เดี๋ยวพราว ฟังพี่อธิบายก่อน”“พราวไม่อยากฟัง” พูดจบฉันก็วิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างไว โดยที่ไม่สนใจเสียงร้องตะโกนของพี่องศาเลย ถ้าจะถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจนะ แต่จะให้ฉันมาร้องห่มร้องไห้เหมือนนางเอกในละครหละก็บอกเลยไม่มีทาง “เป็นไงบ้างมึง เจอพี่องศาไหม?” “ออกรถก่อนเดี๋ยวค่อยเล่า” ทันทีที่ฉันวิ่งมาถึงรถของยัยแตงกวาที่จอดรออยู่ด้านหน้าคอนโดแห่งนี้ ฉันก็รีบขึ้นรถมันทันทีก่อนที่จะบอกให้มันรีบออกรถเนื่องจากว่าพี่องศากำลังวิ่งตามมา “จะเล่าได้ยัง” ยัยนัทตี้ชะโงกหน้ามาถามฉันที่นั่งตรงเบาะหน้าข้างคนขับ“กูเห็นพี่องศากับผู้หญิงคนนั้นยืนจูบกันในห้อง” “กูว่าแล้วเห็นไหม ลูกค้าเหี้ยไรนั่งใกล้จนแทบจะสิงกันอยู่แล้ว ไม่พอยังพากันไปเดินซื้อของบนห้างอีก พี่อ
ตอนเย็น “พราว เดินเบาๆสิครับ เดี๋ยวก็กระทบกระเทือนกับลูกในท้องหรอก” ฉันที่เดินจ้ำอ้าวออกมาจากห้องนอน ถึงกับต้องกรอกตามองบน เมื่อได้ยินเสียงพี่องศาพูดประโยคแบบนี้อีกแล้ว“แค่เดินเองค่ะ ไม่ได้วิ่งสักหน่อย” นี่เอาจริงๆนะ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่าฉันท้องลูกของเขาอยู่ ตัวนี่แทบไม่ยอมห่างจากฉันไปไหนเลย “เดินก็เดินระวังๆหน่อยสิพราว คุณหมอก็บอกแล้วนี่นาว่าครรภ์แรกต้องดูแลให้ดีๆ”“พี่องศามาท้องเองมั้ยคะ?” “ไม่หัวร้อนสิครับคนดี มาเดี๋ยวพี่นวดเท้าให้ พราวจะได้ผ่อนคลาย ดีมั้ย” “ไม่เอาค่ะ พี่อายุมากกว่าพราวอีกนะ จะมานวดเท้าให้พราวได้ยังไง”“พี่ไม่ถือครับพราว เดี๋ยวพราวนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปเอาน้ำอุ่นแป๊บนึง” คือไม่ว่าฉันจะพูดยังไง พี่องศาก็ไม่ยอมฟังอยู่ดี แล้วตอนนี้เขาก็นั่งนวดเท้าให้ฉันแล้วเรียบร้อย“เป็นไงบ้างพราว ผ่อนคลายขึ้นมั้ย หืม” “ค่ะ บีบตรงข้อเท้าพราวด้วยได้มั้ยคะ” “ตรงนี้เหรอครับ”“ค่ะ ตรงนั้นแหละ” ฉันพยักหน้าตอบพี่เขาไป ก่อนจะเอนหลังอิงไปกับพนักโซฟาแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุด————————ผมนั่งมองหน้าเรียวสวยได้รูปของพราวฟ้าที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตอนนี้ ก่อ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา@คอนโดองศา 22.40 น.“พราวครับ คิดถึงจังเลย ไม่ได้นอนกอดพราวมาอาทิตย์นึงแล้วนะ” (พราวก็คิดถึงพี่องศาเหมือนกันค่ะ) เสียงหวานเอ่ยตอบผมกลับมาทันที หลังจากที่ผมพูดจบ นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ พ่อกับแม่ของพราวฟ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเลย ทำไมรอบนี้กลับมานานจัง“เปิดกล้องได้มั้ย อยากเห็นหน้าพราวใจจะขาด”(ได้สิคะ) สิ้นเสียงของพราวฟ้า ผมก็กดเปิดกล้องอย่างไว ทำให้ตอนนี้ผมเห็นร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาวตัวบางกำลังนอนฉีกยิ้มกว้างให้ผมอยู่“ยั่วพี่เหรอครับ” (พราวเปล่ายั่วนะคะ พี่องศานั่นแหละยั่วพราวเหรอ)“พี่ยั่วตรงไหน หืม”(ตรงที่ไม่ใส่เสื้อนี่แหละค่ะ เห็นแล้วอยากกัดหัวนมให้ขาดเลย) “มากัดสิครับ พี่นอนรอพราวอยู่ห้องไม่ไปไหนเลย”(รออีสองสามวันนะคะ รอให้พ่อกับแม่พราวกลับก่อน)“มาตอนนี้เลยไม่ได้เหรอหืม เดี๋ยวพี่ไปรับ”(อย่างอแงสิคะ อีกไม่กี่วันเองนะ) แต่อีกไม่กี่นาทีผมจะลงแดงแล้วนะ ยิ่งมาเห็นพราวฟ้าในชุดนอนแบบนี้อีก“พี่อยากอะพราว ปวดหนึบไปหมดเลย” (อยากก็ช่วยตัวเองไปก่อนนะคะ เพราะพราวคงช่วยพี่องศาไม่ได้)“พราวช่วยพี่ได้นะ อยากช่วยมั้ย หืม” (ช่วยยังไงคะ?)“แค่พราวถอดชุดพราว
@คอนโด 18.20 น.“พี่องศาคะ พรุ่งนี้พราวจะต้องกลับไปนอนบ้านนะ” ฉันเอ่ยบอกคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว ซึ่งพอพี่องศาได้ยินก็รีบหันมามองหน้าฉันทันที“กลับทำไมครับ?”“พ่อกับแม่จะกลับมาพรุ่งนี้ค่ะ แม่พึ่งไลน์มาบอกพราวเมื่อเช้า” ฉันตอบคนที่ยืนคิ้วขมวดชนกันอยู่ตอนนี้ไป“แล้วไปนอนกี่วัน?”“ก็จนกว่าพ่อกับแม่จะกลับค่ะ พี่องศานอนคนเดียวได้ใช่มั้ย?” “ถ้าบอกว่าไม่ได้หละครับ พราวยังจะทิ้งให้พี่นอนคนเดียวอยู่มั้ย หืม”“ก็พราวไม่ได้เจอพ่อกับแม่มาหลายเดือนแล้วนี่คะ พี่องศาเข้าใจพราวหน่อยนะ” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดคนตรงหน้า ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจุ๊บแก้มเค้าทีนึง“ถ้าพ่อกับแม่พราวมาอยู่เป็นเดือน พี่ก็ต้องนอนคนเดียวเป็นเดือนเลยใช่มั้ย?”“ไม่นานขนาดนั้นหรอกค่ะ อย่างมากก็แค่อาทิตย์เดียวเอง” เพราะปกติเวลาที่พ่อกับแม่กลับมาบ้านพวกท่านจะอยู่แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น ซึ่งฉันคิดว่ารอบนี้ก็น่าจะเหมือนกัน“แล้วใครไปรับพวกท่านที่สนามบินครับ ไอ้เพทายเหรอ?”“พราวว่าจะไปรับเองค่ะ เพราะพรุ่งนี้พี่เพทายมีนัดคุยกับลูกค้าที่จะส่งอุปกรณ์ไฟฟ้าไปยังเพื่อนบ้าน”“งั้นพรุ่งนี้ให้พี่ไปส่งพราวนะ จะได้ถือโอกาสนี้แนะนำตัวอย่างเป็
หลายชั่วโมงต่อมา 10.30 น.“พี่องศาคะ วันนี้เราจะไปล่องเรือกันใช่มั้ยคะ?” “ครับ เดี๋ยวคนขับรถจะมารับแล้วพาพวกเราไปที่ท่าเรือ” นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่นัดกับคนขับรถไว้แล้วนะ ผมก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้คามินตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!ทำไมมันยังไม่รับสายสักทีวะ มัวแต่ทำอะไรของมันตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!!(ว่าไง) เสียงปลายสายดังขึ้นทันทีหลังจากที่มันกดรับสายของผม“เดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีไปเจอกันที่ล็อบบี้นะ คนขับรถใกล้จะมาแล้ว” (ยี่สิบนาทีเหรอ ซี๊ดดด ไม่น่าทัน อ๊า)“ไอ้เชี่ย มึงทำเหี้ยอะไรอยู่วะ?” เสียงแบบนี้มีอยู่อย่างเดียวเลยนะในหัวผมตอนนี้(อย่างที่มึงคิดนั่นแหละ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูทำเวลาก่อน อ๊า อย่าดูดแรง) พูดจบมันก็กดตัดสายผมทิ้งทันที แล้วนี่มันเอากับใครอยู่ คงไม่ได้ลากผู้หญิงแถวนั้นขึ้นมากินบนห้องพักหรอกนะ“มีอะไรเหรอคะ? พี่คามินเป็นอะไรเหรอ?” พราวฟ้าที่กำลังเตรียมเสื้อผ้ากับชุดว่ายน้ำหันมาเอ่ยถามผมอย่างสงสัย“มันกำลังจะขึ้นสวรรค์ครับ พราวอยากขึ้นสวรรค์กับพี่ตอนนี้มั้ย?” ผมแกล้งถามคนตรงหน้าออกไป เธอเองก็รู้แหละว่าผมหมายถึงอะไร หึ“หยุดความคิดบ้าๆเลยน
วันต่อมา 06.00 น.จึกจึกจึก!!“พี่องศาคะ ตื่นได้แล้ว” ฉันใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มของร่างหนาที่กำลังนอนกอดฉันอยู่ตอนนี้“อื้อ พราวกี่โมงแล้วครับ” “หกโมงเช้าแล้วค่ะ เมื่อวานพี่องศาบอกจะพาพราวไปดูพระอาทิตย์ขึ้นจำได้มั้ยคะ?”“จำได้สิครับ ทำไมจะจำไม่ได้” พี่องศาพยักหน้าตอบกลับมา แต่เปลือกตายังคงปิดสนิทอยู่“จำได้ก็ลุกสิคะ เดี๋ยวไม่ทันนะ” “จุ๊บพี่ก่อน” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับทำปากจู๋ ซึ่งพอเห็นแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้จริงๆ“เป็นเด็กอยู่หรือไงคะ” ถึงจะพูดแบบนั้นฉันก็ยื่นปากไปจุ๊บกับปากพี่เค้าอยู่ดี แล้วตอนนี้พี่องศาก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันแล้ว“ทำไมวันนี้สวย” อะไรของเค้า จู่ๆก็พูดแบบนี้ แล้วที่ว่าสวยนี่สวยตรงไหน หน้าสดยิ่งกว่าซากศพอีก“อะไรของพี่?”“ก็พราวสวย สวยจนพี่แทบคลั่ง อยากจะกดพราวให้จมเตียง”ปึก!!ฉันใช้กำปั้นน้อยๆทุบลงไปบนแผงอกกว้างของคนตรงหน้า ตื่นมาก็เอาแต่พูดจาแบบนี้ “สมองพี่นี่ไม่คิดอะไรแล้วนะ วันๆคิดแต่เรื่องบนเตียง”“เรื่องอื่นพี่ก็คิดนะ” พี่องศาว่าพลางใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกของฉันเล่น“คิดเรื่องอะไรคะ?” “คิดว่ามุมไหนในห้องนี้ที่เรายังไม่ได้ลองบ้าง” เพี๊ยะ!!! สิ้นเสียงพ
“ว้าย พี่องศาจะทำอะไรคะ?” ฉันที่กำลังนั่งคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ที่จู่ๆคนตัวสูงก็ลุกพรวดขึ้นจากน้ำ ทำให้ตัวของฉันที่นั่งอ้าขาอยู่บนหน้าตักของเขาลอยขึ้นพร้อมกัน และที่สำคัญจุดเชื่อมต่อของเราสองคนยังไม่หลุดออกจากกันเลย“พี่ก็อยากขึ้นสวรรค์เหมือนพราวบ้าง” ว่าจบเขาก็วางตัวฉันลงบนขอบสระ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกปึกปึกปึก!!“อื้อ พ พี่องศา อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ”“เข้าลึกมั้ย?” ยังจะถามว่าเข้าลึกมั้ย นี่เค้าไม่รู้ขนาดความยาวของตัวเองรึไง“อื้อ ล ลึกค่ะ พี่อย่าดันเข้ามาสุด อ๊ะ อ๊ะ” บอกว่าจะอย่าเข้ามาสุด แต่คนตรงหน้าก็เหมือนจะแกล้งกันให้ตาย “ซี๊ดดด พราว โคตรดี อา…”ปึกปึกปึก!!!เขายังคงขยับสะโพกเข้าออกอยู่แบบนั้น ก่อนจะจับฉันให้เปลี่ยนท่า มาเป็นยืนในสระว่ายแล้วโน้มตัวพาดกับขอบสระแทน“อ๊ะ อ๊ะ พ พราว เสียวอีกแล้วค่ะ ฮื่อ ฮื่อ” เสียงครวญครางของฉันกลับมาดังแข่งกับเสียงกระเพื่อมของน้ำในสระอีกครั้ง “โอ้ย พราว พี่จะแตกแล้วครับ” “อื้อ อ๊า อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ขอเร็วอีกค่ะ อื้อ เร็วอีก” สิ้นเสียงของฉันพี่องศาก็ใช้ทั้งสองมือจับเอวบางของฉันเอาไว้แน่น ก่อนที่เค้าจะ
คนตรงหน้าถึงกับถลึงตาใส่ ก่อนจะทุบกำปั้นน้อยๆของเธอลงมาบนอกแกร่งของผม เสียงดังปึก!!“ทำไมถึงได้หื่นขนาดนี้คะ ตรงระเบียงห้องจะเอาได้ไง เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็เห็นเราพอดี”“เวลานี้ทุกคนต่างปิดไฟนอนกันหมดแล้วพราว อีกอย่างพราวอย่าลืมนะว่าห้องพี่อยู่ชั้นบนสุดของตึก ใครจะมาเห็นเราสองคนรวมร่างกัน หืม” นี่พูดจริงๆนะ คือผมก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศแบบออกไปรับลมชมจันทร์งี้ มันคงจะฟินไม่น้อยเลย“ยังไงก็ไม่มีทางค่ะ พราวจะไปอาบน้ำนอนแล้วนะ ส่วนพี่องศาถ้ายังไม่หมดอารมณ์ก็ช่วยตัวเองต่อไปนะคะ” ว่าจบพราวฟ้าเธอก็รีบลุกออกจากเตียง แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที เห็นท่าทางแบบนี้อยากจับมากระแทกแล้วใช้ฝ่ามือฟาดตูดขาวๆอีกสักสองสามทีจริงๆ หึสามสิบนาทีต่อมา “หลับแล้วเหรอพราว” ทันทีที่เดินมาถึงเตียงนอนขนาดใหญ่ที่มีร่างบางนอนหลับตาพริ้มอยู่ ผมก็สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอ ก่อนจะกระซิบไปที่ข้างกกหูของเธอเสียงแผ่ว“หลับแล้วค่ะ” “หลับแล้วทำไมถึงตอบพี่ได้หละ หืม” “ก็เมื่อกี้พราวหลับแล้ว แต่เสียงพี่องศาปลุกให้พราวต้องตื่นขึ้นมา” ร่างบางที่นอนตะแคงข้างหันหน้ามาทางผมเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้นมาแล้วจ้องหน้าผมอย
“อื้อ” ริมฝีปากร้อนยังคงบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างเอาแต่ใจ เขาค่อยๆสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากของเธออีกครั้งลิ้นร้อนของทั้งสองเกี่ยวกระหวัดพันกันไปมา มือหนาขององศาค่อยๆลูบไล้หน้าขาเรียวสวยขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนทิศทางไปตรงกลางหว่างขาของเธอแทน“อื้อ” เมื่อปลายนิ้วสากสัมผัสไปตรงบริเวณจุดเสียวซ่านของพราวฟ้าผ่านกางเกงชั้นในจีสตริงตัวบาง เธอก็พยายามที่จะหุบขาเข้าหากัน ทว่าองศานั้นได้แทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอแล้วเรียบร้อย เขายังคงใช้นิ้วเขี่ยตรงติ่งเสียวของเธออยู่แบบนั้น จนน้ำหวานที่อยู่ด้านในเริ่มไหลทะลักออกมา เป็นเหตุให้กางเกงชั้นในของพราวฟ้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำกามของเธอ“อ๊า พ พี่องศา ฮื่อ” เมื่อริมฝีปากได้รับอิสระ ร่างบางก็ร้องครวญครางออกมาด้วยความกระเส่า เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกเขาปรนเปรอด้วยนิ้วร้อนที่สอดแทรกผ่านกางเกงในตัวบางแล้วเรียบร้อยกลีบกุหลาบสีสวยที่ปิดสนิทก่อนหน้านี้ ถูกองศากรีดนิ้วลงไปตรงกลางจนมันแยกออกจากกัน ทำให้น้ำสีใสที่อยู่ในนั้นทะลักออกมามากกว่าเดิมเขาค่อยๆยัดนิ้วกลางเข้าไปด้านใน ก่อนจะเริ่มขยับมันเข้าออกช้าๆ แล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น นิ้วหั
ผลั๊วะ!! พลั่ก!!“ไอ้องศาพอก่อนมึง เดี๋ยวมันก็ได้ตายขึ้นมาจริงๆหรอก”ฉันที่เดินมาถึงที่เกิดเหตุ ที่เป็นห้องโถงกว้างๆอยู่ใกล้ๆกับห้องน้ำภายในชั้นใต้ดิน ถึงกับต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อคนที่ยืนอยู่กลางวงล้อมผู้คนคือพี่องศาที่ถูกพี่คามินล็อกตัวเอาไว้ ส่วนผู้ชายอีกคนที่มีเรื่องกับพี่องศา ตอนนี้คือนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นค่ะ ไม่รู้ว่าจะตายหรือเปล่า“เกิดอะไรขึ้นคะ” ฉันรีบฝ่าวงล้อมเข้าไปหาพวกพี่เขา ก่อนจะมองสำรวจไปทั่วร่างกายของคนตัวสูง ที่มีแค่รอยฟกช้ำอยู่ตรงมุมปากที่เดียวเท่านั้น“พราว ออกมาทำไมครับ” พี่องศาที่เห็นฉันจากที่น้ำเสียงดุดันก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเหมือนเดิม“พราวตามพี่เพทายออกมาค่ะ แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงมีเรื่องกัน?” ว่าแต่ตอนนี้พี่เพทายหายไปไหนแล้วนะ เมื่อกี้ฉันวิ่งตามออกมายังเห็นอยู่เลย แต่ช่างพี่เพทายก่อนตอนนี้“ไม่มีอะไรครับพราว เดี๋ยวเรากลับกันเลยนะ ไอ้คามินกูฝากเก็บซากมันด้วย เดี๋ยวกูไปก่อน ส่วนค่าเสียหายเดี๋ยวกูโอนเข้าบัญชีมึง” พี่องศาพูดกับฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับพี่คามิน แล้วที่ว่าความเสียหายก็คือโต๊ะกระจก กับแจกกัน ที่อยู่แถวนั้นแตกกร