LOGINShare
บทที่ 677
Related chapters
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 678
ลั่วอวี้จู๋ขมวดคิ้ว ใคร่ครวญครู่หนึ่ง พยักหน้าเห็นด้วยถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลิน ไม่ใช่กำลังทำให้คนตกใจหากราชสำนักเข้าร่วมด้วย ตรงข้ามกันอาจเกิดความโกลาหลชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะฉวยโอกาสนี้ก่อความไม่สงบ ดึงราคาธัญพืชให้สูงขึ้นราษฎร์ซื้อธัญพืชราคาสูงไม่ไหว เว้นเสียแต่ก่อกบฏแล้ว ก็ไม่มีทางเลือกอื่นลั่วอวี้จู๋พูดเสียงสั่น “เช่น...เช่นนั้นพวกเราจะทำเยี่ยงไร? หรือว่า ทำได้เพียงรอความตาย? รอดูชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก่อความไม่สงบ ขโมยธัญพืชของต้าเซี่ยไป?”หลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ “ไม่! ที่พวกเราต้องทำนั้นง่ายมาก! นำเงินทุนทั้งหมดของภูเขาทิศประจิมออกมา ช่วงชิงธัญพืชกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!”ลั่วอวี้จู๋ลังเลอยู่บ้าง “องค์ชายเก้า ทำเช่นนี้ จะได้แน่หรือ? หรือว่า จะไม่ทำให้ราคาธัญพืชสูงขึ้น?”หลี่หลงหลินมั่นใจมาก พูดยิ้มๆ “พี่สะใภ้ใหญ่วางใจเถอะ! ทำตามคำสั่งข้า พวกเราจะต้องชนะ! จำไว้ นี่คือสงครามการแย่งชิง!”ร่างอรชรของลั่วอวี้จู๋สั่นสะท้าน สีหน้าเคร่งขรึมไม่ผิด!นี่คือสงครามการแย่งชิง!การค้าดุจสนามรบยิ่งไปกว่านั้นยังเกี่ยวข้องกับความเป็นตายของราษฎร์มากมายในต้าเซี่ย!จะต
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 679
ฮ่องเต้หวู่พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “รับซื้อธัญพืชก็คือก่อกบฏ! เช่นนั้นคนทั่วหล้า ยังจะมีคนดีอยู่อีกหรือ! ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเก้าพูดกับเราตั้งแต่แรกแล้ว วางแผนกักตุนธัญพืชและหญ้า ปีหน้าจะไปปราบชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!”“เจ้าเก้านี่คือกำลังขจัดความกังวลแทนเรา!”เว่ยซวินไม่พูดมากอีก โค้งคำนับ “กระหม่อมน้อมรับพระราชโองการ!”อย่างไรเสียผู้ตรวจการก็เป็นขุนนางบุ๋น ปลดออกหรือไม่ เกี่ยวอันใดกับขันทีคนหนึ่งอย่างข้ากันเล่า?แท้จริงแล้ว เว่ยซวินอยากปลดผู้ตรวจการออกอีกสองสามคนด้วยซ้ำหลีกเลี่ยงมิให้พวกเขาเป็นแมลงวัน ส่งเสียงหึ่งๆ ทั้งวัน ซ้ายก็พูดว่าสุนัขถูกตอน ขวาก็พูดว่าขันทีบัดซบ คิดๆ ดูแล้วก็อึดอัดรำคาญใจ.........ณ จวนองค์ชายสี่นับตั้งแต่หลี่จือและเซียวเม่ยเอ๋อร์กำหนดการแต่งงานแล้วคณะทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็ย้ายออกจากเสนาบดีกรมพิธีการทูต เข้ามาอยู่ในจวนขององค์ชายสี่อ้างเหตุผลน่าฟัง ทั้งคู่ต้องการสานสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นแท้จริงแล้ว เพราะเสนาบดีกรมพิธีการทูตมีคนมาก เรื่องที่ไม่สามารถทำอย่างเปิดเผยออกมาได้มากมาย ย่อมไม่สะดวกไปทำเทียบกับจวนขององค์ชายสี่แล้ว ปลอดภัยมากก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 680
ล้อรถสั่นสะเทือนรถม้าหรูหรานับสิบกว่าคัน กำลังมุ่งหน้าสู่ภูเขาทิศประจิมเจ้าของร้านแต่ละคนล้วนสวมใส่ผ้าไหม ลงจากรถม้า รวมตัวกันที่ห้องรับแขก สนทนาทักทายปราศรัยกัน“เจ้าของร้านหลี่ เจ้าเองก็มาแล้ว!”“คิกๆ เจ้าของร้านอู๋ พวกเราไม่ได้พบหน้ากันเสียนาน!”คนเหล่านี้ล้วนเป็นพ่อค้าธัญพืชมีหน้ามีตาในเมืองหลวง ต่างรู้จักกันดีเบื้องหลังของพ่อค้าธัญพืชเหล่านี้ ล้วนมีขุนนางใหญ่ในราชสำนักคุ้มครองอยู่แต่หน้าตาขององค์ชายเก้า พวกเขายังต้องมอบให้เพราะเหตุนี้ พวกเขาได้รับคำเชิญจากภูเขาทิศประจิม ก็รีบเดินทางมาตอนนี้เอง ผู้เฒ่าจิตใจแจ่มใสมีชีวิตชีวา ผมขาวรัศมีไม่ธรรมดา เดินเนิบนาบเข้ามาภายในห้องรับแขกพวกพ่อค้าธัญพืชต่างตกตะลึง ลุกขึ้นโค้งคำนับ “สวี่เหล่า ลมอะไร หอบท่านมาได้เล่า!”“คารวะสวี่เหล่า!”“สวี่เหล่า ร่างกายท่านยังแข็งแรงดีจริงๆ!”พวกพ่อค้าธัญพืชต่างเรียกขานกันว่าเจ้าของร้าน เว้นเสียแต่ผู้เฒ่าท่านนี้ถูกเรียกว่าสวี่เหล่า มองออกถึงความน่าเลื่อมใสและสูงศักดิ์ส่วนสาเหตุนั้น กลับง่ายมากหลังแปดหอการค้าใหญ่ล้มลงแล้วสวี่เหล่าท่านนี้ก็โดดเด่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน กลายเป็นผู้นำของพวกพ่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 681
“สัญญาหนี้ขององค์ชายเก้า อย่างไรข้าก็ไม่สามารถยอมรับได้!”“พวกเจ้าไปคิดหาวิธีกันเองเถอะ!”พวกพ่อค้าข้าวได้ยินอย่างนั้นก็เข้าใจแล้วสวี่เหล่าได้แสดงความตั้งใจแล้วว่าต้องการจัดการกับองค์ชายเก้าแน่นอนว่าพวกเขาอยากจะยืนข้างสวี่เหล่า!อย่างที่สวี่เหล่าเคยพูดเอาไว้เดิมทีพวกเขาก็ได้กำไรน้อยอยู่แล้ว เงินทุนหมุนเวียนยาก และจำเป็นต้องการเงินสดก้อนใหญ่เพื่อซื้อข้าวใหม่!การทำสัญญาหนี้ พวกเขาไม่มีทางรับได้จริงๆ“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็มาร่วมแรงร่วมใจกัน หักหน้าองค์ชายเก้าผู้นั้นกันเถอะ!”“ทุกคนเชื่อฟังท่านสวี่เหล่าก็พอแล้ว!”“เบื้องหลังของสวี่เหล่ามีผู้ช่วยเสนาบดีกรมคลัง! ต่อให้เป็นองค์ชายเก้า ก็ต้องไว้หน้าผู้ช่วยเสนาบดีกรมคลัง!”พวกพ่อค้าข้าวรวมตัวกันทันทีในเวลานี้ลั่วอวี้จู๋สวมชุดกระโปรงสีขาว ยิ้มอย่างอ่อนโยน เดินมาที่ห้องรับแขก ดวงตาคู่งามนั้นกวาดมองทุกคน “เถ้าแก่ร้านทุกท่าน องค์ชายเก้าเชิญไปพบ! ตามข้ามาเจ้าค่ะ!”เหล่าพ่อค้าข้าวต่างก็มองหน้ากัน ตามหลังลั่วอวี้จู๋ไป เดินผ่านโรงเรียนทหารซีซาน มุ่งหน้าไปยังอาคารสูงบนยอดเขาที่ลานฝึกซูเฟิ่งหลิงกำลังพาเหล่าทหารฝึกซ้อมกันอยู่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 682
หลี่หลงหลินกวาดตามองกลุ่มพ่อค้าข้าว แล้วพูดเข้าประเด็น “ข้าเรียกพวกเจ้ามาเพื่อจะเรียกเก็บข้าว!”เรียกเก็บข้าว?เมื่อเหล่าพ่อค้าข้าวได้ยินอย่างนั้น ก็ตกใจจนหน้าถอดสีอย่างอดไม่ได้ ดูโศกเศร้าราวกับบิดรมารดาตายจากไปไม่ได้ซื้อ?แต่คือเรียกเก็บหรือ!หรือพูดอีกอย่าง พวกเขานั้นค่อนข้างอนุรักษนิยมเกินไป คิดว่าหลี่หลงหลินจะออกสัญญาหนี้!แต่ปรากฏว่า หลี่หลงหลินโหดเหี้ยมกว่านั้น!ต้องการเรียกกลับทันที!แบบนี้ไม่เท่ากับว่าทำการค้าโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลยหรือ?ลั่วอวี้จู๋ตกใจมาก ใบหน้างดงามของนางถอดสี “องค์ชายเก้า เจ้าคิดจะปล้นกันอย่างเปิดเผยหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “ข้าได้รับพระกฤษฎีกาของเสด็จพ่อ ให้เรียกเก็บข้าวและเบี้ยหวัด ทำไม? ไม่ได้หรือ?”เขาหยิบราชโองการเปล่าของฮ่องเต้ออกมาจากช่องว่าง แล้วโบกไปตรงหน้าพ่อค้าข้าวหลี่หลงหลินขอราชโองการเปล่าของฮ่องเต้มาจากฮ่องเต้หวู่สองฉบับฉบับหนึ่งใช้เพื่อถ่ายทอดราชโองการเท็จ ให้จางไป่เจิงยอมมอบเมืองเพื่อแลกกับการช่วยเหลือเมืองซั่วเป่ยจากวิกฤติหลี่หลงหลินยังเหลืออีกหนึ่งฉบับราชโองการเปล่าของฮ่องเต้นี้ ถ้าใช้มันเป็นป้ายทองเว้นโทษตาย เหรีย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 683
“สวี่เหล่า ท่านดูสิ...”“คนอื่นค้างชำระ ย่อมไม่ได้แน่นอน! คำพูดขององค์ชายเก้า สามารถพิจารณาได้”“ใช่ สวี่เหล่า! องค์ชายเก้าการเก็บข้าว ก็เพื่อแคว้นเพื่อราษฎร...”พวกพ่อค้าข้าวเริ่มหวั่นไหว ก่อนจะพากันพูดว่าสวี่เหล่าเป็นคนสำคัญของพวกเขา ต้องรอให้เขาตัดสินใจก่อน“เฮอะ!”สวี่เหล่าแค่นเสียงเย็นชาในใจ สีหน้าดูแคลน “พวกโง่! ลั่วอวี้จู๋กับหลี่หลงหลินเป็นพวกเดียวกัน พวกเขาสองคนกำลังเล่นละคร หลอกพวกเจ้าอยู่”เบื้องหลังของสวี่เหล่าได้รับการสนับสนุนจากกรมคลัง มีความมั่นใจมากกว่าพ่อค้าข้าวคนอื่นๆเขายืนขึ้น ยกมือขึ้นคำนับกล่าว “องค์ชายเก้า เรื่องค้างชำระ ข้าน้อยขอปฏิเสธ!”สวี่เหล่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ จะเรียกตัวเองว่าข้าแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่หลงหลิน เขาไม่กล้าเสแสร้งแบบนี้ กล้าเรียกตัวเองว่าข้าน้อยเท่านั้น“โอ๊ะ?”หลี่หลงหลินเลิกคิ้ว ไม่ตอบ แต่ตบมือเบาๆ เมื่อประตูเปิดออก ซูเฟิ่งหลิงสวมเครื่องแบบทหาร เกราะเหล็กกระทบกันดังขึ้น มือขวากดด้ามดาบ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชาด้านหลังของนางยังมีทหารหลายสิบนายสวมชุดเกราะถืออาวุธเดินเข้ามาอย่างฮึกเหิม“เอ๋?”“นางคือเสือโคร่งผู้นั้น!”
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 684
สวี่เหล่าตกตะลึง “คุณชายของผู้ช่วยเสนาบดี เหตุใดถึงอยู่ที่เขาทิศประจิม?”หลี่หลงหลินยิ้มบาง “คุณชายสวี่เรียนที่เขาทิศประจิม เจ้าก็แซ่สวี่ เป็นแซ่ของผู้ช่วยเสนาบดี เหตุใดถึงไม่รู้เล่า?”สวี่เหล่ายิ้มอย่างขมขื่นแม้ว่าเขาจะเป็นคนเสแสร้ง แต่ก็ถือว่าตัวเองเป็นครอบครัวของผู้ช่วยเสนาบดี ทำให้คนอื่นให้เกียรติแต่จริงๆ แล้วเขาเป็นเพียงบ่าวรับใช้ในบ้านที่รับผิดชอบดูแลทรัพย์สินของครอบครัวผู้ช่วยเสนาบดีส่วนคุณชายสวี่จะเรียนที่ไหนเขาซึ่งเป็นบ่าวรับใช้ มีคุณสมบัติอะไรไปถาม?“องค์ชายเก้า!”สวี่เหล่าขมวดคิ้วแน่น “ท่านเอาคุณชายสวี่ออกมาเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไรกันแน่?”หลี่หลงหลินยิ้มอย่างเย็นชา พร้อมกับพูดว่า “ก็ไม่ได้มีความหมายอะไร! ข้าแค่อยากจะบอกเจ้าว่าคุณชายสวี่มาขอเรียนที่เขาทิศประจิม เป็นเพราะเจ้า เขาจึงถูกคนอื่นรังแก เจ้าจะอธิบายอย่างไร?”สวี่เหล่าตกตะลึงแล้วรังแกหรือ?หมายความว่า ถ้าข้าไม่ตอบตกลงเงื่อนไขขององค์ชายเก้าคุณชายสวี่ในเขาทิศประจิม จะถูกกลายเป็นพระรับบาป กระทั่งถูกนักเรียนคนอื่นๆ ข่มเหงรังแกงั้นหรือ?องค์ชายเก้า เจ้าช่างใจดำเกินไปแล้วกระมัง!สวี่เหล่ามองหลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 685
ในวันเดียวกันนั้นข้าวสารจำนวนมากถูกส่งไปยังเขาทิศประจิม แล้วเก็บไว้ในยุ้งฉางที่สร้างขึ้นใหม่เซียวเซวียนเช่อโมโหมากเมื่อได้ยินข่าวนี้“คนสารเลว!”เซียวเซวียนเช่อเดือดดาลมาก “องค์ชายเก้าผู้นี้ไม่ทำตามกฎๆ! พวกข้าตั้งใช้เงินใช้ทอง แต่เขากลับให้สัญญาหนี้!”ไม่ว่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะปล้นเงินไปเท่าไร อย่างไรก็มีจำกัดหลี่หลงหลินทำสัญญาหนี้ เงินเทียบเท่ามีไม่จำกัดซึ่งหมายความว่าสงครามราคาครั้งนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแพ้แน่นอน!เซียวเม่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้ว “หรือไม่พวกเราก็หาวิธีไม่จ่ายเงินค่าสินค้า แต่ออกสัญญาหนี้ให้พ่อค้าข้าวดีหรือไม่?”เซียวเซวียนเช่อ ยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว “องค์หญิง แบบนี้เป็นไปไม่ได้! หลี่หลงหลินใช้ชื่อเสียงที่สะสมมาของเขาเป็นใบรับรอง! อีกอย่าง เขาเป็นองค์ชาย และแม้ว่าเขาจะไม่มีเงินพอ เขาก็ยังมีการสนับสนุนจากฮ่องเต้หวู่และราชสำนัก”“พวกเราชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมีชื่อเสียงไม่ดีในต้าเซี่ย พวกเราเป็นเหมือนหนูที่ข้ามถนน ทุกคนตะโกนพร้อมทุบตี!”“อย่าว่าแต่ติดค้างการชำระ”“หากพวกเรารวบรวมข้าวสารในนามของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ก็คงไม่มีใครยอมขาย!
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1068
“ยอมรับผิดอีกแล้ว?”หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เสิ่นชิงโจว หรือว่าท่านตั้งใจยื้อเวลา? นี่น่าเบื่อเกินไปแล้ว”เขากลับอยากให้เสิ่นชิงโจวต่อต้านอย่างดื้อรั้น กัดฟันแน่น เป็นตายร้ายดีเยี่ยงไรก็ไม่ยอมแพ้เช่นนี้แล้วล่ะก็เขาสามารถตบหน้าเสิ่นชิงโจวแรงๆ อย่างถูกต้องตามครรลองครองธรรมได้สรุปคือเสิ่นชิงโจวไม่มีเจตนาต่อสู้ทำให้หลี่หลงหลินรู้สึกเบื่อหน่ายอาจารย์ของฮ่องเต้! ราชครู!แค่นี้เองหรือ?หลี่หลงหลินพูดเสียงเย็น “ความผิดครั้งนี้ของท่าน คงไม่คิดโยนความผิดให้เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิเพื่อเอาตัวรอดอีกหรอกกระมัง?”เสิ่นชิงโจวส่ายหน้า “ไม่! ครั้งนี้ข้ายอมรับผิดอย่างแท้จริง! ทุจริตการสอบขุนนาง ฆ่าคนปิดปาก รับสินบนทำผิดกฎหมาย ข้าขอยอมรับความผิดทั้งหมดเหล่านี้! ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เพียงแค่ข้า ยังมีบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นอีกด้วย!”“สำนักศึกษาทั้งหมดล้วนมีส่วนร่วม”ถ้อยคำนี้พูดออกมา ทุกคนล้วนเงียบงันลานไป๋อวี้ขนาดใหญ่ แม้แต่เข็มตกก็สามารถได้ยินไม่ว่าขุนนางหรือราษฎร สีหน้าล้วนแตกต่างกันออกไปโดยเฉพาะเหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิ อ้าปากค้าง ลืมตากว้าง คล้ายเห็นผีก็มิปาน จับจ้องเสิ่นชิงโจวตาเขม็งอาจารย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1067
เสิ่นชิงโจวเป็นคนล้ำลึก ยิ่งไปกว่านั้นยังรักษาความสุขุมเอาไว้ได้ฉินฮั่นหยางและบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นกลับทนไม่ไหวแล้ว สีหน้ากระวนกระวายหวาดกลัวสุดขีด คล้ายหายนะกำลังมาเยือนครู่ต่อมาพวกเขาสบตากัน ทำเรื่องที่ทุกคนคาดไม่ถึงและเหลือเชื่อเห็นบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหมดถลันขึ้นไป ฉีกจดหมายนิรนามเหล่านั้น ยัดเข้าปากและพยายามกลืนลงไป“หา?”“ตาเฒ่ากลุ่มนี้คิดทำลายหลักฐานความผิด!”“ไม่ต้องการหน้าตาแล้วกระมัง?”“คิดว่าฝ่าบาทตาบอดหรือ?”เหล่าราษฎรตกตะลึงหน้าถอดสี สบถด่าเสียงดังเดิมทีซูเฟิ่งหลิงอยากเข้าไปห้ามหลี่หลงหลินกลับยื่นมือออกไปขวางซูเฟิ่งหลิงไว้ ยิ้มเย็นพลางพูด “เข้ามา เอาจดหมายนิรนามที่เหลือทั้งหมดเข้ามา!”ครู่ต่อมาองครักษ์เสื้อแพรทั้งหมดก็แบกตะกร้าขนาดใหญ่มากมายเข้ามายังลานไป๋อวี้ซ่า...เทของในตะกร้าออกมา ทั้งหมดล้วนคือจดหมายนิรนามกองโตเท่าภูเขาลูกเล็กหลี่หลงหลินเดินขึ้นไปหยุดต่อหน้าฉินฮั่นหยาง บีบปลายคางของเขา ยิ้มเย็นพูดว่า “บัณฑิตฉิน จดหมายนิรนามเหล่านี้อร่อยหรือไม่? ในเมื่อเจ้าชอบกินถึงเพียงนี้ เช่นนั้นข้าขอเลี้ยงเจ้าจนพอใจเลยแล้วกัน!”พวกฉินฮั่นหยางตกตะลึงพรึงเพร
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1066
กระดูกภายในหีบ ทั้งหมดล้วนขุดออกจากหน้ารูปปั้นนักปราชญ์ที่หลังเขาสำนักศึกษา?บนลานไป๋อวี้ เงียบสงัดไปทั้งผืนไม่ว่าขุนนางหรือราษฎร ทั้งหมดล้วนลืมตาอ้าปากค้าง สีหน้าตกตะลึงพรึงเพริดภายในจดหมายนิรนามล้วนเป็นความจริงทุกประโยคเดิมทีสำนักศึกษาคือแดนสวรรค์สั่งสอนให้ความรู้คนบัดนี้กลับกลายเป็นสถานที่ปกปิดความชั่วสกปรกโสมมกระดูกขาวเหล่านี้ คล้ายกำลังพูดออกมาสองคำ...กินคน!ฮ่องเต้หวู่ปวดใจอย่างมาก เดินโงนเงนมาที่หน้าหีบ มองซากศพภายใน“ฝ่าบาท ระวังพิษจากศพพ่ะย่ะค่ะ...”เว่ยซวินยื่นผ้าเช็ดหน้าปักลายให้ เอ่ยปากร้องเตือนฮ่องเต้หวู่กลับโบกมือ ไม่ได้รับไว้ สายตาจับจ้องกระดูกขาวภายในหีบ ไม่พูดจาอยู่นานก็เหมือนที่หลี่หลงหลินพูดกระดูกส่วนใหญ่เป็นของเด็กหนุ่ม ร่างกายกำลังเจริญเติบโต แต่กลับไม่อาจเติบโตจนสำเร็จได้ไม่แปลกใจเพราะบัณฑิตที่มาขอเรียนที่สำนักศึกษาส่วนใหญ่เป็นเด็กหนุ่มอายุราวสิบห้าถึงสิบหกปีส่วนอดีตซิ่วไฉที่สอบไม่ผ่านครั้งแล้วครั้งเล่า หัวใจแหลกสลายจนเย็นชา ไม่อยู่ศึกษาที่สำนักศึกษาต่อ แต่เลือกกลับไปเรียนหนักที่บ้านเกิดทว่า ภายในกระดูกเหล่านี้ยังมีกระดูกของเด็กอายุราวเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1065
หลี่หลงหลินยิ้มเย็นทีหนึ่ง เหลือบมองเสิ่นชิงโจว “ใครพูดว่ามีเพียงพยานวัตถุ ไม่มีพยานบุคคล ก็ไม่สามารถลงโทษท่านได้เล่า! ท่านพูดว่าจดหมายนิรนามนี้ล้วนเป็นคำพูดส่งเดช ถูกสร้างขึ้นมา?”“ข้าลอบให้องครักษ์เสื้อแพรสืบตามเนื้อหาในจดหมายแล้ว”“อย่างน้อยเจ็ดถึงแปดส่วนก็คือเรื่องจริง!”ซี้ด...เสียงหายใจเย็นดังขึ้นระลอกหนึ่งหลี่หลงหลินเตรียมการไว้รอบด้านไม่ผิดไปดังคาด!เขาถึงขั้นส่งองครักษ์เสื้อแพรออกไปลอบสืบจดหมายนิรนาม ยิ่งไปกว่านั้นยังได้หลักฐานที่แท้จริงคดีทุจริตการสอบขุนนางมีมานานมากแล้วช่วงล่าสุดก็คือหนึ่งถึงสองปีก่อนช่วงเวลายาวนานยิ่งกว่านี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึง สิบปีไปจนถึงสามสิบสี่สิบปีก็ล้วนมีทั้งสิ้นจดหมายนิรนามไร้สาระที่สุดหนึ่งฉบับพูดว่าคือเมื่อห้าสิบปีก่อน อดีตฮ่องเต้ยังครองบัลลังก์ ฮ่องเต้หวู่ยังไม่ได้รับสืบทอดบัลลังก์จากเรื่องนี้สามารถมองออกว่าสำนักปราชญ์ผูกขาดการสอบขุนนาง ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นในระยะอันใกล้นี้ แต่มีมานานมากแล้วน่ากลัวว่ายามต้าเซี่ยเพิ่งสถาปนาแคว้น รากหายนะก็หยั่งลงลึกแล้วคนเขียนจดหมายนิรนามมีความโกรธแค้นอย่างลึกซึ้งต่อสำนักปราชญ์ กอปรกับมุมม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1064
กลยุทธ์ถ่วงเวลา ที่ใช้หมื่นครั้งได้ผลหมื่นครั้งครั้งนี้กลับพ่ายแพ้ยามอยู่ต่อหน้าหลี่หลงหลินเสิ่นชิงโจวขมวดคิ้วแน่น สีหน้าไม่สบอารมณ์อีกฝ่ายมิได้ต่อสู้ส่งเดช แต่เตรียมการมาก่อน...รับมือยากยิ่ง!หน้าท้องพระโรง ฮ่องเต้หวู่โบกมือสั่งคนไปยกเก้าอี้มังกรสีทองเข้ามา หลังนั่งลงไปแล้ว มุมปากก็ยกขึ้นเผยรอยยิ้มน่าสนใจ!กลยุทธ์ถ่วงเวลานี้ แม้แต่เราก็ปวดหัวมาก ไม่มีหนทางรับมือเจ้าเก้ากลับจัดการได้อย่างผ่อนคลาย ทำให้เสิ่นชิงโจวรับมือไม่ทันจากนี้ไปเขายังมีอุบายอันใดอีก?ฮ่องเต้หวู่นั่งบนเก้าอี้มังกร สนใจอย่างมาก นั่งดูเสือต่อสู้กันหลี่หลงหลินหันหน้า สายตาตกลงที่ราษฎรทั้งหมด “ข้ารู้พวกเจ้ารู้สึกโกรธเคืองภายในใจ! ข้ายังรู้อีกว่าพวกเจ้าไม่ใช่คนขี้ขลาด มีความกล้าลุกออกมา ต่อสู้กับสำนักปราชญ์เน่าเฟะอย่างสุดชีวิต!”“แต่ ไม่จำเป็น!”“มีตัวอักษรอันเป็นหยาดโลหิตและน้ำตาของพวกเจ้าในจดหมายนิรนาม นี่ก็เพียงพอแล้ว!”“พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องลุกออกมาเปิดเผยฐานะเพื่อเสี่ยงอันตราย!”“ข้าจะรับประกันความปลอดภัยของพวกเจ้าเอง!”เหล่าราษฎรอึ้งงันรัชทายาทถึงขั้นห้ามมิให้บุคคลนิรนามลุกออกมา?หรือว่า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1063
“ไม่ผิดไปดังคาด เรื่องนี้ไม่อาจดูเบาได้จริงๆ !”เสิ่นชิงโจวรู้สึกเสียดายมากยิ่งขึ้นภายในใจหากรู้ตั้งแต่แรกว่าสักวันหนึ่ง องค์ชายเก้าจะกลายเป็นภัยร้ายใกล้ตัว ชนิดที่ว่าเป็นภัยคุกคามตนเช่นนั้น น่าจะตัดใจลงมืออย่างเด็ดขาด ใช้วิธีการสายฟ้าแลบกำจัดไปตั้งนานแล้วไม่ควรเลี้ยงภัยอันตรายเอาไว้ บัดนี้รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดทว่า บนโลกนี้ไม่มียาที่กินแล้วจะย้อนเวลากลับไปได้เสิ่นชิงโจวเสียใจภายหลังเยี่ยงไรก็ไร้ประโยชน์โทษเพียงหลี่หลงหลินเสแสร้งเก่งเกินไป แสดงละครเก่งเกินไป อดทนเก่งเกินไปเก็บงำความสามารถมานานนับสิบกว่าปี ไม่เปิดเผยออกมาเลยสักนิด ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเป็นตัวไร้ประโยชน์!ไม่เปล่งเสียงทุกอย่างล้วนเงียบสงบ เพียงเปล่งเสียงก็ชวนให้คนตกตะลึง!ไม่บินก็หยุดนิ่ง เพียงบินก็ทะยานขึ้นฟ้า!หลี่หลงหลินมองเสิ่นชิงโจวสายตาเย็นชา “ท่านพูดว่าจดหมายนิรนามนี้ข้าเป็นคนปลอมแปลงขึ้น?”เสิ่นชิงโจวสบมองเขา ยิ้มเย็นพูดว่า “ใช่แล้ว! จดหมายนิรนามเหล่านี้ ก็คือของปลอม! หากกล้าพอ ท่านก็จงฟ้องร้องต่อหน้า! ใช้ลูกไม้อย่างจดหมายนิรนามเช่นนี้ นับเป็นอะไร?”“ในเมื่อไม่มีพยานบุคคล เช่นนั้นก็คือกล่าวหาเท็
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1062
ฮ่องเต้หวู่อ่านเนื้อหาในจดหมายนิรนาม สีหน้าแข็งทื่อดุจเหล็ก ร่างกายสั่นเทาสะเทือนใจเหลือเกิน!เรารู้ว่าสำนักปราชญ์ทำเลยเถิดเกินไปแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำเลยเถิดถึงเพียงนี้!จดหมายนิรนามเหล่านี้ ทุกตัวอักษรคือหยาดโลหิตและน้ำตาไม่รู้อนาคตของคนมากน้อยเพียงใดต้องถูกทำลายในเงื้อมมือของพวกสารเลวเสิ่นชิงโจว!ที่ดีสักหน่อย ก็แค่สอบตกกลับไปบ้านเกิด กลัดกลุ้มเศร้าหมอง ถูกลืมเลือนกลมกลืนไปกับคนธรรมดาแย่ที่สุดคือบัณฑิตที่ไม่ยอมแพ้ ไปโต้แย้งที่สำนักศึกษา สรุปคือต้องตายไปโดยเสียเปล่าเนื้อหาภายในจดหมายเขียนเอาไว้ พูดว่าศพและกระดูกของบัณฑิตเหล่านี้ถูกฝังอยู่ที่ใต้รูปปั้นนักปราชญ์หลังเขาของสำนักศึกษาสำนักปราชญ์อันยิ่งใหญ่ บัดนี้ถึงขั้นกลายเป็นสถานที่เก็บงำความชั่วและสิ่งสกปรกโสมมยิ่งไปกว่านั้น นักปราชญ์ยังเก็บทุกสิ่งไว้ภายในก้นบึ้งของสายตา!นี่เป็นเรื่องน่ากลัวมากเพียงใด!“เสิ่นชิงโจว!”“ฉินฮั่นหยาง!”“....”ฮ่องเต้หวู่โกรธจัด โยนจดหมายเหล่านั้นใส่พวกบัณฑิตทรงคุณวุฒิอย่างแรง ตะเบ็งเสียงดัง “พวกเจ้าลืมตาดูให้ดีๆ! หลักฐานชัดเจน พวกเจ้ายังคิดแก้ตัวอีกหรือ?”ฉินฮั่นหยางและบัณฑิตทรงคุณว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1061
เขารับมือไม่ได้ง่าย ๆ จะต้องมีแผนชั่วร้ายอะไรรอหลี่หลงหลินอยู่แน่เจ้าเก้า เจ้าจะต้องระวังเอาไว้ด้วย อย่าได้ตกหลุมพรางของจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์คนนี้เป็นอันขาดฮ่องเต้หวู่กังวลใจ สบมองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้งเจ้าเก้าดีไปหมดทุกอย่างเว้นแต่เพียงจุดเดียว เขาเด็กเกินไป ยังขาดประสบการณ์โดยเฉพาะประสบการณ์การต่อสู้ในราชสำนัก หลี่หลงหลินยังขาดอีกมากนักเสิ่นชิงโจวกลับเป็นผู้เชี่ยวชาญทางสายนี้!หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เสิ่นชิงโจว คำนี้ของท่านหมายความว่าอะไร? ท่านยอมรับผิดแล้วหรือ?”เสิ่นชิงโจวยิ้มเย็น “ยอมรับผิด? คนทุจริตการสอบขุนนางคือซ่งชิงหลวน เกี่ยวอันใดกับข้า? ซ่งชิงหลวนตายไปแล้ว หรือว่าองค์ชายยังใจคอโหดเหี้ยม คิดจะลากกระดูกของเขาออกจากโลงศพและเผาจนเป็นขี้เถ้าอีกกระนั้นหรือ?”เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิเข้าใจในทันใด ที่แท้ เสิ่นชิงโจวต้องการโยนความผิดทั้งหมดให้กับซ่งชิงหลวนคนตายไปแล้วผู้นี้!อย่างไรเสีย คนตายไม่อาจพูดได้!นำมาใช้แบกรับความผิดได้!“ฮือฮือฮือ...”“บัณฑิตซ่ง เจ้าตายได้...ได้น่าอนาถเหลือเกิน!”“เจ้าอยู่ยมโลก ยังต้องแบกรับความผิด...ถูกรัชทายาทปรักปรำ”“คนตายยิ่งใหญ่ที่สุ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1060
คนคำนวณ มิอาจสู้ฟ้าลิขิต องค์รัชทายาทก่อกบฏ เป็นเรื่องร้ายแรง ด้วยเหตุบังเอิญหลายประการ แผนการกบฏของหลี่เทียนฉี่ล้มเหลว เสิ่นชิงโจวในฐานะราชครู เป็นอาจารย์ของหลี่เทียนฉี่ ย่อมได้รับผลกระทบ อย่างไรก็ตาม เสิ่นชิงโจวเตรียมการไว้ ใช้ทรัพยากรมหาศาล ไม่เพียงแต่รักษาชีวิตตนเอง ยังรักษาชีวิตหลี่เทียนฉี่ และฮองเฮาหลู่พระมารดาเอาไว้ได้ และจากเหตุการณ์นี้เอง... ความผิดหวังของเสิ่นชิงโจวที่มีต่อฮ่องเต้หวู่ ก็ถึงขีดสุด มีข่าวลือว่า ฮ่องเต้หวู่ทรงเย็นชา ไร้หัวใจ เหลวไหล! ผู้เป็นจักรพรรดิ ต้องเด็ดขาด ฮ่องเต้หวู่ทรงมีพระทัยอ่อนโยน เป็นคนดี แต่ไม่ใช่ฮ่องเต้ที่ดี! ทว่า... เสิ่นชิงโจวไม่คาดคิดว่า ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในคุกหลวง นิสัยของฮ่องเต้หวู่ ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป เป็นแข็งกร้าวขึ้นกว่าเดิม? ต้องรู้ว่า... ก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้หวู่มีความเคารพตนอย่างมาก ไม่มีทางตะโกนใส่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการตำหนิต่อหน้าธารกำนัล ให้ตนเองหุบปากด้วย สันดอนขุดง่าย สันดานขุดยาก ฮ่องเต้หวู่อายุมากแล้ว นิสัยไม่อาจเปลี่ยนได้ในทันที นี่มันตะวันขึ้นทางทิศตะวันตกหรือ? “กระหม่อม ขอถวายบังคมฝ่าบาท!”
