LOGINShare
บทที่ 680
Related chapters
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 681
“สัญญาหนี้ขององค์ชายเก้า อย่างไรข้าก็ไม่สามารถยอมรับได้!”“พวกเจ้าไปคิดหาวิธีกันเองเถอะ!”พวกพ่อค้าข้าวได้ยินอย่างนั้นก็เข้าใจแล้วสวี่เหล่าได้แสดงความตั้งใจแล้วว่าต้องการจัดการกับองค์ชายเก้าแน่นอนว่าพวกเขาอยากจะยืนข้างสวี่เหล่า!อย่างที่สวี่เหล่าเคยพูดเอาไว้เดิมทีพวกเขาก็ได้กำไรน้อยอยู่แล้ว เงินทุนหมุนเวียนยาก และจำเป็นต้องการเงินสดก้อนใหญ่เพื่อซื้อข้าวใหม่!การทำสัญญาหนี้ พวกเขาไม่มีทางรับได้จริงๆ“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็มาร่วมแรงร่วมใจกัน หักหน้าองค์ชายเก้าผู้นั้นกันเถอะ!”“ทุกคนเชื่อฟังท่านสวี่เหล่าก็พอแล้ว!”“เบื้องหลังของสวี่เหล่ามีผู้ช่วยเสนาบดีกรมคลัง! ต่อให้เป็นองค์ชายเก้า ก็ต้องไว้หน้าผู้ช่วยเสนาบดีกรมคลัง!”พวกพ่อค้าข้าวรวมตัวกันทันทีในเวลานี้ลั่วอวี้จู๋สวมชุดกระโปรงสีขาว ยิ้มอย่างอ่อนโยน เดินมาที่ห้องรับแขก ดวงตาคู่งามนั้นกวาดมองทุกคน “เถ้าแก่ร้านทุกท่าน องค์ชายเก้าเชิญไปพบ! ตามข้ามาเจ้าค่ะ!”เหล่าพ่อค้าข้าวต่างก็มองหน้ากัน ตามหลังลั่วอวี้จู๋ไป เดินผ่านโรงเรียนทหารซีซาน มุ่งหน้าไปยังอาคารสูงบนยอดเขาที่ลานฝึกซูเฟิ่งหลิงกำลังพาเหล่าทหารฝึกซ้อมกันอยู่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 682
หลี่หลงหลินกวาดตามองกลุ่มพ่อค้าข้าว แล้วพูดเข้าประเด็น “ข้าเรียกพวกเจ้ามาเพื่อจะเรียกเก็บข้าว!”เรียกเก็บข้าว?เมื่อเหล่าพ่อค้าข้าวได้ยินอย่างนั้น ก็ตกใจจนหน้าถอดสีอย่างอดไม่ได้ ดูโศกเศร้าราวกับบิดรมารดาตายจากไปไม่ได้ซื้อ?แต่คือเรียกเก็บหรือ!หรือพูดอีกอย่าง พวกเขานั้นค่อนข้างอนุรักษนิยมเกินไป คิดว่าหลี่หลงหลินจะออกสัญญาหนี้!แต่ปรากฏว่า หลี่หลงหลินโหดเหี้ยมกว่านั้น!ต้องการเรียกกลับทันที!แบบนี้ไม่เท่ากับว่าทำการค้าโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลยหรือ?ลั่วอวี้จู๋ตกใจมาก ใบหน้างดงามของนางถอดสี “องค์ชายเก้า เจ้าคิดจะปล้นกันอย่างเปิดเผยหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “ข้าได้รับพระกฤษฎีกาของเสด็จพ่อ ให้เรียกเก็บข้าวและเบี้ยหวัด ทำไม? ไม่ได้หรือ?”เขาหยิบราชโองการเปล่าของฮ่องเต้ออกมาจากช่องว่าง แล้วโบกไปตรงหน้าพ่อค้าข้าวหลี่หลงหลินขอราชโองการเปล่าของฮ่องเต้มาจากฮ่องเต้หวู่สองฉบับฉบับหนึ่งใช้เพื่อถ่ายทอดราชโองการเท็จ ให้จางไป่เจิงยอมมอบเมืองเพื่อแลกกับการช่วยเหลือเมืองซั่วเป่ยจากวิกฤติหลี่หลงหลินยังเหลืออีกหนึ่งฉบับราชโองการเปล่าของฮ่องเต้นี้ ถ้าใช้มันเป็นป้ายทองเว้นโทษตาย เหรีย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 683
“สวี่เหล่า ท่านดูสิ...”“คนอื่นค้างชำระ ย่อมไม่ได้แน่นอน! คำพูดขององค์ชายเก้า สามารถพิจารณาได้”“ใช่ สวี่เหล่า! องค์ชายเก้าการเก็บข้าว ก็เพื่อแคว้นเพื่อราษฎร...”พวกพ่อค้าข้าวเริ่มหวั่นไหว ก่อนจะพากันพูดว่าสวี่เหล่าเป็นคนสำคัญของพวกเขา ต้องรอให้เขาตัดสินใจก่อน“เฮอะ!”สวี่เหล่าแค่นเสียงเย็นชาในใจ สีหน้าดูแคลน “พวกโง่! ลั่วอวี้จู๋กับหลี่หลงหลินเป็นพวกเดียวกัน พวกเขาสองคนกำลังเล่นละคร หลอกพวกเจ้าอยู่”เบื้องหลังของสวี่เหล่าได้รับการสนับสนุนจากกรมคลัง มีความมั่นใจมากกว่าพ่อค้าข้าวคนอื่นๆเขายืนขึ้น ยกมือขึ้นคำนับกล่าว “องค์ชายเก้า เรื่องค้างชำระ ข้าน้อยขอปฏิเสธ!”สวี่เหล่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ จะเรียกตัวเองว่าข้าแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่หลงหลิน เขาไม่กล้าเสแสร้งแบบนี้ กล้าเรียกตัวเองว่าข้าน้อยเท่านั้น“โอ๊ะ?”หลี่หลงหลินเลิกคิ้ว ไม่ตอบ แต่ตบมือเบาๆ เมื่อประตูเปิดออก ซูเฟิ่งหลิงสวมเครื่องแบบทหาร เกราะเหล็กกระทบกันดังขึ้น มือขวากดด้ามดาบ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชาด้านหลังของนางยังมีทหารหลายสิบนายสวมชุดเกราะถืออาวุธเดินเข้ามาอย่างฮึกเหิม“เอ๋?”“นางคือเสือโคร่งผู้นั้น!”
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 684
สวี่เหล่าตกตะลึง “คุณชายของผู้ช่วยเสนาบดี เหตุใดถึงอยู่ที่เขาทิศประจิม?”หลี่หลงหลินยิ้มบาง “คุณชายสวี่เรียนที่เขาทิศประจิม เจ้าก็แซ่สวี่ เป็นแซ่ของผู้ช่วยเสนาบดี เหตุใดถึงไม่รู้เล่า?”สวี่เหล่ายิ้มอย่างขมขื่นแม้ว่าเขาจะเป็นคนเสแสร้ง แต่ก็ถือว่าตัวเองเป็นครอบครัวของผู้ช่วยเสนาบดี ทำให้คนอื่นให้เกียรติแต่จริงๆ แล้วเขาเป็นเพียงบ่าวรับใช้ในบ้านที่รับผิดชอบดูแลทรัพย์สินของครอบครัวผู้ช่วยเสนาบดีส่วนคุณชายสวี่จะเรียนที่ไหนเขาซึ่งเป็นบ่าวรับใช้ มีคุณสมบัติอะไรไปถาม?“องค์ชายเก้า!”สวี่เหล่าขมวดคิ้วแน่น “ท่านเอาคุณชายสวี่ออกมาเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไรกันแน่?”หลี่หลงหลินยิ้มอย่างเย็นชา พร้อมกับพูดว่า “ก็ไม่ได้มีความหมายอะไร! ข้าแค่อยากจะบอกเจ้าว่าคุณชายสวี่มาขอเรียนที่เขาทิศประจิม เป็นเพราะเจ้า เขาจึงถูกคนอื่นรังแก เจ้าจะอธิบายอย่างไร?”สวี่เหล่าตกตะลึงแล้วรังแกหรือ?หมายความว่า ถ้าข้าไม่ตอบตกลงเงื่อนไขขององค์ชายเก้าคุณชายสวี่ในเขาทิศประจิม จะถูกกลายเป็นพระรับบาป กระทั่งถูกนักเรียนคนอื่นๆ ข่มเหงรังแกงั้นหรือ?องค์ชายเก้า เจ้าช่างใจดำเกินไปแล้วกระมัง!สวี่เหล่ามองหลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 685
ในวันเดียวกันนั้นข้าวสารจำนวนมากถูกส่งไปยังเขาทิศประจิม แล้วเก็บไว้ในยุ้งฉางที่สร้างขึ้นใหม่เซียวเซวียนเช่อโมโหมากเมื่อได้ยินข่าวนี้“คนสารเลว!”เซียวเซวียนเช่อเดือดดาลมาก “องค์ชายเก้าผู้นี้ไม่ทำตามกฎๆ! พวกข้าตั้งใช้เงินใช้ทอง แต่เขากลับให้สัญญาหนี้!”ไม่ว่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะปล้นเงินไปเท่าไร อย่างไรก็มีจำกัดหลี่หลงหลินทำสัญญาหนี้ เงินเทียบเท่ามีไม่จำกัดซึ่งหมายความว่าสงครามราคาครั้งนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแพ้แน่นอน!เซียวเม่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้ว “หรือไม่พวกเราก็หาวิธีไม่จ่ายเงินค่าสินค้า แต่ออกสัญญาหนี้ให้พ่อค้าข้าวดีหรือไม่?”เซียวเซวียนเช่อ ยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว “องค์หญิง แบบนี้เป็นไปไม่ได้! หลี่หลงหลินใช้ชื่อเสียงที่สะสมมาของเขาเป็นใบรับรอง! อีกอย่าง เขาเป็นองค์ชาย และแม้ว่าเขาจะไม่มีเงินพอ เขาก็ยังมีการสนับสนุนจากฮ่องเต้หวู่และราชสำนัก”“พวกเราชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมีชื่อเสียงไม่ดีในต้าเซี่ย พวกเราเป็นเหมือนหนูที่ข้ามถนน ทุกคนตะโกนพร้อมทุบตี!”“อย่าว่าแต่ติดค้างการชำระ”“หากพวกเรารวบรวมข้าวสารในนามของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ก็คงไม่มีใครยอมขาย!
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 686
ชายชราที่เล่นหมากรุกไม่พูดมากอีก ชี้ไปที่ด้านตรงข้ามของกระดานหมากรุก ส่งสัญญาณให้เซียวเซวียนเช่อนั่งลงแม้ว่าเซียวเซวียนเช่อจะเป็นเผ่าหมาน ตอนที่เดินทางมาต้าเซี่ย ก็ได้เรียนรู้มาบ้างแล้วเพียงแต่ทักษะการเล่นหมากรุกของเขาแย่มากเท่านั้นหลังจากนั้นไม่นานเขาก็พ่ายแพ้ให้กับชายชราใบหน้าของเซียวเซวียนเช่อแดงก่ำ ก่อนจะยอมแพ้ “ท่านอาจารย์ ข้าแพ้แล้ว!”ชายชราพยักหน้า “แล้วเจ้ารู้วิธีเอาชนะใครสักคนหรือไม่?”เซียวเซวียนเช่อคิดครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “สูงกว่าทักษะหมากรุกของฝ่ายตรงข้ามหรือ?”“ผิดแล้ว!”ชายชราหยิบหมากรุกขึ้นมาแล้วโยนมันลงในสระน้ำลึกข้างๆ ความเฉียบคมในแววตาปรากฏชัดขึ้น “วิธีที่ดีที่สุดคือทำลายเขา!”ตัวหมากรุกจมลงสู่ก้นสระน้ำ ไร้ร่องรอยให้ติดตาม!หัวใจของเซียวเซวียนเช่อ สั่นไหว และดูเหมือนเขาจะเข้าใจว่าชายชราหมายถึงอะไรชนะหรือแพ้ไม่สำคัญหลี่หลงหลินแพ้ร้อยครั้งได้ พันครั้งได้ หรือหมื่นครั้งได้ด้วยการสนับสนุนจากฮ่องเต้หวู่ที่หนุนหลังเขาอยู่ จึงสามารถปรากฏตัวบนกระดานหมากรุกต่อไปได้นอกเสียจากว่า...ทำลายล้างเขาให้สิ้นซาก!เซียวเซวียนเช่อโค้งคำนับทำความเคารพ “ศิษย์ได้เรียน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 687
หลี่หลงหลินอยากดูว่าเซียวเซวียนเช่อและคนที่อยู่เบื้องหลังเขาจะเล่นลูกไม้อะไร“พาเข้ามา!” หลี่หลงหลินสั่งหลังจากนั้นไม่นาน พ่อค้าข้าวหลายคนก็ตามลั่วอวี้จู๋ มาถึงด้านหน้าหลี่หลงหลินคนแรกคือเถ้าแก่หม่าเขาทักทายหลี่หลงหลินด้วยเสียงหัวเราะ “ข้าน้อยขอคารวะองค์ชายเก้า!”หลี่หลงหลินมองพวกเขา แล้วพูดอย่างไม่สุภาพ “ถ้าพวกเจ้าจะมาหาข้าเพราะอยากให้ข้าลดราคาละก็ ไม่ต้องพูดแล้ว! กลับไปบอกเจ้านายของพวกเจ้า ว่าข้าไม่มีวันยอมให้!”เถ้าแก่หลายคนมองหน้ากันเดิมทีพวกเขาคิดว่าจะแสดงสักหน่อยแต่คิดไม่ถึง หลี่หลงหลินรู้ความจริงว่าพวกเขาเป็นคนจากชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!เถ้าแก่หม่ายิ้มเจื่อน “องค์ชายเก้า ท่านเข้าใจผิดแล้ว! ได้ยินมาว่าเขาทิศประจิมกำลังรับซื้อข้าว พวกเราก็มีข้าวตุนเก็บไว้มากมาย ไม่ทราบว่าท่านสนใจจะรับซื้อทั้งหมดหรือไม่?”“แน่นอน ตามราคาตลาดแล้ว พ่อค้าอย่างเราไม่อาจขาดทุนได้”หลี่หลงหลินตะลึง สงสัยว่าตนได้ยินผิดหรือไม่อีกฝ่ายไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อรองราคาแต่มาเพราะจะขายข้าว?เซียวเซวียนเช่อมีแผนการอะไรกันแน่?เหตุใดเขาถึงจะขายข้าวที่เขารับซื้อมาอย่างยากลำบากด้วย?หรือว่าข้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 688
เผื่อไว้ก่อนหลี่หลงหลินขอให้ซุนชิงไต้พี่สะใภ้สามให้มาช่วย ขอให้นางรับผิดชอบในการตรวจสอบเมล็ดข้าว“องค์ชายเก้า!”ทันทีที่ซุนชิงไต้เห็นหลี่หลงหลิน นางก็เริ่มบ่นว่า “มันเทศพวกนั้นจะสุกเมื่อไร ข้ามองดูทุ่งมันเทศทุกวัน จับแมลง กำจัดวัชพืช ก็เพิ่งจะงอกขึ้นมา”ด้วยประสบการณ์ของผงปรุงรสไก่และน้ำตาลทรายขาว ซุนชิงไต้น้ำลายไหลเพราะมันเทศมานานแล้วถึงอย่างไรหลี่หลงหลินเป็นทั้งสิ่งของเทพ เป็นทั้งยาอายุวัฒนะ โม้เรื่องมันเทศจนลอยขึ้นฟ้า ให้ความรู้สึกเหมือนกับลูกท้อที่หวางหมู่เหนียงเหนียงปลูกการเอ่ยถึงมันเทศทำให้ซุนชิงไต้ผู้ที่เป็นนักชิมถึงกับน้ำลายไหลหากหลี่หลงหลินไม่เตือนซุนชิงไต้ ว่ามันเทศชอบความแห้งแล้งและกลัวน้ำขัง อย่าได้รดน้ำมากเกินไปล่ะก็นางคงรดน้ำทุ่งมันเทศไม่วันละสิบรอบก็แปดรอแน่นอนหลี่หลงหลินคำนวณวัน “มันเทศต้องใช้เวลาสามเดือนหรือครึ่งปีกว่าจะสุก! สิ่งที่เราปลูกในเทศกาลไหว้พระจันทร์ อย่างไรก็ต้องรอจนฤดูหนาวถึงจะเก็บเกี่ยวได้! จริงๆ แล้วก็รออีกหนึ่งหรือสองเดือนเท่านั้น พี่สะใภ้อดทนเอาไว้ก่อน”“ก็ได้!”เมื่อซุนชิงไต้ได้ยินว่านางต้องรอหนึ่งหรือสองเดือนก่อนถึงจะได้กินมันเทศย่า
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1068
“ยอมรับผิดอีกแล้ว?”หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เสิ่นชิงโจว หรือว่าท่านตั้งใจยื้อเวลา? นี่น่าเบื่อเกินไปแล้ว”เขากลับอยากให้เสิ่นชิงโจวต่อต้านอย่างดื้อรั้น กัดฟันแน่น เป็นตายร้ายดีเยี่ยงไรก็ไม่ยอมแพ้เช่นนี้แล้วล่ะก็เขาสามารถตบหน้าเสิ่นชิงโจวแรงๆ อย่างถูกต้องตามครรลองครองธรรมได้สรุปคือเสิ่นชิงโจวไม่มีเจตนาต่อสู้ทำให้หลี่หลงหลินรู้สึกเบื่อหน่ายอาจารย์ของฮ่องเต้! ราชครู!แค่นี้เองหรือ?หลี่หลงหลินพูดเสียงเย็น “ความผิดครั้งนี้ของท่าน คงไม่คิดโยนความผิดให้เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิเพื่อเอาตัวรอดอีกหรอกกระมัง?”เสิ่นชิงโจวส่ายหน้า “ไม่! ครั้งนี้ข้ายอมรับผิดอย่างแท้จริง! ทุจริตการสอบขุนนาง ฆ่าคนปิดปาก รับสินบนทำผิดกฎหมาย ข้าขอยอมรับความผิดทั้งหมดเหล่านี้! ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เพียงแค่ข้า ยังมีบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นอีกด้วย!”“สำนักศึกษาทั้งหมดล้วนมีส่วนร่วม”ถ้อยคำนี้พูดออกมา ทุกคนล้วนเงียบงันลานไป๋อวี้ขนาดใหญ่ แม้แต่เข็มตกก็สามารถได้ยินไม่ว่าขุนนางหรือราษฎร สีหน้าล้วนแตกต่างกันออกไปโดยเฉพาะเหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิ อ้าปากค้าง ลืมตากว้าง คล้ายเห็นผีก็มิปาน จับจ้องเสิ่นชิงโจวตาเขม็งอาจารย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1067
เสิ่นชิงโจวเป็นคนล้ำลึก ยิ่งไปกว่านั้นยังรักษาความสุขุมเอาไว้ได้ฉินฮั่นหยางและบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นกลับทนไม่ไหวแล้ว สีหน้ากระวนกระวายหวาดกลัวสุดขีด คล้ายหายนะกำลังมาเยือนครู่ต่อมาพวกเขาสบตากัน ทำเรื่องที่ทุกคนคาดไม่ถึงและเหลือเชื่อเห็นบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหมดถลันขึ้นไป ฉีกจดหมายนิรนามเหล่านั้น ยัดเข้าปากและพยายามกลืนลงไป“หา?”“ตาเฒ่ากลุ่มนี้คิดทำลายหลักฐานความผิด!”“ไม่ต้องการหน้าตาแล้วกระมัง?”“คิดว่าฝ่าบาทตาบอดหรือ?”เหล่าราษฎรตกตะลึงหน้าถอดสี สบถด่าเสียงดังเดิมทีซูเฟิ่งหลิงอยากเข้าไปห้ามหลี่หลงหลินกลับยื่นมือออกไปขวางซูเฟิ่งหลิงไว้ ยิ้มเย็นพลางพูด “เข้ามา เอาจดหมายนิรนามที่เหลือทั้งหมดเข้ามา!”ครู่ต่อมาองครักษ์เสื้อแพรทั้งหมดก็แบกตะกร้าขนาดใหญ่มากมายเข้ามายังลานไป๋อวี้ซ่า...เทของในตะกร้าออกมา ทั้งหมดล้วนคือจดหมายนิรนามกองโตเท่าภูเขาลูกเล็กหลี่หลงหลินเดินขึ้นไปหยุดต่อหน้าฉินฮั่นหยาง บีบปลายคางของเขา ยิ้มเย็นพูดว่า “บัณฑิตฉิน จดหมายนิรนามเหล่านี้อร่อยหรือไม่? ในเมื่อเจ้าชอบกินถึงเพียงนี้ เช่นนั้นข้าขอเลี้ยงเจ้าจนพอใจเลยแล้วกัน!”พวกฉินฮั่นหยางตกตะลึงพรึงเพร
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1066
กระดูกภายในหีบ ทั้งหมดล้วนขุดออกจากหน้ารูปปั้นนักปราชญ์ที่หลังเขาสำนักศึกษา?บนลานไป๋อวี้ เงียบสงัดไปทั้งผืนไม่ว่าขุนนางหรือราษฎร ทั้งหมดล้วนลืมตาอ้าปากค้าง สีหน้าตกตะลึงพรึงเพริดภายในจดหมายนิรนามล้วนเป็นความจริงทุกประโยคเดิมทีสำนักศึกษาคือแดนสวรรค์สั่งสอนให้ความรู้คนบัดนี้กลับกลายเป็นสถานที่ปกปิดความชั่วสกปรกโสมมกระดูกขาวเหล่านี้ คล้ายกำลังพูดออกมาสองคำ...กินคน!ฮ่องเต้หวู่ปวดใจอย่างมาก เดินโงนเงนมาที่หน้าหีบ มองซากศพภายใน“ฝ่าบาท ระวังพิษจากศพพ่ะย่ะค่ะ...”เว่ยซวินยื่นผ้าเช็ดหน้าปักลายให้ เอ่ยปากร้องเตือนฮ่องเต้หวู่กลับโบกมือ ไม่ได้รับไว้ สายตาจับจ้องกระดูกขาวภายในหีบ ไม่พูดจาอยู่นานก็เหมือนที่หลี่หลงหลินพูดกระดูกส่วนใหญ่เป็นของเด็กหนุ่ม ร่างกายกำลังเจริญเติบโต แต่กลับไม่อาจเติบโตจนสำเร็จได้ไม่แปลกใจเพราะบัณฑิตที่มาขอเรียนที่สำนักศึกษาส่วนใหญ่เป็นเด็กหนุ่มอายุราวสิบห้าถึงสิบหกปีส่วนอดีตซิ่วไฉที่สอบไม่ผ่านครั้งแล้วครั้งเล่า หัวใจแหลกสลายจนเย็นชา ไม่อยู่ศึกษาที่สำนักศึกษาต่อ แต่เลือกกลับไปเรียนหนักที่บ้านเกิดทว่า ภายในกระดูกเหล่านี้ยังมีกระดูกของเด็กอายุราวเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1065
หลี่หลงหลินยิ้มเย็นทีหนึ่ง เหลือบมองเสิ่นชิงโจว “ใครพูดว่ามีเพียงพยานวัตถุ ไม่มีพยานบุคคล ก็ไม่สามารถลงโทษท่านได้เล่า! ท่านพูดว่าจดหมายนิรนามนี้ล้วนเป็นคำพูดส่งเดช ถูกสร้างขึ้นมา?”“ข้าลอบให้องครักษ์เสื้อแพรสืบตามเนื้อหาในจดหมายแล้ว”“อย่างน้อยเจ็ดถึงแปดส่วนก็คือเรื่องจริง!”ซี้ด...เสียงหายใจเย็นดังขึ้นระลอกหนึ่งหลี่หลงหลินเตรียมการไว้รอบด้านไม่ผิดไปดังคาด!เขาถึงขั้นส่งองครักษ์เสื้อแพรออกไปลอบสืบจดหมายนิรนาม ยิ่งไปกว่านั้นยังได้หลักฐานที่แท้จริงคดีทุจริตการสอบขุนนางมีมานานมากแล้วช่วงล่าสุดก็คือหนึ่งถึงสองปีก่อนช่วงเวลายาวนานยิ่งกว่านี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึง สิบปีไปจนถึงสามสิบสี่สิบปีก็ล้วนมีทั้งสิ้นจดหมายนิรนามไร้สาระที่สุดหนึ่งฉบับพูดว่าคือเมื่อห้าสิบปีก่อน อดีตฮ่องเต้ยังครองบัลลังก์ ฮ่องเต้หวู่ยังไม่ได้รับสืบทอดบัลลังก์จากเรื่องนี้สามารถมองออกว่าสำนักปราชญ์ผูกขาดการสอบขุนนาง ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นในระยะอันใกล้นี้ แต่มีมานานมากแล้วน่ากลัวว่ายามต้าเซี่ยเพิ่งสถาปนาแคว้น รากหายนะก็หยั่งลงลึกแล้วคนเขียนจดหมายนิรนามมีความโกรธแค้นอย่างลึกซึ้งต่อสำนักปราชญ์ กอปรกับมุมม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1064
กลยุทธ์ถ่วงเวลา ที่ใช้หมื่นครั้งได้ผลหมื่นครั้งครั้งนี้กลับพ่ายแพ้ยามอยู่ต่อหน้าหลี่หลงหลินเสิ่นชิงโจวขมวดคิ้วแน่น สีหน้าไม่สบอารมณ์อีกฝ่ายมิได้ต่อสู้ส่งเดช แต่เตรียมการมาก่อน...รับมือยากยิ่ง!หน้าท้องพระโรง ฮ่องเต้หวู่โบกมือสั่งคนไปยกเก้าอี้มังกรสีทองเข้ามา หลังนั่งลงไปแล้ว มุมปากก็ยกขึ้นเผยรอยยิ้มน่าสนใจ!กลยุทธ์ถ่วงเวลานี้ แม้แต่เราก็ปวดหัวมาก ไม่มีหนทางรับมือเจ้าเก้ากลับจัดการได้อย่างผ่อนคลาย ทำให้เสิ่นชิงโจวรับมือไม่ทันจากนี้ไปเขายังมีอุบายอันใดอีก?ฮ่องเต้หวู่นั่งบนเก้าอี้มังกร สนใจอย่างมาก นั่งดูเสือต่อสู้กันหลี่หลงหลินหันหน้า สายตาตกลงที่ราษฎรทั้งหมด “ข้ารู้พวกเจ้ารู้สึกโกรธเคืองภายในใจ! ข้ายังรู้อีกว่าพวกเจ้าไม่ใช่คนขี้ขลาด มีความกล้าลุกออกมา ต่อสู้กับสำนักปราชญ์เน่าเฟะอย่างสุดชีวิต!”“แต่ ไม่จำเป็น!”“มีตัวอักษรอันเป็นหยาดโลหิตและน้ำตาของพวกเจ้าในจดหมายนิรนาม นี่ก็เพียงพอแล้ว!”“พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องลุกออกมาเปิดเผยฐานะเพื่อเสี่ยงอันตราย!”“ข้าจะรับประกันความปลอดภัยของพวกเจ้าเอง!”เหล่าราษฎรอึ้งงันรัชทายาทถึงขั้นห้ามมิให้บุคคลนิรนามลุกออกมา?หรือว่า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1063
“ไม่ผิดไปดังคาด เรื่องนี้ไม่อาจดูเบาได้จริงๆ !”เสิ่นชิงโจวรู้สึกเสียดายมากยิ่งขึ้นภายในใจหากรู้ตั้งแต่แรกว่าสักวันหนึ่ง องค์ชายเก้าจะกลายเป็นภัยร้ายใกล้ตัว ชนิดที่ว่าเป็นภัยคุกคามตนเช่นนั้น น่าจะตัดใจลงมืออย่างเด็ดขาด ใช้วิธีการสายฟ้าแลบกำจัดไปตั้งนานแล้วไม่ควรเลี้ยงภัยอันตรายเอาไว้ บัดนี้รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดทว่า บนโลกนี้ไม่มียาที่กินแล้วจะย้อนเวลากลับไปได้เสิ่นชิงโจวเสียใจภายหลังเยี่ยงไรก็ไร้ประโยชน์โทษเพียงหลี่หลงหลินเสแสร้งเก่งเกินไป แสดงละครเก่งเกินไป อดทนเก่งเกินไปเก็บงำความสามารถมานานนับสิบกว่าปี ไม่เปิดเผยออกมาเลยสักนิด ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเป็นตัวไร้ประโยชน์!ไม่เปล่งเสียงทุกอย่างล้วนเงียบสงบ เพียงเปล่งเสียงก็ชวนให้คนตกตะลึง!ไม่บินก็หยุดนิ่ง เพียงบินก็ทะยานขึ้นฟ้า!หลี่หลงหลินมองเสิ่นชิงโจวสายตาเย็นชา “ท่านพูดว่าจดหมายนิรนามนี้ข้าเป็นคนปลอมแปลงขึ้น?”เสิ่นชิงโจวสบมองเขา ยิ้มเย็นพูดว่า “ใช่แล้ว! จดหมายนิรนามเหล่านี้ ก็คือของปลอม! หากกล้าพอ ท่านก็จงฟ้องร้องต่อหน้า! ใช้ลูกไม้อย่างจดหมายนิรนามเช่นนี้ นับเป็นอะไร?”“ในเมื่อไม่มีพยานบุคคล เช่นนั้นก็คือกล่าวหาเท็
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1062
ฮ่องเต้หวู่อ่านเนื้อหาในจดหมายนิรนาม สีหน้าแข็งทื่อดุจเหล็ก ร่างกายสั่นเทาสะเทือนใจเหลือเกิน!เรารู้ว่าสำนักปราชญ์ทำเลยเถิดเกินไปแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำเลยเถิดถึงเพียงนี้!จดหมายนิรนามเหล่านี้ ทุกตัวอักษรคือหยาดโลหิตและน้ำตาไม่รู้อนาคตของคนมากน้อยเพียงใดต้องถูกทำลายในเงื้อมมือของพวกสารเลวเสิ่นชิงโจว!ที่ดีสักหน่อย ก็แค่สอบตกกลับไปบ้านเกิด กลัดกลุ้มเศร้าหมอง ถูกลืมเลือนกลมกลืนไปกับคนธรรมดาแย่ที่สุดคือบัณฑิตที่ไม่ยอมแพ้ ไปโต้แย้งที่สำนักศึกษา สรุปคือต้องตายไปโดยเสียเปล่าเนื้อหาภายในจดหมายเขียนเอาไว้ พูดว่าศพและกระดูกของบัณฑิตเหล่านี้ถูกฝังอยู่ที่ใต้รูปปั้นนักปราชญ์หลังเขาของสำนักศึกษาสำนักปราชญ์อันยิ่งใหญ่ บัดนี้ถึงขั้นกลายเป็นสถานที่เก็บงำความชั่วและสิ่งสกปรกโสมมยิ่งไปกว่านั้น นักปราชญ์ยังเก็บทุกสิ่งไว้ภายในก้นบึ้งของสายตา!นี่เป็นเรื่องน่ากลัวมากเพียงใด!“เสิ่นชิงโจว!”“ฉินฮั่นหยาง!”“....”ฮ่องเต้หวู่โกรธจัด โยนจดหมายเหล่านั้นใส่พวกบัณฑิตทรงคุณวุฒิอย่างแรง ตะเบ็งเสียงดัง “พวกเจ้าลืมตาดูให้ดีๆ! หลักฐานชัดเจน พวกเจ้ายังคิดแก้ตัวอีกหรือ?”ฉินฮั่นหยางและบัณฑิตทรงคุณว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1061
เขารับมือไม่ได้ง่าย ๆ จะต้องมีแผนชั่วร้ายอะไรรอหลี่หลงหลินอยู่แน่เจ้าเก้า เจ้าจะต้องระวังเอาไว้ด้วย อย่าได้ตกหลุมพรางของจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์คนนี้เป็นอันขาดฮ่องเต้หวู่กังวลใจ สบมองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้งเจ้าเก้าดีไปหมดทุกอย่างเว้นแต่เพียงจุดเดียว เขาเด็กเกินไป ยังขาดประสบการณ์โดยเฉพาะประสบการณ์การต่อสู้ในราชสำนัก หลี่หลงหลินยังขาดอีกมากนักเสิ่นชิงโจวกลับเป็นผู้เชี่ยวชาญทางสายนี้!หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เสิ่นชิงโจว คำนี้ของท่านหมายความว่าอะไร? ท่านยอมรับผิดแล้วหรือ?”เสิ่นชิงโจวยิ้มเย็น “ยอมรับผิด? คนทุจริตการสอบขุนนางคือซ่งชิงหลวน เกี่ยวอันใดกับข้า? ซ่งชิงหลวนตายไปแล้ว หรือว่าองค์ชายยังใจคอโหดเหี้ยม คิดจะลากกระดูกของเขาออกจากโลงศพและเผาจนเป็นขี้เถ้าอีกกระนั้นหรือ?”เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิเข้าใจในทันใด ที่แท้ เสิ่นชิงโจวต้องการโยนความผิดทั้งหมดให้กับซ่งชิงหลวนคนตายไปแล้วผู้นี้!อย่างไรเสีย คนตายไม่อาจพูดได้!นำมาใช้แบกรับความผิดได้!“ฮือฮือฮือ...”“บัณฑิตซ่ง เจ้าตายได้...ได้น่าอนาถเหลือเกิน!”“เจ้าอยู่ยมโลก ยังต้องแบกรับความผิด...ถูกรัชทายาทปรักปรำ”“คนตายยิ่งใหญ่ที่สุ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1060
คนคำนวณ มิอาจสู้ฟ้าลิขิต องค์รัชทายาทก่อกบฏ เป็นเรื่องร้ายแรง ด้วยเหตุบังเอิญหลายประการ แผนการกบฏของหลี่เทียนฉี่ล้มเหลว เสิ่นชิงโจวในฐานะราชครู เป็นอาจารย์ของหลี่เทียนฉี่ ย่อมได้รับผลกระทบ อย่างไรก็ตาม เสิ่นชิงโจวเตรียมการไว้ ใช้ทรัพยากรมหาศาล ไม่เพียงแต่รักษาชีวิตตนเอง ยังรักษาชีวิตหลี่เทียนฉี่ และฮองเฮาหลู่พระมารดาเอาไว้ได้ และจากเหตุการณ์นี้เอง... ความผิดหวังของเสิ่นชิงโจวที่มีต่อฮ่องเต้หวู่ ก็ถึงขีดสุด มีข่าวลือว่า ฮ่องเต้หวู่ทรงเย็นชา ไร้หัวใจ เหลวไหล! ผู้เป็นจักรพรรดิ ต้องเด็ดขาด ฮ่องเต้หวู่ทรงมีพระทัยอ่อนโยน เป็นคนดี แต่ไม่ใช่ฮ่องเต้ที่ดี! ทว่า... เสิ่นชิงโจวไม่คาดคิดว่า ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในคุกหลวง นิสัยของฮ่องเต้หวู่ ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป เป็นแข็งกร้าวขึ้นกว่าเดิม? ต้องรู้ว่า... ก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้หวู่มีความเคารพตนอย่างมาก ไม่มีทางตะโกนใส่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการตำหนิต่อหน้าธารกำนัล ให้ตนเองหุบปากด้วย สันดอนขุดง่าย สันดานขุดยาก ฮ่องเต้หวู่อายุมากแล้ว นิสัยไม่อาจเปลี่ยนได้ในทันที นี่มันตะวันขึ้นทางทิศตะวันตกหรือ? “กระหม่อม ขอถวายบังคมฝ่าบาท!”
