เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 679
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 680
ล้อรถสั่นสะเทือนรถม้าหรูหรานับสิบกว่าคัน กำลังมุ่งหน้าสู่ภูเขาทิศประจิมเจ้าของร้านแต่ละคนล้วนสวมใส่ผ้าไหม ลงจากรถม้า รวมตัวกันที่ห้องรับแขก สนทนาทักทายปราศรัยกัน“เจ้าของร้านหลี่ เจ้าเองก็มาแล้ว!”“คิกๆ เจ้าของร้านอู๋ พวกเราไม่ได้พบหน้ากันเสียนาน!”คนเหล่านี้ล้วนเป็นพ่อค้าธัญพืชมีหน้ามีตาในเมืองหลวง ต่างรู้จักกันดีเบื้องหลังของพ่อค้าธัญพืชเหล่านี้ ล้วนมีขุนนางใหญ่ในราชสำนักคุ้มครองอยู่แต่หน้าตาขององค์ชายเก้า พวกเขายังต้องมอบให้เพราะเหตุนี้ พวกเขาได้รับคำเชิญจากภูเขาทิศประจิม ก็รีบเดินทางมาตอนนี้เอง ผู้เฒ่าจิตใจแจ่มใสมีชีวิตชีวา ผมขาวรัศมีไม่ธรรมดา เดินเนิบนาบเข้ามาภายในห้องรับแขกพวกพ่อค้าธัญพืชต่างตกตะลึง ลุกขึ้นโค้งคำนับ “สวี่เหล่า ลมอะไร หอบท่านมาได้เล่า!”“คารวะสวี่เหล่า!”“สวี่เหล่า ร่างกายท่านยังแข็งแรงดีจริงๆ!”พวกพ่อค้าธัญพืชต่างเรียกขานกันว่าเจ้าของร้าน เว้นเสียแต่ผู้เฒ่าท่านนี้ถูกเรียกว่าสวี่เหล่า มองออกถึงความน่าเลื่อมใสและสูงศักดิ์ส่วนสาเหตุนั้น กลับง่ายมากหลังแปดหอการค้าใหญ่ล้มลงแล้วสวี่เหล่าท่านนี้ก็โดดเด่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน กลายเป็นผู้นำของพวกพ่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 681
“สัญญาหนี้ขององค์ชายเก้า อย่างไรข้าก็ไม่สามารถยอมรับได้!”“พวกเจ้าไปคิดหาวิธีกันเองเถอะ!”พวกพ่อค้าข้าวได้ยินอย่างนั้นก็เข้าใจแล้วสวี่เหล่าได้แสดงความตั้งใจแล้วว่าต้องการจัดการกับองค์ชายเก้าแน่นอนว่าพวกเขาอยากจะยืนข้างสวี่เหล่า!อย่างที่สวี่เหล่าเคยพูดเอาไว้เดิมทีพวกเขาก็ได้กำไรน้อยอยู่แล้ว เงินทุนหมุนเวียนยาก และจำเป็นต้องการเงินสดก้อนใหญ่เพื่อซื้อข้าวใหม่!การทำสัญญาหนี้ พวกเขาไม่มีทางรับได้จริงๆ“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็มาร่วมแรงร่วมใจกัน หักหน้าองค์ชายเก้าผู้นั้นกันเถอะ!”“ทุกคนเชื่อฟังท่านสวี่เหล่าก็พอแล้ว!”“เบื้องหลังของสวี่เหล่ามีผู้ช่วยเสนาบดีกรมคลัง! ต่อให้เป็นองค์ชายเก้า ก็ต้องไว้หน้าผู้ช่วยเสนาบดีกรมคลัง!”พวกพ่อค้าข้าวรวมตัวกันทันทีในเวลานี้ลั่วอวี้จู๋สวมชุดกระโปรงสีขาว ยิ้มอย่างอ่อนโยน เดินมาที่ห้องรับแขก ดวงตาคู่งามนั้นกวาดมองทุกคน “เถ้าแก่ร้านทุกท่าน องค์ชายเก้าเชิญไปพบ! ตามข้ามาเจ้าค่ะ!”เหล่าพ่อค้าข้าวต่างก็มองหน้ากัน ตามหลังลั่วอวี้จู๋ไป เดินผ่านโรงเรียนทหารซีซาน มุ่งหน้าไปยังอาคารสูงบนยอดเขาที่ลานฝึกซูเฟิ่งหลิงกำลังพาเหล่าทหารฝึกซ้อมกันอยู่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 682
หลี่หลงหลินกวาดตามองกลุ่มพ่อค้าข้าว แล้วพูดเข้าประเด็น “ข้าเรียกพวกเจ้ามาเพื่อจะเรียกเก็บข้าว!”เรียกเก็บข้าว?เมื่อเหล่าพ่อค้าข้าวได้ยินอย่างนั้น ก็ตกใจจนหน้าถอดสีอย่างอดไม่ได้ ดูโศกเศร้าราวกับบิดรมารดาตายจากไปไม่ได้ซื้อ?แต่คือเรียกเก็บหรือ!หรือพูดอีกอย่าง พวกเขานั้นค่อนข้างอนุรักษนิยมเกินไป คิดว่าหลี่หลงหลินจะออกสัญญาหนี้!แต่ปรากฏว่า หลี่หลงหลินโหดเหี้ยมกว่านั้น!ต้องการเรียกกลับทันที!แบบนี้ไม่เท่ากับว่าทำการค้าโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลยหรือ?ลั่วอวี้จู๋ตกใจมาก ใบหน้างดงามของนางถอดสี “องค์ชายเก้า เจ้าคิดจะปล้นกันอย่างเปิดเผยหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “ข้าได้รับพระกฤษฎีกาของเสด็จพ่อ ให้เรียกเก็บข้าวและเบี้ยหวัด ทำไม? ไม่ได้หรือ?”เขาหยิบราชโองการเปล่าของฮ่องเต้ออกมาจากช่องว่าง แล้วโบกไปตรงหน้าพ่อค้าข้าวหลี่หลงหลินขอราชโองการเปล่าของฮ่องเต้มาจากฮ่องเต้หวู่สองฉบับฉบับหนึ่งใช้เพื่อถ่ายทอดราชโองการเท็จ ให้จางไป่เจิงยอมมอบเมืองเพื่อแลกกับการช่วยเหลือเมืองซั่วเป่ยจากวิกฤติหลี่หลงหลินยังเหลืออีกหนึ่งฉบับราชโองการเปล่าของฮ่องเต้นี้ ถ้าใช้มันเป็นป้ายทองเว้นโทษตาย เหรีย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 683
“สวี่เหล่า ท่านดูสิ...”“คนอื่นค้างชำระ ย่อมไม่ได้แน่นอน! คำพูดขององค์ชายเก้า สามารถพิจารณาได้”“ใช่ สวี่เหล่า! องค์ชายเก้าการเก็บข้าว ก็เพื่อแคว้นเพื่อราษฎร...”พวกพ่อค้าข้าวเริ่มหวั่นไหว ก่อนจะพากันพูดว่าสวี่เหล่าเป็นคนสำคัญของพวกเขา ต้องรอให้เขาตัดสินใจก่อน“เฮอะ!”สวี่เหล่าแค่นเสียงเย็นชาในใจ สีหน้าดูแคลน “พวกโง่! ลั่วอวี้จู๋กับหลี่หลงหลินเป็นพวกเดียวกัน พวกเขาสองคนกำลังเล่นละคร หลอกพวกเจ้าอยู่”เบื้องหลังของสวี่เหล่าได้รับการสนับสนุนจากกรมคลัง มีความมั่นใจมากกว่าพ่อค้าข้าวคนอื่นๆเขายืนขึ้น ยกมือขึ้นคำนับกล่าว “องค์ชายเก้า เรื่องค้างชำระ ข้าน้อยขอปฏิเสธ!”สวี่เหล่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ จะเรียกตัวเองว่าข้าแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่หลงหลิน เขาไม่กล้าเสแสร้งแบบนี้ กล้าเรียกตัวเองว่าข้าน้อยเท่านั้น“โอ๊ะ?”หลี่หลงหลินเลิกคิ้ว ไม่ตอบ แต่ตบมือเบาๆ เมื่อประตูเปิดออก ซูเฟิ่งหลิงสวมเครื่องแบบทหาร เกราะเหล็กกระทบกันดังขึ้น มือขวากดด้ามดาบ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชาด้านหลังของนางยังมีทหารหลายสิบนายสวมชุดเกราะถืออาวุธเดินเข้ามาอย่างฮึกเหิม“เอ๋?”“นางคือเสือโคร่งผู้นั้น!”
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 684
สวี่เหล่าตกตะลึง “คุณชายของผู้ช่วยเสนาบดี เหตุใดถึงอยู่ที่เขาทิศประจิม?”หลี่หลงหลินยิ้มบาง “คุณชายสวี่เรียนที่เขาทิศประจิม เจ้าก็แซ่สวี่ เป็นแซ่ของผู้ช่วยเสนาบดี เหตุใดถึงไม่รู้เล่า?”สวี่เหล่ายิ้มอย่างขมขื่นแม้ว่าเขาจะเป็นคนเสแสร้ง แต่ก็ถือว่าตัวเองเป็นครอบครัวของผู้ช่วยเสนาบดี ทำให้คนอื่นให้เกียรติแต่จริงๆ แล้วเขาเป็นเพียงบ่าวรับใช้ในบ้านที่รับผิดชอบดูแลทรัพย์สินของครอบครัวผู้ช่วยเสนาบดีส่วนคุณชายสวี่จะเรียนที่ไหนเขาซึ่งเป็นบ่าวรับใช้ มีคุณสมบัติอะไรไปถาม?“องค์ชายเก้า!”สวี่เหล่าขมวดคิ้วแน่น “ท่านเอาคุณชายสวี่ออกมาเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไรกันแน่?”หลี่หลงหลินยิ้มอย่างเย็นชา พร้อมกับพูดว่า “ก็ไม่ได้มีความหมายอะไร! ข้าแค่อยากจะบอกเจ้าว่าคุณชายสวี่มาขอเรียนที่เขาทิศประจิม เป็นเพราะเจ้า เขาจึงถูกคนอื่นรังแก เจ้าจะอธิบายอย่างไร?”สวี่เหล่าตกตะลึงแล้วรังแกหรือ?หมายความว่า ถ้าข้าไม่ตอบตกลงเงื่อนไขขององค์ชายเก้าคุณชายสวี่ในเขาทิศประจิม จะถูกกลายเป็นพระรับบาป กระทั่งถูกนักเรียนคนอื่นๆ ข่มเหงรังแกงั้นหรือ?องค์ชายเก้า เจ้าช่างใจดำเกินไปแล้วกระมัง!สวี่เหล่ามองหลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 685
ในวันเดียวกันนั้นข้าวสารจำนวนมากถูกส่งไปยังเขาทิศประจิม แล้วเก็บไว้ในยุ้งฉางที่สร้างขึ้นใหม่เซียวเซวียนเช่อโมโหมากเมื่อได้ยินข่าวนี้“คนสารเลว!”เซียวเซวียนเช่อเดือดดาลมาก “องค์ชายเก้าผู้นี้ไม่ทำตามกฎๆ! พวกข้าตั้งใช้เงินใช้ทอง แต่เขากลับให้สัญญาหนี้!”ไม่ว่าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะปล้นเงินไปเท่าไร อย่างไรก็มีจำกัดหลี่หลงหลินทำสัญญาหนี้ เงินเทียบเท่ามีไม่จำกัดซึ่งหมายความว่าสงครามราคาครั้งนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแพ้แน่นอน!เซียวเม่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้ว “หรือไม่พวกเราก็หาวิธีไม่จ่ายเงินค่าสินค้า แต่ออกสัญญาหนี้ให้พ่อค้าข้าวดีหรือไม่?”เซียวเซวียนเช่อ ยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว “องค์หญิง แบบนี้เป็นไปไม่ได้! หลี่หลงหลินใช้ชื่อเสียงที่สะสมมาของเขาเป็นใบรับรอง! อีกอย่าง เขาเป็นองค์ชาย และแม้ว่าเขาจะไม่มีเงินพอ เขาก็ยังมีการสนับสนุนจากฮ่องเต้หวู่และราชสำนัก”“พวกเราชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมีชื่อเสียงไม่ดีในต้าเซี่ย พวกเราเป็นเหมือนหนูที่ข้ามถนน ทุกคนตะโกนพร้อมทุบตี!”“อย่าว่าแต่ติดค้างการชำระ”“หากพวกเรารวบรวมข้าวสารในนามของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ก็คงไม่มีใครยอมขาย!
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 686
ชายชราที่เล่นหมากรุกไม่พูดมากอีก ชี้ไปที่ด้านตรงข้ามของกระดานหมากรุก ส่งสัญญาณให้เซียวเซวียนเช่อนั่งลงแม้ว่าเซียวเซวียนเช่อจะเป็นเผ่าหมาน ตอนที่เดินทางมาต้าเซี่ย ก็ได้เรียนรู้มาบ้างแล้วเพียงแต่ทักษะการเล่นหมากรุกของเขาแย่มากเท่านั้นหลังจากนั้นไม่นานเขาก็พ่ายแพ้ให้กับชายชราใบหน้าของเซียวเซวียนเช่อแดงก่ำ ก่อนจะยอมแพ้ “ท่านอาจารย์ ข้าแพ้แล้ว!”ชายชราพยักหน้า “แล้วเจ้ารู้วิธีเอาชนะใครสักคนหรือไม่?”เซียวเซวียนเช่อคิดครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “สูงกว่าทักษะหมากรุกของฝ่ายตรงข้ามหรือ?”“ผิดแล้ว!”ชายชราหยิบหมากรุกขึ้นมาแล้วโยนมันลงในสระน้ำลึกข้างๆ ความเฉียบคมในแววตาปรากฏชัดขึ้น “วิธีที่ดีที่สุดคือทำลายเขา!”ตัวหมากรุกจมลงสู่ก้นสระน้ำ ไร้ร่องรอยให้ติดตาม!หัวใจของเซียวเซวียนเช่อ สั่นไหว และดูเหมือนเขาจะเข้าใจว่าชายชราหมายถึงอะไรชนะหรือแพ้ไม่สำคัญหลี่หลงหลินแพ้ร้อยครั้งได้ พันครั้งได้ หรือหมื่นครั้งได้ด้วยการสนับสนุนจากฮ่องเต้หวู่ที่หนุนหลังเขาอยู่ จึงสามารถปรากฏตัวบนกระดานหมากรุกต่อไปได้นอกเสียจากว่า...ทำลายล้างเขาให้สิ้นซาก!เซียวเซวียนเช่อโค้งคำนับทำความเคารพ “ศิษย์ได้เรียน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 687
หลี่หลงหลินอยากดูว่าเซียวเซวียนเช่อและคนที่อยู่เบื้องหลังเขาจะเล่นลูกไม้อะไร“พาเข้ามา!” หลี่หลงหลินสั่งหลังจากนั้นไม่นาน พ่อค้าข้าวหลายคนก็ตามลั่วอวี้จู๋ มาถึงด้านหน้าหลี่หลงหลินคนแรกคือเถ้าแก่หม่าเขาทักทายหลี่หลงหลินด้วยเสียงหัวเราะ “ข้าน้อยขอคารวะองค์ชายเก้า!”หลี่หลงหลินมองพวกเขา แล้วพูดอย่างไม่สุภาพ “ถ้าพวกเจ้าจะมาหาข้าเพราะอยากให้ข้าลดราคาละก็ ไม่ต้องพูดแล้ว! กลับไปบอกเจ้านายของพวกเจ้า ว่าข้าไม่มีวันยอมให้!”เถ้าแก่หลายคนมองหน้ากันเดิมทีพวกเขาคิดว่าจะแสดงสักหน่อยแต่คิดไม่ถึง หลี่หลงหลินรู้ความจริงว่าพวกเขาเป็นคนจากชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!เถ้าแก่หม่ายิ้มเจื่อน “องค์ชายเก้า ท่านเข้าใจผิดแล้ว! ได้ยินมาว่าเขาทิศประจิมกำลังรับซื้อข้าว พวกเราก็มีข้าวตุนเก็บไว้มากมาย ไม่ทราบว่าท่านสนใจจะรับซื้อทั้งหมดหรือไม่?”“แน่นอน ตามราคาตลาดแล้ว พ่อค้าอย่างเราไม่อาจขาดทุนได้”หลี่หลงหลินตะลึง สงสัยว่าตนได้ยินผิดหรือไม่อีกฝ่ายไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อรองราคาแต่มาเพราะจะขายข้าว?เซียวเซวียนเช่อมีแผนการอะไรกันแน่?เหตุใดเขาถึงจะขายข้าวที่เขารับซื้อมาอย่างยากลำบากด้วย?หรือว่าข้
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1076
“ดี...”ฮ่องเต้หวู่กลั้นความคิดอยู่นาน กว่าจะเปล่งเสียงออกมาได้เพียงคำเดียว แต่เมื่อนึกว่ามันดูจืดชืดเกินไป จึงเสริมขึ้นอีกว่า “ดีมาก!”หลี่หลงหลินรู้สึกพูดไม่ออกในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเสิ่นชิงโจวถึงต้องการยุยงให้ฮ่องเต้หวู่ก่อกบฏบิดาไร้ประโยชน์ของตนผู้นั้น ไม่เพียงแค่ละเลยด้านการปกครองด้วยวัฒนธรรมเท่านั้นเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจหลักขงจื๊อแม้แต่น้อย แถมยังอ่านปรัชญาแห่งจิตใจไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ถึงขนาดไม่รู้จะกล่าวคำชมเชยอย่างไร กลัวว่าเอ่ยออกไปมากกว่านี้จะเผลอทำให้ตัวเองโป๊ะแตกอย่างไรก็ตาม ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นตัวเขาก็ไม่ต่างกันโทษฐานที่ตัวเองไม่มีวัฒนธรรม อาศัยแต่การลอกเลียนแบบปรัชญาแห่งจิตใจของปราชญ์หวังหยางหมิงนั้น ลึกซึ้งอย่างแท้จริงหลี่หลงหลินใช้เวลาสามวัน คัดลอกปรัชญาแห่งจิตใจฉบับดั้งเดิมตามความทรงจำ อันที่จริง เขาก็แค่เข้าใจหลักการใหญ่ๆ อย่าง “รู้แล้วลงมือทำ” “ศึกษาสิ่งต่างๆ เพื่อเข้าถึงความรู้” “มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม”ส่วนที่ลึกซึ้งกว่านั้น หลี่หลงหลินก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องอาศัยให้เหล่าศิษย์ไปอ่านปรัชญาแห่งจิตใจและเข้าใจด้วยตัวเองจะบรรลุสู่ความเป็นปราชญ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1075
หลี่หลงหลินส่ายหัวเบาๆ “ท่านผิดแล้ว! ในใจของทุกคนล้วนมีสำนึกดี! หากรู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม ทุกคนก็สามารถบรรลุสู่ความเป็นปราชญ์ สร้างความรุ่งเรืองให้กับหลักขงจื๊อไปหมื่นชั่วอายุคน!”รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม?ร่างกายของเสิ่นชิงโจวสั่นสะท้าน สีหน้าปรากฏความไม่อยากเชื่อท้ายที่สุด เขาก็เป็นปราชญ์ผู้รอบรู้ตำรา ถึงแม้เพราะความเห็นแก่ตัวจะทำให้เขาเดินออกนอกเส้นทางแต่ความรู้ของเขาก็ยังคงเป็นของจริงแน่นอนว่าเมื่อหลี่หลงหลินกล่าวคำว่า “รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม” ทั้งเจ็ดคำออกมา เสิ่นชิงโจวก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คือวิถีแห่งปราชญ์!“น่าเสียดาย...”“หากข้ายังหนุ่มกว่านี้สักหลายสิบปี บางทีก็อาจเห็นด้วยกับปรัชญาแห่งจิตใจ และเดินบนวิถีแห่งปราชญ์นี้”“แต่ข้าแก่ชราแล้ว ไม่อาจหวนกลับได้!”“ทำได้เพียงสู้จนถึงที่สุด!”เสิ่นชิงโจวส่ายหัว มองไปที่หลี่หลงหลิน “พูดไปก็ไร้ประโยชน์! ข้าจะไม่โต้เถียงกับท่านด้วยวาจา! นำงานเขียนของท่านมาให้ข้าดูเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน!”หลี่หลงหลินส่ายหัว ปฏิเสธโดยตรง “ท่านไม่คู่ควร!”เสิ่นชิงโจวโกรธจนอับอาย หน้าแดงก่ำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1074
คำพูดของหลี่หลงหลินประโยคนี้ เปรียบเสมือนเสียงระฆังยามเช้า และกลองยามเย็น ทำให้ผู้คนตื่นตระหนกและฉุกคิดสำนักปราชญ์ของพวกเจ้า ไม่ต้องการผูกขาดการสอบขุนนาง สร้างตระกูลขุนนาง ก่อตั้งชนชั้น เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน และผลประโยชน์แก่ลูกหลานในภายภาคหน้าของพวกเจ้าหรือ?ปรัชญาแห่งจิตใจ คือการทำลายความอยุติธรรมในโลก!ทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุเป็นนักปราชญ์!บนลานหยกขาว เงียบสงัดไร้เสียงแม้แต่นกกามีเพียงความตื่นตะลึง!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่ยังตกตะลึงจนร่างมังกรสั่นสะท้านทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุความเป็นนักปราชญ์!นี่ช่างเป็นปณิธานอันยิ่งใหญ่เพียงใด!หากสามารถทำให้เป็นจริงได้ โลกมนุษย์จะรุ่งเรืองเพียงใดกัน!ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ไม่มีค่าอะไรเลย!ทุกที่ที่กองทัพพยัคฆ์ต้าเซี่ยย่างกรายไป หากพวกหมานอี๋กล้าขัดขืน ย่อมถูกบดขยี้จนแหลกเป็นผุยผง!ในห้วงความคิดของฮ่องเต้หวู่ ภาพตนเองในเกราะทองอันทรงอำนาจดุดัน ปรากฏขึ้นแจ่มชัด นำทัพทหารต้าเซี่ยนับหมื่นที่สวมเกราะถืออาวุธคมกล้า ออกรบแผ่ขยายอำนาจไปทั่วทุกสารทิศเพียงแค่จินตนาการถึงภาพนั้น ดวงตาของฮ่องเต้หวู่ก็เปล่งประกาย เลือดลมเดือดพล่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1073
รากฐานของขงจื๊อ ก็คือสี่ตำราห้าคัมภีร์และคำสอนของนักปราชญ์สี่ตำราห้าคัมภีร์ มีเนื้อหามากมายเพียงใด?แม้แต่ทงเซิงผู้เฉลียวฉลาด ยังสามารถท่องจำได้อย่างคล่องแคล่วยิ่งไม่ต้องพูดถึงบัณฑิตอัจฉริยะมากมายแห่งต้าเซี่ยในตลอดพันปีที่ผ่านมา ต่างก็อุทิศตนศึกษาและขบคิดอย่างลึกซึ้งในสี่ตำราห้าคัมภีร์พูดได้ว่าแนวทางแห่งขงจื๊อ เปรียบเสมือนเส้นทางโคลนที่ถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยผู้คนมากมายการจะสร้างความแปลกใหม่ บุกเบิกแนวคิดใหม่ หรือเขียนตำราใหม่ บนเส้นทางที่ถูกเหยียบย่ำจนเลอะเทอะนี้ หาใช่เรื่องง่ายดายไม่?หากมีผู้ใดสามารถทำได้จริงเช่นนั้น สมญานักปราชญ์ ก็คู่ควรกับเขาอย่างแท้จริง!เพียงแต่เสิ่นชิงโจวรู้ดีว่า ตนไม่มีความสามารถนั้นหลี่หลงหลิน แม้จะเคยศึกษาตำราของนักปราชญ์มาหลายปี แต่ก็ยิ่งไม่มีความสามารถทำเช่นนั้นได้“เขียนตำราบุกเบิกแนวคิดใหม่...”“ข้ากลับมีอยู่จริงๆ!”ภายใต้สายตานับไม่ถ้วน หลี่หลงหลินไม่รีบร้อนหรือลนลานแม้แต่น้อย เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ พลางกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะประกาศแนวคิดใหม่ ตั้งชื่อว่า... ปรัชญาแห่งจิตใจ!”ฉากนี้ทำให้ผู้คนมากมายถึงกับตะลึงงั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1072
นักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?คำคำนี้ดังราวกับสายฟ้าฟาด ก้องกังวานในหูของทุกคนอะไรกัน?ข้าคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม!เมื่อครู่รัชทายาทเพิ่งบอกว่าตนเองเป็นนักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?นักปราชญ์ใหม่ก็คือนักปราชญ์คนใหม่!รัชทายาทหมายความว่า ตนเองสามารถเทียบได้กับนักปราชญ์อันดับสอง ซึ่งก็หมายความว่า เขาเป็นนักปราชญ์อันดับสามของสำนักปราชญ์ในรอบพันปีหรือ?นี่ นี่ นี่...นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!เหลือเชื่อยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันตกเสียอีก!“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เสิ่นชิงโจวชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นกุมท้องหัวเราะจนตัวงอเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นและบัณฑิตทั้งหลาย ต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วห้องโถง“รัชทายาท ท่านเสียสติไปแล้วหรือ?”“นักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปราชญ์? ท่านหมายความว่า ท่านคือปราชญ์ของสำนักปราชญ์อย่างนั้นหรือ?”“ฮ่าฮ่าฮ่า! องค์ชายเสเพลผู้ไร้ความรู้ความสามารถเช่นท่าน กล้าประกาศตนเป็นนักปราชญ์ ช่างน่าขันเสียจริง!”“ถ้าท่านเป็นนักปราชญ์ เช่นนั้นคนทั้งโลกก็คงเป็นปราชญ์กันหมดแล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงถึงกับอึ้ง ใบหน้างดงามแฝงความตกตะลึง ดวงตาหงส์จับจ้องไปที่หลี่หลงหลิน ริมฝ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1071
เสิ่นชิงโจวต้องมีแผนการที่ใหญ่กว่านั้น จึงกล้าลงมือเสี่ยงอันตรายคำพูดของหลี่หลงหลินทำให้ฮ่องเต้หวู่ตาสว่าง พลันเข้าใจทุกอย่างทันทีเสิ่นชิงโจวไม่เพียงไม่พอใจที่จะเป็นขุนนาง แม้แต่ตำแหน่งฮ่องเต้ก็ยังไม่อาจทำให้เขาพึงพอใจเขาต้องการเป็นเจ้าลัทธิ!เขาต้องการเลียนแบบศาสนากางเขนของชาวตะวันตก เปลี่ยนขงจื๊อจากเพียงแนวคิดให้กลายเป็นศาสนา แล้วขึ้นครองอำนาจเหนืออำนาจฮ่องเต้แม้แต่ฮ่องเต้ ก็ยังต้องรับการสถาปนาจากเจ้าลัทธิ!ความทะเยอทะยานเช่นนี้ ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่เอง ยังรู้สึกราวกับสายเลือดทั่วร่างถูกแช่แข็งอีกด้านหนึ่งเสิ่นชิงโจวรู้สึกเหมือนถูกชกเข้ากลางอกอย่างแรง สีหน้าหม่นหมองถึงขีดสุดชัดเจนแล้วว่าหลี่หลงหลินเดาถูกต้อง!ทำไมเสิ่นชิงโจวจึงปลุกปั่นความวุ่นวาย แท้จริงแล้วเป้าหมายของเขาคืออะไรกันแน่?หากมนุษย์ไม่เห็นแก่ตัว ฟ้าดินย่อมลงทัณฑ์เขาไม่ได้ทำเพื่อองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่ แต่ทำเพื่อตัวเอง!ความสำเร็จของฮ่องเต้ ก็คือการขยายแผ่นดินและอาณาเขตความสำเร็จของขุนนางมาจากการสนับสนุนและปกป้องผู้นำของตนหากหลี่เทียนฉี่ไม่ก่อกบฏ แต่ขึ้นครองบัลลังก์อย่างสงบเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1070
“ฮึๆ”หลี่หลงหลินหัวเราะเสียงเยียบเย็น หันมองเสิ่นชิงโจวแวบหนึ่ง สบถด่าออกมาโดยตรง “อาจารย์ฮ่องเต้บ้าบออะไร! ถึงรู้จักแต่วิธีการต่ำช้าเช่นนี้! ตัดรากถอนโคนหลักขงจื๊อ ล้มเลิกการสอบขุนนาง? นี่ข้าเคยพูดตั้งแต่ยามใด?”สีหน้าเสิ่นชิงโจวงุนงงไปคิดดูให้ดี หลี่หลงหลินคล้ายไม่เคยพูดมาก่อนจริงสุภาพชนมองผ่านการกระทำมิใช่จิตใจต่อให้ปากเจ้าไม่พูด แต่การกระทำทุกอย่าง กลับตั้งตนเป็นศัตรูกับสำนักปราชญ์ ตัดรากถอนโคนสำนักปราชญ์!ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว “รัชทายาท ตกลงเจ้าหมายความเยี่ยงไร? เรางงไปหมดแล้ว”หลี่หลงหลินเงยหน้า พูดยิ้มๆ “เสด็จพ่อ นักปราชญ์นั้นดี หลักขงจื๊อนั้นก็ดี การสอบขุนนางเองก็ดี! หากไม่ใช่นักปราชญ์ ไม่ใช่หลักขงจื๊อ ต้าเซี่ยของข้าจะเจริญรุ่งเรืองได้เยี่ยงไร?”ถ้อยคำนี้พูดออกมา ทุกคนล้วนตกตะลึงรัชทายาทกำลังทำอันใด?เสิ่นชิงโจวเป็นบัณฑิตทรงคุณวุฒิ ยอมรับว่าสำนักปราชญ์มีความผิด ทำให้สำนักปราชญ์มีชื่อเสียงฉาวโฉ่หลี่หลงหลินกลับดี ถึงขั้นทำตรงข้ามกัน ล้างมลทินให้สำนักปราชญ์กระนั้น?ต่อให้ปากเขาพูดว่าหลักขงจื๊อ ไม่ใช่สำนักปราชญ์ ผิดไปหนึ่งคำแต่ในสายตาคนส่วนใหญ่ สำนักปราชญ์และหลักข
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1069
สำนักปราชญ์มีมาอย่างยาวนานนับพันปี เสิ่นชิงโจวก็เป็นเพียงหนึ่งเมล็ดข้าวในมหาสมุทรก็เท่านั้น!หรือว่า เราจะทำอย่างที่เจ้าเก้าพูด ใช้อำนาจล้มเลิกการสอบขุนนาง ทำลายสำนักปราชญ์ให้สิ้นซาก?ทว่าหากล้มเลิกการสอบขุนนาง แล้วจะใช้อะไรมาแทนที่เล่า?หรือว่าจะฟื้นฟูการสอบขุนนางในอดีต คัดเลือกขุนนางโดยยึดหลักความกตัญญูและคุณธรรม อาศัยการแนะนำจากชนชั้นสูง เลือกเฟ้นผู้มีความสามารถกระนั้น?นี่คือถอยหลังลงคลองกลับสู่ประวัติศาสตร์!ระบบในอดีตมีเล่ห์เหลี่ยมและทุจริตมากเสียยิ่งกว่า อำนาจตกอยู่ในมือของตระกูลขุนนาง!หลี่เทียนฉี่เห็นฮ่องเต้หวู่ลังเล ฉวยโอกาสนี้ลุกออกมา “เสด็จพ่อ สำนักปราชญ์เป็นรากฐานของต้าเซี่ย! สำนักปราชญ์จะล่มสลายไม่ได้! จะล้มเลิกการสอบขุนนางไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ! หากท่านคิดล้มเลิกการสอบขุนนาง นี่ไม่เพียงแค่ลูก ขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งราชสำนัก ยังมีบัณฑิตทั่วหล้าล้วนไม่มีวันยอมรับ!”เหล่าขุนนางต่างพากันคุกเข่า พูดประสานเสียง “จะล้มเลิกการสอบขุนนางไม่ได้ สำนักปราชญ์จะล่มสลายไม่ได้! ฝ่าบาทโปรดวินิจฉัยด้วย ถอนรับสั่งเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ภายในกลุ่มราษฎรเองก็มีคนลังเลไม่น้อยพวกเขามารับชมความครึกครื้น
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1068
“ยอมรับผิดอีกแล้ว?”หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เสิ่นชิงโจว หรือว่าท่านตั้งใจยื้อเวลา? นี่น่าเบื่อเกินไปแล้ว”เขากลับอยากให้เสิ่นชิงโจวต่อต้านอย่างดื้อรั้น กัดฟันแน่น เป็นตายร้ายดีเยี่ยงไรก็ไม่ยอมแพ้เช่นนี้แล้วล่ะก็เขาสามารถตบหน้าเสิ่นชิงโจวแรงๆ อย่างถูกต้องตามครรลองครองธรรมได้สรุปคือเสิ่นชิงโจวไม่มีเจตนาต่อสู้ทำให้หลี่หลงหลินรู้สึกเบื่อหน่ายอาจารย์ของฮ่องเต้! ราชครู!แค่นี้เองหรือ?หลี่หลงหลินพูดเสียงเย็น “ความผิดครั้งนี้ของท่าน คงไม่คิดโยนความผิดให้เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิเพื่อเอาตัวรอดอีกหรอกกระมัง?”เสิ่นชิงโจวส่ายหน้า “ไม่! ครั้งนี้ข้ายอมรับผิดอย่างแท้จริง! ทุจริตการสอบขุนนาง ฆ่าคนปิดปาก รับสินบนทำผิดกฎหมาย ข้าขอยอมรับความผิดทั้งหมดเหล่านี้! ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เพียงแค่ข้า ยังมีบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นอีกด้วย!”“สำนักศึกษาทั้งหมดล้วนมีส่วนร่วม”ถ้อยคำนี้พูดออกมา ทุกคนล้วนเงียบงันลานไป๋อวี้ขนาดใหญ่ แม้แต่เข็มตกก็สามารถได้ยินไม่ว่าขุนนางหรือราษฎร สีหน้าล้วนแตกต่างกันออกไปโดยเฉพาะเหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิ อ้าปากค้าง ลืมตากว้าง คล้ายเห็นผีก็มิปาน จับจ้องเสิ่นชิงโจวตาเขม็งอาจารย
