เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 82
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-12-11 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 83
พูดมาได้ประมาณหนึ่ง เขาก็หยุดคิดไปสักพัก แล้วพูดต่อ “เพื่อเป็นการลงโทษ พรุ่งนี้ให้เจ้าเข้าวังมาช่วยสอนพวกหมอแก่ ๆ ทั้งหลายในสำนักหมอหลวงเสีย" เมื่อฉู่เนี่ยนซีได้ยินดังนั้น ก็คิ้วขมวดทันที พร้อมทำสีหน้าลำบากใจ “ฝ่าบาท เช่นนั้นพระองค์ทรงเอารางวัลของหม่อมฉันคืนไปได้หรือไม่เพคะ?” ‘น่าขำนัก พวกหมอที่อยู่ในสำนักหมอหลวงอาศัยว่าตนเองเป็นขุนนาง ทะนงตัวและดูถูกหมอคนอื่นนั่นน่ะรึM’ ‘นางเหนื่อยมาทั้งวัน หากยังต้องเจอพวกเขาอีก ฆ่านางเลยเสียจะดีกว่า’ “เจ้าจะเอารางวัลที่ได้ไปมาคืนข้าได้อย่างไร?” องค์จักรพรรดิโกรธมาก! “ฝ่าบาท พระองค์ทรงทำโทษหรือกำลังให้รางวัลนางกันแน่พ่ะย่ะค่ะ พระองค์จะทรงตามใจนางไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ” ดวงตาของมหาเสนาบดีฉู่มองอยู่ด้วยความลึกลับ และในที่สุดเขาก็พูดด้วยสีหน้าจริงจัง องค์จักรพรรดิไม่ได้ใส่ใจ เหลือบมองเขาและพูดอย่างเย็นชา "แม้ข้าจะไม่ได้สนิทสนมกับนางมากนัก แต่ก็รู้ว่าเด็กคนนี้มีนิสัยเย็นชาและความอดทนต่ำ ปล่อยให้นางได้ช่วยเหลือและสื่อสารกับผู้อาวุโสเหล่านั้นให้มากหน่อย มันเป็นดเพียงการลงโทษ อีกอย่าง ข้าก็เห็นว่าเจ้าตามใจนางมาสิบแปดปีแล้ว ข้าคงไม่ตามใจนางไปด้วยหรอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-11องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 84
หลังจากได้ยินคำตอบที่ชัดเจน ใบหน้าที่มีเสน่ห์และหล่อเหลาของเย่เฟยหลีก็ปรากฏขึ้นในใจของนาง ทำให้นางรู้สึกเขินอายเล็กน้อย จนกระทั่งเสี่ยวเถาเรียกหา นางก็ระงับอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ที่อยู่ในใจ และเดินไปนั่งหน้ากระจก ในไม่ช้า ฉู่เนี่ยนซีก็เก็บข้าวของเสร็จ และทันทีที่เขาเข้าไปในโถงรับรอง ก็เห็นขันทีเฉินกำลังจิบชาอย่างมีมารยาท “ข้าปล่อยให้ขันทีเฉินรอเสียนาน” เมื่อขันทีเฉินเห็นฉู่เนี่ยนซี เขาก็รีบวางถ้วยชาลง ยืนขึ้นและทำความเคารพ “ขอทำความเคารพพระชายา” “ขันทีเฉินรีบลุกขึ้นเถิด” ฉู่เนี่ยนซีโบกมือแล้วมองไปที่เซียเสี่ยวเถา เสี่ยวเถารับคำสั่งและมอบเงินให้เขา “ข้าไม่ควรปล่อยให้เจ้ารอนานในยามเช้าเช่นนี้ ถือว่าสิ่งนี้แทนคำขอโทษเถอะ” ฉู่เนี่ยนซีเผยรอยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ เมื่อขันทีเฉินเห็นดังนั้น เขาก็รีบปฏิเสธ “กระหม่อมไม่กล้า พระชายาหลีสูงส่งเช่นนี้ หากให้รอครึ่งวันก็ไม่เป็นไรพ่ะย่ะค่ะ” “จากนี้ไปข้าคงต้องให้เจ้าให้คำแนะนำในวัง เงินจำนวนแค่นี้เจ้าอย่าปฏิเสธเลย” “เช่นนั้น...กระหม่อมจะรับไว้” ขันทีเฉินคิดครู่หนึ่งจึงรับเงินไว้แล้วพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม พระชายาหลีได้ทำการรักษา
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-11องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 85
สิ่งที่หมอหลวงหลี่พูดล้วนออกมาจากใจจริง หลังจากกลับมาเมื่อวานนี้ เขาครุ่นคิดถึงขั้นตอนการรักษาของฉู่เนี่ยนซี ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าหลังจากฉู่เนี่ยนซีวินิจฉัยเสร็จแล้ว ก็ให้คนทำความสะอาดบริเวณที่เขาให้ยากับองค์จักรพรรดิ หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เขาก็อ่านตำราโบราณตอนกลางดึกและพบว่าโหระพามีข้อห้ามสำหรับผู้ที่เป็นโรคไต และในน้ำมันยาที่ให้กับองค์จักรพรรดิก็มีส่วนผสมของมันอยู่ ฉู่เนี่ยนซีรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่แรก แต่ไม่ได้บอกองค์จักรพรรดิ กลับกลายเป็นว่าฉุ่เนี่ยนซีได้ช่วยสำนักหมอหลวงไว้ “นั่นคือสิ่งที่ข้าควรทำ คนเป็นหมอไม่ควรผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว ในอนาคตหมอหลวงหลี่ควรจะระมัดระวังให้มากขึ้นกว่านี้” ฉู่เนี่ยนซีพูดเบา ๆ แต่นางก็รู้ด้วยว่านี่ไม่ใช่ความผิดของเขา อาการป่วยขององค์จักรพรรดินั้นอาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นอาการบาดเจ็บที่เอวได้ง่าย ในยุคนี้หากไม่มีเครื่องมือที่ทันสมัย ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะวินิจฉัยโรคได้ไม่ถูกต้อง “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะจำคำสอนของพระชายาหลี” หมอหลวงหลี่โค้งคำนับอย่างจริงใจ ทำให้ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “หัวหน้าหมอหลวงหลี่ วันนี้กินอะไรผิดสำแดงมารึ ท่านบ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 86
หลังจากนั้นเขาก็หันไปมองไปทางหมอหลี่ “ท่านอาจารย์ โปรดบอกพวกเราว่าพระชายาหลีใช้อำนาจอะไรกดขี่ข่มเหงท่านหรือเปล่า! ไม่เพียงแต่ให้ท่านเปลี่ยนแซ่ แต่ยังทำให้ท่านยกย่องนางด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ ถึงแม้นางจะเป็นพระชายา แต่พวกเราสำนักหมอหลวงทุกคนจะไปรายงานแก่ฮ่องเต้ด้วยกัน นำความยุติธรรมกลับมาให้ท่าน!”“พรืด!”เมื่อฟังคำพูดของทั้งสองคน ฉู่เนี่ยนซีก็ขำออกมาเสียงดัง ใช้เวลานานมากกว่าจะสงบลงได้หมอหลี่ได้ฟังก็รู้สึกโกรธมากจนชี้ไปทางพวกเขาทั้งสองคนจนพูดอะไรกันไม่ออกแม้แต่คำเดียว“เอาล่ะ พูดมามากพอแล้ว เช่นนั้นวันนี้พระชายาจะสอนบทเรียนให้พวกท่าน! ให้พวกท่านเลื่อมใส!” ฉู่เนี่ยนซีบิดขี้เกียจก่อนจะหันไปมองหมอหน้ากลมคนนั้นที่ยืนอยู่ด้านหลังพร้อมรอยยิ้ม “และก็จะได้ลบล้างความอัปยศของข้าด้วย”น้ำเสียงของนางมีความหยอกล้อปนอยู่ เมื่อหมอหลี่เห็นดังนี้ก็รู้สึกอยากจะตบลูกศิษย์งี่เง่าคนนี้ขึ้นมาทันทีตอนนี้ฉู่เนี่ยนซีเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเขา เขาหวังว่าจะได้รับคำชี้แนะจากนางในอนาคตสักสองสามอย่าง แต่ผลที่ได้ดันกลายเป็นว่าลูกศิษย์ของตัวเองพูดอะไรที่โง่เขลาเช่นนี้ออกมาเสียได้!“พระชายาหลี หวังว่าท่านจะไม่ถือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 87
“เอาล่ะ ข้าจะวางสมุนไพรไว้ตรงนี้ ข้าหิวแล้ว จะออกไปหาอะไรกินหน่อย ตอนบ่ายจะมาขอคำตอบของพวกท่านนะ”ฉู่เนี่ยนซีเอ่ยก่อนจะหันตัวกลับออกไป แต่ดูเหมือนจะเพิ่งนึกอะไรออก จึงได้หันตัวกลับมาอีกครั้ง “อ้อ อีกอย่างนะ อย่าทำให้เสียหายล่ะ!”เหล่าหมอที่สำนักหมอหลวงได้เห็นถึงความรู้ของนางและไม่ได้มองนางด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามอีกต่อไป ทุกคนต่างมองนางด้วยความเคารพและพยักหน้ารับรู้ฉู่เนี่ยนซีเพิ่งออกจากสำนักหมอหลวง ก็ได้เจอกับขันทีตัวน้อยที่กำลังเดินมาพอดี เมื่อเขาเห็นฉู่เนี่ยนซีก็เดินไปด้านหน้าทำความเคารพทันที “พระชายาหลี องค์จักรพรรดิและฉู่กุ้ยเฟยได้ส่งคนมาพาท่านไปร่วมโต๊ะเสวยพะย่ะค่ะ!”“ร่วมโต๊ะเสวย?” ‘เวลาแบบนี้นางอยากทำอะไรก็ทำไม่ได้งั้นหรือ?’ แม้ว่านางจะไม่อยากอยู่กับจักรพรรดิ แต่มีของให้กินก็ดีกว่าต้องไปตระเวนหากินเอง“งั้นก็ไปกัน นำทางไปเลย!”ฉู่เนี่ยนซีเดินตามขันทีน้อยผ่านทางโค้งไปสองสามทางโค้งก็มาถึงพระตำหนักหย่างซินทันทีที่มาถึงตรงประตูทางเข้า ก็ได้กลิ่นหอมของอาหารลอยออกมาทันที ท้องของฉู่เนี่ยนซีจึงร้องออกมาสองครั้ง ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้นางยังไม่ได้ทานข้าวเลยสักคำและนางก็หิวมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 88
“อะไรกันเพคะ? พระองค์ทรงเฉลียวฉลาดเป็นอย่างมาก ปกติพระองค์ไม่ใช่คนที่ตำหนิกล่าวโทษอะไรกับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เลยนี่เพคะ” ในขณะที่พูดนางก็หยิบปลาขึ้นมากัดอีกคำหนึ่ง และกินมันเข้าไปองค์จักรพรรดิเมื่อได้เห็นนางทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ก็ได้คีบอาหารขึ้นมากินตามนางฉู่กุ้ยเฟยที่มองอยู่ด้านข้าง ไม่รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ในแววตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าโศกดำดิ่งหลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีทานอาหารเสร็จ ก็ถูกฉู่กุ้ยเฟยดึงตัวมาคุยเรื่องครอบครัวของนางเวลาค่อย ๆ ผ่านไปทีละนิด ฉู่เนี่ยนซีก็คำนวนเวลา ก่อทูลลาองค์จักรพรรดิและฉู่กุ้ยเฟยกลับไปยังสำนักหมอหลวงเมื่อเข้ามาในสำนักหมอหลวง ทุกคนก็มาล้อมรอบตัวนาง“พวกท่านรู้คำตอบแล้วหรือ? ข้าเตรียมทองคำหนึ่งร้อยตำลึงไว้ให้เรียบร้อยแล้ว!” ฉู่เนี่ยนซีกินและดื่มจนอิ่ม แม้แต่เสียงพูดของนางก็ดังขึ้นมาเล็กน้อยใบหน้าของทุกคนล้วนโศกเศร้าและส่ายหน้าด้วยความผิดหวัง“พระชายาหลี ข้านั่งคิดนอนคิดมาตลอดเที่ยงแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่านี่คือสมุนไพรอมฤตอะไร”“ไม่รู้เหรอ? เป็นไปได้ยังกัน?” ฉู่เนี่ยนซีมีท่าทีตกใจอย่างมาก ก่อนจะหันมาพูดกับทุกคนในที่นี้ “พวกท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 89
ฉู่เนี่ยนซีหันไปมองตามต้นเสียง แล้วเงยหน้าขึ้นมอง บนต้นไม้ใหญ่ด้านหนึ่งของสำนักหมอหลวง มีสตรีคนหนึ่งสวมกระโปรงสีน้ำเงินเข้มปักลายดอกไม้สีขาวกำลังจ้องมองมาที่นางเมื่อเห็นว่านางมองอยู่ สตรีผู้นั้นก็บินลงจากต้นไม้ กิ่งก้านใบไม้ขยับตามการเคลื่อนไหวของนาง และใบไม้บางส่วนก็ปลิวตามลมร่วงลงมาที่พื้น ดูส่งเสริมกันอย่างงดงาม ดูแล้วราวกับเทพธิดาที่ลงมายังโลกมนุษย์ในขณะที่ฉู่เนี่ยนซีกำลังคิดอยู่ สตรีผู้นั้นก็มาหยุดอยู่ตรงหน้านาง เมื่อได้มองเห็นอีกฝ่ายในระยะใกล้จึงได้เห็นว่าอีกฝ่ายมีผิวขาวละเอียดอ่อน ดวงตาได้รูปดูสดใส จมูกเล็กจิ้มลิ้ม ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ และสองลักยิ้มข้างแก้มให้ความรู้สึกน่ารักและขี้เล่น“เจ้าคือพระชายาหลี?” เสียงของสตรีคนนั้นเบาและอ่อนหวานฉู่เนี่ยนซีได้สติกลับคืนมา ก่อนจะยิ้มหวาน “ใช่แล้ว”“ได้ยินชื่อเสียงมาเนิ่นนานแล้ว แต่…เจ้าดูไม่เหมือนกับในข่าวลือเลย” หญิงสาวจ้องมองหน้านาง ในแววตาคู่นั้นไม่มีความมุ่งร้ายอะไรเลยแม้แต่น้อย “แต่…ข้าไม่เคยเชื่อข่าวลือพวกนั้นเลยสักนิด เจ้าทั้งสวย ทั้งเก่งกาจ และฉลาดโดดเด่นกว่าใครในวังแห่งนี้เสียอีก!”ฉู่เนี่ยนซีนึกไม่ถึงว่าวันนี้จะถูกคนวิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 90
ฉู่เนี่ยนซีที่กำลังสั่งให้สาวใช้ในเรือนช่วยนางยกอ่างน้ำร้อนเอากลับไปที่เรือน ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านหลังฉู่เนี่ยนซีรู้ว่าเป็นใครได้ทันทีโดยไม่ต้องคิด นางกลอกตาอย่างขอไปทีก่อนจะหันกลับไป“ก็ดี แล้วน้องหญิงทำไมถึงได้มีเวลาว่างมาเดินในสวนได้?”เมื่อซ่างกวานเยียนเห็นสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรของอีกฝ่าย ก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นในใจ พวกหมอหลวงนวังที่เก่งกาจจนไม่มีหมอคนไหนมาเทียบได้จะมาฟังผู้หญิงไร้ชื่อเสียงแบบนางได้เช่นไร?!นางก็อยากเห็นเหมือนกันว่าฉู่เนี่ยนซีจะรักษาหน้าตัวเองไปได้สักกี่น้ำ!“พี่หญิงเอาอะไรมาพูด ข้าไม่ได้ออกไปข้างนอกได้บ่อยเหมือนท่าน ก่อนออกเรือน ท่านแม่ของข้ามักจะสอนข้าตลอดว่า ออกเรือนไปแล้วก็ต้องฝเฝ้าอยู่ในเรือนอย่างสงบเสงี่ยม ดังนั้น หากน้องไม่มีธุระอะไรก็จะมาเดินเล่นที่สวนของจวนเช่นนี้เสมอ”แน่นอนว่านางจะไม่บอกสตรีอัปลักษณ์คนนี้ว่าท่านอ๋องกับอ๋องเจ็ดเพิ่งกลับมาจากกองทัพ ตอนนี้กำลังคุยธุระกันอยู่ที่ศาลาในสวน นางจึงแต่งตัวสวยเป็นพิเศษเพื่องานนี้โดยเฉพาะกลัวแต่ว่าสตรีอัปลักษณ์ผู้นี้ก็รู้ว่าท่านอ๋องอยู่ที่นี่ เลยเลือกที่จะเดินทางนี้เช่นกันฉู่เนี่ยนซีได้ยินคำพูดอันแปลก
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่เนี่ยนซีจึงฟาดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที พลางมองดูสีหน้าเจ็บปวดของอีกฝ่าย “เช่นนั้นท่านก็ถอดเสื้อออก ข้าจะดูแผลให้”เดิมทีไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเห็นเย่เฟยหลีถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นตรงหน้า ฉู่เนี่ยนซีก็หันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แม้ว่าเขาจะทำอย่างองอาจ แต่ก็ยังทำให้นางอายจนต้องเบือนหน้าหนี“เสร็จแล้ว”ฉู่เนี่ยนซีหันกลับมาจับแผ่นหลังกว้างของเย่เฟยหลีไว้ แต่นางก็ไม่เขินอายอีกต่อไป เพราะร่องรอยบาดแผลจากการสู้รบในอดีตทำให้ใจของนางสั่นสะท้านนางค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลออกทีละชั้น เมื่อแกะชั้นสุดท้าย เย่เฟยหลีก็ทนต่อความเจ็บปวดจนตัวสั่นฉู่เนี่ยนซีรีบโรยผงยาลงบนผ้าผ้าพันแผลทันที ซึ่งไม่เพียงแต่บรรเทาความเจ็บปวดของเย่เฟยหลีเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ปลดผ้าพันแผลออกได้ง่ายขึ้นอีกด้วยผงยานำความเย็นแพร่ไปตามบาดแผลทั่วทั้งแผ่นหลัง เย่เฟยหลีจึงคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ช้าๆฉู่เนี่ยนซีมองไปยังบาดแผลไฟไหม้ที่สภาพดูไม่ได้“นอนลงบนเตียง ข้าจะทายาให้ท่านใหม่”“ได้”เย่เฟยหลีทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาคว่ำตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียงฉู่เนี่ยนซีโรยผงยาอีกขวดบนแผลให้เสมอกัน ผงยานี้ให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
ซุนจื่อซีที่อยู่ข้าง ๆ ไทเฮา ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ท่านป้า เนื่องด้วยจื่อซีและพระชายาหลีอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้วจึงได้รู้ว่าหากตระกูลไม่มีการอบรมสั่งสอนที่เข้มงวด พวกเขาก็จะไม่สามารถเลี้ยงดูบุตรีให้เติบโตมาอย่างดีเช่นนี้ได้ ฉู่กุ้ยเฟยต้องถูกใส่ร้ายแน่นอนเพคะ ได้โปรดทรงอย่าปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องรับผิดอย่างไม่เป็นธรรมเลยนะเพคะ”องค์จักรพรรดิคิดว่าเขาไม่สามารถลงโทษสนมไป๋ได้เพียงเพราะการคาดเดาของหยางเหอ แต่สนมไป๋ ล่วงเกินฉู่กุ้ยเฟยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นเป็นความจริงที่แน่ชัด จึงมีรับสั่งให้สนมไป๋ถูกปรับเงินเดือนครึ่งปีและถูกกักบริเวณในตำหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือน และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกโดยพลการองค์จักรพรรดิมีรับสั่งให้เย่เหลียนและเย่เฟยหลีสืบเรื่องนี้ด้วยกัน หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายพ้นผ่าน งานเลี้ยงในพระราชวังก็สูญเสียบรรยากาศที่สนุกสนานไป องค์จักรพรรดิทรงกังวลว่าไทเฮาจะทรงหวาดกลัว จึงประคองไทเฮาเสด็จกลับไปยังพระตำหนักอันชิ่งเพื่อพักผ่อนทุกคนที่หมดสนุกแล้วจึงหยุดทุกอย่างและรีบพากันกลับจวนช่องว่างเล็ก ๆ ของหน้าต่างหน้าต่างสีแดงลายมังกรถูกปิดลงอย่างเงียบ ๆ อย่างไม่มีใครสังเกตเผย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
ฉู่เนี่ยนซีมาอยู่ข้างกายฉู่กุ้ยเฟยร่วมกับหยางเหอ หลังจากจับชีพจรและตรวจดูให้แน่ใจว่านางไม่เป็นอะไรแล้ว ก็สั่งให้คนรับใช้นำเบาะขนห่านมาวางไว้ด้านหลังฉู่กุ้ยเฟยหยางเหอดูเหมือนจะมีอะไรจะพูด แต่นางก็ไม่กล้าพูด ทว่าเมื่อเห็นฉู่กุ้ยเฟยเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ หัวใจของนางก็เต้นรัวและสุดท้ายนางก็ลุกขึ้นยืนทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หยางเหอ นางหายใจเข้าลึก ๆ พลางมองตรงไปที่องค์จักรพรรดิ“โปรดทรงอภัยในความอวดดีของหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันไม่สามารถทนเห็นกุ้ยเฟยถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ เช่นนี้ได้ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกบั่นหัว แต่หม่อมฉันก็ต้องพูดอะไรบางอย่างเพคะ”“เกิดอะไรขึ้น?”องค์จักรพรรดิทรงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและหรี่ตามองไปยังหยางเหอที่กำลังคุกเข่าด้วยใบหน้าแห่งความยุติธรรม“สนมไป๋ที่เข้ามาใหม่ไม่มีความเคารพต่อกุ้ยเฟยเลย เมื่อใดก็ตามที่ได้พบกับกุ้ยเฟย นางมักจะใช้คำพูดที่แฝงเป็นนัยเสียดสีอยู่เสมอ ไม่ก็สาปแช่งให้กุ้ยเฟยรักษาพระโอรสไว้ไม่ได้หรือไม่ก็เสียดสีว่ากุ้ยเฟยไม่คู่ควรกับตำแหน่งสูง กุ้ยเฟยไม่ต้องการโต้เถียงกับสนมไป๋จึงลืมมันไปทุกครั้งเพคะ”“สาวใช้ต่ำช้า กล้าพูดจาว่าร้ายข้าอย่างนั้นห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
เย่เฟยหลีอาศัยโอกาสนี้จับมือนาง รู้สึกดีกับการตรวจดูอย่างละเอียดของอีกฝ่ายพลางพูดเสียงอ่อน “ข้าไม่เป็นไร แค่เป็นแผลนิดหน่อย หมอหลวงจ่ายยาให้ข้าเรียบร้อยแล้ว”“เจ้ามาดูสิ นี่มันคืออะไร?”เย่เฟยหลีพาฉู่เนี่ยนซีไปยังจุดที่เพิ่งเกิดเพลิงไหม้ พื้นถูกไฟไหม้และมีรอยดำเต็มไปหมด เก้าอี้เอียงตะแคงโดยมีขาหักไปฉู่เนี่ยนซีนั่งยอง ๆ พลางใช้นิ้วชี้ขวาสัมผัสพื้น จากนั้นยกมาที่ปลายจมูกสูดดมเบาๆ ก่อนพูดด้วยความตกใจ “มันคือดินปืน แต่ไม่ใช่ดินปืนบริสุทธิ์ มันจึงไม่ทำให้เกิดการระเบิด แค่ติดไฟเร็วเท่านั้น”“ใช่ มีคนโปรยดินปืนประเภทนี้ไว้ตั้งแต่แรก แต่ท้องฟ้ามืดจนมองไม่เห็น คนจึงคิดว่ามันดูเหมือนฝุ่นกรวดทั่วไป”เย่เฟยหลีเหยียดแขนออกไปประคองให้ฉู่เนี่ยนซียืนขึ้นฉู่เนี่ยนซีขึ้นไปที่ลานถงฮวาอีกครั้งและมองไปที่เครื่องมือที่ฉู่กุ้ยเฟยใช้ในการจุดไฟ มันปนเปื้อนด้วยเศษสะเก็ดไฟบางส่วน แม้จะเผาไหม้ได้ แต่มันก็อยู่ได้ไม่นานและเปลวไฟก็ไม่ลุกลามมากเท่ากับดินปืนโดยทั่วไปนางยืนอยู่บนลานพลางมองไปที่เย่เฟยหลี ดวงตาของนางก็ค่อย ๆ ดูน่ากลัวมากขึ้น น้ำเสียงของนางก็เยือกเย็นลงตามลมหนาว“รู้หรือไม่ว่าใครมาที่นี่บ้างก่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
เหล่าขันทีและนางกำนัลที่รีบรุดมาพร้อมกับอ่างน้ำเย็น นำมาราดลงบนเปลวไฟที่อยู่บริเวณรอบ ๆ องค์จักรพรรดิและเย่เฟยหลี ทำให้เกิดเสียงน้ำสาดกระเซ็นเย่เฟยหลีไม่รู้สึกถึงความรู้สึกแสบร้อนที่แผ่นหลัง เขาจึงประคององค์จักรพรรดิลุกขึ้นยืนไทเฮาถูกนางกำนัลอาวุโสซิวเหลียงประคองมา ทว่าพระนางยังไม่หายตกใจ องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรเห็นคิ้วคมเข้มของเย่เฟยหลีที่ขมวดเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด จึงทอดพระเนตรมองไปยังแผ่นหลังของเขา พบว่าอาภรณ์สีดำของเขาถูกไฟไหม้เป็นวงกว้าง และร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาถูกเปลวเพลิงเผาจนเป็นสีแดงเข้ม เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดขึ้นไปอีก“ฝ่าบาท” ฉู่กุ้ยเฟยเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ รีบคุกเข่าคำนับด้วยความตื่นตระหนกเย่เหลียนตะโกนทันที “ฉู่กุ้ยเฟย นี่ท่านคิดลอบปลงพระชนม์หรือ? ท่านจงใจล่อลวงทุกคนมาที่นี่เพื่อวางแผนลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อหรือ เอาคนมา จับฉู่กุ้ยเฟยไว้!”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ได้ทำ! หม่อมฉันไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด! ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณาด้วยเพคะ!”เมื่อเห็นเหล่าราชองครักษ์ในชุดเกราะเข้ามาใกล้ ฉู่กุ้ยเฟยก็ตะโกนทูลต่อองค์จักรพรรดิด้วยความตื่นกลัว“โอหัง!
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
ทุกคนเดินไปที่ลานถงฮวาและเห็นว่ามีโต๊ะและเก้าอี้ตั้งอยู่ด้านล่าง อีกทั้งยังมีน้ำชากับผลไม้ที่จัดอย่างประณีตวางไว้ด้วยบนเวทีมีเสาไม้ห้าต้นสูงประมาณหกศอก ติดตั้งล้อมรอบมุมทั้งสี่และด้านบนตรงกลาง เสาไม้ทั้งหมดนั้นถูกพันด้วยเชือกหากมองลงมาจากหลังคาตำหนักที่อยู่ใกล้ ๆ จะรู้สึกว่าเชือกนั้นเปรียบเสมือนใยแมงมุมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมเสาไม้ไว้แม้องค์จักรพรรดิจะทรงสับสน แต่พระองค์ก็ไม่ได้ตรัสถามอะไรมากนัก เพียงแค่ทรงยิ้มมุมปากแล้วตรัสกับไทเฮา “ดูเหมือนว่าฉู่กุ้ยเฟยจะมีอะไรใหม่ ๆ มานำเสนอ เสด็จแม่ทรงนั่งลงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าขันทีและนางกำนัลมาช่วยบรรดาผู้เป็นนายหาที่นั่งเพื่อไม่ให้ทุกคนพากันสับสนวุ่นวายนางกำนัลผู้น้อยจัดให้เย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีนั่งด้วยกันที่ฝั่งหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันจะได้นั่งลง ก็เห็นหลานชุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ เย่หลิงเอ๋อร์เดินมาเชิญฉู่เนี่ยนซีไปพูดคุยหลานชุ่ยมาเชิญนางด้วยตนเอง คงจะไม่มีเรื่องหลอกลวง ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่เฟยหลีอย่างสบายใจ หลังจากทำความเคารพองค์จักรพรรดิและไทเฮา นางก็ตามหลานชุ่ยไปทันใดนั้น ลานถงฮวาก็สว่างขึ้นมาก ทุกคนเงยหน้าเห็นเด็กผู้หญิงอายุราวเจ็ดแปดขวบห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
“ไม่เป็นไร เช่นนั้นก็ให้นางอยู่ด้วยกันต่อไปเถอะ ช่วงนี้เราเข้ากันได้ดี นางอ่อนโยน มีน้ำใจและใฝ่เรียนใฝ่รู้ ข้าชอบนางมาก ดีที่มีนางอยู่ที่จวนแห่งนี้ ข้าจึงคลายความเบื่อลงไปได้บ้าง”สิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูดนั้นเป็นความจริง ตอนแรกนางสงสัยในเจตนาของซุนจื่อซีที่ช่วยนางจากการตกน้ำ แต่ตอนที่นางตกจากรถม้า ซุนจื่อซีกลับไม่ห่วงตนเองและเอาตัวมารองรับนางไว้ ช่างเป็นสตรีที่จิตใจงามอย่างแท้จริงทันใดนั้น ท้องฟ้าก็สว่างไสวไปด้วยดอกไม้ไฟ ส่องแสงไปทั่วทุกสารทิศ ราวกับแสงสว่างของรุ่งอรุณส่องขึ้นมาจากความมืดมิดประกายแสงนั้นส่องสว่างราวกับหมู่ดาวที่โอบล้อมภูเขาและแม่น้ำอันกว้างใหญ่ที่กระแสน้ำเชี่ยวกราก รวมไปถึงป่าอันงดงามและที่ราบอันไร้ขอบเขต ทำให้ความขุ่นข้องในใจของคนสองคนจางลง และคนทั้งคู่ก็ยังได้มองดูความยิ่งใหญ่ที่พร่างพราวนี้ไปด้วยกันณ พระตำหนักเจาฮุย ซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอย่างงดงามดุจนางสวรรค์ หลังจากการแสดงสิ้นสุดลง ผู้คนในโถงยังคงตกอยู่ในภวังค์องค์จักรพรรดิทรงปรบมือใหญ่แล้วหันไปหาไทเฮาพร้อมรอยยิ้ม “ทักษะการร่ายรำของจื่อซีดีขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่านางจะฝึกฝนอย่างหนักและลำบากไม่น้อย เป็นเสด็จแม่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
ดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้ถูกบดบังด้วยเมฆหนาทึบ จนแทบมองเห็นแสงสว่าง เช่นนี้เขาเห็นดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่สุดที่ว่านั่นจากที่ใดกัน?“ท่านอ๋องชื่นชมดวงจันทร์ได้อย่างไรหรือ?”ฉู่เนี่ยนซีมองดูแสงสีเหลืองจาง ๆ ที่ขอบฟ้านั้น อย่างกับมันถูกขัดถูจนไร้ซึ่งความแวววาวเย่เฟยหลีทัดผมฉู่เนี่ยนซีไว้ข้างหลังใบหูของนาง พลางพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เพราะดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่ว่านี้ไม่ใช่ดวงจันทร์ดวงนั้น”ฉู่เนี่ยนซีหันมาสบตาที่เป็นประกายของเย่เฟยหลี มือที่ค้างเติ่งในตอนแรกเลื่อนมาตรงแก้มของนาง เย่เฟยหลีรู้สึกได้ถึงความร้อนที่ส่งผ่านมายังฝ่ามือ เขาคลี่ยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังเขินอาย“ข้าได้ยินจากน้องเจ็ดว่าเจ้าคิดว่าซุนจื่อซีกับข้าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากหรือ?”เย่เฟยหลีดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน หางตาของเขาเห็นท่าทางหงุดหงิดของฉู่เนี่ยนซีพลางคิดว่าช่างน่าสนุกฉู่เนี่ยนซีแอบด่าทอเย่ฉงเฉิงในใจว่าเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ นางพูดความในใจออกไปเพียงนิดเดียวเขาก็นำไปบอกเจ้าตัวในพริบตาเสียอย่างนั้น“ก็คิดบ้าง เป็นบางครั้ง”ฉู่เนี่ยนซีกะพริบตาและพยายามอย่างมากเพื่อรักษาท่าทางสงบนิ่งอย่างเคย นางไม่สามารถปฏิเส
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
เย่เฟยหลีเหลือบมองอีกฝ่าย “เจ้าว่าเจ้ารู้จักข้าดีที่สุดไม่ใช่หรือ?”“แต่พี่สะใภ้สามไม่รู้จักท่านดีเท่าข้า หากมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ควรรีบแก้ไขเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นข้าก็ช่วยท่านไม่ได้”เมื่อได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากพระตำหนักเจาฮุย เขาก็รู้ได้ทันทีว่างานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว เย่เฟยหลีจึงให้เย่ฉงเฉิง เรียกฉู่เนี่ยนซีมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องจะพูดกับนางเย่ฉงเฉิงรับคำสั่งแล้วจากไป ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องจัดงาน เขาก็เห็นซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอยู่อย่างอ่อนช้อย นางอยู่ในชุดกระโปรงสีแดงราวกับดอกเหมยที่กำลังบานสะพรั่งอยู่ท่ามกลางหิมะขาว ส่งกลิ่นหอมฟุ้งเขาหันไปด้านข้างและกระซิบกับฉู่เนี่ยนซี “พี่สะใภ้สาม พี่สามกำลังรอท่านอยู่ไม่ไกลจากทางเหนือของ พระตำหนักเจาฮุย ท่านรีบไปเถิด”ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่ฉงเฉิงอย่างสงสัยและบอกให้เสี่ยวเถารออยู่ที่นี่ หากใครถามหาก็บอกว่านางออกไปเดินรับลมข้างนอกให้สร่างเมาในห้องจัดงาน ซุนจื่อซีออกท่วงท่าราวกับต้นหลิวที่กำลังแผ่กิ่งก้านสาขาอย่างเพลินใจ ชายแขนเสื้อในมือของนางกระพือเบา ๆ แขนเรียวยาวใต้เสื้อคดเคี้ยวราวกับดอกบ๊วยแดงที่ล่องลอยในอากาศแต่ไม่ว่านางจะพย
