บทที่ 518

เย่เฟยหลีตั้งสติและมองย้อนกลับไปก็เห็นหมูป่าล้มลงกับพื้นไปแล้ว

เขาเดินไปหยิบชายเสื้อคลุมของเขาออกมาเช็ดกริชแล้วโยนมันกลับลงไปบนพื้น

ขันทีหนุ่มที่เพิ่งมาถึงตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นฉากนี้ หากเย่เฟยหลีได้รับบาดเจ็บจากสัตว์ป่า ต่อพวกเขาจะมีสิบหัวก็คงไม่พอให้ตัด

“นำกลับไป”

เย่เฟยหลีกระโดดขึ้นหลังม้าและออกคำสั่งกับขันทีหนุ่มเหล่านั้น

“โถ่ สวรรค์ ได้โปรดช้าลงหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับพระองค์ บ่าวรับผิดชอบไม่ไหวนะพ่ะค่ะ”

ขันทีหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกลัวและกังวล

“หากมีอะไรผิดพลาดก็โทษข้าได้เลย ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเจ้า”

เย่เฟยหลีพูดจบก็จากไป ขันทีหนุ่มโบกมือให้คนอื่น ๆ ก่อนที่จะตามเขาไป

ทุกคนกังวลเรื่องเย่เฟยหลี จนไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครบางคนตามมาอย่างเงียบ ๆ

ที่ด้านนอกป่า เจี่ยงจาวอวิ๋นมองเห็นว่าลมเปลี่ยนทิศแล้ว แม้ว่านางจะเป็นชายาเหลียน และเป็นบุตรีของเจี๋ยงเกอเหล่า แต่ผู้คนก็ไม่ได้สนใจนางเหมือนเมื่อก่อน แต่กลับยกย่องฉู่เนี่ยนซีมากขึ้นเรื่อย ๆ

นางรู้สึกหดหู่ใจจึงออกไปเดินเล่น ชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาดูบึกบึนในชุดขันทีที่ดูไม่เหมือนขันทีคนหนึ่งเด