บทที่ 526

เมื่อซุนจื่อซีนึกถึงนิสัยที่เหมือนเด็กน้อยของเย่เซวียนเล่อก็ส่ายหัวอย่างจนใจ หากนางได้สามีที่มีอารมณ์ร้อนเหมือนกัน คงได้ใช้เวลาทั้งวันทุบหม้อเขวี้ยงจานเป็นแน่

รอยยิ้มบนใบหน้าของเจี่ยงจาวอวิ๋นค่อย ๆ ชะงักลง นางคว้ามือของซุนจื่อซีแล้วเค้นถามว่า “เหตุใดถึงเป็นเพราะฉู่เนี่ยนซีเล่า?”

“หม่อมฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนั้นองค์หญิงห้าทรงโกรธมาก หม่อมฉันจึงไม่กล้าถามอะไร โดยปกติแล้วนางจะไม่โกรธท่านอ๋องเหลียน แต่วันนั้นกลับทำเอาหม่อมฉันกลัว กลัวว่านางจะหลุดคำต่อว่าออกมา หม่อมฉันจึงรวบรวมความกล้าที่จะรีบเกลี้ยกล่อมนางก่อน ซึ่งที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เวลาองค์หญิงห้าเจอพระชายาหลีก็มักจะทะเลาะกันตลอดอยู่แล้ว”

“นั่นสินะ องค์หญิงห้าควรจะแก้นิสัยเหมือนเด็กน้อยเช่นนี้ได้แล้ว”

เจี่ยงจาวอวิ๋นยิ้มมุมปาก นางมั่นใจว่านั่นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้นยังมีสาเหตุมากจากฉู่เนี่ยนซี นางต้องกลับไปหาคำตอบให้ได้

“น้องรัก เห็นเจ้ากำลังทานข้าวอยู่ เช่นนั้นข้าไม่กวนดีกว่า ข้าต้องไปเข้าร่วมงานเลี้ยงแล้วลjะ เจ้าพักผ่อนเถิด” เจี่ยงจาวอวิ๋นตบมือซุนจื่อซีแล้วจากไปด้วยสีหน้าที่ไม่สบายใจ

สี่เชว่เกิดความ