บทที่ 533

“แค่พระชายาหลีมาด้วยตนเองเช่นนี้ ก็ถือว่าเป็นเกียรติแก่ตระกูลเหยียนมากแล้วเพคะ”

ฮูหยินเหยียนยิ้มและวางชุดดั้งเดิมไว้บนเตียง พลางมองกล่องไม้ใบสวยที่วางอยู่ตรงหัวเตียง เห็นว่าลวดลายเหมือนไม่ใช่ของที่ตนเตรียมไว้จึงหยิบมาเปิดดู พบว่าในนั้นมีชุดถ้วยชาคู่หนึ่ง

“ท่านแม่ นั่นเป็นของขวัญแสดงความยินดีจากพระชายาหลีเจ้าค่ะ”

เหยียนจือซินเห็นการกระทำของฮูหยินเหยียนในกระจก จึงเอียงศีรษะมาอธิบายให้นางฟัง

“นั่นคือชุดถ้วยชาไม้จันทน์นอระมาดแดง หวังว่าจือซินกับสามีจะรักใคร่กลมเกลียว เข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกัน”

ฉู่เนี่ยนซีพูดเนิบ ๆ นางคิดอยู่หลายวัน ในที่สุดก็ได้ของขวัญที่ต้องการ

เมื่อได้ยินคำว่านอระมาด* ฮูหยินเหยียนมองฉู่เนี่ยนซีอย่างปลื้มปีติ “ของล้ำค่าเช่นนี้หม่อมฉันไม่กล้ารับไว้จริง ๆ ทว่าหม่อมฉันขอรับไว้แต่น้ำใจดีกว่า พระชายาหลีโปรดนำชุดถ้วยชานี้กลับไปเถิดเพคะ”

“เหตุใดต้องนำของขวัญกลับไปด้วยเล่า วันนี้เป็นวันแต่งงานของจือซิน ย่อมสำคัญกว่าของขวัญชิ้นนี้อยู่แล้ว ฮูหยินเหยียนอย่าได้ปฏิเสธเลย รับเอาไว้เถิด”

“เช่นนั้นเพื่อไม่ให้ของล้ำค่านี้ต้องสูญเปล่า หม่อมฉันขอขอบพระทัยพระชายาเพคะ”

ฉู่เนี่ยนซีใส