แชร์
บทที่ 411
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 412
เย่เฟยหลีไม่ต้องการได้ยินเรื่องหลอกลวงและคำโกหกจากซ่างกวานเยียนอีกต่อไป ดังนั้นจึงสั่งเหลียงหยวนทันที “นำตัวสองคนนี้ไปขังที่กองกิจการราชวงศ์ และรายงานให้เสด็จพ่อทราบในวันพรุ่งนี้ ดูว่าพระองค์จะจัดการเช่นไร”“ขอรับ”ซ่างกวานเยียนถอยหลังสองก้าวเพื่อขัดขืนเหลียงหยวน และมองเย่เฟยหลีด้วยดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง“ไม่นะเพคะ ท่านจะเช่นนี้ไม่ได้นะเพคะ ข้ามีบุญคุณต่อท่าน หากท่านทำเช่นนี้ก็เท่ากับเนรคุณ และท่านจะต้องถูกหลายพันคนประนาม”“เจ้าคิดว่าข้าสนใจอย่างนั้นหรือ?”เย่เฟยหลีเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นแววตาดุร้ายก็ฉายขึ้นในดวงตาของเขา “เดิมที ข้าตั้งใจจะไว้หน้าเจ้าเพราะดาบเล่มนั้น แต่เจ้าไม่ควรแตะต้องซีเอ๋อร์! เจ้าบังดาบให้ข้า วันนี้ข้าจะคืนกลับไป”ฉู่เนี่ยนซีรีบคว้ากริชที่เย่เฟยหลีหยิบออกมาอย่างรวดเร็ว และมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างเคร่งขรึม“คนที่สามารถฆ่าลูกของตัวเองได้อย่างนาง จะเสียสละตัวเองเพื่อบังดาบให้ท่านได้อย่างไร บางทีเรื่องนี้อาจมีอะไรแอบแฝงอยู่ก็ฌ)้ฯได้”ดวงตาของเย่เฟยหลีมืดมนขึ้น และเขาถือกริซเดินเข้าไปหาซ่างกวานเยียน“ไม่นะ! เย่เฟยหลี ท่านจะโหด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 413
ฉู่เนี่ยนซีอ้าปากแต่ไม่สามารถพูดถึงเรื่องบนเตียงกับเขาได้ แม้ว่าเย่เฟยหลีจะไม่ได้มีอะไรกับซ่างกวานเยียน แต่สำหรับผู้ชายนี่อาจเป็นการดูแคลนราวกับถูกมีดแทงเลยก็ว่าได้ เย่เฟยหลีลืมตาขึ้นช้า ๆ พร้อมกับหันหน้าไปมองฉู่เนี่ยนซีในดวงตาไม่มีความลำคาน ไม่ชอบ หรือไม่พอใจเลยแม้แต่น้อย แต่มีเพียงการพึ่งพากันและกันของคนสองคนเท่านั้น“ซ่างกวานเยียนรับดาบแทนข้าในวันนั้น จนข้าไม่รู้เลยว่าจะชดใช้ให้นางอย่างไร ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะมีความอะไรซ่อนอยู่อีก ซีเอ๋อร์ ขอบใจเจ้ามาก”แม้ว่าใบหน้าของฉู่เนี่ยนซีจะยังคงเย็นชาเช่นเคย แต่นิ้วที่ประสานกันในแขนเสื้อของนางแสดงให้เห็นว่านางทำอะไรไม่ถูก และเพียงตอบไปสั้น ๆ ว่า “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”ดูเหมือนว่าฉู่เนี่ยนซีเองก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับอารมณ์นี้ได้อย่างไรในยุคปัจจุบัน ไม่ว่านางจะทำภารกิจอันโหดร้าย หรือทำการวิจัยสิ่งน่ากลัวต่าง ๆ หัวใจของนางก็ไม่เคยยุ่งเหยิงเช่นนี้เลยแม้แต่น้อยเพราะนางไม่เคยยอมให้ใครมาพึ่งพา และไม่เคยพึ่งพาใคร นางบีบนิ้วเพื่อบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลง และน้ำเสียงของนางก็ยังคงเย็นชาราวกับกระแสน้ำช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง “หากท่านต้องการค
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 414
หลังจากที่เหลียงหยวนรายงานเสร็จ อุณหภูมิในห้องก็ค่อย ๆ ลดลง และความดำมืดในดวงตาของเย่ เฟยหลีก็หนาขึ้นราวกับว่าช่องมังกรดินทั้งหมดหยุดปล่อยความร้อนออกมาเฟยหลีมองเหลียงหยวนอย่างเย็นชา ด้วยความโกรธในดวงตาของเขา แต่ไม่ใช่เพราะเหลียงหยวน หากแต่เป็นเพราะซ่างกวานเยียน“มณฑลตะวันตกอย่างนั้นหรือ? ดี! ที่แท้ข้าก็ล่อหมาป่าเข้าจวนด้วยตัวเองสินะ ไม่แปลกใจเลยที่ครั้งที่แล้ววางกับดักอย่างแยบยล แต่กลับไม่ได้อะไร ที่แท้ก็เพราะพวกนั้นซ่อนตัวอยู่ในจวนของข้านี่เอง”“กระหม่อมได้ส่งคนออกตามล่าแล้วพ่ะย่ะค่ะ”สีหน้าของฉู่เนี่ยนซีก็เย็นชาไม่แพ้กัน “คงตามไม่ทันแล้ว ในเมื่อพวกเขากล้าที่จะปล้นคน นั่นหมายความว่าพวกเขาได้วางแผนมาเป็นอย่างดีแล้ว แล้วซ่างกวานชางล่ะ?”“ซ่างกวานชางยังอยู่ขอรับ คนเหล่านั้นดูเหมือนจะไม่สนใจซ่างกวานชางเลย ดังนั้นเขาจึงถูกกระหม่อมคุมตัวไปขังไว้ในคุกแล้วขอรับ”เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีมองหน้ากัน รู้สึกได้ว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ใช่เรื่องธรรมดา“ตอนนี้ประตูวังล็อคกลอนแล้ว คงต้องรอจนถึงพรุ่งนี้ตอนขึ้นศาล ท่านอ๋องค่อยกราบทูลกับเสด็จพ่อ” ฉู่เนี่ยนซีมองเย่เฟยหลีด้วยสีหน้าจริงจัง“หากซ่างกวานชางไม่ก
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 415
หลังจากที่เย่เฟยหลีพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ เขาก็โบกมือข้างหูส่งสัญญาณทหารที่อยู่รอบ ๆ เคลื่อนไหวไปทั่วทุกมุมของจวนซ่างกวานอย่างรวดเร็ว และคืนอันมึดมิดก็เต็มไปด้วยเสียงความวุ่นวายทันที“ท่านอ๋องหลี ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ กระหม่อมซื่อสัตย์และภักดีมาตลอด จะสมรู้ร่วมคิดกับมณฑลตะวันตกได้อย่างไร ท่านอ๋องหลี ไม่อย่างนั้น…”“จะเข้าใจผิดหรือไม่ ตรวจสอบดูก็จะรู้”เย่เฟยหลีขัดจังหวะซ่างกวานอวี้ และเดินตรงไปที่ห้องโถงต้อนรับเพื่อนั่งลงบนที่นั่งหลักเขามองออกไปนอกห้องเงียบ ๆ ด้วยสายตาเย็นชา เสื้อคลุมสีดำที่เขาสวมก็ทำให้เขาดูโหดร้ายมากยิ่งขึ้นในไม่ช้า สาวใช้ คนรับใช้ ทหารยาม ฯลฯ ทั้งหมดก็ถูกควบคุมตัวมาที่ลานบ้านคนหนึ่งตกใจมากจนเป็นลม และสาวขี้กลัวอีกคนก็ร้องไห้อย่างขมขื่น“หุบปาก ไม่เช่นนั้นชีวิตของเจ้าจะไม่รอด” ทหารที่อยู่ใกล้ ๆ ตะโกนดุสาวใช้“เชิญท่านซ่างกวาน”เย่เฟยหลีมองซ่างกวานอวี้อย่างเย็นชา เมื่อเห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวที่แม้ว่าจะกลัวของเขา จึงตัดสินใจอย่างรวดเร็วว่าสีหน้าของเขาเป็นของปลอมหรือของจริงเมื่อมาถึงกองอารักขา กองอารักขาก็สั่งให้ซ่างกวานอวี้โค้งคำนับให้เย่เฟยหลี ก่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 416
“เสด็จพ่อ ซ่างกวานเยียนอาศัยอยู่ในจวนของซ่างกวานมาหลายปีแล้วพ่ะย่ะค่ะ นางไม่ได้นำของอะไรมาที่จวนของกระหม่อมเลย ได้โปรดอนุญาตให้กระหม่อมค้นจวนของซ่างกวานด้วยเถิด” เย่เฟยหลีทำความเคารพจักรพรรดิโกรธมากจนกระแทกถ้วยชาในมือลงบนโต๊ะ ขันทีเฉินที่อยู่ข้าง ๆ เขา คุกเข่าลงและคำนับทันที“ซ่างกวานเยียนเป็นชายารองของเจ้า เจ้าหลีกเลี่ยงการกระตุ้นความสงสัยจะดีกว่า ข้าจะส่งคนจากกองอารักขาไปกับเจ้าเอง”ทันใดนั้น จวนของซ่างกวานก็แตกตื่นกันอีกครั้งทหารพลิกโต๊ะและตู้ทั้งหมดให้คว่ำลง และทุกมุมก็เต็มไปด้วยเศษซากเย่เฟยหลียืนอยู่ในเรือนของซ่างกวานเยียน และตรวจสอบทุกซอกทุกมุมที่สามารถซุกซ่อนของได้อย่างละเอียดกองอารักขาวิ่งเข้ามาหาเย่เฟยหลีและกล่าวว่า “ทูลท่านอ๋องหลี พวกเราค้นหาจนทั่วแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรเลยพ่ะย่ะค่ะ”เย่เฟยหลีเงยหน้าขึ้นและมองหาต่อ ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็หยุดมองม่านตรงมุมห้องโถงด้านใน และสั่งขึ้นว่า “ตรงนั้น” ผู้บังคับบัญชาทั้งหมดมองตามสายตาของเย่เฟยหลีก่อนจะรีบทยานเข้าไปตรงนั้น หลังจากค้นหาที่นั่นสักพัก พวกเขาก็พบจดหมายสองสามฉบับ“ทูลท่านอ๋องหลี มีอยู่จริง ๆ ด้วยพ่ะย่ะค่ะ มันถูกซ่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 417
“ฝ่าบาท นี่มันอะไรกันหรือเพคะ?”“นี่เป็นหลักฐานว่าเจ้าสมรู้ร่วมคิดกับมณฑลตะวันตก! ฮองเฮา เจ้ามีอะไรจะพูดหรือไม่?”ใบหน้าอันสง่างามของจักรพรรดิเต็มไปด้วยความโกรธ เขามองดูฮองเฮาด้วยดวงตาคมราวกับใบมีด“หม่อมฉันเปล่านะเพคะ! เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจปลอมแปลงจดหมายแล้วส่งให้กับองค์จักรพรรดิเพื่อใส่ร้ายหม่อมฉันกับอ๋องเหลียนนะเพคะ!”ฮองเฮาหรี่ตาลง แม้ว่านางจะไม่ได้เอ่ยเจาะจง แต่ก็ชัดเจนมากว่านางกำลังหมายถึงใครเย่เฟยหลีโค้งตัวลงเล็กน้อยแล้วกล่าวอย่างชอบธรรมว่า “เสด็จพ่อทรงทราบดี”เมื่อเย่เฟยหลีเห็นว่าจักรพรรดิพยักหน้าให้ตน จึง หันไปหาฮองเฮาและพูดอย่างเคร่งครึมว่า “เราได้จดหมายนี้มาจากซ่างกวานเยียน หลังจากถูกทรมาน นางจึงเปิดเผยว่าฮองเฮาสมรู้ร่วมคิดมณฑลตะวันตกมานานแล้ว”“ขั้นแรก วางแผนที่จะใส่ร้ายฉู่เนี่ยนซีเพื่อทำให้กระหม่อมแตกแยกกับเสด็จพ่อ และเมื่อเห็นว่าอำนาจทางทหารตกไปอยู่ในมือของอ๋องเหลียน แล้วจึงวางแผนที่จะรอโอกาสในการดำเนินการ เพียงแต่ไม่คิดว่าอำนาจทหารจะกลับมาสู่มือของกระหม่อมอีกครั้งเร็วเช่นนี้ ดังนั่นแผนการจึงได้ล่าช้าออกไป”เย่เฟยหลีแค่แต่งเรื่องขึ้นมา เขาต้องการดูว่าฮองเฮาจะมีปฏ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 418
ฮองเฮาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อรู้ว่าไม่สามารถซ่อนมันได้อีกต่อไป นางจึงคุกเข่าแทบพระบาทจักรพรรดิทันที พลางกำเสื้อคลุมมังกรไว้แน่นแล้วกล่าวทั้งน้ำตา“ฝ่าบาท หม่อมฉันยอมรับว่าได้ติดต่อกับซ่างกวานเยียนจริง แต่เพียงเพื่อติดตามข่าวของอ๋องหลีเท่านั้นเพคะ หม่อมฉันไม่ได้สมรู้ร่วมคิดกับมณฑลตะวันตกนะเพคะฝ่าบาท หม่อมฉันยอมรับว่านี่เป็นลายมือของหม่อมฉันเอง แต่จดหมายอีกสองฉบับ หม่อมฉันไม่ทราบจริง ๆ และหม่อมฉันก็ไม่ได้เป็นคนเขียนให้นางนะเพคะ”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ทราบจริง ๆ ว่าซ่างกวานเยียนเป็นสายลับของมณฑลตะวันตก หากหม่อมฉันทราบ หม่อมฉันจะต้องรายงานเรื่องนี้ต่อองค์จักรพรรดิโดยตรงแน่นอนเพคะ!”“ฝ่าบาท ตระกูลไป๋จงรักภักดีต่อพระองค์ หม่อมฉันกล้าสาบานด้วยชีวิตว่าหม่อมฉันไม่มีวันมีเจตนาไม่ดีแน่นอนเพคะ!”“หากเหล่าเทพเซียนสามารถได้ยินคำสาบานอันเป็นเท็จทั้งหมดของมนุษย์ได้ บนโลกนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีการตัดสินคดี แค่ต้องดูว่าผู้คนเหล่านั้นจะทำตามคำสาบานของตนเองได้หรือไม่” เย่เฟยหลีขวางขัดทางหนีทีไล่ของฮองเฮา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “และหากท่านไม่มีเจตนาไม่ดีจริง เหตุใดต้องสืบสถานการณ์ของจวนกระหม่อมด้วย?”
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 419
เย่ฉงเฉิงสถบและตบโต๊ะอย่างแรง ราวกับว่าซ่างกวานเยียนอยู่ตรงหน้าเขา“เช่นนั้นท่านจะบอกว่าท่านอ๋องไร้ความสามารถอย่างนั้นหรือเพคะ ถึงได้ดูคนไม่ออก จนวันนี้เพิ่งมาเปิดเผยแต่โฉมหน้าที่แท้จริงของซ่างกวานเยียนได้?”ฉู่เนี่ยนซีมีรอยยิ้มซ่อนอยู่ที่มุมปาก รู้สึกตลกที่เห็นเย่ฉงเฉิงอ้าปากพูดไม่ออกและรู้สึกอึดอัดใจ“เจ้า… ข้า… ก็ได้ จะดีจะร้ายก็แล้วแต่เจ้าเลย ข้าจะพูดอะไรได้อีก หากเจ้าทะเลาะกับพี่สาม ด้วยนิสัยของเขาที่เอาแต่นิ่งเงียบ เจ้าคงได้โกรธจนอกแตกตายแน่!”เย่ฉงเฉิงนั่งลงข้าง ๆ ด้วยความโกรธโดยไม่ปลายตามองนางฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะนึกถึงช่วงสิบห้าวันที่เย่เฟยหลีมาคอยพล่ามอยู่ข้าง ๆ ไม่หยุด แม้แต่เย่ฉงเฉิงก็ไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ ฉู่เนี่ยนซีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจสั่นเล็กน้อยไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงรองเท้าดังเข้ามาใกล้ ฉู่เนี่ยนซีและเย่ฉงเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นและรอเย่เฟยหลีเข้ามาทันทีที่เย่เฟยหลีเปิดประตู เขาก็เห็นตาสองคู่จับจ้องมาที่เขา และยังเห็นว่าเย่ฉงเฉิงดูเหมือนจะหงุดหงิดจากการทะเลาะกับฉู่เนี่ยนซีอีกแล้ว จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกเล็กน้อย“เหตุใดยังไม่นอนกันอีก?” เย่เฟยหลี
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
