บทที่ 413

ฉู่เนี่ยนซีอ้าปากแต่ไม่สามารถพูดถึงเรื่องบนเตียงกับเขาได้ แม้ว่าเย่เฟยหลีจะไม่ได้มีอะไรกับซ่างกวานเยียน แต่สำหรับผู้ชายนี่อาจเป็นการดูแคลนราวกับถูกมีดแทงเลยก็ว่าได้

เย่เฟยหลีลืมตาขึ้นช้า ๆ พร้อมกับหันหน้าไปมองฉู่เนี่ยนซี

ในดวงตาไม่มีความลำคาน ไม่ชอบ หรือไม่พอใจเลยแม้แต่น้อย แต่มีเพียงการพึ่งพากันและกันของคนสองคนเท่านั้น

“ซ่างกวานเยียนรับดาบแทนข้าในวันนั้น จนข้าไม่รู้เลยว่าจะชดใช้ให้นางอย่างไร ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะมีความอะไรซ่อนอยู่อีก ซีเอ๋อร์ ขอบใจเจ้ามาก”

แม้ว่าใบหน้าของฉู่เนี่ยนซีจะยังคงเย็นชาเช่นเคย แต่นิ้วที่ประสานกันในแขนเสื้อของนางแสดงให้เห็นว่านางทำอะไรไม่ถูก และเพียงตอบไปสั้น ๆ ว่า “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”

ดูเหมือนว่าฉู่เนี่ยนซีเองก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับอารมณ์นี้ได้อย่างไร

ในยุคปัจจุบัน ไม่ว่านางจะทำภารกิจอันโหดร้าย หรือทำการวิจัยสิ่งน่ากลัวต่าง ๆ หัวใจของนางก็ไม่เคยยุ่งเหยิงเช่นนี้เลยแม้แต่น้อย

เพราะนางไม่เคยยอมให้ใครมาพึ่งพา และไม่เคยพึ่งพาใคร

นางบีบนิ้วเพื่อบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลง และน้ำเสียงของนางก็ยังคงเย็นชาราวกับกระแสน้ำช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง

“หากท่านต้องการค