บทที่ 409

เป็นเรื่องไม่สบายใจที่ต้องหยุดก่อนที่จะแสดงท่าทางออกมาได้อย่างเต็มที่ ใบหน้าของซ่างกวานเยียนปรากฏแววตาซับซ้อนอยู่ครู่หนึ่ง

“ท่านอ๋องทำอะไรอยู่เจ้าคะ?” ฝูหรงถามด้วยความสับสน

“เราไม่อาจปกปิดความจริงไว้ได้ตลอด ถึงอย่างไรท่านอ๋องก็ต้องไปรายงานเรื่องนี้ให้ท่านมหาเสบาดีฉู่ที่จวนมหาเสนาดีทราบนะเพคะ เพียงแต่…”

ซ่างกวานเยียนแสดงความกังวล แต่เมื่อทันทีที่ฉู่เนี่ยนซีเสียชีวิต เย่เฟยหลีก็จะได้รู้ว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง แต่หากเขาสืบไม่พบอะไรเลยจะเป็นดีกว่า

แต่ความกังวลในขณะนี้ถูกชะล้างออกไปด้วยความสุขที่เติมเต็มหน้าอกของนางราวกับน้ำท่วมที่ล้นทะลักเข้ามา ถึงอย่างไรฉู่เนี่ยนซีก็ตายไปแล้ว และไม่ว่าจะตรวจพบอย่างไรนางก็ไม่มีทางรอด

ซ่างกวานเยียนเม้มปากยิ้ม แล้วกลับไปตามเส้นทางเดิมกับฝูหรง

อวี๋ซีนำสิ่งของของเขาไปที่ป่าไผ่ในเขตชานเมืองตามเวลาที่ตกลงกัน เสียงเหยียบบนใบไม้แห้งกรอบในป่าไผ่อันเงียบสงบนั้นยิ่งน่าขนลุกมากขึ้น

หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าวเขาก็เห็นคนสองคนยืนอยู่ข้างหน้าไม่ไกล แม้ว่าแสงจันทร์จะถูกแยกส่วนโดยป่าไผ่ แต่อวี๋ซีก็ยังจำได้ว่าทั้งสองคนไม่ใช่คนที่ว่าจ้าง

เขามาถึงโดยห่างจากคนสองคนเพีย