บทที่ 37

ลูกน้องของเขาและอันธพาลที่ถูกจ้างมามองหน้ากันและรีบวิ่งที่เกิดเหตุ แต่ประกายสีเงินดันแวบขึ้นมาต่อหน้าทุกคนเสียก่อน ทุกคนก็ยอมจำนนไปแล้ว

ดาบทลายลมของอวี๋เป่ยไม่ทันได้ออกจากฝักก็แก้ปัญหาได้อย่างง่ายดาย

เจ้าของโรงพนันจ้องมองชายสองคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างตะลึง ไม่เพียงแต่เจ้าของโรงพนันเท่านั้น แต่ผู้คนที่มองอยู่รอบ ๆ อย่างตื่นเต้นก็พากันเงียบไปชั่วขณะ

ทุกคนไม่รู้ว่าจะปรบมือให้กับความอาจหาญของทั้งสอง หรือจะรอให้นายท่านผู้นี้จัดการกับคนหุนหันพลันแล่นเหล่านี้ต่อไป

ฉู่เนี่ยนซียิ้มอย่างเย็นชาและพูดกับชายพุงพลุ้ยว่า “ถ้าเธอเข้ามายุ่งแล้ว และทีนี้ท่านจะทำเช่นไรหรือ?”

ทำเช่นไร?

สามคํานี้ถือเป็นคําพูดที่หยิ่งผยองที่สุดในโรงพนันของคืนนี้แล้ว

ชายพุงพลุ้ยตบโต๊ะและด่าทอว่า “ได้ ได้สิ ก็ขี้โกงนี่จะไม่ถูกลงโทษก็ได้ โลกมีเรื่องเช่นนี้ด้วย ทุกท่าน ถ้ามีคนโกงที่โต๊ะพนันของท่าน ข้าขอถามพวกท่านทุกคนว่า พวกท่านจะทําเช่นไรรึ?”

ต้องยอมรับเลยว่าชายพุงพลุ้ยผู้นี้สามารถปลุกปั่นบรรยากาศได้จริง ๆ ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนมาว่า “ตัดมือเจ้าเด็กนี่ทิ้งเสีย!”

“ใช่ ตัดมือเลย!”

“เขากล้าโกง ต้องตีให้ตาย!”

...

ฉู่เนี่ยน