แชร์
บทที่ 378
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 379
“ได้ ข้าจะกลับไปเขียนเอง” ไทเฮาเงยหน้ามองฮองเฮาอย่างเย็นชา “ฮองเฮา เก็บของแล้วเตรียมออกเดินทาง”เล็บของนางแทงเข้าไปในเนื้อแต่นางก็ไม่รู้สึกเจ็บปวด ไฟในอกของนางก็ปะทุอย่างรุนแรงจนภายในใจของนางบิดเบี้ยว ฮองเฮาทำเพียงกำผ้าเช็ดหน้าและตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจฮองเฮาไม่ได้แข็งแกร่งเท่าผู้ที่ฝึกฝนวรยุทธ์ ร่างกายของนางอ่อนแอหลังจากอยู่ในวังหลังมาหลายปี นางใช้เวลาหนึ่งวันเต็มในการไปถึงป่าพิษ เมื่อนางลงจากรถม้า เท้าของนางก็อ่อนแรงมากจนแทบจะประคองตัวเองไม่ไหว โชคดีที่นางกำนัลอาวุโสฮวยเหรินคอยพยุงนางไว้ไม่ให้ล้มลงไปเหล่าองครักษ์หลายคนยกกล่องหนักหลายใบมาวางไว้ตรงหน้าฮองเฮา แล้วต่างประสานมือทูลว่า “ฮองเฮา ของทุกอย่างอยู่ที่นี่หมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาสั่งให้พวกเขาเปิดมันออก และอัญมณีที่อยู่ในนั้นก็ทำให้ดวงตาของผู้คนพร่ามัวทันที ฮองเฮามองดูกล่องที่ใส่ทอง เงิน เครื่องประดับ ของโบราณ ภาพเหมือนบุคคล และผ้าไหม พลางกัดกรามแน่น ระงับความโกรธของตัวเอง“ไปแจ้งหัวหน้าหุบเขาของพวกเจ้าว่าข้ามาที่นี่เพื่อนำของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มาให้แทนคำขอโทษจากราชวงศ์ และขอให้หัวหน้าหุบเขาและพระชายาหลียอมรับมันไว้ด้วย” ฮองเฮา
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 380
ฮองเฮายืนอยู่เป็นเวลาสามชั่วยาม และนางแทบไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของขาของตัวเอง ที่กำลังรองรับทั้งร่างกายของนางเหมือนเสาสองต้นเสียงซุบซิบคุยกันข้าง ๆ ทำให้นางรู้สึกราวกับถูกตบหน้า ศักดิ์ศรีของฮองเฮาหายไปแล้ว นางเพียงรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในหล่มและทุกคนสามารถขึ้นมาเหยียบบนศีรษะของนางได้“ฮองเฮา เหตุใดไม่ทรงไปพักผ่อนในรถม้าเล่าเพคะ? หากยังยืนต่อไปเช่นนี้จะเหนื่อยเอาได้นะเพคะ”นางกำนัลอาวุโสฮวยเหรินมองไปยังกลุ่มคน นางกัดฟันด้วยความโกรธ แต่นางก็ไม่กล้าที่จะโกรธต่อหน้าคนของหุบเขาสมุนไพร ทำได้เพียงกระซิบเพื่อปลอบฮองเฮาเท่านั้นทันใดนั้นม่านตาของฮองเฮาก็หดตัวลง และมีแสงอันคมชัดแวบขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง แต่นางไม่มีทางเลือกนอกจากต้องระงับความโกรธและยืนต่อไปเดือนสิบสองสิ้นสุดลงแล้ว ลมหนาวที่พัดแรงผสมกับเกล็ดหิมะพัดผ่านใบหน้าของทุกคนฮองเฮาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้ฮวยเหรินคอยประคอง ขณะที่นางเดินไปที่รถม้า ขาและเท้าของนางก็เจ็บปวดอย่างรุนแรง และรู้สึกเหมือนเข่าจะหักในตอนที่งอขา ดังนั้นนางจึงต้องเอนตัวทิ้งน้ำหนักส่วนใหญ่ไปที่ร่างกายของฮวยเหรินหิมะตกทั้งคืนก่อนที่จะหยุด รอบกายมองเห็นทุกสิ่งเป็นส
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 381
“พี่หญิงเจ้าคะ หุบเขาสมุนไพรได้เตรียมรถม้าให้ท่านไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่เพียงแต่ปิดทุกมุมด้วยกระดาษน้ำมันหนา ๆ เท่านั้น แต่ยังเตรียมผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกสีขาวไว้ท่านด้วยนะเจ้าคะ”ฉู่เนี่ยนซีบีบแก้มของเหยียนตั่ว จากนั้นก็โดนนางดึงขึ้นไปบนรถม้า มันดูสวยงามมากเมื่อมองจากด้านข้าง และเมื่อเปิดม่านออกก็พบกับโลกอีกใบที่อยู่ด้านในมีโซฟานุ่ม ๆ ให้ฉู่เนี่ยนซีได้นอน และโต๊ะสี่เหลี่ยมก็มีผลไม้และขนมอบเตรียมไว้ แถมยังวาง ตำราทางการแพทย์สองเล่มไว้เผื่อว่านางจะเบื่อด้วย เหยียนตั่วเลือกเองเป็นพิเศษหลังจากรู้เรื่องราวการรักษาและการช่วยชีวิตผู้คนของชายาหลี ฉู่เนี่ยนซีกล่าวขอบคุณหัวหน้าหุบเขาด้วยความเคารพ “ขอบพระทัยท่านอามากเจ้าค่ะ หากซีเอ๋อร์จัดการเรื่องในเมืองหลวงเรียบร้อยแล้ว จะกลับขอบคุณท่านอาอย่างเป็นทางการอีกครั้งเจ้าค่ะ”“เจ้าไปจัดการเถิด หุบเขาสมุนไพรจะคอยสนับสนุนอยู่ข้างหลังเจ้าเอง!”คำพูดที่ที่แน่วแน่ของหัวหน้าหุบเขา ไม่เพียงแต่พูดให้ฉู่เนี่ยนซีฟังเท่านั้น แต่ยังจงใจพูดให้ฮองเฮาได้ยินด้วย “ข้าล่ะ ข้าล่ะ?”เหยียนตั่วรีบยื่นหน้าไปข้างหน้าฉู่เนี่ยนซี โดยกลัวว่าฉู่เนี่ยนซีจะลืมความตั้งใจของนา
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 382
ไทเฮานั่งลงและจับที่จับเก้าอี้เพื่อยึดเหนี่ยวร่างกาย นางกวาดสายตามองดูทั่วท้องพระโรง ความน่าเกรงขามที่สะสมมาหลายปีก็กลับมาหานางอีกคราเมื่อคิดว่าองค์จักรพรรดิได้อธิบายความจริงไปแล้ว และกังวลเกี่ยวกับอำนาจของหุบเขาสมุนไพร แม้ไทเฮาจะสง่างามแต่ก็ไม่ได้เฉียบแหลมมากนัก นางมองไปที่ฉู่เนี่ยนซีด้วยสายตาที่ไม่พอใจอย่างมาก“ชายาหลี โปรดรับราชโองการ”ขันทีเฉินมาที่ ฉู่เนี่ยนซี ด้วยความเคารพพร้อมกับม้วนสีเหลืองสดใสในมือของเขา โค้งคำนับและกล่าวว่าหลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีคุกเข่าลง ขันทีเฉินก็เปิดราชโองการและอ่านออกเสียงอย่างมั่นคง“ตามราชโองการของไทเฮา ชายาหลี ฉู่เนี่ยนซีโค้งคำนับด้วยความเคารพและภักดี นางไม่ได้มีการสมรู้ร่วมคิดกับมณฑลตะวันตกเพื่อก่อกบฏ จึงประกาศให้ทุกคนทราบโดยทั่วกัน”“ขอบพระทัยไทเฮา”หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีคุกเข่าลง นางก็ลุกขึ้นยืนโดยมีขันทีชวี่ช่วยพยุงเข้ามารับราชโองการ และนางก็ยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ“องค์ชายหลีเสด็จ” ขันทีที่อยู่นอกประตูตะโกนขึ้นเสียงดังสายตาของทุกคนหันมองไปที่เขาทันทีท้องฟ้าด้านนอกเป็นสีเทา ราวกับมีเงาปกคลุมอยู่หลายชั้น มันมืดมากจนทำให้ผู้คนร
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 383
“เสด็จย่า ขุนนางที่ประจบประแจงพยายามทุกวิถีทางเพื่อหาทางออกให้กับตัวเอง แต่ขุนนางผู้ภักดีต้องตายหากพระราชาต้องการให้ขุนนางตาย และขุนนางต้องตายเท่านั้นหรือ? ในความคิดของกระหม่อม มันคือความภักดีที่โง่เขลา ยิ่งไปกว่านั้น การที่ซีเอ๋อร์ได้รับการช่วยเหลือนั้นไม่ใช่แผนการของนาง ดังนั้นเรื่องนี้จะโทษว่าเป็นความผิดของนางไม่ได้”เย่เฟยหลีพูดช้า ๆ อย่างฉะฉาน แต่น้ำเสียงสงบของเขาผสมกับความเยือกเย็นเล็กน้อย ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสั่นเมื่อฉู่เนี่ยนซีได้ยินดังนั้น รอยยิ้มจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของนาง ก่อนหายไปอย่างรวดเร็ว ไทเฮาไม่กล้าตำหนิว่าเป็นความผิดของหุบเขาสมุนไพร ราวกับว่านางได้กินผลไม้เน่าเต็มปาก กลืนไม่ได้ คายไม่ออก แต่รู้สึกไม่สบายและอึดอัดเป็นอย่างมาก“เสด็จพ่อ กระหม่อมคิดว่าเรื่องที่ชายาเหลียนนำทหารไปจับกุมซีเอ๋อร์ ตอนนี้ก็ควรเชิญอ๋องเหลียนและชายามาขอโทษซีเอ๋อร์ต่อหน้าเสด็จพ่อด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เย่เฟยหลีพูดอย่างเฉียบคม และจ้องไปที่ฮองเฮาโดยตรง ราวกับว่าเขากำลังบอกอะไรบางอย่างด้วยสายตา“ส่งข่าวให้อ๋องเหลียนและชายาเหลียน”เย่เฟยหลีหันศีรษะมองไปที่ฉู่เนี่ยนซี จากนั้นก็กระซิบข้างหูข
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 384
เย่เฟยหลีเยาะเย้ยและมองลงไปที่ไป๋ชิงอย่างเย่อหยิ่ง “มีใครในหมู่พวกเจ้าที่เห็นข้าในที่เกิดเหตุบ้าง? เป็นเพราะบาดแผลของแม่ทัพไป๋ หรือเป็นเพราะมีคำว่าอ๋องหลีสลักอยู่บนใบหน้าของชายคนนั้น? องครักษ์ส่วนตัวของจักรพรรดิก็อยู่ในวังด้วย เหตุใดไม่เรียกมาถามให้หมดว่าใครเห็นข้าบ้างเล่า?”น้ำเสียงของเขาผ่อนคลายแต่อาฆาต ความสงบและไม่ยอมคนของเย่เฟยหลีทำให้ขันทีหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เหงื่อแตกพลั่ก ไม่กล้าขยับตัวและทำได้เพียงปล่อยให้เหงื่อไหลลงมาบนใบหน้าฉู่เนี่ยนซีกำลังเพลิดเพลินกับการแสดง นางกอดอกและมองเยาะเย้ยคนที่อยู่ข้างหน้า นี่คือสิ่งที่เรียกว่าแมลงในฤดูใบไม้ร่วงก่อนที่มันจะสูญพันธุ์ลงหรือไม่?“พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ข้าจำได้ว่าแม่ทัพไป๋มีหน้าที่คุ้มกันระหว่างการเดินทาง เหตุใดถึงคุ้มกันไม่อยู่เล่า? มือไม่พายเอาเท้าราน้ำ แม่ทัพไป๋ แล้วโทษของเจ้าล่ะอยู่ที่ใด?”เย่เฟยหลีหรี่ตาลงและเน้นน้ำเสียงของประโยคสุดท้ายของเขา ราวกับภูเขาน้ำแข็งที่ระเบิดในน้ำจนทำให้เกิดคลื่นฮองเฮาจิกเล็บ ใบหน้าของนางดูถมึงทึง นางก็เหลือบมองสีหน้าของจักรพรรดิจากหางตา เกรงว่าเขาจะขุ่นเคืองตระกูลไป๋“มันเป็นข้อห้ามมาโดยตลอด ว่าด้ว
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 385
เย่เฟยหลีชิงพูดก่อน และคมกริบนี้ก็ทำให้เย่เหลียนและเจี่ยงจาวอวิ๋นขมวดคิ้วทันที“เสด็จพ่อ...”ก่อนที่เย่เหลียนจะทันได้ปกป้องตัวเอง จักรพรรดิก็อธิบายขึ้นทันทีว่าฉู่เนี่ยนซีไม่มีความผิด และในกรณีนี้ พวกเขาก็ควรขอโทษนางฉู่เนี่ยนซียืนขึ้นอย่างสง่า มองทั้งสองคนด้วยสีหน้าเย้ยหยัน เจี่ยงจาวอวิ๋นมองไปรอบ ๆ ด้วยความโกรธ และกัดฟันอย่างไม่เต็มใจ ก่อนจะพูดกับนางว่า “นี่เป็นความเข้าใจผิด ชายาหลีโปรดอย่าถือโทษเลยนะเพคะ”นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เหลียนได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของฉู่เนี่ยนซี ในอดีตเขามักจะมีบาดแผลในใจอยู่เสมอเพราะรอยแผลเป็นของนาง แต่ตอนนี้นางดูเหมือนนางฟ้า เขาประหลาดใจมากจนไม่รู้ว่าควรพูดอะไร เย่เฟยหลีขอให้เขาทำเช่นนี้ และน้ำในหัวใจของเขาคงพลิกคว่ำ และคลื่นยักษ์ที่เขายกขึ้นก็รอทำลายพระตำหนักจินหลวนแทบไม่ไหว“อ๋องเหลียน ถึงคราวของท่านแล้ว”“เย่เหลียนขอประทานโทษแทนจาวอวิ๋น หวังว่าเจ้าจะไม่ถือโทษโกรธนาง”ฉู่เนี่ยนซีมองเขาอย่างไร้อารมณ์ รู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นเขายิ้มให้ทันทีที่เย่เหลียนพูดจบ เย่เฟยหลีก็ก้าวไปยืนอยู่ข้างหน้าเจี่ยงจาวอวิ๋น ดวงตาที่มืดมนของเขาเป็นดั่งทะเลสาบที่ไร้ก้นบึ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 386
“อวดดีนัก! ฉู่เนี่ยนซี ชายาเหลียนเพียงแค่ตั้งคำถาม แต่เจ้ากลับกล้าลงมือ เจ้าอยากทำตัวเหนือกว่าจักรพรรดิอย่างนั้นรึ?”ฮองเฮาตวาดนางด้วยความโกรธทันที หากนางกล้ำกลืนต่อไป ดูท่าว่าเย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีคงจะจัดการนางเป็นรายต่อไปแน่“เสด็จพ่อยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย พระองค์ก็เปิดปากสั่งสอนหม่อมฉันแทนเสด็จพ่อเสียแล้ว ทำไมหรือเพคะ? ท่านอยากทำตัวเหนือกว่าเสด็จพ่ออย่างนั้นหรือ?”ฉู่เนี่ยนซีโยนคำพูดกลับไปที่นางอีกครั้ง ด้วยรังสีที่คล้ายจะเหนือกว่าฮองเฮานางคุกเข่าลงและจ้องมองเจี่ยงจาวอวิ๋นอย่างดุร้าย และทันใดนั้นดอกไม้ที่ชั่วร้ายก็เบ่งบานที่มุมปากของนาง “ท่านบอกเองว่าให้ข้าจำเอาไว้ นี่เพียงแค่ครั้งแรกเท่านั้น ท่านตีข้าสิบห้าครั้ง ข้าจะค่อย ๆ เอาคืนอย่างช้า ๆ”นางตบหน้าเจี่ยงจาวอวิ๋นเบา ๆ ความชั่วร้ายในดวงตาของนางรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และพูดเสียงต่ำที่ได้ยินกันแค่สองคน“เจี่ยงจาวอวิ๋น ท่านกลัวอะไรงั้นรึ? วันนั้นที่ท่านรีบไปที่ห้องขังท่านมีความสามารถมากไม่ใช่หรือ? ตอนนั้นข้าบอกท่านแล้วว่าข้าจะเอาคืนเป็นร้อยเท่า นี่พึ่งจะเริ่มต้นเอง ท่านต้องดูแลตัวเองด้วยนะเพคะ ไม่อย่างนั้นหากท่านตายไปแล้วข้าจะคิด
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
