บทที่ 35

เมื่อมอบหมายคำสั่งเสร็จ ฉู่เนี่ยนซีก็ปิดหน้าต่าง ปล่อยให้อวี๋เป่ยยืนงุนงงอยู่ที่เดิม เขาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะกลับมามีสติได้ และรีบไปแจ้งข่าวกับอวี๋ตง

เมื่อครบเวลาหนึ่งก้านธูปแล้ว ฉู่เนี่ยนซีในอาภรณ์บุรุษ มีผ้าโปร่งสีขาวคลุมไว้ถึงคอ ที่เอวยังมีดาบยาว

ยาไม่เอ่ยปากพูดนางดูคล้ายอัศวินลึกลับที่ถูกกล่าวขวัญถึงในหนังสือเป็นอย่างมาก

“พระชายา ถึงแล้วพะยะค่ะ”

อวี๋เป่ยพาฉู่เนี่ยนซีมาหยุดอยู่นอกประตูสถานเริงรมย์แห่งหนึ่ง นางเหลือบมองเข้าไปข้างในจึงเห็นว่ามีการร้องเล่นเต้นรำกันอยู่ ยังไม่ทันรอเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมรัญจวนเข้มข้นแล้ว จะเอ่ยปากเย้าแหย่ “อวี๋เป่ย ที่เจ้าชอบบอกว่าเจ้าไปโรงพนัน ที่แท้ก็เป็นหอนางโลมนี่เอง”

อวี๋เป่ยละล่ำละลักอธิบายว่า “ไม่ใช่นะพะยะค่ะ ทางเข้าโรงพนันใต้ดินเหล่านี้มักจะเลือกสถานที่แบบนี้ เพื่อไม่ให้เป็นที่สะดุดตา ตามมาเถิดขอรับ”

ฉู่เนี่ยนซีเม้มริมฝีปากแล้วยิ้ม หมู่นี้อารมณ์ของนางค่อนข้างสงบและผ่อนคลาย บางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะขำองครักษ์เหล่านี้

โดยปกติ เห็นจะมีเพียงอวี๋ซีที่เย็นชาพอ ๆ กับเย่เฟยหลี ส่วนอีกสามคนที่เหลือยังสนุกไปกับเรื่องตลกของนางอยู่บ้าน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง