บทที่ 332

ทอยลูกเต๋า เล่นหมากรุก เล่นไพ่และอื่น ๆ

ฉู่เนี่ยนซีเล่นกับพวกเขาไปอย่างละรอบ แต่สภาพแวดล้อมที่อีกทึกไม่ได้กระทบต่อนางเลย นางให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวและดวงตาของพวกเขาในขณะที่เอาชนะด้วยความน่าอัศจรรย์

กลุ่มคนเหล่านั้นคร่ำครวญว่าทักษะของพวกเขาด้อยกว่านาง จึงทิ้งเงินไว้และจากไปด้วยความนับถือ โดยบอกว่าพวกเขาจะกลับมาหาฉู่เนี่ยนซีเพื่อประลองฝีมือพนันอีกหากพวกเขามีโอกาสในอนาคต

ฉู่เนี่ยนซีตอบรับทันทีและบอกไปด้วยว่านางจะรอให้พวกเขากลับมา

ท่ามกลางฝูงชน ดวงตาสองคู่ในความมืดจ้องมองทุกการเคลื่อนไหวของฉู่เนี่ยนซีอย่างไม่วางตา จากนั้นก็จากไปโดยที่ไม่เป็นที่สะดุดตาใคร

หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีออกมาจากโรงพนันหุยหุน นางยังไม่อยากกลับไปยังจวนอ๋องหลี แต่นางเลือกกลับไปอยู่ที่จวนมหาเสนาบดีฉู่สักสองสามวัน

แสงอาทิตย์ยามเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นสาดแสงสีทองส่องลงมายังจวนอ๋องหลี แต่แสงแดดในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงนั้นกลับหนาวเย็น เหมือนกับดวงตาของซ่างกวานเยียนขณะมองดูเย่เฟยหลีออกจากจวน แม้ว่านางจะยังคงมีความรู้สึกรักเขาอย่างลึกซึ้ง แต่ไม่ใช่รักที่ร้อนแรงเหมือนเก่าก่อนอีกต่อไป

นางได้ยินจากฝูหรงว่าฉู่เนี่ยนซีไม่ได้ก