บทที่ 32

ทันใดนั้นเอง ขันทีหนุ่มคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า ทำความเคารพแขกเหรื่อ แล้วเอ่ยว่า “ยินดียิ่งที่ได้พบทุกท่าน องค์จักรพรรดิและฉู่กุ้ยเฟยเรียกพระชายาหลีไปสอบถามขอรับ”

ฉู่เนี่ยนซีสะดุ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าก็ผ่อนคลายลงทันที “รบกวนใต้เท้าเป็นธุระแล้ว”

ในที่สุดเหตุบันเทิงนี้ก็จบลงด้วยการที่ฉู่เนี่ยนซีถูกเรียกตัวไป

เมื่อทุกคนเห็นว่าไม่มีเรื่องน่าตื่นเต้นใด ๆ ก็หันกลับไปดื่มอวยพรต่อ

บนเวทีสูง มีจักรพรรดิและฮ่องเฮานั่งอยู่บนบัลลังก์ ส่วนฉู่กุ้ยเฟยนั่งอยู่ในตําแหน่งด้านล่าง

ฉู่เนี่ยนซีเดินขึ้นบันไดตามขันทีไป รู้สึกว่าทุกย่างก้าวมีแต่จะหายใจหายคอได้ลำบากขึ้น

นางก้มศีรษะลงเดินช้า ๆ ไปที่เวทีสูง และคุกเข่าลงเพื่อทําความเคารพ

แม้ว่าฉู่กุ้ยเฟยจะมีอายุสามสิบแล้ว แต่ก็ได้รับการบำรุงร่างกายอย่างดี รอยยิ้มบนใบหน้าของนางสดใสขึ้นเมื่อเห็นฉู่เนี่ยนซีปรากฏตัว

จักรพรรดิอยู่ห่างออกไปเพียงเล็กน้อย ฉู่เนี่ยนซีจึงไม่กล้ามอง ได้แต่คำนับอย่างเรียบร้อยและรอให้อีกฝ่ายเอ่ยถาม

เมื่อจักรพรรดิเย่จงเป็นจักรพรรดิผู้เปี่ยมความสามารถ แต่ไม่ว่าเขาจะเป็นคนมีคุณธรรมหรือความสามารถเพียงใด ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากคลื่นใต้น้ำที่