Share
บทที่ 282
Related chapters
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 283
การเต้นรำเต็มไปความสวยงามและสร้างสรรค์หลังจากจบเพลง ผู้คนก็รู้สึกลีงเลที่จะจากไป“เอาล่ะ!”ไม่อาจรู้ได้ว่าใครเป็นผู้นำ ทั้งห้องโถงถึงได้มีเสียงปรบมืออย่างอบอุ่นเมื่อความสนุกสนานพุ่งสูงขึ้น บุรุษสวมหน้ากากเงินคนหนึ่งก็ขึ้นมาบนเวที อีกสองคนนำโต๊ะมาวาง มีถาดอยู่บนโต๊ะและถาดนั้นก็ถูกปิดไว้ ทำให้คนอื่น ๆ ต้องชะเง้อคอมองและคาดเดาถึงสิ่งที่อยู่ข้างในบุรุษผู้นั้นพยักหน้าให้ทุกคน จากนั้นเสียงของเขาก็ดังขึ้น“การประมูลได้เริ่มขึ้นแล้ว!”“ต่อไปนี้ ข้าจะแนะนำกฎให้ทุกท่านทราบ กฎนั้นง่ายมาก ตอนนี้ทุกท่านมีป้ายอยู่ในมือ ตัวเลขบนป้ายคือหมายเลขประจำตัวของแขกแต่ละท่าน ตอนนี้ในมือของข้ามีถ้วยหนึ่งใบและลูกเต๋าสามลูก ชูป้ายหมายเลขแล้วเสนอราคา หากใครให้ราคาสูงสุดก็มาทายแต้มลูกเต๋า หากทายถูกจะสามารถลดราคาได้ครึ่งหนึ่งและจะได้รับของในถาดนี้ไป แต่หากทายผิดจะต้องเพิ่มเงินหนึ่งส่วน แล้วจึงค่อยเอาสิ่งของที่อยู่ในถาดไป!”หลังจากแนะนำคร่าว ๆ แล้ว บุรุษผู้นั้นก็หันไปอีกด้านหนึ่งแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “ลำดับต่อไป ขอเชิญผู้ดูแลโรงพนันหุยหุน ท่านอาซื่อมาประกาศให้ทุกท่านทราบถึงสินค้าชิ้นแรกที่จะทำการประมูล!”อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 284
เนื่องจากมันเป็นสมุนไพรที่หายากและล้ำค่า ทุกคนจึงอยากได้และวางเดิมพันกันมากมาย แต่ในท้ายที่สุด คนผู้นี้เป็นคนที่วางเดิมพันมากที่สุดแต่ผลลัพธ์กลับน้อยนิดยิ่งตรงที่นั่งชั้นพิเศษ เย่เฟยหลีเฝ้าดูอย่างเย็นชาในขณะที่ผู้คนด้านล่างต่างกำลังคลั่งไคล้ กิจกรรมในครั้งนี้น่าสนใจมากซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าเจ้าของโรงพนันก็ยังพอมีความสามารถอยู่บ้าง น่าเสียดายที่พรสวรรค์นี้ไม่มีประโยชน์กับเขา อีกทั้งยังเป็นปฏิปักษ์กับเขาด้วย น่าเสียดายจริง ๆ“ท่านอ๋อง เจ้าของโรงพนันหุยหุนยังไม่ปรากฏตัว หรืออาจจะเป็นไปได้ว่าเขาจะไม่มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ?”เหลียงหยวนขมวดคิ้วพลางจ้องมองความสนุกสนานที่เบื้องล่าง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจเย่เฟยหลียิ้มเยาะพลางพูดยืนยัน “เขามาแน่”สายตาเย็นชาของเขาล่องลอยไปทางชายในชุดคลุมสีขาวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เมื่อรู้สึกได้ถึงการจ้องมองอย่างร้อนแรง ชายในชุดคลุมสีขาวมองกลับไปสบตากับเย่เฟยหลี พลางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วพยักหน้า“ท่านอ๋อง เขา…” เหลียงหยวนรู้สึกว่าชายคนนั้นดูคุ้นตา แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเคยเห็นเขาที่ไหน“ในเมื่อเจ้าของคนเก่าของโรงพนันหุยหุนและโรงเต้นรำอยู่ที่นี่ เขาก
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 285
เจ้าของโรงพนันผู้นี้ไม่มีกำลังภายในเลยแม้แต่นิด นึกว่าจะจัดการได้ง่าย แต่เขากลับสามารถหลบฝ่ามือได้ ช่างน่าสนใจ!คนบนเวทีทะเลาะกันโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน คนข้างล่างบ้างก็คิดว่าเป็นการแสดง บ้างก็ว่าเริ่มวิวาทกันเพราะไม่พอใจกันคาดไม่ถึงว่าจู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนรีบรุดไปหาคนสองสามคนที่อยู่ด้านหน้า และเมื่อคนของโรงพนันเห็นเจ้านายและชายในชุดดำต่อสู้กัน พวกเขาต่างก็ก้าวไปช่วย แต่ก็ถูกคนของเย่เฟยหลีขัดขวางไว้ จนกลายเป็นการต่อสู้กันอีกกลุ่ม“เจ้าเป็นใคร?” ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีดูน่ากลัว เผยให้เห็นจิตสังหารที่ไม่สามารถปกปิดได้เย่เฟยหลียิ้มเยาะพลางพูดอย่างตรงไปตรงมา “คนที่จะจับเจ้าอย่างไรเล่า!”พูดจบ การเคลื่อนไหวของเขาก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ และโจมตีตำแหน่งสำคัญทุกแห่ง ดูเหมือนว่าเขาแค่อยากจะจับเป็น!“นายท่าน!”เมื่อเห็นว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังดิ้นรน อวี๋เป่ยจึงตะโกนเรียก จากนั้นก็รีบกำจัดคนที่อยู่รอบตัวเขา แล้วรีบไปอยู่ข้างกายฉู่เนี่ยนซีและจะแทงชายชุดดำด้วยดาบของเขาเย่เฟยหลีไม่ยอมให้เขาทำสำเร็จ จึงรีบถอยหลบ เหลียงหยวนที่กำลังให้ความสนใจกับการต่อสู้ระหว่างเจ้านายของเขากับเจ้าของโรงพนันหุยหุน เมื่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 286
เย่เฟยหลีเปลี่ยนพลังภายในทั้งหมดของเขาส่งมายังฝ่ามือ หากมันทะลุเข้าไปในร่างกายของฉู่เนี่ยนซี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กล้ามเนื้อและกระดูกของนางก็จะหัก และนางก็เหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ ไม่เพียงแต่ท่าทางการใช้เข็มเงินของเจ้าของโรงพนันหุยหุนจะเหมือนกับของ ฉู่เนี่ยนซีทุกประการ เสน่ห์ตรงหว่างคิ้วของเขาก็นับว่าคล้ายกันมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาที่แสนเย็นชาเหล่านั้น เย่เฟยหลีถึงกับเผลอคิดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือฉู่เนี่ยนซีคิดได้ดังนั้น เย่เฟยหลีจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบังคับตัวเองให้ดึงฝ่ามือกลับและหยุดคนอื่นด้วยเสียงเย็นชา“ทุกคนหยุด!”หลังจากได้ยินคำสั่งของเย่เฟยหลี คนของเขาก็หยุด เหลียงหยวนมองไปที่เย่เฟยหลีด้วยความสับสน และไม่เต็มใจอีกนิดเดียวก็จะสามารถจับตัวเจ้าของโรงพนันหุยหุนได้แล้ว เหตุใดจู่ ๆ ท่านอ๋องถึงบอกให้หยุด?“ถอย!” เสียงของเย่เฟยหลีดังขึ้นและเยือกเย็นไม่มีใครกล้าต่อต้านคำสั่งของเย่เฟยหลี ดังนั้นเย่เฟยหลีจึงพาคนของเขาจากไปอย่างเร่งรีบ“ไม่ต้องตามเขาไป!” ฉู่เนี่ยนซีมองร่างของชายคนนั้นที่จากไปด้วยดวงตาที่ซับซ้อนเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงอาร
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 287
หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เย่เฟยหลีก็พูดช้า ๆ “ถ่ายทอดคำสั่งจากข้าไปว่าอย่าเปิดเผยอะไรเรื่องวันนี้ให้ใครรู้ หากเรื่องนี้รั่วไหล ข้าจะฆ่าทิ้งไม่เว้นเมตตา!”ตามที่คาดไว้ ท่านอ๋องยังคงตั้งใจที่จะปกป้องพระชายา เหลียงหยวนคิดอย่างเงียบ ๆในเวลานี้ฉู่เนี่ยนซีกำลังฝังเข็มให้อวี๋เป่ย อวี๋หนานเข้ามากระซิบข้างหูของนาง “นายหญิง ท่านเป่ยถูมาขอพบขอรับ”เขามาทำอะไรที่นี่? เหตุใดถึงยังไม่ไปอีก? นี่เป็นความสงสัยแรกที่เกิดขึ้นในใจของฉู่เนี่ยนซี นางขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยืนขึ้น เหลือบมองอวี๋เป่ยที่ยังคงหลับอยู่ แล้วพูดว่า “จับตาดูเขาไว้ รีบมาแจ้งข้าหากเขาตื่นแล้ว”หลังจากพูดจบ นางก็ไปพบเป่ยถูเนื่องจากห้องโถงใหญ่ได้รับความเสียหาย ฉู่เนี่ยนซีจึงส่งคนมาเชิญเขาไปที่ห้องโถงด้านข้างแทนทันทีที่นางเข้าไป ก็เห็นเป่ยถูถือถ้วยชาและจิบชาอย่างประณีต“รอนานเลยสินะ คุณชายเป่ยถู”“เป็นเพราะข้าน้อยมาขอพบกะทันหันต่างหาก” เป่ยถูกล่าวอย่างสุภาพ“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ คุณหนูไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่หรือไม่?”รอยยิ้มที่มุมปากของเขาแข็งค้าง ฉู่เนี่ยนซียิ้มเบา ๆ และพูดว่า “คุณชายก็เห็นเหตุการณ์นั้นด้วยมิใช่หรือ?”เป่ย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 288
ฉู่เนี่ยนซีมองไปรอบ ๆ อย่างนิ่งเฉย นางไม่เห็นเย่เฟยหลีที่ประตูจวน ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจแล้วเดินเข้าไปพร้อมกับเสี่ยวเถาระหว่างทางกลับไปที่เรือน เสี่ยวเถาและฉู่เนี่ยนซีพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นในจวนวันนี้ ฉู่เนี่ยนซียิ้มและพยักหน้าจนกระทั่งเสี่ยวเถานินทาเกี่ยวกับเย่เฟยหลี ฉู่เนี่ยนซีจึงมีสีหน้าเรียบเฉย“พระชายาไม่รู้หรอกว่าวันนี้ตอนที่ท่านอ๋องกลับมา ใบหน้าของเขาซีดเซียวและดูแย่ราวกับว่าเขาถูกทำร้ายมาอย่างสาหัส และเขาก็กลับไปที่ห้องตำราโดยไม่พูดอะไรสักคำ และก็ไม่ออกมาจนถึงตอนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด แต่ถึงแม้ท่านอ๋องจะดูอาการไม่ดี รัศมีรอบตัวก็ยังเย็นชาจนคนไม่กล้าสบตาเขา พระชายา ท่านว่า…”เสียงพูดคุยของเสี่ยวเถายังคงดังก้องอยู่ในหูของฉู่เนี่ยนซี แต่ความสนใจของฉู่เนี่ยนซีถูกดึงดูดอย่างสมบูรณ์โดยคำพูดของเสี่ยวเถาที่ว่าใบหน้าของเย่เฟยหลี ซีดเซียวและดูไม่ดีเมื่อรวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ฉู่เนี่ยนซีหลุบสายตาและคิดอย่างไตร่ตรอง หรือว่าคนที่ลอบเข้ามาโจมตีนางจะเป็นเย่เฟยหลี!ทันทีที่เดาถูก ก็ไม่อาจกลับไปแก้ไขได้“เสี่ยวเถา เจ้ากลับไปก่อน ข้าจะไปห้องตำราเสียหน่อย” ฉู
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 289
แม้จะพยายามไล่ต้อน แต่นางก็ยังหาสาเหตุไม่เจอ ตอนนี้ขอแค่ได้จับชีพจรก็จะรู้ทุกอย่างแต่เย่เฟยหลีรู้ว่านางมีความรู้ด้านการแพทย์ หากเป็นเขาจริง ๆ เขาก็คงไม่ให้นางตรวจดูชีพจรแสงริบหรี่แวบขึ้นมาอย่างรวดเร็วในดวงตาของเขา และฉู่เนี่ยนซีก็ถามว่า “ข้าได้ยินจากคนรับใช้ว่าสีหน้าของท่านดูแย่ตอนที่ท่านกลับมาวันนี้ ท่านอยากให้ข้าลองตรวจดูให้หรือไม่?”“เช่นนั้นรึ? ไม่คิดว่าพระชายาจะใส่ใจข้าขนาดนี้ เช่นนั้นก็รบกวนด้วย”พูดจบ เย่เฟยหลีก็เหยียดแขนออกไม่มีแม้แต่ร่องรอยใดใดความประหลาดใจแวบขึ้นมาในดวงตาของฉู่เนี่ยนซี หรือว่าจะไม่ใช่เขา?แต่รูปร่างและสายตาในตอนที่เขารวบรวมกำลังภายในและหยุดกะทันหันนั้นล้วนคุ้นเคยเป็นอย่างดี นั่นคล้ายกับเขามากมิใช่หรือ?นี่นางคิดมากเกินไปหรือ?ฉู่เนี่ยนซีจมอยู่กับความคิดจนไม่ทันได้เห็นความอดกลั้นที่ฉายแววอยู่ในดวงตาของเย่เฟยหลี หรือมือที่กำแน่นในแขนเสื้อของเขา“มีอะไรผิดปกติกับสุขภาพของข้าหรือไม่?”ฉู่เนี่ยนซีกลับมามีสติอีกครั้ง พลางปกปิดความสงสัยไว้ในใจ และส่ายหน้า “สุขภาพท่านแข็งแรงดี!”ขณะที่พูด ฉู่เนี่ยนซีก็มองไปยังใบหน้าของเขาที่สมบูรณ์แบบมากจนทั้งมนุษย์แล
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 290
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ข้าไม่ได้บ้าบิ่นขนาดนั้น เสด็จพ่อยังบอกอีกว่าพระองค์จะทรงจัดงานเลี้ยงในวังต้อนรับไป่ชิง พี่สามคอยดูเถอะ ต้องมีละครอะไรรอเราอยู่แน่”“พี่สาม ไป๋ชิงเป็นคนของฮองเฮา หากท่านไม่อยากไปงานเลี้ยงนี้ก็ไม่ต้องไป จะได้ลดปัญหา” เย่ฉงเฉิงเหลือบมองเย่เฟยหลีและเป็นกังวลมากไป๋ชิงและฮองเฮามีความคิดเห็นแบบเดียวกันก็คือไม่ต้องการพบเย่เฟยหลี หากเขาไป เขาอาจจะกลายเป็นนักแสดงที่ไม่สามารถหลบหนีได้ก่อนที่ละครจะจบ“แน่นอนว่าข้าไม่ได้อยากไป แต่ข้าไม่มีสิทธิตัดสินใจ เสด็จพ่อทรงเรียกพวกเราไป ฉะนั้นพรุ่งนี้ก็ไปงานเลี้ยงกันเถอะ”เย่เฟยหลีมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นท้องฟ้าที่มืดมน และเย่ฉงเฉิงก็มองไปกับเขาด้วย พี่น้องทั้งสองต่างก็เข้าใจกันดีและไม่ได้พูดอะไรอีก……ในรถม้าที่กำลังวิ่ง และปิ่นระย้าหินโมราบนหัวของฉู่เนี่ยนซีก็ส่ายไปมาตามการกระแทก เย่เฟยหลีหันไปมองนาง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน“หินโมรานี้พอมาอยู่กับเจ้าแล้วดูดีนะ” เย่เฟยหลีพูดเบา ๆ“แต่ก่อนท่านอยากจะโยนข้าเข้าคอกม้าเพราะข้าอัปลักษณ์ แต่ตอนนี้กลับมาพูดเช่นนี้ ข้าว่าท่านคงสายตาฝ้าฝางเสียแล้วล่ะ” ฉู่เนี่ยนซีมองเขาด้วยสีหน
Latest chapter
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
