เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 282
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-28 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 283
การเต้นรำเต็มไปความสวยงามและสร้างสรรค์หลังจากจบเพลง ผู้คนก็รู้สึกลีงเลที่จะจากไป“เอาล่ะ!”ไม่อาจรู้ได้ว่าใครเป็นผู้นำ ทั้งห้องโถงถึงได้มีเสียงปรบมืออย่างอบอุ่นเมื่อความสนุกสนานพุ่งสูงขึ้น บุรุษสวมหน้ากากเงินคนหนึ่งก็ขึ้นมาบนเวที อีกสองคนนำโต๊ะมาวาง มีถาดอยู่บนโต๊ะและถาดนั้นก็ถูกปิดไว้ ทำให้คนอื่น ๆ ต้องชะเง้อคอมองและคาดเดาถึงสิ่งที่อยู่ข้างในบุรุษผู้นั้นพยักหน้าให้ทุกคน จากนั้นเสียงของเขาก็ดังขึ้น“การประมูลได้เริ่มขึ้นแล้ว!”“ต่อไปนี้ ข้าจะแนะนำกฎให้ทุกท่านทราบ กฎนั้นง่ายมาก ตอนนี้ทุกท่านมีป้ายอยู่ในมือ ตัวเลขบนป้ายคือหมายเลขประจำตัวของแขกแต่ละท่าน ตอนนี้ในมือของข้ามีถ้วยหนึ่งใบและลูกเต๋าสามลูก ชูป้ายหมายเลขแล้วเสนอราคา หากใครให้ราคาสูงสุดก็มาทายแต้มลูกเต๋า หากทายถูกจะสามารถลดราคาได้ครึ่งหนึ่งและจะได้รับของในถาดนี้ไป แต่หากทายผิดจะต้องเพิ่มเงินหนึ่งส่วน แล้วจึงค่อยเอาสิ่งของที่อยู่ในถาดไป!”หลังจากแนะนำคร่าว ๆ แล้ว บุรุษผู้นั้นก็หันไปอีกด้านหนึ่งแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “ลำดับต่อไป ขอเชิญผู้ดูแลโรงพนันหุยหุน ท่านอาซื่อมาประกาศให้ทุกท่านทราบถึงสินค้าชิ้นแรกที่จะทำการประมูล!”อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 284
เนื่องจากมันเป็นสมุนไพรที่หายากและล้ำค่า ทุกคนจึงอยากได้และวางเดิมพันกันมากมาย แต่ในท้ายที่สุด คนผู้นี้เป็นคนที่วางเดิมพันมากที่สุดแต่ผลลัพธ์กลับน้อยนิดยิ่งตรงที่นั่งชั้นพิเศษ เย่เฟยหลีเฝ้าดูอย่างเย็นชาในขณะที่ผู้คนด้านล่างต่างกำลังคลั่งไคล้ กิจกรรมในครั้งนี้น่าสนใจมากซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าเจ้าของโรงพนันก็ยังพอมีความสามารถอยู่บ้าง น่าเสียดายที่พรสวรรค์นี้ไม่มีประโยชน์กับเขา อีกทั้งยังเป็นปฏิปักษ์กับเขาด้วย น่าเสียดายจริง ๆ“ท่านอ๋อง เจ้าของโรงพนันหุยหุนยังไม่ปรากฏตัว หรืออาจจะเป็นไปได้ว่าเขาจะไม่มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ?”เหลียงหยวนขมวดคิ้วพลางจ้องมองความสนุกสนานที่เบื้องล่าง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจเย่เฟยหลียิ้มเยาะพลางพูดยืนยัน “เขามาแน่”สายตาเย็นชาของเขาล่องลอยไปทางชายในชุดคลุมสีขาวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เมื่อรู้สึกได้ถึงการจ้องมองอย่างร้อนแรง ชายในชุดคลุมสีขาวมองกลับไปสบตากับเย่เฟยหลี พลางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วพยักหน้า“ท่านอ๋อง เขา…” เหลียงหยวนรู้สึกว่าชายคนนั้นดูคุ้นตา แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเคยเห็นเขาที่ไหน“ในเมื่อเจ้าของคนเก่าของโรงพนันหุยหุนและโรงเต้นรำอยู่ที่นี่ เขาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 285
เจ้าของโรงพนันผู้นี้ไม่มีกำลังภายในเลยแม้แต่นิด นึกว่าจะจัดการได้ง่าย แต่เขากลับสามารถหลบฝ่ามือได้ ช่างน่าสนใจ!คนบนเวทีทะเลาะกันโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน คนข้างล่างบ้างก็คิดว่าเป็นการแสดง บ้างก็ว่าเริ่มวิวาทกันเพราะไม่พอใจกันคาดไม่ถึงว่าจู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนรีบรุดไปหาคนสองสามคนที่อยู่ด้านหน้า และเมื่อคนของโรงพนันเห็นเจ้านายและชายในชุดดำต่อสู้กัน พวกเขาต่างก็ก้าวไปช่วย แต่ก็ถูกคนของเย่เฟยหลีขัดขวางไว้ จนกลายเป็นการต่อสู้กันอีกกลุ่ม“เจ้าเป็นใคร?” ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีดูน่ากลัว เผยให้เห็นจิตสังหารที่ไม่สามารถปกปิดได้เย่เฟยหลียิ้มเยาะพลางพูดอย่างตรงไปตรงมา “คนที่จะจับเจ้าอย่างไรเล่า!”พูดจบ การเคลื่อนไหวของเขาก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ และโจมตีตำแหน่งสำคัญทุกแห่ง ดูเหมือนว่าเขาแค่อยากจะจับเป็น!“นายท่าน!”เมื่อเห็นว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังดิ้นรน อวี๋เป่ยจึงตะโกนเรียก จากนั้นก็รีบกำจัดคนที่อยู่รอบตัวเขา แล้วรีบไปอยู่ข้างกายฉู่เนี่ยนซีและจะแทงชายชุดดำด้วยดาบของเขาเย่เฟยหลีไม่ยอมให้เขาทำสำเร็จ จึงรีบถอยหลบ เหลียงหยวนที่กำลังให้ความสนใจกับการต่อสู้ระหว่างเจ้านายของเขากับเจ้าของโรงพนันหุยหุน เมื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-29องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 286
เย่เฟยหลีเปลี่ยนพลังภายในทั้งหมดของเขาส่งมายังฝ่ามือ หากมันทะลุเข้าไปในร่างกายของฉู่เนี่ยนซี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กล้ามเนื้อและกระดูกของนางก็จะหัก และนางก็เหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ ไม่เพียงแต่ท่าทางการใช้เข็มเงินของเจ้าของโรงพนันหุยหุนจะเหมือนกับของ ฉู่เนี่ยนซีทุกประการ เสน่ห์ตรงหว่างคิ้วของเขาก็นับว่าคล้ายกันมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาที่แสนเย็นชาเหล่านั้น เย่เฟยหลีถึงกับเผลอคิดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือฉู่เนี่ยนซีคิดได้ดังนั้น เย่เฟยหลีจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบังคับตัวเองให้ดึงฝ่ามือกลับและหยุดคนอื่นด้วยเสียงเย็นชา“ทุกคนหยุด!”หลังจากได้ยินคำสั่งของเย่เฟยหลี คนของเขาก็หยุด เหลียงหยวนมองไปที่เย่เฟยหลีด้วยความสับสน และไม่เต็มใจอีกนิดเดียวก็จะสามารถจับตัวเจ้าของโรงพนันหุยหุนได้แล้ว เหตุใดจู่ ๆ ท่านอ๋องถึงบอกให้หยุด?“ถอย!” เสียงของเย่เฟยหลีดังขึ้นและเยือกเย็นไม่มีใครกล้าต่อต้านคำสั่งของเย่เฟยหลี ดังนั้นเย่เฟยหลีจึงพาคนของเขาจากไปอย่างเร่งรีบ“ไม่ต้องตามเขาไป!” ฉู่เนี่ยนซีมองร่างของชายคนนั้นที่จากไปด้วยดวงตาที่ซับซ้อนเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงอาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 287
หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เย่เฟยหลีก็พูดช้า ๆ “ถ่ายทอดคำสั่งจากข้าไปว่าอย่าเปิดเผยอะไรเรื่องวันนี้ให้ใครรู้ หากเรื่องนี้รั่วไหล ข้าจะฆ่าทิ้งไม่เว้นเมตตา!”ตามที่คาดไว้ ท่านอ๋องยังคงตั้งใจที่จะปกป้องพระชายา เหลียงหยวนคิดอย่างเงียบ ๆในเวลานี้ฉู่เนี่ยนซีกำลังฝังเข็มให้อวี๋เป่ย อวี๋หนานเข้ามากระซิบข้างหูของนาง “นายหญิง ท่านเป่ยถูมาขอพบขอรับ”เขามาทำอะไรที่นี่? เหตุใดถึงยังไม่ไปอีก? นี่เป็นความสงสัยแรกที่เกิดขึ้นในใจของฉู่เนี่ยนซี นางขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยืนขึ้น เหลือบมองอวี๋เป่ยที่ยังคงหลับอยู่ แล้วพูดว่า “จับตาดูเขาไว้ รีบมาแจ้งข้าหากเขาตื่นแล้ว”หลังจากพูดจบ นางก็ไปพบเป่ยถูเนื่องจากห้องโถงใหญ่ได้รับความเสียหาย ฉู่เนี่ยนซีจึงส่งคนมาเชิญเขาไปที่ห้องโถงด้านข้างแทนทันทีที่นางเข้าไป ก็เห็นเป่ยถูถือถ้วยชาและจิบชาอย่างประณีต“รอนานเลยสินะ คุณชายเป่ยถู”“เป็นเพราะข้าน้อยมาขอพบกะทันหันต่างหาก” เป่ยถูกล่าวอย่างสุภาพ“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ คุณหนูไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่หรือไม่?”รอยยิ้มที่มุมปากของเขาแข็งค้าง ฉู่เนี่ยนซียิ้มเบา ๆ และพูดว่า “คุณชายก็เห็นเหตุการณ์นั้นด้วยมิใช่หรือ?”เป่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 288
ฉู่เนี่ยนซีมองไปรอบ ๆ อย่างนิ่งเฉย นางไม่เห็นเย่เฟยหลีที่ประตูจวน ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจแล้วเดินเข้าไปพร้อมกับเสี่ยวเถาระหว่างทางกลับไปที่เรือน เสี่ยวเถาและฉู่เนี่ยนซีพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นในจวนวันนี้ ฉู่เนี่ยนซียิ้มและพยักหน้าจนกระทั่งเสี่ยวเถานินทาเกี่ยวกับเย่เฟยหลี ฉู่เนี่ยนซีจึงมีสีหน้าเรียบเฉย“พระชายาไม่รู้หรอกว่าวันนี้ตอนที่ท่านอ๋องกลับมา ใบหน้าของเขาซีดเซียวและดูแย่ราวกับว่าเขาถูกทำร้ายมาอย่างสาหัส และเขาก็กลับไปที่ห้องตำราโดยไม่พูดอะไรสักคำ และก็ไม่ออกมาจนถึงตอนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด แต่ถึงแม้ท่านอ๋องจะดูอาการไม่ดี รัศมีรอบตัวก็ยังเย็นชาจนคนไม่กล้าสบตาเขา พระชายา ท่านว่า…”เสียงพูดคุยของเสี่ยวเถายังคงดังก้องอยู่ในหูของฉู่เนี่ยนซี แต่ความสนใจของฉู่เนี่ยนซีถูกดึงดูดอย่างสมบูรณ์โดยคำพูดของเสี่ยวเถาที่ว่าใบหน้าของเย่เฟยหลี ซีดเซียวและดูไม่ดีเมื่อรวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ฉู่เนี่ยนซีหลุบสายตาและคิดอย่างไตร่ตรอง หรือว่าคนที่ลอบเข้ามาโจมตีนางจะเป็นเย่เฟยหลี!ทันทีที่เดาถูก ก็ไม่อาจกลับไปแก้ไขได้“เสี่ยวเถา เจ้ากลับไปก่อน ข้าจะไปห้องตำราเสียหน่อย” ฉู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-30องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 289
แม้จะพยายามไล่ต้อน แต่นางก็ยังหาสาเหตุไม่เจอ ตอนนี้ขอแค่ได้จับชีพจรก็จะรู้ทุกอย่างแต่เย่เฟยหลีรู้ว่านางมีความรู้ด้านการแพทย์ หากเป็นเขาจริง ๆ เขาก็คงไม่ให้นางตรวจดูชีพจรแสงริบหรี่แวบขึ้นมาอย่างรวดเร็วในดวงตาของเขา และฉู่เนี่ยนซีก็ถามว่า “ข้าได้ยินจากคนรับใช้ว่าสีหน้าของท่านดูแย่ตอนที่ท่านกลับมาวันนี้ ท่านอยากให้ข้าลองตรวจดูให้หรือไม่?”“เช่นนั้นรึ? ไม่คิดว่าพระชายาจะใส่ใจข้าขนาดนี้ เช่นนั้นก็รบกวนด้วย”พูดจบ เย่เฟยหลีก็เหยียดแขนออกไม่มีแม้แต่ร่องรอยใดใดความประหลาดใจแวบขึ้นมาในดวงตาของฉู่เนี่ยนซี หรือว่าจะไม่ใช่เขา?แต่รูปร่างและสายตาในตอนที่เขารวบรวมกำลังภายในและหยุดกะทันหันนั้นล้วนคุ้นเคยเป็นอย่างดี นั่นคล้ายกับเขามากมิใช่หรือ?นี่นางคิดมากเกินไปหรือ?ฉู่เนี่ยนซีจมอยู่กับความคิดจนไม่ทันได้เห็นความอดกลั้นที่ฉายแววอยู่ในดวงตาของเย่เฟยหลี หรือมือที่กำแน่นในแขนเสื้อของเขา“มีอะไรผิดปกติกับสุขภาพของข้าหรือไม่?”ฉู่เนี่ยนซีกลับมามีสติอีกครั้ง พลางปกปิดความสงสัยไว้ในใจ และส่ายหน้า “สุขภาพท่านแข็งแรงดี!”ขณะที่พูด ฉู่เนี่ยนซีก็มองไปยังใบหน้าของเขาที่สมบูรณ์แบบมากจนทั้งมนุษย์แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 290
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ข้าไม่ได้บ้าบิ่นขนาดนั้น เสด็จพ่อยังบอกอีกว่าพระองค์จะทรงจัดงานเลี้ยงในวังต้อนรับไป่ชิง พี่สามคอยดูเถอะ ต้องมีละครอะไรรอเราอยู่แน่”“พี่สาม ไป๋ชิงเป็นคนของฮองเฮา หากท่านไม่อยากไปงานเลี้ยงนี้ก็ไม่ต้องไป จะได้ลดปัญหา” เย่ฉงเฉิงเหลือบมองเย่เฟยหลีและเป็นกังวลมากไป๋ชิงและฮองเฮามีความคิดเห็นแบบเดียวกันก็คือไม่ต้องการพบเย่เฟยหลี หากเขาไป เขาอาจจะกลายเป็นนักแสดงที่ไม่สามารถหลบหนีได้ก่อนที่ละครจะจบ“แน่นอนว่าข้าไม่ได้อยากไป แต่ข้าไม่มีสิทธิตัดสินใจ เสด็จพ่อทรงเรียกพวกเราไป ฉะนั้นพรุ่งนี้ก็ไปงานเลี้ยงกันเถอะ”เย่เฟยหลีมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นท้องฟ้าที่มืดมน และเย่ฉงเฉิงก็มองไปกับเขาด้วย พี่น้องทั้งสองต่างก็เข้าใจกันดีและไม่ได้พูดอะไรอีก……ในรถม้าที่กำลังวิ่ง และปิ่นระย้าหินโมราบนหัวของฉู่เนี่ยนซีก็ส่ายไปมาตามการกระแทก เย่เฟยหลีหันไปมองนาง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน“หินโมรานี้พอมาอยู่กับเจ้าแล้วดูดีนะ” เย่เฟยหลีพูดเบา ๆ“แต่ก่อนท่านอยากจะโยนข้าเข้าคอกม้าเพราะข้าอัปลักษณ์ แต่ตอนนี้กลับมาพูดเช่นนี้ ข้าว่าท่านคงสายตาฝ้าฝางเสียแล้วล่ะ” ฉู่เนี่ยนซีมองเขาด้วยสีหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่เนี่ยนซีจึงฟาดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที พลางมองดูสีหน้าเจ็บปวดของอีกฝ่าย “เช่นนั้นท่านก็ถอดเสื้อออก ข้าจะดูแผลให้”เดิมทีไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเห็นเย่เฟยหลีถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นตรงหน้า ฉู่เนี่ยนซีก็หันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แม้ว่าเขาจะทำอย่างองอาจ แต่ก็ยังทำให้นางอายจนต้องเบือนหน้าหนี“เสร็จแล้ว”ฉู่เนี่ยนซีหันกลับมาจับแผ่นหลังกว้างของเย่เฟยหลีไว้ แต่นางก็ไม่เขินอายอีกต่อไป เพราะร่องรอยบาดแผลจากการสู้รบในอดีตทำให้ใจของนางสั่นสะท้านนางค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลออกทีละชั้น เมื่อแกะชั้นสุดท้าย เย่เฟยหลีก็ทนต่อความเจ็บปวดจนตัวสั่นฉู่เนี่ยนซีรีบโรยผงยาลงบนผ้าผ้าพันแผลทันที ซึ่งไม่เพียงแต่บรรเทาความเจ็บปวดของเย่เฟยหลีเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ปลดผ้าพันแผลออกได้ง่ายขึ้นอีกด้วยผงยานำความเย็นแพร่ไปตามบาดแผลทั่วทั้งแผ่นหลัง เย่เฟยหลีจึงคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ช้าๆฉู่เนี่ยนซีมองไปยังบาดแผลไฟไหม้ที่สภาพดูไม่ได้“นอนลงบนเตียง ข้าจะทายาให้ท่านใหม่”“ได้”เย่เฟยหลีทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาคว่ำตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียงฉู่เนี่ยนซีโรยผงยาอีกขวดบนแผลให้เสมอกัน ผงยานี้ให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
ซุนจื่อซีที่อยู่ข้าง ๆ ไทเฮา ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ท่านป้า เนื่องด้วยจื่อซีและพระชายาหลีอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้วจึงได้รู้ว่าหากตระกูลไม่มีการอบรมสั่งสอนที่เข้มงวด พวกเขาก็จะไม่สามารถเลี้ยงดูบุตรีให้เติบโตมาอย่างดีเช่นนี้ได้ ฉู่กุ้ยเฟยต้องถูกใส่ร้ายแน่นอนเพคะ ได้โปรดทรงอย่าปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องรับผิดอย่างไม่เป็นธรรมเลยนะเพคะ”องค์จักรพรรดิคิดว่าเขาไม่สามารถลงโทษสนมไป๋ได้เพียงเพราะการคาดเดาของหยางเหอ แต่สนมไป๋ ล่วงเกินฉู่กุ้ยเฟยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นเป็นความจริงที่แน่ชัด จึงมีรับสั่งให้สนมไป๋ถูกปรับเงินเดือนครึ่งปีและถูกกักบริเวณในตำหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือน และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกโดยพลการองค์จักรพรรดิมีรับสั่งให้เย่เหลียนและเย่เฟยหลีสืบเรื่องนี้ด้วยกัน หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายพ้นผ่าน งานเลี้ยงในพระราชวังก็สูญเสียบรรยากาศที่สนุกสนานไป องค์จักรพรรดิทรงกังวลว่าไทเฮาจะทรงหวาดกลัว จึงประคองไทเฮาเสด็จกลับไปยังพระตำหนักอันชิ่งเพื่อพักผ่อนทุกคนที่หมดสนุกแล้วจึงหยุดทุกอย่างและรีบพากันกลับจวนช่องว่างเล็ก ๆ ของหน้าต่างหน้าต่างสีแดงลายมังกรถูกปิดลงอย่างเงียบ ๆ อย่างไม่มีใครสังเกตเผย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
ฉู่เนี่ยนซีมาอยู่ข้างกายฉู่กุ้ยเฟยร่วมกับหยางเหอ หลังจากจับชีพจรและตรวจดูให้แน่ใจว่านางไม่เป็นอะไรแล้ว ก็สั่งให้คนรับใช้นำเบาะขนห่านมาวางไว้ด้านหลังฉู่กุ้ยเฟยหยางเหอดูเหมือนจะมีอะไรจะพูด แต่นางก็ไม่กล้าพูด ทว่าเมื่อเห็นฉู่กุ้ยเฟยเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ หัวใจของนางก็เต้นรัวและสุดท้ายนางก็ลุกขึ้นยืนทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หยางเหอ นางหายใจเข้าลึก ๆ พลางมองตรงไปที่องค์จักรพรรดิ“โปรดทรงอภัยในความอวดดีของหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันไม่สามารถทนเห็นกุ้ยเฟยถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ เช่นนี้ได้ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกบั่นหัว แต่หม่อมฉันก็ต้องพูดอะไรบางอย่างเพคะ”“เกิดอะไรขึ้น?”องค์จักรพรรดิทรงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและหรี่ตามองไปยังหยางเหอที่กำลังคุกเข่าด้วยใบหน้าแห่งความยุติธรรม“สนมไป๋ที่เข้ามาใหม่ไม่มีความเคารพต่อกุ้ยเฟยเลย เมื่อใดก็ตามที่ได้พบกับกุ้ยเฟย นางมักจะใช้คำพูดที่แฝงเป็นนัยเสียดสีอยู่เสมอ ไม่ก็สาปแช่งให้กุ้ยเฟยรักษาพระโอรสไว้ไม่ได้หรือไม่ก็เสียดสีว่ากุ้ยเฟยไม่คู่ควรกับตำแหน่งสูง กุ้ยเฟยไม่ต้องการโต้เถียงกับสนมไป๋จึงลืมมันไปทุกครั้งเพคะ”“สาวใช้ต่ำช้า กล้าพูดจาว่าร้ายข้าอย่างนั้นห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
เย่เฟยหลีอาศัยโอกาสนี้จับมือนาง รู้สึกดีกับการตรวจดูอย่างละเอียดของอีกฝ่ายพลางพูดเสียงอ่อน “ข้าไม่เป็นไร แค่เป็นแผลนิดหน่อย หมอหลวงจ่ายยาให้ข้าเรียบร้อยแล้ว”“เจ้ามาดูสิ นี่มันคืออะไร?”เย่เฟยหลีพาฉู่เนี่ยนซีไปยังจุดที่เพิ่งเกิดเพลิงไหม้ พื้นถูกไฟไหม้และมีรอยดำเต็มไปหมด เก้าอี้เอียงตะแคงโดยมีขาหักไปฉู่เนี่ยนซีนั่งยอง ๆ พลางใช้นิ้วชี้ขวาสัมผัสพื้น จากนั้นยกมาที่ปลายจมูกสูดดมเบาๆ ก่อนพูดด้วยความตกใจ “มันคือดินปืน แต่ไม่ใช่ดินปืนบริสุทธิ์ มันจึงไม่ทำให้เกิดการระเบิด แค่ติดไฟเร็วเท่านั้น”“ใช่ มีคนโปรยดินปืนประเภทนี้ไว้ตั้งแต่แรก แต่ท้องฟ้ามืดจนมองไม่เห็น คนจึงคิดว่ามันดูเหมือนฝุ่นกรวดทั่วไป”เย่เฟยหลีเหยียดแขนออกไปประคองให้ฉู่เนี่ยนซียืนขึ้นฉู่เนี่ยนซีขึ้นไปที่ลานถงฮวาอีกครั้งและมองไปที่เครื่องมือที่ฉู่กุ้ยเฟยใช้ในการจุดไฟ มันปนเปื้อนด้วยเศษสะเก็ดไฟบางส่วน แม้จะเผาไหม้ได้ แต่มันก็อยู่ได้ไม่นานและเปลวไฟก็ไม่ลุกลามมากเท่ากับดินปืนโดยทั่วไปนางยืนอยู่บนลานพลางมองไปที่เย่เฟยหลี ดวงตาของนางก็ค่อย ๆ ดูน่ากลัวมากขึ้น น้ำเสียงของนางก็เยือกเย็นลงตามลมหนาว“รู้หรือไม่ว่าใครมาที่นี่บ้างก่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
เหล่าขันทีและนางกำนัลที่รีบรุดมาพร้อมกับอ่างน้ำเย็น นำมาราดลงบนเปลวไฟที่อยู่บริเวณรอบ ๆ องค์จักรพรรดิและเย่เฟยหลี ทำให้เกิดเสียงน้ำสาดกระเซ็นเย่เฟยหลีไม่รู้สึกถึงความรู้สึกแสบร้อนที่แผ่นหลัง เขาจึงประคององค์จักรพรรดิลุกขึ้นยืนไทเฮาถูกนางกำนัลอาวุโสซิวเหลียงประคองมา ทว่าพระนางยังไม่หายตกใจ องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรเห็นคิ้วคมเข้มของเย่เฟยหลีที่ขมวดเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด จึงทอดพระเนตรมองไปยังแผ่นหลังของเขา พบว่าอาภรณ์สีดำของเขาถูกไฟไหม้เป็นวงกว้าง และร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาถูกเปลวเพลิงเผาจนเป็นสีแดงเข้ม เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดขึ้นไปอีก“ฝ่าบาท” ฉู่กุ้ยเฟยเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ รีบคุกเข่าคำนับด้วยความตื่นตระหนกเย่เหลียนตะโกนทันที “ฉู่กุ้ยเฟย นี่ท่านคิดลอบปลงพระชนม์หรือ? ท่านจงใจล่อลวงทุกคนมาที่นี่เพื่อวางแผนลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อหรือ เอาคนมา จับฉู่กุ้ยเฟยไว้!”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ได้ทำ! หม่อมฉันไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด! ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณาด้วยเพคะ!”เมื่อเห็นเหล่าราชองครักษ์ในชุดเกราะเข้ามาใกล้ ฉู่กุ้ยเฟยก็ตะโกนทูลต่อองค์จักรพรรดิด้วยความตื่นกลัว“โอหัง!
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
ทุกคนเดินไปที่ลานถงฮวาและเห็นว่ามีโต๊ะและเก้าอี้ตั้งอยู่ด้านล่าง อีกทั้งยังมีน้ำชากับผลไม้ที่จัดอย่างประณีตวางไว้ด้วยบนเวทีมีเสาไม้ห้าต้นสูงประมาณหกศอก ติดตั้งล้อมรอบมุมทั้งสี่และด้านบนตรงกลาง เสาไม้ทั้งหมดนั้นถูกพันด้วยเชือกหากมองลงมาจากหลังคาตำหนักที่อยู่ใกล้ ๆ จะรู้สึกว่าเชือกนั้นเปรียบเสมือนใยแมงมุมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมเสาไม้ไว้แม้องค์จักรพรรดิจะทรงสับสน แต่พระองค์ก็ไม่ได้ตรัสถามอะไรมากนัก เพียงแค่ทรงยิ้มมุมปากแล้วตรัสกับไทเฮา “ดูเหมือนว่าฉู่กุ้ยเฟยจะมีอะไรใหม่ ๆ มานำเสนอ เสด็จแม่ทรงนั่งลงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าขันทีและนางกำนัลมาช่วยบรรดาผู้เป็นนายหาที่นั่งเพื่อไม่ให้ทุกคนพากันสับสนวุ่นวายนางกำนัลผู้น้อยจัดให้เย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีนั่งด้วยกันที่ฝั่งหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันจะได้นั่งลง ก็เห็นหลานชุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ เย่หลิงเอ๋อร์เดินมาเชิญฉู่เนี่ยนซีไปพูดคุยหลานชุ่ยมาเชิญนางด้วยตนเอง คงจะไม่มีเรื่องหลอกลวง ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่เฟยหลีอย่างสบายใจ หลังจากทำความเคารพองค์จักรพรรดิและไทเฮา นางก็ตามหลานชุ่ยไปทันใดนั้น ลานถงฮวาก็สว่างขึ้นมาก ทุกคนเงยหน้าเห็นเด็กผู้หญิงอายุราวเจ็ดแปดขวบห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
“ไม่เป็นไร เช่นนั้นก็ให้นางอยู่ด้วยกันต่อไปเถอะ ช่วงนี้เราเข้ากันได้ดี นางอ่อนโยน มีน้ำใจและใฝ่เรียนใฝ่รู้ ข้าชอบนางมาก ดีที่มีนางอยู่ที่จวนแห่งนี้ ข้าจึงคลายความเบื่อลงไปได้บ้าง”สิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูดนั้นเป็นความจริง ตอนแรกนางสงสัยในเจตนาของซุนจื่อซีที่ช่วยนางจากการตกน้ำ แต่ตอนที่นางตกจากรถม้า ซุนจื่อซีกลับไม่ห่วงตนเองและเอาตัวมารองรับนางไว้ ช่างเป็นสตรีที่จิตใจงามอย่างแท้จริงทันใดนั้น ท้องฟ้าก็สว่างไสวไปด้วยดอกไม้ไฟ ส่องแสงไปทั่วทุกสารทิศ ราวกับแสงสว่างของรุ่งอรุณส่องขึ้นมาจากความมืดมิดประกายแสงนั้นส่องสว่างราวกับหมู่ดาวที่โอบล้อมภูเขาและแม่น้ำอันกว้างใหญ่ที่กระแสน้ำเชี่ยวกราก รวมไปถึงป่าอันงดงามและที่ราบอันไร้ขอบเขต ทำให้ความขุ่นข้องในใจของคนสองคนจางลง และคนทั้งคู่ก็ยังได้มองดูความยิ่งใหญ่ที่พร่างพราวนี้ไปด้วยกันณ พระตำหนักเจาฮุย ซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอย่างงดงามดุจนางสวรรค์ หลังจากการแสดงสิ้นสุดลง ผู้คนในโถงยังคงตกอยู่ในภวังค์องค์จักรพรรดิทรงปรบมือใหญ่แล้วหันไปหาไทเฮาพร้อมรอยยิ้ม “ทักษะการร่ายรำของจื่อซีดีขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่านางจะฝึกฝนอย่างหนักและลำบากไม่น้อย เป็นเสด็จแม่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
ดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้ถูกบดบังด้วยเมฆหนาทึบ จนแทบมองเห็นแสงสว่าง เช่นนี้เขาเห็นดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่สุดที่ว่านั่นจากที่ใดกัน?“ท่านอ๋องชื่นชมดวงจันทร์ได้อย่างไรหรือ?”ฉู่เนี่ยนซีมองดูแสงสีเหลืองจาง ๆ ที่ขอบฟ้านั้น อย่างกับมันถูกขัดถูจนไร้ซึ่งความแวววาวเย่เฟยหลีทัดผมฉู่เนี่ยนซีไว้ข้างหลังใบหูของนาง พลางพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เพราะดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่ว่านี้ไม่ใช่ดวงจันทร์ดวงนั้น”ฉู่เนี่ยนซีหันมาสบตาที่เป็นประกายของเย่เฟยหลี มือที่ค้างเติ่งในตอนแรกเลื่อนมาตรงแก้มของนาง เย่เฟยหลีรู้สึกได้ถึงความร้อนที่ส่งผ่านมายังฝ่ามือ เขาคลี่ยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังเขินอาย“ข้าได้ยินจากน้องเจ็ดว่าเจ้าคิดว่าซุนจื่อซีกับข้าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากหรือ?”เย่เฟยหลีดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน หางตาของเขาเห็นท่าทางหงุดหงิดของฉู่เนี่ยนซีพลางคิดว่าช่างน่าสนุกฉู่เนี่ยนซีแอบด่าทอเย่ฉงเฉิงในใจว่าเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ นางพูดความในใจออกไปเพียงนิดเดียวเขาก็นำไปบอกเจ้าตัวในพริบตาเสียอย่างนั้น“ก็คิดบ้าง เป็นบางครั้ง”ฉู่เนี่ยนซีกะพริบตาและพยายามอย่างมากเพื่อรักษาท่าทางสงบนิ่งอย่างเคย นางไม่สามารถปฏิเส
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
เย่เฟยหลีเหลือบมองอีกฝ่าย “เจ้าว่าเจ้ารู้จักข้าดีที่สุดไม่ใช่หรือ?”“แต่พี่สะใภ้สามไม่รู้จักท่านดีเท่าข้า หากมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ควรรีบแก้ไขเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นข้าก็ช่วยท่านไม่ได้”เมื่อได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากพระตำหนักเจาฮุย เขาก็รู้ได้ทันทีว่างานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว เย่เฟยหลีจึงให้เย่ฉงเฉิง เรียกฉู่เนี่ยนซีมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องจะพูดกับนางเย่ฉงเฉิงรับคำสั่งแล้วจากไป ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องจัดงาน เขาก็เห็นซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอยู่อย่างอ่อนช้อย นางอยู่ในชุดกระโปรงสีแดงราวกับดอกเหมยที่กำลังบานสะพรั่งอยู่ท่ามกลางหิมะขาว ส่งกลิ่นหอมฟุ้งเขาหันไปด้านข้างและกระซิบกับฉู่เนี่ยนซี “พี่สะใภ้สาม พี่สามกำลังรอท่านอยู่ไม่ไกลจากทางเหนือของ พระตำหนักเจาฮุย ท่านรีบไปเถิด”ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่ฉงเฉิงอย่างสงสัยและบอกให้เสี่ยวเถารออยู่ที่นี่ หากใครถามหาก็บอกว่านางออกไปเดินรับลมข้างนอกให้สร่างเมาในห้องจัดงาน ซุนจื่อซีออกท่วงท่าราวกับต้นหลิวที่กำลังแผ่กิ่งก้านสาขาอย่างเพลินใจ ชายแขนเสื้อในมือของนางกระพือเบา ๆ แขนเรียวยาวใต้เสื้อคดเคี้ยวราวกับดอกบ๊วยแดงที่ล่องลอยในอากาศแต่ไม่ว่านางจะพย
