บทที่ 128

เหลียงหยวนยืนอยู่ข้างเย่เฟยหลี ใบหน้าของเขาสับสนอยู่ครู่หนึ่ง และสุดท้ายเขาก็กัดฟันพูดขึ้น

“ท่านอ๋องคิดมากเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ บางทีชายารองซ่างกวานอาจจะแค่เป็นห่วงพระองค์เท่านั้นเอง”

“นางออกจากวังมาก่อนพวกข้า หากเป็นคนธรรมดา นางก็จะรออยู่ที่จวนเงียบ ๆ นางจะขอให้เจ้าตามหาข้าทันทีที่กลับถึงจวนได้อย่างไร?”

ท่าทางของเย่เฟยหลีนับว่ายากจะคาดเดา หากเป็นก่อนหน้านี้เขาคงแตกต่างออกไป เขาอาจจะไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วครั้งเล่าทำให้เขารู้ว่าซ่างกวานเยียนไม่ได้เรียบร้อยและไร้เดียงสาอย่างที่เห็น ครั้งก่อนที่นางตกลงไปในน้ำ จู่ ๆ ฮองเฮาและองค์จักรพรรดิก็เสด็จมา เขาก็คิดว่าเรื่องนี้ช่างบังเอิญเกินไป

ระหว่างทางกลับวันนี้ก็ได้ยินจากเหลียงหยวนว่าเมื่อคืนนี้ซ่างกวานเยียนกลับมาด้วยท่าทีตื่นตระหนก นางเข้าไปในเรือนของเขาหลายครั้ง และเมื่อเห็นเหลียงหยวนก็ทำท่าอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ท้ายที่สุดนางก็บอกเหลียงหยวนว่าเย่เฟยหลียังไม่กลับมา กลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น จึงขอให้ออกตามหาเขา ทว่าติดสินบนคนขับรถม้าให้พาไปยังที่ห่างไกล ทั้งยังเข้าไปในป่าลึก แต่หาชายสวมหน้ากากเหล่านั้นไม่เจอ เข