บทที่ 935

เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่รู้ว่าหยุนเจิงสนทนาสิ่งใดกับจักรพรรดิเหวิน

ทว่า สิ่งที่เสิ่นลั่วเยี่ยนเห็น จักรพรรดิเหวินอยากจะเฆี่ยนตีหยุนเจิงอยู่หลายครั้ง เพียงแต่เฆี่ยนไม่ลงเท่านั้น

ถึงเช่นไร ทุกคนที่จักรพรรดิเหวินยกพระหัตถ์ขึ้น ในใจเสิ่นลั่วเยี่ยนก็กระตุกหนึ่งครั้ง

หากสองพ่อลูกสู้กันด้านบนด่านขึ้นมา เช่นนั้นความสนุกก็มากแล้ว

ไม่นาน เสิ่นลั่วเยี่ยนก็สะบัดศีรษะ แอบบอกตัวเองว่าคิดเหลวไหลสิ่งใดกัน!

สองพ่อลูกไม่ว่าเช่นไรก็คคงไม่สู้กันขึ้นมา!

หยุนเจิงและจักรพรรดิเหวินก็แค่สนทนาเรื่อยเปื่อย

ผ่านไปสักพัก จักรพรรดิเหวินก็เผยรอยยิ้มพอใจออกมาอีกครั้ง

แต่ผ่านไปชั่วครู่ จักรพรรดิเหวินก็ทำหน้าอยากจะเฆี่ยนหยุนเจิงอีกครั้ง

เสิ่นลั่วเยี่ยนมองด้วยสมองเต็มไปด้วยเมฆหมอก โจวไต้ก็สมองเต็มไปด้วยเมฆหมองกเช่นกัน

เวลาใกล้ฟ้ามืดแล้ว สองพ่อลูกจึงเดินลงมาจากบนด่าน

ใบหน้าจักรพรรดิเหวินมีรอยยิ้ม

ดูไปแล้ว อารมณ์คงไม่เลวเลย

เสิ่นลั่วเยี่ยนเห็นดังนั้น ในใจก็ถอนหายใจยาวออกมา

เมื่อคืน หยุนเจิงจัดงานเลี้ยงรับรองให้จักรพรรดิเหวินที่จวนแม่ทัพ

จักรพรรดิเหวินเร่งเดินทางเสด็จมา ทรงเหน็ดเหนื่อยแล้ว

หลังดื่มสุรา จักรพรรดิเ