Share

บทที่ 931

หยุนเจิงจ้องมอง นึกไม่ถึงว่าจะเป็นราชโองการ

ตอนที่เขาหยิบราชโองการขึ้นมา พบว่าด้านในคือราชโองการว่างเปล่า

ด้านบน ยังประทับตราเอาไว้!

มองดูราชโองการเปล่าในมือ หยุนเจิงรู้สึกตัวชา

ตาแก่นี่คิดจะทำสิ่งใด?

ให้ราชโองการว่างเปล่ากับเขา ให้เขาเขียนตามใจชอบหรือ?

“ท่านอ๋อง เลิกอึ้งได้แล้ว!”

จักรพรรดิเหวินชี้ไปยังโต๊ะภายในกระโจม “เจ้าอยากจะเขียนสิ่งใดก็เขียน! ต่อให้เจ้าเขียนให้สละตำแหน่งแทนข้าก็ยังได้!”

“เสด็จพ่อ นี่ท่าน...จำเป็นหรือ?”

หยุนเจิงจนใจ ยังก่อเรื่องไม่พอหรือ?

พอประมาณก็พอแล้ว!

เหตุใดต้องที่เขาลำบากใจ ทดสอบเขาสักหน่อย เขาถึงจะสบายใจ?

“จำเป็นหรือ?”

จักรพรรดิเหวินถลึงพระเนตร “ข้าถูกเจ้าหลอกกลายเป็นคนโง่ เจ้าถามข้าว่าจำเป็นหรือ?”

“ที่ลูกทำเพราะจนปัญญาไม่ใช่หรือ?” หยุนเจิงหัวเราะอย่างรู้สึกผิด

หยุนเจิงกล่าวไป สอดราชโองการว่างเปล่าเข้าไปในแขนเสื้ออย่างมีความสุข ราวกับเหล่าหลี่เดินทางไกลเพื่อโขมยบุหรี่

อื้ม นำกลับไปเขียนแต่งตั้งเยี่ยจื่อและเมี่ยวอินให้อนุของเขาก็ไม่เลว

อีกอย่าง สั่งให้คนส่งเงินและเสบียงมาให้เขาสักหน่อย?

จักรพรรดิเหวินกำลังทอดพระเนตรอยู่ ใบหน้ากระตุกอย่างควบ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status