Share

บทที่ 930

“เสด็จพ่อ พระองค์อย่าทรงกริ้วเลย”

หยุนเจิงยิ้มแห้งกล่าว “ไม่ว่าต่อให้ทรมานลูกเพียงใด ลูกก็ยังเป็นลูกของพระองค์ไม่ใช่หรือ?”

“เหอะ ตอนที่ยื่นมือมาบังคับขอเงินข้า เจ้าก็เป็นลูกชายข้าแล้ว?” จักรพรรดิเหวินทรงกริ้วจนหัวเราะ กล่าวด้วยรอยยิ้มที่ไม่ยิ้ม “ให้ข้าเป็นจักรพรรดิสูงสุด เขาก็เป็นลูกชายของข้าเหมือนกันไม่ใช่หรือ?”

เจ้าลูกทรพี หน้าไม่อายจริง!

แต่ว่าไปแล้ว เจ้าลูกทรพีนี่ก็รู้จักพูด

อื้ม นิสัยจิตใจนับว่าสุขุม

แต่ว่า...กวนประสาท!

หยุนเจิงหัวเราะอย่างเกรงใจ จากนั้นก็กล่าวด้วยใบหน้าจริงจัง “เสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ถามหาเงินจากเสด็จพ่อ แต่ต้องการเงินจากคลังหลวง! ทหารของกองทหารมณฑลทางเหนือทำสงครามเพื่อต้าเฉียน ไม่ได้ทำสงครามเพื่อลูก...”

จักรพรรดิเหวินเมื่อได้ฟัง พระเนตรฉายแววเหน็บหนาวออกมา

ทำสงครามเพื่อต้าเฉียนหรือ?

จักรพรรดิเหวินจะไม่เข้าพระทัยได้เช่นไร ความหมายของหยุนเจิงคือ เขาหยุนเจิงเป็นขุนนางของต้าเฉียน กองทหารมณฑลทางเหนือก็ยังเป็นกองทัพของต้าเฉียน ไม่ใช่กองทัพของหยุนเจิง

เขาไม่มีใจก่อกบฎ!

ก็เหมือนกับก่อนหน้านี้ที่เขาบอกว่าเป็นลูกชายของเขา

จักรพรรดิเหวินนิ่งเงียบชั่วครู่ ทิ้งท่อนไม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Chonlasit Chon
ช่วงนี้ลงน้อยลงไหมครับ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status