Share

บทที่ 687

“หยุนเจิงคนไร้ยางอาย…”

คนเป่ยหวนยังคงตะโกนไม่หยุดหย่อน

ได้ยินเสียงตะโกนนี้แล้ว ทุกคนต่างก็มองไปที่หยุนเจิงอย่างพร้อมเพรียงกัน

หยุนเจิงใช้จางหลิ่วแลกให้กับเจียเหยาแทนโสม โทสะในใจเจียเหยาจะมากก็ไม่แปลก

“มองทำพระแสงอะไร!”

หยุนเจิงยิ้มจ้องทุกคน “รวบรวมคนแล้วตะโกนกลับไปว่า ‘ข้าได้ยินแล้ว หยุดส่งเสียงหลอนได้แล้ว!’”

ให้ตายเถอะ!

หยุนเจิงก็หยุนเจิงสิ!

ยังจะเพิ่มคำว่าไร้ยางอายอีก!

มารดามันเถอะ!

รู้เช่นนี้ก่อนหน้านี้น่าจะนอนเจียเหยาซะ!

ให้นางได้รู้ซะว่าไร้ยางอายที่แท้จริงเป็นอย่างไร!

ถึงแม้จะไม่นอน ก็น่าจะลูบจับสักหน่อย!

ไม่อย่างนั้น ตนก็ต้องแบกรับคำขนานว่าไร้ยางอายนี้เปล่าๆ น่ะสิ?

เฮ้อ!

น่าเสียดายจริงๆ!

“ข้าได้ยินแล้ว หยุดส่งเสียงหลอนได้แล้ว!”

ไม่นาน ต้าเฉียนก็รวมตัวตะโกนกลับไป

หนึ่งในนั้น เสียงของฉินชีหู่ดังที่สุด

เสียงของพวกเขาดังขึ้น เจียเหยาก็โบกมือสั่งห้ทหารม้าข้างกายถอยทัพทันที แล้วยืนม้าหนึ่งตัวต่อคนหนึ่งคนอยู่บนพื้นหิมะ เผยท่าทีบุกเดี่ยวข้ามฟากออกมา

หยุนเจิงเห็นดังนั้นรีบเดินลงไปจากหอเมือง

“ท่านจะไปจริงหรือ?”

เสิ่นลั่วเยี่ยนขมวดคิ้วมองหยุนเจิง “ระวังนางเล่นตุกติก!”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status