เที่ยงวันต่อมา เสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินก็มาถึงแล้วแม้แต่จางซูและหมิงเย่ว์ก็ตามมาด้วยพวกเขาอยากรู้เหมือนกันว่าสตรีที่สามารถยิงธนูพร้อมกันสามลูกนั้นหน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อเห็นใบหน้าของเจียเหยาแล้ว ทุกคนต่างก็ประหลาดใจเพราะในความคิดของพวกเขานั้น สตรีของเป่ยหวนล้วนแต่มีรูปร่างกำยำ ผิวพรรณหยาบกร้านทั้งนั้นแต่ทว่า สตรีตรงหน้านี้ ไม่เพียงแต่มีรูปร่างผอมบาง ผิวพรรณก็ดีมากด้วยหากไม่ใช่เพราะนางมีหน้าตาที่แข็งแกร่งล่ะก็ พวกเขาคงไม่เชื่อว่านางเป็นสตรีแห่งเป่ยหวนแน่นอนที่สำคัญ สตรีที่ผิวพรรณนิ่มนวลคนนี้ยังมีทักษะการยิงธนูพร้อมกันสามลูกด้วยถึงแม้จะผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ภาพที่เจียเหยายิงธนูพร้อมกันสามลูกยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเสิ่นลั่วเยี่ยนสองสามวันนี้ นางก็ฝึกซ้อมวิธีการยิงธนูสามลูกพร้อมกันเช่นกันแต่ผลที่ได้คือ ยิงศรธนูออกไปแล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเล็งเป้าหรือระยะห่างก็ยังห่างไกลอยู่มากแม้ว่านางจะลดความยากลงเป็นยิงธนูพร้อมกันสองลูก ผลที่ได้ก็แย่เหมือนเคยสตรีทั้งสามสำรวจมองเจียเหยา เจียเหยาเองก็สำรวจมองพวกนางเช่นกันหลังจากนั้นไม่นาน เจียเหยาก็เอ่ยถามหยุนเจิงขึ้น “พวก
ต้องยอมรับว่าสตรีผู้นี้เจ้าเล่ห์จริงๆ“เช่นนั้นท่านจะเอาความดีความชอบนี้หรือไม่?”เมี่ยวอินเอียงศีรษะถาม“เอาอยู่แล้วสิ!”หยุนเจิงพยักหน้า แล้วหัวเราะแห้ง “แม้ว่าจะเป็นแผนการของนาง แต่ข้าก็ต้องเอาความดีความชอบนี้ไว้ให้ได้! เหลือเวลาที่ข้าจะยึดอำนาจควบคุมกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือมาไม่มากแล้ว!”หากข้าไม่เอาความดีความชอบนี้ เช่นนั้นก็จะตกเป็นของเว่ยเหวินจง!เขาทำลายความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงได้แล้ว เขาจะยอมให้เว่ยเหวินจงใช้โอกาสนี้ทวงคืนความน่าเชื่อถือหรือ?อีกอย่าง ที่พวกเขามาที่ซั่วเป่ยนั้น ก็ตั้งใจจะยึดอำนาจทหารอยู่แล้ว!บัดนี้มีคนช่วยแล้ว พวกเขาจะยอมแพ้นั้นหรือ?เป็นไปไม่ได้หรอก!เสิ่นลั่วเยี่ยนครุ่นคิด แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง “หากท่านจะเอาความดีความชอบนี้จริงๆ ก็ต้องเร่งมือสั่งให้คนนำข่าวไปส่งที่เมืองจักรพรรดิ!”“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน”หยุนเจิงส่ายศีรษะ “ตอนนี้ข้ายังลังเลอยู่”“ลังเลอะไร?”เสิ่นลั่วเยี่ยนถามอย่างสงสัยหยุนเจิงเงยหน้ามองจางซู “ตอนนี้ข้ายังต้องทำกิจการกับผู้คน ข้าไม่อยากจ่ายเงิน แต่ก็อยากได้ของ เจ้าคิดว่าควรจะทำอย่างไรดี?”“หา?”จางซูมึนงง ไม่คิดว่า
“สุราดี! สุราคุณภาพดีก็ไม่แรงนี่!”เจียเหยาชื่นชมจากใจ ไม่รอให้พวกเขาได้เอ่ยปาก นางก็รินสุราให้ตนเองอีกถ้วยหนึ่งแล้วจากนั้นดื่มสุราให้หมดในคราวเดียวอีกครั้งหลังจากนั้นราวกับเป็นการแสดงเดี่ยวของเจียเหยาอย่างไรอย่างนั้นเจียเหยาไม่แตะเนื้อเลยแม้แต่นิด เพียงแค่ดื่มสุราถ้วยแล้วถ้วยเล่าเมื่อเห็นว่าสุราถูกนางดื่มไปครึ่งหม้อใหญ่แล้ว แต่นางกลับไม่เป็นอะไรเลยมองดูเจียเหยาที่ไม่มีทีท่าจะมึนเมาเลย ฝูงชนพลันมองหน้ากันอย่างอดไม่ได้พันจอกไม่เมามายจริงหรือนี่?ตามหลักแล้ว สุราที่มีฤทธิ์แรงเพียงนี้ แม้จะคอแข็งมากเพียงใดก็น่าจะเริ่มเมาแล้วนี่!วินาทีนี้ ในใจหยุนเจิงก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นเดียวกันดูท่าแล้ว สตรีผู้นี้จะเป็นคนที่ฤทธิ์สุราทำอะไรไม่ได้แต่กำเนิดสินะให้ตายเถอะ!ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกรักพระเจ้าหรือไงกัน?ทักษะการยิงธนูโดดเด่นกว่าใคร ความฉลาดและรูปลักษณ์หน้าตาก็อยู่อันดับต้นๆ ตอนนี้ยังมีทักษะการดื่มสุราเพิ่มมาอีก?นี่มันนักรบครบหกองค์ประกอบชัดๆ!เมื่อเห็นว่าการมอมสุราเจียเหยาไม่เป็นผล ฝูงชนพลันรีบดื่มขึ้นมาหากไม่ดื่ม สุรานี้ก็จะถูกเจียเหยาดื่มจนหมดแล้ว!ขณะที่ฝูงชนกำลัง
ให้ตายเถอะ!แม่นางนี่ไหวพริบดีจริงๆ!นางอ่านจุดประสงค์ของตนออกแล้วจริงหรือ?ได้ยินคำพูดของเจียเหยาแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนพวกเขาต่างก็พากันมองหน้ากันในนี้ยังมีประตูเช่นนี้อีกบานหรอกหรือ?“เจ้าคิดมากเกินไปแล้วกระมัง?”หมิงเย่ว์กล่าว “ถึงแม้พวกเจ้าจะขาดแคลนเสบียงอาหาร แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อการหมักสุราของพวกเจ้านี่! สุราที่หมักได้นำไปขายเป็นกำไร สามารถซื้อเสบียงมาได้อีกมาก ทำเช่นนี้ซ้ำๆ พวกเจ้าก็จะยิ่งมีเสบียงมากขึ้นไม่ใช่หรือ?”อย่างไรหมิงเย่ว์ก็อยู่กับจางซูพ่อค้าชั่วคนนี้มานานพอควรเช่นกันประสบการณ์การทำกิจการเช่นนี้ นางพอไปวัดไปวาได้อยู่บ้าง“เจ้านั่นแหละคิดมากเกินไป!”เจียเหยาแค่นเสียงเย็นชา “แคว้นเล็กๆ รอบๆ แคว้นพวกข้าเหล่านั้นยังไม่พอจะกินเลย คิดหรือว่าพวกเขาจะมีเสบียงมาแลกสุรากับพวกข้า? มิเช่นนั้น เหตุใดพวกข้าถึงไม่ไปชิงเสบียงจากแคว้นเล็กๆ พวกนั้นแทนที่จะมาชิงเสบียงกับต้าเฉียนล่ะ?”“เอ่อ…”หมิงเย่ว์ชะงักเล็กน้อย พูดอะไรไม่ออกดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นจริง!หากไม่ใช่เพราะหมดหนทาง เป่ยหวนก็ไม่มีเหตุผลต้องมุ่งเป้ามาที่ต้าเฉียนหรอกไปชิงเสบียงจากแคว้นเล็กๆ เหล่านั้น ไม่ง่ายกว
หลังจากที่วิธีวางยาล้มเหลว หยุนเจิงก็เริ่มคิดหาวิธีใหม่เพราะอย่างไร เขาไม่คิดจะปล่อยให้เจียเหยากลับไปอย่างปกติสมบูรณ์อยู่แล้วเพียงแต่น่าเสียดายที่คิดไปคิดมา หยุนเจิงก็คิดหาวิธีที่สมบูรณ์แบบไม่ออกกลางคืน เสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินเดินเข้าไปในห้อง พบว่าหยุนเจิงยังคงครุ่นคิดอย่างคร่ำเครียดอยู่“เจอปัญหายากแล้วสินะ”เมี่ยวอินมองหยุนเจิงยิ้มๆ “ท่านคิดจะเอาชีวิตนางเพียงนี้เชียวหรือ?”หยุนเจิงหลักไหล่ แล้วกล่าวอย่างหมดหนทาง “ก็เพราะจะได้ตัดปัญหาในอนาคตไงเล่า”“ข้าคิดว่าท่านเหมือนมารครอบงำแล้วนะ”เสิ่นลั่วเยี่ยนส่ายศีรษะกล่าว “บนโลกนี้ไม่มีเรื่องสมบูรณ์แบบหรอก ท่านไม่อาจคิดจะได้เปรียบไปเสียหมด! อีกอย่าง ท่านไม่กลัวเจียเหยาเสียหน่อย ไม่ต้องทำให้ตนลำบากขนาดนั้นหรอก…”นางรู้ว่าหยุนเจิงกลัวว่าเจียเหยาจะทำให้ต้าเฉียนต้องสูญเสียมากกว่าเดิมความคิดของหยุนเจิงต้องดีอยู่แล้วเพียงแต่ในสนามรบย่อมต้องเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันอยู่แล้วถึงแม้เขาจะได้เมืองสามชายแดนกลับคืนมาตอนนี้ แล้วฆ่าเจียเหยา แต่ในสงครามต่อไป ก็ไม่มีใครรู้ว่าต้าเฉียนจะต้องเผชิญกับการสูญเสียครั้งใหญ่หรือไม่ไม่แน่ หลังจากเขา
“เอ่อ…”ได้ยินคำพูดของหยุนเจิง ทั้งสองพลันครุ่นคิดคิดไปคิดมา ก็เงยหน้าขึ้นมองหยุนเจิงในบัดดลมีชั่วขณะหนึ่งที่เสิ่นลั่วเยี่ยนอยากจะโผล่กอดแล้วหอมหยุนเจิงฟอดหนึ่งไอ้สารเลวนี่!เลวจริงๆ!ทำเช่นนี้ ความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงก็จะถูกทำลายอีกครั้ง!นี่มันยึดดินแดนที่เสียไปกลับมาเชียวนะ!โอกาสที่จะยึดคืนดินแดนที่เสียไปกลับมาอยู่ต่อหน้าแล้ว แต่เว่ยเหวินจงกลับกลัวหัวหด ทหารและแม่ทัพที่เลือดร้อนหน่อยไม่มีทางพอใจเว่ยเหวินจงอยู่แล้ว!“ไม่น่าล่ะท่านถึงได้รีบร้อนเลย!”เมี่ยวอินเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา “ที่แท้ท่านก็รอตรงนี้นี่เอง!”ไอ้คนคนนี้ เก็บทุกเม็ดจริงๆ!เรื่องนี้ยังสามารถถูกเขานำมาใช้ทำลายความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงได้หากเว่ยเหวินจงกลัวหัวหดจริง ครั้งนี้ ความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงก็จะถูกทำลายอย่างหนักอีกครั้งไม่แน่ หยุนเจิงอาจสามารถฉวยโอกาสยึดอำนาจได้เลยก็เป็นได้!ขณะที่ทั้งสามกำลังครุ่นคิดอย่างดีใจอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น“องค์ชายหก ข้ามีวิธีแล้ว!”เสียงจางซูดังมาจากข้างนอกวิธี?เขามีวิธีที่จะเอาคุณงามความดี แต่ไม่ต้องปล่อยเจียเหยาไปงั้นหรือ?เดิ
เมืองจักรพรรดิเซียวว่านโฉวไปที่ซั่วเป่ยมาพักหนึ่ง ในที่สุดก็กลับมาถึงแต่ทว่ามีแค่เขาที่กลับมาก่อนเท่านั้นคนข้างหลังที่ขนสุรามา เกรงว่าต้องใช้เวลาอีกสองสามวันถึงจะมาถึงเซียวว่านโฉวเองก็ไม่คิดจะเร่งกลับมาถึงเพียงนี้ แต่ทว่าพวกเขาพบเจอกับทูตที่จักรพรรดิเหวินส่งมากลางทางจักรพรรดิเหวินได้รับรายงานที่ฝ่ายของหยุนเจิงโจมตีเป่ยหวนที่หุบผาชันช่องลมได้อีกครั้ง และรู้ว่าเซียวว่านโฉวร่วมภารกิจครั้งนี้ด้วยทว่ารายงานสงครามกลับไม่สามารถบอกรายละเอียดได้มากนักบัดนี้จักรพรรดิเหวินเพียงแค่ต้องการให้เซียวว่านโฉวกลับไปโดยเร็ว ให้เซียวว่านโฉวเล่าเรื่องสงครามครั้งนี้ให้เขาฟังดีๆเซียวว่านโฉวสัมผัสกับเรื่องนี้โดยตรง ดังนั้นจะต้องเล่าได้น่าสนใจมากกว่ารายงานสงครามอยู่แล้ว!เซียวว่านโฉวหมดหนทาง ทำได้เพียงตามทูตกลับไปโดยเร็วแม้แต่น้ำก็ไม่ทันได้ดื่ม ก็ถูกพามายังสวนหลวงแล้วดีเหมือนกัน!เขาเร่งกลับมาเพียงนี้ เรื่องแกล้งป่วยของตนนั่นจะได้สมจริงขึ้นมาบ้างเมื่อคิดเช่นนี้ เซียวว่านโฉวก็ไม่รู้สึกเหนื่อยอีกต่อไป แต่กลับมีความสุขในใจเซียวว่านโฉวมาถึงสวนหลวงก็พบว่า ไม่เพียงแต่มีจักรพรรดิเหวินอยู่เท่า
เมื่อได้ยินคำพูดของสวีสือฝู่แล้ว เซียวว่านโฉวก็ตะลึงงันสรรเสริญแล้วฆ่า!สวีสือฝู่คิดจะสรรเสริญแล้วฆ่าหยุนเจิงหรือนี่!ถึงแม้เขาจะชื่นชมสรรเสริญหยุนเจิง แต่ทว่าในคำพูดกลับกำลังบอกว่า หยุนเจิงวางแผนไว้ตั้งแต่ก่อนออกจากเมืองจักรพรรดิแล้วนี่มันต้องการบอกว่าหยุนเจิงมีแผนการบางอย่างถึงไปซั่วเป่ยชัดๆเป็นไปตามคาด เมื่อได้ยินคำพูดของสวีสือฝู่แล้ว สีพระพักตร์ของจักรพรรดิเหวินก็แข็งทื่อทันใดเซียวว่านโฉวเห็นดังนั้นจึงเอ่ยขำขัน “องค์ชายหกไม่ได้มีแผนการเทพอะไรหรอก เรื่องนี้เป็นความคิดของท่านเหลิ่งคนนั้น…”สวีสือฝู่ขมวดคิ้ว ในในแอบก่นด่าเซียวว่านโฉวไอ้เฒ่าคนนี้ไอ้เฒ่านี่คิดจะทำลายแผนการของตนนั้นรึ?“ท่านเหลิ่ง?”จักรพรรดิเหวินสงสัย “ท่านเหลิ่งไหนกัน? เหตุใดในรายงานสงครามของเจ้าหกถึงไม่ได้เอ่ยถึง?”เซียวว่านโฉวเล่าความเป็นมาของท่านเหลิ่งให้จักรพรรดิเหวินฟัง แล้วกล่าวต่อไปว่า “ท่านเหลิ่งนั้นเป็นปรมาจารย์นอกโลก ไม่อยากมีชื่อเสียงมากมาย ดังนั้นจึงไม่ให้องค์ชายหกเอ่ยถึงเขาในรายงานสงคราม แล้วมอบความดีความชอบทั้งหมดให้กับตู้กุยหยวนพวกเขา…”“นั้นรึ?”จักรพรรดิเหวินยิ่งอยากรู้จึงถามเรื่องท่า