เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 647
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 648
ให้ตายเถอะ!แม่นางนี่ไหวพริบดีจริงๆ!นางอ่านจุดประสงค์ของตนออกแล้วจริงหรือ?ได้ยินคำพูดของเจียเหยาแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนพวกเขาต่างก็พากันมองหน้ากันในนี้ยังมีประตูเช่นนี้อีกบานหรอกหรือ?“เจ้าคิดมากเกินไปแล้วกระมัง?”หมิงเย่ว์กล่าว “ถึงแม้พวกเจ้าจะขาดแคลนเสบียงอาหาร แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อการหมักสุราของพวกเจ้านี่! สุราที่หมักได้นำไปขายเป็นกำไร สามารถซื้อเสบียงมาได้อีกมาก ทำเช่นนี้ซ้ำๆ พวกเจ้าก็จะยิ่งมีเสบียงมากขึ้นไม่ใช่หรือ?”อย่างไรหมิงเย่ว์ก็อยู่กับจางซูพ่อค้าชั่วคนนี้มานานพอควรเช่นกันประสบการณ์การทำกิจการเช่นนี้ นางพอไปวัดไปวาได้อยู่บ้าง“เจ้านั่นแหละคิดมากเกินไป!”เจียเหยาแค่นเสียงเย็นชา “แคว้นเล็กๆ รอบๆ แคว้นพวกข้าเหล่านั้นยังไม่พอจะกินเลย คิดหรือว่าพวกเขาจะมีเสบียงมาแลกสุรากับพวกข้า? มิเช่นนั้น เหตุใดพวกข้าถึงไม่ไปชิงเสบียงจากแคว้นเล็กๆ พวกนั้นแทนที่จะมาชิงเสบียงกับต้าเฉียนล่ะ?”“เอ่อ…”หมิงเย่ว์ชะงักเล็กน้อย พูดอะไรไม่ออกดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นจริง!หากไม่ใช่เพราะหมดหนทาง เป่ยหวนก็ไม่มีเหตุผลต้องมุ่งเป้ามาที่ต้าเฉียนหรอกไปชิงเสบียงจากแคว้นเล็กๆ เหล่านั้น ไม่ง่ายกว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 649
หลังจากที่วิธีวางยาล้มเหลว หยุนเจิงก็เริ่มคิดหาวิธีใหม่เพราะอย่างไร เขาไม่คิดจะปล่อยให้เจียเหยากลับไปอย่างปกติสมบูรณ์อยู่แล้วเพียงแต่น่าเสียดายที่คิดไปคิดมา หยุนเจิงก็คิดหาวิธีที่สมบูรณ์แบบไม่ออกกลางคืน เสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินเดินเข้าไปในห้อง พบว่าหยุนเจิงยังคงครุ่นคิดอย่างคร่ำเครียดอยู่“เจอปัญหายากแล้วสินะ”เมี่ยวอินมองหยุนเจิงยิ้มๆ “ท่านคิดจะเอาชีวิตนางเพียงนี้เชียวหรือ?”หยุนเจิงหลักไหล่ แล้วกล่าวอย่างหมดหนทาง “ก็เพราะจะได้ตัดปัญหาในอนาคตไงเล่า”“ข้าคิดว่าท่านเหมือนมารครอบงำแล้วนะ”เสิ่นลั่วเยี่ยนส่ายศีรษะกล่าว “บนโลกนี้ไม่มีเรื่องสมบูรณ์แบบหรอก ท่านไม่อาจคิดจะได้เปรียบไปเสียหมด! อีกอย่าง ท่านไม่กลัวเจียเหยาเสียหน่อย ไม่ต้องทำให้ตนลำบากขนาดนั้นหรอก…”นางรู้ว่าหยุนเจิงกลัวว่าเจียเหยาจะทำให้ต้าเฉียนต้องสูญเสียมากกว่าเดิมความคิดของหยุนเจิงต้องดีอยู่แล้วเพียงแต่ในสนามรบย่อมต้องเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันอยู่แล้วถึงแม้เขาจะได้เมืองสามชายแดนกลับคืนมาตอนนี้ แล้วฆ่าเจียเหยา แต่ในสงครามต่อไป ก็ไม่มีใครรู้ว่าต้าเฉียนจะต้องเผชิญกับการสูญเสียครั้งใหญ่หรือไม่ไม่แน่ หลังจากเขา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 650
“เอ่อ…”ได้ยินคำพูดของหยุนเจิง ทั้งสองพลันครุ่นคิดคิดไปคิดมา ก็เงยหน้าขึ้นมองหยุนเจิงในบัดดลมีชั่วขณะหนึ่งที่เสิ่นลั่วเยี่ยนอยากจะโผล่กอดแล้วหอมหยุนเจิงฟอดหนึ่งไอ้สารเลวนี่!เลวจริงๆ!ทำเช่นนี้ ความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงก็จะถูกทำลายอีกครั้ง!นี่มันยึดดินแดนที่เสียไปกลับมาเชียวนะ!โอกาสที่จะยึดคืนดินแดนที่เสียไปกลับมาอยู่ต่อหน้าแล้ว แต่เว่ยเหวินจงกลับกลัวหัวหด ทหารและแม่ทัพที่เลือดร้อนหน่อยไม่มีทางพอใจเว่ยเหวินจงอยู่แล้ว!“ไม่น่าล่ะท่านถึงได้รีบร้อนเลย!”เมี่ยวอินเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา “ที่แท้ท่านก็รอตรงนี้นี่เอง!”ไอ้คนคนนี้ เก็บทุกเม็ดจริงๆ!เรื่องนี้ยังสามารถถูกเขานำมาใช้ทำลายความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงได้หากเว่ยเหวินจงกลัวหัวหดจริง ครั้งนี้ ความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงก็จะถูกทำลายอย่างหนักอีกครั้งไม่แน่ หยุนเจิงอาจสามารถฉวยโอกาสยึดอำนาจได้เลยก็เป็นได้!ขณะที่ทั้งสามกำลังครุ่นคิดอย่างดีใจอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น“องค์ชายหก ข้ามีวิธีแล้ว!”เสียงจางซูดังมาจากข้างนอกวิธี?เขามีวิธีที่จะเอาคุณงามความดี แต่ไม่ต้องปล่อยเจียเหยาไปงั้นหรือ?เดิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 651
เมืองจักรพรรดิเซียวว่านโฉวไปที่ซั่วเป่ยมาพักหนึ่ง ในที่สุดก็กลับมาถึงแต่ทว่ามีแค่เขาที่กลับมาก่อนเท่านั้นคนข้างหลังที่ขนสุรามา เกรงว่าต้องใช้เวลาอีกสองสามวันถึงจะมาถึงเซียวว่านโฉวเองก็ไม่คิดจะเร่งกลับมาถึงเพียงนี้ แต่ทว่าพวกเขาพบเจอกับทูตที่จักรพรรดิเหวินส่งมากลางทางจักรพรรดิเหวินได้รับรายงานที่ฝ่ายของหยุนเจิงโจมตีเป่ยหวนที่หุบผาชันช่องลมได้อีกครั้ง และรู้ว่าเซียวว่านโฉวร่วมภารกิจครั้งนี้ด้วยทว่ารายงานสงครามกลับไม่สามารถบอกรายละเอียดได้มากนักบัดนี้จักรพรรดิเหวินเพียงแค่ต้องการให้เซียวว่านโฉวกลับไปโดยเร็ว ให้เซียวว่านโฉวเล่าเรื่องสงครามครั้งนี้ให้เขาฟังดีๆเซียวว่านโฉวสัมผัสกับเรื่องนี้โดยตรง ดังนั้นจะต้องเล่าได้น่าสนใจมากกว่ารายงานสงครามอยู่แล้ว!เซียวว่านโฉวหมดหนทาง ทำได้เพียงตามทูตกลับไปโดยเร็วแม้แต่น้ำก็ไม่ทันได้ดื่ม ก็ถูกพามายังสวนหลวงแล้วดีเหมือนกัน!เขาเร่งกลับมาเพียงนี้ เรื่องแกล้งป่วยของตนนั่นจะได้สมจริงขึ้นมาบ้างเมื่อคิดเช่นนี้ เซียวว่านโฉวก็ไม่รู้สึกเหนื่อยอีกต่อไป แต่กลับมีความสุขในใจเซียวว่านโฉวมาถึงสวนหลวงก็พบว่า ไม่เพียงแต่มีจักรพรรดิเหวินอยู่เท่า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 652
เมื่อได้ยินคำพูดของสวีสือฝู่แล้ว เซียวว่านโฉวก็ตะลึงงันสรรเสริญแล้วฆ่า!สวีสือฝู่คิดจะสรรเสริญแล้วฆ่าหยุนเจิงหรือนี่!ถึงแม้เขาจะชื่นชมสรรเสริญหยุนเจิง แต่ทว่าในคำพูดกลับกำลังบอกว่า หยุนเจิงวางแผนไว้ตั้งแต่ก่อนออกจากเมืองจักรพรรดิแล้วนี่มันต้องการบอกว่าหยุนเจิงมีแผนการบางอย่างถึงไปซั่วเป่ยชัดๆเป็นไปตามคาด เมื่อได้ยินคำพูดของสวีสือฝู่แล้ว สีพระพักตร์ของจักรพรรดิเหวินก็แข็งทื่อทันใดเซียวว่านโฉวเห็นดังนั้นจึงเอ่ยขำขัน “องค์ชายหกไม่ได้มีแผนการเทพอะไรหรอก เรื่องนี้เป็นความคิดของท่านเหลิ่งคนนั้น…”สวีสือฝู่ขมวดคิ้ว ในในแอบก่นด่าเซียวว่านโฉวไอ้เฒ่าคนนี้ไอ้เฒ่านี่คิดจะทำลายแผนการของตนนั้นรึ?“ท่านเหลิ่ง?”จักรพรรดิเหวินสงสัย “ท่านเหลิ่งไหนกัน? เหตุใดในรายงานสงครามของเจ้าหกถึงไม่ได้เอ่ยถึง?”เซียวว่านโฉวเล่าความเป็นมาของท่านเหลิ่งให้จักรพรรดิเหวินฟัง แล้วกล่าวต่อไปว่า “ท่านเหลิ่งนั้นเป็นปรมาจารย์นอกโลก ไม่อยากมีชื่อเสียงมากมาย ดังนั้นจึงไม่ให้องค์ชายหกเอ่ยถึงเขาในรายงานสงคราม แล้วมอบความดีความชอบทั้งหมดให้กับตู้กุยหยวนพวกเขา…”“นั้นรึ?”จักรพรรดิเหวินยิ่งอยากรู้จึงถามเรื่องท่า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 653
“ตบรางวัล! ต้องตบรางวัลอย่างหนัก!”ภายใต้ความดีใจ จักรพรรดิเหวินจึงรีบโองการ“เสด็จพ่อ ช้าก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่ทนไม่ได้อีกต่อไป จึบรีบห้ามเอาไว้“เจ้าจะพูดอะไร?”จักรพรรดิเหวินมองหยุนลี่อย่างไม่พอพระทัยหยุนลี่ใจกระตุกวูบ รีบโค้งคำนับ “เบื้องต้นเป่ยหวนเพียงแค่คิดจะนำเมืองสามชายแดนมาแลกตัวองค์หญิงเจียเหยาเท่านั้น ทว่าเรื่องนี้ยังเจรจาไม่ชัดเจน ลูกเกรงว่าจะเป็นกับดักของเป่ยหวนอีก…”“นั่นน่ะสิ!”สวีสือฝู่สำทับ “เป่ยหวนกลยุทธ์มากมาย ขณะที่เมืองสามชายแดนยังไม่กลับคืนสู่ต้าเฉียนอย่างเป็นทางการ เรื่องนี้ก็ยังเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา”หลังจากที่ทั้งสองเอ่ยจบ ก็มีผู้คนไม่น้อยเริ่มวิจารณ์ขึ้นมา“เรื่องนี้ซับซ้อน ฝ่าบาททรงสืบให้แน่ชัดก่อนตัดสินพระทัยดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ!”“จริงพ่ะย่ะค่ะ เป่ยหวนสูญเสียกำลังคนไปมากเพียงนั้น แต่กลับละทิ้งเมืองสามชายแดนที่เป็นจุดอันตรายในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ!”“หากละทิ้งเมืองสามชายแดนในตอนนื้ เช่นนั้นตอนที่เราโจมตีช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ เป่ยหวนก็เสียเปรียบน่ะสิ?”“เรื่องนี้ต้องเป็นกับดักของเป่ยหวนแน่…”คนส่วนใหญ่คิดว่าเรื่องนี้ไม่ปกติแม้แต่จางฮว๋ายก็นึก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 654
ชั่วขณะหนึ่ง จักรพรรดิเหวินพลันรู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาหลังจากครุ่นคิดได้พักหนึ่ง จักรพรรดิเหวินก็สั่งการมู่ซุ่นว่า “ถ่ายทอดราชโองการสั่งให้เว่ยเหวินจง…”พูดไปครึ่งประโยค จักรพรรดิเหวินก็หยุดกะทันหันหลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะเอ่ยต่อไปว่า “ให้เจ้าหกรับหน้าที่ไปทำการแลกเปลี่ยนทั้งหมด เว่ยเหวินจงคอยช่วยเหลือ! หลังจากที่ได้เมืองสามชายแดนกลับคืนมา เว่ยเหวินจงจะรับหน้าที่ส่งแม่ทัพไปประจำการที่เมืองสามชายแดนต่อ…”“เสด็จพ่อ เช่นนี้ไม่ดีหรอกกระมัง?”หยุนลี่เอ่ยอย่างกังวลใจ “เว่ยเหวินจงเป็นผู้บัญชาการหลักของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือ ให้เขาคอยช่วยเหลือน้องหก ไม่ดู…”“ไม่ดูอะไร?”จักรพรรดิเหวินจ้องหยุนลี่แวบหนึ่ง แล้วกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ข้าเพียงแค่ให้เว่ยเหวินจงช่วยเหลือเจ้าหกจัดการเรื่องแลกเปลี่ยนเท่านั้น เรื่องต่อจากนี้ ก็ต้องเป็นหน้าที่ของเว่ยเหวินจงอยู่แล้ว แม้แต่เรื่องนี้เจ้าก็ไม่เข้าใจหรือ?”“องค์รัชทายาท ฝ่าบาทตรัสมีเหตุผล” สวีสือฝู่รีบเอ่ย “ฝ่าบาทเพียงแค่กังวลว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นขณะแลกเปลี่ยน จึงอยากให้ท่านเหลิ่งที่อยู่ข้างกายองค์ชายหกช่วยคิดแผนการรับมือ…”หยุนลี่ชะงั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 655
หลังจากที่ส่งคนไปส่งข่าวให้กับจักรพรรดิเหวินแล้ว หยุนเจิงก็พาเจียเหยากลับที่จวนของตนทันทีสองสามวันนี้ หยุนเจิงพวกเขากินแต่โสมตุ๋นทุกวันโดยอ้างว่าต้องการจะบำรุงร่างกายให้กับเมี่ยวอินที่ตั้งครรภ์อยู่หยุนเจิงเองก็ไม่บังคับเจียเหยาเพราะอย่างไรพวกเขากินอย่างไร เจียเหยาก็กินอย่างนั้นพวกเขาไม่เอ่ยว่าจะมอบ ‘โสม’ ให้กับเจียเหยาเลย เพื่อรอให้เจียเหยาได้ลิ้มลองคุณสมบัติของโสมนี้ก่อน แล้วเอ่ยปากขอด้วยตนเองแต่ทว่าน่าเสียดาย พวกเขารออยู่นานหลายวัน เจียเหยาก็ไม่ยอมปริปากวันๆ เอาแต่บำรุงกาย ทำเอาหยุนเจิงบำรุงจนแทบจะเลือดกำเดาไหลแล้วเมื่อเห็นว่าเวลาที่เจียเหยาให้เหลือไม่กี่วันแล้ว หยุนเจิงจึงได้ตัดสินใจพาเจียเหยาไปที่ป้อมเมืองสุยหนิงขณะที่หยุนเจิงมาถึงเรือนปีกที่กักขังเจียเหยา พบว่าเจียเหยากำลังนอนหลับตาครุ่นคิดอย่างสบายใจอยู่บนใบหน้าของนาง ไม่เห็นถึงความกังวลและร้อนใจเลยแม้แต่น้อย“อารมณ์ดีเชียวนะ!”หยุนเจิงเอ่ยชมลับๆ จากนั้นเดินตรงไปที่ข้างกายเจียเหยา “เหตุใดถึงมานอนอยู่ที่นี่ ไม่หนาวหรือ?”เจียเหยาลืมตาขึ้นช้าๆ “ความหนาวถึงจะทำให้คนมีสติ ไม่ใช่หรือ?”“แต่ความหนาวก็สามารถทำให้
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1146
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1145
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1144
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1143
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1142
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1141
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1140
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1139
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1138
