บทที่ 655

หลังจากที่ส่งคนไปส่งข่าวให้กับจักรพรรดิเหวินแล้ว หยุนเจิงก็พาเจียเหยากลับที่จวนของตนทันที

สองสามวันนี้ หยุนเจิงพวกเขากินแต่โสมตุ๋นทุกวัน

โดยอ้างว่าต้องการจะบำรุงร่างกายให้กับเมี่ยวอินที่ตั้งครรภ์อยู่

หยุนเจิงเองก็ไม่บังคับเจียเหยา

เพราะอย่างไรพวกเขากินอย่างไร เจียเหยาก็กินอย่างนั้น

พวกเขาไม่เอ่ยว่าจะมอบ ‘โสม’ ให้กับเจียเหยาเลย เพื่อรอให้เจียเหยาได้ลิ้มลองคุณสมบัติของโสมนี้ก่อน แล้วเอ่ยปากขอด้วยตนเอง

แต่ทว่าน่าเสียดาย พวกเขารออยู่นานหลายวัน เจียเหยาก็ไม่ยอมปริปาก

วันๆ เอาแต่บำรุงกาย ทำเอาหยุนเจิงบำรุงจนแทบจะเลือดกำเดาไหลแล้ว

เมื่อเห็นว่าเวลาที่เจียเหยาให้เหลือไม่กี่วันแล้ว หยุนเจิงจึงได้ตัดสินใจพาเจียเหยาไปที่ป้อมเมืองสุยหนิง

ขณะที่หยุนเจิงมาถึงเรือนปีกที่กักขังเจียเหยา พบว่าเจียเหยากำลังนอนหลับตาครุ่นคิดอย่างสบายใจอยู่

บนใบหน้าของนาง ไม่เห็นถึงความกังวลและร้อนใจเลยแม้แต่น้อย

“อารมณ์ดีเชียวนะ!”

หยุนเจิงเอ่ยชมลับๆ จากนั้นเดินตรงไปที่ข้างกายเจียเหยา “เหตุใดถึงมานอนอยู่ที่นี่ ไม่หนาวหรือ?”

เจียเหยาลืมตาขึ้นช้าๆ “ความหนาวถึงจะทำให้คนมีสติ ไม่ใช่หรือ?”

“แต่ความหนาวก็สามารถทำให้