เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 639
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-07-15 17:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 640
ในหนึ่งแสนนายนั่นแม้จะมีคนที่เพิ่งเลือกมาบ้าง แต่อย่างน้อยก็เป็นกองทหารที่เตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้วซะส่วนใหญ่พูดให้น่าเกลียดกว่านี้ เป่ยหวนเฝ้าเมืองสามชายแดน อย่างไรก็ต้องตายในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทิ้งเมืองสามชายแดนแลกกับโอกาสได้เสบียงและการพักสงครามดีกว่ารอให้พวกเขาพักฟื้นแล้ว เกรงว่าคงเป็นวันที่ได้แก้แค้นต้าเฉียนแล้ว!คิดซะสวยจริงๆ!นำเมืองสามชายแดนที่คิดทิ้งอยู่แล้วมาแลกเสบียงกับโอกาสในการพักฟื้น!นี่มันมองอย่างไรก็ได้เปรียบทั้งนั้นนี่!ผ่านไปนาน หยุนเจิงพลันเงยหน้ามองเจียเหยา แล้วเอ่ยเชิงหยอกล้อว่า “ เจ้าติดว่าหากข้าสังหารเจ้า แล้วค่อยนำเงื่อนไขที่เจ้าว่ามาไปเจรจากับเป่ยหวน เจ้าคิดว่าประมุขใหญ่จะยอมรับ?”หัวใจของเจียเหยาเต้น แสร้งทำเป็นแน่วแน่ แล้วกล่าวว่า ‘หากเจ้าสังหารข้า เสด็จพ่อข้าไม่มีทางคืนพื้นที่เมืองสามชายแดนแน่นอน! ถึงแม้เป่ยหวนจะแพ้ ก็ไม่เสียดาย!”“เอาเถอะ ไม่คุยโวโอ้อวดจะตายหรือไง?”หยุนเจิงมองเจียเหยายิ้มๆ “เจ้ายังไม่สำคัญเพียงนั้น! เพื่อแก้แค้นเทนเจ้า เป่ยหวนถึงกับสู้สุดชีวิตกับต้าเฉียน จั่วเสียนอ๋องของพวกเจ้าตกลงหรือ?”สู้กันทีละคนอีก?คิดอะไรอยู่กัน!นางคิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-15องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 641
ขัดใจบรรพบุรุษ?เจียเหยาขมวดคิ้วมองหยุนเจิงด้วยความสงสัย “ขัดใจอะไร?”หยุนเจิงมองเจียเหยาด้วยแววตาเปล่งประกาย แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “จาจา เราอภิเษกสมรสเพื่อสันติภาพกันเถอะ!”อภิเษกสมรสเพื่อสันติภาพ?ลมหายใจของเจียเหยาถี่ขึ้นทันใดมีชั่วขณะหนึ่งที่เจียเหยาอยากจะฟาดฝ่ามือออกไปตบหน้าหยุนเจิงสักทีไอ้สารเลวไร้ยางอาย!อยากจะได้คุณงานความดีเรื่องเอาดินแดนที่เสียไปกลับคืนมาได้ แต่ก็ไม่อยากปล่อยให้ตนกลับเป่ยหวน!เขาคิดว่าเรื่องดีๆ ทุกอย่างบนโลกจะหมุนรอบตัวเขาจริงๆ หรือไงกัน?จู่ๆ เจียเหยาก็รู้สึกเสียใจทีหลังนางไม่ควรมาหาไอ้คนสารเลวไร้ยางอายนี้แต่แรก!หลังจากพยายามอดกลั้นความรู้สึกนั่นไว้แล้ว เจียเหยาพลันเหยียดยิ้มออกมา “ได้สิ! เจ้ามาเป็นสามีข้า แล้วข้าจะทูลเสด็จพ่อให้แต่งตั้งเจ้าเป็นกู่หลี่อ๋องแห่งเป่ยหวน!”“เรื่องนี้ช่างมันเถอะ”หยุนเจิงโบกมือปฏิเสธ “ข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นพระชายารองของข้า เราทั้งสองแคว้นหยุดสงครามต่อกัน ต่อจากนี้ก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว! นี่ก็ถือเป็นผลงานเล็กๆ น้อยๆ ที่เราทำเพื่อความมั่นคงและเจริณรุ่งเรืองของต้าเฉียนและเป่ยหวนเช่นกัน”ผลงานเล็กๆ น้อยๆ?
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-16องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 642
ห้ามปล่อยให้ไอ้สารเลวไร้ยางอายนี่ชักจูงอีกแล้วต้องตอบโต้!ในเมื่อเป็นการเจรจา เช่นนั้นก็ห้ามปล่อยให้เขาถือไพ่เหนือกว่า!เมื่อได้ยินคำพูดของเจียเหยาแล้ว หยุนเจิงพลันอดไม่ได้แอบด่าในใจผู้หญิงคนนี้ เอาตนเองได้อยู่หมัดจริงๆ“ก็ได้ เช่นนั้นเราก็หยุดเจรจากันก่อนแล้วกัน!”หยุนเจิงลุกขึ้น เปิดประตูแล้วเดินออกไป จากนั้นสั่งการอวี๋ซื่อจงว่า “ขี่ม้าของข้ากลับไปบอกให้พระชายากับเมี่ยวอินเร่งมาที่นี่ แล้วก็นำสุรามาให้มากหน่อย!”“ขอรับ!”อวี๋ซื่อจงรับคำสั่งแล้วปฏิบัติทันที“เจ้าจะต้อนรับข้ารึ?”เจียเหยาเลิกคิ้วถาม“แหง่อยู่แล้วสิ!”หยุนเจิงหันกลับไปยิ้ม “ต้าเฉียนของข้าให้ความสำคัญกับเรื่องมารยาท เจ้าที่เป็นองค์หญิงแห่งเป่ยหวนมาเยือนถึงที่ อย่างไรพวกข้าก็ต้องทำการต้อนรับอยู่แล้ว!”“งั้นรึ?” เจียเหยาเม้มปากยิ้มแย้ม “ในเมื่อจะต้อนรับข้า เหตุใดถึงไม่พาข้าไปที่จวนของเจ้าล่ะ? จะต้อนรับข้าในที่เช่นนี้รึ?”หยุนเจิงแบมือทั้งสองออก “เจ้าไม่สมรสกับข้าสักหน่อย จะไปที่จวนข้าทำไมกัน? ข้าให้เจ้าดื่มสุราที่นี่ได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว!”เจียเหยาเบะปาก แค่นเสียงเย็นชา “ข้าว่านะ เจ้าคิดจะมอมสุราข้า แล้วเค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-16องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 643
ตกดึก หยุนเจิงสั่งให้คนรับใช้นำเนื้อม้าและข้าวต้มมาให้เจียเหยาหยุนเจิงเองก็ถือชามเนื้อม้าตุ๋นนั่งกินอยู่ตรงหน้าเจียเหยาไอ้สารเลวนี่จงใจชัดๆ!นางไม่รังเกียจการกินเนื้อม้ามิฉะนั้น นางก็คงไม่สั่งทหารให้ฆ่าม้าศึกเป็นอาหารหรอกแต่ทว่านางโกรธเพราะการกระทำของหยุนเจิงต่างหากหยุนเจิงคอยทำท่าทำท่างเป็นผู้ชนะสิบทิศตรงหน้านางอยู่ตลอดเวลา!“อย่ามองข้าสิ! กินของเจ้าไปเลย!”หยุนเจิงเอ่ยยิ้มๆ “เจ้าใจดีมอบคุณงามความดีให้แก่ข้า ข้าต้องไม่ปล่อยให้เจ้าหิวโซอยู่แล้ว! วางใจเถอะ ข้าไม่วางยาพิษใส่เจ้าหรอก”“เจ้าไม่วางยาพิษใส่ข้าอยู่แล้ว” เจียเหยาเลิกคิ้วกล่าว “เพราะข้าตาย ไม่มีผลประโยชน์อะไรต่อเจ้า”“จริง”หยุนเจิงไม่ปฏิเสธ “ดังนั้น เจ้ากินอย่างสบายได้เลย! ไม่พอเติมได้”“เจ้านี่มันใจกว้างจริงๆ!”เจียเหยากัดฟันมองหยุนเจิง แล้วหยิบเนื้อม้าขึ้นมากัดกินกล่าวตามตรง รสชาตินี้อร่อยกว่าที่พวกเขากินปกติมากทว่าเจียเหยากัดกินอยู่ในปาก ในใจกลับโกรธมากสุดท้าย เจียเหยาทำได้เพียงกินแทนความโกรธ แล้วกัดกินคำโตๆ“ช้าหน่อย ไม่มีใครแย่งเจ้าหรอก!”หยุนเจิงเอ่ยยิ้มแย้ม “อย่างน้อยเจ้าก็เป็นองค์หญิงแห่งเป่ยห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-16องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 644
เรียกไปเถอะ!ตนตกอยู่ในกำมือเขา ปล่อยให้เขาเรียกตามสบายไปเถอะ!เจียเหยายิ้มตอบ แล้วหันไปมองหยุนเจิง “มีเรื่องหนึ่งที่ข้าสงสัยมาตลอด”“เรื่องอะไร?”หยุนเจิงถามยิ้มแย้มเจียเหยาเก็บรอยยิ้ม แล้วมองหยุนเจิงด้วยความสงสัย “เจ้าสามารถทำหิมะถล่มที่ใหญ่เพียงนั้นที่หุบเขามรณะได้อย่างไรกัน? แล้วก็เสียงฟ้าผ่านั่นด้วย เจ้าทำออกมาได้อย่างไร?”“เกี่ยวอะไรกับข้า?”หยุนเจิงเอ่ยยิ้มๆ อย่างนิ่งๆ “พวกเจ้าหลบหลู่เทพเจ้าเอง ทำให้ได้รับบทลงโทษจากเทพเจ้า เหตุใดถึงต้องโยนความผิดมาให้ข้าด้วย? ความผิดบาปของข้าก็มากพอแล้ว เจ้าอย่าเพิ่มบาปให้ข้าอีกเลย”เจียเหยาเลิกคิ้วเบาๆ “เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อหรือ?”หยุนเจิงหยักไหล่ แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าไม่แยแส “ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่ข้าเชื่อ”เจียเหยาชะงักเล็กน้อย เกือบจะหลุดโมโหออกมาอีกครั้งไม่นาน ข้าวต้มของเจียเหยาก็มาถึงเจียเหยากินข้าวต้มจนหมดอย่างรวดเร็ว แล้วยื่นมือทั้งสองข้างออกไป“ทำอะไรน่ะ?”หยุนเจิงถามอย่างไม่เข้าใจ“พวกเจ้าไม่มัดตัวข้าไว้หรือ?”เจียเหยาเอ่ยนิ่งๆ “มัดข้าไว้ ข้าจะได้ไม่หนีออกไปนำความดีความชอบไปให้กับเว่ยเหวินจงไงล่ะ”“ไม่ต้องหรอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-16องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 645
เที่ยงวันต่อมา เสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินก็มาถึงแล้วแม้แต่จางซูและหมิงเย่ว์ก็ตามมาด้วยพวกเขาอยากรู้เหมือนกันว่าสตรีที่สามารถยิงธนูพร้อมกันสามลูกนั้นหน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อเห็นใบหน้าของเจียเหยาแล้ว ทุกคนต่างก็ประหลาดใจเพราะในความคิดของพวกเขานั้น สตรีของเป่ยหวนล้วนแต่มีรูปร่างกำยำ ผิวพรรณหยาบกร้านทั้งนั้นแต่ทว่า สตรีตรงหน้านี้ ไม่เพียงแต่มีรูปร่างผอมบาง ผิวพรรณก็ดีมากด้วยหากไม่ใช่เพราะนางมีหน้าตาที่แข็งแกร่งล่ะก็ พวกเขาคงไม่เชื่อว่านางเป็นสตรีแห่งเป่ยหวนแน่นอนที่สำคัญ สตรีที่ผิวพรรณนิ่มนวลคนนี้ยังมีทักษะการยิงธนูพร้อมกันสามลูกด้วยถึงแม้จะผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ภาพที่เจียเหยายิงธนูพร้อมกันสามลูกยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเสิ่นลั่วเยี่ยนสองสามวันนี้ นางก็ฝึกซ้อมวิธีการยิงธนูสามลูกพร้อมกันเช่นกันแต่ผลที่ได้คือ ยิงศรธนูออกไปแล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเล็งเป้าหรือระยะห่างก็ยังห่างไกลอยู่มากแม้ว่านางจะลดความยากลงเป็นยิงธนูพร้อมกันสองลูก ผลที่ได้ก็แย่เหมือนเคยสตรีทั้งสามสำรวจมองเจียเหยา เจียเหยาเองก็สำรวจมองพวกนางเช่นกันหลังจากนั้นไม่นาน เจียเหยาก็เอ่ยถามหยุนเจิงขึ้น “พวก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-16องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 646
ต้องยอมรับว่าสตรีผู้นี้เจ้าเล่ห์จริงๆ“เช่นนั้นท่านจะเอาความดีความชอบนี้หรือไม่?”เมี่ยวอินเอียงศีรษะถาม“เอาอยู่แล้วสิ!”หยุนเจิงพยักหน้า แล้วหัวเราะแห้ง “แม้ว่าจะเป็นแผนการของนาง แต่ข้าก็ต้องเอาความดีความชอบนี้ไว้ให้ได้! เหลือเวลาที่ข้าจะยึดอำนาจควบคุมกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือมาไม่มากแล้ว!”หากข้าไม่เอาความดีความชอบนี้ เช่นนั้นก็จะตกเป็นของเว่ยเหวินจง!เขาทำลายความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงได้แล้ว เขาจะยอมให้เว่ยเหวินจงใช้โอกาสนี้ทวงคืนความน่าเชื่อถือหรือ?อีกอย่าง ที่พวกเขามาที่ซั่วเป่ยนั้น ก็ตั้งใจจะยึดอำนาจทหารอยู่แล้ว!บัดนี้มีคนช่วยแล้ว พวกเขาจะยอมแพ้นั้นหรือ?เป็นไปไม่ได้หรอก!เสิ่นลั่วเยี่ยนครุ่นคิด แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง “หากท่านจะเอาความดีความชอบนี้จริงๆ ก็ต้องเร่งมือสั่งให้คนนำข่าวไปส่งที่เมืองจักรพรรดิ!”“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน”หยุนเจิงส่ายศีรษะ “ตอนนี้ข้ายังลังเลอยู่”“ลังเลอะไร?”เสิ่นลั่วเยี่ยนถามอย่างสงสัยหยุนเจิงเงยหน้ามองจางซู “ตอนนี้ข้ายังต้องทำกิจการกับผู้คน ข้าไม่อยากจ่ายเงิน แต่ก็อยากได้ของ เจ้าคิดว่าควรจะทำอย่างไรดี?”“หา?”จางซูมึนงง ไม่คิดว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-17องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 647
“สุราดี! สุราคุณภาพดีก็ไม่แรงนี่!”เจียเหยาชื่นชมจากใจ ไม่รอให้พวกเขาได้เอ่ยปาก นางก็รินสุราให้ตนเองอีกถ้วยหนึ่งแล้วจากนั้นดื่มสุราให้หมดในคราวเดียวอีกครั้งหลังจากนั้นราวกับเป็นการแสดงเดี่ยวของเจียเหยาอย่างไรอย่างนั้นเจียเหยาไม่แตะเนื้อเลยแม้แต่นิด เพียงแค่ดื่มสุราถ้วยแล้วถ้วยเล่าเมื่อเห็นว่าสุราถูกนางดื่มไปครึ่งหม้อใหญ่แล้ว แต่นางกลับไม่เป็นอะไรเลยมองดูเจียเหยาที่ไม่มีทีท่าจะมึนเมาเลย ฝูงชนพลันมองหน้ากันอย่างอดไม่ได้พันจอกไม่เมามายจริงหรือนี่?ตามหลักแล้ว สุราที่มีฤทธิ์แรงเพียงนี้ แม้จะคอแข็งมากเพียงใดก็น่าจะเริ่มเมาแล้วนี่!วินาทีนี้ ในใจหยุนเจิงก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นเดียวกันดูท่าแล้ว สตรีผู้นี้จะเป็นคนที่ฤทธิ์สุราทำอะไรไม่ได้แต่กำเนิดสินะให้ตายเถอะ!ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกรักพระเจ้าหรือไงกัน?ทักษะการยิงธนูโดดเด่นกว่าใคร ความฉลาดและรูปลักษณ์หน้าตาก็อยู่อันดับต้นๆ ตอนนี้ยังมีทักษะการดื่มสุราเพิ่มมาอีก?นี่มันนักรบครบหกองค์ประกอบชัดๆ!เมื่อเห็นว่าการมอมสุราเจียเหยาไม่เป็นผล ฝูงชนพลันรีบดื่มขึ้นมาหากไม่ดื่ม สุรานี้ก็จะถูกเจียเหยาดื่มจนหมดแล้ว!ขณะที่ฝูงชนกำลัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-17
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1410
แต่ที่น่าเสียดายคือ เจียเหยาไม่ใช่สตรีแบบนั้น! ทุกความยินยอมและการประนีประนอมของเจียเหยาต่อเขาล้วนเกิดจากสถานการณ์บีบบังคับ เยี่ยจื่อย่อมชื่นชมเจียเหยาอย่างแน่นอน เรื่องนี้ไม่มีข้อสงสัยใดๆ แต่หากเจียเหยาเป็นสตรีที่หลงใหลในความรักอย่างเดียว เยี่ยจื่ออาจไม่รู้สึกชื่นชมนาง และคงไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่ว่านางกับหยุนเจิงจะได้อยู่ด้วยกันหรือไม่ "ไม่แน่หรอก" เยี่ยจื่อยิ้มบาง "เรื่องของความรัก ไม่มีใครในโลกนี้สามารถอธิบายได้ชัดเจน! เช่นเดียวกับข้า ข้าไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งข้าจะไม่สนใจสายตาของผู้คนในแผ่นดิน และรักชายคนหนึ่งอย่างไม่ลังเล พร้อมทั้งให้กำเนิดบุตรธิดาแก่เขา..." "เรื่องของพวกเจ้ามันไม่เหมือนกัน" หยุนเจิงบีบเบาๆ ที่ตัวเยี่ยจื่อ "พอแล้ว อย่าคิดถึงเรื่องพวกนี้เลย! รีบลุกขึ้นเถิด ไม่เช่นนั้นพอคนในจวนมาเรียกเราไปกินข้าวเย็น เจ้าคงอายอีกแน่" "ก็เพราะเจ้านั่นแหละ!" เยี่ยจื่อเอ่ยตำหนิด้วยความอาย ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นและสวมเสื้อผ้า เมื่อเห็นเยี่ยจื่อสวมชุดชั้นใน หยุนเจิงก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมาอีก "ยังมองอยู่อีกหรือ?" เยี่ยจื่อปรายตามองหยุนเจิงด้วยความเข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1409
เนื่องจากเยี่ยจื่อกำลังตั้งครรภ์ หยุนเจิงจึงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงเกินไป อย่างไรก็ตาม พายุที่โหมกระหน่ำมีเสน่ห์ในแบบของมัน และสายฝนที่โปรยปรายก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ หลังจากหยุดยั้งความเร่าร้อน เยี่ยจื่อซบอยู่ในอ้อมอกของหยุนเจิงอย่างแมวน้อยเชื่องๆ "คืนนี้ข้าจะนอนที่ห้องของเจ้า" หยุนเจิงกอดร่างอ่อนนุ่มของเยี่ยจื่อไว้ ด้วยท่าทีที่ดูยังไม่พอใจ "อย่าเลย!" เยี่ยจื่อเอื้อมมือมาตบหน้าอกของหยุนเจิงเบาๆ "หากเจ้ามาอยู่ที่นี่ ข้าก็ต้องโดนเจ้ารังแกอีก หากเกิดอะไรขึ้นกับลูก เราคงร้องไห้ไม่ออก เจ้าไปห้องเมี่ยวอินเถิด!" จากนิสัยของหยุนเจิง ต่อให้ใช้ปลายเท้าคิด นางก็รู้ว่าเขาต้องรังแกนางอีกสักหนึ่งหรือสองรอบหากเขาอยู่ในห้องนี้ แม้ว่าช่วงตั้งครรภ์จะไม่ใช่ว่าจะใกล้ชิดกันไม่ได้ แต่ก็ไม่ควรทำบ่อยเกินไป "ลูกของข้าหยุนเจิง จะอ่อนแอขนาดนั้นได้อย่างไร?" หยุนเจิงหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะวางมือลงบนหน้าท้องของเยี่ยจื่อโดยไม่รู้ตัว "เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีก!" เยี่ยจื่อเอ่ยตำหนิอย่างเขินอาย "เมื่อสองวันก่อน ลั่วเยี่ยนยังแอบมาบอกข้าเลยว่าเจ้าไปรังแกนางอีก จวนนี้มิใช่มีเพียงข้ากับลั่วเยี่ยนสองค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1408
ชุดนี่มันชั้นแล้วชั้นเล่า ถอดออกแต่ละครั้งช่างเสียเวลาเสียจริง หยุนเจิงบ่นในใจพลางจัดการอยู่นาน กว่าจะถอดอาภรณ์ออกหมด แล้วรีบก้าวลงไปในถังอาบน้ำขนาดใหญ่ด้วยความกระตือรือร้น "ดูท่าทางเจ้าสิ!" เยี่ยจื่อจ้องมองหยุนเจิงด้วยความเขินอาย พลางหัวเราะเบาๆ "หากคนอื่นมาเห็นเข้า คงคิดว่าเจ้าคือโจรขโมยดอกไม้จริงๆ!" "ต่อหน้าเจ้า ข้าก็เป็นโจรขโมยดอกไม้ดีๆ นี่เอง!" หยุนเจิงหัวเราะเสียงดัง แล้วดึงเยี่ยจื่อเข้ามาในอ้อมกอด เกรงว่าเยี่ยจื่อจะหนาว หยุนเจิงจึงราดน้ำอุ่นลงบนตัวนาง แน่นอนว่า ระหว่างนี้มือเจ้าเล่ห์ของหยุนเจิงก็ไม่วายลวนลามบนตัวเยี่ยจื่อ เยี่ยจื่อปล่อยให้หยุนเจิงทำตามใจ พลางยื่นนิ้วเรียวขาวลูบไล้รอยแผลเป็นที่เอวของเขา นางจำได้ว่ารอยแผลนี้เกิดขึ้นจากศึกที่หยุนเจิงสังหารฮูเจี๋ยฉานอวี่ นั่นน่าจะเป็นการบาดเจ็บที่หนักที่สุดของหยุนเจิงนับตั้งแต่คุมทัพมา โชคดีที่เป็นเพียงบาดแผล ไม่ได้ถึงแก่ชีวิต ตอนนี้บาดแผลนั้นสมานแล้ว แต่รอยแผลเป็นยังคงปรากฏอย่างชัดเจน "ข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นแบบนี้ตลอดไป" เยี่ยจื่อก้มหน้าพลางพึมพำ "หากวันใดเจ้ามิได้เป็นเช่นนี้ คงเพราะเราชราและห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1407
หลังจากส่งสาวรับใช้หน้าประตูไปแล้ว หยุนเจิงเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที ก่อนจะผลักประตูเข้าไป "อิงเถา ข้าเหมือนจะได้ยินเสียงใครผลักประตูเข้ามา" เสียงของเยี่ยจื่อดังมาจากหลังฉากกั้น "บ่าวก็เหมือนจะได้ยินเหมือนกัน บ่าวจะไปดูเจ้าค่ะ" อิงเถาตอบรับแล้วรีบวิ่งออกมาจากหลังฉากกั้น นางเพิ่งจะออกมาก็เห็นหยุนเจิงยืนอยู่ในห้อง เมื่อแน่ใจว่าไม่ใช่คนอื่นที่บังอาจบุกรุกเข้ามา อิงเถาถึงได้คลายความกังวลก่อนจะรีบคำนับ แต่ก่อนที่อิงเถาจะทันได้พูดอะไร หยุนเจิงก็ทำท่าทางให้เงียบ และโบกมือเบาๆ ส่งสัญญาณให้อิงเถาออกไป ดูเหมือนอิงเถาจะเดาได้ว่าหยุนเจิงตั้งใจจะทำอะไร ใบหน้าของนางพลันขึ้นสีแดงเล็กน้อย ก่อนจะก้าวเท้าออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว หยุนเจิงปิดกลอนประตูจากด้านใน แล้วค่อยๆ ย่องไปทางหลังฉากกั้น "อิงเถา มีคนผลักประตูหรือไม่?" เยี่ยจื่อเอ่ยถาม ความคิดซุกซนของหยุนเจิงเริ่มเล่นงาน เดิมทีเขาตั้งใจจะจู่โจมเยี่ยจื่ออย่างไม่ให้ทันตั้งตัว แต่คิดได้ว่านางกำลังตั้งครรภ์ เกรงว่าจะทำให้นางตกใจจนเกิดเรื่องไม่คาดคิด จึงเอ่ยขึ้นว่า "มีสิ มีโจรขโมยดอกไม้คนหนึ่ง" เมื่อได้ยิน เยี่ยจื่อหน้าถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1406
หยุนเจิงกลับมาจากโรงงานผลิตอาวุธ เพียงแค่เดินมาถึงหน้าจวนอ๋อง ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกวุ่นวายดังมาจากในจวน พอเข้าไปในจวนตามคาด เขาเห็นเหล่าเด็กซนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่ในลานหน้า ลูกชายสองคนกับลูกสาวหนึ่งคนของฉินชีหู่ รวมถึงลูกชายของอดีตรัชทายาท มาที่จวน และกำลังเล่นปาหิมะกับเสิ่นเนี่ยนฉือและฉีเหยียน เด็กๆ เหล่านั้นต่างสวมเสื้อผ้าหนาเตอะเหมือนหมี แม้จะล้มลงบนพื้นหิมะก็ไม่รู้สึกเจ็บ “คารวะฝ่าบาท!” เมื่อเห็นหยุนเจิงกลับมา อาจารย์ที่คอยดูแลเด็กๆ รีบเข้ามาคารวะ “พอเถอะ ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอยู่ในจวนไม่ต้องเคร่งขนาดนั้น” หยุนเจิงโบกมือพลางถามว่า “พี่สะใภ้ตระกูลฉินมาที่นี่แล้วหรือ?” “เจ้าค่ะ” ซินเซิงยิ้มบางๆ ขณะช่วยปัดหิมะออกจากเสื้อหยุนเจิง พลางตอบว่า “ช่วงบ่ายฮูหยินฉินก็มากับเด็กๆ ตอนนี้คงเล่นไพ่นกกระจอกกับเหล่าพระชายาอยู่” หยุนเจิงว่า “เช่นนั้นข้าไปดูสักหน่อย เจ้าเฝ้าเด็กๆ ไว้ อย่าให้พวกเขาเล่นจนเหงื่อออกมากนัก” “บ่าวทราบแล้วเจ้าค่ะ” ซินเซิงพยักหน้าเบาๆ หยุนเจิงมองดูเด็กซนที่กำลังเล่นอย่างบ้าคลั่ง และครุ่นคิดในใจว่าจะให้พวกเขาทำ “การบ้านช่วงปิดเทอม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1405
ตลอดสองวันที่ผ่านมา เจียเหยาเจรจากับกุ่ยฟางอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าข้อเสนอจากกุ่ยฟางจะเกินกว่าเงื่อนไขขั้นต่ำที่เจียเหยากำหนดไว้ในใจแล้ว แต่นางยังไม่พอใจ นางต้องการต่อรองเพื่อให้ได้ทรัพยากรมากขึ้น แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดีกว่า จุดที่ยังคงเจรจากันไม่ลงตัวอยู่ที่ค่าชดเชยจากสงครามและจำนวนบรรณาการ กุ่ยฟางแสดงเจตนาอย่างชัดเจน หากต้องการค่าชดเชยเพิ่ม จำนวนบรรณาการจะต้องลดลง แต่ในเรื่องจำนวนบรรณาการ เจียเหยาไม่ยอมอ่อนข้อเลย ในที่สุด กุ่ยฟางจำต้องยอมรับข้อกำหนดของเจียเหยาในการถวายบรรณาการตามจำนวนที่นางระบุ ส่วนค่าชดเชยที่กุ่ยฟางสามารถมอบให้ได้ เมื่อคำนวณแล้วอยู่ที่ประมาณร้อยละสี่สิบห้าของข้อเรียกร้องเริ่มต้นของเจียเหยา ผลลัพธ์นี้แม้ไม่ใช่สิ่งที่นางคาดหวังไว้ แต่ก็ดีกว่าที่เจียเหยาประเมินไว้ไม่น้อย เมื่อการเจรจาสิ้นสุด เจียเหยาถอนหายใจยาวด้วยความโล่งใจ ด้วยทรัพยากรเหล่านี้ ประชาชนแห่งเป่ยหวนจะผ่านฤดูหนาวนี้ไปได้อย่างไม่ลำบากนัก “องค์หญิง เหตุใดท่านจึงไม่ยอมอ่อนข้อในเรื่องบรรณาการ?” เกออาซูถามด้วยความไม่เข้าใจ “หากเรายอมลดเงื่อนไขเรื่องบรรณาการ เราก็จะได้สิ่งอื่นเพ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1404
ทว่า สำหรับเจียเหยาในตอนนี้ นี่อาจไม่ใช่เรื่องดีนัก เมื่อผู้ที่เข้าร่วมเจรจาจากกุ่ยฟางมีหลายคน ความเห็นของพวกเขาอาจไม่ตรงกัน การดึงกลยุทธ์นี้อาจทำให้เสียเวลาเพิ่มขึ้น เจียเหยารู้สึกกังวลในใจ แต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉย “ท่านทูตเชิญนั่งก่อน ข้ามีเรื่องสำคัญต้องจัดการเสียก่อน!” กล่าวจบ เจียเหยาก็ก้มหน้าก้มตาเขียนจดหมายต่อ แต่ความคิดของเจียเหยาในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่จดหมายอีกแล้ว นางดูเหมือนกำลังเขียนจดหมาย แต่แท้จริงแล้วกำลังกดดันอาเคอถูและคณะ นางรู้ว่าชื่อเหยียนต้องมอบอำนาจในการเจรจาบางส่วนให้แก่อาเคอถูและคณะ สิ่งที่นางต้องทำคือการกดดันคณะทูตกุ่ยฟางเพื่อให้ได้ผลประโยชน์มากยิ่งขึ้น การกระทำของเจียเหยาส่งผลอย่างชัดเจน เมื่อเห็นว่าเจียเหยาดูเหมือนไม่ได้รีบร้อนเจรจาเลย สมาชิกในคณะทูตกุ่ยฟางก็เริ่มมองตากันไปมา สุดท้าย สายตาของทุกคนต่างหันไปที่มู่ลี่จวี เห็นได้ชัดว่ามู่ลี่จวีเป็นผู้คุมการเจรจาครั้งนี้ มู่ลี่จวีรู้สึกโกรธกับความเย็นชาของเจียเหยา แต่เขารู้ดีว่าพวกเขาไม่มีสิทธิ์แสดงความไม่พอใจต่อหน้านาง ชื่อเหยียนมอบอำนาจให้เขาตัดสินใจในบางเรื่องได้จริง แต่ใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1403
เจียเหยาตัดสินใจหยุดการเคลื่อนทัพต่อ กองทหารของพวกนางถูกส่งออกไปกวาดต้อนทรัพยากร ดินแดนที่พวกนางเข้ายึดครองในตอนนี้เกินกว่าห้าร้อยลี้ไปนานแล้ว แต่เจียเหยาตั้งใจเพียงให้ทัวฮวนและกองทหารยึดครองดินแดนของกุ่ยฟางเพียงสามร้อยลี้ตามเงื่อนไขขั้นต่ำของหยุนเจิงเท่านั้น การยึดครองดินแดนมากกว่านี้ ไม่เพียงเพื่อกวาดต้อนทรัพยากรและกดดันชื่อเหยียน แต่ยังเพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในเจรจา ท้ายที่สุด หากนางยอมคืนดินแดนบางส่วนให้ชื่อเหยียน ชื่อเหยียนก็จะไม่สามารถเรียกร้องเงื่อนไขอื่นได้อย่างเข้มงวดนัก ดังที่เจียเหยากล่าวไว้ นางกับหยุนเจิงเป็นคนประเภทเดียวกัน และในตอนนี้ ชื่อเหยียนก็ดูคล้ายกับสถานการณ์ของนางเมื่อก่อนที่ถูกหยุนเจิงกดดันจนถึงทางตัน เพราะเหตุนี้ เจียเหยาจึงเข้าใจจิตใจของชื่อเหยียนได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เจียเหยาเคยคิดอยากเป็นผู้พิฆาตมังกร แต่สุดท้ายนางกลับกลายเป็นมังกรร้ายเสียเอง สองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เจียเหยาจะได้รับคำตอบจากชื่อเหยียน นางกลับได้รับข่าวจากหยุนเจิงผ่านเหยี่ยวขาว “รีบกลับมา ก่อนสิ้นปีมาพบข้าที่ติ้งเป่ย” ข้อความจากหยุนเจิงสั้นมาก เมื่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1402
“ตกลง เช่นนั้นข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าอีกครั้ง!” เจียเหยากล่าวพลางค่อยๆ ลุกขึ้นยืน กุ่ยฟางต้องยอมสวามิภักดิ์และถวายบรรณาการอย่างแน่นอน แต่จำนวนบรรณาการต้องเพิ่มขึ้นอีกร้อยละห้าสิบพร้อมกันนี้ กุ่ยฟางต้องเปิดการค้าเสรีกับต้าเฉียนและเป่ยหวน นอกจากนี้ กุ่ยฟางต้องชดเชยความเสียหายที่เป่ยหวนและต้าเฉียนได้รับจากศึกครั้งนี้ โดยจ่ายชดเชยเป็นทองคำ 100,000 ตำลึง แกะ 100,000 ตัว วัว 30,000 ตัว ม้า 10,000 ตัว และเสบียงอาหาร 4 ล้านตัน และเพื่อเป็นการตอบแทน เจียเหยาจะไม่เรียกร้องให้กุ่ยฟางยกดินแดน 500 ลี้ แต่ลดลงเหลือเพียง 300 ลี้เท่านั้น! ส่วนข้อที่ให้กุ่ยฟางถวายหญิงงาม 100 คนแก่ต้าเฉียนนั้น เจียเหยาได้ยกเว้นให้โดยตรง สำหรับเงื่อนไขปลีกย่อยอื่นๆ เจียเหยาก็ยอมรับตามที่กุ่ยฟางเสนอมา เมื่อได้ยินเงื่อนไขของเจียเหยา อาเคอถูรู้สึกราวกับสมองของตนกำลังอื้ออึง การเพิ่มบรรณาการขึ้นร้อยละห้าสิบยังพอว่า แต่เจียเหยากลับเรียกร้องให้กุ่ยฟางจ่ายค่าชดเชยจำนวนมหาศาลในคราวเดียว? อย่าว่าแต่ปศุสัตว์และเสบียงเลย เพียงแค่ทองคำ 100,000 ตำลึง กุ่ยฟางก็แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัว ทองคำ 100,000 ตำลึง
