เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 622
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 623
หลังจากรวบรวมกองทัพเรียบร้อยแล้ว เจียเหยาเริ่มนำทัพไปยังหุบผาชันช่องลมสำหรับกองทัพต้าเฉียนที่อยู่ด้านหลัง เจียเหยาไม่ใส่ใจแม้แต่น้อยพวกเขายังมีกองทัพแปดหมื่นคน!หากทัพศัตรูด้านหลังกล้าบุกโจมตี พวกเขาก็มีกำลังพอที่จะรบการต่อสู้ภาคสนาม นักรบเป่ยหวนก็ไม่กลัวทหารต้าเฉียน!หากสามารถเอาชนะทัพศัตรูข้างหลังได้ในคราวเดียว พวกเขาก็กล้าที่จะโต้ตอบกลับไป!ต่อให้กองทัพแปดหมื่นของพวกเขาจะถูกฆ่าไม่เหลือ ขอแค่สร้างควาเสียหายให้กองทหารมณฑลทางเหนือได้ เช่นนั้นก็คุ้มค่าแล้วไม่นาน ด้านหลังส่งคนมารายงาน ทันที่พวกเขาเคลื่อนไหว กองทัพต้าเฉียนก็เคลื่อนไหวเช่นกันเพียงแต่ว่า ยังคงรักษาระยะห่างเอาไว้ ไม่ได้คิดจะบุกเข้ามา“ข้ารู้อยู่แล้ว เว่ยเหวินจงไม่กล้าโจมตี!”เจียเหยาสถบออกมาอย่างดูถูก ไม่เห็นเว่ยเหวินจงอยู่ในสายตาด้วยซ้ำไม่มองกองทหารมณฑลทางเหนืออยู่ในสายตา คนที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขามีเพียงหยุนเจิงเท่านั้น“เว่ยเหวินจริงหวาดระแวงเกินไป เป็นเช่นนี้แล้ว นึกไม่ถึงทนไม่โจมตีได้!”ปานปู้พยักหน้า “หากคนผู้นี้เป็นแม่ทัพเพื่อป้องกันเมือง คิดจะบุกคูเมืองที่เขาปกป้อง เกรงว่าคงยากมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 624
“อะไรนะ?”ปานปู้และเจียเหยาร้องออกมาด้วยความตกใจพร้อมกัน ดวงตาสองคู่แดงกล่ำกองทัพหนึ่งหมื่นห้าพันคน!สิบส่วนเหลือไม่ถึงหนึ่งส่วน!พวกเขาบ้าไปแล้วหรือ?พวกเขาไปหุบผาชันช่องลมเพื่อสิ่งใด?คุ้มกันการส่งเสบียง?เสบียงถูกทัพศัตรูปล้นจนเกลี้ยง? เจียเหยาพลิกตัวลงจากหลังม้า จ้องทหารที่ตัวอาบเลือดด้วยสายตาอาฆาต คำรามลั่น “ใครใช้ให้พวกเจ้าส่งเสบียงไปที่หุบผาชันช่องลม?”ทหารตกใจไม่น้อย กล่าวตะกุกตะกัก “นี่...คือว่า...เป็นคำสั่งของราชครู!”“พูดไร้สาระ!”ปานปู้ตวาด “ข้าอยู่ในกองทัพตลอด ไปสั่งให้พวกเขาคุ้มกันส่งเสบียงเมื่อใด?”“เจ้าบอกความจริงมาจะดีกว่า เป็นคำสั่งผู้ใดกันแน่?”เจียเหยาคว้าตัวทหาร ท่าทางเคร่งขรึมขึงขัง “หากยังกล้ากล่าวหาราชครู ข้าจะสับร่างเจ้าเป็นหมื่นชิ้น!”ทหารร้องไห้ “จริง...เป็นราชครูจริงๆ!”“บังอาจ!”ปานปู้โกรธจนตัวสั่น “ข้าอยู่ข้างกายองค์หญิงตลอดเวลา ข้าสั่งให้เจ้าไปคุ้มกันส่งเสบียง องค์หญิงหรือจะไม่รู้เรื่อง? กองทัพเรากำลังถอยทัพแล้ว ยังต้องให้พวกเจ้าส่งเสบียงหรือ?”“นี่...นี่...”ทหารในสมองเต็มไปด้วยความสับสนท ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่เจียเหยาพยายา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 625
หนึ่งวันให้หลัง เจียเหยาและปานปู้นำกองทัพมาถึงที่หุบผาชันช่องลมเงยหน้ามอง มีศพถูกถอดชุดเกราะไปทุกหนแห่งบนร่างศพมากมายปักไปด้วยลูกธนู เหมือนกับเม่นเห็นได้ชัด หยุนเจิงกลัวกองทัพแปดหมื่นบุกมา จึงไม่มีเวลาเอาศพม้าทั้งหมดไปเห็นภายตรงหน้า เจียเหยาแทบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือดหุบผาชันช่องลม!ทั้งหน้าทั้งหลัง พวกเขาสูญเสียกองทัพแล้วสี่หมื่นคนที่หุบผาชันช่องลม!หากบวกกับกองทัพใหญ่ที่ตายที่หุบเขามรณะสองหมื่นเจ็ดพันคนและก่อนหน้านี้หนึ่งแสนกว่าคน ทั้งหน้าและหลังของพวกเขาสูญเสียในมือหยุนเจิงไปแล้วเกือบเจ็ดหมื่นคน!กองทัพเจ็ดหมื่นคน!ผู้กล้าเป่ยหวนเจ็ดหมื่นชีวิต!เป่ยหวนต้องใช้เวลากี่ปีจึงจะชดเชยกองทัพเจ็ดหมื่นคนกลับมาได้!ที่สำคัญคือ ทุกครั้งหยุนเจิงใช้วิธีลอบโจมตี!ทุกครั้งล้วนเป็นแผนกลอุบาย!กองทัพซั่วฟางของหยุนเจิง สูญเสียจากรบเกรงว่าจะไม่ถึงหนึ่งพันคนด้วยซ้ำ!ใช้ราคาพันคนมาแลกกับกองทัพเจ็ดหมื่นคนของพวกเขา!นี่เป็นความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของเป่ยหวน!ตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าเหตุใดหยุนเจิงจึงต้องใช้กับดักหลุมม้าเหล่านั้นแล้ว!หยุนเจิงแค่ต้องการถ่วงเวลสกองทัพของพวก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 626
ปานปู้กัดฟัน แล้วพ่นคำออกจากร่องฟันหากไม่ดูสักหน่อย เขาจะยอมได้อย่างไร?เขาจะดูว่าหยุนเจิงดูถูกเหยียดหยามเขาอย่างไร!แม้จะต้องกระอักเลือดอีกครั้ง เขาก็จะดูให้ได้!เจียเหยารู้นิสัยปานปู้ดี เขาถอนหายใจลับๆ แล้วยื่นจดหมายในมือให้กับปานปู้ช้าๆ“เอื๊อก…”ปานปู้เพียงแค่กวาดสายตามอง ก็กระอักเลือดแล้วปานปู้ไม่รู้ว่าตนกระอักเลือดเพราะหยุนเจิงกี่ครั้งกี่หนแล้วทว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่รุนแรงที่สุดแน่นอนทันใดที่เลือดพุ่งออกไป ร่างกายที่เดิมทรุดโทรมอยู่แล้วของปานปู้ไม่สามารถทนต่อไปได้อีก เขาล้มลงไปในบัดดลเจียเหยารีบวิ่งเข้าไปพยุงเขาไว้อย่างเตรียมพร้อมไว้ก่อนแล้ว“อัปยศ! อัปยศจริงๆ!”ดวงตาทั้งสองของปานปู้แดงก่ำ ร่ำไห้ทั้งน้ำตานี่คือความอัปยศที่สุดในทั้งชีวิตของเขา!“ดาบทอง! เอาดาบทองเฮงซวยนั่นมาให้ข้า! ข้าจะทำลายมันซะ…”ปานปู้เต็มไปด้วยโทสะ ร่ำตะโกนด้วยความโมโหหากไม่ใช่เพราะดาบทองนี้ คนของพวกเขาจะหลงเชื่อคำพูดของคนของหยุนเจิงได้อย่างไร!เพียงแค่ดาบทองเล่มเดียว ทำให้เป่ยหวนต้องสูญเสียพลทหารถึงหนึ่งหมื่นห้าพันนาย!แถมยังต้องสูญเสียเสบียงจำนวนมหาศาลด้วยสำหรับเป่ยหวนแล้ว นี่มัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 627
“องค์ชาย ข้าทำไม่ได้หรอก!”“นั่น…นั่นมันอวี้กั๋วกงเชียวนะ!”“ข้าจะกล้าทำตัวสูงศักดิ์ต่อหน้าเขาได้อย่างไร!”ตาเฒ่าซุนเอ่ยความลำบากใจให้กับหยุนเจิงเขาเคยเป็นอาจารย์สอนบทเรียนแค่สองปี แต่ให้ไปแสดงเป็นคนสูงศักดิ์ คนยอดฝีมือต่อหน้าแม่ทัพอาวุโสอย่างอวี้กั๋วกงเนี่ยนะ?แค่อีกฝ่ายส่งสายตามา เขาก็ตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ว!ไม่มีพิรุษก็แปลกแล้ว!“ตาเฒ่าซุน เจ้าอย่าทำตัวไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีนะ!”หยุนเจิงเอ่ยยิ้มๆ “ไม่ใช่ว่าใครก็ได้จะสามารถแสร้งทำตัวเป็นยอดฝีมือต่อหน้าอวี้กั๋วกงได้นะ! หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่ความรู้อันเล็กน้อยที่เจ้ามีล่ะก็ เรื่องดีๆ เช่นนี้คงตกไม่ถึงหัวเจ้าหรอก!”ตาเฒ่าแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว “ข้ารู้! แต่ทว่า…”“เจ้ายังอยากได้จางกงเมามายยี่สิบชั่งหรือไม่?” หยุนเจิงมองบนใส่เขา “หากเจ้าไม่เอา ข้าจะให้คนอื่นจริงๆ นะ!”เมื่อได้ยินหยุนเจิงเอ่ยถึงจางกงเมามาย ลูกกระเดือกของตาเฒ่าซุนพลันเคลื่อนไหวเล็กน้อยเขาไม่มีงานอดิเรกใดๆ เพียงแค่ชอบดื่มสุรายามว่างเท่านั้นจางกงเมามายนี้ เขาแค่ฝันยังอยากดื่มเลย!ตั้งยี่สิบชั่งเชียวนะ!ดื่มได้อีกนาน!ทว่าราคาจางกงเมามายนี่ก็แพงเหลือเกิน!ให้เขา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 628
มาแล้ว!ตาเฒ่าซุนใจวูบวาบ รู้สึกลนลานขึ้นมาในบัดดลโชคดีที่เซียวว่านโฉวอยู่ข้างหลังเขา ทำให้ไม่เห็นสีหน้าของเขาหลังจากที่พยายามเก็บซ่อนอารมณ์ไว้ ตาเฒ่าซุนพลันส่ายศีรษะเบาๆ “ข้าไม่รู้ทักษะยุทธการอะไรทั้งนั้น เพียงแค่ออกสู่โลกภายนอกนานเกินไป ไม่มีความกังวลอะไรในใจ จึงเข้าใจจิตใจผู้คนมากกว่าคนทั่วไปเท่านั้น!”“จิตใจผู้คน?”เซียวว่านโฉวขมวดคิ้ว ถามอย่างไม่เข้าใจ “ขออภัยในความโง่เขลาของข้า ท่านหมายความว่าอย่างไรหรือ?”ตาเฒ่าซุนจ้องมองปลาที่ลอยอยู่ในหลุมน้ำแข็งนิ่งๆ แล้วเอ่ยว่า “เจ้าคือศัตรู ศัตรูคือเจ้า!”ได้ยินคำพูดของตาเฒ่าซุนแล้ว เซียวว่านโฉวพลันอดไม่ได้ครุ่นคิดหนักเจ้าคือศัตรู ศัตรูคือเจ้า?คำพูดนี้ ฟังดูลึกซึ้งคาดเดาไม่ถูกจริงๆ!ขณะที่เซียวว่านโฉวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ตาเฒ่าซุนก็เอ่ยนิ่งๆ อีกว่า “ทักษะยุทธการนับหมื่น ไม่สู้จิตใจผู้คนคำนี้! ขณะที่เจ้ากำลังคาดเดาความคิดของศัตรู ศัตรูก็กำลังคาดเดาความคิดของเจ้าเช่นกัน…”เซียวว่านโฉวครุ่นคิดนิ่งๆ อยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็เผยสีหน้าเข้าใจขึ้นมา“ท่านพูดถูก!”เซียวว่านโฉวโน้มตัวคำนับอีกครั้ง “ฟังคำจากผู้เชี่ยวชาญ มีชัยไปกว่าการเรี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 629
การมาถึงของเว่ยเหวินจง อยู่ภายใต้การคาดการณ์ของหยุนเจิงเพียงแต่ หยุนเจิงไม่คิดจะมาเจอหน้าเว่ยเหวินจงเลยจึงได้หันกลับไปถามว่าฉินชีหู่มาด้วยหรือไม่เมื่อได้รู้ว่าฉินชีหู่ก็มาด้วย หยุนเจิงจึงสั่งการให้ทหารผู้มารายงานว่า “เรียกฉินชีหู่มาหาข้าที่จวน!”เซียวว่านโฉวขมวดคิ้วเบาๆ “องค์ชายไม่อยู่รอพบเว่ยเหวินจงหน่อยหรือ?”“ไม่!”หยุนเจิงกล่าวด้วยความโมโห “ข้ากลัวว่าเห็นหน้าเว่ยเหวินจงแล้ว ข้าจะชัดดาบแทงเขา!”เมื่อเห็นท่าทีกรุ่นโกรธของหยุนเจิงแล้ว เซียวว่านโฉวพลันส่ายศีรษะอย่างอดไม่ได้เซียวว่านโฉวกล่าว “องค์ชายไม่ต้องกริ้วเพียงนี้ เว่ยเหวินจงเป็นคนจริงจัง ที่เขาตัดสินใจทำเช่นนี้ ก็เพราะไม่มีทางเลือก! ข้าคิดว่า แม้เว่ยเหวินจงจะมีความคิดอยากทำร้ายท่านอ๋องจริงๆ แต่เขาก็ไม่กล้าเพียงนี้หรอก…”“อย่างไรข้าก็คิดว่าเว่ยเหวินจงคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร!” หยุนเจิงกล่าว “รบกวนอวี้กั๋วกงอยู่ต้อนรับเว่ยเหวินจงหน่อยแล้วกัน ข้าไม่ไปที่ค่ายแล้ว”เซียวว่านโฉวหมดหนทาง ทำได้เพียงตอบตกลงแม่ทัพเข้ากันไม่ได้!เป็นเรื่องที่น่าปวดศีรษะมากจริงๆ!ไม่นาน เซียวว่านโฉวก็มาถึงในฐานค่าย“คารวะอวี้กั๋วกง!”ฝูงชนพากันล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 630
เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวว่านโฉวแล้ว เว่ยเหวินจงพลันยิ้มแห้งอย่างต่อเนื่องอวี้กั๋วกงเองก็คิดว่าตนขี้ขลาดขี้กลัวเหมือนกันนั้นหรือ?สงครามครั้งนี้ เขานำกองทหารใหญ่เจ็ดหมื่นนาย แต่กลับขี้กลัวเสียอย่างนั้นส่วนฝ่ายหยุนเจิง รวมกันทั้งหมดมีไม่ถึงสองหมื่นนาย กลับคาดการณ์ศัตรูได้ก่อน และวางกลยุทธ์ได้อย่างแยบยลไม่เพียงแต่สามารถทำให้กองทหารใหญ่เป่ยหวนถอยทัพ แต่ยังซุ่มโจมตีกองทหารเป่ยหวนที่หุบผาชันช่องลมได้อีกครั้งโดยใช้วิธีที่ทุกคนต่างก็คาดไม่ถึง และสร้างตำนานเทพเจ้าอีกครั้ง!เมื่อเทียบกันแล้ว เขาเว่ยเหวินจงไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ!ต่อจากนี้ เกรงว่าตนคงหนีไม่พ้นกับคำด่าว่าเป็นคนขี้กลัวแล้วเพียงแค่สงครามเดียว ผลงานทั้งหมดที่เขาสะสมมาในกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือก็หายสาบสูญในชั่วพริบตา“ขอบใจอวี้กั๋วกงที่ชี้แนะ เหวินจงทราบแล้วขอรับ!”เว่ยเหวินจงโน้มตัวคำนับ“ไม่ถึงกับชี้แนะหรอก”เซียวว่านโฉวส่ายศีรษะ “เจ้าเป็นคนหนักแน่น และไม่ทำให้กองทหารมณฑลฝ่ายเหนือสูญเสียทหารไปมาก ตามหลักแล้ว สงครามครั้งนี้เจ้าก็มีคุณงามความดีอยู่! แต่ในฐานะที่เป็นผู้นำ หากไม่สามารถควบคุมทุกคนได้ เช่นนั้นตำแหน่งนี้ ก็อยู่ได้
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1158
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1157
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1156
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1155
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1154
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1153
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1152
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1151
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1150
