เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 594
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 595
“เว่ยเหวินจงเป็นเพียงไอ้สารเลวที่โลภชีวิตและกลัวความตายเท่านั้น!”“ข้าต้องทำให้เสด็จพ่อลงโทษไอ้สารเลวนี่อย่างสาหัสให้ได้!”“คนขี้ขลาดอย่างเขาน่ะหรือคิดจะเป็นผู้บัญชาการกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือ?”หยุนเจิงสาปเว่ยเหวินจงตลอดทางออกจากเมืองติ้งเป่ยเมื่อได้ยินหยุนเจิงด่าเว่ยเหวินจงแล้ว หลายๆ คนต่างมองไปด้านข้าง แล้วเดากันไปต่างๆ นานาว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่านอ๋องและเว่ยเหวินจงกันแน่ทั้งซั่วเป่ยนี้ คนเดียวที่กล้าก่นด่าเว่ยเหวินจงตลอดทางเช่นนี้ ก็คงมีแต่ท่านอ๋องคนนี้แล้ว“เอาล่ะ ออกจากเมืองแล้ว หยุดแสดงได้แล้ว!”เมื่อออกจากติ้งเป่ย เสิ่นลั่วเยี่ยนก็หยุดหยุนเจิงไว้อย่างน่าขันไอ้สารเลวคนนี้แสดงเก่งจริงๆเขาโวยวายเช่นนี้ ก็เพื่ออยากให้เว่ยเหวินจงปฎิเสธคำแนะนำของเขาไม่ใช่หรือ?เขาก่นด่าจนสะใจแล้วจริงๆ!เว่ยเหวินจงคงจะเกลียดเขาจนตายแน่นอน!แต่ทว่า พวกเขาไม่ถูกกับเว่ยเหวินจงแต่ไหนแต่ไรแล้วดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลมากนัก“ออกจากเมืองแล้วหรือ?”หยุนเจิงหยุดด่า แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเศร้าโศก “ข้ายังด่าไม่หน่ำใจเลย!”“…”เสิ่นลั่วเยี่ยนได้ยินดังนั้นพลันปั้นหน้านิ่งทันใดยังด่าไม่หน่ำใจ?เขาเหลือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 596
ส่วนรวมก็เรื่องส่วนรวม บุญคุณความแค้นส่วนตัวก็เรื่องบุญคุณความแค้นส่วนตัวการจัดรูปแบบของเว่ยเหวินจงใจแคบไปแล้ว!เทียบกับความปลอดภัยของซั่วเป่ยแล้ว บุญคุณความแค้นส่วนตัวจะนับประสาอะไร?ทว่า กล่าวไปแล้ว หากรูปแบบของเว่ยเหวินจงใจกว้างสักหน่อย แผนของพวกเขาก็ต้องล้มเหลวแล้วดังนั้น รูปแบบของเว่ยเหวินจงใจแคบสักหน่อย สำหรับพวกเขาแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย!กล่าวได้เพียง สายพระเนตรมองคนของจักรพรรดิเหวินไม่เลวเลยใช้งานคนเช่นนี้เฝ้าเมือง ไม่ช้าก็เร็วก็จะนำไปสู่ภัยพิบัติ “ขอให้การตัดสินของเจ้าถูกต้องแล้วกัน!”เสิ่นลั่วเยี่ยนถอนหายใจช้าๆ “หากการตัดสินใจของเจ้าผิดพลาด ด้วยนิสัยขี้ขลาดตาขาวของเว่ยเหวินจง กองทัพใหญ่สี่พันคนที่ป้อมเมืองสุยหนิง กลัวว่าคงอันตรายแล้ว” “เรื่องนี้ไม่ต้องกังวลใจ”หยุนเจิงยิ้มอย่างมั่นใจ “ตอนนี้เว่ยเหวินจงเหลือเพียงแค่สองทางเลือก เขาไม่เลือกทำตามข้อเสนอแนะของข้า ก็เหลือเพียงทางเส้นนั้นให้เดินแล้ว”เหตุผลสำคัญคือกองทหารมณฑลทางเหนือไม่สามารถโจมตีเผชิญหน้าได้ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ เว่ยเหวินจงเดิมทีก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเสิ่นลั่วเยี่ยนครุ่นคิด พยักหน้าเบาๆทว่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 597
หมาป่าเจ้าเล่ห์ที่ซ่อนตัวลึกสุด!นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเจียเหยาได้ยินคำวิจารณ์หยุนเจิงนี้จากปากปานปู้เจียเหยาเงยใบหน้าสวยแปลกตาขึ้นมอง ยิ้มเล็กน้อยกล่าว “หยุนเจิ้งผู้นี้สามารถทำให้อาจารย์หวาดกลัวได้ ดูเหมือนว่า ข้าต้องระวังไว้หน่อยแล้ว!”“ใช่แล้วต้องระวังไว้”ปานปู้พยักหน้ากล่าว “ก่อนหน้านี้ข้าประมาทหยุนเจิงเกินไป จึงเสียเปรียบเขามากมาย”กล่าวถึงหยุนเจิง ปานปู้อดไม่ได้ที่จะขบเคี้ยวเขี้ยวฟันถึงแม้ไม่มีหลักฐานว่าเรื่องเทพลงทัณฑ์ที่หุบเขามรณะเกี่ยวข้องกับหยุนเจิง แต่เขายังคงยืนกรานว่าเป็นหยุนเจิงที่เล่นตุกติกเจียเหยาพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เอ่ยถาม “ติ้งเป่ยและป้อมเมืองสุยหนิงทางนั้น ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวหรือ?”“ไม่มี”ปานปู้ส่ายหน้า “เป็นไปได้มากกว่าครึ่งว่าเว่ยเหวินจงคิดจะถ่วงเวลาพวกเรา รอจนกว่าพวกเราจะทนทุกข์ทรมานจากลมและหิมะก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนไหว”เรื่องนี้ไม่ยากคาดเดาหากนางเป็นเว่ยเหวินจง ย่อมต้องทำเช่นนี้“เว่ยเหวินจงนับว่าระงับอารมณ์ได้อยู่”เจียเหยาหัวเราะยิ้มมุมปาก “น่าเสียดาย เขาไม่รู้ เป้าหมายที่แท้จริงของพวกเราคือซั่วฟาง!”ปานปู้พยักหน้าเล็กน้อย “แผนขององค์ห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 598
ปานปู้นิ่งเงียบ ส่ายหน้ากล่าว “ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดองค์หญิงจึงต้องละทิ้งสามเมืองชายแดน? ข้าไม่เข้าใจแม้แต่น้อย แล้วก็ไม่ยอมด้วย! ข้าเชื่อ ท่านประมุขใหญ่ย่อมไม่ยอมเช่นกัน!”หากต้องละทิ้งสามเมืองชายแดน ก่อนหน้านี้ทำเพื่อสิ่งใด?หากต้องละทิ้งเมืองชายแดน ก่อนหน้านี้นำสามเมืองชายแดนแลกกับเสบียงอาหารต้าเฉียน ไม่ดีกว่าหรือ?อ้อมกันไปมา จ่ายด้วยความเสียหายมากมาย ตอนนี้จะบอกให้ละทิ้งสามเมืองชายแดน?จะให้พวกเขายอมรับได้เช่นไร!“รู้ว่าพวกท่านไม่ยอมรับ ดังนั้นคือจึงต้องทำศึกครั้งนี้!”เจียเหยาส่ายหน้ากล่าว “ให้ต้าเฉียนเสียหายนักเช่นกัน ทุกคนก็จะพอใจแล้ว!”ปานปู้ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ส่ายหน้า “พวกเราชนะแล้ว ต้าเฉียนเสียหายมากมายแล้ว พวกเรายังต้องละทิ้งสามเมืองชายแดน ทุกคนคงไม่ยินยอมกระมัง?”เจียเหยามองปานปู้ด้วยสายตาผิดหวัง “อาจารย์ ท่านเหน็ดเหนื่อยเพราะชื่อเสียง สายตาสู้ในอดีตไม่ได้แล้ว”“คงเป็นเช่นนั้น!”ปานปู้ไม่ปฏิเสธ “แต่ข้าอยากรู้เหตุผลที่องค์หญิงต้องละทิ้งสามเมืองชายแดน!”เสียเหยาถอนหายใจเบาๆ กล่าวถาม “สิ่งใดคือข้อได้เปรียบของเราในการต่อสู้กับต้าเฉียน?”“แน่นอนว่าเป็นการโจมตีก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 599
ช่วงเวลาเพียงพริบตา วันส่งท้ายปีก็มาถึงแล้วแน่นอน ทั้งซั่วเป่ยไม่มีการฉลองส่งท้ายปีผู้คนจำนวนมากกังวลเกี่ยวกับสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นภายในค่ายทหารของซั่วฟางก็เช่นเดียวกัน ไม่มีบรรยากาศรื่นเริงใดแม้แต่น้อยคนมากมายลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าวันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเป็นหยุนเจิงสั่งให้ทหารสูทกรรมทำอาหารข้ามปีให้กับทุกคน คนจำนวนมากจึงนึกได้ว่าวันส่งท้ายปีมาถึงแล้วเดิมทีหยุนเจิงวางแผนจะร่วมฉลองส่งท้ายปีกับทหารภายในค่ายแต่เวลาช่วงบ่าย เยี่ยจื่อกลับพาคนใช้และองครักษ์ภายในจวนมาถึงภายในค่ายสิ่งที่พวกเขานำมา มีเกี๊ยวแช่แข็งมากมาย“พี่สะใภ้ ท่านดีมากเลย!”เมื่อเห็นเกี๊ยวจำนวนมาก เสิ่นลั่วเยี่ยนกอดเยี่ยจื่อด้วยท่าทางเกินจริงเยี่ยจื่อหัวเราะมุมปาก เคาะหน้าผากเสิ่นลั่วเยี่ยนเบาๆ “พอแล้ว รีบปล่อยข้า เป็นคนแต่งงานแล้ว เหตุใดยังทำท่าทางเหมือนเด็กอีก”เสิ่นลั่วเยี่ยนหัวเราะสดใจปล่อยเยี่ยจื่อ “เป็นเด็กมีสิ่งใดไม่ดีกันเล่า? ไร้กังวลไร้ความกลัว ไม่เหมือนพวกเราตอนนี้ ทั้งวันกังวลผมแทบจะขาวโพลนหมดแล้ว”“เจ้ากังวลสิ่งใด?”เยี่ยจื่อกรอกตาบนมองนาง จากนั้นก็กล่าวเสียดสีหยุนเจิง “คนที่ควรกังวลที่สุดย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 600
สถานการณ์ตรงหน้า วิกฤตเช่นนี้เลยหรือ?เมื่อเห็นท่าทางเยี่ยจื่อ หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าหัวเราะ “สถานการณ์ไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่เจ้าคิด ข้าแค่พยายามทำให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดเท่านั้น!”“อื้ม ข้าเชื่อเจ้า!”เยี่ยจื่อฝืนยิ้มออกมา “พวกเจ้าเองก็ต้องระวัง เจ้าเป็นแม่ทัพหลัก ภารกิจสำคัญของเจ้าคือการจัดกำลังพล ไม่ใช่การบุกพิชิตข้าศึก! นอกจากนี้ เจ้าต้องห้ามเสิ่นลั่วเหยาไว้ด้วย เด็กคนนั้นสู้กันขึ้นมาก็รู้จักแต่วู่วาม”“ได้!”หยุนเจิงพยักหน้าขณะที่ทั้งสองคนสนทนากัน ร่างหนึ่งสวมชุดขนสัตว์สีขาวปรากฏตัวขึ้นทั้งร่างปกปิดอย่างแน่นหนา โผล่ออกมาแค่ดวงตาคู่เดียวครั้งแรกที่เห็นคนเช่นนี้ เยี่ยจื่ออดไม่ได้ที่จะตกใจ คิดว่ามีนักฆ่าโผล่มาจากที่ใด กำลังจะร้องตะโกนเรียกคน กลับถูกหยุนเจิงห้ามเอาไว้“คาราวะองค์ชาย!”ผู้มาก้มโค้งคาราวะหยุนเจิง“ไป คุยทางนั้น!”หยุนเจิงส่งสายตาให้ผู้มา เดินตามเขาไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว กระซิบถาม “มีสถานการณ์ใด?”ผู้มาก้มหน้า กล่าวด้วยความละอาย “ตอนนี้ไม่มีมีสถานการณ์ ทัพใหญ่เป่ยหวนเส้นทางใต้จุดไฟอยู่เสมอ เมื่อคืนสวางไสวทั้งคืน พวกเรากลัวถูกพบเห็น จึงไม่กล้าเข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 601
“อวี้กั๋วกงมาเพื่อสิ่งใด?”ตอนที่กำลังรอยู่ที่ประตูค่าย เสิ่นลั่วเยี่ยนถามด้วยความสงสัยหยุนเจิงยกยิ้มมุมปาก ตอบกลับ “ยังจะมาเพื่อสิ่งใด? ย่อมต้องมาเพื่อประกาศพระราชโองการ! ผลงานใหญ่ของพวกเราก่อนหน้านี้ เสด็จพ่อยังไม่ได้พระราชทานรางวัลเลย!”“รางวัล?”เสิ่นลั่วเยี่ยนตาเป็นประกาย “วันนี้เป็นวันส่งท้ายปี! อวี้กั๋วกงเร่งมาถึงในวันนี้ ดูเหมือนจงใจไปหน่อย!”“ย่อมต้องจงใจ!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้ม “บางที นี่อาจเป็นเรื่องประหลาดใจที่เสด็จพ่อเตรียมไว้ให้พวกเรากระมัง!”เรื่องประหลาดใจหรือ?เสิ่นลั่วเยี่ยนหัวเราะสดใจเรื่องประหลาดใจ นางไม่อยากคิดขอแค่ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจกลัวก็พอแล้ว!พวกเขายืนรออยู่หน้าประตูค่ายประมาณสองเค่อ เซียวว่านโฉวในที่สุดก็พาขบวนคนและม้ามาถึงหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนมองตากันเงียบๆ รีบเข้าไปต้อนรับ“ข้าน้อยหยุนเจิง คาราวะอวี๋กั๋วกง!”หยุนเจิงทำความเคารพเซียวว่านโฉวสำหรับเซียวว่านโฉวทหารผ่านศึกผู้ยืนหยัดในสงครามหลัก หยุนเจิงเลื่อมใสนัก“องค์ชาย ไม่ได้!”เซียวว่านโฉวรีบพยุงหยุนเจิง “ควรเป็นข้าที่คาราวะองค์ชายและพระชายาถึงจะถูก!”“อย่า อย่า!”หยุนเจิงโบกมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 602
“ได้!”เซียวว่านโฉวตอบรับอย่างสบายรู้ว่าเซียวว่านโฉวร้อนใจ หยุนเจิงเองก็ไม่อ้อมค้อมกับเขาตอนที่เซียวว่านโฉวกำลังกินเกี๊ยว หยุนเจิงบอกเรื่องที่เขากับเสิ่นลั่วเยี่ยนไปติ้งเป่ยแนะนำแผนให้กับเว่ยเหวินจงโดยตรง รวมทั้งความขัดแย้งของพวกเขา ก็บอกกับเซียวว่านโฉวด้วยเช่นกันเมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง เซียวว่านโฉววางชามลง ครุ่นคิดเงียบๆหลังชั่วครู่ เซียวว่านโฉวสีหน้าจริงจังกล่าว “ด้วยมุมมองข้า เรื่องนี้ องค์ชายและเว่ยเหวินจงล้วนไม่ผิด! แผนที่องค์ชายเสนอปฏิบัติได้จริง แต่เวลาเพียงครึ่งเดียวทัพกำลังเสริมของราชสำนักไม่มีทางมาถึงทัน เว่ยเหวินจงยังต้องคิดถึงเรื่องภายหลัง เขาคิดถึงความเสียหาย ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้”“ตอนนั้นเป็นข้าที่วู่วาวเกินไป”หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย “แต่สถานการณ์วิกฤติตรงหน้า หากเว่ยเหวินจงไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้ ข้ากังวลว่ากองทัพสี่หมื่นของสุยหนิงคงเลือกที่จะฝ่าวงล้อม!”“อื้อ นี่ก็เป็นปัญหาใหญ่เช่นกัน!”เซียวว่านโฉวพยักหย้า “ข้าเข้าใจความหมายขององค์ชายแล้ว! ข้าจะรีบไปติ้งเป่ย หากไม่มีวิธีที่ดี ข้าจะโน้มน้าวให้เว่ยเหวินจงทำตามแผนการขององค์ชาย!”“เช่นนั้นก็ขอบคุณอวี๋กั๋
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1166
เพราะตั้งครรภ์ นางจึงพลาดโอกาสขี่ม้าย่ำสู่ราชสำนักเป่ยหวนแล้วสงครามใหญ่ครั้งต่อไป นางก็ต้องอดเข้าร่วมทุกครั้งที่นึกถึงการต่อสู้อันดุเดือดที่แนวหน้า ภายในใจนางก็รู้สึกเหมือนแมวข่วน“ข้าก็หวังอยากให้พวกเขาโจมตีปีหน้า”หยุนเจิงยักไหล่ ดึงเสิ่นลั่วเยี่ยนลุกขึ้นยืน “ไปเถอะ เรียนจื่อเอ๋อร์และเมี่ยวอิน พวกเราไปเตรียมของขวัญให้เจียเหยา!”“ของขวัญ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงอย่างผิดปกติ “ของขวัญใด?”“เจ้าว่าเช่นไรเล่า?”หยุนเจิงใบหน้าเผยรอยยิ้มชั่วร้ายกวนประสาทออกไปจากจวนอ๋อง พวกเขาไม่นานก็มาถึงสถานที่เพราะปลูกมันเทศดินเวลาฤดูใบไม้ร่วงค่อยๆ เข้าใกล้มาแล้ว มันเทศดินเหล่านี้ไม่นานก็ถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้วหยุนเจิงจูงเสิ่นลั่วเยี่ยนเข้าไปในสถานที่ปลูกมันเทศดินปัดใบของมันเทศดินออก ภายในดินเบื้องล่างปรากฎรอยแยกใหญ่น้อยออกมาแล้วหยุนเจิงพบรอยแยกที่ใหญ่กว่านั้นและดึงดินที่อยู่ด้านบนออกไป รากของมันเทศดินสะท้อนสู่รูม่านตาของพวกเขาทว่า มันเทศดินเหล่านี้เล็กใหญ่ไม่เหมือนกันขนาดใหญ่ใหญ่กว่าประมาณกำปั้นของผู้ใหญ่ ขนาดเล็กมีขนาดประมาณนิ้วหัวแม่โป้ง“เยอะเพียงนี้เชียว?”ในเมื่อเป็นเช่นน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1165
เวลาถัดไป ซั่วเป่ยเริ่มเข้าสู่ช่วงการพัฒนาและสร้างบ้านเรือนหลังจากหยุนกิจการบ่มสุราไปชั่วคราว กิจการค้าเกลือละเอียดกลายเป็นการค้าที่ทำเงินที่สุดของซั่วเป่ยอาศัยการขายตำแหน่งขุนนาง พวกเขายังหาเงินได้อีกเล็กน้อย สามารถช่วยเหลือสถานการณ์ทางงานเงินที่ย่ำแย่ของซั่วเป่ยได้คนเหล่านี้ซื้อตำแหน่งขุนนางแล้ว ก็มารายงานตัวอย่างต่อเนื่องหลังจากตรวจสอบสักพัก คนจำนวนมากถูกทิ้งไปยังสามเมืองชายแดนช่วยเหลือจัดกรชาวเป่ยหวนที่อพยพมาและเชลยศึกเหล่านั้นคนเหล่านั้นคิดจะก่อความวุ่นวายทางนั้นเช่นไรก็ได้ทั้งนั้นถึงเวลานั้น คนที่สมควรตายก็ต้องตาย ควรเนรเทศไปชายแดนก็เนรเทศไปชายแดนเช่นไรคนเขาก็จ่ายเงินซื้อตำแหน่งขุนนางจริง เช่นไรก็ควรให้เขาเป็นขุนนางที่อยากเป็นก่อนไม่ใช่หรือ?ภายในคนที่ซื้อตำแหน่งขุนนาง นอกจากพวกชอบแอบอ้างแล้ว แต่ก็มีคนฉลาดหลายคนทว่า หยุนเจิงไม่อาจยืนยันได้ชั่วคราวว่าพวกเขาเป้นคนที่เจ้าสามหรือกองกำลังอื่นส่งมาหรือไม่ แม้จะมอบหมายหน้าที่สำคัญให้พวกเขา ทว่ากลับส่งคนแอบสอดส่องพวกเขาหากอาศัยคนเหล่ารี้จุนมือมีดที่อยู่ด้านหลังม่านออกมาได้ เช่นนั้นก็เป็นเรื่องน่ายินดีอย่างมากแล้วด้วย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1164
นี่เป็นวิธีทดสอบหรือ?จักรพรรดิเหวินคงไม่คิดถ่ายทอดตำแหน่งให้หยุนเจิงกระมัง?มองดูสองสาวที่สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ หยุนเจิงยิ้มอย่างจนใจอีกครั้งเขาไม่รู้ว่าการคาดเดาของเขาถูกหรือไม่ถึงเช่นไรจักรพรรดิเหวินให้เขาตระหนักรู้ด้วยตัวเอง เขาทำได้เพียงตระหนักรู้สิ่งนี้ออกมาบางทีจักรพรรดิเหวินอาจมีความหมายอื่น แต่ตอนนี้เขายังคิดไม่ถึงให้ตายนี่ก็คือสิ่งที่เขาคิดได้ จักรพรรดิเหวินยืมมือเขามากำจัดปัญญาชนหัวคร่ำครึอย่างเกาซื่อเจินทว่า ด้วยความเคารพต่อจักรพรรดิเหวิน น่าจะไม่ถึงขั้นก่อเรื่องเช่นนี้ออกมาเพื่อจัดการเกาซื่อเจินหลังจากตกใจอยู่เนิ่นนาน เยี่ยจื่อได้สติกลับมาอย่างยากเย็นครุ่นคิดชั่วครู่ เยี่ยจื่อกล่าวเสียงต่ำ “เสด็จพ่ออาจทำเพื่ออำพรางบางอย่างหรือไม่?”“อำพรางสิ่งใด?”หยุนเจิงถามอย่างไม่เข้าใจเยี่ยจื่อดึงผ้าม่านขึ้นมองออกไปข้างนอก จากนั้นก็ปล่อยผ้าม่านลง กระซิบกล่าว “หากเสด็จพ่อเดิมมีความคิดในตอนแรก แต่เพราะเรื่องบางอย่าง ตอนนี้ต้องระงับแผนการของเขาไว้ ดังนั้นจึงเป็นฝ่ายยอมรับเรื่องนี้?”เยี่ยจื่อกล่าวอ้อมค้อมทว่าหยุนเจิงเข้าใจความหมายของนางสิ่งที่เยี่ยจื่อกังวลคือเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1163
จดหมายฉบับนี้ไม่ซับซ้อนในจดหมายจักรพรรดิเหวินดำรัสว่า รัชทายาทหยุนลี่จะย้ายทหารติดอาวุธสามพันคนจากฟู่โจวคุ้มกันส่งจางซูกลับเมืองหลวงต่อให้ถึงเมืองหลวงแล้ว ก็จะส่งคนมาคุ้มครองจางซูมากหน่อย บอกให้หยุนเจิงไม่ต้องกังวลความปลอดภัยของจางซูเห็นได้ชัดว่าเจ้าสามถูกตาแก่หลอกอีกแล้วอีกทั้ง เจ้าสามนับว่าถูกหลอกให้ช่วยนับเงินแล้วอีกอย่าง จักรพรรดิเหวินยังเอ่ยถึงเรื่องชนเผ่าโม่ซีในจดหมายจักรพรรดิเหวินให้หยุนเจิงจัดการพันธมิตรสามแคว้นนั้นอย่างสบายใจ ชนเผ่าโม่ซีทางนั้น มีจ้าวจี๋จับตาดูชั่วคราวแต่ว่า ทันทีที่กองทหารประจำการทางตะวันตกเฉียงเหนือทนไม่ไหว จักรพรรดิเหวินหวังว่าหยุนเจิงจะสามารถโจมตีโฉวฉือ เคลื่อนทัพคุกคามชนเผ่าโม่ซีจากทางโฉวฉือ ลดแรงกดดันของกองทหารประจำการทางตะวันตกเฉียงเหนือแน่นอน นี่เป็นเพียงความคิดของจักรพรรดิเหวินลายละเอียดในการปฏิบัติจริง ต้องดูสถานการณ์ของหยุนเจิงทางนี้แต่หากกองทหารประจำการตะวันตกเฉียงเหนือพ่ายแพ้พังทหลาย กองทหารมณฑลทางเหนือก็จำเป็นต้องช่วยเหลือสนับสนุนข้อนี้ ท่าทางของจักรพรรดิเหวินแข็งขืนมาก ไม่มีที่ให้เจรจาต่อรองในตอนท้ายสุดของจดหมาย จักรพรรดิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1162
หลังจากส่งจางซูและหมิงเย่ว์แล้ว พวกหยุนเจิงไม่ได้ไปจากด่านเป่ยลู่ผู้ประสบภัยทางตอนใต้ต้องการมาซั่วเป่ย พวกเขาต้องทำมาตรการรับมือไว้ล่วงหน้าคนเหล่านี้ หยุนเจิงไม่อาจไล่ไปได้เด็ดขาดอย่าว่าแต่ผู้ประสบภัยจำนวนนับหมื่นเลย ต่อให้ผู้ประสบภัยนับแสนต้องการมาซั่วเป่ย เขาไม่มีทางขับไล่พวกเขาไปเสบียงอาหารไม่เพียงพอ เช่นนั้นก็คิดวิธีจัดการอาหารหากไม่อาจซื้ออาหารภายในด่านได้ ก็ไปปล้นอาหารจากศัตรู!หากยามคับขัน เขาก็ส่งคนปลอมตัวเป็นโจร ไปปล้นเสบียงอาหารจากคหบดีทรงอิทธิพลร่ำรวยที่ไม่มีมโนธรรมเหล่านั้นก็ได้คนสามรถอึดอัดตายเพราะปัสสาวะหยดเดียวได้หรือ?หากพวกเขาอดทนผ่านสองปีนี้ไปได้ คนเหล่านี้ล้วนกลายเป็นกำลังของกองทัพ!ขอแค่ประชากรเพิ่มขึ้น ซั่วเป่ยก็จะพัฒนาไปได้เร็วขึ้นทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้านคิดจะให้คนเหล่านี้มาล้างผลาญซั่วเป่ย ไม่มีแม้แต่ประตู!แผนการของหยุนเจิงคือ ระหว่างด่านเป่ยลู่และเมืองสู้ฉวี สร้างสถานที่ชุมนุม ใช้เป็นที่หลบภัยชั่วคราวของผู้ประสบภัยที่ลี้ภัยมายังซั่วเป่ยรอให้คนเหล่านั้นมาถึงแล้ว ซั่วเป่ยก็จะเป็นเวลาเก็บเกี่ยวช่วงฤดูใบไม้ร่วงหรือหลังเวลาเก็บเกี่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1161
หยุนเจิงอยู่ที่ด่านเป่ยลู่สามวันสามวันให้หลัง จางซูยังไม่เปลี่ยนความคิด ยังคิดจะพาหมิงเย่ว์กลับเมืองหลวงหยุนเจิงแม้กังวลความปลอดภัยของจางซู แต่ก็ทำได้เพียงเห็นด้วยก่อนออกเดินทาง หยุนเจิงดึงจางซูมาด้านข้าง“เจ้าจำไว้ หากพบอันตราย ควรยอมก็ยอม ควรขายข้าก็ขายซะ! หมักสุรา เกลือละเอียดของเหล่านี้ ล้วนสามารถมาเป็นแต้มต่อรับประกันชีวิตเจ้าได้!”หยุนเจิงกำชับจางซูอย่างตั้งใจวิธีหาเงินเหล่านี้ ล้วนเป็นทุนในการรับประกันชีวิตของจางซู“องค์ชาย นี่...ไม่ดีกระมัง?”จางซูมองหยุนเจิงอย่างหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได“ไม่ดีอะไรไร้สาระ!”หยุนเจิงถลึงตามองจางซู “ข้ายินดีให้เจ้าบอกสิ่งเหล่านี้ออกไปเพื่อรักษาชีวิต ทางนี้ข้ายังมีวิธีหาเงิน ไม่จำเป็นต้องนำชีวิตน้อยๆ ไปทิ้งเพื่อรักษาสิ่งของเหล่านี้”“ขอบคุณองค์ชายมาก!”จางซูเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง จากนั้นก็กล่าวหยอกล้อ “ข้ากลับไปเมืองจักรพรรดิครั้งนี้ ดีไม่ดีไม่มีอันตรายแม้แต่น้อย องค์ชายไม่ต้องกังวลเพื่อข้า”“มีอันตรายหรือไม่ ในใจเจ้ารู้ดี!” หยุนเจิงถอนหายใจเบาๆ “ข้ามอบจดหมายให้เสด็จพ่อแล้ว อธิบายถึงความสำคัญของเจ้า เสด็จพ่อน่าจะคุ้มครองเจ้าอย่างด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1160
“ข้าก็คิดเช่นนี้!”จักรพรรดิเหวินพยักหน้าเล็กน้อย “เจ้าหกถูกลอบสังหารครั้งนี้ ข้าสงสัยเช่นนี้ มีคนคิดโยนความผิดให้เจ้าหรือไม่ โยงไปถึงเรื่องเกาซื่อเจินพาคนไปร้องทุกข์ที่ซั่วเป่ย ดูออกไม่ยาก มีคนคิดยั่วยุให้เจ้าหกก่อกบฎ วางแผนยึดครอบดินแดนต้าเฉียน!”“ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ปรีชา!”หยุนลี่ก้มโค้งคาราวะ ท่าทางราวกับได้หลุดพ้นความคับข้องใจแล้วหยุนลี่กำลังคาดเดาในใจ เรื่องนี้ เป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวของกับพวกเจ้าสองกลุ่มสุนัขพวกนี้ คิดจะแย่งตำแหน่งรัชทายาทของเขาไม่เคยหยุด!ตอนนี้เขาได้รับความไว้ใจจากเสด็จพ่ออย่างลึกซึ้ง พวกเขายังแย่งตำแหน่งรัชทายาทให้ได้หรือ?นัยน์พระเนตรจักรพรรดิเหวินไหววูบแววเย็นชา ตรัสเสียงเข้ม “กลับไปเจ้าต้องตรวจสอบให้ดี พยายามหาตัวคนผู้นี้ออกมา! ข้าอยากจะเห็น ใครกันแน่ที่สร้างลมฝนอยู่เบื้องหลัง!”“พ่ะย่ะค่ะ!”หยุนเจิงรับคำสั่งต่อให้จักรพรรดิเหวินไม่บอก เขาก็จะสืบจักรพรรดิเหวินตรัสถามอีกครั้ง “สำหรับจางซู เจ้าคิดว่าควรจัดการเช่นไร?”“คือ...”หยุนลี่ครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นก็ตอบ “ทั้งส่วนรวมและส่วนตัว ลูกต่างก็คิดว่า ต้องรับประกันความปลอดภัยของจางซู”“บอกรา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1159
ทัพซั่วเป่ยรายงานด่วน?ประโยคของทหารวัง ทำให้เสียงโต้เถียงของทุกคนเงียบลงทันทีจักรพรรดิเหวินที่เดิมทีทรงทอดพระเนตรเรื่องครึกครื้นด้วยความสงบเกิดความตึงเครียดขึ้นในพระทัย ทรงตรัสทันที “ถวายขึ้นมา!”ซั่วเป่ยคงไม่เกิดเรื่องกระมัง?ช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อตรงหน้า ซั่วเป่ยห้ามเกิดเรื่องเด็ดขาด!เขายังคิดอยู่ ห่างชนเผ่าโม่ซีทำเกินขอบเขต เขาจะให้หยุนเจิงโจมตีโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ จัดการรังโจรของชนเผ่าโม่ซีโดยตรง!ที่เขาสามารถนั่งดูเรื่องครึกครื้นได้อย่างสบายใจ เป็นเพราะเจ้าหกสามารถกลายเป็นแรงสนับสนุนในยามจำเป็นได้หากหยุนเจิงทางนั้นไม่อาจหวังเพิ่งได้ เขาก็จำเป็นต้องกังวลแล้ว“ทหารส่งสารกล่าวว่า จำเป็นต้องมอบรายงานด่วนให้พระอง์ด้วยมือตัวเอง”ทหารวังตอบ“พาเข้ามา!”จักรพรรดิเหวินทรงตรัสทันทีไม่นาน ทหารส่งสารที่แทบหมดแรงถูกพาเข้ามารับรายงานด่วนมาจากมือของมู่ซุ่นที่รับมากจากทหารส่งสาร จักรพรรดิเหวินเปิดอ่านทันทีเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย จักรพรรดิเหวินแทบอยากจะบุกไปพ่นคำพูดหอมหวนให้หยุนเจิงที่อยู่ซั่วเป่ยไอลูกทรพี!ทำเอาเขานึกว่าซั่วเป่ยเกิดสงครามแล้ว!เรื่องเส็งเคร็งเช่นนี้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1158
ตอนนี้ ทำได้เพียงเพิ่มหลักประกันให้จางซูแล้วหยุนเจิงกลับมาที่หน้าโต๊ะ จากนั้นก็หยิบพู่กันขนนกขึ้นมาเริ่มเขียนด้วยความกระตือรือร้นหลังผ่านไปหนึ่งเค่อ หยุนเจิงนำจดหมายที่เขียนเสร็จแล้วใส่ซอง จากนั้นก็ออกจากห้องอย่างรวดเร็ว “ทหาร สั่งจั่วเริ่นมาเดี๋ยวนี้!”ไม่นาน จั่วเริ่นรีบร้อนมาถึงหยุนเจิงไม่ได้ชักช้าโอ้เอ้กับเขา นำจดหมายที่เพิ่งเขียนเสร็จเมื่อครู่มอบให้จั่วเริ่น “สั่งคนใช้ความเร็วสูงสุด ใช้ชื่อรายงานกองทัพด่วน นำจดหมายนี้ส่งกลับเมืองจักรพรรดิ! บอกคนที่ส่งจดหมาย จำเป็นต้องนำจดหมายฉบับนี้ส่งให้ถึงพระหัตถ์เสด็จพ่อด้วยตัวเอง!”“ขอรับ!”เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของหยุนเจิง จั่วเริ่นไม่กล้าลังเลแม้แต่น้อย ออกไปพร้อมจดหมายทันทีมองดูแผนหลังจั่วเริ่นจางไป หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ อีกครั้งหวังว่าจดหมายฉบับนี้จะเป็นหลักประกันสำคัญให้กับความปลอดภัยของจางซู!……เมืองจักรพรรดิในท้องพระโรงจักรพรรดิเหวินตรัสถามการจัดการสถานการณ์อุทกภัยทางตอนใต้และโรคระบาดของอำเภอจวีผิงตามกฎเกณฑ์เรื่องอุทกภัยทางตอนใต้ มอบให้หยุนลี่รับผิดชอบเป็นหลักสำหรับคำถามของหยุนลี่ หยุนลี่เตรียมตัวนานแล้ว นับว่
