로그인공유
บทที่ 600
관련 챕터
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 601
“อวี้กั๋วกงมาเพื่อสิ่งใด?”ตอนที่กำลังรอยู่ที่ประตูค่าย เสิ่นลั่วเยี่ยนถามด้วยความสงสัยหยุนเจิงยกยิ้มมุมปาก ตอบกลับ “ยังจะมาเพื่อสิ่งใด? ย่อมต้องมาเพื่อประกาศพระราชโองการ! ผลงานใหญ่ของพวกเราก่อนหน้านี้ เสด็จพ่อยังไม่ได้พระราชทานรางวัลเลย!”“รางวัล?”เสิ่นลั่วเยี่ยนตาเป็นประกาย “วันนี้เป็นวันส่งท้ายปี! อวี้กั๋วกงเร่งมาถึงในวันนี้ ดูเหมือนจงใจไปหน่อย!”“ย่อมต้องจงใจ!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้ม “บางที นี่อาจเป็นเรื่องประหลาดใจที่เสด็จพ่อเตรียมไว้ให้พวกเรากระมัง!”เรื่องประหลาดใจหรือ?เสิ่นลั่วเยี่ยนหัวเราะสดใจเรื่องประหลาดใจ นางไม่อยากคิดขอแค่ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจกลัวก็พอแล้ว!พวกเขายืนรออยู่หน้าประตูค่ายประมาณสองเค่อ เซียวว่านโฉวในที่สุดก็พาขบวนคนและม้ามาถึงหยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนมองตากันเงียบๆ รีบเข้าไปต้อนรับ“ข้าน้อยหยุนเจิง คาราวะอวี๋กั๋วกง!”หยุนเจิงทำความเคารพเซียวว่านโฉวสำหรับเซียวว่านโฉวทหารผ่านศึกผู้ยืนหยัดในสงครามหลัก หยุนเจิงเลื่อมใสนัก“องค์ชาย ไม่ได้!”เซียวว่านโฉวรีบพยุงหยุนเจิง “ควรเป็นข้าที่คาราวะองค์ชายและพระชายาถึงจะถูก!”“อย่า อย่า!”หยุนเจิงโบกมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 602
“ได้!”เซียวว่านโฉวตอบรับอย่างสบายรู้ว่าเซียวว่านโฉวร้อนใจ หยุนเจิงเองก็ไม่อ้อมค้อมกับเขาตอนที่เซียวว่านโฉวกำลังกินเกี๊ยว หยุนเจิงบอกเรื่องที่เขากับเสิ่นลั่วเยี่ยนไปติ้งเป่ยแนะนำแผนให้กับเว่ยเหวินจงโดยตรง รวมทั้งความขัดแย้งของพวกเขา ก็บอกกับเซียวว่านโฉวด้วยเช่นกันเมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง เซียวว่านโฉววางชามลง ครุ่นคิดเงียบๆหลังชั่วครู่ เซียวว่านโฉวสีหน้าจริงจังกล่าว “ด้วยมุมมองข้า เรื่องนี้ องค์ชายและเว่ยเหวินจงล้วนไม่ผิด! แผนที่องค์ชายเสนอปฏิบัติได้จริง แต่เวลาเพียงครึ่งเดียวทัพกำลังเสริมของราชสำนักไม่มีทางมาถึงทัน เว่ยเหวินจงยังต้องคิดถึงเรื่องภายหลัง เขาคิดถึงความเสียหาย ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้”“ตอนนั้นเป็นข้าที่วู่วาวเกินไป”หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย “แต่สถานการณ์วิกฤติตรงหน้า หากเว่ยเหวินจงไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้ ข้ากังวลว่ากองทัพสี่หมื่นของสุยหนิงคงเลือกที่จะฝ่าวงล้อม!”“อื้อ นี่ก็เป็นปัญหาใหญ่เช่นกัน!”เซียวว่านโฉวพยักหย้า “ข้าเข้าใจความหมายขององค์ชายแล้ว! ข้าจะรีบไปติ้งเป่ย หากไม่มีวิธีที่ดี ข้าจะโน้มน้าวให้เว่ยเหวินจงทำตามแผนการขององค์ชาย!”“เช่นนั้นก็ขอบคุณอวี๋กั๋
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 603
รางวัลของจักรพรรดิเหวิน ไม่นับว่าอลังการแต่ก็นับได้ว่าไม่เลวเหตุผลสำคัญคือ พวกตู้กุยหยวนล้วนเป็นทหารจวนหยุนเจิงต่อให้จักรพรรดิเหวินประทานรางวัลให้เพียงใด ก็ไม่สามารถประทานรางวัลให้พวกตู้กุยหยวนในฐานะแม่ทัพมิฉะนั้น หยุนเจิงเป็นท่านอ๋องและเป็นแม่ทัพที่มีอำนาจกุมทหาร เช่นนั้นจะกลายเป็นอะไร?รางวัลของจักรพรรดิเหวิน รวบรวมอยู่บนหัวของหยุนเจิงเป็นสำคัญ แล้วก็มีของพวกหลูซิ่งที่ไม่ใช่ทหารจวนหยุนเจิง ก็ได้รับรางวัลกันไม่น้อยตำแหน่งอย่างเป็นทางการของหยุนเจิงเปลี่ยนขั้นสามเป็นแม่ทัพผิงเป่ย บวกกับทรัพย์สมบัติมากมายพวกอวี๋ซื่อจงได้รับประทานรางวัลให้แค่ชุดเกราะชั้นดีเท่านั้น เสิ่นลั่วเยี่ยนได้ได้รับประทานรางวัลเป็นชุดคลุมขนสัตว์ที่ละเอียดปราณีตงดงามความหมายของจักรพรรดิเหวินนั้นชัดเจนมากตามผลงาน อวี๋ซื่อจง ตู้กุยหยวนและคนอื่น ล้วนสามารถได้รับประทานรางวัลดังเช่นแม่ทัพแต่เขาไม่สามารถเลื่อนตำแหน่งคนเหล่านั้น ทำได้เพียงประทานชุดเกราะขุนนางตามสมควรเท่านั้นนี่นับว่าเป็นการยอมรับผลงานของพวกเขาแล้วเงินทองเหล่านั้น ย่อมต้องให้หยุนเจิงเป็นผู้มอบให้กับพวกเขาตามผลงานน้อยใหญ่ของพวกหลู่ซิ่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 604
ชานเจียงเคยได้ยิน ชานอี้เคยได้ฟัง!อันหนึ่งตำแหน่งขุนนางบุ๋น อันหนึ่งตำแหน่งขุนนางบู้แต่ชานจือนี่ พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนรู้แค่ชานจือ แต่ทำสิ่งใดนั้น ราชโองการจักรพรรดิเหวินก็ไม่ได้บอกเอาไว้!เมื่อเห็นทุกคนล้วนไม่รู้จักตำแหน่งขุนนางนี้ทำสิ่งใด จางซูอดไม่ได้ที่จะตกใจ “ฝ่าบาทเพื่อประทานตำแหน่งขุนนางให้ข้า คงไม่ตั้งตำแหน่งขุนนางโดยเฉพาะออกมาหรอกกระมัง?”“นี่...อาจเป็นไปได้!”หยุนเจิงยิ้มด้วยความประหลาดใจ “เจ้าได้เป็นข้าราชการก็พอแล้ว!”จางซูชะงักเล็กน้อย กล่าวด้วยความตกใจ “พูดเช่นนี้ ข้าคงไม่ใช่คนเดียวที่ได้ขุนนางตำแหน่งนี้ของต้าเฉียนเรา?”หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย “น่าจะใช่!”จางซูเมื่อได้ฟัง ทันใดนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดัง “นี่ฝ่าบาทตั้งตำแหน่งขุนนางให้ข้าโดยเฉพาะเชียวนะ! ดีกว่ามีใบรับรองบัณฑิตจากสำนักศึกษาหัวเหวินเยอะเลย! วะฮ่าๆ...”จางซูหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ ทำเอาคนมองหน้าเป็นแถบสีดำทว่า เมื่อคิดถี่ถ้วน เรื่องนี้ก็นับว่ามีหน้ามีตามากแม้ตำแหน่งขุนนางนี้ไม่มีอำนาจใด แต่จักรพรรดิเหวินจงใจสร้างขึ้นให้จางซูโดยเฉพาะ!คำพูดนี้กล่าวออกไป นับว่ามีหน้ามีตาเช่นกัน!“เอาล่ะ เ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 605
หลังจากการรวมตัวกันอย่างเรียบง่าย หยุนเจิงสั่งให้พวกเยี่ยจื่อกลับไปก่อนก่อนออกเดินทางก็กำชับอีกครั้ง ให้พวกนางรีบเดินทางไปยังถ้ำซ่อนทหารกลางคืน เสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินนั่งประกบหยุนเจิงซ้ายขวาทั้งสามครล้วนไม่พูดจา แค่นั่งโง่ๆ อยู่เช่นนั้นหากมีคนโผล่เข้ามา คงคิดว่าสามคนนี้ล้วนเอ๋อไปแล้ว!เพียงแต่ ในสมองของหยุนเจิงกำลังคิดการวางกำลังอย่างสมบูรณ์ ส่วนเสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินคิดสิ่งใดอยู่ เขาเองก็ไม่รู้เช่นกันหยุนเจิงทบทวนแผนการทั้หมดภายในสมองอีกรอบ จึงจะสลัดความคิดของตัวเองออกไปหันหน้ามองไป หญิงสาวทั้งสองต่างก็เบิกตากว้าง ทว่าดวงตาทั้งสองข้างกลับเหม่อลอยเห็นได้ชัด หญิงทั้งสองกำลังคิดเรื่องในใจ“ข้าว่า พวกเจ้ากำลังทำสิ่งใด?”หยุนเจิงโอบกอดหญิงสาวคนละข้าง “พวกเจ้าคงไม่ได้กำลังคิดถึงครอบครัวตัวเองหรอกกระมัง?”ถูกหยุนเจิงถาม ทั้งสองสาวจึงหลุดออกจากความคิดเสิ่นลั่วเยี่ยนไม่ได้ปัดมือหยุนเจิงที่วางไว้ที่เอวออก จากนั้นก็กล่าวพึมพำ “ไม่รู้ว่าท่านแม่และพวกพี่สะใภ้จะฉลองวันส่งท้ายปีกันสนุกหรือไม่?”“น่าจะไม่สนุกกระมัง?”หยุนเจิงกล่าว “พวกนางคงกำลังเป็นห่วงพวกเรา”“เจ้าพู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 606
เจียเหยายืนอยู่ตรงทางเข้ากระโจม มองดูทหารเหล่านั้นแข่งขันกันอย่างเงียบๆ ในใจผิดหวังเล็กน้อยดูเหมือน กองทัพที่ป้อมเมืองสุยหนิงจะไม่มาโจมตีค่ายแล้วเดิมนางคิดว่า หากกองทัพเมืองสุยหนิงคิดจะจัดการพวกเขา พวกเขาก็จะเอาชนะกองทัพของเมืองสุยหนิงได้ในคราวเดียว จากนั้นก็ยึดครองเมืองสุยหนิงเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องเปลืองเวลาไปบุกโจมตีซั่วฟางแล้วแต่กองทัพของเมืองสุยหนิงไม่ให้โอกาสนางต่อไป คงต้องไปสนใจเมืองซั่วฟางแล้ว!ช่างเถอะ!พอดีเลย นางก็อยากเจอกับหยุนเจิงที่ทำให้อาจารย์หมดความมั่นใจ!หากสามารถจับหยุนเจิงได้ ย่อมดีที่สุดขณะที่เจียเหยากำลังวางแผนเงีนยๆ ปานปู้ก็รีบร้อนเดินเข้ามาเมื่อเห็นสีหน้าของปานปู้ เจียงเหยาก็รู้ว่าเขามีเรื่องสำคัญจะรายกงาน จึงเชิญปานปู้เข้าไปคุยกันในกระโจม“องค์หญิง หน่วยสอดแนมของพวกเราได้รับข่าวสำคัญ!”เมื่อเดินเข้าไปในกระโจม ปานปู้กล่าวอย่างร้อนใจ “เมื่อคืนหยุนเจิงไปที่ติ้งเป่ย เหมือนจะเกิดความขัดแย้งกับเว่ยเหวิจง ด่าเว่ยเหวินจงตลอดเส้นทางที่ออกจากเมืองติ้งเป่ย”“เขาด่าสิ่งใด?” เจียเหยาถามด้วยความสนใจปานปู้ตอบ “ด่าเว่ยเหวินจงขี้ขลาดกลัวตาย ใจเสาะ”เช่นนั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 607
สามวันให้หลัง เซียวว่านโฉวมายังซั่วฟางอีกครั้งแต่ก่อนหน้านั้น คนที่หยุนเจิงส่งออกไปได้รับรายงงานข้อมูลที่ถูกต้องแล้วกองทัพเป่ยหวนทางด้านทิศใต้ของป้อมเมืองสุยหนิงมีกลิ่นหอมเนื้อลอยมาตลอดเวลา!น่าจะกำลังเร่งทำอาหารแห้งการคาดเดาของหยุนเจิง น่าจะไม่ผิดพลาดแล้วสิ่งที่เซียวว่านโฉวนำมา มีคำสั่งทหารของเว่ยเหวินจงด้วยเว่ยเหวินจงสั่งหยุนเจิงให้ทิ้งทหารชราอ่อนแอไว้เฝ้าเมืองซั่วฟางและปากเขาเขี้ยวหมาป่า นำทหารทั้งหมดที่สามารถออกรับได้รวมเข้ากับทหารของหยวนเลี่ยที่อยู่บริเวณหุบผาชันช่องลม เวลาก่อนเที่ยงของวันที่เจ็ดบุกโจมตีกองทัพใหญ่ด้านทิศใต้ของป้อมเมืองสุยหนิงหากไม่โจมตีตรงตามเวลา ทำให้พลาดโอกาสบุก ประหาร!เพื่อให้แน่ใจว่ามีการจัดกำหนดการอย่างครบถ้วน เว่ยเหวินจงยังมอบหมายให้เซียวว่านโฉวสั่งการเขาและกองกำลังหยวนเลี่ยเป็นการชั่วคราวเมื่อได้รับคำสั่ง หยุนเจิงมีใจอยากจะแทงเว่ยเหวินจงให้ตายแล้วให้เซียวว่านโฉวมาสั่งการกองทัพของพวกเขา?มารดาเขาสิ อยู่ดีไม่ว่าดี?มารดาเขาสิ!เห็นได้ชัดว่าเว่ยเหวินจงกำลังสร้างปัญหาให้เขา!ที่สำคัญคือ เขาไร้หาทางจะกล่าวหาว่าเว่ยเหวินจงกำลังสร้างปัญหาให้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 608
เห็นหยุนเจิงหยิบถุงพกออกมา เสิ่นลั่วเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะอึ้งไอสารเลวนี่ แม้แต่สิ่งนี้ก็เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วหรือ?ก่อนหน้านี้เขาส่งคนไปหาพี่สะใภ้ คงไม่ใช่เพื่อทำถุงพกนี้หรอกกระมัง?ที่อึ้งยิ่งกว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนกล่าวทันที “รีบเปิดดูเร็ว! คุณชายเหลิ่งกลยุทธ์ละเอียดถี่ถ้วน ในถุกพกนี่ ต้องมีแผนการจัดการศัตรูชั้นยอดที่คุณชายเหลิ่งทิ้งเอาไว้!”“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น!”หยุนเจิงทำสีหน้าผิดหวัง ค่อยๆ เปิดถุกพกออกดูเห็นสีหน้าของหยุนเจิง เสิ่นลั่วเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะแอบยิ้มในใจไอสารเลวนี่แสดงเก่งจริง!คนที่ไม่รู้ คงคิดว่านี่เป็นถุงพกที่คุณชายเหลิ่งผู้ไร้ตัวตนเหลือทิ้งเอาไว้!หยุนเจิงกางกระดาษที่อยู่ในถุงพก หยุนเจิงสีหน้าเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง“เป็นอะไร?”เซียวว่านโฉวถามด้วยความตื่นตระหนก“อวี๋กั๋วกง ท่านรีบดูสิ สิ่งที่คุณชายเหลิ่งพูด มีความเป็นไปได้หรือไม่!”หยุนเจิงนำกระดาษที่อยู่ข้างในถุงพกส่งให้กับเซียวว่านโฉวเสิ่นลั่วเยี่ยนสงสัย ยื่นหน้าเข้าไปดูด้วยเช่นกันนางไม่ได้แสดงละครนางไม่รู้จริงๆ ว่าภายในถุงพกเขียนสิ่งใดไว้ไม่นาน เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ได้เห็นเนื้อหาในถุงพกนั้นมัน
최신 챕터
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
