Share
บทที่ 444
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 445
“หยุนเจิง!!!”เมี่ยวอินผ้าห่มห่อหุ้มร่างกาย สองตาโกรธเคืองจับมองหยุนเจิงที่ยังคงสับสนมึนงงหยุนเจิงตอนนี้รู้สึกสับสนจริงเกิดสิ่งใดขึ้น?เหตุใดเขามาอยู่ห้องของเมี่ยวอินได้?ทั้งยังนอนตัวเปลือยเปล่าอยู่ด้วยกันกับเมี่ยวอิน?“แค่กๆ...”หยุนเจิงปกปิดจุดสำคัญของตัวเองไว้ มองเมี่ยวอินอย่างกระอักกระอ่วน “ให้ข้าคลุมผ้าห่มปกปิดก่อนได้หรือไม่? พูดจริง ข้าหนาวมาก...”“หนาวตายเจ้าก็สมควร!”เมี่ยวอินด่า “เจ้ามันโจรไร้ยางอาย!”“นี่...โทษข้าไม่ได้นะ! ข้าเองก็ดื่มเมาเช่นกัน!”หยุนเจิงรู้สึกผิดเล็กน้อย ยิ้มแห้งกล่าว “อย่างที่รู้กัน ผู้ชายดื่มจนเมา โดยทั่วไปแล้วใช้การไม่ได้! ข้าคิดว่า พวกเราก็แค่กอดกันเพื่อความอบอุ่นเท่านั้น คงไม่ได้มี...เอ่อ...”ขณะที่หยุนเจิงกล่าว กลับเห็นคราบเลือดทิ่มแทงสายตาบนเตียงเสียงของหยุนเจิงหยุดกะทันหันโอ้โห?เขาพรากความบริสุทธ์ของเมี่ยวอินไปแล้วจริงหรือ?มารดาเขาสิใครบอกกันว่าผู้ชายดื่มเมามายแล้วใช้การไม่ได้?หรือว่าแรงไฟของเขาแข็งแกร่งเกินไป?“พูดสิ! เหตุใดไม่พูดต่อแล้ว?”เมี่ยวอินกัดฟัน มองหยุนเจิงด้วยความโกรธเกรี้ยว“นี่...”หยุนเจิงเป็นใบ้พูดไม่ออ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 446
“เรื่องอนาคต?”เมี่ยวอินแค่นเสียงเย็นชา “ตอนนี้ข้าแค่อยากฆ่าท่านซะ!”“เช่นนั้นก็ฆ่าสิ!”หยุนเจิงหมดคำพูด ตัดสินใจขยับเข้าไปใกล้เมี่ยวอิน แล้วหลับตาลงมารดามันเถอะ!นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!ผิดที่เหล้าเข้าปากอย่างเดียวเลย!เมื่อเห็นหยุนเจิงนอนเปลือยเปล่าอยู่ข้างกายตนแล้ว เมี่ยวอินก็อดไม่ได้หน้าแดงขึ้นมา“อายคนบ้างเถอะ”เมี่ยวอินทั้งอายทั้งโกรธ จากนั้นดึงผ้าห่มบนตัวห่มให้กับเขา“เราทั้งสองทำเรื่องที่ควรทำและไม่ควรทำกันแล้ว ยังจะสนใจทำไมอีก?”หยุนเจิงหันไปมองเมี่ยวอิน แล้วใช้มือโอบกอดเมี่ยวอินไว้“ปล่อย…ปล่อยข้านะ!”เมี่ยวอินตื่นตกใจพลันใช้มือหยิกเข้าที่คอของหยุนเจิงหยุนเจิงไม่สนใจแล้วโอบกอดเมี่ยวอินอยู่อย่างนั้นต่อไปเมี่ยวอินออกแรงที่มือเบาๆ ทว่าหยุนเจิงก็ยังไม่คัดค้าน เพียงแค่โอบกอดบริเวณส่วนโค้งเว้าของนางที่อบอุ่นและอ่อนนุ่มนั้นไว้เมี่ยวอินหงุดหงิดมาก แต่ทว่าสุดท้ายก็ไม่ออกแรงที่มืออีกต่อไปผ่านไปนานพอควร เมี่ยวอินถึงได้ค่อยๆ ละมือออกจากคอของหยุนเจิงอย่างเขินอายและกรุ่นโกรธพลางขบเคี้ยวเขี้ยวฟันก่นด่าว่า “ท่านมันคนไร้ยางอาย!”หยุนเจิงหัวเราะเหอะๆ “กับผู้หญิงของข้าเอง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 447
มีเรื่องจะบอก?หยุนเจิงมองเมี่ยวอินด้วยสีหน้าหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก แล้วลูบจมูกเมี่ยวอินเบาๆ พลางเอ่ยยิ้มร้ายว่า “ข้าคิดว่า การกระทำดีกว่าคำพูด”“อย่ามาล้อเล่น ข้าจริงจัง!”เมี่ยวอินตบมือหยุนเจิงด้วยความเขินอาย “ก่อนหน้านั้นท่านเอาแต่ถามข้าเรื่องฝึกฝนสองสิ่งอย่างเท่าเทียมไม่ใช่หรือ?”ฝึกฝนสองสิ่งอย่างเท่าเทียม?หยุนเจิงมึนงง “เจ้าคงไม่ได้รู้วิธีฝึกฝนสองสิ่งอย่างเท่าเทียมจริงๆ หรอกใช่หรือไม่?”“ข้าไม่รู้หรอก”เมี่ยวอินส่ายศีรษะเบาๆ แล้วเอ่ยยิ้มๆ ว่า “แต่ทว่า อาจารย์ของข้าเคยสอนวิชาเหอหวนกงให้กับข้าแล้วได้ผล วิชานี้คล้ายกับฝึกฝนสองสิ่งอย่างเท่าเทียมที่เจ้าพูดถึงมาก…”ฮะ?หมายความว่าตนเก็บของดีได้จริงๆ สินะ?หยุนเจิงมองเมี่ยวอินอย่างมึนงงอยู่นานกว่าจะได้สติ “หมายความว่าตอนนี้เจ้าจะสอนวิชาเหอหวนกงให้ข้า?”“ไม่อย่างนั้นล่ะ?”เมี่ยวอินทั้งอายทั้งโกรธ กล่าวว่า “ไหนๆ ก็เป็นเช่นนี้แล้ว ข้ายังต้องปิดบังท่านอีกหรือไง?”ให้ตายเถอะ!ในที่สุดพระเจ้าก็เปิดทางลัดให้ตนแล้วใช่หรือไม่?ได้ทั้งหญิงงาม ได้ทั้งฝึกวิชา?นี่มันเป็นจังหวะการใช้หยินมาเติมหยาง เพื่อทำลายความว่างเปล่าใช่หรือไม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 448
แค่ฟังก็รู้สึกแปลก!“ดังนั้น ข้าหื่นก็ส่วนหื่น แต่ข้าไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่เจ้าคิดจริงๆ”หยุนเจิงมองเมี่ยวอินยิ้มๆ “หากข้าเลวร้ายขนาดนั้นจริงล่ะก็ ถ้าข้าต้องการจะทำอะไรลั่วเยี่ยน แม้ถึงนางจะไม่ยินยอม เจ้าคิดว่านางจะต้านข้าได้หรือ?”เอ่อ…เมี่ยวอินเอียงศีรษะครุ่นคิดดูเหมือนจะใช่!เขาเป็นองค์ชายคนหนึ่ง หากต้องการฝืนใจเสิ่นลั่วเยี่ยนจริง เสิ่นลั่วเยี่ยนจะกล้าตีเขาหรือ?อืม…ดูแล้วคนคนนี้ยังไม่ถือว่าเลวร้ายนักหมายความว่าตนได้รับครั้งแรกของคนสารเลวนี่น่ะสิ?“เอาเถอะ เช่นนั้นข้าจะเชื่อว่าท่านเมาแล้วกัน!”เมี่ยวอินยิ้ม แล้วเปลี่ยนน้ำเสียง “แต่ทว่าหากท่านกล้ารังแกข้า ข้าก็จะฆ่าท่านเหมือนเดิม!”“เช่นนั้นเจ้าไม่มีโอกาสได้ฆ่าข้าแล้ว!”หยุนเจิงหัวเราะฮ่าๆ “ข้าที่หื่นกามเช่นนี้ จะรังแกมารปีศาจอย่างเจ้าลงคอได้อย่างไร!”“ขอให้จริง!”เมี่ยวอินแค่นเสียงหึหยุนเจิงยิ้มอย่างไม่แยแส “ใช่สิ มีบางอย่างข้าก็ควรบอกเจ้าเช่นกัน”หืม?เมี่ยวอินมองเขาด้วยความมึนงงหยุนเจิงตบแผ่นหลังอันสวยงามและนิ่มนวลของเมี่ยวอินเบาๆ แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า “การก่อกบฏของไท่จื่อองค์ก่อน ส่วนมากเป็นฝีมือขอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 449
ขณะที่หยุนเจิงและเมี่ยวอินมาถึงข้างนอกแล้ว จางซูที่สวมเสื้อผ้ายุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบกำลังถูกหมิงเย่ว์ตีจนตะโกนร้องเสียงดัง“องค์ชายหก ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย…”เมื่อเห็นหยุนเจิง จางซูราวกับพบเจอกับพระผู้ช่วย แล้วตะโกนขอความช่วยเหลือสุดฤทธิ์“ไม่มีใครช่วยเจ้าได้หรอก!”หมิงเย่ว์ตะคอกด้วยสีหน้าโมโห “วันนี้ข้าจะฝังเจ้าซะ!”ได้ยินคำพูดของหมิงเย่ว์แล้ว หยุนเจิงและเมี่ยวอินพลันอดไม่ได้มองหน้ากันหัวเราะดูท่าแล้ว สิ่งที่พวกเขาคาดเดาไว้น่าจะจริง“พอแล้ว พอได้แล้ว…”เมี่ยวอินฝืนความเจ็บปวดของร่างกายส่วนล่างไว้แล้วเข้าไปห้ามหมิงเย่ว์ พลางถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”เมื่อเห็นเมี่ยวอิน ความรู้สึกในใจหมิงเย่ว์พลันระเบิดออกมาราวกับน้ำท่วม นางร้องไห้ออกมาในบัดดล“ข้า…ข้าถูกไอ้เดรัจฉานคนนี้ทำให้สกปรกแล้ว…”หมิงเย่ว์นั่งยองอยู่บนพื้นแล้วร้องไห้โฮขึ้นมาการคาดเดาในใจได้รับคำตอบแน่ชัดแล้ว เมี่ยวอินพลันหันศีรษะไปมองจางซูด้วยสายตาเยือกเย็น“ไม่ใช่…นี่มัน…”จางซูหดคอลงแล้วเอ่ย “เรื่องนี้จะโทษข้าไม่ได้นะ! ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางเข้ามาในห้องของข้าตั้งแต่เมื่อใด นาง…นางต่างหากที่ทำให้ข้าสกปรก…”ระ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 450
หมิงเย่ว์และจางซูมองหน้าทั้งสองด้วยความตะลึงงัน รู้สึกเพียงฟ้าผ่ากลางศีรษะเดิมทีเรื่องของพวกเขาทั้งสองก็น้ำเน่าพอแล้ว!แต่เรื่องของหยุนเจิงกับเมี่ยวอินกลับน้ำเน่ายิ่งกว่า?คิดไปคิดมา จางซูก็เริ่มใจเย็นลงให้ตายเถอะ!หมิงเย่ว์เข้ามาในห้องเอง ตนกับหมิงเย่ว์ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย มิหนำซ้ำยังถูกตีเสียเปล่าด้วยหยุนเจิงเข้าห้องเมี่ยวอิน ทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว แต่กลับไม่มีเรื่องอะไรเลย?นี่มันไม่ยุติธรรมเกินไปหน่อยกระมัง?เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงด้วยสายตากรุ่นโกรธ แล้วหันหลังวิ่งกลับห้องทันที“ยังไม่รีบตามไปอธิบายอีก!”เมี่ยวอินรีบเร่งหยุนเจิงด้วยสีหน้าแดงก่ำ“ช่างมันเถอะ!”เยี่ยจื่อหยุดหยุนเจิงที่กำลังจะตามไปไว้ แล้วกล่าวด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ “ข้ารู้นิสัยของเด็กนั่นที่สุด ท่านไปตอนนี้ ก็มีแต่จะเติมเชื้อไฟ! ข้าจะไปคุยกับนางเอง!”ไอ้สารเลวนี่!เยี่ยมจริงๆ!กินเมี่ยวอินจริงๆ ด้วย!ไม่นาน เยี่ยจื่อก็ตามเข้าไปในห้องของตนเสิ่นลั่วเยี่ยนไม่แม้แต่จะกลับห้องของพวกเขา วิ่งมาที่ห้องของนางโดยตรงมองดูเสิ่นลั่วเยี่ยนที่ก้มหน้าก้มตานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความโมโหแล้ว เยี่ยจื่ออดไม่ยิ้มออก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 451
เวลารับอาหารเช้า บรรยากาศในบ้านดูแปลกประหลาดเล็กน้อย“มา ชิมอันนี้ดู”“เจ้าต้องกินเยอะๆ บำรุงร่างกายให้ดี”“ไม่แน่เจ้าอาจจะตั้งครรภ์ท่านอ๋องตัวน้อยแล้วก็เป็นได้ ห้ามสะเพร่าเด็ดขาด…”เสิ่นลั่วเยี่ยนคีบอาหารใส่ถ้วยเมี่ยวอินไม่หยุด แถมยังทำหน้าเป็นห่วงเป็นใยด้วยเห็นท่าทีของเสิ่นลั่วเยี่ยนเช่นนี้แล้ว ฝูงชนต่างก็รู้สึกแปลกใจสุดขีดนี่มันไม่เหมือนนิสัยของเสิ่นลั่วเยี่ยนเลยสักนิดแม้ว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนจะลุกขึ้นสู้กับเมี่ยวอินสักรอบ พวกเขาก็รู้สึกปกติกว่านี้ทว่านางไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่กลับกันยังเป็นห่วงเมี่ยวอินด้วย?นี่ใช่…เสิ่นลั่วเยี่ยนตัวจริงหรือ?หยุนเจิงรู้สึกแปลกใจ แล้วแอบชำเลืองมองเยี่ยจื่อเป็นการถามไถ่แต่แล้ว เยี่ยจื่อกลับส่ายหน้าเบาๆ บ่งบอกว่าตนเองก็ไม่รู้ว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนเป็นอะไรเช่นกัน“ข้าปล่อยให้เจ้าด่าข้าสักรอบดีไหม?”เมี่ยวอินเองก็ทนรับความใจดีของเสิ่นลั่วเยี่ยนไม่ไหวจึงเอ่ยอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“ข้าจะด่าเจ้าทำไมกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนส่ายศีรษะยิ้มแย้ม “เขาเป็นคนเข้าห้องของเจ้าเอง หากข้าจะด่าก็ต้องด่าเขาสิ!”จางซูได้ยินดังนั้นจึงมองหมิงเย่ว์อย่างไม่พอใจทัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 452
เสิ่นลั่วเยี่ยนส่ายศีรษะยิ้มเบาๆ “หยุนเจิงเป็นบุรุษของเจ้า และเป็นของข้าด้วย เจ้าช่วยหยุนเจิงเพิ่มความแข็งแกร่งให้เขาสามารถป้องกันตนเองได้ แล้วข้าจะถือโทษอะไรเจ้าอีก?”เมื่อเห็นรอยยิ้มของเสิ่นลั่วเยี่ยนแล้ว เมี่ยวอินจึงพูดอะไรไม่ออกอีกครั้ง“เอาเถอะ เจ้าฝึกฝนวิชากับเขาตามสบายเลย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเม้มริมฝีปากยิ้ม “ซั่วเป่ยอาจจะเกิดสงครามขึ้นเมื่อใดก็ได้ การที่หยุนเจิงสามารถป้องกันตนเองได้ถือเป็นเรื่องดี ข้าไม่อยากเป็นม่ายตั้งแต่อายุน้อยหรอกนะ”หลังจากพูดปลอบใจเมี่ยวอินแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนถึงได้จากไปอย่างยิ้มแย้มทันทีที่หันหลังกลับ รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนพลันหายไปในบัดดล ในใจกรุ่นโกรธเป็นอย่างมากไอ้สารเลวสมควรตาย!ยังเจอกับเรื่องดีเช่นนี้ได้อีก?ฮึ!รอให้พวกเขาฝึกฝนกันดีๆ ก่อน!ถึงตอนนั้น ตอนที่ตนจัดการกับหยุนเจิงสารเลวนี่ก็ไม่ต้องออมมืออีกต่อไป!ช้าเร็วก็ต้องต่อยไอ้สารเลวนั่นจนฟันร่วงหมดปากแน่!…สามวันหลังจากนี้ หยุนเจิงได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดแต่มีความสุขเพื่อช่วยเขาฝึกฝน เมี่ยวอินเองก็ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องความอับอาย และเป็นฝ่ายรุกเขาก่อนทุกวันทั้ง
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 982
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 981
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 980
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 979
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 978
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 977
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 976
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 975
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 974
