Share
บทที่ 449
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 450
หมิงเย่ว์และจางซูมองหน้าทั้งสองด้วยความตะลึงงัน รู้สึกเพียงฟ้าผ่ากลางศีรษะเดิมทีเรื่องของพวกเขาทั้งสองก็น้ำเน่าพอแล้ว!แต่เรื่องของหยุนเจิงกับเมี่ยวอินกลับน้ำเน่ายิ่งกว่า?คิดไปคิดมา จางซูก็เริ่มใจเย็นลงให้ตายเถอะ!หมิงเย่ว์เข้ามาในห้องเอง ตนกับหมิงเย่ว์ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย มิหนำซ้ำยังถูกตีเสียเปล่าด้วยหยุนเจิงเข้าห้องเมี่ยวอิน ทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว แต่กลับไม่มีเรื่องอะไรเลย?นี่มันไม่ยุติธรรมเกินไปหน่อยกระมัง?เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงด้วยสายตากรุ่นโกรธ แล้วหันหลังวิ่งกลับห้องทันที“ยังไม่รีบตามไปอธิบายอีก!”เมี่ยวอินรีบเร่งหยุนเจิงด้วยสีหน้าแดงก่ำ“ช่างมันเถอะ!”เยี่ยจื่อหยุดหยุนเจิงที่กำลังจะตามไปไว้ แล้วกล่าวด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ “ข้ารู้นิสัยของเด็กนั่นที่สุด ท่านไปตอนนี้ ก็มีแต่จะเติมเชื้อไฟ! ข้าจะไปคุยกับนางเอง!”ไอ้สารเลวนี่!เยี่ยมจริงๆ!กินเมี่ยวอินจริงๆ ด้วย!ไม่นาน เยี่ยจื่อก็ตามเข้าไปในห้องของตนเสิ่นลั่วเยี่ยนไม่แม้แต่จะกลับห้องของพวกเขา วิ่งมาที่ห้องของนางโดยตรงมองดูเสิ่นลั่วเยี่ยนที่ก้มหน้าก้มตานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความโมโหแล้ว เยี่ยจื่ออดไม่ยิ้มออก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 451
เวลารับอาหารเช้า บรรยากาศในบ้านดูแปลกประหลาดเล็กน้อย“มา ชิมอันนี้ดู”“เจ้าต้องกินเยอะๆ บำรุงร่างกายให้ดี”“ไม่แน่เจ้าอาจจะตั้งครรภ์ท่านอ๋องตัวน้อยแล้วก็เป็นได้ ห้ามสะเพร่าเด็ดขาด…”เสิ่นลั่วเยี่ยนคีบอาหารใส่ถ้วยเมี่ยวอินไม่หยุด แถมยังทำหน้าเป็นห่วงเป็นใยด้วยเห็นท่าทีของเสิ่นลั่วเยี่ยนเช่นนี้แล้ว ฝูงชนต่างก็รู้สึกแปลกใจสุดขีดนี่มันไม่เหมือนนิสัยของเสิ่นลั่วเยี่ยนเลยสักนิดแม้ว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนจะลุกขึ้นสู้กับเมี่ยวอินสักรอบ พวกเขาก็รู้สึกปกติกว่านี้ทว่านางไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่กลับกันยังเป็นห่วงเมี่ยวอินด้วย?นี่ใช่…เสิ่นลั่วเยี่ยนตัวจริงหรือ?หยุนเจิงรู้สึกแปลกใจ แล้วแอบชำเลืองมองเยี่ยจื่อเป็นการถามไถ่แต่แล้ว เยี่ยจื่อกลับส่ายหน้าเบาๆ บ่งบอกว่าตนเองก็ไม่รู้ว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนเป็นอะไรเช่นกัน“ข้าปล่อยให้เจ้าด่าข้าสักรอบดีไหม?”เมี่ยวอินเองก็ทนรับความใจดีของเสิ่นลั่วเยี่ยนไม่ไหวจึงเอ่ยอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“ข้าจะด่าเจ้าทำไมกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนส่ายศีรษะยิ้มแย้ม “เขาเป็นคนเข้าห้องของเจ้าเอง หากข้าจะด่าก็ต้องด่าเขาสิ!”จางซูได้ยินดังนั้นจึงมองหมิงเย่ว์อย่างไม่พอใจทัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 452
เสิ่นลั่วเยี่ยนส่ายศีรษะยิ้มเบาๆ “หยุนเจิงเป็นบุรุษของเจ้า และเป็นของข้าด้วย เจ้าช่วยหยุนเจิงเพิ่มความแข็งแกร่งให้เขาสามารถป้องกันตนเองได้ แล้วข้าจะถือโทษอะไรเจ้าอีก?”เมื่อเห็นรอยยิ้มของเสิ่นลั่วเยี่ยนแล้ว เมี่ยวอินจึงพูดอะไรไม่ออกอีกครั้ง“เอาเถอะ เจ้าฝึกฝนวิชากับเขาตามสบายเลย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเม้มริมฝีปากยิ้ม “ซั่วเป่ยอาจจะเกิดสงครามขึ้นเมื่อใดก็ได้ การที่หยุนเจิงสามารถป้องกันตนเองได้ถือเป็นเรื่องดี ข้าไม่อยากเป็นม่ายตั้งแต่อายุน้อยหรอกนะ”หลังจากพูดปลอบใจเมี่ยวอินแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนถึงได้จากไปอย่างยิ้มแย้มทันทีที่หันหลังกลับ รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนพลันหายไปในบัดดล ในใจกรุ่นโกรธเป็นอย่างมากไอ้สารเลวสมควรตาย!ยังเจอกับเรื่องดีเช่นนี้ได้อีก?ฮึ!รอให้พวกเขาฝึกฝนกันดีๆ ก่อน!ถึงตอนนั้น ตอนที่ตนจัดการกับหยุนเจิงสารเลวนี่ก็ไม่ต้องออมมืออีกต่อไป!ช้าเร็วก็ต้องต่อยไอ้สารเลวนั่นจนฟันร่วงหมดปากแน่!…สามวันหลังจากนี้ หยุนเจิงได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดแต่มีความสุขเพื่อช่วยเขาฝึกฝน เมี่ยวอินเองก็ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องความอับอาย และเป็นฝ่ายรุกเขาก่อนทุกวันทั้ง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 453
“ว่ะฮ่าๆ…”หยุนเจิงเพิ่งมาถึงห้องรับแขก ก็ได้ยินเสียงหัวเราะประจำตระกูลฉินของฉินชีหู่แล้วหยุนเจิงเดินไปพร้อมสีหน้าบูดบึ้งพร้อมฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย “พี่ใหญ่ฉิน ท่านมาได้อย่างไรกัน?”“ข้าต้องมาสู้รบอยู่แล้วสิ!”ใบหน้าของฉินชีหู่เต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมขมวดคิ้วหรี่ตากล่าวว่า “พวกเจ้าเพิ่งออกจากเมืองจักรพรรดิไม่นาน ข้าก็ได้รับสั่งให้นำกองทหารยอดเยี่ยมสามหมื่นนายพร้อมขนส่งอาวุธยุทโธปกรณ์ ชุดเกราะต่างๆ มาที่ซั่วเป่ยทันที แต่ทว่าเพิ่งมาถึงด่านเป่ยลู่ ข้าก็ได้ข่าวว่าเจ้าฝึกซ้อมทหารอยู่ที่นี่จึงได้เร่งม้ามาที่นี่โดยไม่พักทันที! เป็นอย่างไร พี่ใหญ่ฉินคนนี้ใจถึงมากใช่หรือไม่?”“ใจ…ใจถึงมากจริงๆ!”หยุนเจิงหัวเราะแห้ง แล้วเอ่ยทันทีว่า “ทหารยอดเยี่ยมสามหมื่นนายนั่น พี่ใหญ่ฉินเป็นคนบัญชาการใช่หรือไม่?”“ไม่ใช่อยู่แล้ว!”ฉินชีหู่ส่ายหน้าไม่ใช่หรือ?มารดาเถอะ!ฉินชีหู่คงไม่ได้จะมาฝึกซ้อมทหารกับตนหรอกนะ?หรือว่า เสด็จพ่ออ่านแผนการของตนออกแล้ว?จึงได้ส่งฉินชีหู่มาสอดส่องตน?ขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดมากอยู่นั้น ฉินชีหู่ก็ใช้ฝ่ามือตบบ่าของหยุนเจิงพร้อมกล่าวยิ้มๆ ว่า “ข้าเป็นแม่ทัพเหี้ยมโหดอันดับ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 454
หลังจากเกิดเรื่อง องค์ชายรองและองค์ชายสี่ถูกส่งตัวไปยังฟู่โจว องค์ชายรองรับหน้าที่ดูแลการก่อสร้างยุ้งฉางขนาดใหญ่ที่ฟู่โจว เพื่อสะดวกต่อการจัดเตรียมเสบียงสำหรับการสู้รบช่วงฤดูใบไม้ผลิในปีหน้าองค์ชายสี่เป็นซื่อหลางกระทรวงโยธาธิการชั่วคราว รับผิดชอบดูแลขยายและจัดเตรียมถนนหลวงจากฟู่โจวไปยังด่านเป่ยลู่ ซึ่งจะต้องขยายให้กว้างกว่าเดิมหนึ่งเท่าได้ยินคำพูดของฉินชีหู่แล้ว หยุนเจิงก็ลิ้นตีกันอย่างควบคุมไม่อยู่เสด็จพ่อจัดการปัญหาในภายหลังก่อนล่วงหน้าหมดแล้ว ตัดสินใจว่าจะล้มเป่ยหวนให้ได้ในคราวเดียวก็จริง เป่ยหวนไม่เพียงแต่ผิดสัญญาผิดคำพูด แถมยังสังหารทหารขนส่งเสบียงไปมากมายเพียงนั้น หากเสด็จพ่อหลับหูหลับตากับเรื่องนี้ก็ผิดปกติแล้วขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดนั่นนี่อยู่ ฉินชีหู่ก็ตบศีรษะกะทันหัน “จริงด้วย ฝ่าบาทสั่งให้ข้านำจดหมายมาให้พวกเจ้าฉบับหนึ่ง บอกว่าต้องมอบให้เจ้ากับน้องสะใภ้เองกับมือ ข้าเกือบลืมไปแน่ะ”กล่าวจบ ฉินชีหู่ก็หยิบจดหมายออกมามอบให้กับหยุนเจิงทันทีหยุนเจิงเปิดอ่านจดหมายทันทีเนื้อหาข้างในเข้าใจง่ายมาก เป็นเพียงคำพูดเป็นห่วงและกำชับพวกเขา และบอกเรื่องที่ตระกูลเสิ่นย้ายออกจากเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 455
ไม่นานนัก เสิ่นลั่วเยี่ยนก็กลับมาถึง ในจวนเองก็จัดเตรียมอาหารต้อนรับฉินชีหู่เรียบร้อยแล้วหยุนเจิงยังเตรียมเหล้าจางกงเมามายมาหม้อหนึ่งด้วยเยี่ยจื่อไม่สะดวกที่จะปรากฏตัวจึงได้แอบอยู่ในห้องหยุนเจิงเพียงแค่พาเสิ่นลั่วเยี่ยนและจางซูมาต้อนรับฉินชีหู่เท่านั้นฉินชีหู่เองก็เป็นคนชื่นชอบสุรา เมื่อพบเจอกับสุราชั้นดีเช่นนี้ย่อมต้องเรียกชนไม่หยุดหย่อนเป็นธรรมดา“น้องชาย เหล้านี้ ข้าขออีกสักสองสามหม้อได้หรือไม่!”ฉินชีหู่ดื่มจนเมามาย และไม่เกรงใจหยุนเจิงเอ่ยขอทันที“ไม่มีปัญหา!”หยุนเจิงตอบตกลงทันใด “แต่ข้ามีเงื่อนไขข้อหนึ่ง!”ฉินชีหู่ได้ยินก็ไม่พอใจในบัดดล จึงฝืนเบิกตากว้างพร้อมเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “เจ้ายังมีเงื่อนไขกับข้านั้นหรือ?”“ฟังข้าให้จบก่อน.หยุนเจิงยิ้มเยาะ “เงื่อนไขของข้าง่ายมาก ท่านห้ามดื่มเหล้าในกองทหาร ถึงแม้จะไม่อยู่ในกองทหาร ก็ไม่สามารถดื่มเยอะ! ป้อมเมืองสุยหนิงเป็นสถานที่อย่างไร ท่านและข้าต่างก็รู้ดี หากท่านทำเสียเรื่องเพราะดื่มเหล้าล่ะก็ ถึงแม้เสด็จพ่อทรงให้อภัยท่าน แต่พ่อท่านไม่มีทางปล่อยท่านไว้แน่”แม่ทัพที่ทำเสียเรื่องเพราะดื่มในอดีตมีมากมายเกินกว่าจะเอ่ยถึงหยุ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 456
“ข้า…”หยุนเจิงชะงักเล็กน้อย “ก็ได้ ข้าไม่สบายใจมาก ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจจะกินเพื่อเป็นการย้อมใจ”กล่าวจบ หยุนเจิงก็เริ่มตักอาหารคำโตเข้าปากทันทีให้ตายเถอะ!พูดตามจริงไป เหตุใดถึงไม่มีคนเชื่อเลยล่ะ?มองดูหยุนเจิงที่กินและดื่มอย่างบ้าคลั่งแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนและจางซูพลันอดไม่ได้สบตากันแวบหนึ่ง และไม่ได้พูดอะไรต่อไปหลังจากรับอาหารเสร็จ หยุนเจิงกลับไปถึงห้องเสิ่นลั่วเยี่ยนก็ตามไปทันที“โอ้ เจ้ายอมเข้าห้องแล้วหรือ?”หยุนเจิงมองเสิ่นลั่วเยี่ยนยิ้มๆนับตั้งแต่ที่เขากับเมี่ยวอินเป็นอะไรกันแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ย้ายไปพักอยู่กับเยี่ยจื่อแม้นจะบอกว่าทำเพื่อให้เขากับเมี่ยวอินฝึกวิชากันดีๆ แต่แท้จริงแล้วนางกำลังงอนอยู่“หยุดล้อเล่นได้แล้ว!”เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้องเขาเขม็ง “หากท่านไม่สบายใจก็ร้องไห้ออกมา ไม่มีใครหัวเราะเยาะท่านหรอก”“อืม ข้าไม่สบายใจจริงๆ นั่นแหละ”หยุนเจิงถอนใจ “แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ ข้าร้องไห้ไม่ออกจริงๆ”“มีอะไรร้องไห้ไม่ออกกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนทำหน้าสงสัยหยุนเจิงโบกมือเรียกเสิ่นลั่วเยี่ยนเป็นการเรียกนางให้มานั่งเสิ่นลั่วเยี่ยนมองเขาอย่างสับสน ลังเลอยู่ครู่หน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 457
เช้าวันถัดมา หยุนเจิงกับเสิ่นลั่วเยี่ยนส่งฉินชีหู่กลับไปพร้อมถังเหล้าขนาดใหญ่สองใบบรรจุเหล้าไม่น้อยกว่ายี่สิบชั่งให้กับเขาด้วยก่อนจะแยกจากกัน หยุนเจิงยังกำชับฉินชีหู่ว่าอย่าดื่มเยอะด้วยฉินชีหู่เองก็ทุบอกสาบานว่าจะไม่ดื่มเยอะหลังจากส่งฉินชีหู่เสร็จ สีหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนก็บูดเบี้ยวมองค้อนใส่หยุนเจิงทันทีภายใต้การเกาะติดของหยุนเจิงอย่างหน้าไม่อายแล้ว ในที่สุดเสิ่นลั่วเยี่ยนก็ยอมจำนนท่าทีจิตใจกว้างขวางก่อนหน้านั้น นางเองก็เสแสร้งต่อไปไม่ไหวแล้วหยุนเจิงยิ้มแหะๆ แล้วสวมกอดบริเวณเอวของเสิ่นลั่วเยี่ยน “ไปกันเถอะ เราไปเดินเล่นที่ริมแม่น้ำไป๋สุ่ยกัน”อืม แม่นางคนนี้ตอนเอาแต่ใจดูสบายใจกว่าเยอะหากนางทำเหมือนก่อนหน้านี้อีกล่ะก็ เขาคงจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว“ไปเองเถอะ! ข้าต้องไปค่ายเหนืออีก!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็ไม่อยากปฏิเสธ“ไปเถอะน่า!”หยุนเจิงกล่าวยิ้มแย้ม “นี่เป็นเรื่องใหญ่ ห้ามสะเพร่าเด็ดขาด!”ถึงแม้เขาจะส่งคนให้ไปดูสถานการณ์การก่อตัวเป็นน้ำแข็งของแม่น้ำไป๋สุ่ยทุกวันก็ตาม แต่อย่างไรก็ต้องไปดูด้วยตนเองทั้งต้องรู้สถานการณ์ของแม่น้ำไป๋สุ่ย ทั้งต้องรู้ภูมิศาสตร์รอบๆ ด้วยดีที
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 982
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 981
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 980
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 979
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 978
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 977
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 976
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 975
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 974
