LOGINShare
บทที่ 451
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 452
เสิ่นลั่วเยี่ยนส่ายศีรษะยิ้มเบาๆ “หยุนเจิงเป็นบุรุษของเจ้า และเป็นของข้าด้วย เจ้าช่วยหยุนเจิงเพิ่มความแข็งแกร่งให้เขาสามารถป้องกันตนเองได้ แล้วข้าจะถือโทษอะไรเจ้าอีก?”เมื่อเห็นรอยยิ้มของเสิ่นลั่วเยี่ยนแล้ว เมี่ยวอินจึงพูดอะไรไม่ออกอีกครั้ง“เอาเถอะ เจ้าฝึกฝนวิชากับเขาตามสบายเลย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเม้มริมฝีปากยิ้ม “ซั่วเป่ยอาจจะเกิดสงครามขึ้นเมื่อใดก็ได้ การที่หยุนเจิงสามารถป้องกันตนเองได้ถือเป็นเรื่องดี ข้าไม่อยากเป็นม่ายตั้งแต่อายุน้อยหรอกนะ”หลังจากพูดปลอบใจเมี่ยวอินแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนถึงได้จากไปอย่างยิ้มแย้มทันทีที่หันหลังกลับ รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนพลันหายไปในบัดดล ในใจกรุ่นโกรธเป็นอย่างมากไอ้สารเลวสมควรตาย!ยังเจอกับเรื่องดีเช่นนี้ได้อีก?ฮึ!รอให้พวกเขาฝึกฝนกันดีๆ ก่อน!ถึงตอนนั้น ตอนที่ตนจัดการกับหยุนเจิงสารเลวนี่ก็ไม่ต้องออมมืออีกต่อไป!ช้าเร็วก็ต้องต่อยไอ้สารเลวนั่นจนฟันร่วงหมดปากแน่!…สามวันหลังจากนี้ หยุนเจิงได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดแต่มีความสุขเพื่อช่วยเขาฝึกฝน เมี่ยวอินเองก็ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องความอับอาย และเป็นฝ่ายรุกเขาก่อนทุกวันทั้ง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 453
“ว่ะฮ่าๆ…”หยุนเจิงเพิ่งมาถึงห้องรับแขก ก็ได้ยินเสียงหัวเราะประจำตระกูลฉินของฉินชีหู่แล้วหยุนเจิงเดินไปพร้อมสีหน้าบูดบึ้งพร้อมฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย “พี่ใหญ่ฉิน ท่านมาได้อย่างไรกัน?”“ข้าต้องมาสู้รบอยู่แล้วสิ!”ใบหน้าของฉินชีหู่เต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมขมวดคิ้วหรี่ตากล่าวว่า “พวกเจ้าเพิ่งออกจากเมืองจักรพรรดิไม่นาน ข้าก็ได้รับสั่งให้นำกองทหารยอดเยี่ยมสามหมื่นนายพร้อมขนส่งอาวุธยุทโธปกรณ์ ชุดเกราะต่างๆ มาที่ซั่วเป่ยทันที แต่ทว่าเพิ่งมาถึงด่านเป่ยลู่ ข้าก็ได้ข่าวว่าเจ้าฝึกซ้อมทหารอยู่ที่นี่จึงได้เร่งม้ามาที่นี่โดยไม่พักทันที! เป็นอย่างไร พี่ใหญ่ฉินคนนี้ใจถึงมากใช่หรือไม่?”“ใจ…ใจถึงมากจริงๆ!”หยุนเจิงหัวเราะแห้ง แล้วเอ่ยทันทีว่า “ทหารยอดเยี่ยมสามหมื่นนายนั่น พี่ใหญ่ฉินเป็นคนบัญชาการใช่หรือไม่?”“ไม่ใช่อยู่แล้ว!”ฉินชีหู่ส่ายหน้าไม่ใช่หรือ?มารดาเถอะ!ฉินชีหู่คงไม่ได้จะมาฝึกซ้อมทหารกับตนหรอกนะ?หรือว่า เสด็จพ่ออ่านแผนการของตนออกแล้ว?จึงได้ส่งฉินชีหู่มาสอดส่องตน?ขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดมากอยู่นั้น ฉินชีหู่ก็ใช้ฝ่ามือตบบ่าของหยุนเจิงพร้อมกล่าวยิ้มๆ ว่า “ข้าเป็นแม่ทัพเหี้ยมโหดอันดับ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 454
หลังจากเกิดเรื่อง องค์ชายรองและองค์ชายสี่ถูกส่งตัวไปยังฟู่โจว องค์ชายรองรับหน้าที่ดูแลการก่อสร้างยุ้งฉางขนาดใหญ่ที่ฟู่โจว เพื่อสะดวกต่อการจัดเตรียมเสบียงสำหรับการสู้รบช่วงฤดูใบไม้ผลิในปีหน้าองค์ชายสี่เป็นซื่อหลางกระทรวงโยธาธิการชั่วคราว รับผิดชอบดูแลขยายและจัดเตรียมถนนหลวงจากฟู่โจวไปยังด่านเป่ยลู่ ซึ่งจะต้องขยายให้กว้างกว่าเดิมหนึ่งเท่าได้ยินคำพูดของฉินชีหู่แล้ว หยุนเจิงก็ลิ้นตีกันอย่างควบคุมไม่อยู่เสด็จพ่อจัดการปัญหาในภายหลังก่อนล่วงหน้าหมดแล้ว ตัดสินใจว่าจะล้มเป่ยหวนให้ได้ในคราวเดียวก็จริง เป่ยหวนไม่เพียงแต่ผิดสัญญาผิดคำพูด แถมยังสังหารทหารขนส่งเสบียงไปมากมายเพียงนั้น หากเสด็จพ่อหลับหูหลับตากับเรื่องนี้ก็ผิดปกติแล้วขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดนั่นนี่อยู่ ฉินชีหู่ก็ตบศีรษะกะทันหัน “จริงด้วย ฝ่าบาทสั่งให้ข้านำจดหมายมาให้พวกเจ้าฉบับหนึ่ง บอกว่าต้องมอบให้เจ้ากับน้องสะใภ้เองกับมือ ข้าเกือบลืมไปแน่ะ”กล่าวจบ ฉินชีหู่ก็หยิบจดหมายออกมามอบให้กับหยุนเจิงทันทีหยุนเจิงเปิดอ่านจดหมายทันทีเนื้อหาข้างในเข้าใจง่ายมาก เป็นเพียงคำพูดเป็นห่วงและกำชับพวกเขา และบอกเรื่องที่ตระกูลเสิ่นย้ายออกจากเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 455
ไม่นานนัก เสิ่นลั่วเยี่ยนก็กลับมาถึง ในจวนเองก็จัดเตรียมอาหารต้อนรับฉินชีหู่เรียบร้อยแล้วหยุนเจิงยังเตรียมเหล้าจางกงเมามายมาหม้อหนึ่งด้วยเยี่ยจื่อไม่สะดวกที่จะปรากฏตัวจึงได้แอบอยู่ในห้องหยุนเจิงเพียงแค่พาเสิ่นลั่วเยี่ยนและจางซูมาต้อนรับฉินชีหู่เท่านั้นฉินชีหู่เองก็เป็นคนชื่นชอบสุรา เมื่อพบเจอกับสุราชั้นดีเช่นนี้ย่อมต้องเรียกชนไม่หยุดหย่อนเป็นธรรมดา“น้องชาย เหล้านี้ ข้าขออีกสักสองสามหม้อได้หรือไม่!”ฉินชีหู่ดื่มจนเมามาย และไม่เกรงใจหยุนเจิงเอ่ยขอทันที“ไม่มีปัญหา!”หยุนเจิงตอบตกลงทันใด “แต่ข้ามีเงื่อนไขข้อหนึ่ง!”ฉินชีหู่ได้ยินก็ไม่พอใจในบัดดล จึงฝืนเบิกตากว้างพร้อมเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “เจ้ายังมีเงื่อนไขกับข้านั้นหรือ?”“ฟังข้าให้จบก่อน.หยุนเจิงยิ้มเยาะ “เงื่อนไขของข้าง่ายมาก ท่านห้ามดื่มเหล้าในกองทหาร ถึงแม้จะไม่อยู่ในกองทหาร ก็ไม่สามารถดื่มเยอะ! ป้อมเมืองสุยหนิงเป็นสถานที่อย่างไร ท่านและข้าต่างก็รู้ดี หากท่านทำเสียเรื่องเพราะดื่มเหล้าล่ะก็ ถึงแม้เสด็จพ่อทรงให้อภัยท่าน แต่พ่อท่านไม่มีทางปล่อยท่านไว้แน่”แม่ทัพที่ทำเสียเรื่องเพราะดื่มในอดีตมีมากมายเกินกว่าจะเอ่ยถึงหยุ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 456
“ข้า…”หยุนเจิงชะงักเล็กน้อย “ก็ได้ ข้าไม่สบายใจมาก ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจจะกินเพื่อเป็นการย้อมใจ”กล่าวจบ หยุนเจิงก็เริ่มตักอาหารคำโตเข้าปากทันทีให้ตายเถอะ!พูดตามจริงไป เหตุใดถึงไม่มีคนเชื่อเลยล่ะ?มองดูหยุนเจิงที่กินและดื่มอย่างบ้าคลั่งแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนและจางซูพลันอดไม่ได้สบตากันแวบหนึ่ง และไม่ได้พูดอะไรต่อไปหลังจากรับอาหารเสร็จ หยุนเจิงกลับไปถึงห้องเสิ่นลั่วเยี่ยนก็ตามไปทันที“โอ้ เจ้ายอมเข้าห้องแล้วหรือ?”หยุนเจิงมองเสิ่นลั่วเยี่ยนยิ้มๆนับตั้งแต่ที่เขากับเมี่ยวอินเป็นอะไรกันแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ย้ายไปพักอยู่กับเยี่ยจื่อแม้นจะบอกว่าทำเพื่อให้เขากับเมี่ยวอินฝึกวิชากันดีๆ แต่แท้จริงแล้วนางกำลังงอนอยู่“หยุดล้อเล่นได้แล้ว!”เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้องเขาเขม็ง “หากท่านไม่สบายใจก็ร้องไห้ออกมา ไม่มีใครหัวเราะเยาะท่านหรอก”“อืม ข้าไม่สบายใจจริงๆ นั่นแหละ”หยุนเจิงถอนใจ “แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ ข้าร้องไห้ไม่ออกจริงๆ”“มีอะไรร้องไห้ไม่ออกกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนทำหน้าสงสัยหยุนเจิงโบกมือเรียกเสิ่นลั่วเยี่ยนเป็นการเรียกนางให้มานั่งเสิ่นลั่วเยี่ยนมองเขาอย่างสับสน ลังเลอยู่ครู่หน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 457
เช้าวันถัดมา หยุนเจิงกับเสิ่นลั่วเยี่ยนส่งฉินชีหู่กลับไปพร้อมถังเหล้าขนาดใหญ่สองใบบรรจุเหล้าไม่น้อยกว่ายี่สิบชั่งให้กับเขาด้วยก่อนจะแยกจากกัน หยุนเจิงยังกำชับฉินชีหู่ว่าอย่าดื่มเยอะด้วยฉินชีหู่เองก็ทุบอกสาบานว่าจะไม่ดื่มเยอะหลังจากส่งฉินชีหู่เสร็จ สีหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนก็บูดเบี้ยวมองค้อนใส่หยุนเจิงทันทีภายใต้การเกาะติดของหยุนเจิงอย่างหน้าไม่อายแล้ว ในที่สุดเสิ่นลั่วเยี่ยนก็ยอมจำนนท่าทีจิตใจกว้างขวางก่อนหน้านั้น นางเองก็เสแสร้งต่อไปไม่ไหวแล้วหยุนเจิงยิ้มแหะๆ แล้วสวมกอดบริเวณเอวของเสิ่นลั่วเยี่ยน “ไปกันเถอะ เราไปเดินเล่นที่ริมแม่น้ำไป๋สุ่ยกัน”อืม แม่นางคนนี้ตอนเอาแต่ใจดูสบายใจกว่าเยอะหากนางทำเหมือนก่อนหน้านี้อีกล่ะก็ เขาคงจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว“ไปเองเถอะ! ข้าต้องไปค่ายเหนืออีก!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็ไม่อยากปฏิเสธ“ไปเถอะน่า!”หยุนเจิงกล่าวยิ้มแย้ม “นี่เป็นเรื่องใหญ่ ห้ามสะเพร่าเด็ดขาด!”ถึงแม้เขาจะส่งคนให้ไปดูสถานการณ์การก่อตัวเป็นน้ำแข็งของแม่น้ำไป๋สุ่ยทุกวันก็ตาม แต่อย่างไรก็ต้องไปดูด้วยตนเองทั้งต้องรู้สถานการณ์ของแม่น้ำไป๋สุ่ย ทั้งต้องรู้ภูมิศาสตร์รอบๆ ด้วยดีที
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 458
สันดอนกลางแม่น้ำไป๋สุ่ยใกล้กับเป่ยหยวนจึงถูกเรียกว่าเป่ยหยวน ในช่วงฤดูแล้ง พื้นที่นั้นกว้างเพียงสองถึงสามร้อยเมตรเท่านั้น ระดับน้ำไม่ถึงหัวเข่าของม้าศึกด้วยซ้ำแต่ก่อนที่ตรงนั้นเคยมีสะพาน แต่หลังจากยกเมืองสามเขตไปแล้ว จักรพรรดิเหวินก็มีราชโองการสั่งให้ทำลายสะพานทิ้งส่วนนั้นก็ถือเป็นจุดสำคัญของการป้องกันของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือเช่นกันแม่น้ำไป๋สุ่ยในขณะนี้เริ่มก่อตัวเป็นน้ำแข็งแล้ว แต่ทว่าบริเวณสันดอนกลางแม่น้ำยังคงเป็นน้ำอยู่หยุนเจิงคำนวณหยาบๆ แล้ว ระยะห่างจากแม่น้ำไป๋สุ่ยกับค่ายเหนือของพวกเขาอยู่ที่ราวๆ ห้าสิบลี้เท่านั้นระยะห่างนี้ไม่ถือว่าใกล้มาก แต่สำหรับทหารม้าแล้ว ไม่ถือว่าไกลเลยหยุนเจิงเงยหน้ามองอวี๋ซื่อจง แล้วถามว่า “เจ้าลองคำนวณดูซิว่าทหารม้าเป่ยหวนจะใช้เวลาโจมตีจากแม่น้ำไป๋สุ่ยมาถึงค่ายเหนือนานเท่าไหร่?”อวี๋ซื่อจงตอบกลับ “กองทัพหน้าของทหารม้าเป่ยหวนจะต้องโจมตีด้วยอาวุธเบา และบรรทุกเสบียงอาหารแห้งมาจำกัด! จากประสบการณ์ของข้า อย่างมากใช้เวลาเพียงครึ่งวันใหญ่ๆ ก็สามารถโจมตีถึงค่ายเหนือได้แล้ว!”หยุนเจิงครุ่นคิด แล้วถามว่า “แม่น้ำไป๋สุ่ยมีหมอกหรือไม่?”อวี๋ซื่อจง “องค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 459
ณ เมืองติ้งเป่ยเว่ยซั่วที่ถูกเซียวติ้งอู่แทนที่ได้นำราชโองการของจักรพรรดิเหวินมาที่จวนแม่ทัพใหญ่เจิ้นเป่ยของเว่ยเหวินจง“พี่ใหญ่ ท่านคิดว่าฝ่าบาทจะทรงทราบเรื่องที่เราแอบติดต่อกับไท่จื่อแล้วหรือไม่?”เว่ยซั่วถามเว่ยเหวินจงอย่างไม่สบายใจเขาประจำการอยู่ที่ด่านเป่ยลู่มานับห้าปีกว่าแล้ว!เหตุใดจักรพรรดิเหวินไม่เปลี่ยนตัวเขา แต่กลับมาเปลี่ยนในช่วงนี้ คิดอย่างไรก็ไม่ปกติ!เว่ยเหวินจงจ้องมองน้องชายฝาแฝดอย่างไม่สบอารมณ์ “ตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว? ไปทำอะไรอยู่ตั้งนาน?”“ข้า…”เว่ยซั่วชะงักเล็กน้อย แล้วกล่าวอย่างหงุดหงิด “ก่อนหน้านี้ข้าคิดน้อยไปน่ะ พี่ใหญ่ ท่านรีบช่วยข้าคิดวิธีหน่อยเถอะ!”“ลองใช้สมองเจ้าดู!” เว่ยเหวินจงตบเข้าที่ศีรษะของเว่ยซั่วเบาๆ “หากฝ่าบาทรู้เรื่องจริง ตอนนี้เจ้าคงถูกกุมตัวกลับไปที่เมืองจักรพรรดิแล้ว! คิดหรือว่าเจ้ายังจะได้ประจำการอยู่ที่ป้อมเมืองจิ้งอานน่ะ?”เหตุผลง่ายๆ เช่นนี้ยังคิดไม่ได้อีก เขาไม่รู้จริงๆ ว่าน้องชายฝาแฝดผู้นี้มาเป็นแม่ทัพได้อย่างไร!เว่ยซั่วชะงักเล็กน้อยแล้วทุบศีรษะตนเบาๆ จากนั้นทำหน้าดีใจ “จริงด้วย! ทำไมข้าถึงคิดไม่ได้ แถมยังหลอกตัวเองตลอดทางอีกด้
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
