Share
บทที่ 456
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 457
เช้าวันถัดมา หยุนเจิงกับเสิ่นลั่วเยี่ยนส่งฉินชีหู่กลับไปพร้อมถังเหล้าขนาดใหญ่สองใบบรรจุเหล้าไม่น้อยกว่ายี่สิบชั่งให้กับเขาด้วยก่อนจะแยกจากกัน หยุนเจิงยังกำชับฉินชีหู่ว่าอย่าดื่มเยอะด้วยฉินชีหู่เองก็ทุบอกสาบานว่าจะไม่ดื่มเยอะหลังจากส่งฉินชีหู่เสร็จ สีหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนก็บูดเบี้ยวมองค้อนใส่หยุนเจิงทันทีภายใต้การเกาะติดของหยุนเจิงอย่างหน้าไม่อายแล้ว ในที่สุดเสิ่นลั่วเยี่ยนก็ยอมจำนนท่าทีจิตใจกว้างขวางก่อนหน้านั้น นางเองก็เสแสร้งต่อไปไม่ไหวแล้วหยุนเจิงยิ้มแหะๆ แล้วสวมกอดบริเวณเอวของเสิ่นลั่วเยี่ยน “ไปกันเถอะ เราไปเดินเล่นที่ริมแม่น้ำไป๋สุ่ยกัน”อืม แม่นางคนนี้ตอนเอาแต่ใจดูสบายใจกว่าเยอะหากนางทำเหมือนก่อนหน้านี้อีกล่ะก็ เขาคงจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว“ไปเองเถอะ! ข้าต้องไปค่ายเหนืออีก!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็ไม่อยากปฏิเสธ“ไปเถอะน่า!”หยุนเจิงกล่าวยิ้มแย้ม “นี่เป็นเรื่องใหญ่ ห้ามสะเพร่าเด็ดขาด!”ถึงแม้เขาจะส่งคนให้ไปดูสถานการณ์การก่อตัวเป็นน้ำแข็งของแม่น้ำไป๋สุ่ยทุกวันก็ตาม แต่อย่างไรก็ต้องไปดูด้วยตนเองทั้งต้องรู้สถานการณ์ของแม่น้ำไป๋สุ่ย ทั้งต้องรู้ภูมิศาสตร์รอบๆ ด้วยดีที
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 458
สันดอนกลางแม่น้ำไป๋สุ่ยใกล้กับเป่ยหยวนจึงถูกเรียกว่าเป่ยหยวน ในช่วงฤดูแล้ง พื้นที่นั้นกว้างเพียงสองถึงสามร้อยเมตรเท่านั้น ระดับน้ำไม่ถึงหัวเข่าของม้าศึกด้วยซ้ำแต่ก่อนที่ตรงนั้นเคยมีสะพาน แต่หลังจากยกเมืองสามเขตไปแล้ว จักรพรรดิเหวินก็มีราชโองการสั่งให้ทำลายสะพานทิ้งส่วนนั้นก็ถือเป็นจุดสำคัญของการป้องกันของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือเช่นกันแม่น้ำไป๋สุ่ยในขณะนี้เริ่มก่อตัวเป็นน้ำแข็งแล้ว แต่ทว่าบริเวณสันดอนกลางแม่น้ำยังคงเป็นน้ำอยู่หยุนเจิงคำนวณหยาบๆ แล้ว ระยะห่างจากแม่น้ำไป๋สุ่ยกับค่ายเหนือของพวกเขาอยู่ที่ราวๆ ห้าสิบลี้เท่านั้นระยะห่างนี้ไม่ถือว่าใกล้มาก แต่สำหรับทหารม้าแล้ว ไม่ถือว่าไกลเลยหยุนเจิงเงยหน้ามองอวี๋ซื่อจง แล้วถามว่า “เจ้าลองคำนวณดูซิว่าทหารม้าเป่ยหวนจะใช้เวลาโจมตีจากแม่น้ำไป๋สุ่ยมาถึงค่ายเหนือนานเท่าไหร่?”อวี๋ซื่อจงตอบกลับ “กองทัพหน้าของทหารม้าเป่ยหวนจะต้องโจมตีด้วยอาวุธเบา และบรรทุกเสบียงอาหารแห้งมาจำกัด! จากประสบการณ์ของข้า อย่างมากใช้เวลาเพียงครึ่งวันใหญ่ๆ ก็สามารถโจมตีถึงค่ายเหนือได้แล้ว!”หยุนเจิงครุ่นคิด แล้วถามว่า “แม่น้ำไป๋สุ่ยมีหมอกหรือไม่?”อวี๋ซื่อจง “องค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 459
ณ เมืองติ้งเป่ยเว่ยซั่วที่ถูกเซียวติ้งอู่แทนที่ได้นำราชโองการของจักรพรรดิเหวินมาที่จวนแม่ทัพใหญ่เจิ้นเป่ยของเว่ยเหวินจง“พี่ใหญ่ ท่านคิดว่าฝ่าบาทจะทรงทราบเรื่องที่เราแอบติดต่อกับไท่จื่อแล้วหรือไม่?”เว่ยซั่วถามเว่ยเหวินจงอย่างไม่สบายใจเขาประจำการอยู่ที่ด่านเป่ยลู่มานับห้าปีกว่าแล้ว!เหตุใดจักรพรรดิเหวินไม่เปลี่ยนตัวเขา แต่กลับมาเปลี่ยนในช่วงนี้ คิดอย่างไรก็ไม่ปกติ!เว่ยเหวินจงจ้องมองน้องชายฝาแฝดอย่างไม่สบอารมณ์ “ตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว? ไปทำอะไรอยู่ตั้งนาน?”“ข้า…”เว่ยซั่วชะงักเล็กน้อย แล้วกล่าวอย่างหงุดหงิด “ก่อนหน้านี้ข้าคิดน้อยไปน่ะ พี่ใหญ่ ท่านรีบช่วยข้าคิดวิธีหน่อยเถอะ!”“ลองใช้สมองเจ้าดู!” เว่ยเหวินจงตบเข้าที่ศีรษะของเว่ยซั่วเบาๆ “หากฝ่าบาทรู้เรื่องจริง ตอนนี้เจ้าคงถูกกุมตัวกลับไปที่เมืองจักรพรรดิแล้ว! คิดหรือว่าเจ้ายังจะได้ประจำการอยู่ที่ป้อมเมืองจิ้งอานน่ะ?”เหตุผลง่ายๆ เช่นนี้ยังคิดไม่ได้อีก เขาไม่รู้จริงๆ ว่าน้องชายฝาแฝดผู้นี้มาเป็นแม่ทัพได้อย่างไร!เว่ยซั่วชะงักเล็กน้อยแล้วทุบศีรษะตนเบาๆ จากนั้นทำหน้าดีใจ “จริงด้วย! ทำไมข้าถึงคิดไม่ได้ แถมยังหลอกตัวเองตลอดทางอีกด้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 460
เว่ยเหวินจงไม่คิดเช่นนั้น “ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน มีฮ่องเต้องค์ใดบ้างไม่ป้องกันแม่ทัพใหญ่ประจำชายแดน?”“ก็ได้!”เว่ยซั่วส่ายศีรษะยิ้มแห้งพร้อมถอนหายใจเบาๆเว่ยเหวินจงไม่สาธยายเรื่องนี้กับเขาอีก แล้วสั่งการไปว่า “แม่น้ำไป๋สุ่ยใกล้จะเป็นน้ำแข็งแล้ว ทหารม้าเป่ยหวนอาจจะข้ามมาโจมตีปีกข้างของเราเมื่อใดก็เป็นได้! ป้อมเมืองจิ้งอานไปจนถึงเทียนหูล้วนแต่เป็นจุดป้องกันสำคัญของเรา เจ้าต้องส่งคนไปลาดตระเวนบ่อยๆ! นอกจากนี้เราเพียงแค่ป้องกันเท่านั้น ห้ามโจมตีเด็ดขาด!”“ขอรับ!”เว่ยซั่วพยักหน้าหงึกๆ…เวลาผ่านไปแต่ละวันๆ ซั่วเป่ยยิ่งอยู่ยิ่งหนาวขึ้นเรื่อยๆภายใต้การสั่งการของหยุนเจิง อวี๋ซื่อจงได้แบ่งทหารม้าในมือออกเป็นสองกลุ่ม แล้วส่งทหารม้ากลุ่มหนึ่งออกไปลาดตระเวนที่แม่น้ำไป๋สุ่ยทุกวัน พร้อมรายงานต่อหยุนเจิงถึงสถานการณ์การก่อตัวเป็นน้ำแข็งของแม่น้ำไป๋สุ่ยระหว่างนี้หยุนเจิงเองก็ไม่หยุดพักเขาไม่เพียงแต่ต้องจัดการเรื่องภายในกองทหาร แต่ยังต้องถูกเมี่ยวอินฝึกซ้อมทุกวันด้วยช่วงเวลาหนึ่งผ่านไป ทักษะวรยุทธ์ของเขาถือว่าพัฒนาขึ้นไม่น้อยแต่ทว่าสิ่งที่น่าเสียดายคือ เขายังคงสู้เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่ไห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 461
วันนี้เวลาเที่ยงวัน อวี๋ซื่อจงพวกเขาพบปะกับหน่วยทหารม้าลาดตระเวนของป้อมเมืองสุยหนิงถือเป็นเครื่องยืนยันว่าฝั่งป้อมเมืองสุยหนิงเองก็ทำการป้องกันระวังการข้ามแม่น้ำไป๋สุ่ยมาของทหารม้าเป่ยหวนด้วยเช่นกัน“พวกเขามีคนประมาณกี่คน?”หยุนเจิงเอ่ยถามทันทีอวี๋ซื่อจงตอบ “ประมาณสามพันนายขอรับ”“พวกเขานี่มันใจกว้างจริงๆ!”หยุนเจิงประชดประชันขอเคลื่อนไหวหน่วยลาดตระเวน ก็คือทหารม้าสามพันนายแล้วเทียบกับคนของป้อมเมืองสุยหนิงแล้ว พวกเขาไม่ใช่อะไรเลยแต่ทว่าก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกันเพราะพวกเขามีคนทั้งหมดทั้งมวลอยู่เพียงเท่านี้ ไม่อาจเทียบได้กับคนอื่นอยู่แล้วอวี๋ซื่อจงยิ้มแห้ง แล้วกล่าวว่า “วันนี้ ตอนที่เรากำลังลาดตระเวนอยู่พบว่าแม่น้ำไป๋สุ่ยใกล้จะเป็นน้ำแข็งเต็มทีแล้ว ด้วยสภาพอากาศในสองสามวันนี้ ขอแค่ประมาณครึ่งเดือน ม้าก็สามารถลุยผ่านแม่น้ำไป๋สุ่ยไปได้แล้ว…”“เช่นนั้นเราต้องเร่งเตรียมมือแล้ว”สีหน้าของหยุนเจิงค่อยๆ เข้มงวดขึ้นมา “ข้าเองก็ควรเตรียมตัวหน่อยแล้วล่ะ!”“องค์ชายจะเตรียมตัวอะไรกันขอรับ?”อวี๋ซื่อจงถามอย่างไม่เข้าใจ“อีกไม่กี่วันเจ้าก็รู้แล้ว”หยุนเจิงเผยรอยยิ้มลึกลับถึงแม้อว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 462
หยุนเจิงเคาะศีรษะของเมี่ยวอินเบาๆ “หากเจ้าท้องก็ต้องเป็นเรื่องดีอยู่แล้วสิ! แต่ทว่าตอนนี้เราอยู่ที่ซั่วเป่ย รากฐานไม่มั่นคง หากเจ้าท้อง ข้าเกรงว่าเจ้าจะลำบากไปกับพวกเราด้วย…”ได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว เมี่ยวอินก็โล่งใจเขายังมีความคิดนั้นอยู่เพียงแค่กลัวว่าตนจะลำบากเพราะอุ้มท้องเท่านั้น“เช่นนั้นท่านไม่ต้องห่วงหรอก”เมี่ยวอินกระซิบข้างหูหยุนเจิง พ่นลมหายใจร้อนผ่าวที่ใบหูของเขาแล้วเอ่ยเสียงเบา“มีเช่นนี้ด้วย?”หยุนเจิงสะท้าน แล้วมองเมี่ยวอินอย่างตะลึงใจวิชาเหอหวนกงยังมีทักษะคุมกำเนิดได้ด้วย?นี่มันเทพไปหน่อยแล้ว!“มิเช่นนั้น ท่านคิดว่าข้าจะกล้าทำกับท่านขนาดนี้หรือ?”เมี่ยวอินมองบน “ท่านคิดว่าข้าอยากท้องโตวิ่งว่อนไปทั่วหรือไง?”ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ผลักประตูเข้ามาเห็นท่าทางรักใคร่สนิทสนมของทั้งสองแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนก็เบะปาก “ข้ามาขัดจังหวะสินะ!”“อุ๊ย เจ้าแม่หึงหวงโกรธอีกแล้ว”เมี่ยวอินค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วเยาะเย้ย“มั่ว”เสิ่นลั่วเยี่ยนแค่นเสียงเย็นชา “ข้าแค่จะมาถามเขาว่ามีแผนรับมือศัตรูหรือยังเท่านั้น”เมี่ยวอินยิ้มแย้ม “บังเอิญจริง เ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 463
สองสามวันต่อจากนี้ หยุนเจิงไม่ได้ฝึกซ้อมวรยุทธ์ และแทบจะไม่กลับจวนทุกคืนเสิ่นลั่วเยี่ยนพวกเขารู้เพียงว่าหยุนเจิงกำลังฝึกซ้อมนักรบภูตสิบแปดอยู่ แต่ไม่รู้เนื้อหาการฝึกซ้อมเลยแม้แต่นิดมีหลายครั้งที่พวกนางอยากไปสอดส่องดูว่าหยุนเจิงทำอะไรอยู่กันแน่ แต่กลับถูกห้ามเอาไว้หิมะตกหนัก ทำให้อุณหภูมิของซั่วเป่ยลดลงกว่าเดิมหยุนเจิงเองก็ได้รับรายงานจากอวี๋ซื่อจงว่าแม่น้ำไป๋สุ่ยแข็งแล้วแน่นอนว่าตอนนี้เพียงแค่แข็งแล้วเท่านั้น ดังนั้นม้ายังวิ่งไม่ได้แน่นอนหยุนเจิงพาตู้กุยหยวนนำนักรบภูตสิบแปดไปยังริมแม่น้ำไป๋สุ่ยทั้งสิบแปดคนล้วนสวมเสื้อขนสัตว์สีขาว ถืออาวุธและเสบียงจำนวนน้อย พร้อมด้วยชามเหล็กสำหรับต้มน้ำกับสุราบางชนิดแต่ทว่า ม้าของพวกเขายังมีแคร่เลื่อนแขวนอยู่ถึงแม้จะไม่หรูหรา แต่สามารถใช้งานได้ก็เพียงพอแล้วคนทั้งสิบแปดคนลงจากม้าพร้อมกัน รอรับการฝึกซ้อมครั้งสุดท้ายจากหยุนเจิง“ข้าส่งพวกเจ้าถึงที่นี่”หยุนเจิงมองทั้งสิบแปดคนด้วยสีหน้าจริงจัง “ทุกอย่างที่สอนพวกเจ้าไป อย่าลืมล่ะ! จำไว้ว่าแค่รู้การเคลื่อนไหวของเป่ยหวนได้ก็พอ จากนั้นให้รีบกลับทันที ห้ามบุกโดยเด็ดขาด! ตอนไปพวกเจ้ามีทั้งหม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 464
ระหว่างทาง หยุนเจิงก็ได้สั่งการให้ตู้กุยหยวนคัดเลือกสมาชิกกองทหารโลหิตได้แล้วแต่ทว่า ยังไม่ต้องคัดเลือกมาก คัดเลือกแค่หนึ่งร้อยคนก่อนเป็นพอตู้กุยหยวนเคยฝึกฝนนักรบภูตสิบแปดแล้ว เขารู้ว่าควรฝึกฝนกองทหารโลหิตอย่างไรขณะที่ผ่านค่ายเหนือ หยุนเจิงก็รวดไปสำรวจการณ์ที่ค่ายเหนือสักหน่อยโชคดีที่สองสามวันนี้หิมะตกหนัก ผนวกกับพวกเขามีทหารวัยชรานับหมื่นนายที่เป็นแรงงาน ทำให้บริเวณด้านนอกค่ายเหนือสามารถสร้างกำแพงหิมะกันลมสูงสามเมตรขึ้นได้ถึงแม้กำแพงกันลมจะไม่สามารถกันพายุลมหนาวได้ทั้งหมด แต่อย่างน้อยก็สามารถลดความรุนแรงของพายุลมหนาวได้มากบางพื้นที่ยังมีการสร้างกระท่อม เพื่อป้องกันหิมะที่ตกลงมาจากฟ้าหยุนเจิงกลับไปถึงจวน เมี่ยวอินและเสิ่นลั่วเยี่ยนไม่อยู่เยี่ยจื่อเห็นหยุนเจิงที่ฝ่าลมพายุหิมะกลับมาก็ตกใจสะดุ้ง“ท่านเป็นอะไรไป? ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?”เยี่ยจื่อมองหยุนเจิงด้วยความเป็นห่วงนางไม่รู้จริงๆ ว่าสองสามวันนี้หยุนเจิงมัวยุ่งอยู่กับอะไรสีหน้าของหยุนเจิงแย่มาก ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด รอบดวงตาดำไปหมดหากไม่ใช่เพราะรู้ว่าหยุนเจิงกำลังยุ่งกับเรื่องจริงจังอยู่ล่ะก็ นางคงคิดว่าหยุนเจ
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 982
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 981
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 980
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 979
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 978
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 977
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 976
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 975
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 974
