Share
บทที่ 1018
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1019
หลังพักครึ่งวัน หยุนเจิงเริ่มนำทัพเคลื่อนทัพเลาะไปตามทุ่งหญ้าซิ่นหลินด้านตะวันออกสองวันก่อนหน้า พวกเขาไม่พลแม้แต่เงาของผีสักตัวแต่ว่า หยุนเจิงไม่ย่อท้อเดิมนี่ก็เป็นเรื่องปกติเมื่อรู้ว่าการล่มสลายของราชสำนักเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ชนเผ่าของทุ่งหญ้าซิ่นหลินที่อยู่ใกล้กับราชสำนัก ย่อมหนีไปตั้งนานแล้วจนกระทั่งตอนบ่ายของวันที่สาม นับรบภูตสิบแปดที่ออกไปสำรวจเส้นทางก็นำข่าวกลับมาด้านหน้าทางขวาของพวกเขาประมาณยี่สิบลี้ มีชนเผ่าอพพยขนาดใหญ่ดูจากทิศทางที่พวกเขาอพยพ น่าจะไปอพยพไปยังทิศทางตะวันออกเฉียงเหนือเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงและฉินชีหู่ตื่นเต้นดีใจ“สั่งฉินชีหู่ รีบนำทัพมารวมตัวกับพวกเรา! ทหารกองกำลังข้า ลงจากหลังม้าเก็บรวบรวมหญ้าให้พวกเขา เก็บได้เท่าใดก็เท่านั้น!”หยุนเจิงออกคำสั่งอย่างรวดเร็วไม่นาน ฉินชีหู่นำกองทัพด้านหลังเดินทางมาถึงหลังพักผ่อนเล็กน้อย พวกเขารวมทหารไว้ด้วยกัน เปิดฉากบุกไปทางชนเผ่าแห่งนั้นโดยเร็วไม่นาน พวกเขาก็เห็นชนเผ่าแห่งนั้นไม่ได้พูดสิ่งใดมากมาย หลังหยุนเจิงให้สัญญาณมือบุกโจมตี กองทัพใหญ่มุ่งหน้าเข้าหาชนเผ่าเป่ยหวนอย่างรวดเร็วการสู้ครั้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1020
แต่ว่า เพราะเป่ยหวนต้องหารเสบียงกองทัพและม้าศึกจำนวนมาก เจียเหยาจึงตัดแบ่งชนเผ่าของตัวเองนางยึดเอาปศุสัตว์จำนวนมากจากชนเผ่าของนาง เหลือไว้เพียงสัตว์จำพวกแพะบางส่วนจากนั้น นางก็กระจายชนเผ่าของนางไปยังชนเผ่าอื่น ไม่ขอร้องให้ชนเผ่าอื่นปฏิบัติดีต่อคนเหล่านี้ ขอแค่ให้คนของชนเผ่านางมีกิน อย่าปล่อยให้พวกเขาอดตายก็พอแล้วก่อนที่จะแยกย้ายคนเหล่านี้ เจียเหยารับปากกับพวกเขา สักวันจะชดใช้ให้พวกเขาเป็นสองเท่าผู้เฒ่ากล่าวจบ ก็กล่าวอย่างตะกุกตะกัก “องค์หญิงเจียเหยาบอกว่า จิ้งเป่ยอ่องของต้าเฉียนเป็น...คนดี ไม่มีทางฆ่าผู้บริสุทธิ์ ขอร้อง...ท่านอ๋องปล่อยพวกเรา...”คนดี?หยุนเจิงแทบจะหลุดหัวเราะเพราะประโยคของผู้เฒ่าแล้วเจียเหยากำลังแจกไพ่คนดีกับเขาไปทั่วโลกหรือ?เขาเป็นคนดีเสียที่ไหน!คิดว่า ภายในใจคนเป่ยหวน เขาก็คือปีศาจกระมัง?“วางใจ ข้าเคารพกฎของทุ่งหญ้าเสมอมา!”หยุนเจิงกลั้นรอยยิ้ม มองผู้เฒ่าอย่างไม่แยแส จากนั้นก็สั่งอวี๋ซื่อจง “ทิ้งม้าของพวกเขาไว้ ปศุสัตว์ที่เหลือ ฆ่าให้หมด! ให้พวกเขาได้กินอิ่มสักมื้อ!”“ใต้เท้า ไม่เอา!”เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ผู้เฒ่าร้องไห้คร่ำครวญหลั่งน้ำตา “พวก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1021
เจียเหยาพาคนล่าถอยไม่หยุดพบกับชนเผ่าบางส่วนระหว่างทาง ก็ส่งคนไปช่วยชนเผ่าเหล่านี้อพยพระหว่างล่าถอย เจียเหยาได้ข่าวที่สายลับนำกลับมาทหารต้าเฉียนรับช่วงต่อคนชราอ่อนแอเหล่านั้น แล้วก็ไม่ได้ทำให้คนชราเหล่านั้นลำบากหลังจากได้รับข่าวนี้ เจียเหยาถอนหายใจยาว หินก้อนใหญ่ภายในใจก็วางลงสักทีสำหรับนางแล้ว การตัดสินใจครั้งนี้ยากลำบากมากแต่ด้วยความโชคดี การตัดสินใจนี้ถูกต้องแล้ว แม้เจียเหยาเกลียดหยุนเจิงจนอยากสับร่างเป็นหมื่นชิ้น แต่กล่าวถึงเรื่องนี้แล้ว นางควรขอบคุณหยุนเจิงด้วยความสัมพันธ์ของพวกเขากับต้าเฉียน ต่อให้หยุนเจิงไม่สนใจคนชราเหล่านั้น นางก็ไม่มีสิ่งใดให้กล่าวหากแม่ทัพหลักของทัพศัตรูเปลี่ยนเป็นคนอื่น เป็นไปได้มากว่าจะไม่ใช่ผลลัพธ์เช่นนี้แน่นอน ขอบคุณก็ส่วนขอบคุณ ถ้าพบกันในสนามรบ นางยังคงทำทุกวิถีทางเพื่อสังหารหยุนเจิงเพียงแต่ ตอนนี้นางไม่มีความมั่นใจแล้วมั้งเป่ยหวนล้วนไม่มีความมั่นใจในการเอาชนะหยุนเจิงแล้วเป่ยหวนต้องการเวลาเพื่อเลียบาดแผล แล้วก็ต้องการเวลากลับมาลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้งภายในสิบถึงยี่สิบปี พวกเขาไม่คิดจะไปหาต้าเฉียนเพื่อแก้แค้นนอกจาก ต้าเฉียนเกิดส
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1022
คนผู้นี้กล่าวไปร้องไห้ไปผู้ชายตัวโต ร้องไห้ราวกับเด็กคนผู้นี้กล่าวอย่างติดๆ ขัดๆ อยู่นาน จึงเล่าเรื่องทีหยุนเจิงดักซุ่มโจมตีโจมตีพวกเขาจบเจียเหยาถอนหายใจยังดี หยุนเจิงไม่ได้สังหารหมู่ชายหนุ่มของชนเผ่าแห่งนั้น“รอก่อน...”ท่ามกลางความโชคดี เจียเหยาพลันร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ “เจ้าบอกว่า หยุนเจิงปล่อยพวกเจ้าทั้งหมด?”หยุนเจิงมีเมตตาเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด?ในนี้ต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากล!“ขอรับ”คนผู้นั้นร้องไห้ “แต่วัวแพะของพวกเราถูกฆ่าทิ้งเกลี้ยงแล้ว...”“หยุนเจิงได้บอกสิ่งใดกับพวกเจ้าหรือไม่?”เจียเหยาไม่มีจิตใจสนใจวัวแพะเหล่านั้น รีบไถ่ถามคนผู้นั้นร้องไห้กล่าว “เขาบอกว่า หากพวกเราพบเขาอีกครั้ง เขาจะสังหารพวกเราทั้งหมด! หัวหน้าเผ่าเกรงว่าชนเผ่าอื่นจะถูกโจมตี จึงสังคนไปส่งข่าวให้ทุกชนเผ่า บอกว่าห้ามพวกเขาอพยมมาทางนี้เด็ดขาด...”เมื่อได้ยินคำกล่าวของคนผู้นี้ เจียเหยาใจกระตุกโดยพลันนางรู้เป้าหมายของหยุนเจิงแล้ว!หยุนเจิงจงใจ!เขาต้องการให้ชนเผ่าโดยรอบทุ่งหญ้าซิ่นหลินเดินทางไปยังฉวนหรงและแมนจูตอนเหนือทางนั้น!เขาต้องหารให้กุ่ยฟางไปปล้นชนเผ่าของพวกเขา ทำลายพันธมิตรร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1023
ถัดไปสองวัน พวกหยุนเจิงโจมตีชนเผ่าหนึ่งอีกครั้งแต่ว่า ชนเผ่าแห่งนี้ได้ข่าวการบุกรุกของพวกเขาแล้ว ทั้งหมดหนีไปแล้วกระโจมของชนเผ่าแห่งนั้นยังอยู่ แต่คนและปศุสัตว์ล้วนหนีไปหมดเกลี้ยงแล้วมองดูร่องรอย น่าจะหนีไปทางตะวันตกแล้วพวกหยุนเจิงบุกมา นางจากกระโจมมากมายและอาหารประเภทเนื้อแห้ง ก็ไม่ได้รับสิ่งอื่นใดแต่ว่า นี่สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสิ่งที่เขาต้องการก็คือผลลัพธ์นี้!หากเป่ยหวนยอมจำนนแล้ว สิ่งที่พวกเขาไม่ได้รับบนสนามรบ ล้วนได้มาด้วยการเจรจา!ตอนนี้ ยังไม่ต้องรีบ!ตอนที่หยุนเจิงเตรียมจะเรียกคนให้เผากระโจมเหล่านี้ หน่วยสอดแนมคนหนึ่งควบม้ามารายงาน “รายงานองค์ชาย มีทหารม้ากองหนึ่งกำลังมุ่งหน้าประชิดเข้ามาจากสถานที่ไกล! คำนวณดูคร่าวๆ น่าจะไม่ถึงห้าร้อยคน...”ไม่ถึงห้าร้อยคน?หยุนเจิงรู้สึกผิดปกติเล็กน้อยน่าจะไม่ใช่คนของพวกเขากระมัง?แม้เป่ยหวนพ่ายแพ้แล้ว แต่ถึงเช่นไรนี่ก็เป็นถิ่นฐานของเป่ยหวนต่อให้พวกเขาบังอาจเพียงใดก็ไม่ถึงขั้นหูหนวกตาบอดพาคนมาห้าร้อยคนหรอก!น่าจะเป็นชาวเป่ยหวนกระมัง?แต่ว่า เป่ยหวนคนเล็กน้อยเพียงเท่านี้มาเพื่อสิ่งใด?หรือว่า มาน้อมส่งพ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1024
หยุนเจิงขมวดคิ้วมองเจียเหยา “เจ้าวิ่งมาหาข้าเช่นนี้ คงไม่ใช่เพราะเรื่องนี้กระมัง?”“ไม่ใช่อยู่แล้ว!”เจียเหยาสูดหายใจลึก พยายามทำให้ตัวเองสงบลง จากนั้นก็ค่อยๆ คุกเข่าลงกับพื้น “ข้าในนางองค์หญิงเจี้ยนกั๋ว ขอยอมจำนนต่อต้าเฉียนอย่างเป็นทางการ นี่คือตราสารยอมจำนนของเป่ยหวน ขอท่านอ๋อง...โปรดอ่าน!”เจียเหยากล่าวจบ ก็ค่อยๆ นำม้วนหนังสือออกมาจากหน้าอก สองมือชูม้วนหนังสือขึ้นสูงเดิมทีนี่ก็เป็นความอัปยศครั้งยิ่งใหญ่ทว่านางก็ยังคงเชิดหน้าขึ้น ราวกับว่า นี่เป็นความอัปยศครั้งสุดท้ายของนางหรือบางที นางกลัวว่าตอนที่ก้มหน้า น้ำตาจะหยดไหลลงมาเมื่อได้ฟังคำของเจียเยหา ทหารต้าเฉียนตื่นเต้นอย่างมากยอมจำนน!นี่คือการยอมจำนนที่แท้จริงแล้ว!ไม่เพียงเจรจาสันติ!พวกเขาตีเป่ยหวนจนยอมจำนนแล้ว!การยอมจำนนกะทันหันของเจียเหยา ทำให้หยุนเจิงนิ่งเงียบไปชั่วครู่ตามสถานการณ์ปกติแล้ว ตอนนี้เขาควรลงจากหลังม้าไปนั่งคุยกับเจียเหยาแต่เขาไม่ได้ทำเช่นนี้เจียเหยายอมจำยย เป็นทางเลือกที่ฉลาดมีปัญญาที่สุดเป่ยหวนโดนบีบบังคับจนกลายเป็นเช่นนี้แล้ว หากไม่ยอมจำนน ไม่รู้ต้องมีคนตายมากมายเท่าใดพวกเขาก่อเรื่องเช่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1025
“ลูกไม้?”เจียเหยายิ้มอย่างโศกเศร้า “เดินข้าสามารถหนีไปไกลได้ เดิมก็สามารถรอจนพวกเจ้าล่าถอยค่อยพาคนกลับมาอีกครั้งได้ แต่ตอนนี้ข้าเป็นฝ่ายมาหาเจ้าเพื่อยอมจำนน เจ้ายังบอกว่าข้าเล่นลูกไม้?”หยุนเจิงสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อไม่มีลูกไม้ใด เช่นนั้นก็ยกฉีเหยียนให้ข้าเถอะ!”เจียเหยาจับจ้องหยุนเจิงช่วงพริบตานั้น นางอยากจะโผเข้าไปโดยไม่สนทุกสิ่ง ตายตกไปพร้อมหยุนเจิงแต่สุดท้าย เจียเหยาก็พยามยามควบคุมความคิดนี้เอาไว้ไม่ต้องพูดถึงว่านางจะสามารถตายไปพร้อมกับหยุนเจิงได้หรือไม่ต่อให้นางทำเช่นนั้นได้จริง นางเองก็ไม่กล้าทำเมื่อสูญเสียหยุนเจิงไป ด้วยความโกรธของเหล่าลูกน้องหยุนเจิงจะทำทุกสิ่งทุกอย่างโดยไม่สนใจผลลัพธ์ เปิดฉากสังหารหมู่นองเลือดกับชนเผ่าทุกแห่งในทุ่งหญ้าต่อให้พวกเขาต้องให้อาหารม้าไปไล่ล่าติดตามไป ก็ไม่มีทางปล่อยทุกชนเผ่าในทุ่งหญ้าอีกทั้ง คนชราเหล่านั้น จะต้องเผชิญกับการสังหารหมู่“ถ้าหากเจ้าต้องการฉีเหยียนให้ได้ เช่นนั้นข้าก็ยกเข้าให้เจ้าแล้วกัน!”หลังพยายามควบคุมความวู่วามภายในใจ ในที่สุดเจียเหยาก็เลือกประณีประนอม “เจ้าจับข้าก่อนได้ ถึงเวลานั้น จะมีคนนำฉีเหยียนมาเปลี่ยนตัวก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1026
เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ทุกคนสีหน้าดำอึมครึมอีกครั้งฉินชีหู่มองหยุนเจิงด้วยความสนอกสนใจ ในใจแอบคิดหนังหน้าของหยุนเจิงนี้ฝึกฝนออกมาได้เช่นไร!กล่าวคำนี้ออกมา นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่หน้าแดงสักนิด?หากให้เขาไป เขาคงเกรงใจที่จะพูดออกมาในทางกลับกันหยุนเจิง กลับพูดออกมาได้หน้าตาเฉยเจียเหยาใบหน้ากระตุกเล็กน้อย กัดฟันกล่าว “ข้าคุกเข่าดีแล้ว! ข้าเป็นองค์หญิงเจี้ยนกั๋ว ไม่มีสิทธิ์ยืนเจรจากับเจ้า! เจ้าบอกเงื่อนไขเจ้ามาเถอะ!”“ไม่ยืนจริงหรือ?”หยุนเจิงขมวดคิ้วเขากำลังสงสัยอย่างรุนแรง เจียเหยากำลังทำตัวหน้าสงสารผู้หญิงคนนี้คิดจะให้เขาเกิดความคิดถนอมหยกรักบุปผาขึ้นมาจริงๆเมื่อได้เช่นนี้ ดาบที่เขาลงใส่เป่ยหวนก็จะไม่ค่อยรุนแรงนักแต่น่าเสียดาย เวลานี้ เขาไม่มีทางถนอมหยกรักบุปผาเด็ดขาด“ในเมื่อเจ้ายินดีคุกเข่า เช่นนั้นก็คุกเข่าเถอะ!”หยุนเจิงมองเจียเหยาเงียบๆ ค่อยๆ กล่าวเงื่อนไขของตัวเองออกมานอกจากเงื่อนไขพื้นฐานของการยอมจำนน การจ่ายส่วย และตัวประกันแล้ว หยุนเจิงมุ่งเน้นไปที่ปากท้องเป่ยหวนอพยพคนหนึ่งแสนเข้าสู่ซั่วเป่ยต้าเฉียนรับประกันความมั่นคงในการครองชีพขั้นพื้นฐานให้กับหนึ่ง
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1090
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1089
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1088
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1087
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1086
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1080
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1084
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1083
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1082
