เรื่อง...หวานใจนายเพลย์บอย คำโปรย...ความไม่ชัดเจนของเขาในวันนั้น ทำให้เธอหลุดมือไป การทวงคืนของรักของหวงจึงเริ่มขึ้นอีกครั้งแนะนำตัวละครธันยธรณ์ (คุณธรณ์) อายุ 35 ปีรองประธานบริษัทและเจ้าของผับหรู เขาหล่อ รวย ขี้เล่น รักจริง แต่เธอไม่เชื่ออลิสา (แอม) อายุ 25 ปีลูกสาวนักธุรกิจ เธอสวย นิสัยดี น่ารัก รักเขาได้แต่ก็รักตัวเองเป็น ไม่ยอมตกเป็นของเล่นของผู้ชายง่ายๆ@@@@@@@@ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแยก แต่งต่อจากเรื่อง หวานใจคุณพ่อลูกติด ค่ะนิยายเซ็ตนี้ มีทั้งหมด 4 เรื่องค่ะ1.เฮียช้าง = หวานใจคุณพ่อลูกติด2.เฮียสิงห์ = หวานใจนายสิงหราช3.เฮียธรณ์ = หวานใจนายเพลย์บอย4.เฮียมังกร = หวานใจเฮียมังกรตอนที่ 1 พบกันอีกครั้ง@ธันยธรณ์ สวัสดีครับ ผมธันยธรณ์ หรือ เฮียธรณ์ ที่หลายๆคนรู้จัก กลางวันผมทำงานบริษัท ส่วนกลางคืนผมเฝ้าผับ ชีวิตของผมก็ไม่มีอะไรมากผมแอบชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง วันนั้นเมื่อหลายเดือนก่อน ผมชวนเธอไปเที่ยวในที่สุดผมก็ได้ตัวของเธอมาครอบครองได้สำเร็จ แต่ผมกลับไม่ได้หัวใจของเธอมาด้วยเธอหายจากผมไปหลายเดือนจนกระทั่งวันนี้ครับ งานแต่งไอ้ช้างเพื่อนรักของผม เธอมาปรากฏตัวอีกครั้ง
ตอนที่ 2 ข้อเสนอผมนั่งครุ่นคิดอยู่นานว่าจะเข้าหาเธอได้ยังไงดี ในเมื่อเธอเหม็นขี้หน้าผมขนาดนี้ แต่คนอย่างผมไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอกครับอยู่ๆสายตาของผมก็บังเอิญเหลือบไปเห็นคุณอาธีภพกำลังเดินมาทางที่ผมนั่งอยู่พอดี แต่ผมไม่เห็นยัยขี้เหร่เดินมาด้วย ว่าแล้วก็ลุกขึ้นทักทายคุณพ่อตาสักหน่อยดีกว่า ยังไงท่านก็เป็นผู้ใหญ่อยู่ในแวดวงสังคมเดียวกัน"สวัสดีครับคุณอา" ผมลุกขึ้นยืนแล้วรีบเอ่ยทักทายคุณอาธีภพด้วยท่าทีให้เกียรติ"อ้าวธรณ์สวัสดีลูก" ผมมักจะเจอท่านอยู่บ่อยๆเวลาที่ผมไปที่บริษัทของไอ้ช้าง ไอ้มิตรน้องชายของผมก็ฝึกงานอยู่ที่นั่น จึงไม่แปลกที่ท่านจะรู้จักผม"คุณอาสบายดีนะครับ""อาสบายดี เราล่ะสบายดีมั้ย เพื่อนแต่งงานแล้วเมื่อไหร่เราจะมีกับเขาบ้างล่ะ""ผู้หญิงที่ผมกำลังจีบอยู่เธอเหม็นขี้หน้าผมอยู่น่ะสิครับ""อาเอาใจช่วยนะ แล้วยัยแอมหายไปไหนแล้วเนี่ย อาจะกลับแล้ว พอดีมีธุระต่อ" ท่านหันซ้ายมองขวาคงกำลังมองหาลูกสาว"ผมไม่ได้เจอน้องแอมซะนาน สวยขึ้นเยอะเลยนะครับ" เมื่อท่านยังไม่ได้เดินไปไหนผมจึงชวนท่านคุยต่อ"เกิดเป็นคนจะสวยอย่างเดียวมันไม่ได้หรอกนะ นี่ก็ตกลงกันไว้ว่ากลับจากเกาหลีครั้งนี้จะต้องมาช่วยอ
ตอนที่ 3 จู่โจมเมื่อวานคุณธีภพโทรมาบอกผมว่าวันนี้ลูกสาวของท่านจะมาเริ่มทำงานกับผมวันนี้เป็นวันแรก ผมจึงให้คนจัดโต๊ะไว้รอเธอตั้งแต่เมื่อวานเรียบร้อยแล้ว"ก๊อก ก๊อก ก๊อก" สงสัยจะมากันแล้ว"เชิญครับ""คุณอลิสามาแล้วครับบอส" เป็นเสียงของไอ้วินเลขาของผม ผมให้มันไปรับเธอขึ้นมา"สวัสดีครับน้องแอม เชิญนั่งก่อนครับ" ผมยิ้มให้เธอ แล้วบอกให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงานของผม"ไอ้วินมึงออกไปก่อน""ครับ"เมื่อไอ้วินเดินออกจากห้องทำงานส่วนตัวของผมไปแล้ว ผมจึงลุกออกจากเก้าอี้ของตัวเองแล้วเดินมายืนพิงขอบโต๊ะทำงานด้านหน้าใกล้ๆกับเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่"ยืนห่างๆฉันหน่อยก็ได้มั้งคะ" เธอทำท่าเขยิบหนีแต่ผมก็ขยับตามไป"คิดถึงคุณจังเลย อยากให้คุณนั่งบนตักของผมด้วยซ้ำ มา!""ว๊าย!!" เขาใช้ความเร็ว ยกตัวฉันขึ้นจากเก้าอี้ตัวที่ฉันนั่งอยู่แล้วลงไปนั่งแทน จากนั้นเขาก็รั้งเอวของฉันให้นั่งลงไปบนหน้าตักของเขาทันที ไอ้บ้านี่! ทำไมไวอย่างนี้นะ"ปล่อยนะ คุณจะทำอะไร!" เธอดิ้นขลุกขลักอยู่บนหน้าตักของผม ดิ้นไปก็เท่านั้นแหละเพราะผมคงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก ผมใช้แขนกอดเธอเอาไว้ ยิ่งเธอดิ้นแรงเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งกอดเธอ
ตอนที่ 4 ตบจูบ@ช่วงบ่าย"น้องแอมเข้ามาหาผมหน่อย" เสียงเรียกจากบอสดังขึ้นที่โต๊ะทำงานของเลขาด้านนอกด้วยเครื่องมือสื่อสารชนิดหนึ่ง"ค่ะ" ฉันรับปากแล้วลุกออกจากเก้าอี้เดินเข้าไปหาเขาที่ด้านในห้องทำงานส่วนตัว"มีอะไรให้รับใช้คะ" เปิดประตูเข้าไปแล้วเอ่ยถามทันที"ชงกาแฟให้ผมแก้วนึงสิ" เขาก้มหน้าพูดสายตาจับจ้องอยู่ที่งานตรงหน้า"ได้ค่ะ" รับคำเสร็จฉันจึงหมุนตัวแล้วเดินออกไป ฉันเลือกชงเป็นกาแฟสูตรประหยัดแต่เน้นคุณภาพ รับรองหายง่วงแถมตาสว่างทันทีเพราะความขม"ก๊อก ก๊อก ก๊อก""เชิญครับ""กาแฟค่ะ" ฉันเดินเข้ามาแล้วว่างแก้วกาแฟร้อนลงให้เขาบนโต๊ะทำงานพร้อมกับน้ำเปล่าอีกหนึ่งแก้ว"เดี๋ยว...ในแก้วนี้ใส่อะไรมาบ้าง" ฉันกำลังจะหมุนตัวเดินออกไป อยู่ๆเขาก็ถามขึ้น"กาแฟกับน้ำร้อนไงคะ" ตอบจริงๆไม่ได้กวนเลยสาบาน"กาแฟกี่ช้อน" สีค่อนข้างเข้มจัด เพราะไม่มีคอฟฟีเมตและน้ำตาลเลย เป็นกาแฟเพียวๆสามช้อน"สองช้อนค่ะ" ที่จริงใส่มาสาม"ทีหลังผมขอน้ำตาลกับคอฟฟีเมตด้วยนะครับ ส่วนแก้วนี้ผมดื่มให้ก็ได้ เดี๋ยวจะเสียน้ำใจคุณอุตส่าห์ชงมาให้แล้ว" ฉันทำหน้าเฉยๆอยากจะขำแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้"ค่ะ" ฉันหมุนตัวเดินออกไป ไม่คิดว่าเข
ตอนที่ 5 เว้นระยะห่างช่วงเที่ยงผมเคยบอกกับเธอเอาไว้ว่าให้เธอรอไปทานข้าวเที่ยงพร้อมผม แต่พอผมออกมาจากห้อง ไอ้วินเลขาของผมมันบอกว่าเธอออกไปทานข้าวก่อนแล้ว...สงสัยจะโกรธจริงๆช่วงบ่ายได้เวลาเข้างานผมยืนรอเธออยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ เห็นเธอเดินกลับเข้ามาทำงานแต่สายตาของเธอกลับไม่ยอมมองมาที่ผมเลยสักนิด"น้องแอม..." เธอเบนหน้ามามองผมเล็กน้อยแต่ไม่ยอมพูดอะไรเลย"โกรธเหรอ..." ฉันคงดีใจมั้งที่คุณทำแบบนั้นกับฉัน"คุณแกล้งผม ผมแกล้งคุณกลับ เราหายกัน คุณอย่าโกรธเลยนะ" ผมยอมง้อเธอเต็มที่ ไม่ได้เจอเธอตั้งหลายเดือน แต่ละวันที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่คิดถึงเธอ พอได้เจอกันผมก็ไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจอีก ก็แค่หยอกเล่นไม่คิดว่าเธอจะโกรธขนาดนี้"ขอโทษ..." ห๊ะ! เขายอมขอโทษฉันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ"หายโกรธเถอะนะ ผมแค่ล้อคุณเล่น ระหว่างเรามากกว่านี้..." (ก็เคยทำกันมาแล้ว) ประโยคที่ผมกำลังจะพูดถูกกลืนหายไปเมื่อเห็นสายตาพิฆาตของเธอมองมาด้วยความไม่พอใจ".........." ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีทางยอมยกโทษให้ง่ายๆหรอก แค่คำขอโทษคำเดียว ชิ!และแล้วพนักงานก็เริ่มทยอยกันเข้ามาทำงาน รวมถึงไอ้วินด้วย"เข้าไปคุยกันในห้องให้รู้เ
ตอนที่ 6 ปราบพยศเมื่อถึงเวลาเลิกงานผมรีบเดินออกมาดักรอเธอก่อน ก่อนที่เธอจะหนีผมไปเหมือนเมื่อช่วงเที่ยงอีกผมขอกุญแจรถของเธอเอามาขับให้ แล้วพาเธอมาคุยกันที่คอนโดส่วนตัวของผม"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ" เขาพาฉันเข้ามาในห้อง ห้องนี้ค่อนข้างกว้างแถมสะอาดสะอ้าน เดินเข้ามาเป็นโซฟาขนาดใหญ่ถูกจัดเป็นห้องรับแขกอยู่กลางห้องตรงทางเข้า ถัดออกไปเป็นพื้นที่ทำอาหาร ส่วนห้องที่ปิดอยู่น่าจะเป็นห้องนอน เขาพักอยู่ที่นี่เหรอ..."ที่นี่เป็นคอนโดส่วนตัวของผมเอง ผมอยู่ที่นี่" ที่นี่เป็นเหมือนบ้าน ผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่มาก่อน เธอเป็นคนแรก"ฉันจะกลับ" ฉันทำท่าจะเดินออก แต่ก็ถูกเขาเดินเข้ามาดักทางเอาไว้"ผมไม่ให้คุณกลับ ยังไงวันนี้เราก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง" เธอกำลังกลัวผม...แต่อีกไม่นานเดี๋ยวเธอก็คงชิน"ถ้างั้นก็รีบๆพูดมาค่ะ""ตกลงคุณโกรธผมเรื่องอะไรกันแน่ ถ้าคุณคิดว่าผมไม่จริงจัง ข้อนี้ผมขอบอกคุณชัดๆเลยว่าผมจริงจัง ให้ผมเริ่มจีบคุณใหม่ก็ได้" จริงจังเหรอ...ทำไมคำนี้ถึงได้รู้สึกดีจัง แต่มันก็ยังไม่ใช่ทั้งหมดที่ฉันอยากได้ยิน"ค่ะตามนี้ ฉันกลับแล้ว" ฉันกำลังเดินออกจากห้องนี้ บอกตามตรงว่ากลัว แต่เขาก็คว้าข
ตอนที่ 7 มือปลาหมึกเช้าวันรุ่งขึ้น"น้องแอม...เข้ามาหาผมหน่อยครับ" เสียงบอสดังขึ้นที่โต๊ะเลขาหน้าห้องด้วยเครื่องมือสื่อสารชนิดหนึ่งเหมือนอย่างเคย"ค่า..." ผู้ชายคนนี้จะเรียกอะไรก็ไม่เรียกสักอย่าง เดียวน้อง เดียวแอม บางทีก็คุณ...ฉันคิดในใจ"ก๊อก ก๊อก ก๊อก""เชิญครับ""จะเอากาแฟเหรอคะ""มานี่สิ" เขากวักมือเรียก ฉันจึงเดินเข้าไปหาเขาใกล้ๆ"ผมอยากกอดคุณมากกว่า" พูดยังไม่ทันจบ ผมก็รีบคว้าเอวของเธอด้วยแขนแข็งแรงข้างหนึ่ง ดึงให้เธอนั่งลงมาบนหน้าตักของผม"คุณ! มือไวอีกแล้วนะคะ ปล่อยค่ะ" เขาไม่ได้แค่ดึงเอาตัวฉันไปนั่งลงบนตักของเขาอย่างเดียว แต่กดจมูกโด่งๆซุกลงมาที่ซอกคอของฉันด้วย จนฉันต้องรีบหดคอหนี แถมมือที่ยังว่างจับมาที่หน้าอกของฉันแล้วบีบเบาๆ"นี่คุณ! มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ""ขอจับหน่อย...ไหนคุณบอกว่าจะไปทำหน้าแล้วก็ทำนมด้วยไง""ทำไม...ผิดหวังเหรอคะ""เปล่า...ผมดีใจต่างหาก ผู้ชายคนอื่นผมไม่รู้แต่สำหรับผม ผมไม่ได้ต้องการความใหญ่โตอะไรมากนักหรอก ชอบแบบเป็นธรรมชาติแบบนี้มากกว่า""คุณธรณ์! ที่นี่มันสถานที่ทำงานนะคะ""แต่ที่นี่มันห้องส่วนตัวของผม ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอกน่า" ผมไม่สนใจในสิ่งที่เธ
ตอนที่ 8 จูบดูดวิญญาณ@ผับหรูชาญเมือง"ทำไมถึงพามาที่นี่คะ" ตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะพาไปที่คอนโด ไม่คิดว่าจะพามาที่ผับ เคยได้ยินมาว่าเขาเป็นเจ้าของผับ มาเห็นด้วยตาตัวเองก็วันนี้แหละ"ผมต้องมาทำงานต่อ ตอนนี้ยังไม่มีลูกค้าหรอก ป่ะเข้าไปด้านในกัน" ตั้งแต่ลงจากรถมาเขาก็จับมือฉันจูงมาตลอดทาง เป็นคนโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย"ไอ้หมอก...หยิบเมนูแล้วขึ้นไปหาเฮียที่ด้านบนหน่อย""ครับเฮีย" ไอ้หมอก...คนนี้ชื่อหมอก ส่วนเขาแทนตัวเองว่าเฮียกับลูกน้องที่นี่ แตกต่างจากที่บริษัทอย่างสิ้นเชิง คนที่นั่นเรียกเขาว่าคุณธรณ์ แต่ฉันว่าเขาเหมาะกับชื่อเฮียธรณ์มากกว่านะเขาพาฉันเดินขึ้นบันได ที่นี่มีสองชั้นเหรอเนี่ย ฉันใช้สายตากวาดมองไปรอบๆ มีแต่ห้องเต็มไปหมดเลย เขาเดินพาฉันมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง"เชิญครับ" ผมเปิดประตูพร้อมกับเอ่ยเชิญให้เธอเดินนำเข้าไปก่อน"อันตรายหรือเปล่าคะ" อันตรายตั้งแต่ที่คุณตกลงยอมมากับผมแล้วครับคนสวย"ไม่อันตรายครับ ที่นี่ห้องทำงานผมเอง" ฉันก้าวเท้าเข้าไป ภายในห้องนี้มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ มีโซฟาขนาดใหญ่ เอ๊ะ...แล้วนั่นห้องอะไร อย่าบอกนะว่าเป็นห้องนอน..."เมนูครับ" เสียงของหมอกทำให้ฉันหันก
ตอนที่ 31 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ)ฉันได้ลูกสาวค่ะ คลอดออกมาหน้าตาน่ารัก ใบหน้าเหมือนกับเฮียธรณ์ป๊าของแกไม่มีผิด เฮียตั้งชื่อให้ลูกสาวว่าน้ององุ่น เฮียบอกว่าเรียกง่ายและน่ารักดีช่วงที่ฉันท้องแก่เฮียกลับบ้านเร็วทุกวัน จนถึงตอนนี้ น้ององุ่นอายุเกือบจะสามขวบแล้ว เฮียไม่เคยออกไปไหนเหมือนแต่ก่อนมานานมากแล้ว ช่วงเย็นหลังเลิกงานเฮียกลับมาถึงบ้านก่อนฉันทุกวันตอนนั้นที่น้ององุ่นเพิ่งคลอดกลับมาบ้านใหม่ๆ น้ององุ่นอ้อนมาก แกชอบร้องตอนช่วงดึกๆ ประมาณสองสามชั่วโมงทุกคืนร้องอยู่นานประมาณสามเดือน ก็ได้เฮียธรณ์นี่แหละค่อยช่วยเลี้ยง ค่อยช่วยอุ้มพาเดินรอบบ้านกว่าจะยอมหลับยอมนอน ตอนนั้นองุ่นเล่นฉันหุ่นดีในแบบไม่ต้องลดน้ำหนักเลยค่ะองุ่นร้องน่ากลัวมาก ฉันกับเฮียจึงพาแกไปหาคุณหมอตรวจหาสาเหตุอยู่หลายครั้ง ก็ไม่เจออะไร คนแก่แถวบ้านบอกว่าน้ององุ่นแค่อ้อนค่ะ ก็จริงอย่างที่เขาบอก หลังจากนั้นไม่นานแกก็เลิกร้องช่วงเช้าของทุกวัน ฉันกับเฮียจะต้องออกไปทำงานเหมือนทุกวัน ซึ่งเป็นภาพเดิมๆ ที่ทุกคนต้องเห็นและน่าจะชิน แต่องุ่นไม่ยอมชินสักที"ป๊าขา มี๊ขา อยู่บ้านกับองุ่นสักวันไม่ได้เหรอคะ" เสียงใสๆของเด็กวัยเกือบจะสามขวบ
ตอนที่ 30 แพ้ท้องฉันกับเฮียธรณ์แต่งงานอยู่กินด้วยกันมาได้สักพัก อีเฮียของฉันมันก็เสมอต้นเสมอปลายกับฉันดีค่ะ เขายังคงชอบไปนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่บ้านเฮียช้างเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือบ่อยขึ้น เพราะว่าว่างมาก...เนื่องจากไม่ต้องไปเฝ้าผับแล้วช่วงแรกๆฉันไปด้วย แต่ช่วงนี้ฉันเริ่มลงมือทำงานคิดโปรเจคใหม่ๆด้วยตัวเอง ก็เลยเลือกที่จะกลับบ้านไปนั่งทำงานต่อดีกว่า กำลังรู้สึกสนุกกับงานที่เพิ่งได้รับมาทำค่ะหลังจากแต่งงานกันแล้ว ฉันเอาเขามาอยู่ที่บ้านของฉันค่ะ เพราะฉันเป็นลูกคนเดียวคุณแม่อยากให้ลูกสาวอยู่บ้าน แต่ถ้าคุณมี๊บ้านโน้นคิดถึง เราก็จะพากันไปหาท่าน นอนค้างสองสามคืนก็กลับเสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อง ฉันหันไปมองนาฬิกาติดพนัง ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว จัดว่ายังไม่ได้ดึกมาก อยู่ในเกณฑ์รับได้ ฉันนั่งทำงานทำเป็นไม่สนใจเขาค่ะ แต่ในใจสนใจมาก ยิ่งถ้าเขายังกลับไม่ถึงบ้าน ฉันก็ยิ่งเป็นห่วงมาก นอนไม่หลับ ไม่ได้หึงหรือกลัวว่าเขาจะไปนอนกับคนอื่นหรอกนะคะ แต่เพราะความเมาของเขาที่ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงที่แสบสุดๆของเฮียก็คือ เขากลัวฉันด่าค่ะ เลยชวนคุณพ่อของฉันไปด้วยเป็นประจำ คุณแม่ไม่กล้าว่าเพราะเกรงใจลูกเขย ส่วนฉัน
ตอนที่ 29 คืนวิวาห์ทุกการกระทำของเธอผมรู้ตัวตั้งแต่เธอปลดกระดุมเม็ดแรกให้ผมแล้ว แต่ยังไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรกับผมต่อ"พ่อหลับแต่ทำไมลูกตื่นง่ายจัง" เธอบ่นพึมพำเบาๆคนเดียว เมื่อลูกชายของผมมันผงาดหัวชูคอสูงแข็งขืนสู้มือของเธอ ก็เธอนั่นแหละที่เป็นคนงัดมันออกมาผมนอนเฉยๆยอมให้เธอถอดกางเกงของผมออกไป จากที่เมาๆอยู่หายเมาทันทีเลยครับ"เฮียจะตื่นหรือไม่ตื่นคะ" ถ้าไม่ตื่นล่ะ...ผมคิดในใจ อยากเห็นเธอลักหลับผมจัง แค่คิดก็เสียวลงไปถึงไหนต่อไหนแล้วเธอจับความเป็นชายของผมขยับอยู่สักครู่ จากนั้นริมฝีปากของเธอก็เริ่มงับลงมาที่ความเป็นชายของผม ความเสียวที่เธอเป็นคนมอบให้มันค่อยๆเล่นงานผมหนักขึ้นๆ ทำให้ผมเผลอครางส่งเสียงออกมา"อ้า..." ก็มันทนไม่ไหวจริงๆนี่ ปากเมียทั้งนุ่มทั้งอุ่นขนาดนี้ใครจะไปทนไหว แถมยังโลมเลียจนผมแทบคลั่ง"ปับ! เฮียแกล้งหลับใช่มั้ยคะ" เสียงมือตีลงมาที่หน้าอกของผมพร้อมกับเสียงต่อว่าของเธอ"โอ๊ย! ก็เฮียอยากรู้นี่ว่าเมียจะทำอะไร" ผมพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง"คืนนี้เป็นคืนแต่งงานของเรานะคะ""เอาน่า...เฮียงีบแป๊บเดียว หายเมาแล้วนี่ไง ทำต่อสิ" มือของเธอที่ยังคงจับความ
ตอนที่ 28 แต่งงาน6 เดือนผ่านไปหลังจากวันที่ฉันกลับบ้านไปบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าฉันตกลงจะแต่งงานกับคุณธรณ์ อีกหนึ่งอาทิตย์ผู้ใหญ่ได้นัดมาคุยกัน สู่ขอฉันอย่างเป็นทางการ วันนั้นผู้ใหญ่คุยกันถึงการจัดงาน สถานที่ และฤกษ์งานแต่งที่จะจัดขึ้นจากวันนั้นถึงวันนี้ก็หกเดือนแล้ว กว่าจะได้จัดงานแต่งขึ้นในวันนี้ ถ้าถามว่าทำไมถึงนานจัง ขอตอบว่าได้ฤกษ์ดีเดือนนี้วันนี้ค่ะหกเดือนหลังจากวันที่ผู้ใหญ่คุยกัน ฉันกับเฮียเริ่มเตรียมตัดชุดแต่งงาน เตรียมจัดสถานที่และอะไรอีกหลายๆอย่าง ระยะเวลาหกเดือนมีเวลาเตรียมงานพอสมควรจนมีวันนี้เกิดขึ้นมาค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมา เฮียธรณ์ดีกับฉันมาตลอด ช่วงแรกๆเขายังต้องไปที่ผับอยู่เพราะมีงานบางอย่างที่คุณมิตรจัดการเองยังไม่ได้ ต้องการให้เฮียเข้าไปช่วยอยู่ในช่วงแรกๆ เฮียยังไม่สามารถปล่อยมือได้ในทันที ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเฮียธรณ์ไม่ต้องเข้าไปดูแลที่ผับนั้นแล้วค่ะส่วนฉันเรียนรู้งานกับคุณวินได้พอสมควรแล้ว เริ่มเข้าที่ เริ่มลงตัวมากขึ้น แต่ยังต้องพยายามอีก ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าไปนั่งประชุมฟังแนวคิดของผู้บริหารแต่ละท่าน ซึ่งความคิดของพวกเขาแต่ละคนไม่ธรรมดาเลย ทุกครั้งที่ฉันได้เข้าไป
ตอนที่ 27 พาเมียเข้าบ้านเช้าวันรุ่งขึ้น ผมพาน้องแอมออกจากรีสอร์ตแต่เช้า ส่วนไอ้ช้างกับครอบครัวคงกลับกรุงเทพฯ ตอนช่วงบ่ายๆหรือไม่ก็เย็นๆ แต่นั่นก็เรื่องของมันก่อนกลับกรุงเทพฯ ผมพาน้องแอมไปเที่ยวบนสันเขื่อนก่อนแวะถ่ายรูปคู่สองสามรูปก็กลับลงมา แล้วก็แวะไหว้พระที่วัดแถวๆนั้น จากนั้นก็ยิงยาวขับกลับกรุงเทพฯเลย ตรงไปหาป๊ากับมี๊ที่บ้าน ซึ่งก่อนไปผมได้โทรไปบอกพวกท่านก่อนแล้วว่าวันนี้ผมจะพาน้องแอมเข้าไปหาผมขับรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน รถจอดสนิทเตรียมที่จะลงจากรถ น้องแอมก็ถามขึ้นมาว่า..."คุณป๊ากับคุณมี๊ดุมั้ยคะ" ผมหันไปยิ้มให้เธอ...สงสัยจะเกร็ง"ไม่ดุหรอกครับ พวกท่านใจดีมาก ป่ะเข้าบ้านกัน" ผมเอื้อมมือไปจับมือน้องแล้วพาเดินเข้าบ้าน"ป๊าครับ มี๊ครับ อยู่บ้านกันมั้ยครับ..." ผมตะโกนเรียกเสียงดัง เมื่อเห็นว่าภายในบ้านเงียบๆ เหมือนไม่มีคนอยู่"ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเสียงดัง!" เป็นเสียงป๊าตะโกนกลับมา ผมได้ยินเสียงของท่านอยู่หลังบ้าน สงสัยเสียงของผมจะไปรบกวนทำให้สัตว์เลี้ยงของท่านตกใจอีกแล้ว ผมจึงจูงมือน้องแอมพาเดินตรงไปที่หลังบ้าน"ไหนบอกว่าไม่ดุไงคะ" ผมหันมายิ้มให้คนขี้สงส
ตอนที่ 26 ช่วงเวลาพิเศษผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นเธอนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง ชวนไปอาบน้ำพร้อมกันก็ไม่ยอมไป ไม่รู้กลัวอะไร"จะอาบน้ำเลยหรือจะนอนต่อ" ผมถามคนที่นอนอยู่บนเตียง เธอวางมือถือลงแล้วส่งยิ้มมา"ทำไมคะ""ถ้าอาบน้ำเฮียจะได้ออกไปซื้อข้าวให้ แต่ถ้านอนต่อเฮียก็จะยังไม่ไปซื้อ" เสื้อผ้าก็ยังไม่ยอมใส่ ผ้าขนหนูผืนเดียวพันตัวเอาไว้หลวมๆ เธอกำลังยั่วผม...ใจเย็นไอ้ธรณ์เดี๋ยวน้องช้ำ"อาบน้ำค่ะ""ถ้างั้นเดี๋ยวเฮียมา อยากกินน้ำอะไรมั้ย""อะไรก็ได้ค่ะ""โอเค...ฟอด!" ความน่ารักของเธอทำให้ผมอดใจไม่ไหว ขอหอมแก้มเธอก่อนออกไปซื้อข้าวสักฟอดสักพักใหญ่ๆผมกลับมา แวะคุยกับไอ้พวกนั้นที่บ้านหลังใหญ่ตั้งนาน พอดีผมเจอพวกมันก็เลยเดินเข้าไปหา ระหว่างสั่งข้าวสั่งน้ำเพราะว่าไอ้ของกินที่ว่ามันอยู่ไม่ได้ห่างจากบ้านเจ้าของ...จะว่าไปไอ้สิงห์ก็เข้าใจตั้งร้านเนอะ สะดวกพวกมันดี อยากกินตอนไหนก็แค่ก้าวขาออกมาจากบ้านแป๊บเดียวก็ได้กินแล้ว"มาแล้วครับ..." ผมรีบส่งเสียงกลัวว่าเธอจะรอนาน วางของในมือทั้งหมดลงแล้วเดินเข้าไปหาเธอในห้องนอน"เฮียไปนานมั้ย" ผมชะโงกหน้าเข้าไปถาม เห็นเธอกำลังนั่งเป่าผมให้แห้งอยู่ที่หน้ากระจก เอาจ
ตอนที่ 25 ข้าวใหม่ปลามันเช้าวันรุ่งขึ้นหน้าบ้านหลังใหญ่ เฮียช้างรอเพื่อนมาทานข้าว แต่รอเท่าไหร่มันก็ไม่โผล่หัวมาสักที จึงหยิบมือถือโทรออก เพราะยังไงก็มาเที่ยวด้วยกันแต่แค่แยกกันไปนอน"ว่าไง...เพื่อน""ไอ้ธรณ์กินข้าว""เดี๋ยวกูไปหากินเอง ขอบใจมาก" พูดเสร็จก็ตัดสายทิ้งทำเอาคนโทรไปแทบอยากจะโยนมือถือทิ้ง"อ้าว...วางสายไปแล้ว อุตส่าห์เป็นห่วง" เฮียช้างหันมาพูดกับน้องชายอีกสองคน"ปล่อยเฮียเขาเถอะ น่าจะกินอย่างอื่นแทนข้าวอิ่มไปแล้ว" สามคนพี่น้องพยักหน้าให้กันแล้วเดินเข้าบ้าน@บ้านพักหลังสุดท้าย"ใครโทรมาคะ" คนตัวเล็กที่กำลังนอนอยู่ข้างๆผม พลิกตัวมาถามแต่ยังไม่ยอมลืมตา"ไอ้ช้าง โทรมาตามไปกินข้าว" ถึงตอนนี้จะสายมากแล้วก็ตามแต่พวกผมสองคนเพิ่งจะนอนไปได้แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง อากาศยามเช้าหลังฝนตก แถมในห้องยังเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เสียงน้ำในลำธารข้างบ้านไหลผ่านฟังแล้วก็รู้สึกเพลินดี ได้บรรยากาศไปอีกแบบ แถมยังนอนกอดกันอยู่แบบนี้เที่ยงก็ยังไม่หิวหรอกครับข้าวน่ะ"แอมยังไม่หิว" เธอบอกผมเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ ผมก็ยังไม่หิวเหมือนกัน"แต่เฮียหิวแล้ว" เสื้อยืดบางๆสีขาว ไร้ชั้นในสวมใส่ เห็นแล้วอดใจไม่ไหวทุกที เซ็ก
ตอนที่ 24 ขอร้อง ดื่มกันพอหอมปากหอมคอ ผมกับน้องแอมก็ขอตัวแยกย้ายกลับไปพักผ่อน"ดึกแล้วอาบน้ำด้วยกันมั้ย จะได้ไม่ต้องเสียเวลารอ" ผมชวนเธออาบน้ำด้วยกันหน้าด้านๆนี่แหละ ซึ่งเธอก็รู้ทันครับ หันมาเบะปากใส่ผมแล้วอมยิ้ม"เฮียไปอาบก่อนเถอะ""อาบด้วยกันเถอะน่า ไม่ต้องเขิน" ผมรีบจูงมือเธอเข้าห้องน้ำก่อนที่เธอจะปฏิเสธ"มาเฮียช่วยถอด" หน้าแดงอีกแล้วเมียผม แต่เธอก็ยอมให้ผมช่วยถอดเสื้อผ้าออกให้ ใหม่ๆก็งี้แหละอีกหน่อยเดี๋ยวก็ชิน"ร้อนไปมั้ย" เธอส่ายหน้า มันคือน้ำอุ่นที่กำลังไหลออกมาจากฝักบัวครับ ผมถามเธอ สบู่เหลวถูกกดใส่มือแล้วค่อยๆลูบไล้ลงไปบนเรือนร่างสวยให้เธอ เอวเป็นเอว ก้นเป็นก้น หน้าอกสมส่วนกำลังดี"แอมถูหลังให้ค่ะ" มือเรียวหันไปกดสบู่เหลวแล้วชโลมลงแผ่นหลังกว้างให้ผม จากนั้นก็หันมาชโลมต่อที่แผงอกด้านหน้า จนเกิดเป็นฟองนุ่มๆเราช่วยกันอาบน้ำให้กันและกันแต่ยังไม่ทันเสร็จดี ผมก็เริ่มทนความต้องการของตัวเองที่มีต่อเธอไม่ไหว"แอม..." เสียงเรียกชื่อเธอเบาๆที่ข้างหู ใบหน้าโน้มลงไปเริ่มคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอขาวสะอาดไปมาอย่างเชื่องช้า"เฮีย...อาบให้เสร็จก่อน""เฮียทนไม่ไหวแล้ว ขอในนี้ได้มั้ย" ผมจับเธอพิงกั
ตอนที่ 23 วงเหล้าผมกับน้องแอมกลับมาที่บ้านของไอ้สิงห์อีกครั้ง บ้านหลังนี้ปลูกอยู่ตรงทางเข้ารีสอร์ต เป็นบ้านไม้หลังใหญ่สองชั้น ตัวบ้านทำจากไม้สักทั้งหลัง และที่นี่ก็คือที่นั่งดื่มประจำของพวกผมครับผมกับน้องแอมลงจากรถแล้วพากันเดินเข้าบ้าน น้ำหวานภรรยาสุดที่รักของไอ้ช้างกวักมือเรียกน้องแอมเดินหายกันเข้าไปด้านในส่วนผมนั่งลงตรงวงเหล้าหน้าบ้าน ตอนนี้ที่นั่งกันอยู่คือแก๊งเดิมครับ มีผม ไอ้ช้าง ไอ้สิงห์และไอ้กร ไอ้ช้าง ไอ้สิงห์ ไอ้กร เป็นพี่น้องที่คลานตามกันออกมา แต่ผมไม่ใช่ แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงชอบมานั่งกินกับไอ้พี่น้องบ้านนี้ เอาเป็นว่านิสัยของพวกมันสำหรับคำว่าเพื่อนฝูงแล้วน่าคบมากครับ"เฮียทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ ง้อไม่สำเร็จเหรอ" นั่งลงปุ๊บ ไอ้ตัวต้นเหตุก็เอ่ยถามผมทันที...ไอ้สิงห์ถึงมันจะเป็นน้องชายของเพื่อน แต่ผมเห็นมันเป็นเพื่อน อายุไม่ได้ต่างกันมาก นิสัยก็เช่นกัน เคยได้ยินคนพูดว่านิสัยเหมือนกันอยู่ด้วยกันไม่ได้แต่ผมกลับชอบที่จะอยู่กับพวกมัน"สำเร็จ" โดนลงโทษแต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนโดนแก้แค้นยังไงก็ไม่รู้"สำเร็จแล้วทำไมไม่ยิ้มล่ะครับ" ไอ้กรถามขึ้นมาบ้าง ช่วงที่ผมกำลังง้อกันอยู่ สงสัยช