ตอนที่ 1 พบกันอีกครั้ง

เรื่อง...หวานใจนายเพลย์บอย

คำโปรย...ความไม่ชัดเจนของเขาในวันนั้น ทำให้เธอหลุดมือไป การทวงคืนของรักของหวงจึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง

แนะนำตัวละคร

ธันยธรณ์ (คุณธรณ์) อายุ 35 ปี

รองประธานบริษัทและเจ้าของผับหรู เขาหล่อ รวย ขี้เล่น รักจริง แต่เธอไม่เชื่อ

อลิสา (แอม) อายุ 25 ปี

ลูกสาวนักธุรกิจ เธอสวย นิสัยดี น่ารัก รักเขาได้แต่ก็รักตัวเองเป็น ไม่ยอมตกเป็นของเล่นของผู้ชายง่ายๆ

@@@@@@@@

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแยก แต่งต่อจากเรื่อง หวานใจคุณพ่อลูกติด ค่ะ

นิยายเซ็ตนี้ มีทั้งหมด 4 เรื่องค่ะ

1.เฮียช้าง = หวานใจคุณพ่อลูกติด

2.เฮียสิงห์ = หวานใจนายสิงหราช

3.เฮียธรณ์ = หวานใจนายเพลย์บอย

4.เฮียมังกร = หวานใจเฮียมังกร

ตอนที่ 1 พบกันอีกครั้ง

@ธันยธรณ์

สวัสดีครับ ผมธันยธรณ์ หรือ เฮียธรณ์ ที่หลายๆคนรู้จัก กลางวันผมทำงานบริษัท ส่วนกลางคืนผมเฝ้าผับ ชีวิตของผมก็ไม่มีอะไรมาก

ผมแอบชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง วันนั้นเมื่อหลายเดือนก่อน ผมชวนเธอไปเที่ยวในที่สุดผมก็ได้ตัวของเธอมาครอบครองได้สำเร็จ แต่ผมกลับไม่ได้หัวใจของเธอมาด้วย

เธอหายจากผมไปหลายเดือนจนกระทั่งวันนี้ครับ งานแต่งไอ้ช้างเพื่อนรักของผม เธอมาปรากฏตัวอีกครั้ง เธอสวยขึ้นมากจนผมเกือบจำเธอแทบไม่ได้

“ไอ้ธรณ์...นั่นหวานใจของมึงหรือเปล่าน่ะ” ไอ้ช้างหันมาสะกิดผม ซึ่งผมเห็นเธอเดินเข้ามาแต่ไกลแล้ว

“สวัสดีค่ะ คุณคชา คุณน้ำหวาน ยินดีด้วยนะคะ” เธอเดินเข้ามาทักทายเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวที่หน้างาน หางตาของเธอจะมองมาที่ผมสักนิดก็ไม่มี!

“ขอบคุณคุณแอมมากนะครับที่มา ว่าแต่คุณอาธีภพมาด้วยหรือเปล่าครับ” คุณอาธีภพที่ไอ้ช้างมันถามถึงก็คือคุณพ่อของเธอ

“มาค่ะ แอมมากับคุณพ่อ ท่านเจอเพื่อนอยู่ทางด้านโน้นคงแวะทักทายกันมั้งคะ” พูดคุยกันด้วยรอยยิ้มแต่กลับไม่มีผมอยู่ในสายตา

“หวานดีใจจังที่คุณแอมมา หายไปตั้งนานสวยขึ้นเยอะเลยนะคะ” ล่าสุดยัยขี้เหร่ของผม เธอเคยพูดว่าจะบินไปเกาหลีเพื่อแปลงโฉม วันนี้เธอกลับมาแล้วสวยขึ้นจริงๆครับ

“ขอบคุณค่ะ” ยืนคุยกันอยู่แค่สามคน ส่วนผมยืนหัวโด่ นี่คนนะครับไม่ใช่ธาตุอากาศ

“เชิญด้านในเลยค่ะ ตามสบายนะคะ” และแล้วเธอก็เดินผ่านผมเข้าไปด้านในงานที่จัดไว้ต้อนรับแขก

“ไอ้สัส ปากอมอะไรอยู่ ทำไมไม่พูดอะไรเลยวะ” ไอ้ช้างเจ้าบ่าวของงานหันมาด่าผม

“จะให้กูพูดอะไร หน้ากูเธอยังไม่มองเลย” ตั้งแต่วันนั้นที่ผมใช้ความเจ้าเล่ห์ได้ซิงของเธอมาครอบครอง เราก็ยังไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย เธอหลบหน้าผมบินไปเกาหลีเลย

“ตามเธอเข้าไปสิวะ”

“ไม่ไป...”

 “ถ้าวันนี้มึงไม่รีบไป วันหลังห้ามมาบ่นให้กูฟังเด็ดขาด รำคาญหู!”

“แต่...” ผมไม่รู้จะเริ่มพูดกับเธอยังไงก่อนดี

“ไม่มีแต่ รีบไป!” เออไปก็ไป หน้าผมเธอยังไม่ยอมมอง เดินเข้าไปคุยด้วยหวังว่าจะไม่โดนด่าหน้าหงายกลับมานะครับ คนยิ่งเยอะๆอยู่ด้วย

“คุณช้าง...ยุ่งเรื่องคนอื่นอีกแล้วนะคะ” น้ำหวานหันมาดุเจ้าบ่าวของเธอเมื่อเหลือกันอยู่แค่สองคนแล้ว

“คนอื่นที่ไหน ไอ้ธรณ์มันเพื่อนผม” ยังไม่รู้ตัว!

“ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะค่ะ”

“แต่ผมว่าเธอทำแค่หน้า...” ไม่ได้ทำนม...อุ้ย! เจอสายตาเมียเข้าประโยคที่จะพูดต่อจึงถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเฉยเลย

“คุณกำลังจะพูดอะไรฉันรู้นะ ถ้าไม่เกรงใจแขกจะเอานิ้วจิ้มตาให้บอดเลยคอยดู” แหม! เมียรู้ทันตลอดเลย

“คนสวย หยุดก่อนครับ” เมื่อก่อนอีตานี่ชอบเรียกฉันว่ายัยขี้เหร่ มาวันนี้เรียกคนสวย ชิ! อย่าฝันว่าฉันจะหลงคารมง่ายๆ

“มีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ” หันไปยิ้มให้แบบสวยๆ เคยว่าฉันเอาไว้เยอะจะเอาคืนให้หัวหมุนเลยคอยดู!

“ผมคิดถึงคุณจังเลยที่รัก” ที่รัก! ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เขายังเหมือนเดิม หน้าตาดีพอๆกับปากนั่นแหละ

“ตอแหล!”

“ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก!” พูดด้วยรอยยิ้ม หน้ามึนจริงๆอีตานี่

“ถอยไปค่ะ ฉันเหม็นขี้หน้าคุณ” เธอทำท่าจะเดินหนี ผมจึงรีบเดินเข้าไปดักหน้าเธอ ขอมองหน้าใกล้ๆหน่อย ไหน...ไปทำอะไรมาบ้าง

“เดี๋ยวสิครับ คุยกันก่อนไม่ได้เจอกันตั้งนานกลับมาคราวนี้คุณสวยขึ้นเยอะเลยนะครับ” ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก! ไอ้ช้างมันบอกมา...

“ตกลงคุณมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ” ผู้ชายคนนี้ฉันรู้จักนิสัยเขาดี ไม่สนิทก็เหมือนสนิท เขาชอบแซวฉันอยู่บ่อยๆ ใครๆต่างก็รู้ว่าเขาเป็นเพลย์บอย กลางวันแสร้งทำเป็นนักธุรกิจมีหน้ามีตาทางสังคม ตกกลางคืนเฝ้าผับดื่มแอลกอฮอล์ ผู้หญิงสำหรับเขาเป็นแค่ของเล่นแก้เหงาเท่านั้น ฉันก็คือหนึ่งในผู้หญิงที่ถูกเขาใช้เพื่อแก้เหงามาแล้วครั้งหนึ่ง

ถ้าถามว่าครั้งนั้นฉันโกรธเขามั้ย ฉันยอมรับว่าครั้งนั้นฉันไม่ได้โกรธแต่ฉันแค่รู้สึกผิดหวัง ที่ฉันไว้ใจเขามากเกินไป ฉันคิดว่าเขาจะไม่มีวันทำกับฉันเหมือนกับที่ทำกับผู้หญิงคนอื่นๆ

“เรื่องวันนั้นของเรา” ผมโคตรอยากอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟังจริงๆแต่ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดี

“ฉันลืมไปแล้ว ขอตัวนะคะ” ลืมไปแล้ว!

“เดี๋ยวครับ ทำไมคุณไม่ตอบไลน์ผมเลยล่ะ”

“ฉันไม่บล็อกก็บุญแล้วค่ะ” พูดไม่ออกเลย! เธอพูดจบก็เดินหนีผมไป ผมกำลังจะเดินตามแต่ก็ถูกไอ้มิตรมันเดินเข้ามาดักหน้าผมเอาไว้ซะก่อน ไอ้มิตรก็คือน้องชายคนเดียวของผมเองครับ

“เฮีย! ใจเย็นๆน่า...พ่อเธอเดินมาโน่นแล้วถอยก่อนดีกว่า”

“ไอ้มิตร เดี๋ยวมึงคอยดูนะ เฮียจะเอายัยนี่มาเป็นพี่สะใภ้มึงให้ได้เลยคอยดู” ยิ่งยากยิ่งอยากได้!

“เอาอะไรมามั่นใจครับว่าเธอจะเอาเฮียมาทำผัว” ไม่มีเลย!

“ถ้าไม่ยอมดีๆ เฮียจะจับปล้ำจนกว่าเธอจะยอม”

“ปากดี! เข้าใกล้เธอให้ได้ก่อนดีมั้ยครับ”

“ไอ้มิตร กูพี่มึง จะเบรกทำไมเนี่ย”

“ก็ได้ครับ ไหนเฮียบอกว่าเธอไปเกาหลีทำหน้าทำนมไงครับ” ผมกับไอ้มิตรสองคนพี่น้องยืนคุยกันตามประสาผู้ชาย สายตาของเราสองคนก็ยังคงมองเธออยู่

“กูว่านมไม่ได้ทำ” ข้อนี้ผมมั่นใจเกินร้อย

“ผมก็ว่าแบบนั้น” คำพูดสบายๆของไอ้มิตรทำให้ผมหันไปมองหน้ามันทันที

“เฮียอยากพิสูจน์ว่ะ” พูดแล้วก็คิดถึงคืนนั้นจังเลย

“กลางวันแสกๆอย่าเพิ่งฝันสิเฮีย” ไอ้น้องเวร!

“พนันกันมั้ยล่ะ”

“เฮียอยากได้อะไรครับ”

“ถ้าเฮียชนะ เฮียขอให้มึงมาบริหารงานบริษัทป๊าแทนเฮียได้มั้ย”

“เฮียหยุดเลย เฮียขอเยอะเกินไป เห็นแบบนี้ผมก็ขี้เกียจไม่แพ้กับเฮียหรอกครับ”

“จะไปไหนก็ไปไป๊”

“ไปก็ได้ครับ เอาเปรียบกระทั่งน้อง” บ่นเสร็จมันก็เดินจากไป ผมก็เลยเดินกลับไปหาไอ้ช้างเจ้าบ่าวของงานตามเดิม

“ไงไอ้ธรณ์ ทำหน้าแบบนี้แห้วแดกกลับมาสิท่า”

“ก็เออดิวะ”

“ใจเย็นๆเพื่อน ถ้าเธอยังไม่มีใครที่ตรงนี้ก็ยังเป็นของมึงครับเพื่อน”

“ลองมีดูสิ” ผมไม่มีวันยอมยกของที่เป็นของผมแล้วให้คนอื่นไปง่ายๆเด็ดขาด

“ถ้าเธอมีมึงก็หมาไง”

“ไอ้ช้าง!” ไอ้สัสนี่! พูดไม่เข้าหูอีกคนและ

“โอเคๆ เราเพื่อนกัน แต่ยังไงมึงก็ต้องช่วยตัวเองไปก่อนนะ กูคงช่วยอะไรมึงมากไม่ได้” พูดเสร็จมันก็หันไปมองหน้าเจ้าสาวของมัน...สงสัยเมียจะหวง

“เออกูรู้แล้วน่า” ผมเองก็รู้สึกเกรงใจน้ำหวานอยู่เหมือนกันแต่ด้วยความที่ผมสนิทกับไอ้ช้างเวลาจะพูดอะไรผมไม่ค่อยระวังจึงทำให้น้ำหวานต้องฟังสิ่งที่ผมพูดไปด้วย ผมก็เลยคิดว่าเมียเพื่อนก็เพื่อนเรานั่นแหละ เพื่อนกันทั้งนั้น ผมเป็นผู้ชายเปิดเผยความลับไม่มีอยู่แล้ว