ตอนที่ 2 ข้อเสนอ

ตอนที่ 2 ข้อเสนอ

ผมนั่งครุ่นคิดอยู่นานว่าจะเข้าหาเธอได้ยังไงดี ในเมื่อเธอเหม็นขี้หน้าผมขนาดนี้ แต่คนอย่างผมไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอกครับ

อยู่ๆสายตาของผมก็บังเอิญเหลือบไปเห็นคุณอาธีภพกำลังเดินมาทางที่ผมนั่งอยู่พอดี แต่ผมไม่เห็นยัยขี้เหร่เดินมาด้วย ว่าแล้วก็ลุกขึ้นทักทายคุณพ่อตาสักหน่อยดีกว่า ยังไงท่านก็เป็นผู้ใหญ่อยู่ในแวดวงสังคมเดียวกัน

"สวัสดีครับคุณอา" ผมลุกขึ้นยืนแล้วรีบเอ่ยทักทายคุณอาธีภพด้วยท่าทีให้เกียรติ

"อ้าวธรณ์สวัสดีลูก" ผมมักจะเจอท่านอยู่บ่อยๆเวลาที่ผมไปที่บริษัทของไอ้ช้าง ไอ้มิตรน้องชายของผมก็ฝึกงานอยู่ที่นั่น จึงไม่แปลกที่ท่านจะรู้จักผม

"คุณอาสบายดีนะครับ"

"อาสบายดี เราล่ะสบายดีมั้ย เพื่อนแต่งงานแล้วเมื่อไหร่เราจะมีกับเขาบ้างล่ะ"

"ผู้หญิงที่ผมกำลังจีบอยู่เธอเหม็นขี้หน้าผมอยู่น่ะสิครับ"

"อาเอาใจช่วยนะ แล้วยัยแอมหายไปไหนแล้วเนี่ย อาจะกลับแล้ว พอดีมีธุระต่อ" ท่านหันซ้ายมองขวาคงกำลังมองหาลูกสาว

"ผมไม่ได้เจอน้องแอมซะนาน สวยขึ้นเยอะเลยนะครับ" เมื่อท่านยังไม่ได้เดินไปไหนผมจึงชวนท่านคุยต่อ

"เกิดเป็นคนจะสวยอย่างเดียวมันไม่ได้หรอกนะ นี่ก็ตกลงกันไว้ว่ากลับจากเกาหลีครั้งนี้จะต้องมาช่วยอาทำงาน ป่านนี้ยังไม่ได้อะไรสักอย่างเลย" ท่านกำลังบ่นลูกสาวของท่านให้ผมฟัง

"เอ่อ...คุณอาครับ น้องแอมยังไม่มีประสบการณ์ พอดีผมขาดผู้ช่วยพอดี ให้ผมช่วยสอนงานน้องให้เอามั้ยครับ สักหกเดือนหรือไม่ก็หนึ่งปี รับรองเก่งแน่นอนครับ" ได้จังหวะผมจึงรีบเสนอตัวทันที

"พูดจริงหรือเปล่าเนี่ย ถ้าธรณ์จะช่วยสอนงานน้องให้ อายินดีมากเลยนะ" ท่านสอนเองก็อดที่จะตามใจลูกสาวไม่ได้

"พูดจริงแน่นอนครับ ว่าแต่เจ้าตัวจะยอมมาหรือเปล่าครับ" ผมตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น อยากช่วยสอนงานให้เธอใจจะขาด

"เรื่องนี้เดี๋ยวอาจัดการให้ไม่ยอมก็ต้องยอม ถ้ายังเป็นอาที่ต้องสอนเองอยู่มีหวังก็คงไม่ได้เรื่องเพราะอดตามใจลูกสาวไม่ได้"

"พร้อมเมื่อไหร่มาได้ทันทีเลยนะครับ"

"ขอบใจมาก เจ้าตัวเดินมาโน่นแล้วอาไปก่อนนะ" ท่านเดินเข้ามาตบบ่าผมสองทีเบาๆแล้วเดินจากไป สงสัยจะรีบไปธุระต่อ

@บ้านอลิสา (แอม)

กลับมาถึงบ้านคุณธีภพก็เริ่มพูดคุยเรื่องที่จะให้ลูกสาวไปฝึกงาน เรียนรู้วิธีการทำงานกับธันยธรณ์ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มากไปด้วยความสามารถ

"แอมไม่ไปค่ะ" ฉันรีบปฏิเสธทันที ถ้าฉันไปก็เท่ากับว่าฉันยอมรับน่ะสิว่าฉันมีใจ ไม่เอา! ยังไงฉันก็ไม่มีทางยอมไปเด็ดขาด!

"พ่อขอเหตุผลด้วยเพราะอะไรลูกถึงไม่ยอมไป" ฉันหันไปมองหน้าคุณพ่อด้วยสายตาออดอ้อน

"ไม่มีเหตุผลค่ะ" เหตุผลมีแน่นอนแต่พูดออกมาไม่ได้

"ไปเถอะลูก ได้ไปฝึกงานกับคนเก่งๆแบบนั้น ไม่ใช่ใครที่ไหนจะได้ไปกันง่ายๆ ดูอย่างเจ้ามิตรสิ คุณวาริชยังให้มาเรียนรู้งานที่บริษัทเลย" มิตรก็คือน้องชายของคุณธรณ์ ส่วนคุณวาริชก็คือคุณพ่อของพวกเขาทั้งสอง

"แต่ลูกเหม็นขี้หน้าเขานี่คะ" คุณธีภพขยับคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย รู้สึกแปลกใจกับคำพูดของลูกสาว

"ฮึ! เจ้าธรณ์บอกกับพ่อว่าเขาจีบผู้หญิงอยู่คนนึง"

"ใครคะ" ฉันรีบถามทันที สีหน้าของคุณพ่อที่มองมาที่ฉันดูเหมือนว่าท่านจะจับพิรุธของฉันได้แล้ว

"พ่อก็ไม่รู้เหมือนกันแต่เขาบอกว่าเธอคนนั้นกำลังเหม็นขี้หน้าเขาอยู่ ใช่ลูกของพ่อหรือเปล่า" ท่านส่งยิ้มบางๆมาให้ฉัน จะตอบดีหรือไม่ตอบดีนะ...

"ไม่ทราบสิคะ คุณพ่อว่าคุณธรณ์เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันอยากรู้ในมุมมองของผู้ใหญ่ที่มองคนอย่างเขา

"ธรณ์เหรอ ในสายตาของพ่อ พ่อว่าเขาก็ไม่เลวนะ เป็นผู้ชายเอาการเอางานใช้ได้ แต่ดูลูกสาวของพ่อสิ..." ท่านหยุดพูดแต่ใช้สายตาพูดแทน

"คุณพ่อ...แต่แอมว่าข้อเสียของเขาเยอะจะตาย" เขาเจ้าชู้ เขามีผู้หญิงเยอะ ฉันไม่อยากเสียใจ

"ลูกของพ่อไม่มีข้อเสียเลยว่างั้น" อ้าว...

"คุณพ่อนี่ลูกนะคะ"

"ลูกก็อย่าคาดหวังจะให้เขาเป็นในแบบที่ลูกชอบมากนักสิ”

“คุณพ่อพูดเข้าข้างเขา ทำไมไม่เข้าข้างแอมล่ะคะ”

“มานั่งข้างพ่อมา" ท่านขยับก้นเพื่อให้ฉันเข้าไปนั่งใกล้ๆที่โซฟาตัวเดียวกัน

"เราพ่อลูกไม่มีความลับต่อกัน ลูกคือผู้หญิงคนนั้นที่เจ้าธรณ์พูดถึงใช่มั้ยบอกพ่อมา" ฉันกับคุณพ่อค่อนข้างสนิทกันมีเรื่องอะไรท่านก็มักจะมองออกได้ง่ายๆแบบนี้เสมอ

"ค่ะ แต่ลูกไม่ชอบความเจ้าชู้เพลย์บอยของเขานี่คะ" ฉันไม่รู้ว่าเขาชอบฉันจริงหรือว่าแค่อยากได้ ฉันไม่อยากเป็นของเล่นแก้เหงาของเขาอีก แต่ฉันก็ไม่ปฏิเสธว่าฉันอยากเป็นตัวจริง

"แล้วลูกชอบอะไรในตัวเขา" ทำไมคุณพ่อถามแบบนี้ เห็นแบบนี้ฉันก็เขินเป็นนะ

"ไม่ชอบอะไรเลยค่ะ" ฉันปฏิเสธ

"อย่าโกหกพ่อ สายตาของลูกบอกพ่อว่าลูกชอบเขา" สมแล้วที่ท่านเป็นคุณพ่อของฉัน ไม่เคยปิดบังอะไรท่านได้สักครั้งเลย

"คุณพ่อ...ก็ได้ค่ะ แอมชอบเขาที่เขาเป็นคนอารมณ์ดี ร่าเริง สนุกสนาน อยู่ด้วยแล้วมีความสุข แต่ข้อเสียของเขาล่ะคะ" ถ้าเกิดวันหนึ่งเขาเบื่อฉันขึ้นมา ฉันจะทำยังไง

"ผู้ชายมันก็เจ้าชู้ทุกคนนั่นแหละลูก เพียงแต่ว่าลูกของพ่อจะทำให้เขาหยุดเจ้าชู้ได้หรือเปล่าก็เท่านั้น" คุณพ่อกำลังจะบอกอะไรกับฉันกันแน่ ฉันไม่เข้าใจ

"ยังไงคะ"

"พ่อไม่ได้บอกให้ลูกต้องยอมรับความเจ้าชู้ของเขานะลูก แต่พ่อกำลังอยากให้ลูกลองศึกษาดูใจกับเขาดูก่อน ถ้าลูกยอมไปเรียนรู้งานกับเขา ลูกจะได้ใช้เวลานี้ศึกษานิสัยใจคอกัน แถมได้เรียนรู้งานด้วย"

ฉันทำท่าคิด...ข้อเสนอของคุณพ่อก็ฟังดูไม่เลว ถ้าฉันยอมไปเรียนรู้งานที่บริษัทกับเขา สิ่งที่ฉันจะได้ก็คือเรื่องงานและได้รู้ว่าจริงๆแล้วในใจของเขาคิดอะไรกับฉันกันแน่ แต่ฉันจะไม่มีวันยอมตกเป็นของเขาง่ายๆเหมือนครั้งแรกอีกแน่นอน

"ก็ได้ค่ะ แอมจะไปฝึกงานกับเขา" ฉันตกลงไปก็ได้ อย่างน้อยฉันจะได้ไม่ต้องมานึกเสียดายทีหลัง ให้เวลากับเรื่องนี้สักพักคงไม่เสียเวลาชีวิตมากนักหรอกมั้ง

"สองคนพ่อลูก คุยอะไรกันอยู่คะ ลุกขึ้นมาทานข้าวกันได้แล้วค่ะ"

"ค่า...คุณแม่ ไปค่ะคุณพ่อ ทานข้าวกันดีกว่า" ฉันกอดแขนคุณพ่อแล้วพากันเดินตามคุณแม่เข้าไปในห้องรับประทานอาหาร

"คุยอะไรกันคะสองคนพ่อลูก"

"คุณพ่ออยากได้ลูกเขยค่ะ" ฉันตอบยิ้มๆ

"ใครลูก แม่รู้จักหรือเปล่า" คุณแม่ของฉันท่านเป็นแม่บ้าน คอยดูแลฉันกับคุณพ่ออย่างดีมาตลอดไม่เคยไปบริษัท ท่านคงไม่รู้จักผู้ชายเจ้าชู้คนนั้นหรอก

"ความลับค่ะ" ฉันตอบยิ้มๆ ก็ฉันเขินนี่คะ ถ้าเขาไม่จริงใจ ฉันก็คงไม่เอาหรอกค่ะ

"อ้าวเจ้าลูกคนนี้นี่"

"เอาน่าคุณ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง"