MasukShare
ตอนที่ 5 เว้นระยะห่าง
Terakhir Diperbarui:
2025-03-07 19:54:38ตอนที่ 5 เว้นระยะห่าง
ช่วงเที่ยงผมเคยบอกกับเธอเอาไว้ว่าให้เธอรอไปทานข้าวเที่ยงพร้อมผม แต่พอผมออกมาจากห้อง ไอ้วินเลขาของผมมันบอกว่าเธอออกไปทานข้าวก่อนแล้ว...สงสัยจะโกรธจริงๆ
ช่วงบ่ายได้เวลาเข้างานผมยืนรอเธออยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ เห็นเธอเดินกลับเข้ามาทำงานแต่สายตาของเธอกลับไม่ยอมมองมาที่ผมเลยสักนิด
"น้องแอม..." เธอเบนหน้ามามองผมเล็กน้อยแต่ไม่ยอมพูดอะไรเลย
"โกรธเหรอ..." ฉันคงดีใจมั้งที่คุณทำแบบนั้นกับฉัน
"คุณแกล้งผม ผมแกล้งคุณกลับ เราหายกัน คุณอย่าโกรธเลยนะ" ผมยอมง้อเธอเต็มที่ ไม่ได้เจอเธอตั้งหลายเดือน แต่ละวันที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่คิดถึงเธอ พอได้เจอกันผมก็ไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจอีก ก็แค่หยอกเล่นไม่คิดว่าเธอจะโกรธขนาดนี้
"ขอโทษ..." ห๊ะ! เขายอมขอโทษฉันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ
"หายโกรธเถอะนะ ผมแค่ล้อคุณเล่น ระหว่างเรามากกว่านี้..." (ก็เคยทำกันมาแล้ว) ประโยคที่ผมกำลังจะพูดถูกกลืนหายไปเมื่อเห็นสายตาพิฆาตของเธอมองมาด้วยความไม่พอใจ
".........." ฝันไปเถอะ ฉันไม่มีทางยอมยกโทษให้ง่ายๆหรอก แค่คำขอโทษคำเดียว ชิ!
และแล้วพนักงานก็เริ่มทยอยกันเข้ามาทำงาน รวมถึงไอ้วินด้วย
"เข้าไปคุยกันในห้องให้รู้เรื่อง" น้ำเสียงเข้มๆของผมเอ่ยชวนเธอเข้าไปคุยกันในห้องทำงานเพื่อความเป็นส่วนตัว ผมไม่สบายใจเลยที่เห็นเธอเป็นแบบนี้
"ไม่ไป!"
"คุณเป็นแบบนี้ผมไม่สบายใจ...ไป!" ผมคว้าข้อมือของเธอแล้วพาเธอเดินเข้ามาในห้องได้จนสำเร็จ
"ปล่อย!!" เธอสะบัดข้อมือออกจากการจับกุมของผมอย่างแรง จนข้อมือของเธอหลุดออก
"ขอโทษจริงๆ ผมแค่จูบ คุณจะโกรธอะไรผมนักหนา หายโกรธเถอะนะ" อย่างที่รู้ว่าระหว่างเรามากกว่าจูบก็เคยทำกันมาแล้วกับอีแค่จูบมันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากเลยนะ
"ฉันไม่ได้โกรธที่คุณจูบฉันแต่ที่ฉันโกรธเป็นเพราะคุณเห็นฉันเป็นตัวตลก เห็นฉันเป็นแค่ของเล่นที่คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้ ฉันเป็นคนนะมีชีวิตจิตใจ แล้วฉันก็ไม่ใช่ของเล่นของคุณ" หัวใจของฉันมันเหมือนมีแผล แค่สะกิดนิดเดียวก็รู้สึกเจ็บปวดไปหมด
"แอม...คุณกำลังเข้าใจผมผิดนะ" ต่อให้ผมสารภาพความในใจตอนนี้เธอก็คงไม่เชื่อ
"ระหว่างเราเว้นระยะห่างกันหน่อยดีมั้ยคะ ฉันมาเรียนรู้งาน ต้องการที่จะได้ความรู้กลับไป ไม่ใช่ความรู้สึกบ้าๆแบบนี้!" ประโยคหลังฉันอารมณ์ขึ้นสุด ฉันยอมรับว่าฉันตั้งใจแกล้งเขาจริง แต่ปากของเขาที่กระแทกลงมาแม่งโคตรเจ็บเลย เลือดออกด้วย ถ้าจูบดีๆจะไม่ว่าสักคำ
"ไม่นะ...ผมไม่ยอมเว้นระยะบ้าบออะไรทั้งนั้นแหละ ขอโทษจริงๆ ผมไม่คิดว่าคุณจะมีความรู้สึกแบบนี้ คุณไม่ใช่ของเล่นอะไรทั้งนั้น แล้วผมก็ไม่เคยคิดแบบนั้นกับคุณเลยนะแอม" ฉันกำลังจะจัดการความรู้สึกของตัวเอง แต่ยิ่งพยายามมันก็ยิ่งแสดงอาการ ถ้าฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย ฉันคงไม่รู้สึกโกรธและเสียความรู้สึกมากขนาดนี้
"แอม...คุณร้องไห้เหรอ" ฉันหันหลังให้เขายืนเช็ดน้ำตาทิ้งแบบลวกๆ
"ฉันเกลียดความรู้สึกบ้าๆนี่" ทำไมฉันจะต้องรักเขาด้วย แล้วทำไมฉันจะต้องพาตัวเองมาอยู่ที่นี่ เจอสถานการณ์แบบนี้ ตกลงฉันคิดถูกหรือคิดผิดที่ยอมมา
"ขอโทษ..." ผมกอดเธอจากทางด้านหลัง ซึ่งเธอก็ยอมให้ผมกอดอยู่สักครู่ ผมรู้สึกถึงแรงสะอื้นของเธอ
"ปล่อยเถอะค่ะ ได้เวลางานแล้วฉันจะออกไปทำงาน" ผมจับหัวไหล่ของเธอให้เธอหันหน้าเข้ามาหาผมแล้วเช็ดน้ำตาให้เธออย่างเบามือ
"ช่วงเย็นคุณอย่าเพิ่งรีบกลับบ้านได้มั้ย อยู่คุยกันก่อน"
"............" ฉันไม่ได้ตอบแต่เลือกที่จะเดินออกไปเลย ในใจก็อยากคุยกันให้รู้เรื่องตกลงเขาต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แต่อีกใจก็กลัวคำตอบที่จะได้รับ
@โต๊ะเลขา
"คุณแอม...คุณโอเคหรือเปล่าครับ" ฉันตาแดงออกมา ขืนโกหกไปก็คงไม่เนียน
"ทำงานต่อเถอะค่ะ ฉันแยกแยะได้"
"ผมขอถามอะไรคุณแอมหน่อยได้มั้ยครับ"
"ค่ะ" ฉันพยักหน้าแต่ไม่ได้มองหน้าคุณวิน ยังคงก้มหน้าหยิบทิชชูมาซับน้ำตาอยู่ นี่ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
"คุณแอมรู้จักบอสดีแค่ไหนครับ"
"............"
"เอาเป็นว่าผมรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับบอส พูดมาเถอะครับ คุณรู้จักบอสของผมดีแค่ไหนครับ"
"เอาจริงๆ แอมรู้จักเขาแค่เพียงผิวเผินเท่านั้นแหละค่ะ ในสายตาของคุณ บอสของคุณเป็นคนยังไงคะ"
"สิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อไปนี้เป็นความจริงทั้งหมด คุณแอมลองเอาไปคิดและชั่งน้ำหนักเอาเองนะครับ ข้อแรกบอสของผมไม่เคยรับพนักงานผู้หญิงมาอยู่ใกล้ชิดแบบคุณมาก่อน บอสของผมไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเท่ากับคุณมาก่อน ข้อนี้จากที่ผมเห็นและสัมผัสมาตลอดอายุการทำงานของผมตลอดเจ็ดปีนี้ครับ บอสของผมไม่เคยไปทานข้าวกับผู้หญิงคนไหนสองต่อสองแบบคุณมาก่อน ถ้าเป็นเรื่องงาน ทานข้าวกับลูกค้าอันนี้ยกเว้นนะครับ"
"คุณวินพูดจนแอมรู้สึกว่าแอมเป็นคนสำคัญของเขาเลยนะคะ" ในบางครั้งเขาก็ดูแคร์ฉัน ในบางครั้งฉันก็เป็นแค่ตัวตลก
"คุณแอมสำคัญสำหรับบอสแน่นอนครับ มีอะไรก็คุยกันดีๆนะครับ ผมอยากให้บอสของผมสละโสดจะแย่"
"เขาไม่เคยบอกว่าชอบแอมสักคำเลยนะคะ" ฉันไม่รู้จริงๆว่าเขาคิดยังไงกับฉันกันแน่
"บอสน่าจะปากหนักครับเชื่อผม เอาเป็นว่าคำพูดไม่สำคัญดูที่การกระทำดีกว่า ลองปรับตัวเข้าหากันดูนะครับ"
".........." พูดเหมือนคนผ่านการมีความรักมาแล้วเลย ส่วนฉันเกิดมาเป็นคนขี้เหร่มาตั้งแต่เกิด แฟนไม่เคยมีหรอกค่ะ
"ถ้าคุณแอมไม่มีใจคุณแอมคงไม่มา...จริงมั้ยครับ" เขามองออก!
"แอมขอถามคุณวินบ้างได้มั้ยคะ" ฉันไม่ตอบแต่เลือกที่จะตั้งคำถามแทน
"ได้ครับ"
"คุณวินมีครอบครัวหรือยังคะ"
"มีแล้วสิครับ คุยเรื่องนี้ผมขออวดหน่อยก็แล้วกัน" คุณวินหยิบมือถือขึ้นมาโชว์รูปลูกสาวหน้าตาน่ารักยิ้มหวานแก้มยุ้ยให้ฉันดู
"แกเพิ่งจะได้ขวบครับ ชื่อน้องพิ้งค์"
"น่ารักจังเลยค่ะ" ดูรูปน้องพิ้งค์เสร็จฉันก็เริ่มทำงานต่อ นั่งทำงานไปก็แอบมองประตูห้องของเขาไป ไม่รู้ว่าคนด้านในจะทำอะไรอยู่ เขาจะคิดถึงฉันแบบที่ฉันคิดถึงเขาบ้างหรือเปล่านะ
@ธันยธรณ์
ช่วงบ่ายมานี้ผมทำงานไม่รู้เรื่องเลย ในใจคิดถึงแต่คนที่อยู่ด้านนอก ไม่รู้ป่านนี้น้ำตาของเธอจะแห้งหรือยัง เธอกำลังเข้าใจผมผิด ยังไงวันนี้ผมก็ต้องอธิบายเรื่องนี้ให้เธอเข้าใจ
Bab terkait
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 6 ปราบพยศ
ตอนที่ 6 ปราบพยศเมื่อถึงเวลาเลิกงานผมรีบเดินออกมาดักรอเธอก่อน ก่อนที่เธอจะหนีผมไปเหมือนเมื่อช่วงเที่ยงอีกผมขอกุญแจรถของเธอเอามาขับให้ แล้วพาเธอมาคุยกันที่คอนโดส่วนตัวของผม"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ" เขาพาฉันเข้ามาในห้อง ห้องนี้ค่อนข้างกว้างแถมสะอาดสะอ้าน เดินเข้ามาเป็นโซฟาขนาดใหญ่ถูกจัดเป็นห้องรับแขกอยู่กลางห้องตรงทางเข้า ถัดออกไปเป็นพื้นที่ทำอาหาร ส่วนห้องที่ปิดอยู่น่าจะเป็นห้องนอน เขาพักอยู่ที่นี่เหรอ..."ที่นี่เป็นคอนโดส่วนตัวของผมเอง ผมอยู่ที่นี่" ที่นี่เป็นเหมือนบ้าน ผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่มาก่อน เธอเป็นคนแรก"ฉันจะกลับ" ฉันทำท่าจะเดินออก แต่ก็ถูกเขาเดินเข้ามาดักทางเอาไว้"ผมไม่ให้คุณกลับ ยังไงวันนี้เราก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง" เธอกำลังกลัวผม...แต่อีกไม่นานเดี๋ยวเธอก็คงชิน"ถ้างั้นก็รีบๆพูดมาค่ะ""ตกลงคุณโกรธผมเรื่องอะไรกันแน่ ถ้าคุณคิดว่าผมไม่จริงจัง ข้อนี้ผมขอบอกคุณชัดๆเลยว่าผมจริงจัง ให้ผมเริ่มจีบคุณใหม่ก็ได้" จริงจังเหรอ...ทำไมคำนี้ถึงได้รู้สึกดีจัง แต่มันก็ยังไม่ใช่ทั้งหมดที่ฉันอยากได้ยิน"ค่ะตามนี้ ฉันกลับแล้ว" ฉันกำลังเดินออกจากห้องนี้ บอกตามตรงว่ากลัว แต่เขาก็คว้าข
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 7 มือปลาหมึก
ตอนที่ 7 มือปลาหมึกเช้าวันรุ่งขึ้น"น้องแอม...เข้ามาหาผมหน่อยครับ" เสียงบอสดังขึ้นที่โต๊ะเลขาหน้าห้องด้วยเครื่องมือสื่อสารชนิดหนึ่งเหมือนอย่างเคย"ค่า..." ผู้ชายคนนี้จะเรียกอะไรก็ไม่เรียกสักอย่าง เดียวน้อง เดียวแอม บางทีก็คุณ...ฉันคิดในใจ"ก๊อก ก๊อก ก๊อก""เชิญครับ""จะเอากาแฟเหรอคะ""มานี่สิ" เขากวักมือเรียก ฉันจึงเดินเข้าไปหาเขาใกล้ๆ"ผมอยากกอดคุณมากกว่า" พูดยังไม่ทันจบ ผมก็รีบคว้าเอวของเธอด้วยแขนแข็งแรงข้างหนึ่ง ดึงให้เธอนั่งลงมาบนหน้าตักของผม"คุณ! มือไวอีกแล้วนะคะ ปล่อยค่ะ" เขาไม่ได้แค่ดึงเอาตัวฉันไปนั่งลงบนตักของเขาอย่างเดียว แต่กดจมูกโด่งๆซุกลงมาที่ซอกคอของฉันด้วย จนฉันต้องรีบหดคอหนี แถมมือที่ยังว่างจับมาที่หน้าอกของฉันแล้วบีบเบาๆ"นี่คุณ! มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ""ขอจับหน่อย...ไหนคุณบอกว่าจะไปทำหน้าแล้วก็ทำนมด้วยไง""ทำไม...ผิดหวังเหรอคะ""เปล่า...ผมดีใจต่างหาก ผู้ชายคนอื่นผมไม่รู้แต่สำหรับผม ผมไม่ได้ต้องการความใหญ่โตอะไรมากนักหรอก ชอบแบบเป็นธรรมชาติแบบนี้มากกว่า""คุณธรณ์! ที่นี่มันสถานที่ทำงานนะคะ""แต่ที่นี่มันห้องส่วนตัวของผม ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอกน่า" ผมไม่สนใจในสิ่งที่เธ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 8 จูบดูดวิญญาณ
ตอนที่ 8 จูบดูดวิญญาณ@ผับหรูชาญเมือง"ทำไมถึงพามาที่นี่คะ" ตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะพาไปที่คอนโด ไม่คิดว่าจะพามาที่ผับ เคยได้ยินมาว่าเขาเป็นเจ้าของผับ มาเห็นด้วยตาตัวเองก็วันนี้แหละ"ผมต้องมาทำงานต่อ ตอนนี้ยังไม่มีลูกค้าหรอก ป่ะเข้าไปด้านในกัน" ตั้งแต่ลงจากรถมาเขาก็จับมือฉันจูงมาตลอดทาง เป็นคนโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย"ไอ้หมอก...หยิบเมนูแล้วขึ้นไปหาเฮียที่ด้านบนหน่อย""ครับเฮีย" ไอ้หมอก...คนนี้ชื่อหมอก ส่วนเขาแทนตัวเองว่าเฮียกับลูกน้องที่นี่ แตกต่างจากที่บริษัทอย่างสิ้นเชิง คนที่นั่นเรียกเขาว่าคุณธรณ์ แต่ฉันว่าเขาเหมาะกับชื่อเฮียธรณ์มากกว่านะเขาพาฉันเดินขึ้นบันได ที่นี่มีสองชั้นเหรอเนี่ย ฉันใช้สายตากวาดมองไปรอบๆ มีแต่ห้องเต็มไปหมดเลย เขาเดินพาฉันมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง"เชิญครับ" ผมเปิดประตูพร้อมกับเอ่ยเชิญให้เธอเดินนำเข้าไปก่อน"อันตรายหรือเปล่าคะ" อันตรายตั้งแต่ที่คุณตกลงยอมมากับผมแล้วครับคนสวย"ไม่อันตรายครับ ที่นี่ห้องทำงานผมเอง" ฉันก้าวเท้าเข้าไป ภายในห้องนี้มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ มีโซฟาขนาดใหญ่ เอ๊ะ...แล้วนั่นห้องอะไร อย่าบอกนะว่าเป็นห้องนอน..."เมนูครับ" เสียงของหมอกทำให้ฉันหันก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 9 เพลย์บอยออกลาย
ตอนที่ 9 เพลย์บอยออกลาย"เฮีย...ผมขอโทษนะ" ผมเบนหน้าไปมองไอ้น้องเวรที่มันกำลังทำหน้าที่ขับรถพาผมกลับ"มึงมาทำไม" ผมถามเสียงห้วน อารมณ์ยังค้างอยู่เลยเนี่ย..."ผมไม่รู้จะไปไหน ก็เลยออกมาหาเฮียดีกว่า" ไอ้มิตรมันเป็นน้องชายของผมก็จริงแต่อายุของเราห่างกันหลายปี"คิดถึงกูว่างั้น""ครับ...เอาน่า ผมขอโทษนะ ผมก็ออกมาแล้วทำไมเฮียไม่ต่อล่ะ""ผู้หญิงเขาอาย กูก็ไม่อยากจะเร่งรัด อยากให้เป็นธรรมชาติ มึงเข้าใจมั้ย" ปกติถ้าไม่ใช่แอม ผมคงไม่สนใจ"เธอมีท่าทีกับเฮียเป็นยังไงบ้างครับ""เธอคงมีใจให้กูบ้างแหละ ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงไม่มาหรอก""บอกป๊ากับมี๊เลย" สู่ขอ..."ใจเย็นเว้ย ยังไม่ได้คบกันเลย พ่อแม่เค้าจะยอมยกลูกสาวให้กูเหรอวะ""เออ...ก็จริง""ตกลงคนนี้เฮียเอาจริงแน่นะ""อือ...กูจะเอายัยนี่แหละ" ชอบมาตั้งนานแล้ว จะยอมให้หลุดมือไปได้ยังไง"แล้วจะไปไหนต่อ" ผมถามเพราะตอนนี้ถึงหน้าผับแล้ว"ว่าจะหาสาวไปนอนกอดอุ่นๆสักคน ผมก็จะกลับแล้ว" มาหาเหยื่อโดยเฉพาะ เมื่อก่อนผมก็เป็นแบบมันนี่แหละ ตอนนี้ว่าจะเลิกแล้ว"หาเมียสักคนสิ" ผู้ชายอย่างเราเรื่องอย่างว่ามันขาดไม่ได้ แต่ถ้าได้มีเมียทุกอย่างที่เคยทำก็พร้อมที่จะหยุด"ไ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 10 หัวใจเต้นแรง
ตอนที่ 10 หัวใจเต้นแรง "ไอ้วิน...ช่วงบ่ายไม่มีงานอะไรสำคัญแล้ว เฮียไม่กลับเข้ามาแล้วนะ""แล้ว..." สายตาของมันมองมาที่น้องแอม"ด้วย!""โอเคครับ""ป่ะ" ผมสะกิดให้น้องแอมเดินตามผมออกมา ยังไงช่วงเที่ยงผมก็ต้องพาเธอออกไปทานอาหารกลางวันอยู่แล้ว เป็นภาพปกติที่ทุกคนต้องเห็น"จะไปไหนคะ แล้วทำไมช่วงบ่ายถึงไม่เข้ามาแล้วล่ะ" เดินมาถึงที่รถเธอก็ตั้งคำถามใส่ผมทันที"เถอะน่า...เดี๋ยวคุณก็รู้เองแหละ" อีตานี่ต้องคิดไม่ซื่อกับฉันแน่ๆ บอกก่อนไม่ได้หรือไงจะได้เตรียมใจไว้ก่อนผมพาเธอออกจากบริษัทโดยแวะร้านอาหารก่อน นั่งรับประทานอาหารด้วยกันจนอิ่ม จากนั้นผมก็พาเธอขึ้นคอนโด เวลากลางวันแบบนี้ให้มันรู้กันไปว่าจะมีคนมาขัดจังหวะอีกเมื่อผมผลักประตูห้องเข้าไปได้ ผมก็เริ่มกดริมฝีปากจูบกับเธอทันที ผมจูบเธออย่างหนักหน่วงให้สมกับที่รอคอย กระเป๋าที่เธอสะพายเอาเข้ามาด้วยตอนนี้ไม่รู้มันไปหลุดล่วงอยู่ตรงไหนแล้ว"คุณธรณ์...ใจเย็นๆสิคะ ฉันเจ็บนะ!" คนอะไรจะหื่นได้ขนาดนี้ ฉันจะรับมือเขาไหวมั้ยเนี่ย ในใจตอนนี้เริ่มตื่นเต้นปนกลัวนิดหน่อยแต่อีกใจก็อยากลองดูใหม่"ผมทนไม่ไหวแล้ว ขอหนักมือหน่อยนะครับ" พูดจบเขาก็กดริมฝีปากลงมาจูบก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 11 ฝากรอย
ตอนที่ 11 ฝากรอย "กรี๊ด!!" เสียงกรี๊ดดังขึ้นอยู่ในห้องน้ำ จนผมต้องรีบวิ่งเข้าไปดูด้วยความตกใจ"แอม! คุณเป็นอะไร" เธอไม่ได้ล็อคประตู ผมจึงรีบเปิดประตูชะโงกหน้าเข้าไปมอง"คุณทำอะไรไว้เนี่ย!" ฉันหันหน้ามาให้เขาดู เนื้อตัวของฉันมีแต่รอยแดงๆเต็มไปหมดเลย ทำเฉยๆมันจะตายหรือไง ทำไมต้องฝากรอยไว้ด้วย"ใจเย็นนะคุณ อารมณ์มันพาไป เดี๋ยวมันก็หาย" เดี๋ยวก็หาย! พูดง่ายดีนี่ ฉันอารมณ์เสียสุดๆ รู้สึกเริ่มโกรธไอ้หื่นนี่ขึ้นมาเลย ฉันอาจจะยอมเขามาเกินไป เห็นฉันง่ายหน่อยคิดจะทำอะไรกับฉันก็ได้อย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!"กี่วันถึงจะหาย!" ฉันถามเสียงดุ ผิวฉันเรียบๆอยู่ดีๆด่างเต็มตัวแบบนี้ฉันไม่โอเค ตอนทำก็ไม่ได้สังเกตเพราะว่าห้องมันไม่ได้เปิดไฟ"กี่วันก็ช่างมันเถอะ รอยมันอยู่ด้านในไม่มีใครเห็นหรอกน่า..." พูดเอาแต่ได้อีกแล้ว ตรงคอก็มี ตรงนมไม่ต้องพูดถึง นึกว่าเป็นโรคร้าย อี๋! รับไม่ได้"ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ ฉันไม่ชอบ!""ครับๆ ต่อไปนี้จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ" รับคำเสร็จผมก็รีบผลุบหน้าออกมา เรื่องอะไรจะอยู่ให้เธอด่านานเธออาบน้ำเสร็จเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว มองมาที่ผมด้วยสายตาอาฆาต เธอเดินไปที่ตู้เสื้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 12 บ้านเฮียช้าง
ตอนที่ 12 บ้านเฮียช้าง@บ้านเฮียช้าง (คุณคชา) เสียงรถแล่นเข้ามาจอดด้านในบ้าน น้ำหวานภรรยาคนสวยของเจ้าของบ้านเธอเดินออกมาดูพร้อมกับจูงมือลูกสาวของเธอออกมาด้วย พบว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเพื่อนรักของสามีเธอนั่นเอง"คุณธรณ์...อ้าวคุณแอมก็มา สวัสดีค่ะ" น้ำหวานเธอมักจะเป็นคนน่ารักกับคนอื่นแบบนี้เสมอ ยกเว้นสามีหื่นของเธอเผลอปุ๊บเธอมักจะเสียเปรียบปั๊บ ตั้งแต่วันแรกถึงวันนี้สามีของเธอก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย เมื่อก่อนเป็นแบบไหน เดี๋ยวนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น ข้อเสียก็มี ข้อดีก็เยอะ"สวัสดีค่ะคุณน้ำหวาน เขาชวนแอมมาค่ะ ไม่รบกวนใช่มั้ยคะ" เขาที่ว่าก็คือคุณธรณ์ เพื่อนเจ้าของบ้านหลังนี้"ไม่รบกวนค่ะ เชิญเข้าบ้านก่อนค่ะ""หนูนิดสวัสดีค่ะ" แอมเอ่ยทักทายหลานสาวตัวเล็กที่มักจะได้เจอกันอยู่บ่อยๆ"คุณอาสวัสดีค่ะ คุณลุงสวัสดีค่ะ" เสียงเล็กๆของหนูนิดยืนอยู่ข้างๆหม่ามี๊ ยกมือเล็กๆขึ้นไหว้ทักทายผู้ใหญ่ที่มาใหม่"สวัสดีลูก แอมขนมหลานล่ะ" ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ ผมแวะไปซื้อกับแกล้ม แอลกอฮอล์ น้ำแข็ง โซดา ขนม ทุกอย่าง...ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าจะได้ทุกอย่างครบ"นี่ค่ะ อาซื้อมาฝาก" ขนมที่ซื้อมาฝากน่าจะถูกใจเจ้าตัวเล็ก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 13 ความรัก
ตอนที่ 13 ความรักเช้าวันรุ่งขึ้น ก็ยังคงเป็นวันทำงานอยู่ วันนี้ฉันเลือกที่จะสวมเสื้อด้านในเป็นเสื้อคอเต่าเพื่อปกปิดรอยแดงๆที่คอ แล้วคลุมทับด้วยเสื้อชุดทำงานอีกชั้น"แอม...หนูใส่ชุดนี้ไปทำงานไม่ร้อนเหรอลูก" เสียงคุณแม่ดังขึ้นมาจากทางด้านข้าง นึกแล้วเชียวว่าท่านจะต้องถาม"ไม่ร้อนค่ะ" คิดว่าตัวเองอยู่เกาหลีหรือไงยัยแอม...ฉันต่อว่าตัวเองในใจ"ที่บริษัทแอร์เย็นเหรอลูก""ค่ะ ตรงที่แอมอยู่แอร์มันตก แอมไปทำงานก่อนนะคะคุณแม่" พูดเสร็จหอมแก้มคุณแม่หนึ่งทีแล้วรีบเดินเร็วๆออกไปเลย ไม่อยากอยู่นานกลัวท่านถามแล้วฉันต้องโกหกอีก...ขอโทษนะคะคุณแม่@บริษัท วันนี้ฉันมาถึงที่ทำงานเร็วกว่าคุณวิน ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะกำลังเคลียร์งานเก่าอยู่ วันนี้เห็นว่าคุณวินจะสอนงานชิ้นใหม่ให้ฉัน"สวัสดีครับ วันนี้คุณแอมมาแต่เช้าเลยนะครับ" คุณวินเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานของเขาข้างๆโต๊ะฉัน เขาเอ่ยทักทายฉันเหมือนทุกวัน"สวัสดีค่ะ" ฉันทักทายกลับไปด้วยรอยยิ้ม"คุณแอมไม่ร้อนเหรอครับ" ฉันยังไม่ทันได้ตอบคำถาม คุณธรณ์บอสของพวกเราก็เดินเข้ามาพอดี เขาสวมเสื้อคอเต่าแบบเดียวกับฉันเลย เขาแค่มองมาที่ฉันกับคุณวินแล้วก็เดินผ่านเข้าห้องขอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07
Bab terbaru
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 31 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ)
ตอนที่ 31 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ)ฉันได้ลูกสาวค่ะ คลอดออกมาหน้าตาน่ารัก ใบหน้าเหมือนกับเฮียธรณ์ป๊าของแกไม่มีผิด เฮียตั้งชื่อให้ลูกสาวว่าน้ององุ่น เฮียบอกว่าเรียกง่ายและน่ารักดีช่วงที่ฉันท้องแก่เฮียกลับบ้านเร็วทุกวัน จนถึงตอนนี้ น้ององุ่นอายุเกือบจะสามขวบแล้ว เฮียไม่เคยออกไปไหนเหมือนแต่ก่อนมานานมากแล้ว ช่วงเย็นหลังเลิกงานเฮียกลับมาถึงบ้านก่อนฉันทุกวันตอนนั้นที่น้ององุ่นเพิ่งคลอดกลับมาบ้านใหม่ๆ น้ององุ่นอ้อนมาก แกชอบร้องตอนช่วงดึกๆ ประมาณสองสามชั่วโมงทุกคืนร้องอยู่นานประมาณสามเดือน ก็ได้เฮียธรณ์นี่แหละค่อยช่วยเลี้ยง ค่อยช่วยอุ้มพาเดินรอบบ้านกว่าจะยอมหลับยอมนอน ตอนนั้นองุ่นเล่นฉันหุ่นดีในแบบไม่ต้องลดน้ำหนักเลยค่ะองุ่นร้องน่ากลัวมาก ฉันกับเฮียจึงพาแกไปหาคุณหมอตรวจหาสาเหตุอยู่หลายครั้ง ก็ไม่เจออะไร คนแก่แถวบ้านบอกว่าน้ององุ่นแค่อ้อนค่ะ ก็จริงอย่างที่เขาบอก หลังจากนั้นไม่นานแกก็เลิกร้องช่วงเช้าของทุกวัน ฉันกับเฮียจะต้องออกไปทำงานเหมือนทุกวัน ซึ่งเป็นภาพเดิมๆ ที่ทุกคนต้องเห็นและน่าจะชิน แต่องุ่นไม่ยอมชินสักที"ป๊าขา มี๊ขา อยู่บ้านกับองุ่นสักวันไม่ได้เหรอคะ" เสียงใสๆของเด็กวัยเกือบจะสามขวบ
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 30 แพ้ท้อง
ตอนที่ 30 แพ้ท้องฉันกับเฮียธรณ์แต่งงานอยู่กินด้วยกันมาได้สักพัก อีเฮียของฉันมันก็เสมอต้นเสมอปลายกับฉันดีค่ะ เขายังคงชอบไปนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่บ้านเฮียช้างเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือบ่อยขึ้น เพราะว่าว่างมาก...เนื่องจากไม่ต้องไปเฝ้าผับแล้วช่วงแรกๆฉันไปด้วย แต่ช่วงนี้ฉันเริ่มลงมือทำงานคิดโปรเจคใหม่ๆด้วยตัวเอง ก็เลยเลือกที่จะกลับบ้านไปนั่งทำงานต่อดีกว่า กำลังรู้สึกสนุกกับงานที่เพิ่งได้รับมาทำค่ะหลังจากแต่งงานกันแล้ว ฉันเอาเขามาอยู่ที่บ้านของฉันค่ะ เพราะฉันเป็นลูกคนเดียวคุณแม่อยากให้ลูกสาวอยู่บ้าน แต่ถ้าคุณมี๊บ้านโน้นคิดถึง เราก็จะพากันไปหาท่าน นอนค้างสองสามคืนก็กลับเสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อง ฉันหันไปมองนาฬิกาติดพนัง ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว จัดว่ายังไม่ได้ดึกมาก อยู่ในเกณฑ์รับได้ ฉันนั่งทำงานทำเป็นไม่สนใจเขาค่ะ แต่ในใจสนใจมาก ยิ่งถ้าเขายังกลับไม่ถึงบ้าน ฉันก็ยิ่งเป็นห่วงมาก นอนไม่หลับ ไม่ได้หึงหรือกลัวว่าเขาจะไปนอนกับคนอื่นหรอกนะคะ แต่เพราะความเมาของเขาที่ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงที่แสบสุดๆของเฮียก็คือ เขากลัวฉันด่าค่ะ เลยชวนคุณพ่อของฉันไปด้วยเป็นประจำ คุณแม่ไม่กล้าว่าเพราะเกรงใจลูกเขย ส่วนฉัน
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 29 คืนวิวาห์
ตอนที่ 29 คืนวิวาห์ทุกการกระทำของเธอผมรู้ตัวตั้งแต่เธอปลดกระดุมเม็ดแรกให้ผมแล้ว แต่ยังไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรกับผมต่อ"พ่อหลับแต่ทำไมลูกตื่นง่ายจัง" เธอบ่นพึมพำเบาๆคนเดียว เมื่อลูกชายของผมมันผงาดหัวชูคอสูงแข็งขืนสู้มือของเธอ ก็เธอนั่นแหละที่เป็นคนงัดมันออกมาผมนอนเฉยๆยอมให้เธอถอดกางเกงของผมออกไป จากที่เมาๆอยู่หายเมาทันทีเลยครับ"เฮียจะตื่นหรือไม่ตื่นคะ" ถ้าไม่ตื่นล่ะ...ผมคิดในใจ อยากเห็นเธอลักหลับผมจัง แค่คิดก็เสียวลงไปถึงไหนต่อไหนแล้วเธอจับความเป็นชายของผมขยับอยู่สักครู่ จากนั้นริมฝีปากของเธอก็เริ่มงับลงมาที่ความเป็นชายของผม ความเสียวที่เธอเป็นคนมอบให้มันค่อยๆเล่นงานผมหนักขึ้นๆ ทำให้ผมเผลอครางส่งเสียงออกมา"อ้า..." ก็มันทนไม่ไหวจริงๆนี่ ปากเมียทั้งนุ่มทั้งอุ่นขนาดนี้ใครจะไปทนไหว แถมยังโลมเลียจนผมแทบคลั่ง"ปับ! เฮียแกล้งหลับใช่มั้ยคะ" เสียงมือตีลงมาที่หน้าอกของผมพร้อมกับเสียงต่อว่าของเธอ"โอ๊ย! ก็เฮียอยากรู้นี่ว่าเมียจะทำอะไร" ผมพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง"คืนนี้เป็นคืนแต่งงานของเรานะคะ""เอาน่า...เฮียงีบแป๊บเดียว หายเมาแล้วนี่ไง ทำต่อสิ" มือของเธอที่ยังคงจับความ
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 28 แต่งงาน
ตอนที่ 28 แต่งงาน6 เดือนผ่านไปหลังจากวันที่ฉันกลับบ้านไปบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าฉันตกลงจะแต่งงานกับคุณธรณ์ อีกหนึ่งอาทิตย์ผู้ใหญ่ได้นัดมาคุยกัน สู่ขอฉันอย่างเป็นทางการ วันนั้นผู้ใหญ่คุยกันถึงการจัดงาน สถานที่ และฤกษ์งานแต่งที่จะจัดขึ้นจากวันนั้นถึงวันนี้ก็หกเดือนแล้ว กว่าจะได้จัดงานแต่งขึ้นในวันนี้ ถ้าถามว่าทำไมถึงนานจัง ขอตอบว่าได้ฤกษ์ดีเดือนนี้วันนี้ค่ะหกเดือนหลังจากวันที่ผู้ใหญ่คุยกัน ฉันกับเฮียเริ่มเตรียมตัดชุดแต่งงาน เตรียมจัดสถานที่และอะไรอีกหลายๆอย่าง ระยะเวลาหกเดือนมีเวลาเตรียมงานพอสมควรจนมีวันนี้เกิดขึ้นมาค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมา เฮียธรณ์ดีกับฉันมาตลอด ช่วงแรกๆเขายังต้องไปที่ผับอยู่เพราะมีงานบางอย่างที่คุณมิตรจัดการเองยังไม่ได้ ต้องการให้เฮียเข้าไปช่วยอยู่ในช่วงแรกๆ เฮียยังไม่สามารถปล่อยมือได้ในทันที ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเฮียธรณ์ไม่ต้องเข้าไปดูแลที่ผับนั้นแล้วค่ะส่วนฉันเรียนรู้งานกับคุณวินได้พอสมควรแล้ว เริ่มเข้าที่ เริ่มลงตัวมากขึ้น แต่ยังต้องพยายามอีก ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าไปนั่งประชุมฟังแนวคิดของผู้บริหารแต่ละท่าน ซึ่งความคิดของพวกเขาแต่ละคนไม่ธรรมดาเลย ทุกครั้งที่ฉันได้เข้าไป
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 27 พาเมียเข้าบ้าน
ตอนที่ 27 พาเมียเข้าบ้านเช้าวันรุ่งขึ้น ผมพาน้องแอมออกจากรีสอร์ตแต่เช้า ส่วนไอ้ช้างกับครอบครัวคงกลับกรุงเทพฯ ตอนช่วงบ่ายๆหรือไม่ก็เย็นๆ แต่นั่นก็เรื่องของมันก่อนกลับกรุงเทพฯ ผมพาน้องแอมไปเที่ยวบนสันเขื่อนก่อนแวะถ่ายรูปคู่สองสามรูปก็กลับลงมา แล้วก็แวะไหว้พระที่วัดแถวๆนั้น จากนั้นก็ยิงยาวขับกลับกรุงเทพฯเลย ตรงไปหาป๊ากับมี๊ที่บ้าน ซึ่งก่อนไปผมได้โทรไปบอกพวกท่านก่อนแล้วว่าวันนี้ผมจะพาน้องแอมเข้าไปหาผมขับรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน รถจอดสนิทเตรียมที่จะลงจากรถ น้องแอมก็ถามขึ้นมาว่า..."คุณป๊ากับคุณมี๊ดุมั้ยคะ" ผมหันไปยิ้มให้เธอ...สงสัยจะเกร็ง"ไม่ดุหรอกครับ พวกท่านใจดีมาก ป่ะเข้าบ้านกัน" ผมเอื้อมมือไปจับมือน้องแล้วพาเดินเข้าบ้าน"ป๊าครับ มี๊ครับ อยู่บ้านกันมั้ยครับ..." ผมตะโกนเรียกเสียงดัง เมื่อเห็นว่าภายในบ้านเงียบๆ เหมือนไม่มีคนอยู่"ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเสียงดัง!" เป็นเสียงป๊าตะโกนกลับมา ผมได้ยินเสียงของท่านอยู่หลังบ้าน สงสัยเสียงของผมจะไปรบกวนทำให้สัตว์เลี้ยงของท่านตกใจอีกแล้ว ผมจึงจูงมือน้องแอมพาเดินตรงไปที่หลังบ้าน"ไหนบอกว่าไม่ดุไงคะ" ผมหันมายิ้มให้คนขี้สงส
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 26 ช่วงเวลาพิเศษ
ตอนที่ 26 ช่วงเวลาพิเศษผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นเธอนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง ชวนไปอาบน้ำพร้อมกันก็ไม่ยอมไป ไม่รู้กลัวอะไร"จะอาบน้ำเลยหรือจะนอนต่อ" ผมถามคนที่นอนอยู่บนเตียง เธอวางมือถือลงแล้วส่งยิ้มมา"ทำไมคะ""ถ้าอาบน้ำเฮียจะได้ออกไปซื้อข้าวให้ แต่ถ้านอนต่อเฮียก็จะยังไม่ไปซื้อ" เสื้อผ้าก็ยังไม่ยอมใส่ ผ้าขนหนูผืนเดียวพันตัวเอาไว้หลวมๆ เธอกำลังยั่วผม...ใจเย็นไอ้ธรณ์เดี๋ยวน้องช้ำ"อาบน้ำค่ะ""ถ้างั้นเดี๋ยวเฮียมา อยากกินน้ำอะไรมั้ย""อะไรก็ได้ค่ะ""โอเค...ฟอด!" ความน่ารักของเธอทำให้ผมอดใจไม่ไหว ขอหอมแก้มเธอก่อนออกไปซื้อข้าวสักฟอดสักพักใหญ่ๆผมกลับมา แวะคุยกับไอ้พวกนั้นที่บ้านหลังใหญ่ตั้งนาน พอดีผมเจอพวกมันก็เลยเดินเข้าไปหา ระหว่างสั่งข้าวสั่งน้ำเพราะว่าไอ้ของกินที่ว่ามันอยู่ไม่ได้ห่างจากบ้านเจ้าของ...จะว่าไปไอ้สิงห์ก็เข้าใจตั้งร้านเนอะ สะดวกพวกมันดี อยากกินตอนไหนก็แค่ก้าวขาออกมาจากบ้านแป๊บเดียวก็ได้กินแล้ว"มาแล้วครับ..." ผมรีบส่งเสียงกลัวว่าเธอจะรอนาน วางของในมือทั้งหมดลงแล้วเดินเข้าไปหาเธอในห้องนอน"เฮียไปนานมั้ย" ผมชะโงกหน้าเข้าไปถาม เห็นเธอกำลังนั่งเป่าผมให้แห้งอยู่ที่หน้ากระจก เอาจ
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 25 ข้าวใหม่ปลามัน
ตอนที่ 25 ข้าวใหม่ปลามันเช้าวันรุ่งขึ้นหน้าบ้านหลังใหญ่ เฮียช้างรอเพื่อนมาทานข้าว แต่รอเท่าไหร่มันก็ไม่โผล่หัวมาสักที จึงหยิบมือถือโทรออก เพราะยังไงก็มาเที่ยวด้วยกันแต่แค่แยกกันไปนอน"ว่าไง...เพื่อน""ไอ้ธรณ์กินข้าว""เดี๋ยวกูไปหากินเอง ขอบใจมาก" พูดเสร็จก็ตัดสายทิ้งทำเอาคนโทรไปแทบอยากจะโยนมือถือทิ้ง"อ้าว...วางสายไปแล้ว อุตส่าห์เป็นห่วง" เฮียช้างหันมาพูดกับน้องชายอีกสองคน"ปล่อยเฮียเขาเถอะ น่าจะกินอย่างอื่นแทนข้าวอิ่มไปแล้ว" สามคนพี่น้องพยักหน้าให้กันแล้วเดินเข้าบ้าน@บ้านพักหลังสุดท้าย"ใครโทรมาคะ" คนตัวเล็กที่กำลังนอนอยู่ข้างๆผม พลิกตัวมาถามแต่ยังไม่ยอมลืมตา"ไอ้ช้าง โทรมาตามไปกินข้าว" ถึงตอนนี้จะสายมากแล้วก็ตามแต่พวกผมสองคนเพิ่งจะนอนไปได้แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง อากาศยามเช้าหลังฝนตก แถมในห้องยังเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เสียงน้ำในลำธารข้างบ้านไหลผ่านฟังแล้วก็รู้สึกเพลินดี ได้บรรยากาศไปอีกแบบ แถมยังนอนกอดกันอยู่แบบนี้เที่ยงก็ยังไม่หิวหรอกครับข้าวน่ะ"แอมยังไม่หิว" เธอบอกผมเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ ผมก็ยังไม่หิวเหมือนกัน"แต่เฮียหิวแล้ว" เสื้อยืดบางๆสีขาว ไร้ชั้นในสวมใส่ เห็นแล้วอดใจไม่ไหวทุกที เซ็ก
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 24 ขอร้อง
ตอนที่ 24 ขอร้อง ดื่มกันพอหอมปากหอมคอ ผมกับน้องแอมก็ขอตัวแยกย้ายกลับไปพักผ่อน"ดึกแล้วอาบน้ำด้วยกันมั้ย จะได้ไม่ต้องเสียเวลารอ" ผมชวนเธออาบน้ำด้วยกันหน้าด้านๆนี่แหละ ซึ่งเธอก็รู้ทันครับ หันมาเบะปากใส่ผมแล้วอมยิ้ม"เฮียไปอาบก่อนเถอะ""อาบด้วยกันเถอะน่า ไม่ต้องเขิน" ผมรีบจูงมือเธอเข้าห้องน้ำก่อนที่เธอจะปฏิเสธ"มาเฮียช่วยถอด" หน้าแดงอีกแล้วเมียผม แต่เธอก็ยอมให้ผมช่วยถอดเสื้อผ้าออกให้ ใหม่ๆก็งี้แหละอีกหน่อยเดี๋ยวก็ชิน"ร้อนไปมั้ย" เธอส่ายหน้า มันคือน้ำอุ่นที่กำลังไหลออกมาจากฝักบัวครับ ผมถามเธอ สบู่เหลวถูกกดใส่มือแล้วค่อยๆลูบไล้ลงไปบนเรือนร่างสวยให้เธอ เอวเป็นเอว ก้นเป็นก้น หน้าอกสมส่วนกำลังดี"แอมถูหลังให้ค่ะ" มือเรียวหันไปกดสบู่เหลวแล้วชโลมลงแผ่นหลังกว้างให้ผม จากนั้นก็หันมาชโลมต่อที่แผงอกด้านหน้า จนเกิดเป็นฟองนุ่มๆเราช่วยกันอาบน้ำให้กันและกันแต่ยังไม่ทันเสร็จดี ผมก็เริ่มทนความต้องการของตัวเองที่มีต่อเธอไม่ไหว"แอม..." เสียงเรียกชื่อเธอเบาๆที่ข้างหู ใบหน้าโน้มลงไปเริ่มคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอขาวสะอาดไปมาอย่างเชื่องช้า"เฮีย...อาบให้เสร็จก่อน""เฮียทนไม่ไหวแล้ว ขอในนี้ได้มั้ย" ผมจับเธอพิงกั
หวานใจนายเพลย์บอย ตอนที่ 23 วงเหล้า
ตอนที่ 23 วงเหล้าผมกับน้องแอมกลับมาที่บ้านของไอ้สิงห์อีกครั้ง บ้านหลังนี้ปลูกอยู่ตรงทางเข้ารีสอร์ต เป็นบ้านไม้หลังใหญ่สองชั้น ตัวบ้านทำจากไม้สักทั้งหลัง และที่นี่ก็คือที่นั่งดื่มประจำของพวกผมครับผมกับน้องแอมลงจากรถแล้วพากันเดินเข้าบ้าน น้ำหวานภรรยาสุดที่รักของไอ้ช้างกวักมือเรียกน้องแอมเดินหายกันเข้าไปด้านในส่วนผมนั่งลงตรงวงเหล้าหน้าบ้าน ตอนนี้ที่นั่งกันอยู่คือแก๊งเดิมครับ มีผม ไอ้ช้าง ไอ้สิงห์และไอ้กร ไอ้ช้าง ไอ้สิงห์ ไอ้กร เป็นพี่น้องที่คลานตามกันออกมา แต่ผมไม่ใช่ แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงชอบมานั่งกินกับไอ้พี่น้องบ้านนี้ เอาเป็นว่านิสัยของพวกมันสำหรับคำว่าเพื่อนฝูงแล้วน่าคบมากครับ"เฮียทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ ง้อไม่สำเร็จเหรอ" นั่งลงปุ๊บ ไอ้ตัวต้นเหตุก็เอ่ยถามผมทันที...ไอ้สิงห์ถึงมันจะเป็นน้องชายของเพื่อน แต่ผมเห็นมันเป็นเพื่อน อายุไม่ได้ต่างกันมาก นิสัยก็เช่นกัน เคยได้ยินคนพูดว่านิสัยเหมือนกันอยู่ด้วยกันไม่ได้แต่ผมกลับชอบที่จะอยู่กับพวกมัน"สำเร็จ" โดนลงโทษแต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนโดนแก้แค้นยังไงก็ไม่รู้"สำเร็จแล้วทำไมไม่ยิ้มล่ะครับ" ไอ้กรถามขึ้นมาบ้าง ช่วงที่ผมกำลังง้อกันอยู่ สงสัยช
