ตอนที่ 12 บ้านเฮียช้าง@บ้านเฮียช้าง (คุณคชา) เสียงรถแล่นเข้ามาจอดด้านในบ้าน น้ำหวานภรรยาคนสวยของเจ้าของบ้านเธอเดินออกมาดูพร้อมกับจูงมือลูกสาวของเธอออกมาด้วย พบว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเพื่อนรักของสามีเธอนั่นเอง"คุณธรณ์...อ้าวคุณแอมก็มา สวัสดีค่ะ" น้ำหวานเธอมักจะเป็นคนน่ารักกับคนอื่นแบบนี้เสมอ ยกเว้นสามีหื่นของเธอเผลอปุ๊บเธอมักจะเสียเปรียบปั๊บ ตั้งแต่วันแรกถึงวันนี้สามีของเธอก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย เมื่อก่อนเป็นแบบไหน เดี๋ยวนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น ข้อเสียก็มี ข้อดีก็เยอะ"สวัสดีค่ะคุณน้ำหวาน เขาชวนแอมมาค่ะ ไม่รบกวนใช่มั้ยคะ" เขาที่ว่าก็คือคุณธรณ์ เพื่อนเจ้าของบ้านหลังนี้"ไม่รบกวนค่ะ เชิญเข้าบ้านก่อนค่ะ""หนูนิดสวัสดีค่ะ" แอมเอ่ยทักทายหลานสาวตัวเล็กที่มักจะได้เจอกันอยู่บ่อยๆ"คุณอาสวัสดีค่ะ คุณลุงสวัสดีค่ะ" เสียงเล็กๆของหนูนิดยืนอยู่ข้างๆหม่ามี๊ ยกมือเล็กๆขึ้นไหว้ทักทายผู้ใหญ่ที่มาใหม่"สวัสดีลูก แอมขนมหลานล่ะ" ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ ผมแวะไปซื้อกับแกล้ม แอลกอฮอล์ น้ำแข็ง โซดา ขนม ทุกอย่าง...ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าจะได้ทุกอย่างครบ"นี่ค่ะ อาซื้อมาฝาก" ขนมที่ซื้อมาฝากน่าจะถูกใจเจ้าตัวเล็ก
ตอนที่ 13 ความรักเช้าวันรุ่งขึ้น ก็ยังคงเป็นวันทำงานอยู่ วันนี้ฉันเลือกที่จะสวมเสื้อด้านในเป็นเสื้อคอเต่าเพื่อปกปิดรอยแดงๆที่คอ แล้วคลุมทับด้วยเสื้อชุดทำงานอีกชั้น"แอม...หนูใส่ชุดนี้ไปทำงานไม่ร้อนเหรอลูก" เสียงคุณแม่ดังขึ้นมาจากทางด้านข้าง นึกแล้วเชียวว่าท่านจะต้องถาม"ไม่ร้อนค่ะ" คิดว่าตัวเองอยู่เกาหลีหรือไงยัยแอม...ฉันต่อว่าตัวเองในใจ"ที่บริษัทแอร์เย็นเหรอลูก""ค่ะ ตรงที่แอมอยู่แอร์มันตก แอมไปทำงานก่อนนะคะคุณแม่" พูดเสร็จหอมแก้มคุณแม่หนึ่งทีแล้วรีบเดินเร็วๆออกไปเลย ไม่อยากอยู่นานกลัวท่านถามแล้วฉันต้องโกหกอีก...ขอโทษนะคะคุณแม่@บริษัท วันนี้ฉันมาถึงที่ทำงานเร็วกว่าคุณวิน ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะกำลังเคลียร์งานเก่าอยู่ วันนี้เห็นว่าคุณวินจะสอนงานชิ้นใหม่ให้ฉัน"สวัสดีครับ วันนี้คุณแอมมาแต่เช้าเลยนะครับ" คุณวินเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานของเขาข้างๆโต๊ะฉัน เขาเอ่ยทักทายฉันเหมือนทุกวัน"สวัสดีค่ะ" ฉันทักทายกลับไปด้วยรอยยิ้ม"คุณแอมไม่ร้อนเหรอครับ" ฉันยังไม่ทันได้ตอบคำถาม คุณธรณ์บอสของพวกเราก็เดินเข้ามาพอดี เขาสวมเสื้อคอเต่าแบบเดียวกับฉันเลย เขาแค่มองมาที่ฉันกับคุณวินแล้วก็เดินผ่านเข้าห้องขอ
ตอนที่ 14 ความสุขเช้าวันเสาร์ซึ่งเป็นวันหยุด ผมตื่นขึ้นมาอยู่ที่คอนโด อยู่ๆก็คิดถึงยัยขี้เหร่ของผมขึ้นมาเอาดื้อๆ"เฮ้ย...คิดถึงยัยขี้เหร่จัง" ผมนอนบ่นอยู่บนที่นอนคนเดียวแบบเหงาๆ แล้วจึงหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์บอกเธอว่าผมไม่สบายผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะเชื่อหรือเปล่า สักครู่เธอก็โทรกลับมา ผมรีบรับสายแล้วทำเสียงไอใส่สายที่กำลังสนทนาอยู่ทันที"คุณอยู่ไหนคะ""อยู่คอนโดครับ""เดี๋ยวแอมไปหาค่ะ" พูดจบเธอก็วางสายไป น้ำเสียงไม่มีท่าทีเป็นห่วงผมเลยสักนิด แต่ทำไมเธอถึงยอมมาง่ายๆแบบนี้นะ@แอมฉันรู้ว่าคนอย่างเขาไม่ได้เป็นอะไรหรอก คงแค่อยากจะให้ฉันไปหา แต่ที่ฉันยอมไปก็เพราะรอยที่คอของฉันมันเป็นปัญหาใหญ่"คุณแม่ขา...แอมออกไปหาเพื่อนข้างนอกนะคะ" ฉันร้องบอกคุณแม่ แล้วรีบเดินเร็วๆออกไปเลย ส่วนคุณพ่อน่าจะลดน้ำต้นไม้อยู่หลังบ้าน"ไม่ทานข้าวเช้าก่อนเหรอลูก" คุณแม่ตะโกนถาม"ไม่ค่ะ" ฉันเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนข้อนี้คุณแม่ของฉันท่านรู้ดี ฉันคิดว่าท่านคงไม่ได้เชื่อฉันหรอกว่าฉันไปหาเพื่อนจริงๆ เพราะร้อยวันพันปีฉันไม่เคยไปหาเพื่อน แต่จะให้บอกว่าออกไปหาผู้ชายมันก็ไม่ใช่หรือเปล่า หรือถ้าท่านจะคิดว่าเป็นเพื่อนที่ทำงานก็ได
ตอนที่ 15 ผู้ชายเห็นแก่ได้ในขณะที่ฉันกับคุณธรณ์ทานอาหารกันอิ่มแล้ว มือถือของฉันก็มีสายโทรเข้ามา เป็นสายของคุณแม่ ท่านโทรมาถามว่าอยู่ไหน ฉันตอบท่านว่าอยู่บ้านเพื่อน ซึ่งท่านก็ไม่ได้ถามต่อ บอกแค่ว่าเป็นห่วงให้ฉันดูแลตัวเองให้ดีแล้วท่านก็วางสายไป"คุณแม่เหรอ""ค่ะ ไอ้รอยบ้านี่เมื่อไหร่จะหายไปสักทีคะ" ฉันหันไปถามคนทำ"ไหนมาเฮียขอดูหน่อย...อีกวันสองวันก็น่าจะหายแล้ว นี่ก็จางลงไปตั้งเยอะแล้วครับ""เฮียล่ะ ใกล้หายหรือยัง" ฉันมองไปที่ลำคอของเขา เห็นว่ามันเริ่มจางลงไปเยอะแล้ว"ใกล้แล้ว เพราะเรานั่นแหละยัยตัวแสบ""เพราะเฮียนั่นแหละ อยากทำแอมก่อนสมน้ำหน้า!" เธอย่นจมูกใส่ผมอีกแล้ว ความน่ารักของเธอทำให้ผมเริ่มนึกหมั่นเขี้ยว"สมน้ำหน้าเหรอ...""ว๊าย!!" เขาอุ้มฉันขึ้นไว้บนแขนแข็งแรง แล้วพาฉันเดินเข้าห้องนอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น"อย่าดิ้นเดี๋ยวตก!""จะทำอะไรคะ ยังอิ่มอยู่เลย" เขาวางฉันลงบนเตียงนอนนุ่มๆของเขา"เฮียคิดถึงแอมจะแย่ นะครับขอเวลาแป็บเดียว" ขอกันหน้าด้านๆ ปฏิเสธไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะตอนนี้เขาถอดเสื้อที่เขาสวมใส่อยู่ออกแล้วเขาเดินออกจากเตียงไปเปิดลิ้นชักใกล้ๆ สายตาของ
ตอนที่ 16 พ่อเสือสอนลูกเสือผมวิ่งตามเธอลงมาที่ลานจอดรถแต่ก็ไม่ทันแล้ว ผมจึงเดินกลับห้องไปด้วยใบหน้าเซ็งๆ นอกจากจะอดแล้วยังเกือบจะเป็นหมันตั้งสองครั้ง เธอคงโกรธผมจริงๆ ผมคงต้องหาทางง้อเธอให้สำเร็จให้ได้วันหยุดไม่รู้จะไปไหน เมียก็หนีกลับไปแล้ว ผมจึงขับรถกลับบ้านไปหาป๊ากับมี๊ดีกว่า"โผล่หัวมาได้แล้วเหรอ" เป็นเสียงมี๊ของผมเองครับ ท่านมักจะชอบงอนผมอยู่บ่อยๆ เพราะผมไม่ค่อยได้กลับบ้าน"สวัสดีครับมี๊ ป๊าล่ะครับ" ผมเห็นมี๊นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นคนเดียวผมก็เลยถามหาป๊า"เลี้ยงกระต่ายอยู่หลังบ้านมั้ง" ป๊ากับมี๊ของผมก็เป็นแบบนี้ เหมือนไม่ค่อยจะถูกกันแต่ก็เห็นยังอยู่ด้วยกัน"คิดถึงมี๊จังเลยครับ" ผมรีบเข้าไปกอดท่านด้วยท่าทางออดอ้อนเหมือนทุกครั้ง เพราะทุกครั้งที่ผมอ้อนท่าน เดี๋ยวท่านก็หายงอน"คิดถึงแกก็มาหาฉันบ่อยๆสิ เดือนนึงกลับบ้านนับครั้งได้เลยมั้ง""ก็ผมยุ่งนี่ครับ""เป็นแบบนี้ทุกที วันนี้อย่าเพิ่งรีบกลับนะ กินข้าวกับมี๊สักมื้อก่อนแล้วค่อยไป" มื้อเที่ยงอยู่ทานด้วยได้ แต่ช่วงเย็นผมต้องเข้าไปดูแลความเรียบร้อยที่ผับอีก เรื่องนอนค้างคืนที่นี่ตัดทิ้งไปได้เลยครับ"ครับ...ผมไปหาป๊านะครับ" ผมเดินออกไปท
ตอนที่ 17 คิดถึงช่วงเย็นวันเสาร์ผมมานั่งทำงานอยู่ที่ผับ ตอนแรกคิดว่าจะรอเอาไว้เจอหน้ากันวันจันทร์แล้วค่อยง้อแต่ผมรอไม่ไหว ผมหยิบมือถือส่งสติ๊กเกอร์...เป็นรูปหัวใจสีชมพูมีข้อความว่าคิดถึงส่งไปในไลน์ให้น้องแอมผมนั่งรออยู่จนดึกเธอไม่แม้แต่จะเปิดอ่านข้อความของผมเลยสักนิด ผมก็เลยส่งไปอีก ผมจะส่งจนกว่าเธอจะยอมเปิดอ่านคิดถึง...คิดถึง...คิดถึง...เช้าวันอาทิตย์ผมตื่นขึ้นมาเธอก็ยังไม่ยอมเปิดอ่านเลยครับ...สงสัยจะงอนจริงๆ@บ้านอลิสา (แอม)เมื่อคืนกว่าฉันจะนอนหลับก็ดึกพอสมควรวันนี้เลยตื่นสาย วันหยุดด้วยไม่รู้จะรีบลุกขึ้นมาทำไม"ก๊อก ก๊อก ก๊อก แอม..." เสียงคุณแม่ของฉันดังขึ้นที่หน้าประตูห้อง"ขาแม่...""หนูเป็นอะไรหรือเปล่าลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย" ฉันลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูให้คุณแม่ หน้ายังไม่ได้ล้าง น้ำยังไม่ได้อาบ"คุณแม่...""เป็นอะไรสายป่านนี้แล้วยังไม่ลงไปทานข้าวอีก""แอมยังไม่หิวเลยค่ะ""หนูเป็นอะไรหรือเปล่าลูก เล่าให้แม่ฟังได้นะ" เมื่อวานหลังจากที่ฉันออกมาจากคอนโดของเฮียธรณ์ ฉันแวะนั่งเล่นเดินเล่นอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้ๆบ้าน นั่งคิดอะไรไปเพลินๆรู้ตัวอีกทีก็เย็น กลับมาถึงบ้านเกือบมืด"ทะเ
ตอนที่ 18 ง้อเมียงอนงานการทำไม่รู้เรื่อง ผมไม่รู้ว่าเวลาจะบอกรักกับใครสักคน ช่วงเวลานั้นมันจะต้องพิเศษหน่อยมั้ยหรือไม่ต้อง ผมนั่งคิดอยู่นานระหว่างบอกให้เธอรู้ไปเลยหรือรอบรรยากาศดีๆแล้วค่อยพูดมันออกไปเผื่อว่าเธอจะได้ประทับใจคิดไปคิดมาหาตัวช่วยดีกว่า ผมหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเพื่อนรัก ไอ้ช้างมันแต่งงานแล้วมันน่าจะช่วยเรื่องนี้กับผมได้"สวัสดีครับเพื่อน" เสียงสัญญาณยังไม่ทันดัง ผมก็ได้ยินเสียงของมันแล้ว"ไอ้ช้างถามอะไรหน่อย...นานมั้ยวะกว่ามึงจะบอกรักเมียมึง""ไม่นาน ถามทำไม...""แล้วเวลาบอกรักต้องจัดสถานที่มีดอกไม้อะไรแบบนี้ด้วยหรือเปล่าวะ""ถ้าแค่บอกรักมึงยังทำขนาดนี้ ขอแต่งงานมึงไม่ต้องประกาศให้คนทั้งประเทศรู้เลยเหรอวะ""กูแค่ถาม...มึงจะประชดทำไม ตกลงต้องมีหรือไม่มี""มีทำไม ยุคนี้เศรษฐกิจไม่ดี กูลดต้นทุน" มันชอบพูดติดเล่นแบบนี้เสมอแต่เรื่องนี้ผมจริงจังมาก"มึงอย่ากวนประสาทตกลงต้องมีมั้ย""ไม่ต้องหรอก...มึงเครียดอะไรหรือเปล่า""กลัวผู้หญิงไม่ประทับใจ""ไร้สาระ มึงเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมแค่รู้สึกว่าผมแคร์ความรู้สึกของเธอมาก ผมกลัวว่าเธอจะไม่พอใจอีก"เออ...ไม่ต้องก็ดี ขอบใจมากแค
ตอนที่ 19 บอกรักสามวันผ่านไปตลอดสามวันที่ผ่านมา เธอพยายามเว้นระยะห่างจากผม ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ผมไม่ชอบเอาเสียเลย ไม่ว่าผมจะเอาอกเอาใจเธอมากขนาดไหน เธอก็ยังไม่ยอมให้ผมแม้แต่จับมือช่วงพักกลางวันผมพาน้องแอมออกมาทานข้าวเหมือนทุกวัน ท่าทีของเธอดูดีขึ้นแต่ยังไม่เหมือนเดิมผมรู้สึกได้"น้องแอมเลือกเลยครับ อยากไปทานร้านไหน" ผมเอาใจเธอเต็มที่แม้แต่ร้านอาหารผมก็ให้เธอเป็นคนเลือก"ร้านข้างหน้านี้ก็ได้ค่ะ" ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอด ซึ่งก็เป็นร้านเดิมๆที่มักจะพากันมานั่งทานเพราะว่าอยู่ใกล้กับบริษัทแถมรสชาติยังถูกปาก"หายโกรธเฮียหรือยัง" นี่ก็หลายวันแล้วนะ"ไม่รู้สิคะ แอมบอกไม่ถูก" ผมไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ เดาไม่ออกจริงๆ เธอใจแข็งเป็นบ้าเลย ง้อยากขนาดนี้สาบานเลยว่าถ้าเธอหายงอนผมเมื่อไหร่ ผมจะไม่ทำให้เธองอนอีกเด็ดขาด"น้องแอมยังไม่เชื่อใจเฮียใช่มั้ย" ผมถามเธอตามตรง"ค่ะ" ซึ่งเธอก็ตอบตามตรงเช่นกัน".............." ตอนนี้ผมเริ่มน้อยใจ ผมลงจากรถแล้วเดินนำเธอเข้าไปในร้าน ซึ่งเธอก็เดินตามผมมาติดๆ แค่มือของเธอก็ยังไม่ยอมให้ผมจับ...มันต้องขนาดนี้เลยเหรอ"สั่งเลยครับอยากทานอะไร" ผมกับเธอสั่งอาหารกันเร
ตอนที่ 31 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ)ฉันได้ลูกสาวค่ะ คลอดออกมาหน้าตาน่ารัก ใบหน้าเหมือนกับเฮียธรณ์ป๊าของแกไม่มีผิด เฮียตั้งชื่อให้ลูกสาวว่าน้ององุ่น เฮียบอกว่าเรียกง่ายและน่ารักดีช่วงที่ฉันท้องแก่เฮียกลับบ้านเร็วทุกวัน จนถึงตอนนี้ น้ององุ่นอายุเกือบจะสามขวบแล้ว เฮียไม่เคยออกไปไหนเหมือนแต่ก่อนมานานมากแล้ว ช่วงเย็นหลังเลิกงานเฮียกลับมาถึงบ้านก่อนฉันทุกวันตอนนั้นที่น้ององุ่นเพิ่งคลอดกลับมาบ้านใหม่ๆ น้ององุ่นอ้อนมาก แกชอบร้องตอนช่วงดึกๆ ประมาณสองสามชั่วโมงทุกคืนร้องอยู่นานประมาณสามเดือน ก็ได้เฮียธรณ์นี่แหละค่อยช่วยเลี้ยง ค่อยช่วยอุ้มพาเดินรอบบ้านกว่าจะยอมหลับยอมนอน ตอนนั้นองุ่นเล่นฉันหุ่นดีในแบบไม่ต้องลดน้ำหนักเลยค่ะองุ่นร้องน่ากลัวมาก ฉันกับเฮียจึงพาแกไปหาคุณหมอตรวจหาสาเหตุอยู่หลายครั้ง ก็ไม่เจออะไร คนแก่แถวบ้านบอกว่าน้ององุ่นแค่อ้อนค่ะ ก็จริงอย่างที่เขาบอก หลังจากนั้นไม่นานแกก็เลิกร้องช่วงเช้าของทุกวัน ฉันกับเฮียจะต้องออกไปทำงานเหมือนทุกวัน ซึ่งเป็นภาพเดิมๆ ที่ทุกคนต้องเห็นและน่าจะชิน แต่องุ่นไม่ยอมชินสักที"ป๊าขา มี๊ขา อยู่บ้านกับองุ่นสักวันไม่ได้เหรอคะ" เสียงใสๆของเด็กวัยเกือบจะสามขวบ
ตอนที่ 30 แพ้ท้องฉันกับเฮียธรณ์แต่งงานอยู่กินด้วยกันมาได้สักพัก อีเฮียของฉันมันก็เสมอต้นเสมอปลายกับฉันดีค่ะ เขายังคงชอบไปนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่บ้านเฮียช้างเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือบ่อยขึ้น เพราะว่าว่างมาก...เนื่องจากไม่ต้องไปเฝ้าผับแล้วช่วงแรกๆฉันไปด้วย แต่ช่วงนี้ฉันเริ่มลงมือทำงานคิดโปรเจคใหม่ๆด้วยตัวเอง ก็เลยเลือกที่จะกลับบ้านไปนั่งทำงานต่อดีกว่า กำลังรู้สึกสนุกกับงานที่เพิ่งได้รับมาทำค่ะหลังจากแต่งงานกันแล้ว ฉันเอาเขามาอยู่ที่บ้านของฉันค่ะ เพราะฉันเป็นลูกคนเดียวคุณแม่อยากให้ลูกสาวอยู่บ้าน แต่ถ้าคุณมี๊บ้านโน้นคิดถึง เราก็จะพากันไปหาท่าน นอนค้างสองสามคืนก็กลับเสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อง ฉันหันไปมองนาฬิกาติดพนัง ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว จัดว่ายังไม่ได้ดึกมาก อยู่ในเกณฑ์รับได้ ฉันนั่งทำงานทำเป็นไม่สนใจเขาค่ะ แต่ในใจสนใจมาก ยิ่งถ้าเขายังกลับไม่ถึงบ้าน ฉันก็ยิ่งเป็นห่วงมาก นอนไม่หลับ ไม่ได้หึงหรือกลัวว่าเขาจะไปนอนกับคนอื่นหรอกนะคะ แต่เพราะความเมาของเขาที่ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงที่แสบสุดๆของเฮียก็คือ เขากลัวฉันด่าค่ะ เลยชวนคุณพ่อของฉันไปด้วยเป็นประจำ คุณแม่ไม่กล้าว่าเพราะเกรงใจลูกเขย ส่วนฉัน
ตอนที่ 29 คืนวิวาห์ทุกการกระทำของเธอผมรู้ตัวตั้งแต่เธอปลดกระดุมเม็ดแรกให้ผมแล้ว แต่ยังไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรกับผมต่อ"พ่อหลับแต่ทำไมลูกตื่นง่ายจัง" เธอบ่นพึมพำเบาๆคนเดียว เมื่อลูกชายของผมมันผงาดหัวชูคอสูงแข็งขืนสู้มือของเธอ ก็เธอนั่นแหละที่เป็นคนงัดมันออกมาผมนอนเฉยๆยอมให้เธอถอดกางเกงของผมออกไป จากที่เมาๆอยู่หายเมาทันทีเลยครับ"เฮียจะตื่นหรือไม่ตื่นคะ" ถ้าไม่ตื่นล่ะ...ผมคิดในใจ อยากเห็นเธอลักหลับผมจัง แค่คิดก็เสียวลงไปถึงไหนต่อไหนแล้วเธอจับความเป็นชายของผมขยับอยู่สักครู่ จากนั้นริมฝีปากของเธอก็เริ่มงับลงมาที่ความเป็นชายของผม ความเสียวที่เธอเป็นคนมอบให้มันค่อยๆเล่นงานผมหนักขึ้นๆ ทำให้ผมเผลอครางส่งเสียงออกมา"อ้า..." ก็มันทนไม่ไหวจริงๆนี่ ปากเมียทั้งนุ่มทั้งอุ่นขนาดนี้ใครจะไปทนไหว แถมยังโลมเลียจนผมแทบคลั่ง"ปับ! เฮียแกล้งหลับใช่มั้ยคะ" เสียงมือตีลงมาที่หน้าอกของผมพร้อมกับเสียงต่อว่าของเธอ"โอ๊ย! ก็เฮียอยากรู้นี่ว่าเมียจะทำอะไร" ผมพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง"คืนนี้เป็นคืนแต่งงานของเรานะคะ""เอาน่า...เฮียงีบแป๊บเดียว หายเมาแล้วนี่ไง ทำต่อสิ" มือของเธอที่ยังคงจับความ
ตอนที่ 28 แต่งงาน6 เดือนผ่านไปหลังจากวันที่ฉันกลับบ้านไปบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่าฉันตกลงจะแต่งงานกับคุณธรณ์ อีกหนึ่งอาทิตย์ผู้ใหญ่ได้นัดมาคุยกัน สู่ขอฉันอย่างเป็นทางการ วันนั้นผู้ใหญ่คุยกันถึงการจัดงาน สถานที่ และฤกษ์งานแต่งที่จะจัดขึ้นจากวันนั้นถึงวันนี้ก็หกเดือนแล้ว กว่าจะได้จัดงานแต่งขึ้นในวันนี้ ถ้าถามว่าทำไมถึงนานจัง ขอตอบว่าได้ฤกษ์ดีเดือนนี้วันนี้ค่ะหกเดือนหลังจากวันที่ผู้ใหญ่คุยกัน ฉันกับเฮียเริ่มเตรียมตัดชุดแต่งงาน เตรียมจัดสถานที่และอะไรอีกหลายๆอย่าง ระยะเวลาหกเดือนมีเวลาเตรียมงานพอสมควรจนมีวันนี้เกิดขึ้นมาค่ะตลอดเวลาที่ผ่านมา เฮียธรณ์ดีกับฉันมาตลอด ช่วงแรกๆเขายังต้องไปที่ผับอยู่เพราะมีงานบางอย่างที่คุณมิตรจัดการเองยังไม่ได้ ต้องการให้เฮียเข้าไปช่วยอยู่ในช่วงแรกๆ เฮียยังไม่สามารถปล่อยมือได้ในทันที ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเฮียธรณ์ไม่ต้องเข้าไปดูแลที่ผับนั้นแล้วค่ะส่วนฉันเรียนรู้งานกับคุณวินได้พอสมควรแล้ว เริ่มเข้าที่ เริ่มลงตัวมากขึ้น แต่ยังต้องพยายามอีก ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าไปนั่งประชุมฟังแนวคิดของผู้บริหารแต่ละท่าน ซึ่งความคิดของพวกเขาแต่ละคนไม่ธรรมดาเลย ทุกครั้งที่ฉันได้เข้าไป
ตอนที่ 27 พาเมียเข้าบ้านเช้าวันรุ่งขึ้น ผมพาน้องแอมออกจากรีสอร์ตแต่เช้า ส่วนไอ้ช้างกับครอบครัวคงกลับกรุงเทพฯ ตอนช่วงบ่ายๆหรือไม่ก็เย็นๆ แต่นั่นก็เรื่องของมันก่อนกลับกรุงเทพฯ ผมพาน้องแอมไปเที่ยวบนสันเขื่อนก่อนแวะถ่ายรูปคู่สองสามรูปก็กลับลงมา แล้วก็แวะไหว้พระที่วัดแถวๆนั้น จากนั้นก็ยิงยาวขับกลับกรุงเทพฯเลย ตรงไปหาป๊ากับมี๊ที่บ้าน ซึ่งก่อนไปผมได้โทรไปบอกพวกท่านก่อนแล้วว่าวันนี้ผมจะพาน้องแอมเข้าไปหาผมขับรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน รถจอดสนิทเตรียมที่จะลงจากรถ น้องแอมก็ถามขึ้นมาว่า..."คุณป๊ากับคุณมี๊ดุมั้ยคะ" ผมหันไปยิ้มให้เธอ...สงสัยจะเกร็ง"ไม่ดุหรอกครับ พวกท่านใจดีมาก ป่ะเข้าบ้านกัน" ผมเอื้อมมือไปจับมือน้องแล้วพาเดินเข้าบ้าน"ป๊าครับ มี๊ครับ อยู่บ้านกันมั้ยครับ..." ผมตะโกนเรียกเสียงดัง เมื่อเห็นว่าภายในบ้านเงียบๆ เหมือนไม่มีคนอยู่"ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเสียงดัง!" เป็นเสียงป๊าตะโกนกลับมา ผมได้ยินเสียงของท่านอยู่หลังบ้าน สงสัยเสียงของผมจะไปรบกวนทำให้สัตว์เลี้ยงของท่านตกใจอีกแล้ว ผมจึงจูงมือน้องแอมพาเดินตรงไปที่หลังบ้าน"ไหนบอกว่าไม่ดุไงคะ" ผมหันมายิ้มให้คนขี้สงส
ตอนที่ 26 ช่วงเวลาพิเศษผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นเธอนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง ชวนไปอาบน้ำพร้อมกันก็ไม่ยอมไป ไม่รู้กลัวอะไร"จะอาบน้ำเลยหรือจะนอนต่อ" ผมถามคนที่นอนอยู่บนเตียง เธอวางมือถือลงแล้วส่งยิ้มมา"ทำไมคะ""ถ้าอาบน้ำเฮียจะได้ออกไปซื้อข้าวให้ แต่ถ้านอนต่อเฮียก็จะยังไม่ไปซื้อ" เสื้อผ้าก็ยังไม่ยอมใส่ ผ้าขนหนูผืนเดียวพันตัวเอาไว้หลวมๆ เธอกำลังยั่วผม...ใจเย็นไอ้ธรณ์เดี๋ยวน้องช้ำ"อาบน้ำค่ะ""ถ้างั้นเดี๋ยวเฮียมา อยากกินน้ำอะไรมั้ย""อะไรก็ได้ค่ะ""โอเค...ฟอด!" ความน่ารักของเธอทำให้ผมอดใจไม่ไหว ขอหอมแก้มเธอก่อนออกไปซื้อข้าวสักฟอดสักพักใหญ่ๆผมกลับมา แวะคุยกับไอ้พวกนั้นที่บ้านหลังใหญ่ตั้งนาน พอดีผมเจอพวกมันก็เลยเดินเข้าไปหา ระหว่างสั่งข้าวสั่งน้ำเพราะว่าไอ้ของกินที่ว่ามันอยู่ไม่ได้ห่างจากบ้านเจ้าของ...จะว่าไปไอ้สิงห์ก็เข้าใจตั้งร้านเนอะ สะดวกพวกมันดี อยากกินตอนไหนก็แค่ก้าวขาออกมาจากบ้านแป๊บเดียวก็ได้กินแล้ว"มาแล้วครับ..." ผมรีบส่งเสียงกลัวว่าเธอจะรอนาน วางของในมือทั้งหมดลงแล้วเดินเข้าไปหาเธอในห้องนอน"เฮียไปนานมั้ย" ผมชะโงกหน้าเข้าไปถาม เห็นเธอกำลังนั่งเป่าผมให้แห้งอยู่ที่หน้ากระจก เอาจ
ตอนที่ 25 ข้าวใหม่ปลามันเช้าวันรุ่งขึ้นหน้าบ้านหลังใหญ่ เฮียช้างรอเพื่อนมาทานข้าว แต่รอเท่าไหร่มันก็ไม่โผล่หัวมาสักที จึงหยิบมือถือโทรออก เพราะยังไงก็มาเที่ยวด้วยกันแต่แค่แยกกันไปนอน"ว่าไง...เพื่อน""ไอ้ธรณ์กินข้าว""เดี๋ยวกูไปหากินเอง ขอบใจมาก" พูดเสร็จก็ตัดสายทิ้งทำเอาคนโทรไปแทบอยากจะโยนมือถือทิ้ง"อ้าว...วางสายไปแล้ว อุตส่าห์เป็นห่วง" เฮียช้างหันมาพูดกับน้องชายอีกสองคน"ปล่อยเฮียเขาเถอะ น่าจะกินอย่างอื่นแทนข้าวอิ่มไปแล้ว" สามคนพี่น้องพยักหน้าให้กันแล้วเดินเข้าบ้าน@บ้านพักหลังสุดท้าย"ใครโทรมาคะ" คนตัวเล็กที่กำลังนอนอยู่ข้างๆผม พลิกตัวมาถามแต่ยังไม่ยอมลืมตา"ไอ้ช้าง โทรมาตามไปกินข้าว" ถึงตอนนี้จะสายมากแล้วก็ตามแต่พวกผมสองคนเพิ่งจะนอนไปได้แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง อากาศยามเช้าหลังฝนตก แถมในห้องยังเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เสียงน้ำในลำธารข้างบ้านไหลผ่านฟังแล้วก็รู้สึกเพลินดี ได้บรรยากาศไปอีกแบบ แถมยังนอนกอดกันอยู่แบบนี้เที่ยงก็ยังไม่หิวหรอกครับข้าวน่ะ"แอมยังไม่หิว" เธอบอกผมเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ ผมก็ยังไม่หิวเหมือนกัน"แต่เฮียหิวแล้ว" เสื้อยืดบางๆสีขาว ไร้ชั้นในสวมใส่ เห็นแล้วอดใจไม่ไหวทุกที เซ็ก
ตอนที่ 24 ขอร้อง ดื่มกันพอหอมปากหอมคอ ผมกับน้องแอมก็ขอตัวแยกย้ายกลับไปพักผ่อน"ดึกแล้วอาบน้ำด้วยกันมั้ย จะได้ไม่ต้องเสียเวลารอ" ผมชวนเธออาบน้ำด้วยกันหน้าด้านๆนี่แหละ ซึ่งเธอก็รู้ทันครับ หันมาเบะปากใส่ผมแล้วอมยิ้ม"เฮียไปอาบก่อนเถอะ""อาบด้วยกันเถอะน่า ไม่ต้องเขิน" ผมรีบจูงมือเธอเข้าห้องน้ำก่อนที่เธอจะปฏิเสธ"มาเฮียช่วยถอด" หน้าแดงอีกแล้วเมียผม แต่เธอก็ยอมให้ผมช่วยถอดเสื้อผ้าออกให้ ใหม่ๆก็งี้แหละอีกหน่อยเดี๋ยวก็ชิน"ร้อนไปมั้ย" เธอส่ายหน้า มันคือน้ำอุ่นที่กำลังไหลออกมาจากฝักบัวครับ ผมถามเธอ สบู่เหลวถูกกดใส่มือแล้วค่อยๆลูบไล้ลงไปบนเรือนร่างสวยให้เธอ เอวเป็นเอว ก้นเป็นก้น หน้าอกสมส่วนกำลังดี"แอมถูหลังให้ค่ะ" มือเรียวหันไปกดสบู่เหลวแล้วชโลมลงแผ่นหลังกว้างให้ผม จากนั้นก็หันมาชโลมต่อที่แผงอกด้านหน้า จนเกิดเป็นฟองนุ่มๆเราช่วยกันอาบน้ำให้กันและกันแต่ยังไม่ทันเสร็จดี ผมก็เริ่มทนความต้องการของตัวเองที่มีต่อเธอไม่ไหว"แอม..." เสียงเรียกชื่อเธอเบาๆที่ข้างหู ใบหน้าโน้มลงไปเริ่มคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอขาวสะอาดไปมาอย่างเชื่องช้า"เฮีย...อาบให้เสร็จก่อน""เฮียทนไม่ไหวแล้ว ขอในนี้ได้มั้ย" ผมจับเธอพิงกั
ตอนที่ 23 วงเหล้าผมกับน้องแอมกลับมาที่บ้านของไอ้สิงห์อีกครั้ง บ้านหลังนี้ปลูกอยู่ตรงทางเข้ารีสอร์ต เป็นบ้านไม้หลังใหญ่สองชั้น ตัวบ้านทำจากไม้สักทั้งหลัง และที่นี่ก็คือที่นั่งดื่มประจำของพวกผมครับผมกับน้องแอมลงจากรถแล้วพากันเดินเข้าบ้าน น้ำหวานภรรยาสุดที่รักของไอ้ช้างกวักมือเรียกน้องแอมเดินหายกันเข้าไปด้านในส่วนผมนั่งลงตรงวงเหล้าหน้าบ้าน ตอนนี้ที่นั่งกันอยู่คือแก๊งเดิมครับ มีผม ไอ้ช้าง ไอ้สิงห์และไอ้กร ไอ้ช้าง ไอ้สิงห์ ไอ้กร เป็นพี่น้องที่คลานตามกันออกมา แต่ผมไม่ใช่ แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงชอบมานั่งกินกับไอ้พี่น้องบ้านนี้ เอาเป็นว่านิสัยของพวกมันสำหรับคำว่าเพื่อนฝูงแล้วน่าคบมากครับ"เฮียทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ ง้อไม่สำเร็จเหรอ" นั่งลงปุ๊บ ไอ้ตัวต้นเหตุก็เอ่ยถามผมทันที...ไอ้สิงห์ถึงมันจะเป็นน้องชายของเพื่อน แต่ผมเห็นมันเป็นเพื่อน อายุไม่ได้ต่างกันมาก นิสัยก็เช่นกัน เคยได้ยินคนพูดว่านิสัยเหมือนกันอยู่ด้วยกันไม่ได้แต่ผมกลับชอบที่จะอยู่กับพวกมัน"สำเร็จ" โดนลงโทษแต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนโดนแก้แค้นยังไงก็ไม่รู้"สำเร็จแล้วทำไมไม่ยิ้มล่ะครับ" ไอ้กรถามขึ้นมาบ้าง ช่วงที่ผมกำลังง้อกันอยู่ สงสัยช