ตอนที่ 5 - 1 หาทางออก

ครั้นปรึกษากันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จ้าวหวังเหล่ยจึงไปพบผู้เป็นบิดา เพื่อบอกกล่าวถึงเรื่องที่ตนเพิ่งได้คุยกับบุตรสาวไป นายท่านผู้เฒ่าค่อยวางใจ ที่อย่างน้อยวันนี้หลานสาว ก็ไม่ต่อต้านเรื่องการหมั้นหมายกับตระกูลเซี่ยอีกแล้ว ทั้งยังร้องขอพบหน้าว่าที่คู่หมั้นก่อนอีกด้วย เป็นเช่นนี้เขาจะขัดข้องไปเพื่อเหตุใด นายท่านผู้เฒ่าจ้าวหยวนจง จึงรีบเขียนจดหมายเพื่อส่งข่าวให้แก่นายท่านผู้เฒ่าตระกูลเซี่ยทันที อีกไม่นานสิ่งที่ตนรู้สึกติดค้างตระกูลเซี่ย ก็จะได้รับการตอบแทนแล้ว หากเขาต้องจากไป เขาก็ไม่ต้องรู้สึกว่าตนเองติดค้างต่อผู้ใดอีก

ในยามเซิน จ้าวฟางหรูนั่งรถม้าออกจากจวนไปเที่ยวชมตลาด วันนี้เปี๋ยเอ๋อได้ยินมาจากสาวรับใช้จวนตระกูลเถียนว่า คุณชายใหญ่เถียนซ่ง จะออกไปพบปะสหายที่โรงน้ำชาอู๋เหลียง นางจึงตั้งใจจะไปดื่มน้ำชาที่โรงน้ำชาอู๋เหลียงเช่นกัน เพื่อให้ตนได้อยู่ในสายตาของทั่นฮวาหนุ่ม นางมีเวลาไม่มากแล้ว ถึงอย่างไรนางก็ต้องผูกไมตรีกับคุณชายใหญ่เถียนซ่งผู้นั้น ก่อนที่คุณชายใหญ่สกุลเซี่ยจะเดินทางมาถึงเมืองหนานจาง

“เป็นถึงทั่นฮวา แต่ข้างกายกลับขาดสตรีที่รู้ใจ ไม่คิดว่าชีวิตเจ้าก็มีเรื่องให้น่าสงสารเช่นกันฮ่าๆๆ” สหายที่มานั่งดื่มน้ำชาอยู่กับทั่นฮวาหนุ่มหยอกเย้าเขาออกมา

“ข้ายังไม่พบเจอกับสตรีที่ถูกใจ อีกทั้งหนทางการรับใช้บ้านเมืองก็เพิ่งเริ่มต้น จะรีบร้อนไปเพื่อเหตุใดกัน” เถียนซ่งตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา หาได้มีความสนุกสนานอยู่ในน้ำเสียงไม่ ทำให้สหายที่กล่าวเย้าเขาเช่นนั้น ถึงกับแสดงสีหน้าจืดเจื่อน

“นั่นน่ะสิ ฮ่าๆๆ ถูกของเจ้า”

 หนึ่งในกลุ่มกล่าวออกมาพลางหัวเราะกลบเกลื่อน เพราะตัวเขามีภรรยาแล้ว อีกทั้งมีอนุภรรยาและบ่าวอุ่นเตียงอยู่ในจวนอีกหลายคน จึงไม่กล้าโต้แย้งกับสหายที่มีความมุ่งมั่น ในการรับใช้บ้านเมืองเช่นเถียนซ่ง

“เอ๊ะ!!! นั่นใช่คุณหนูใหญ่สกุลจ้าวใช่หรือไม่” จู่ๆ สหายผู้หนึ่งก็เอ่ยถามขึ้นมา ทำให้บรรยากาศที่กระอักกระอ่วนก่อนหน้าค่อยผ่อนคลายลง

เถียนซ่งมองไปยังด้านหน้าโรงน้ำชา สตรีรูปร่างอรชร ที่มีรูปโฉมงดงามปานเทพธิดา กำลังเยื้องย่างเข้ามา คราก่อนเขามองเห็นนางแต่ไกลๆ ยังจดจำฝังใจไปหลายวัน วันนี้ได้เห็นนางอย่างชัดเจน ก็อดที่จะชื่นชมในความงดงามของนางไม่ได้ คุณหนูใหญ่สกุลจ้าว ตระกูลคหบดีอันดับหนึ่งแห่งเมืองหนานจางเช่นนั้นหรือ นางจะมีคู่หมายแล้วหรือยัง

“เถียนซ่ง เถียนซ่ง!!” สหายสนิทร้องเรียกทั่นฮวาหนุ่มอยู่หลายครั้ง กว่าที่ชายหนุ่มจะหันกลับมา

“หือ… จ้านเจา เจ้าเรียกข้าทำไมนักหนา ครั้งเดียวข้าก็ได้ยินแล้ว”

เขาแกล้งบ่นสหายสนิท เพื่อกลบเกลื่อนความผิดของตน มุมปากของจ้าวฟางหรูยกขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่ทว่ากลับทำให้บรรดาชายหนุ่มในโรงน้ำชาถึงกับพากันใจเต้นแรง แม้แต่เถียนซ่งที่ไม่เคยชายตาแลสตรีใด ก็ยังมองตามนางไปแทบไม่ละสายตา หญิงสาวนั่งลงยังโต๊ะด้านใน

“โอ้…คุณชายเถียน บุรุษที่สนใจแต่ตำราเช่นท่านก็มีวันนี้เช่นกันหรอกหรือ ฮ่าๆๆ” จ้านเจาหยอกเย้าสหายสนิทออกมา

“อย่าพูดมาก” กล่าวจบก็ยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ

หลังจากวันนั้นมา จ้าวฟางหรูก็พยายามพาตนเอง ให้เข้าไปอยู่ในสายตาของเถียนซ่งบ่อยๆ จากที่เพียงแค่มีความรู้สึกว่าสตรีผู้นี้น่าสนใจ กลับกลายเป็นว่าเขาอยากทำความรู้จักคุณหนูใหญ่สกุลจ้าวมากขึ้น ครั้นได้พบหน้านางอีกครา เขาจึงยอมเสียมารยาทเข้าไปทักทายนางก่อน จ้าวฟางหรูยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างยินดี

“ไม่ทราบว่า…ที่นั่งโต๊ะนี้พอจะมีที่ว่าง ให้ข้าได้นั่งอีกสักคนหรือไม่” เสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังจ้องมองการแสดงบนเวทีตรงหน้า หญิงสาวจึงเบนสายตากลับมามอง

“ท่านคือ...” จ้าวฟางหรูแสร้งถามเขาออกมา ทว่าในใจนางนั้นรู้สึกตื่นเต้นยินดี เพราะสิ่งที่นางทำมาหลายวันล้วนแต่ไม่สูญเปล่า

“ขออภัยแม่นางที่ข้าเสียมารยาท ข้ามีนามว่าเถียนซ่ง หากเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าขอนั่งร่วมโต๊ะสักคนได้หรือไม่” เถียนซ่งยกมือขึ้นมาประสานกันก่อนที่จะกล่าวออกมา ภายในใจนั้นรู้สึกประหม่ายิ่งนัก

“เชิญนั่งลงเถิดเจ้าคะ”

ครั้นได้รับอนุญาต ทั่นฮวาหนุ่มจึงนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาวทันที จ้าวฟางหรูลอบมองใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาของชายหนุ่ม ผิวพรรณของเขาสะอาดสะอ้านน่ามอง สมแล้วที่เป็นบัณฑิต นางรู้สึกพอใจในรูปโฉมของชายหนุ่มยิ่งนัก

“ข้าเคยเห็นแม่นางมาดื่มชาอยู่บ่อยๆ ชาของโรงน้ำชาอู๋เหลียง คงจะมีรสชาติที่ถูกปากแม่นางมากใช่หรือไม่”

จะใบชาจากที่ใดมีหรือที่ในตระกูลจ้าวจะไม่มี แต่ที่นางไปดื่มชาที่โรงน้ำชาบ่อยๆ เป็นเพราะนางอยากพบหน้าเขามากกว่า จ้าวฟางหรูแย้มยิ้มออกมาก่อนที่จะกล่าว

“เจ้าค่ะ… คุณชายเถียนเอง ก็ดูจะชื่นชอบดื่มชาที่โรงน้ำชาอู๋เหลียงเช่นกันสินะเจัาคะ”

“สหายของข้าชอบดื่มชาหลัวปี้ชุน และนั่งพูดคุยกันเกี่ยวกับบทกวีที่นี่เป็นประจำ ทำให้ข้ามาเยือนที่นี่บ่อยๆ” จ้าวฟางหรูพยักหน้าพลางยิ้มออกมา ก่อนที่จะหันกลับไปสนใจการแสดงบนเวทีอย่างต้องการสงวนท่าที

เถียนซ่งที่ไม่เคยผูกไมตรีกับสตรีใดมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าจะชวนหญิงสาวพูดคุยสิ่งใดต่อ เขาจึงหันไปสนใจการแสดงอุปรากรบนเวทีเช่นกัน จนเวลาล่วงเลยไปเกือบหนึ่งชั่วยาม อุปรากรชื่อดังของเมืองหลวงก็แสดงจบลง จ้าวฟางหรูจึงขอตัวลา วันนี้ได้พบหน้าพูดคุยกันก็ถือว่าแผนการของนางคืบหน้ามากแล้ว หากนางแสดงออกว่านางสนใจในตัวเขามากเกินไปย่อมไม่เป็นเรื่องที่ดีกับนาง

เถียนซ่งมองตามหญิงสาว ที่เพิ่งเดินออกจากโรงน้ำชาไป พร้อมกับสาวรับใช้ของนาง ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว หากมีโอกาสครั้งหน้าเขาก็อยากจะพูดคุยกับนางให้มากกว่านี้ ทั่นฮวาหนุ่มเผยรอยยิ้มออกมา ก่อนที่เขาจะออกจากโรงน้ำชาอู๋เหลียงไปเช่นกัน