ถึงขั้นที่ในใจของเธอรู้สึกเฝ้ารอเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นแต่สุดท้ายหลินเฟิงเพียงแค่พาเธอกลับไปส่งที่คฤหาสน์หรูของเธอเท่านั้นจริง ๆนี่จึงทำให้ลึก ๆ ในใจของอิ่นนั่วเจียเกิดความผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเธอครุ่นคิดถึงเหตุผลของความผิดหวัง ทันใดนั้นก็ทำให้เธอเขินอายจนหน้าแดง และล้มคว่ำไปบนเตียงไม่กล้าเงยหน้าเมื่อออกมาจากคฤหาสน์หรูของอิ่นนั่วเจีย หลินเฟิงก็อารมณ์ดีอย่างมากเขาเดินทางไปที่เมืองหนิงโจว ตัวเองได้รับแก่นสารจวี้คังมา สามารถทำตามสัญญาที่จะสร้างโฮมสเตย์ให้เป็นจริงได้ ถึงขั้นที่เกินความต้องการและก็ดึงอิ่นนั่วเจียมาเข้าร่วมได้อาศัยสถานการณ์ในช่วงนี้ โฮมสเตย์ของเขาไม่อยากมีชื่อเสียงก็ไม่เป็นไปไม่ได้แต่ความคิดบางอย่าง ต้องรอให้หลินเฟิงกลับไปยังจุดสูงสุดแล้วค่อยพิจารณาดังนั้นหลังออกมาจากคฤหาสน์หรูของอิ่นนั่วเจีย หลินเฟิงก็โทรศัพท์ไปหาหลี่ฮุ่ยหรานก่อน บอกเธอว่าเรื่องของอิ่นนั่วเจีย เขาได้จัดการแล้วไม่รอให้หลี่ฮุ่ยหรานถามรายละเอียด หลินเฟิงก็วางสายไป และขับรถไปที่สำนักไป๋เกาที่นอกสำนักไป๋เกา หลินเฟิงไม่ได้เห็นรถมายบัครุ่นเดียวกับของตัวเอง ดูท่าวันนี้จางเจียหนิงไม่ได้มาทำงาน
“พรวด!”เหมือนกับได้ยินเสียงคำรามของหลินเฟิง ภายในจุดตันเถียน จู่ ๆ ปรากฏหยดน้ำเขียวมรกขึ้นมาหนึ่งหยดหลินเฟิงตกตะลึงอย่างมาก ถ้าหากมีสิ่งของปะปนเข้าไปในจุดตันเถียนจะไม่ดีแน่ แต่ไม่นานนัก เขาก็วางใจแล้วเพราะว่าหยดน้ำนี้ไม่ใช่สิ่งอื่นใด เป็นพลังชี่แท้บริสุทธิ์ที่อยู่ภายในร่างกายของหลินเฟิงกำลังภายในค่อย ๆ แปรเปลี่ยนจากระดับเซียนเทียนเป็นพลังชี่แท้และหลังจากที่ผู้อยู่ในระดับเซียนเทียนเข้าสู่แดนแปรเทพ สุดท้ายกลายเป็นพลังชี่แท้ที่มีลักษณะคล้ายของเหลวถ้าหากพูดว่ากำลังภายในที่เปลี่ยนเป็นพลังชี่แท้สามารถฆ่าคนที่อยู่ไกลออกไปสิบก้าวได้ ส่วนพลังชี่แท้ที่เป็นของเหลวนี้ กลับมีประสิทธิภาพที่คนทั่วไปไม่สามารถเข้าใจได้ไม่เพียงระยะของพลังชี้แท้ที่ปล่อยออกมาจากร่างกาย แต่พละกำลังของชี่แท้ที่ปล่อยออกมานั้นก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้ถึงขั้นที่พลังชี่แท้ของเหลวที่วิชานิ้วส่งอกไป สามารถโจมตีทะลุแผ่นเหล็กที่อยู่ห่างออกไปร้อยเมตร น่ากลัวยิ่งกว่ากระสุนปืนธรรมดาเสียอีกพูดได้ว่าเป็นซูเปอร์แมนที่แท้จริงสัตว์ประหลาดรูปร่างมนุษย์หลังจากที่ชี่แท้เหลวที่อยู่ภายในร่างกายของหลินเฟิงยิ่งอยู่ยิ่งม
กลับกันนั้น ยายืดอายุขัยสีเขียวโปร่งใสหนึ่งหม้อก็ถูกเขาเก็บใส่ขวดทำทุกอย่างนี้เสร็จ หลินเฟิงถึงได้โล่งอกอย่างถึงที่สุดมองดูสีท้องฟ้าข้างนอก เป็นช่วงกลางดึก มีดวงดาวเต็มไปหมดแล้วและห้องของเขา ไม่เพียงบนผนังมีรูขนาดใหญ่ที่มีลมรั่ว เฟอร์นิเจอร์ทั้งบ้านก็พังทลาย ไม่มีสักชิ้นที่สมบูรณ์แบบหลินเฟิงเดินออกไปข้างนอก พบว่าภายในบ้านเงียบสงบ ไม่มีใครสักคนมีเพียงกระดาษโน้ตที่หลี่ฮุ่ยหรานทิ้งเอาไว้เธอกลัวจะรบกวนหลินเฟิง ดังนั้นคืนนี้จึงไปพักที่โรงแรมพร้อมกับหลินเสวี่ยฮุ่ยและคนอื่น ๆในตู้เย็นมีอาหารที่จ้าวเฉียวอวิ๋นตั้งใจทำให้เขามองดูกระดาษโน้ตนี้ หลินเฟิงทั้งรู้สึกซาบซึ้งและก็หลุดยิ้มออกมา ในใจมีความรู้สึกอบอุ่นจากการมีครอบครัวที่แท้จริงหลินเฟิงยืดกล้ามเนื้อเล็กน้อย ทั่วทั้งตัวเสียงดังกร่อบแกร่บเขาเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ เมื่อออกมา ก็หยิบอาหารที่จ้าวเฉียวอวิ๋นเตรียมเอาไว้ออกมา และเริ่มกลืนกินเข้าไปในตอนที่หลินเฟิงทานอาหาร จู่ ๆ เขาก็นึกอะไรได้ จากนั้นก็ค้นหาโทรศัพท์ของตัวเองภายในห้องที่เละเทะยังดีที่ ถึงแม้หน้าจอโทรศัพท์จะแตก แต่อย่างน้อยก็ไม่ส่งผลทบต่อการที่หลินเฟิงมองดูหน้าจอ
ถ้าไม่การคัดค้านอะไร ก็เซ็นใบหย่าเถอะคฤหาสน์ของตระกูลหลี่ในเจียงโจวสาวงามในชุดกี่เพ้าผลักเอกสารไปตรงหน้าหลินเฟิงหญิงสาวตรงหน้านี้เป็นแม่ยายของเขา จางกุ้ยหลานเมื่อมองใบหย่าที่อยู่ตรงหน้า หลินเฟิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยคุณแม่ นี่หมายความว่าอะไรจางกุ้ยหลานกอดอก พูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้ตระกูลหลี่เป็นบริษัทมหาชนแล้ว “ช่องว่างระหว่างคุณกับฮุ่ยหรานก็เริ่มกว้างขึ้นเรื่อยๆ และไม่ได้มีผลประโยชน์ใดๆกับการงานของฮุ่ยหรานเลย” “มีแต่จะฉุดรั้งการพัฒนาของฮุ่ยหราน หากเป็นเช่นนี้ก็หย่ากันเร็วๆดีกว่า”หลินเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น ถามกลับว่า”นี่คือความคิดของฮุ่ยหรานหรือความคิดคุณแม่ครับ”จางกุ้ยหลานสีหน้าเย็นลง “นี่คือความคิดทุกคนของตระกูลหลี่เรา” “ที่คุณได้แต่งงานกับฮุ่ยหราน แค่เพราะสัญญาการแต่งงานที่คุณปู่ตั้งไว้” “สามปีมานี้ ที่คุณกินอยู่ในบ้านเรา ตระกูลหลี่เรามีความเมตตาต่อคุณมากแล้ว “ถ้าคุณรู้ตัว ก็รีบเซ็นชื่อ”หลินเฟิงหายใจเข้าลึกๆสามปีก่อน เขาใช้ความสัมพันธ์ทั้งหมดของตัวเองที่มีเพื่อช่วยพัฒนาตระกูลหลี่ช่วยพัฒนาเป็นบริษัทมหาชนจากร้านค้าที่เล็กๆแต่ในสายตาของตระกูลหลี่ เขากลับกลายเป
หลินเฟิงออกจากคฤหาสน์ของตระกูลหลี่ มองสถานที่ที่เขาเคยใช้ชีวิตมาสามปีครั้งสุดท้ายตอนมาก็มาอย่างโดดเดี่ยว และจากไปด้วยมือเปล่ารถโรลส์-รอยซ์คันหนึ่งที่ขับมาแต่ไกลจอดตรงหน้าเขาเมื่อประตูรถเปิดออก ชายวัยกลางที่สวมสูทคนหนึ่งลงจากรถ “คุณหลิน....”ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม วิ่งเหยาะๆไปที่หลินเฟิง “คุณมาได้อย่างไร” หลินเฟิงมองอย่างตั้งใจ คนที่มานั้นเป็นประธานบริษัทเทียนหัวอินเตอร์เนชั่นแนลจ้าวเทียนหวากล่าวตามความจริง “ช่วงนี้ผมกำลังวิจัยโครงการพัฒนาของเขตซีเฉิงกับนางหลิน วันนี้ตั้งใจจะมาหานางหลินเพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องรายละเอียดหลินเฟิงพยักหน้า “ไม่ต้องปรึกษาแล้ว” “หลี่ฮุ่ยหรานมีตระกูลหวางเป็นที่พึ่งแล้ว ต่อไปนี้จะไม่ต้องการความสนับสนุนของเราแล้ว” “และก็ไม่ใช่นางหลินอีกต่อไป” “อ๋า”จ้าวเทียนหวาตกใจมาก “นี่...นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น”หลินเฟิงพูดแบบไม่ได้ปิดบัง “ผมหย่ากับหลี่ฮุ่ยหรานแล้ว” “ต่อจากนี้ไป ผมจะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับตระกูลหลี่อีก”หลินเฟิงมองไปที่จ้าวเทียนหวา ตบไหล่เขาเบาๆ “จ้าว สามปีมานี้คุณงานหนักแล้วนะ”ธุรกิจของจ้าวเทียนหวาอยู่ที่ต่างประเทศทั้ง
ตอนนี้หลินเฟิงกําลังหลับตาพักผ่อนอยู่บนรถเสียงโทรศัพท์ปลุกให้เขาตื่นคาดไม่ถึงว่าหลี่ฮุ่ยหรานจะโทรมาเขารับสายก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาชองเธอ “หลินเฟิง คุณกำลังอยู่กับประธานจ้าวเหรอ” “หลินเฟิงมองไปที่จ้าวเทียนหวาที่อยู่ข้างๆเขา “ใช่”หลี่ฮุ่ยหรานหายใจเข้าลึกๆ ความดันโลหิตเพิ่มขึ้นรวดเร็วหลี่เหวินเชาไม่ได้โกหก “หลินเฟิง คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก คุณมีอะไรไม่พอใจสามารถพูดกับฉันตรงๆได้” “ทำไหมถึงต้องใส่ร้ายตระกูลหลี่ลับหลังแบบนี้หรอ”หลินเฟิงนวดขมับและพูดว่า “ถ้าผมบอกว่าผมไม่ได้ใส่ร้ายตระกูลหลี่ คุณจะเชื่อผมไหม”หลี่ฮุ่ยหราน “งั้นทำไมประธานจ้าวมาถึงที่ตระกูลหลี่แล้วจู่ๆก็ออกไปล่ะ แถมยังต้องการยุติความร่วมมือกับตระกูลหลี่ด้วย” “จ้าวเทียนหวาจะเลือกทำอะไรเป็นเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับผม”หลี่ฮุ่ยหรานโกรธมาก คิดว่าหลินเฟิงกล้าทำแต่ไม่กล้ายอมรับเธอกัดฟันแล้วพูดทีละคำว่า “ฉันดูคุณผิดไปจริงๆ”น้ำเสียงของหลินเฟิงเย็นลง “คุณเชื่อแต่ตัวเองอยู่ตลอด ไม่เคยคิดจะเข้าใจความจริง” “ผมไม่รู้ว่าหลี่เหวินเชาได้พูดอะไรกับคุณ และก็ไม่อยากอธิบายเรื่องนี้ด้วย” “ต่อไปอย่าเอาเรื่องแบบนี้มายุ่งผม”
“ปัง ๆ ๆ” เสียงระเบิดที่ต่อเนื่องกันดังขึ้นลมฝ่ามือของฉินอิ๋งเหมือนมีดพลังแข็งแกร่งและเผด็จการทั้งสองได้เผชิญหน้าแลกเปลี่ยนกันมากกว่าสิบกระบวนท่าหลินเฟิงไม่มีความคิดที่จะฆ่าเธอ แค่ป้องกันตัวเองเท่านั้นแม้ว่าการบำเพ็ญของเขายังไม่ฟื้นตัว แต่ฉินอิ๋งก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา “ฉินอิ๋ง หยุดนะ”ในเวลานี้ ถังหว่านที่อยู่บนเตียงตะโกนอย่างรุนแรงฉินอิ๋งได้ยินแล้วจึงหยุดการโจมตีทันทีมองเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ “พี่หว่านเอ๋อ เด็กคนนี้...” “พอแล้ว”ถังหว่านพูดเบาๆว่า “หมอเทวดาหลินมารักษาโรค อย่าหยาบคายใส่เขา”คุณพ่อของฉินอิ๋งเป็นอาจารย์ของเธอเอง คำพูดของหลินเฟิงทำให้เธอไม่สบายใจแต่ในฐานะที่เป็นคนแรกในสามรุ่นของตระกูลถัง เป็นอัจฉริยะทางศิลปะการต่อสู้ คิดอย่างใจเย็นเป็นสิ่งที่เธอควรทำ ในการต่อสู้ที่เมื่อกี้ถังหว่านก็สามารถดูออกว่าหลินเฟิง ดูคล่องตัว ความสามารถไม่ธรรมดาแต่ดูเหมือนเขาไม่ได้สู้กับฉินอิ๋งอย่างเต็มที่ถ้าเขาสู้เต็มที่ ฉินอิ๋งต้องแพ้แน่ และนี่คือสาเหตุที่เธอพูดให้หยุดสำหรับคำสั่งของถังหว่าน ฉินอิ๋งไม่กล้าไม่ทำตาม จึงได้แต่ถอยหลังไปอย่างเงียบๆถังหว่า
“ดูพอหรือยัง”ฉินอิ๋งที่อยู่ข้างๆเห็นเขาจ้องมองถังหว่านอย่างตั้งใจ อดไม่ได้ที่พูดแม้ว่าศิลปะการต่อสู้ของหลินเฟิงจะเก่งมาก แต่เธอก็ยังสงสัยว่าวิธีการรักษาด้วยถอดเสื้อผ้านี่เขาคนนี้ตั้งใจอยากจะเอาเปรียบถังหว่านหรือเปล่าหลินเฟิงยิ้มเบาๆ สีหน้าไม่มีความอึดอัดใจเลยแม้แต่น้อยและชื่นชมจากใจจริงว่า “คุณถังสวยมากๆครับ ผมอดไม่ได้ที่จะดูไปหลายครั้ง” “ฮา ฮา”ถังหว่านยิ้ม “หมอเทวดาหลินก็พูดตรงไปตรงมามากนะ”เธอไม่คิดว่าหลินเฟิงจะยอมรับอย่างใจกว้างขนาดนี้ไม่เหมือนพวกที่เรียกตัวเองว่าเป็นสุภาพบุรุษ กล้าทำแต่ไม่กล้ายอมรับ “ตราบใดที่หมอเทวดาหลินสามารถรักษาโรคฉันหาย อยากดูอย่างไรก็ได้”ถังหว่านสายตาอ่อนโยนมีเสน่ห์ มุมปากมีรอยยิ้มที่น่าสนใจ “ไม่จำเป็นหรอก ของที่สวยงามดูเพียงครั้งเดียวก็ประทับใจมากเพียงพอแล้ว”หลินเฟิงส่ายหัวเอาเข็มเงินเข็มออกมาปลายนิ้วผ่านหน้าอกถังหว่าน สัมผัสได้ถึงความเย็นบนผิวที่เรียบเนียนและละเอียดอ่อนเข็มหนึ่งฝังในจุดเฟิงฝู่ถังหว่านหายใจเข้าลึกๆ ร่างกายสั่นอย่างควบคุมไม่ได้หลินเฟิงเอาเข็มเงินหนึ่งออก กดนิ้วมือลงไปเรื่อยๆผ่านท้องน้อยของเธอ ฝังเข็มอีกหนึ