บทที่ 390

หลี่ว์เจิ้งหยางหันหน้ามองไป ตรงกลางประตูของห้องพักยุบลงจนผิดรูป

นี่มันเป็นประตูนิรภัยนะ จะต้องมีพลังมากแค่ไหนถึงจะถีบจนประตูผิดรูปผิดร่างได้?

“โครม”

มีเสียงดังขึ้นอีก ประตูใหญ่ทั้งบานถูกคนถีบออกในทันที

ประตูกระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรง

ร่างของหลินเฟิงเดินเข้ามา

เมื่อเห็นหลินเฟิง หลี่ฮุ่ยหรานก็รู้ได้ทันทีว่ามีคนมาช่วยชีวิตแล้ว เธอพูดด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก: “หลินเฟิง ช่วยฉันด้วย...”

“แม่งเอ๊ย เรื่องดีๆของฉันแม่งถูกแกขัดจังหวะอีกแล้ว” หลี่ว์เจิ้งหยางเห็นหลินเฟิงโมโหจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

เขารู้สึกไม่พอใจหลินเฟิงมาตั้งนานแล้ว วันนี้จะได้จัดการเขาไปพร้อมกันเลย

“หลี่ว์เจิ้งหยาง เดิมทีฉันไม่อยากจะคิดเล็กคิดน้อยกับนาย แต่นายรนหาที่ตายอยู่หลายครั้งหลายหน ความผิดร้ายแรงมหัน” หลินเฟิงด่าทอด้วยน้ำเสียงเดือดดาล

ไอ้หมอนี่ร่วมมือกับคนตระกูลจางมาเหยียดหยามดูถูกเขา เขาสามารถทนได้ แต่กล้าลงมือกับหลี่ฮุ่ยหราน หลินเฟิงอดทนต่อไปอีกไม่ไหว

“แม่งเอ๊ย” หลี่ว์เจิ้งหยางชักมีดพกออกมา และแทงไปทางหลินเฟิง

เขาไม่เคยเห็นหลินเฟิงแสดงฝีมือมาก่อน ยิ่งไม่ได้เห็นหลินเฟิงอยู่ในสายตา

“หลินเฟิง...ระวัง” หลี่ฮุ่ยหราน