LOGINShare
บทที่ 390
Related chapters
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 391
จางกุ้ยหลานได้รับสายจากพนักงานที่บริษัท ถึงได้รู้ว่าตอนเที่ยงหลี่ฮุ่ยหรานออกไปทานข้าวแล้วก็ไม่ได้กลับมาอีกเลยในเมื่อตอนบ่ายยังมีประชุมอีก หลี่ฮุ่ยหรานไม่มีทางที่จะออกไปโดยไม่มีเหตุผล เธอตรวจดูตำแหน่งจีพีเอสโทรศัพท์ของลูกสาวและตามมาและก็โชคดีที่ตัวเองตามมาได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นลูกสาวของเธอจะต้องถูกไอ้สารเลวหลินเฟิงนี่ย่ำยีแล้วหลินเฟิงกลอกตาไปมาแล้วพูดอธิบายด้วยความหงุดหงิด: “ฝีมือหลี่ว์เจิ้งหยาง”จางกุ้ยหลานถลึงตาใส่หลินเฟิงด้วยสีหน้าดูถูกจากนั้นก็พูดด่าทอ: “แกอย่ามาใส่ความคุณชายหลี่ว์ แกคิดว่าคุณชายหลี่ว์เป็นคนต่ำช้าแบบแกเหรอ?”“ผมพูดความจริงทั้งนั้น พวกคุณเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่” หลินเฟิงขมวดคิ้วพูด“แกไม่ต้องมาแก้ตัวอยู่ตรงนี้เลย ไป เราไปแจ้งตำรวจกัน” หลี่จื้อเชาจับเสื้อของหลินเฟิงไม่ยอมปล่อยหลี่ฮุ่ยหรานรีบพูดขึ้น: “แม่ พวกแม่พอเลยนะ คนที่พาหนูมาที่นี่ก็คือหลี่ว์เจิ้งหยาง เขาเป็นคนวางยาหนู”“หลินเฟิงมาช่วยหนู ถ้าเขามาไม่ทันเวลา หนูก็คงจะถูกหลี่ว์เจิ้งหยาง...ข่มขืนไปแล้ว”จางกุ้ยหลานถลึงตาโต เธอไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าหลี่ว์เจิ้งหยางจะเป็นคนแบบนั้น“ลูกสาว ลูกไม่ต้องกังวลนะ มี
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 392
“ฆ่าคน” หลินเฟิงน้ำเสียงเย็นชาเสิ่นหานเข้าใจในทันที: “เข้าใจแล้วครับ คุณชายหลิน ผมจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้”......ในตอนนี้หลี่ว์เจิ้งหยางก็หนีกลับไปที่ตระกูลหลี่ว์ด้วยความร้อนรนหลี่ว์เฉิงเลี่ยงเห็นเขากระวนกระวายขนาดนี้ ใบหน้าก็ยังมีรอยฝ่ามือที่แดงก่ำจึงรับรู้ได้ว่าเขาถูกหลินเฟิงสั่งสอนแล้ว“แกลักพาตัวหลี่เสวี่ยหรานเหรอ?” หลี่ว์เฉิงเลี่ยงไม่มีเวลาให้คิดมาก จึงรีบถามขึ้นหลี่ว์เจิ้งหยางหายใจหอบ: “ใช่ ผมใกล้จะจัดการหลี่ฮุ่ยหรานได้แล้ว ก็ถูกไอ้เวรหลินเฟิงคนนั้นขัดจังหวะผมอีก”พูดจบเขาก็ชกกำปั้นไปบนโต๊ะระบายความโมโหที่อยู่ในใจ“แกนะแก...”หลี่ว์เฉิงเลี่ยงชี้ลูกชายของเขาที่ไม่เชื่อฟังคำสั่ง: “เรื่องแบบนี้ควรหลีกเลี่ยงมากที่สุดคือความใจร้อน ตอนนี้แกผลักให้หลี่ฮุ่ยหรานไปข้างกายหลินเฟิงอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว”“แล้วจะยังไง? อย่างมากพวกเราก็แค่ฆ่าหลินเฟิงซะ”หลี่ว์เจิ้งหยางพูดเหยียดหยามหลี่ว์เฉิงเลี่ยงชะงักงัน: “ฆ่าหลินเฟิง? แกเอาอะไรไปฆ่า?”หลี่ว์เจิ้งหยางยิ้มมุมปากเล็กน้อย: “หึ พ่อ พ่อลืมไปแล้วเหรอว่าคุณหนูตระกูลเซี่ยงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับผม จากที่ผมรับรู้ คุณหนูตระกูลเซี่ยงเ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 393
ที่หลินเฟิงมาในครั้งนี้ก็จะชำระสะสางแค้นกับตระกูลหลี่ว์ เขาก็ไม่ได้คิดที่จะหลบซ่อนอยู่แล้วจากนั้นก็ถีบประตูของตระกูลหลี่ว์ให้เปิดออกในทันทีเสียงดังสนั่นทำให้คนของตระกูลหลี่ว์ตื่นตระหนกบอดี้การ์ดจำนวนมากกรูกันออกมาจากคฤหาสน์ และล้อมรอบทั้งสองคนเอาไว้พ่อลูกหลี่ว์เฉิงเลี่ยงก็เดินออกมา เมื่อเห็นหลินเฟิง หลี่ว์เจิ้งหยางก็หัวเราะด้วยความเหยียดหยามเป็นอย่างมาก: “ไอ้สกุลหลิน แกกล้ามาจริง ๆ ด้วยสินะ”เขาไม่เชื่อว่า คนของตระกูลตัวเองเยอะแยะขนาดนี้ จะจัดการหลินเฟิงคนนี้ไม่ได้“หุบปาก”หลี่ว์เฉิงเลี่ยงตะคอกด้วยความโมโหและหันหน้ามองไปทางหลินเฟิง: “คุณหลิน ไม่ทราบว่าดึก ๆ ดื่น ๆ มาที่ตระกูลหลี่ว์มีธุระอะไรเหรอครับ?”“มาเอาชีวิตต่ำ ๆ ของลูกชายคุณยังไงล่ะ” หลินเฟิงพูดอย่างไม่รีบร้อน แต่ในน้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยพลังทำลายหลี่ว์เฉิงเลี่ยงขมวดคิ้ว: “คุณหลิน เรื่องในวันนี้เป็นความผิดของเจิ้งหยางจริง ๆ ผมขอโทษคุณ ณ ที่ตรงนี้ด้วย ไม่ทราบว่าคุณจะปล่อยเจิ้งหยางไปสักครั้งจะได้ไหมครับ? ให้โอกาสเขาได้เปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่”“ถ้าหากว่าขอโทษแล้วมีประโยชน์งั้นจะมีตำรวจเอาไว้ทำอะไร?”หลินเฟิงพูดด้วยน้ำเ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 394
ในตอนนี้หลินเฟิงพูดเสียงเย็นชาขึ้นมา: “อย่ามัวเสียเวลา ให้เวลาคุณจัดการสามนาที”เสิ่นหานพูดขึ้นทันที: “ไม่ต้องสามนาที หนึ่งนาทีผมก็จัดการเสร็จแล้ว”“แม่งเอ๊ย วันนี้ฉันจะดูสักหน่อยว่านายมีความสามารถอะไรกันแน่ถึงได้กล้าพูดจาสามหาว”เว่ยอู๋เหินตวาดด้วยน้ำเสียงเดือดดาลเขาส่งพลังไปที่เท้าในทันที เขาถีบไปที่หน้าของเสิ่นหานเหมือนกับเสือดุลงจากภูเขาฝ่าเท้ามีลมโหมกระหน่ำหลี่ว์เจิ้งหยางทั้งตกตะลึงทั้งดีใจ: “สุดยอดมาก”เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ปรมาจารย์ที่พ่อของเขาหามาจะสุดยอดขนาดนี้วินาทีต่อมา เสิ่นหานขยับเขยื้อนทันทีมือของเขาเหมือนกับกุญแจมือที่ล็อกข้อเท้าของเว่ยอู๋เหินเอาไว้ออกแรงมือเหมือนกับเท้าเหยี่ยวทันที“อ้าก…” เว่ยอู๋เหินร้องอย่างอนาถในทันทีเสิ่นหานปล่อยหมัดไปที่หัวเข่าของเขา“แกร่ก”เสียงดังก้องเว่ยอู๋เหินตกลงจากกลางอากาศทันทีเขากอดขาข้างขวาของตัวเองและกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น“อ้าก...ขาของฉัน ขาของฉัน”เว่ยอู๋เหินสีหน้าซีดเซียว เหงื่อซึมออกมา และส่งเสียงตะโกนที่จะขาดใจออกมาคนของตระกูลหลี่ว์ก็ตกตะลึงจนหน้าถอดสี“นี่...นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?” หลี่ว์เฉิงเลี่ยงตกตะลึงตาค
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 395
หลินเฟิงออกแรงฝ่ามือเล็กน้อยเสียงดัง “แกร่ก” จากนั้นเสียงของหลี่ว์เจิ้งหยางก็หยุดลงทันทีเขาตายตาไม่หลับ“อ้าก...” หลี่ว์เฉิงเลี่ยงเห็นลูกชายของตัวเองตายอย่างน่าอนาถ ก็ส่งเสียงร้องโอดครวญออกมาอย่างขาดใจ“หลินเฟิง แกไม่ได้ตายดี ฉันแม่งสู้สุดชีวิตกับแกแล้ว”หลี่ว์เฉิงเลี่ยงดวงตาแดงก่ำ และเต็มไปด้วยเส้นเลือด จากนั้นก็แผดเสียงใส่หลินเฟิง: “ใครก็ได้ ฆ่ามันให้ฉันซะ ฆ่ามันซะ”บอดี้การ์ดของตระกูลหลี่ว์เห็นแบบนี้ก็พากันชักอาวุธออกมา ดาบเหล็กแต่ละเล่มที่แวววับทำให้คนรู้สึกตาลายจริง ๆคนนับสิบพุ่งไปทางหลินเฟิงเสิ่นหานกำลังจะลงมือ แต่กลับถูกหลินเฟิงห้ามเอาไว้“วันนี้ ฉันจะให้พวกเขาได้รับรู้หน่อยว่า อะไรที่เรียกว่ากำลังที่แท้จริง”หลินเฟิงตวาดด้วยน้ำเสียงโมโห ลมพายุใต้ฝ่าเท้าก่อตัวขึ้นชายเสื้อปลิวว่อนส่งเสียงดังเขากระทืบเท้าทันที และพุ่งไปทางกลุ่มคนราวกับกระสุนปืนใหญ่หมัดหนึ่งถูกปล่อยออก คนสี่คนถูกต่อยจนกระเด็นออกไปทันที น้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมไม่สามารถรองรับหมัดของหลินเฟิงเอาไว้ได้ด้วยซ้ำคมดาบที่แหลมคมฟาดลงมา หลินเฟิงใช้นิ้วมือดีดเบา ๆ ดาบเหล็กก็หักในทันทีชี่แท้หมุนเวียน จุด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 396
หลินเสวี่ยฮุ่ยรู้สึกหมดคำพูด อีกทั้งแต่ละคนยังสวยขนาดนี้“คุณเป็นอะไรกับเขาคะ?” หลินเสวี่ยฮุ่ยถามลองเชิง“ฉันเป็นภรรยาของเขา” หลี่ฮุ่ยหรานตอบตามตรง“หือ?” หลินเสวี่ยฮุ่ยสีหน้างุนงง“ทำไมเหรอ?” หลี่ฮุ่ยหรานมองเธอด้วยความประหลาดใจหลินเสวี่ยฮุ่ยส่ายหน้าติดต่อกัน: “ไม่ ไม่มีอะไรค่ะ ก็แค่ก่อนหน้านี้ก็มีคนบอกว่าเป็นภรรยาของหลินเฟิง...”“ฉันก็แค่สงสัยว่าพี่หลินเฟิงมีภรรยากี่คนกันแน่”หลี่ฮุ่ยหรานมุมปากกระตุกเล็กน้อย ไม่ต้องคิดเธอก็รู้แล้ว: “คนคนนั้นชื่อถังหว่านสินะ?”“คุณรู้ได้อย่างไรคะ?”หลี่ฮุ่ยหรานยิ้มบาง: “ไม่มีอะไร ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ภรรยาของหลินเฟิงด้วยซ้ำ คุณถูกเธอหลอกแล้ว”“อ่อใช่ คุณคือ...”“ฉันคือน้องสาวของหลินเฟิง ฉันชื่อหลินเสวี่ยฮุ่ยค่ะ”“อ๋อ...”หลี่ฮุ่ยหรานพูดด้วยความลึกซึ้งกินใจ: “งั้นฉันก็คือพี่สะใภ้ของคุณ คุณช่วยไปเรียกหลินเฟิงให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”ถึงแม้เธอจะไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าหลินเฟิงมีน้องสาวอะไรด้วย แต่คนผู้นี้ก็นามสกุลหลิน เธอจึงไม่ได้คิดอะไรมากหลินเสวี่ยฮุ่ยพยักหน้า“งั้นคุณนั่งรอสักครู่ ฉันจะไปเรียกพี่หลินเฟิงเดี๋ยวนี้ค่ะ”หลี่ฮุ่ยหรานมาถึงห้องรับ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 397
ตัวเขาก็ตกอยู่ในความลังเลอย่างหนึ่งในตอนนี้เองริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้นกะทันหัน หลินเฟิงรู้สึกเหมือนมีตัวช่วยตกลงมาจากสวรรค์ในทันทีเขารีบรับสายโทรศัพท์ อีกฝ่ายของโทรศัพท์มีเสียงของฉินอิ๋งดังขึ้น: “คุณหลิน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะ?”“ผมอยู่ที่บ้าน ทำไมเหรอ?” หลินเฟิงพูดถาม“คือแบบนี้ คุณนายถังอยากจะเจรจากับคุณเรื่องบริษัทเภสัชกรรมเชิงถังสักหน่อยค่ะ ดังนั้นจึงไหว้วานให้ฉันติดต่อคุณ เธออยากจะพบหน้ากับคุณหน่อยค่ะ” ฉินอิ๋งพูดขึ้นทันทีดวงตาคมกริบของหลินเฟิงหรี่ตาลง เขาแทบจะเข้าใจได้ในทันที คุณนายถังหลบเลี่ยงถังหว่าน ดังนั้นถึงได้ให้ฉินอิ๋งติดต่อเขาเขาพูดถาม: “ตอนนี้ถังหว่านอยู่ที่ไหน?”ฉินอิ๋งพูดด้วยความเก้กัง: “ฉันก็ไม่รู้ค่ะ พี่หว่านเอ๋อ วันนี้ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา”“คุณคือหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัท ดังนั้นพวกเขาถึงได้อยากจะเจรจากับคุณ”“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง” หลินเฟิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ: “ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”เขาก็ไม่เข้าใจว่าถังหว่านกำลังทำอะไรอยู่กันแน่หลังจากวางสาย เขาหันหน้าไปพูดกับหลี่ฮุ่ยหราน: “ผมมีธุระนิดหน่อย ต้องออกไปข้างนอก”“เกี่ยวกับ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 398
“ทำไมกัน?”หลินเฟิงนั่งไขว่ห้าง และพูดอย่างเอื่อยเฉื่อย: “หุ้นของผมถังหว่านเป็นคนให้ผม ถ้าหากจะเอาหุ้นกลับไป ก็ควรจะเป็นถังหว่านมาพูดคุยกับผม คุณไม่มีสิทธิ์คุยกับบผมเรื่องนี้”ถังอวิ๋นเฟิงโมโหเป็นอย่างมาก หลินเฟิงคนนี้ไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสินะ“แกแม่ง....”ถังว่านหลี่ลุกขึ้นยืนทันทีแล้วพูดไกล่เกลี่ยและหัวเราะหึหึ: “เอาล่ะเอาล่ะ...อวิ๋นเฟิงคุณใจเย็นก่อนนะ”หลินเสวี่ยเยี่ยนขมวดคิ้วพูด: “หลินเฟิง ตอนนี้ฉันกำลังคุยกับคุณในฐานะแม่ของถังหว่าน ที่ฉันทำแบบนี้เพราะได้ใคร่ครวญอย่างรอบคอบแล้ว”“ใคร่ครวญอย่างรอบคอบอะไรไม่ลองบอกกับผมดู?” หลินเฟิงถามขึ้นทันที“พอแล้ว”ในตอนนี้เอง ผู้ชายชุดดำที่นั่งอยู่บนที่นั่งตวาดเสียงแข็ง: “วันนี้ฉันมาที่นี่ ไม่ได้มาฟังพวกคุณพูดจาไร้สาระกัน”เขาหันหน้ามองไปทางหลินเฟิงแล้วถามอย่างดูถูก: “นายก็คือหลินเฟิง?”“ถูกต้อง”ตอนนี้หลินเฟิงก็เริ่มจ้องมองคนผู้นี้เลือดลมล้นเหลือ กำลังภายในแน่นหนา ดูท่าทางเหมือนกับเป็นปรมาจารย์คนหนึ่ง“คุณคือ?”ถังอวิ๋นเฟิงพูดขึ้นทันที: “ท่านนี้คือคุณเฉิน เฉินเหวินหย่วนผู้การตระกูลเฉิน”เมื่อได้ยินว่าเป็นตระกูลเฉิน หลินเฟิ
Latest chapter
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1404
“ครับ!”ลูกน้องพวกนี้รีบวิ่งไปหาฟ่านหลิงเยว่ด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย ในที่สุดฟ่านหลิงเยว่ก็กลืนขนมในปาก ก่อนจะหัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า : “พวกแกรนหาที่ตายแล้ว!”หลังจากที่พูดจบ เธอก็ยกขาขึ้นสูงแล้วเตะศีรษะของอันธพาลที่กำลังวิ่งพุ่งเข้ามาข้างหน้าจนศีรษะบุบลงไปจากนั้น เธอก็เผชิญหน้ากับมือที่ยื่นเข้ามาจากด้านข้าง แล้วเธอก็ปล่อยหมัดกลับไป ทันใดนั้นก็ทำให้หัวหน้าแก๊งที่แสยะยิ้มคนนี้ เบิกตากว้างทันที แล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นความหวาดกลัว“นัก....”ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยคำว่า "บู๊" ออกมา เขาก็โถมตัวไปด้านหลังพร้อมกับรอยหมัดที่กลางหน้าอก แล้วกระแทกกับกระจกร้าน 4S ที่สูงจากพื้นถึงเพดาน“เชี่ยเอ้ย!”เมื่อเห็นฉากนี้ พวกอันธพาลที่อยู่โดยรอบก็พากันตกตะลึงใครจะคิดว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะมีความแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?“เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าต้องสนุกกันเหรอ?”ฟ่านหลิงเยว่หัวเราะเยาะแล้วพุ่งเข้าใส่พวกลูกน้องที่กำลังลังเลกลุ่มนี้"ในเมื่อพวกคุณไม่เข้ามา งั้นก็อย่าโทษฉันแล้วกัน!"“ปัง!”ฟ่านหลิงเยว่สอยหมัดขึ้นไป จนทำให้อันธพาลส่งเสียงกรีดร้องจนศีรษะไปกระแทกกับพื้นชั้นสองจากนั้นเธอก็คว้าหัวหน้า
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1403
“ฮือฮือฮือ…”หวังลี่ลี่กอดหัวของตัวเอง ถูกหลิวหย่าเหยียบอยู่ใต้เท้า เธออาศัยงานส่วนรวมแก้แค้นเรื่องส่วนตัว เตะไปที่คอของหวังลี่ลี่อย่างแรงหลายครั้งหวังลี่ลี่สะอื้นไห้ ในใจก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้นเธอไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้หลินเฟิงเห็นภาพนี้ สายตาเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ“หยุดนะ”หลินเฟิงตวาดเสียงทุ้มต่ำ แต่หลิวหย่าไม่ได้คิดจะหยุดเลยด้วยซ้ำหลินเฟิงเดินเข้าไป จับข้อมือของเธอ และตวาดเสียงเย็นชาว่า:“ฉันบอกให้เธอหยุดเธอไม่ได้ยินเหรอ?!”“อุ๊ย ไอ้ยาจก! เรื่องที่แกหลอกเรา ฉันยังไม่คิดบัญชีกับแกเลยนะ นายยังกล้ามายุ่งเรื่องของฉันอีก!”หลิวหย่าหัวเราะเยาะหลินเฟิง และใช้มืออีกข้างตบไปที่หน้าของหลินเฟิงหลินเฟิงเห็นแบบนี้ ในใจก็รู้สึกเดือดดาลเขาไม่ได้หลบเลี่ยง แต่มือข้างที่จับหลิวหย่าเอาไว้ออกแรงเล็กน้อยหลังจากเสียงกระดูกร้าวดังขึ้น หลิวหย่าก็กุมข้อมือที่อ่อนปวกเปียกและทรุดนั่งลงบนพื้นจากนั้น เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาเหมือนหมูถูกเชือด“เชี่ย ไอ้หนุ่ม แกกล้าพาลเกเรที่ถิ่นของฉันงั้นเหรอ?”ผู้จัดการเสิ่นเห็นกิ๊กของเขาถูกหลินเฟิงทำร้าย ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันทีบังเอิญกับที่ตอนนี้ ลู
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1402
ในตอนที่หวังลี่ลี่เหม่อลอยอยู่นั้น คุณชายตู้ก็เข้ามาโอบเอวเธอ และหรี่ตาจ้องมองหลินเฟิงและพูดว่า:“ไอ้หนุ่ม ฉันเคยเจอคนโง่เขลาแบบนายที่เข้ามาเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามมาเยอะแล้ว”“นายคิดว่าแสดงละครกับหวังลี่ลี่แบบนี้ แกล้งทำเป็นว่านายมาซื้อรถ หวังลี่ลี่ก็คุยโวโอ้อวดคุณ ก็คิดว่าจะหลอกฉันได้เหรอ?”“หลอกคนที่อยู่ที่นี่จนหัวหมุน?”“หึ”คุณชายตู้พ่นลมหายใจ“เก็บแรงไว้เถอะ”“เสแสร้งออกมา?”หลังจากผู้จัดการเสิ่นงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ก็จ้องมองเสื้อผ้ามอมแมมที่อยู่บนตัวของหลินเฟิง ใบหน้าก็เผยความโมโหขึ้นมาทันทีเขาก็เข้าใจเหตุการณ์ได้แล้ว“แม่ง กล้าหลอกฉัน แถมยังด่าฉันด้วย?!”ผู้จัดการเสิ่นเกิดความโมโหที่ถูกหลอกเขาฟังคำพูดของคุณชายตู้ถึงได้เข้าใจวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงไม่ได้เป็นคนที่ซื้อรถมายบัคอะไร แต่เป็นคนตามจีบหวังลี่ลี่เป้าหมายที่เขามุ่งหน้ามาแบบนี้ ไม่ได้จะมาซื้อรถ แต่แค่อยากจะมาช่วยหวังลี่ลี่ไปจากมือของคุณชายตู้สำหรับเรื่องซื้อรถ?รถมายบัคอะไรกัน เขาคู่ควรด้วยเหรอ?ไม่เพียงผู้จัดการเสิ่น แม้แต่หลิวหย่าที่อยู่ข้างๆ ก็ตั้งสติกลับมาได้ สีหน้าเปลี่ยนไปอับอายอย่างมากพวกเขาคิดว่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1401
สำหรับผู้จัดการผู้ประจบสอพลอคนนี้ หลินเฟิงไม่ได้ไว้หน้าเขาแม้แต่นิด เขาส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ ชี้ไปทางหวังลี่ลี่และพูดว่า:“ผมต้องการให้คุณผู้หญิงคนนี้แนะนำให้ผม คนที่ไม่เกี่ยวข้องไสหัวไป”“เอ่อ…”คิดไม่ถึงว่าพูดจาดีๆ เป็นกอง กลับเสียเปล่าทั้งหมดผู้จัดการเสิ่นนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้โมโหอะไรในเมื่อทำงานสายนี้ บุคคลใหญ่โตที่ต้องปรนนิบัตินั้นมีถมเถไป คนเหล่านี้ในเวลาปกติมักจะมีความชอบและนิสัยที่แปลกประหลาดเพื่อที่จะขายรถ ยังไงพวกเขาก็ไม่สามารถบาดหมางกับคนเหล่านี้ได้ดังนั้นถึงแม้จะถูกหลินเฟิงขับไล่ แต่เขาก็ยิ้มแย้มพูดว่า:“ครับครับครับ ในเมื่อลี่ลี่เป็นเพื่อนเก่ากับคุณผู้ชาย เช่นนั้นให้เธอพาคุณไปดูรถก็จะดีอย่างมาก”ขณะพูด ผู้จัดการเสิ่นรีบส่งสายตาไปให้หวังลี่ลี่ที่อยู่ด้านข้างหวังลี่ลี่ก็เข้าใจ ในเมื่อหลินเฟิงเป็นลูกค้าที่เธอเคยรับรอง เขาน่าเชื่อถือกว่าคุณชายตู้ไม่รู้กี่เท่าตอนที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปแนะนำให้หลินเฟิง คุณชายตู้ที่ยืนอยู่ที่เดิมตลอด และเพิ่งมองหลินเฟิง กลับเดินออกมาเขาขวางอยู่ระหว่างหวังลี่ลี่กับหลินเฟิง“ฉันถามหน่อย ไอ้หนุ่ม นายคงไม่ได้เป็นอะไรกับหวั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1400
“หือ?”หลินเฟิงก็จำหวังลี่ลี่ได้“คุณคือ…”ใบหน้าของหวังลี่ลี่เผยความีใจออกมาทันที“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ไม่ได้อยู่ที่เมืองเจียงโจวเหรอ?”หลินเฟิงก็จำได้ว่า หวังลี่ลี่คนนี้ก็คือพนักงานขายที่ทำเอกสารให้เขา ตนที่เขาซื้อรถมายบัค”คิดไม่ถึงว่าจะเจอกันที่นี่ บังเอิญจริงๆ“หึหึ คุณหลิน ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ที่เมืองเจียงโจว แต่เป็นเพราะรถคันนั้นที่ขายให้คุณก่อนหน้านี้ ก็เลยถูกบริษัทโยกย้ายมาที่เมืองเจิ้งเต๋อ”หวังลี่ลี่เช็ดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้า และฝืนยิ้มออกมา“อาจารย์หลิน ฉันกินขนมพวกนั้นได้ไหม?”ฟ่านหลิงเยว่กุมท้อง และถามด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด“อ๊ะ? ค่ะ! ได้อยู่แล้ว”หวังลี่ลี่รีบเดินเข้าไป แกะขนมห่อใหญ่สองห่อ ยื่นไปในอ้อมแขนของฟ่านหลิงเยว่ฟ่านหลิงเยว่ก็ยื่นมืออกมาทันที และจับยัดเข้าในปากกำใหญ่กินอย่างมูมมาม โดยไม่เคี้ยวเลยด้วยซ้ำ และไม่ทันได้พูดขอบคุณ“มามามา อย่าให้ติดคอ ตรงนี้มีน้ำค่ะ”เห็นฟ่านหลิงเยว่ทานได้อย่างน่ากลัว หวังลี่ลี่จึงรีบยกน้ำมาแก้วหนึ่งและยื่นให้“ขอบ…ขอบคุณค่ะ!”ฟ่านหลิงเยว่หาจังหวะพูดขอบคุณ และดื่มน้ำทั้งแก้วเข้าไปจนหมดเห็นท่าทางของหวังลี่ลี่ สีหน้าข
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1399
หลังจากเงียบสงัดอยู่ครู่หนึ่งสิ่งที่ตามมา ก็คือเสียงหัวเราะที่ระเบิดออกมา“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณรู้ไหมว่านี่คือรถอะไร? นี่คือรถ“ราคาตัวท็อป 187.9 ล้านบาท คุณมั่นใจว่าจะนำเงินจำนวนเท่านี้ออกมาได้?”“คุณตั้งใจมาก่อความวุ่นวายสินะ?”หลังจากหลิวหย่าหัวเราะเสร็จ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเย็นชา“พวกนาย กระทืบขอทานสองคนที่คุยโวอย่างหน้าไม่อายออกไปซะ!”“ครับ!”รปภ. สองคนรู้ว่า ควรจะเล่นสนุกเพียงพอแล้วตอนนี้ข้างในยังรับรองลูกค้าคนสำคัญอยู่ ถ้าหากรบกวนลูกค้า ก็จะไม่ดีเท่าไหร่นักดังนั้นพวกเขาก็กดสวิตช์บนกระบองไฟฟ้า เสียงดังเพียะ พูดข่มขู่หลินเฟิงว่า:“ได้ยินแล้วยัง รีบไสหัวไป ไม่อย่างนั้นพวกเราจะลงมือแล้ว”“อาจารย์หลิน หิวจังเลย”ฟ่านหลิงเยว่จ้องมองขนมห่อเล็กห่อใหญ่บนโต๊ะ และกลืนน้ำลายไม่หยุดเธอไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วตอนนี้แทบจะหิวตายแล้วเห็นคนเหล่านี้ไม่ฟังอะไรสักอย่าง สีหน้าของหลินเฟิงก็เย็นชาทันทีตอนที่เขาเพิ่งเดินเข้ามา ก็เห็นป้ายร้านแล้วโชว์รูมแห่งนี้เป็นธุรกิจของเฝิงกวงฉี่ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์หรูหราภายใต้กลุ่มบริษัท เฝิงกวงกรุ๊ป นั่นคือเหตุผลที่เขาเดินเข้ามาโดยไม่ลังเลเ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1398
รปภ. สองคนที่กำลังเล่นไพ่และหัวเราะคิกๆ คักๆ อยู่ รีบสวมหมวกของตัวเอง และวิ่งเหยาะเข้ามา“แหะแหะ พี่หลิวหย่า ขอโทษด้วยครับ ขอโทษด้วย”รปภ.ทั้งสองคนยิ้มอย่างเคอะเขินให้กับหญิงสาวจากนั้นตอนที่พวกเขาเผชิญหน้ากับหลินเฟิงและฟ่านเยว่หลิง ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยท่าทางหยิ่งยโสและรังเกียจว่า:“พวกบ้านนอกมาจากที่ไหนกัน? รีบออกไปเลย ตรงที่พวกเราเพิ่งถูพื้น พวกนายอย่ามาเหยียบให้สกปรก!”“ไปไปไป!”เผชิญหน้ากับการขับไล่ของรปภ. ฟ่านหลิงเยว่กลับเห็นขนมขบเคี้ยวที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอกลืนน้ำลาย มองไปทางหลินเฟิงด้วยท่าทางน่าสงสารและพูดว่า:“อาจารย์หลิน หนูหิว…”ได้ยินคำพูดนี้ บอดี้การ์ดสองคนเกือบหลุดขำขอทานสองคนนี้มาจากที่ไหนกัน คิดไม่ถึงว่าจะมาขอทานจนถึงโชว์รูมรถหรูของพวกเขาไม่ดูรถคันนี้ที่แสดงอยู่ในห้องโถงบ้างเลยว่า เป็นสถานที่ที่พวกเขาคู่ควรจะมาขอทานไหม?“พวกเราเป็นลูกค้า มาซื้อรถ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรไล่พวกเราไป?”หลินเฟิงรู้ว่าทั้งสองเดินอยู่บนถนนภูเขามาทั้งวันแบบนี้ ภาพพจน์ไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่ให้เข้ามาหรอกมั้ง?ดังนั้นเขาจึงถามด้วยหน้าตาเย็นชา“ซื้อรถ?”รปภ. สองคนมองตากัน แล
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1397
“ที่เมืองเจิ้งเต๋อใครบ้างไม่รู้ว่าคุณชายตู้เป็นใหญ่ในเขตซีเฉิง ยังมีคนกล้าไม่ไว้หน้าคุณอย่างนั้นเหรอครับ?”ผู้จัดการพูดไปด้วย และส่งสายตาให้กับหวังลี่ลี่อย่างบ้าคลั่ง“แกหลบไปเลย!”คุณชายตู้ถีบผู้จัดการออกอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นยื่นมือออกไปตบหน้าหวังลี่ลี่อย่างแรงหวังลี่ลี่ร้องอุทานออกมา มือกุมหน้าและล้มทรุดลงบนพื้น“แม่งเอ๊ย”คุณชายตู้ถุยน้ำลายลงบนพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเดือดดาล เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:“ฉันมาที่นี่ก็เพื่อที่จะใช้จ่ายเงิน!”“รถยนต์ราคาห้าสิบกว่าล้านก็ซื้อแล้ว ค่าคอมมิชชั่นที่มาถึงมือเธอไม่พูดว่าห้าล้านบาท แต่ห้าแสนบาทก็คงถึงอยู่ใช่ไหม?”คุณชายตู้เข้าไปดึงผมของหวังลี่ลี่เอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอย่างมาก และร้องไห้ขอความเมตตา“เงินห้าแสนบาท ยังไม่สามารถซื้อพรหมจรรย์ของเธอได้งั้นเหรอ?“เดิมคิดว่าหญิงร่านแบบแกทำเป็นเล่นตัวกับฉัน คิดไม่ถึงว่าแกกลับเสแสร้งขึ้นมา แกเสแสร้งอะไรกัน?”“ตอนนี้ฉันสามารถให้ลูกน้องตรวจสอบครอบครัวของแก ลากพ่อที่อยู่ห้องไอซียูของโรงพยาบาลเจิ้งเต๋อออกมาได้ แกเชื่อไหม?”ได้ยินคำพูดนี้ หวังลี่ลี่ตกใจจนหน้าซีด“ไม่...ไม่นะ อย่างนะคะคุณชา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1396
เห็นภาพนี้ หลินเฟิงแอบถอนหายใจอย่างอดไม่ได้เด็กโง่คนนี้ เป็นคนที่มีคุณสมบัติเรียนวิชาเวทมนต์จริงๆ เหรอ?“น่าโมโหชะมัด ตาแก่หนังเหนียวสองคนนี้ทำไมถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้ ในอนาคตฉันจะต้องขุดหลุมศพของพวกเขา ลากพวกเขาออกมาจากโลงศพและทิ้งไปในบ่อขี้...”ไม่นานนัก ฟ่านหลิงเยว่ที่ท้องว่างสมองกลวงออกจากวัดบนเขาที่ทรุดโทรมกับหลินเฟิงส่วนรถที่หลินเฟิงขับมาถูกชายชราสองคนนั้นขับไปตั้งนานแล้วเมื่อเห็นภาพนี้ ฟ่านหลิงเยว่โมโหจนกระทืบเท้าและด่าทอเสียงดัง คำพูดในภาพทำได้แค่กลั่นกรองถึงจะฟังเข้าหูได้หลินเฟิงก็จนปัญญาอย่างมากทำได้แค่เดินเท้ากลับเข้าไปในตัวเมืองเจิ้งเต๋อด้วยกันกับฟ่านหลิงเยว่เมื่อเดินแบบนี้ก็เดินอยู่ครึ่งวันรอให้พวกเขาไปเห็นโชว์รูมขายรถแห่งหนึ่ง เป็นเพราะการเร่งเดินทางที่มีฝุ่นตลอดทาง ภาพลักษณ์ของทั้งสองคนก็ดูแย่เล็กน้อยตอนนี้ภายในโชว์รูมรถ“ยอดขายในเดือนนี้ หวังลี่ลี่ เธอเป็นที่โหล่อีกแล้ว”ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ภายในห้องกระจกฝ้ามีสีหน้าโกรธเคืองเขายื่นนิ้วออกมา ชี้หน้าพนักงานขายหญิงสาววัยรุ่นคนนั้น และพูดตวาดว่า:“ถ้าเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา สงบเสงี่ยม งั้นวันนี้เธอก็
