เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 40
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 41
“ไม่มีอาการโดนพิษหรือ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”เสี่ยวตงยังไม่เข้าใจเซี่ยเชียนฮวันบีบเปลือกถั่วลิสงแตกละเอียด และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “มีความเป็นไปได้เพียงแค่สองอย่างเท่านั้น อย่างแรก ซูอวี้เออร์ไปช่วยเซียวเย่หลัน แต่โชคดีที่ไม่โดนพิษฉิงฮวา จึงแกล้งทำเป็นอ่อนเพลียเพื่อหลอกให้เซียวเย่หลันเห็นอกเห็นใจ อย่างที่สอง ซูอวี้เออร์ไม่ได้ช่วยเซียวเย่หลัน คนที่โดนพิษฉิงฮวามักจะไร้สติ แม้จะมีคนช่วยเขาแก้พิษ แต่เขาก็จำไม่ได้ว่าคนผู้นั้นเป็นใคร บวกกับแผนการในใจของซูอวี้เออร์ หากนางต้องการสวมรอยว่าเป็นผู้แก้พิษให้นั่นก็ไม่ใช่เรื่องยาก”ครานี้ เสี่ยวตงเข้าใจกระจ่างแล้วนางกล่าวด้วยความดีใจว่า “นั่นก็หมายความว่า ไม่ว่าจะเป็นอย่างแรกหรืออย่างหลัง เท่ากับซูอวี้เออร์โกหกทั้งสิ้น! พระชายา เรารีบไปหาท่านอ๋อง และเปิดโปงนางเถอะเพคะ!”เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้าพลางกล่าว “ไม่มีประโยชน์หรอก ทุกคนล้วนแต่มีความคิดความอ่านเป็นของตัวเองทั้งนั้น เซียวเย่หลันเห็นข้าเป็นคนชั่วจิตใจโหดเหี้ยม เห็นซูอวี้เออร์โพธิสัตว์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ เว้นแต่ว่าเขาจะเจอหลักฐานที่แน่ชัดเท่านั้น มิเช่นนั้นเขาจะคิดว่าข้าทำไปเพราะความ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 42
“ก็แค่เรื่องซุบซิบนินทาของเจ้ากับจ้านอ๋อง อย่างไรเสียเจ้าก็ชินกับเรื่องเหล่านี้แล้วไม่ใช่หรอกหรือ”ดูเหมือนว่าเซี่ยเหยียนไม่ได้เก็บเรื่องเหล่านี้มาใส่ใจแต่อย่างใดเลยในสายตาเขา เมื่อใดที่น้องสาวของเขาไม่ถูกผู้คนนินทา เมื่อนั้นแหละถึงจะเป็นเรื่องแปลกก็ใครใช้ให้นางได้ชื่อว่าบ้าผู้ชายที่สุดแห่งเมืองหลวงกันเล่าเซี่ยเชียนฮวันกลับหรี่ตาเล็กน้อยพลางกล่าวว่า “ท่านพี่ ข้าอยากรู้ว่าคนพวกนั้นว่าอะไรข้าบ้าง”“เอ่อ…เจ้าแน่ใจหรือ”“อืม”“ก็ได้ เช่นนั้นเจ้าออกไปข้างนอกกับข้าประเดี๋ยวสิ เราสองพี่น้องไม่ได้ไปเดินเล่นด้วยกันนานแล้วนะ”เซี่ยเหยียนวางถ้วยชาในมือลงเขามีคบค้าสมาคมกับตระกูลชั้นสูงอย่างกว้างขวางในเมืองหลวง และเป็นลูกค้าประจำในหอสุราและหอน้ำชา วันนี้จึงพาเซี่ยเชียนฮวันมาที่โรงน้ำชาที่ครึกครื้นที่สุดแห่งหนึ่งเซี่ยเชียนฮวันรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ในจวนอ๋องมาโดยตลอด ยากนักกว่าจะมีโอกาสออกมาเดินเล่นเช่นนี้ได้นางเห็นทุกอย่างเป็นของแปลกใหม่หมดเซี่ยเหยียนมองนางด้วยความรัก แม้ว่าน้องสาวของเขาจะแต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว แต่เขายังคงเห็นว่านางเป็นเด็กอยู่เสมอ ไม่ว่านางจะชื่นชอบ และปรารถนาสิ่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 43
เซี่ยเชียนฮวันเอาโอสถขวดเล็กออกมาขวดหนึ่งนางดึงจุกปิดขวดออก เทยาในขวดใส่ลงไปในถ้วยชา พลางกล่าวเสียงเบาว่า “สมุนไพรที่ใช้ทำโอสถนี้กว่าเสี่ยวตงจะรวบรวมมาได้ครบมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย นึกไม่ถึงว่าจะต้องใช้มันเร็วเพียงนี้”“มันคือสิ่งใดกัน” เซี่ยเหยียนกล่าวถาม“มันคือโอสถพูดความจริง” เซี่ยเชียนฮวันตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ใช้สมุนไพรที่สามารถกระตุ้นประสาทส่วนกลางหลายชนิด หลังจากดื่มมันเข้าไป คนผู้นั้นก็จะพูดความจริงออกมาอย่างมิอาจควบคุมตัวเองได้”“ฮวันฮวัน นี่เจ้าปรุงยาเป็นตั้งแต่เมื่อใดกันนี่”เซี่ยเหยียนแสดงสีหน้าท่าทางตกใจออกมาเซี่ยเชียนฮวันยังคงใช้คำพูดเหมือนตอนอยู่วังบูรพามาอธิบายนางเทโอสถลงไปในถ้วยชาสองใบ ผลักไปที่เซี่ยเหยียน พลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ท่านพี่ ท่านพี่ข้ารูปงามถึงเพียงนี้ แม่นางน้อยผู้นั้นไม่มีทางปฏิเสธของที่ท่านมอบให้เป็นแน่”เซี่ยเหยียนเข้าใจความหมายของนาง เอามือตบหน้าออกด้วยความมั่นใจพลางกล่าว “มอบให้เป็นหน้าที่ข้าเอง”กล่าวจบ เขาก็ถือถ้วยชาสองใบเดินไปตรงหน้าซวงชิง ปลอมเป็นคุณชายตระกูลสูงศักดิ์ผู้มีนิสัยขี้เล่น อันที่จริงแล้วไม่ต้องปลอมตัวก็ได้ เพราะเขาก็เป็
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 44
ข่าวลือที่แพร่สะพัดในโรงน้ำชามาหลายวัน ความจริงได้ถูกเปิดเผยกระจ่างแจ้งแล้ว“มิน่าล่ะ บ้านข้าก็มีคฤหาสน์อยู่หลังหนึ่ง อยู่ใกล้ๆ กับคฤหาสน์ของจ้านอ๋อง ช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้มักจะได้กลิ่นเหมือนหลุมส้วม เหม็นยิ่งนัก”คนผู้หนึ่งขมวดคิ้วพลางกล่าวหลังจากที่ทุกคนขบคิดขึ้นได้ พวกเขารู้สึกรังเกียจซูอวี้เออร์กับซวงชิงมาก“ข่าวลือทั้งหมดเหล่านี้เป็นเพราะว่าซูอวี้เออร์กลัวตนเองไม่ได้รับความโปรดปราน จึงจงใจให้สาวใช้ข้างกายไปแพร่ข่าวลือทั่วเมืองเช่นนี้“ก็ข้าบอกแล้วอย่างไรเล่าว่าเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้วางแผนเก่งกาจเช่นนั้นหรอก นางซื่อบื้อ ไร้ความสามารถเหมือนพี่ชายนางต่างหากเล่า”“ใช่ ข้าได้ยินมาว่าพี่ชายนางสอบคัดเลือกติดกันสามครั้งแล้วก็ยังไม่ผ่าน แม้แต่ตำแหน่งซิ่วไฉก็ยังสอบเข้าไม่ได้ น้องสาวเขาจะมีปัญญาเพียงใดกันเล่าเซี่ยเหยียนที่นั่งอยู่มุมร้านได้ยินเช่นนี้ก็พูดไม่ออก “...”จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีของอะไรมาทิ่มแทงใจแต่เขาก็ไม่ได้สนใจคำพูดของคนเหล่านี้ รอยยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้งกินใจกลับปรากฏที่มุมปากของเขา“ท่านพี่ ประเดี๋ยวข้ามานะ”เซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าถึงเวลาอันสมควรแล้ว นางจึงลุกข
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 45
เซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้วมุ่นคนเฝ้าประตูนรกยังไม่ทันมา อ๋องมารพญายมนั่นกลับชิงมาเสียก่อนจนได้แค่เขามาก็รู้เลยว่าไม่ใช่เรื่องดีในขณะที่เซียวเย่หลันปรากฏตัวนั้น โรงน้ำชาที่เดิมทีส่งเสียงครึกครื้น พลันเงียบลงทันใดทุกคนไม่กล้าพูดเสียงดังอีก ต่างพากันกล่าวด้วยความเคารพว่า “คารวะท่านอ๋อง”เซียวเย่หลันเพ่งมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันเขาก้าวเท้าเดินมาตรงหน้านาง ดวงตาราวกับคมมีดอันเย็นยะเยือกสามารถสังหารคนได้ เขากล่าวเสียงขรึมว่า “จะขายสาวใช้ผู้นี้ไม่ได้”“ท่านอ๋อง ท่านไม่มีงานราชสำนักทำหรืออย่างไร ถึงได้มาสนใจแม้กระทั่งเรื่องหยุมหยิมของสาวใช้วังหลังเช่นนี้” เซี่ยเชียนฮวันกรอกตามองบนอย่างฮึกเหิมเซียวเย่หลันกล่าว “นางติดตามอวี้เออร์มานานหลายปี แม่ว่านางจะทำผิด คนที่ตัดสินก็ควรเป็นอวี้เออร์กล่าววาจาเช่นนี้ต่อหน้าสาธารณะชน เท่ากับเป็นการตบหน้าเซี่ยเชียนฮวันอย่างโหดร้ายโดยมิต้องสงสัยเลย!นางเป็นถึงพระชายาผู้สูงศักดิ์เชียวนะกลับไม่มีแม้กระทั่งอำนาจลงโทษสาวใช้ผู้หนึ่งคล้ายดั่งว่าซูอวี้เออร์ผู้ที่รูทวารไม่มีหูรูดและถูกส่งตัวไปอยู่ที่อื่นผู้นั้นได้ตำแหน่งพระชายาตัวจริงก็มิปานมุมปากเซี่ยเช
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 46
“เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าโวยวายพอแล้วหรือยัง”เซียวเย่หลันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันต่อให้จะยากใช้กลยุทธ์ปล่อยเพื่อจับเพียงไหน สตรีผู้นี้ก็ทำเกินไปแล้วจริงๆเซี่ยเชียนฮวันมุมปากยกยิ้มหยัน “จ้านอ๋องเพคะ หม่อมฉันไม่ได้โวยวายนะ สองสามวันมานี้นอกจากพักรักษากาย สิ่งเดียวที่หม่อมฉันตั้งใจทำมากเป็นพิเศษก็เขียนหนังสือหย่าฉบับนี้”“พักรักษากาย? รักษากายจากอะไร! ฮวันฮวัน เจ้าได้รับบาดจิบตรงไหนรึ”เซี่ยเหยียนพอได้ยินดังนั้น ทันใดนั้นเขาก็ตื่นตระหนกขึ้นเขาสังเกตเห็นตั้งแต่แรกแล้วท่าทีการเดินเหินของน้องสาวเขาไม่ค่อยถูกต้องนักเหมือนว่าหลังโดนบิด“ในจวนจ้านอ๋องนี้ แม้ข้าจะได้รับของมาไม่มาก แต่บาดแผลนั้นกลับได้มาไม่น้อย”เซี่ยเชียนฮวันพูดไปด้วย แล้วค่อยๆ ถอดผ้าพันคอไหมที่พันอยู่รอบคอ บาดแผลที่ยังไม่หายดีปรากฏต่อหน้าผู้คนรอยแผลแดงประหนึ่งโลหิตสุด แสดงให้เห็นชัดว่าความทุกข์ที่นางถูกข่มขู่ชีวิต“นี่มันเรื่องอะไรกัน” เซี่ยเหยียนขมวดคิ้วจ้องอย่างกริ้วโกรธ กำหมัดแน่น คุณชายที่ดูสุภาพเรียบร้อยเปลี่ยนไปเป็นประหนึ่งสิงโตที่บ้าเลือด“......”เซียวเย่หลันไม่มีวาจาจะตอบกลับรอยแผลนี้ เขาเป็นคนทำเองจริงๆเซ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 47
เซี่ยเชียนฮวันเพิ่งจะโยนหนังสือหย่าของนางและเขาออกมาในเมื่อครู่ หันหลังเพียงแวบเดียว นึกไม่ถึงเลยว่าผลตรวจของท่านหมอบอกว่านางตั้งครรภ์เหล่าบรรดาผู้สอดแนมทั้งหลายในเมืองหลวงตาแสดงสีหน้าท่าทางราวกับว่าตนเองไม่เคยสอดแนมเรื่องน่าตื่นเต้นเช่นนี้มาก่อน“ท่านแน่ใจนะว่าไม่ได้วินิจฉัยผิดพลาด น้องสาวข้าตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ” เซี่ยเหยียนไม่อยากจะเชื่อ“ตอบนายท่าน ถึงแม้ว่าข้าน้อยเหมยหรงซีจะไม่ได้มีชื่อเสียงใหญ่โต แต่ก็ตั้งมานานนับยี่สิบปีแล้ว ข้าน้อยมิใช่หมอยาต้มตุ๋นที่ไร้ความสามารถแม้กระทั่งจับชีพจรครรภ์ไม่ได้นะขอรับ”“แล้วที่นางเป็นลมล้มลงไป หรือเป็นเพราะการเคลื่อนไหลของทารกในครรภ์นางอย่างนั้นหรือ”“เป็นเช่นนั้นขอรับ หลังจากที่สตรีตั้งครรภ์ก็มักจะมีอารมณ์แปรปรวน โดยเฉพาะพระชายา พระนางยังปรับตัวกับทารกในครรภ์ไม่ได้ ทางที่ดีพระนางควรพักผ่อนให้มากๆ และควรดื่มโอสถบำรุงครรภ์ให้มากพ่ะย่ะค่ะ…”เซี่ยเชียนฮวันที่นอนสะลึมสะลืออยู่ได้ยินคำพูดของคนข้างกายในใจนางมีเพียงความคิดเดียวแย่แล้วหลายวันที่ผ่านมานี้ ร่างกายของนางบอกเป็นนัยหลายครั้งแล้ว แต่นางกลับไม่อยากเผชิญหน้ากับความจริงนั้น และในที่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 48
“เขามันก็แค่ไอ้เด็กเวรที่ไร้หัวใจ พร่ำพูดอยู่นั่นแหละว่าเด็กในท้องของเจ้าไม่ใช่ลูกของเขา ข้าโกรธเจียนตายแล้ว ข้าไม่มีคำพูดอะไรดีๆ จะพูดกับเขาแล้ว”อันติ้งโหวโกรธจัดจนด่าสาดเสียเทเสียฮูหยินอันติ้งโหวเห็นเซี่ยเชียนฮวันเอาแต่เงียบ จึงรีบส่งสายตาให้สามีตน “เวลานี้ฮวันฮวันต้องการพักผ่อน เรื่องเล็กเรื่องน้อยพวกนี้พวกเราค่อยตกลงกันทีหลังเถิดเจ้าค่ะ”เซี่ยเชียนฮวันหลับตา พูดขึ้นว่า “ท่านพ่อท่านแม่เชิญกลับไปก่อนเถิดเจ้าค่ะ ข้ารับมือเองได้”“เช่นนั้นเจ้าพักผ่อนดีๆ นะ อย่าไม่สบายใจเป็นอันขาด หากเจ้าคิดว่าอยู่เป็นคู่ต่อกันไปไม่ได้แล้ว ก็แค่กลับจวนโหวเรา อย่าไปทนอารมณ์ผู้อื่น”ฮูหยินอันติ้งโหวแตะมือเซี่ยเชียนฮวัน ลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องไปพร้อมกับอันติ้งโหวเซี่ยเชียนฮวันส่งพวกเขาด้วยสายตา สายตามองไปเห็นของบำรุงมากมายที่อยู่บนโต๊ะ เป็นของที่ท่านทั้งสองนำมาให้สมกับเป็นพ่อแม่แท้ๆ เลยสมมุติว่านางไม่ได้แต่งงานกับเซียวเย่หลันคนเวรตะไลผู้นี้ ตอนนี้นางคงใช้ชีวิตกินอยู่สุขสบายเป็นคุณหนูใหญ่เสียดายที่ชีวิตไม่มีคำว่าสมมุติเซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจ นวดไปที่ท้องน้อยเบาๆ หลับตานึกว่าจะทำอย่างไรต่อไป
บทล่าสุด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
